Απάντηση στα όσα αναφέρονται σε ανακοινώσεις του διοικητικού συμβουλίου του Ήφαιστου (δημοσιεύθηκαν στο προηγούμενο τεύχος του «Υ») σχετικά με το θέμα της Ομοσπονδίας και τη συνάντηση στη Λάρισα, δίνουν με κοινή επιστολή τέσσερα σωματεία του κλάδου. Συγκεκριμένα η επιστολή «που συντάχθηκε και υπογράφηκε» από τα σωματεία εγκαταστατών και συντηρητών καυστήρων Β. Ελλάδας «Ο Προμηθέας», «Εστία», Hπείρου «Η Φλόγα», και Νομού Σερρών αναφέρει:
«Η επιστολή αυτή συντάχθηκε και υπογράφηκε από τέσσερα σωματεία του κλάδου και απευθύνεται προς όλους τους συναδέλφους, αλλά κυρίως προς τους συναδέλφους του Ηφαίστου, ώστε να πληροφορηθούν όχι μόνο αυτά που η διοίκηση του Ηφαίστου αναφέρει, αλλά να αφουγκραστούν και τις απόψεις που έχουν σύσσωμα τέσσερα σωματεία του κλάδου. Η διοίκηση του Ηφαίστου και η διοίκηση του σωματείου Νοτιοδυτικής Ελλάδος που δεν είναι εξ’ ολοκλήρου αδειούχων συντηρητών & εγκαταστατών καυστήρων, αλλά και αυτών που πληρούν τους όρους για την απόκτηση αδείας, ήρθαν στη Λάρισα με συγκεκριμένες θέσεις και σκοπούς. Οι εκπρόσωποι του σωματείου Νοτιοδυτικής Ελλάδας, δυσκολεύτηκαν πολύ στην συνάντηση στη Λάρισα, λόγω του ότι ενώ συχνά συμφωνούσαν επί της διαδικασίας με τα υπόλοιπα σωματεία, μετά από σχετική συνεννόηση με τον γεν. γραμματέα του Ηφαίστου, αναγκάζονταν να αλλάξουν την στάση τους, μένοντας δέσμιοι στην διοίκηση του Ηφαίστου μιας και όπως ανέφερε και ο πρόεδρος συν. Χρυσολωράς στην γενική συνέλευση του Ηφαίστου (δημοσιεύεται στον «Υ» τεύχος Απριλίου 2007), η διοίκηση βοήθησε το σωματείο αυτό και οργανωτικά και οικονομικά. Στο σωματείο όμως αυτό όπως αναφέρει το άρθρο 4 παρ. 1 του καταστατικού του, μέλος του συνδέσμου μπορεί να εγγραφεί κάθε φυσικό πρόσωπο που κατέχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ή έχει τις νόμιμες προϋποθέσεις απόκτησής της, σύμφωνα με τις διατάξεις των Π.Δ. (511/77) – (97/87) – (362/01) το οποίο έχει υποβάλει στην Δ.Ο.Υ. της περιοχής του, δήλωση έναρξης επαγγέλματος του εγκαταστάτη – συντηρητή καυστήρων υγρών και αερίων καυσίμων…
Τι απαντάει η διοίκηση του Ηφαίστου και ιδίως ο γεν. γραμματέας για την παράγραφο αυτή; Έφεραν στη Λάρισα και κάθισαν στο τραπέζι για τη συζήτηση της Ομοσπονδίας, τεχνίτες οι οποίοι έχουν τις προϋποθέσεις απόκτησης αδείας του Π.Δ. 511/77 και όχι αδειούχους για να υπογράψουμε την ιδρυτική πράξη και μάλιστα στη συνέχεια να συζητήσουμε και το σχέδιο του καταστατικού της ομοσπονδίας που μας πρότεινε η διοίκηση του Ηφαίστου. Σ’ αυτό το σχέδιο και στο άρθρο 4 παρ. 1 αναφέρεται ότι: «μέλη της Ομοσπονδίας μπορούν να γίνουν οι πρωτοβάθμιες επαγγελματικές οργανώσεις που έχουν ως μέλη τους φυσικά πρόσωπα, τα οποία κατέχουν άδεια Εγκαταστάτη & Συντηρητή Καυστήρων σύμφωνα με τα Π.Δ. 511/77, 97/87 362/01». Πως λοιπόν θα «στεκόταν» στην ομοσπονδία το σωματείο Νοτιοδυτικής Ελλάδος; Τους πρώτους μήνες του έτους, η διοίκηση του Ηφαίστου στέλνει σε όλα τα σωματεία του κλάδου (πλην Εστίας),ένα προσχέδιο του καταστατικού για την υπό ίδρυση ομοσπονδία.
