Μήλον της έριδος το ψήφισμα της γενικής συνέλευσης της ΟΒΥΕ για το ασφαλιστικό, στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας. Αποχωρήσεις, καταγγελίες και πάει λέγοντας. Και το ερώτημα είναι γιατί; Και επιμένουμε στο γιατί; Αφού, τελικά, το ψήφισμα που εξέδωσε το Δ.Σ. ελάχιστα απέχει από αυτό που αποφάσισε η γενική συνέλευση. «Για το ελάχιστα» θα προσπαθήσουμε στη συνέχεια να πούμε ορισμένα πράγματα. Ας δούμε πρώτα το γιατί, καθώς αν δοθούν απαντήσεις σε αυτήν την ερωτηματική αντωνυμία, μπορεί τελικά ν’ αρχίσουν να μπαίνουν τα πράγματα σε μία σειρά. Ξεκινάμε κατ’ αρχήν, από το γεγονός ότι η ΔΕΚΥ αποχώρησε από την ολομέλεια που συζητήθηκε το θέμα, αλλά όπως προκύπτει στη συνέχεια, και από τη σχετική επιστολή που μας εστάλη προς δημοσίευση, και ως απάντηση στην επιστολή των παρατάξεων της ΑΔΕΚΥ και της ΕΚΥ, δεν διαφωνεί με το ψήφισμα που εξέδωσε η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΒΥΕ. Οπότε για ποιο λόγο έφυγαν;
Μπορεί να ισχύουν, μπορεί όμως κι όχι, τα όσα ανέφεραν οι συνάδελφοι της πλειοψηφίας, ότι δηλαδή «οι συνάδελφοι της ΔΕΚΥ δεν θέλουν να συμφωνήσουν μαζί μας σε τίποτα για να μην παράξει έργο η Ομοσπονδία». Αυτό είναι μία άποψη που ο καθένας μπορεί να την έχει ή όχι, αλλά γι’ αυτό ας απαντήσουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Εμάς μας ενδιαφέρει το «γιατί αποχωρείς, ενώ μετά συμφωνείς;». Ακούγοντας τη συνεδρίαση του Δ.Σ. δια κασετοφώνου λόγω απουσίας μας, έχουμε να επισημάνουμε τα εξής: Εισηγητικά ο πρόεδρος της ΟΒΥΕ και για το πρώτο θέμα της ημερήσιας διάταξης «συμπεράσματα από τη γενική συνέλευση και ψηφίσματα», προσέγγισε την απόφαση που πήρε το σώμα κριτικά, λέγοντας ότι τα ψηφίσματα παίρνονται στο τέλος, όταν το σώμα είναι κουρασμένο (που σημαίνει, λέμε εμείς, μπορεί να μην δίνουν βάση στο τι ψηφίζουν) ενώ και τα ψηφίσματα που κατατίθενται πολλές φορές δεν είναι σωστά διατυπωμένα.
Με τον τρόπο αυτό, θέλησε ίσως να δώσει μια έμμεση απάντηση στο γιατί το σώμα, την πλειοψηφία του οποίου έχει η παράταξη της ΑΔΕΚΥ και της ΕΚΥ, συμφώνησε με το ψήφισμα της ΔΕΚΥ, που αποτελεί μειοψηφία. Και συνέχισε λέγοντας, η μη σωστή διατύπωση των ψηφισμάτων μπορεί να προκαλεί στη συνέχεια προστριβές, παρεξηγήσεις και παρερμηνείες, και καλό είναι τα ψηφίσματα που κατατίθενται να είναι σωστά διατυπωμένα και μελετημένα. Σε γενικές γραμμές δεν διαφωνούμε με αυτή την αρχή, όμως και με ένα σωστά διατυπωμένο και μελετημένο κείμενο, μπορεί κανείς να διαφωνήσει. Και φτάνουμε στο σημείο των παρεξηγήσεων και των παρερμηνειών, που για μας στην προκειμένη περίπτωση, εκεί βρίσκεται η ουσία της αποχώρησης. Το προεδρείο της ΟΒΥΕ ασχολήθηκε μετά τη γ.σ. με το ψήφισμα, και τα σχέδια που εστάλησαν στον γενικό γραμματέα της ΟΒΥΕ (έχουμε στα χέρια μας ένα) είχαν ..αφήσει εκτός αρκετά σημεία από το αρχικό κείμενο.
Στην ολομέλεια του Δ.Σ. ο πρόεδρος, δεν ξέρουμε για ποιο λόγο, όταν εισηγήθηκε το θέμα δεν ανέγνωσε ταυτόχρονα το νέο σχέδιο, το οποίο συμπλήρωνε το προηγούμενο που είχε στα χέρια του ο γενικός γραμματέας, και το οποίο προσέγγιζε κατά πολύ το κείμενο που κατατέθηκε στη γ.σ., και αποφασίστηκε με τις όποιες περικοπές. Ο γενικός γραμματέας, παρορμητικά και βεβιασμένα εκτιμούμε εμείς, αποφάσισε να αποχωρήσει, μη περιμένοντας ν’ ακούσει το ψήφισμα, θεωρώνοντας ότι είναι αυτό που είχε στα χέρια του. Λάθος η αποχώρησή του, αφού και στην αντίθετη περίπτωση έπρεπε να μείνει εκεί και να καταγράψει τη διαφωνία του. Σας κουράσαμε φαντάζομαι με όλη αυτή την καταγραφή, όμως θεωρούσαμε ότι έπρεπε να γίνει, για να δείτε ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ’ ό,τι φαίνονται.
Και εξηγούμαστε:
– Αφού η πλειοψηφία είχε αλλάξει το σχέδιο ψηφίσματος για να προσεγγίσει το αρχικό, γιατί δεν το διάβαζε από την αρχή ο πρόεδρος να τελειώνει το θέμα;
– Προς τι όλη αυτή η κριτική προσέγγιση για τα ψηφίσματα που παίρνει το σώμα, στο τέλος της συνέλευσης; 40 και πλέον χρόνια με τον ίδιο τρόπο εκδίδονται τα ψηφίσματα.
– Προς τι όλα αυτά που ακούστηκαν για υπερβολές του αρχικού ψηφίσματος, αφού στο τέλος αυτό προσεγγίστηκε; Εκτός αν θεωρούμε ότι, για παράδειγμα, μειώνοντας την κατώτατη σύνταξη από τα 1050 ευρώ στα 1000, αφαιρέθηκε η υπερβολή… Δεν νομίζω. Το ψήφισμα, για μας, έχει αρκετά ανέφικτα αιτήματα, το γράψαμε και στο προηγούμενο τεύχος, το θέμα όμως είναι ότι οι συνάδελφοι το ψήφισαν. Και η κοινή λογική απαιτούσε ευθυγράμμιση του Δ.Σ., με την απόφαση αυτή από την αρχή, χωρίς να δούμε τι θα βάλουμε ή τι θα βγάλουμε,πέρα από τις περικοπές που είχαν αποφασιστεί. Και τα πιο σύνθετα προβλήματα μπορεί να γίνουν απλά, με την κοινή λογική. Αυτή χρειάζεται, κατά τη γνώμη μας, να υπερισχύσει στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. Κοινή λογική και απλότητα. Τα εύκολα δεν χρειάζεται να τα κάνουμε δύσκολα. Τα δύσκολα είναι από μόνα τους δύσκολα…
