Δεν ξέρω αν πρόκειται για εννοιολογικό λάθος, για χρήση λάθος λέξης, έχει όμως ουσία να το καταγράψουμε και να το σχολιάσουμε για την περίπτωση που δεν πρόκειται περί τέτοιου.
Στο δελτίο τύπου που εξέδωσαν οι έξι κλαδικές ομοσπονδίες της οικοδομής για το ασφαλιστικό των ΕΒΕ μετά την πρόσφατη σύσκεψή τους, έκαναν λόγο για «αδιαπραγμάτευτες προτάσεις», που αποτελούν και τη βάση του οποιουδήποτε διαλόγου με το υπουργείο Απασχόλησης. Εννοιολογικά, μία πρόταση ποτέ δεν είναι αδιαπραγμάτευτη, τελεί πάντα υπό συζήτηση. Αδιαπραγμάτευτη, είναι η θέση. Άρα, εάν δεν μιλάμε για λάθος έκφραση, μιλάμε για λάθος προσέγγιση, που κατά τη γνώμη μας -ακόμα και επικοινωνιακά- αδυνατίζει την ισχύ, την εικόνα που πρέπει να βγάζουν προς τα έξω οι ομοσπονδίες.
Οι ομοσπονδίες είναι συνδικαλιστικοί φορείς, δεν είναι κυβέρνηση ούτε γραφείο αναλογιστικών μελετών για να βρουν τον τρόπο με τον οποίο θα επιλυθεί το ασφαλιστικό ζήτημα, κάνοντας προτάσεις. Αυτό είναι δουλειά των κομμάτων της Βουλής, των ασφαλιστικών ταμείων, των επιμελητηρίων και των ειδικών επιστημονικών τμημάτων που έχουν ιδρύσει οι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις της ΓΣΕΒΕΕ, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Όλοι αυτοί προτείνουν και μαζί τους κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί, με βάση τις θέσεις που έχει πάρει στα συνέδρια ή τις γενικές του συνελεύσεις.
Με τα όσα έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα για τις δυσμενείς αλλαγές που επίκεινται στο ασφαλιστικό, δεν νομίζω ότι κάνουν καλό και οι πολλές αβρότητες, η προσπάθεια ισορροπίας λόγου απέναντι σε όσους ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το ασφαλιστικό σύστημα και σε αυτούς που τώρα πρόκειται να πάρουν τις όποιες αποφάσεις. Δεν λέω να καταργήσουμε τον πολιτισμό, την ευγένεια και να γίνουμε ζούγκλα, δεν λέω να πάρουμε τα όπλα και να κάνουμε επανάσταση. Μήπως όμως ήρθε η ώρα να περάσουμε και στην πράξη; Ο ΟΑΕΕ πουλάει ομόλογα για να πληρώσει τις συντάξεις ενώ δεν υλοποιήθηκαν και οι υποσχέσεις για την κάλυψη των ελλειμμάτων. Τι άλλο περιμένουμε για να αρχίσουμε να αντιδρούμε δυναμικά;
Προσωπικά από τις 6 κλαδικές ομοσπονδίες θα περίμενα να ακούσω το «κ. υπουργέ, μας κοροϊδεύετε και δεν μπορούμε να σας παρακολουθήσουμε άλλο. Έως εδώ».
Ήδη η κυβέρνηση πέρασε τη συζήτηση για το ασφαλιστικό στο δεύτερο θέμα (ενοποιήσεις Ταμείων), «εξαντλώντας» το βασικό ζήτημα της χρηματοδότησής του σε μία 3ωρης διάρκειας συνεδρίαση των δύο κοινοβουλευτικών Επιτροπών Οικονομίας και Κοινωνικών Υποθέσεων.
Η ΓΣΕΒΕΕ σε επιστολή της επισήμανε ότι στην εν λόγω συνεδρίαση (6/11/07) ο υπουργός Οικονομικών αρνήθηκε κάθε συζήτηση, απορρίπτοντας τη σχετική πρόταση για χρηματοδότηση του ΟΑΕΕ κατά ισοδύναμο με αυτόν του ΙΚΑ τρόπο (ποσοστό επί του ΑΕΠ).
«Η προεκλογική περίοδος με τα «καλά λόγια» και τις «θωπείες» για το μεσαίο χώρο, τις ΜΜΕ, τους αυτοαπασχολούμενους φαίνεται ότι τελείωσε. Μετά από μερικούς μήνες ο ΟΑΕΕ θα αναγκαστεί για να πληρώσει τις συντάξεις, να πουλήσει περιουσιακά του στοιχεία, τα οποία δεν επαρκούν ούτε έως το τέλος του 2008. Δυστυχώς το μοντέλο ενοποίησης (ΤΕΒΕ – ΤΑΕ – ΤΣΑ) και η δημιουργία του ΟΑΕΕ, χωρίς την τήρηση των υποσχέσεων της πολιτείας, είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Ο ΟΑΕΕ χωρίς παρεμβάσεις, δεν μπορεί να ζήσει πάνω από 10 μήνες».
