Μέσα στη «γκρίζα πραγματικότητα» της δικής μας κοινωνίας, με την επικαιρότητα να εστιάζεται σε θέματα όπως το ασφαλιστικό, το ντόπινγκ της εθνικής ομάδας άρσης βαρών, το «Μακεδονικό» κ.ά., πέρασε σχεδόν απαρατήρητη η παγκόσμια ημέρα νερού που καθιερώθηκε για τις 22 Μαρτίου κάθε χρόνου.
Βέβαια το «πρόβλημα του νερού» συχνά βρίσκεται στην επικαιρότητα στη χώρα μας περισσότερο για θέματα που αφορούν την ποιότητά του και κατά δεύτερο λόγο την επαρκή ποσότητά του.
Κατά καιρούς έχουμε ακούσει τις θεωρίες περί των «πολέμων για το νερό», ενώ πρόσφατα ο πρώην γ.γ. του ΟΗΕ Μπούτρος Γκάλι δήλωσε ότι «τον αιώνα που διανύουμε, το νερό θα είναι πιο σημαντικό κι απ’ το πετρέλαιο».
Με την κοινή λογική ο λόγος που θα συμβεί κάτι τέτοιο, φαίνεται ότι είναι απλός. Ο πληθυσμός της γης ολοένα και αυξάνεται, όχι όμως και τα αποθέματα νερού. Το νερό στον πλανήτη μας είναι σήμερα όσο ήταν και την προϊστορική περίοδο.
Ο κύκλος του νερού είναι λίγο – πολύ γνωστός. Το νερό εξατμίζεται στους ωκεανούς, τα σύννεφα συμπυκνώνονται, η βροχή πέφτει στη γη και το γλυκό νερό «τρέχει» ξανά προς τη θάλασσα. Πάνω σ’ αυτό το «τρέξιμο» του νερού στη γη προς τη θάλασσα, παρεμβαίνει ο άνθρωπος και το καθυστερεί για λίγο, χρησιμοποιώντας το για τις ανάγκες του.
Κατ’ εκτίμηση, κάθε άνθρωπος χρειάζεται το λιγότερο 1.000 κυβικά μέτρα νερού το χρόνο για να παράγει τρόφιμα και να ικανοποιήσει τις ανάγκες του στην κατανάλωση και στην υγιεινή. Όμως σε πολλές περιοχές του πλανήτη μας, η έλλειψη καθαρού νερού αναγκάζει εκατομμύρια ανθρώπων να χρησιμοποιούν επισφαλές νερό το οποίο έχει επιπτώσεις στην υγεία και αυξάνει την εξάπλωση ασθενειών.
Το Ινστιτούτο για τους παγκόσμιους πόρους προβλέπει μια δραματική αύξηση στις περιοχές που δοκιμάζονται από την έλλειψη νερού μέσα στις ερχόμενες δεκαετίες.
Η άνοδος του πληθυσμού και η ανάπτυξη δημιουργούν ανταγωνιστικές απαιτήσεις για το νερό για τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες, τη γεωργία και την παραγωγή ενέργειας.
Δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για ν’ αυξήσουμε τη διαθέσιμη ποσότητα νερού στον πλανήτη. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο το χρησιμοποιούμε, τον τρόπο με τον οποίο το μοιραζόμαστε.
Έχει επισημανθεί, ότι στις αναπτυσσόμενες χώρες, η περιορισμένη πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό και οι κακές συνθήκες υγιεινής σκοτώνουν κάθε χρόνο δεκαπλάσιο αριθμό ατόμων απ’ ότι όλοι οι πόλεμοι και οι συρράξεις μαζί ανά την υφήλιο.
Από την άλλη στις αναπτυγμένης χώρες, υπάρχει η καταγραφή, ότι χρησιμοποιούμε δέκα φορές περισσότερο νερό, χωρίς να το χρειαζόμαστε όλο.
Όμως ενώ το νερό είναι κοινωνικό αγαθό, σήμερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, αντιμετωπίζεται περισσότερο ως «προϊόν» που μπορεί να επιφέρει υπέρογκα κέρδη, είτε σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, είτε σ’ αυτές που ονομάζονται «κοινής ωφέλειας».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα στη χώρα μας είναι και οι δύο μεγαλύτερες εταιρίες ύδρευσης και αποχέτευσης που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο.
Άρα το ζητούμενο, στην περίπτωση της επάρκειας του νερού είναι να υπερισχύσουν οι έννοιες της ζωής, της υγείας και της ανάγκης επιβίωσης και όχι αυτές του κέρδους και αλόγιστης χρήσης του.
«Υ»