Στο προσχέδιο αυτό υπήρχε όρος που ανέφερε για την ύπαρξη ενός μόνο σωματείου από κάθε νομό. Επόμενο λοιπόν ήταν αυτό το προσχέδιο να μην πάει στην Εστία. Με αυτό το τέχνασμα η διοίκηση του Ηφαίστου, (που δεν αποκλείει κανένα σωματείο του κλάδου), θέλησε στη συνάντηση της Λάρισας να υπογράψουμε την ιδρυτική πράξη έξι σωματεία πλην της Εστίας. Άλλωστε το δήλωσε και ο πρόεδρος του Ηφαίστου στην γενική συνέλευση του σωματείου του, (δημοσιεύεται στον «Υ» τεύχος Απριλίου 2007): «Όμως έχουμε βάλει δύο προϋποθέσεις, που είναι απαραίτητες και δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε.
Η πρώτη αφορά το ξεκαθάρισμα στα πρωτοβάθμια σωματεία. Στο καταστατικό προτείνουμε να υπάρχει ένα σωματείο σε κάθε νομό…». Αδιάλλακτη η διοίκηση του Ηφαίστου στο να μείνει η Εστία έξω από την ομοσπονδία του κλάδου. Αυτό θα βόλευε αφάνταστα αυτούς που φέρονται με τις επιστολές τους ως οι μόνοι που επιθυμούν την ομοσπονδία. Συνάδελφοι, νομίζουμε ότι, όχι μόνο απόφαση γενικής συνέλευσης, αλλά ούτε ένας συνάδελφος σε αυτή την χώρα υπάρχει που να μην θέλει την ομοσπονδία. Αυτό λοιπόν που επικαλέστηκε η διοίκηση του Ηφαίστου ότι δεν υπήρχε από το σωματείο της Εστίας απόφαση γενικής συνέλευσης για την ομοσπονδία, υποβαθμίζει τη νοημοσύνη όσων βρεθήκαμε εκείνη την ημέρα στην Λάρισα. Στην συνάντηση στην Λάρισα, ο πρόεδρος του Προμηθέα πρότεινε ότι από τη στιγμή που η Εστία δεν είχε μαζί της το πρακτικό της απόφασης της γενικής συνέλευσης και η Φλόγα τη σφραγίδα του σωματείου, «να συζητήσουμε όλοι μαζί το προσχέδιο του καταστατικού, να κάνει ο καθένας τις προτάσεις του και σε 15 ημέρες να συναντηθούμε στα Ιωάννινα και να υπογράψουμε την ιδρυτική πράξη της ομοσπονδίας με «καθαρές σκέψεις» και «καθαρά χαρτιά». Την πρόταση αυτή δέχθηκαν τα πέντε σωματεία του κλάδου αλλά βεβαίως δεν τη δέχθηκε η διοίκηση του Ηφαίστου, που τον προηγούμενο μήνα με τις επιστολές στον κλαδικό τύπο αυτοχαρακτηριζόταν ως «σωτήρας» του κλάδου, και το σωματείο Νοτιοδυτικής Ελλάδος, επικαλούμενο τη χιλιομετρική απόσταση. Όμως θα δεχόταν η ιδρυτική πράξη να υπογραφεί στην Πάτρα ή στην Αθήνα.
Συνάδελφοι τα προηγούμενα χρόνια βλέπαμε την κόντρα των δύο σωματείων της Αττικής να οδηγεί τον κλάδο σε μία απίστευτη στασιμότητα. Στην συνάντηση όμως της Λάρισας η Εστία ήρθε με μία διοίκηση διαλλακτική και έτοιμη να συνεργασθεί σε όλους τους τομείς, δεν αναλώθηκε στην κόντρα με το άλλο σωματείο όπως γινόταν στις προηγούμενες συναντήσεις του κλάδου. Ζούμε σε μία κοινωνία δημοκρατική και ένας σεβαστός αριθμός συναδέλφων μας, αποφάσισε πριν κάποια χρόνια την ίδρυση και δεύτερου σωματείου στην Αττική. Αυτό δεν μπορεί κανείς να το κατακρίνει και να το καταδικάσει. Δεν έχουμε την πολυτέλεια στον κλάδο, να αφήσουμε εκτός ούτε ένα συνάδελφο, πόσο μάλλον ένα ολόκληρο σωματείο για προσωπικά συμφέροντα και προσωπικά στοιχήματα. Στην ανακοίνωση του προηγούμενου μήνα στον κλαδικό τύπο η διοίκηση του Ηφαίστου κατηγόρησε τους συναδέλφους της «Φλόγας» ότι προκαλούν ατέλειωτες συζητήσεις και πράττουν συνδικαλιστικές γελοιότητες.
