Υπάρχει μια ΤΟΤΕΕ για την αποχέτευση των διαφόρων κτιρίων που πρέπει να μελετήσουν και να εφαρμόσουν όλοι οι μελετητές και κατασκευαστές των υδραυλικών εγκαταστάσεων. Δεν πρόκειται βέβαια στα πλαίσια ενός μικρού άρθρου να αναφέρουμε τις διατάξεις αυτής της ΤΟΤΕΕ που καλύπτει πάρα πολλές σελίδες. Θα ήθελα απλώς να επισημάνω μερικές βασικές αρχές.
Πρώτη βασική αρχή. Υπάρχει πλήρης διαχωρισμός της αποχέτευσης των λυμάτων από την αποχέτευση των ομβρίων υδάτων. Είναι έγκλημα να συνδέσουμε, επειδή έτσι μας βολεύει, κάποια όμβρια στην αποχέτευση των λυμάτων.
Το δίκτυο των λυμάτων έχει σχεδιασθεί για να παραλαμβάνει το φορτίο των λυμάτων που είναι περίπου σταθερό όλο το χρόνο όχι και ομβρίων, που στην περίπτωση μιας καταιγίδας είναι πάρα πολύ μεγάλο. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί «εγκληματίες» στη χώρα μας και δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, φρεάτια αποχέτευσης λυμάτων να ανοίγουν από την εσωτερική πίεση σε περίπτωση καταιγίδας και ακαθαρσίες να χύνονται στους δρόμους μας.
Δεύτερη βασική αρχή. Καμία ανθρώπινη κατασκευή δεν είναι απόλυτα αξιόπιστη. Καμία βαλβίδα αντεπιστροφής π.χ. δεν θα στεγανοποιεί επ’ άπειρον αν δε πρόκειται για βαλβίδα σε δίκτυο λυμάτων είναι βέβαιο ότι από την πρώτη στιγμή με κάποιες βρώμες που θα επικαθήσουν δεν θα στεγανοποιεί πλήρως. Κάθε αποχέτευση λοιπόν από το επίπεδο πιθανής πλημμύρας και κάτω δεν πρέπει να αποχετεύεται απ’ ευθείας όσο βαθύς και αν είναι ο αντίστοιχος αγωγός αποχέτευσης. Ποιο είναι το επίπεδο πιθανής πλημμύρας; Συνήθως το πεζοδρόμιο αλλά σε πολλές χαμηλές περιοχές (π.χ. Ρέντης, Μοσχάτο κ.λπ.) ίσως και 40 ή 50 cm πιο ψηλό. Οι δήμοι έχουν σχετικά στοιχεία. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απαραίτητο και τα λύματα και τα όμβρια να συλλέγονται σε δεξαμενές (ξεχωριστές τα μεν από τα δε) και με αντλίες να στέλνονται 1 – 1,5 m πιο ψηλά από την πιθανή πλημμύρα και από εκεί να οδηγούνται στην απόρριψη. Θα πάψουμε έτσι να βλέπουμε υπόγεια ή ημιυπόγεια γεμάτα νερά, με κατεστραμμένη οικοσκευή και την πυροσβεστική να αντλεί τα νερά.
Καμία βαλβίδα αντεπιστροφής στην αποχέτευση δεν μας προστατεύει από την είσοδο των νερών της πλημμύρας μέσω του δικτύου αποχέτευσής μας. Η είσοδος των νερών από το δρόμο απευθείας στο σπίτι μας, εύκολα αντιμετωπίζεται με κάποια σκαλοπάτια πριν την είσοδο στο σπίτι μας και αντίστοιχα σκαλοπάτια καθόδου στο επίπεδο της κατοικίας ή του καταστήματός μας.
Η ίδια βασική αρχή με κάνει να επιμένω στην πιστή τήρηση της ΤΟΤΕΕ για τον αερισμό των σωληνώσεων αποχέτευσης. Προβλέπει πράγματι η ΤΟΤΕΕ τον φυσικό αερισμό (εισαγωγή αέρα και έξοδος αέρα και τυχόν μεθανίου) των σωληνώσεων με απόληξη στην ταράτσα, το ύπαιθρο. Υπάρχουν σήμερα (δεν υπήρχαν όταν συντάχθηκε η ΤΟΤΕΕ πριν 20 χρόνια) βαλβίδες αντεπιστροφής που επιτρέπουν την είσοδο αέρα αλλά όχι και την έξοδο δύσοσμων αερίων, αξιόπιστες, αφού δεν έρχονται σε επαφή με τα βρώμικα νερά. Για την έξοδο των αερίων προβλέπονται φίλτρα ενεργού άνθρακα. Όλα αυτά για να απλοποιήσουν την εγκατάσταση. Ναι αλλά ποιος θα ελέγχει τη λήξη της ζωής των φίλτρων και θα φροντίζει για την αντικατάστασή τους; Και οι βαβλίδες εισαγωγής αέρα είναι αρκετά αξιόπιστες κάποτε όμως κάποιες από αυτές θα χαλάσουν.
Γιατί να μη βασιζόμαστε στους φυσικούς κανόνες, κανόνες που δέχεται η ΤΟΤΕΕ; Εξαιρέσεις σε ειδικές περιπτώσεις είναι βέβαια πάντοτε δυνατές.
Πριν κλείσω ας αναφερθώ και σε ένα καινούργιο προϊόν στην ελληνική αγορά. Πρόκειται για τους πλαστικούς σωλήνες αποχέτευσης με στεγανοποίηση μεταξύ της κεφαλής της σωλήνας ή του εξαρτήματος και του άκρου του επόμενου σωλήνα με ελαστικό δακτύλιο. Τα ταυ στην έξοδο κάθε αποχέτευσης από ένα διαμέρισμα είναι σταθερά στο ύψος τους. Εάν η στήλη στεγανοποιείται με συγκόλληση τότε οι τυχόν συστολοδιαστολές της, λόγω θερμοκρασίας μετατρέπονται σε τάσεις που πολλές φορές τις καταστρέφουν.
Ο νέος αυτός τύπος επιτρέπει τις μικρομετακινήσεις του άκρου μέσα στην κεφαλή και αποφεύγονται οι έντονες αυτές καταπονήσεις.
Συστήματα αποχέτευσης κτιρίων
