Εδώ και δεκαετίες διαβάζουμε και ακούμε αναλύσεις επί αναλύσεων για το ασφαλιστικό πρόβλημα, το οποίο θα είναι ιδιαίτερα οξύ κατά τους επαΐοντες τα επόμενα χρόνια. Κατατέθηκαν εκατοντάδες προτάσεις και έγιναν αρκετές απόπειρες για αλλαγές του ασφαλιστικού συστήματος.
Όλοι θυμόμαστε τον γενικό ξεσηκωμό ενάντια στο σχέδιο νόμου του τότε υπουργού Τ. Γιαννίτση. Τότε, το 2003, μετά τη γενική κατακραυγή, αναγκάστηκαν οι κυβερνώντες να κάνουν πίσω και να μην προχωρήσουν σε λήψη μέτρων που αφαιρούσαν σημαντικά ασφαλιστικά κεκτημένα. Λίγο αργότερα, με τη λεγόμενη «νέα διακυβέρνηση» άλλαξε η τακτική και ακολουθήθηκε η λογική της «σαλαμοποίησης», δηλαδή η επιμέρους «τακτοποίηση» ασφαλιστικών θεμάτων. Η αρχή έγινε με τα ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων. Στη συνέχεια είχαμε τα τρία ταμεία των επαγγελματιών, όπου με το πρόσχημα της ενοποίησης ξεχωρίζει τους ασφαλισμένους σε κατηγορίες και επιφέρει τη λογική για μεγαλύτερες εισφορές με μικρότερες συντάξεις.
Όλα αυτά γίνονται, όπως ισχυρίζονται οι κατά καιρούς αρμόδιοι, επειδή αλλάζει ο συσχετισμός των ασφαλισμένων και συνταξιούχων, με αποτέλεσμα τα οικονομικά των ταμείων να χειροτερεύουν. Μάλιστα συχνά παραγγέλονται και αναλογιστικές μελέτες για να επιβεβαιώσουν αυτούς τους ισχυρισμούς.
Το τελευταίο διάστημα, στις πρώτες γραμμές της επικαιρότητας, βρίσκεται το θέμα της διαχείρισης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.
Πρόκειται για μία «αμαρτωλή ιστορία» που ξεκίνησε δεκαετίες πριν, όταν το ίδιο το κράτος χρησιμοποίησε αυτά τα αποθεματικά για την «ανάπτυξη της χώρας» και στη συνέχεια για την ανάπτυξη της χρηματιστηριακής αγοράς. Με νόμους αύξησε το ποσοστό των αποθεματικών που μπορούσε να τζογάρει το κάθε ταμείο στο χρηματιστήριο.
Πόσα έχασαν τα ταμεία από τα χρηματιστηριακά παιχνίδια, ιδίως της εποχής του 1999 – 2000, είναι σίγουρο ότι ποτέ δεν θα το μάθουμε.
Σήμερα, γινόμαστε μάρτυρες ενός άλλου παιχνιδιού, όπου εμπλέκονται τα αποθεματικά των ταμείων με τα ομόλογα του Δημοσίου. Ακούμε ότι τα ασφαλιστικά ταμεία «φορτώθηκαν» ομόλογα και το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν ζημιές εκατοντάδων εκατομμυρίων. Μάλιστα γίνεται λόγος ότι η ιστορία αυτή απέφερε «χρυσάφι» σε ανθρώπους που είχαν οριστεί από την ίδια την κυβέρνηση για τη σωστή διαχείριση αυτών των αποθεματικών.
Το ανεπίτρεπτο, εκτός όλων των άλλων, είναι ότι στις καταγγελίες αυτές οι σημερινοί κυβερνώντες, απαντούν με άλλες καταγγελίες γι’ αυτά που έκαναν οι προηγούμενοι για παρόμοια θέματα!
Γινόμαστε μάρτυρες μιας προσπάθειας απεμπόλισης ευθυνών, από τους κατά βάση υπεύθυνους, χωρίς να μας λένε ότι τα εκατοντάδες χαμένα ευρώ, που προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών και που τα καρπώθηκαν οι επιτήδεια, θα επανέλθουν και στα ασφαλιστικά ταμεία.
Τέτοιες καταστάσεις, εκτός από την οργή που προκαλούν, είναι σίγουρο ότι δοκιμάζουν και τα αποθέματα της υπομονής μας…
«Υ»