Συνδικαλιστική γελοιότητα δεν είναι η αντίθετη άποψη που εκφράζει κάποιος σε μία αλλόκοτη και αλλοπρόσαλλη διαδικασία που προσπάθησε να επιβάλλει η διοίκηση του Ηφαίστου στη συνάντηση της Λάρισας. Συνδικαλιστική γελοιότητα είναι η επομένη της συνάντησης των σωματείων του κλάδου, (πλην Εστίας), με τον γεν. γραμματέα Βιομηχανίας του Υπουργείου Ανάπτυξης κ. Σπύρο Παπαδόπουλο για το θέμα της τροποποίησης του Π.Δ. 362/01 στο Υπουργείο. Και τι έγινε την επόμενη μέρα. Ήταν η μέρα που ο πρόεδρος του Ηφαίστου συν. Χρυσολωράς, χωρίς να ενημερώσει κανέναν, πήγε στο Υπουργείο διότι δεν ήταν στη συνάντηση και ζήτησε να αλλάξει παράγραφο η οποία αφορούσε την προϋπηρεσία για τους τεχνικούς αερίων καυσίμων, αψηφώντας την οριστική λύση που δόθηκε από τα υπόλοιπα σωματεία την προηγούμενη μέρα στο τραπέζι του διαλόγου συμπεριλαμβανομένου του αντιπροέδρου και του γεν. γραμματέα και του δικού του σωματείου. Έτσι γελοιποίησε όχι μόνο εμάς, τους προέδρους και τους γραμματείς των σωματείων όλης της Ελλάδος, αλλά και τον αντιπρόεδρο και τον γραμματέα του δικού του σωματείου. Η διοίκηση του Ηφαίστου μία έτσι και μία αλλιώς έφερε την κατάσταση σε αδιέξοδο. Η επιστολή λοιπόν αυτή, γι’ αυτούς τους λόγους απευθύνεται και στους συναδέλφους του Ηφαίστου, που ενδιαφέρονται και αγωνιούν για την πορεία του κλάδου, αλλά βλέπουν μία διοίκηση που εμπιστεύθηκαν σιγά – σιγά να «πέφτει» στα μάτια των υπολοίπων σωματείων του κλάδου, στήνοντας παγίδες και ακολουθώντας μία φθίνουσα πορεία. Συνάδελφοι του Ηφαίστου. Ρωτήστε την διοίκηση και ζητήστε μία σαφή απάντηση.
Πως είναι δυνατόν τέσσερα σωματεία του κλάδου να συμφωνούν και η διοίκηση του Ηφαίστου με το σωματείο Νοτιοδυτικής Ελλάδος να λέει άλλα; Πως μετά από αυτό που προαναφέρθηκε ότι δηλαδή στο σωματείο συντηρητών & εγκαταστατών καυστήρων Νοτιοδυτικής Ελλάδος εγγράφονται μέλη όσοι είναι αδειούχοι αλλά και όσοι έχουν τις προϋποθέσεις για την απόκτηση αδείας, θα σταθεί το σωματείο αυτό στην ομοσπονδία; Γιατί το σωματείο Νοτιοδυτικής Ελλάδος το «γέννησε» η διοίκηση του Ηφαίστου και μάλιστα το βοήθησε να αναπτυχθεί τόσο ηθικά όσο και οικονομικά. Και ξέρετε, το χειρότερο απ’ όλα συνάδελφοι δεν είναι ότι πικράθηκε η διοίκηση του Ηφαίστου που εκείνη την ημέρα στην Λάρισα δεν υπογράφηκε ένα καλοστημένο σχέδιο μιας ιδρυτικής πράξης σε μία ομοσπονδία που αποδείξαμε με επιχειρήματα, πως όχι μόνο δεν θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια της, αλλά ούτε καν να ξεκινήσουν οι διεργασίες για την ίδρυσή της.
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι εμπιστευθήκαμε τους χειρισμούς, σε μία διοίκηση, για ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως η ομοσπονδία, που αποδείχθηκε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ότι οι συνάδελφοι αυτής της διοίκησης «στάθηκαν λίγοι» και ότι στο μέλλον δεν μπορείς να τους εμπιστευθείς όχι γι’ αυτό, αλλά για κανένα απολύτως θέμα».
