Στο προηγούμενο διάστημα πραγματοποιήθηκαν οι ετήσιες τακτικές γενικές συνελεύσεις των συνδέσμων σε όλη τη χώρα και σε πολλούς έγιναν και αρχαιρεσίες για την εκλογή των νέων οργάνων. Παράλληλα διοργανώθηκε στην Κόρινθο το Περιφερειακό Συνέδριο Πελοποννήσου – Ζακύνθου με την απουσία του Συνδέσμου του νησιού συν. Ανδρέα Κολλάρου ο οποίος έφυγε από τη ζωή λίγες μέρες αργότερα. Τα μηνύματα που φτάνουν από αυτές τις συνελεύσεις επιτείνουν την ανησυχία και την ανασφάλεια για το μέλλον των συναδέλφων και του Κλάδου γενικότερα. Τέσσερα χρόνια οικονομικής κρίσης στη χώρα μας και σημάδια ανάκαμψης δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Η ανεργία στον Κλάδο έχει πάρει ανυπολόγιστες διαστάσεις ενώ οι δείκτες της οικοδομικής δραστηριότητας βυθίζονται ολοένα και περισσότερο πλησιάζοντας το μηδέν. Η φορολογία γίνεται θηλιά στο λαιμό της πλειοψηφίας των συναδέλφων ενώ η αδυναμία πληρωμής των ασφαλιστικών εισφορών θέτει σε άμεσο κίνδυνο και την δική τους υγεία και αυτή των οικογενειών τους.
Μέσα λοιπόν σε ένα τέτοιο κλίμα οι σύνδεσμοι και το συνδικαλιστικό κίνημα του Κλάδου καλείται να ανταπεξέλθει στέλνοντας σήματα φάρου μέσα σε ένα κατασκότεινο επαγγελματικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Είναι επιτακτική ανάγκη τώρα όσο ποτέ άλλοτε η συσπείρωση των συναδέλφων στους συνδέσμους. Όσοι απόμειναν, εν ενεργεία υδραυλικοί, είναι απαραίτητο να πειστούν ότι τώρα, στις δύσκολες εποχές , η ύπαρξη συλλογικών δράσεων θα βοηθήσει να επιβιώσουμε μέσα στη λαίλαπα της, πέρα από κάθε ανθρώπινο όριο, λιτότητας που κάποιοι μας επέβαλαν. Συσπείρωση λοιπόν για να μην χαθεί το «ισχύς εν τη ενώσει».
Όμως στη σημερινή εποχή για να ανταπεξέλθουμε χρειάζεται και η αλληλεγγύη να είναι παρούσα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Πολλοί συνάδελφοι έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας που όντας ανασφάλιστοι λόγω χρεών στον ΟΑΕΕ αδυνατούν να τα αντιμετωπίσουν. Η βοήθεια όλων μας προς αυτούς τους συναδέλφους είναι αν μη τι άλλο ανθρώπινο καθήκον. Βέβαια στον Κλάδο υπάρχουν πολλά παραδείγματα αλληλεγγύης προς συναδέλφους με τέτοια προβλήματα. Όμως τώρα η αλληλεγγύη, ηθική και υλική , γίνεται αναγκαία και απαραίτητη για την επιβίωση.
Πάντως πρέπει να επισημάνουμε ότι υπάρχουν και μηνύματα που αποπνέουν μια νότα αισιοδοξίας. Από τις αρχαιρεσίες που έγιναν στους συνδέσμους προκύπτει ότι εμφανίστηκαν συνάδελφοι, συνήθως νέα παιδιά, που εκλέχθηκαν στις διοικήσεις με προοπτική να δώσουν παραπέρα ώθηση στα συνδικαλιστικά δρώμενα του Κλάδου.
Ο μήνας που πέρασε ήταν μήνας εκλογών διαλέγοντας τους τοπικούς άρχοντες, περιφερειάρχες και δημάρχους, και τους εκπροσώπους μας στο Ευρωκοινοβούλιο. Ταυτόχρονα όμως διεξήχθη ένα πρωτόγνωρο για τη χώρα μας δημοψήφισμα παρά τις απροκάλυπτες προσπάθειες των κυβερνώντων να αποτραπεί η διεξαγωγή του ή να ελαχιστοποιηθεί η συμμετοχή των πολιτών σε αυτό. Ο λόγος για το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη στις 18 Μαΐου όπου οι κάτοικοι κλήθηκαν να πουν «ναι» ή «όχι» στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ.
Με καταμετρημένο το 100% των ψήφων, σε σύνολο 218.002 πολιτών που ψήφισαν, 213.508 πολίτες της Θεσσαλονίκης (ποσοστό 98.04%) είπαν «όχι» στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Αντίθετα 4.278 κάτοικοι (1,96%) έντεκα δήμων του πολεοδομικού συγκροτήματος που μετείχαν στο δημοψήφισμα τάχθηκαν υπέρ της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ. Η ψηφοφορία διεξήχθη στον κεντρικό δήμο και σε περιφερειακούς δήμους του συγκροτήματος Θεσσαλονίκης με τη βοήθεια εθελοντών. Οι κάλπες στήθηκαν έξω από τα εκλογικά κέντρα της Θεσσαλονίκης όπου διεξήχθησαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Τη διαδικασία παρακολούθησαν, ως παρατηρητές και τριάντα συνδικαλιστές εργαζόμενοι σε τομείς σχετικούς με οργανισμούς ύδρευσης, μέλη της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συνδικάτων Δημοσίων Υπηρεσιών (EPSU), καθώς και μέλη ευρωπαϊκών οργανώσεων κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού, από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα αποτελέσματα αυτού του δημοψηφίσματος αλλά και η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που κρίνει αντισυνταγματική την πώληση της ΕΥΔΑΠ γεννούν αισιοδοξία ότι ο αγώνας για να παραμείνει το νερό δημόσιο αγαθό θα έχει αίσιο τέλος.
«Υ»