Έστω και αν κανείς διαφωνεί με την τακτική της ΓΣΕΒΕΕ και τη στάση που κράτησε όλο το προηγούμενο διάσημα για το ασφαλιστικό (αναστολή κινητοποίησης για το ΠΔ 258/2005 κ.λπ.), η δήλωσή της αυτή αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Κι επειδή οι συνδικαλιστές δεν αποτελούν «περιηγητική λέσχη που πηγαίνουν σε συσκέψεις για να κάνουν φιλολογικές συζητήσεις», όπως εύστοχα παρατήρησε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ζακύνθου Νίκος Γεωργιτσόπουλος στην πρόσφατη περιφερειακή σύσκεψη συνδέσμων Πελοποννήσου – Ζακύνθου, όπου ζήτησε να παρθεί απόφαση για το ασφαλιστικό, θεωρώ ότι οι έξι κλαδικές ομοσπονδίες (υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, συντηρητές ανελκυστήρων, ψυκτικοί, αλουμινοσιδηροκατασκευαστές, ξυλουργοί) έπρεπε, πέρα από τις «προτάσεις» τους προς τους αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς, να συμπαρασύρουν τη ΓΣΕΒΕΕ, τα μέλη τους, ακόμα και τα πολιτικά κόμματα σε κινητοποιήσεις. Αυτό λείπει αυτή τη στιγμή και όχι η διατύπωση θέσεων και προτάσεων. Αυτές έχουν αποφασιστεί εδώ και μήνες, εδώ και χρόνια, απ’ όλες τις κλαδικές ομοσπονδίες.
Πέραν τούτου, διακρίνω μια ατολμία από την πλευρά των ομοσπονδιών. Στις προτάσεις που κατέθεσαν, δεν έθεσαν, από ξεκάθαρα έως καθόλου, το θέμα της χρηματοδότησης του ΟΑΕΕ, τη στιγμή που είναι παγκοίνως γνωστό ότι το κυρίαρχο πρόβλημα του ασφαλιστικού ακούει στο όνομα υποχρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης από το κράτος, όπως και το ότι δεν όρισαν ποσό στην «αξιοπρεπή κατώτερη σύνταξη». Αντιλαμβάνομαι ότι με αυτόν τον τρόπο δεν θέλησαν ίσως να ταυτιστούν με την ΟΒΣΑ, την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα και ενδεχομένως με το ΚΚΕ, που μιλάνε για συγκεκριμένα ποσά και ποσοστά.
Από την άλλη όμως, αφού θέλεις να κάνεις προτάσεις, πρέπει αυτές να είναι ολοκληρωμένες. Δεν μπορείς να λες, για παράδειγμα, ότι στην Αγγλία το κράτος χρηματοδοτεί το ασφαλιστικό σύστημα κατά 70%, έστω και με τάση προς το 50%, να μιλάς για τη Δανία, την Ισπανία και τα λοιπά ευρωπαϊκά κράτη, και να μην τολμάς να πεις, ναι, απαιτώ και το ελληνικό κράτος να πράξει ανάλογα. Δεν μπορείς να φοβάσαι να πεις ότι με συντάξεις 400 – 600 ευρώ και με μισθούς 700 ευρώ δεν μπορεί να ζήσει κανείς στην Ελλάδα. Ο συνδικαλισμός σημαίνει διεκδικώ, και νομίζω ότι κάποιοι το έχουν ξεχάσει.
Και κάτι τελευταίο. Δεν αντιλαμβάνομαι, στην πρόταση που έκαναν για ένταξη επαγγελμάτων στα βαρέα και ανθυγιεινά, το κριτήριο «υψίστης επικινδυνότητας». Τα πράγματα, στο χώρο της βιοτεχνίας, είναι ξεκάθαρα. Δεν μπορεί να εντάσσεται στα βαρέα ο υπάλληλος και όχι ο εργοδότης, που πολλές φορές δουλεύει και πιο σκληρά, γιατί είναι δική του η δουλειά. Το «υψίστης» ποιος το κρίνει;
Συμπερασματικά, οι κλαδικές ομοσπονδίες άφησαν εκτός προτάσεων ή θέσεων ζητήματα μείζονος σημασίας για το ασφαλιστικό, είτε γιατί δεν μπορούσαν είτε γιατί δεν ήθελαν να «ενοχλήσουν» τη ΓΣΕΒΕΕ, και να την αναγκάσουν ναβγάλει τον κόσμο στους δρόμους. Και κει υπάρχουν ισορροπίες φαίνεται…
