Αντιμετωπίζονται και ζητήματα που είχε θέσει ο Σύνδεσμος Αθηνών για την αντισυμβατική συμπεριφορά εταιριών του χώρου
Ζητήματα που είχε θέσει στους αρμόδιους παράγοντες της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Αθηνών αναφορικά με τα ελαττωματικά προϊόντα και το service των εταιριών, περιλαμβάνονται στο σχέδιο νόμου «περί προστασίας καταναλωτή» που προωθεί προς ψήφιση το υπουργείο Ανάπτυξης.
Η παρουσίαση του νέου νόμου έγινε στις 23 Φεβρουαρίου στο Ναύπλιο, στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Καταναλωτή.
Παρουσιάζοντας το νέο νόμο, ο γενικός γραμματέας καταναλωτή Γιάννης Οικονόμου, επισήμανε ότι αυτός έχει 3 σαφείς προσανατολισμούς:
α) Να θωρακίσει αποτελεσματικά τον Έλληνα πολίτη, μέσα στο περιβάλλον της ελεύθερης αγοράς.
β) Να αντιμετωπίσει τις περιπτώσεις όπου υπήρχε κενό νόμου, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται φαινόμενα εξαπάτησης και εκμετάλλευσης του καταναλωτικού κοινού.
γ) Να ενσωματώσει κοινοτικές οδηγίες που διευρύνουν το φάσμα προστασίας του καταναλωτή.
«Ο νόμος υπήρξε αντικείμενο εκτεταμένης διαβούλευσης. Μέχρι την ψήφισή του είμαστε ανοιχτοί σε κάθε πρόταση που μπορεί να βοηθήσει ακόμα περισσότερο στην πιο αποτελεσματική προστασία του καταναλωτή» υπογράμμισε ο κ. Οικονόμου, προσθέτοντας ότι ο νέος νόμος έχει 12 σημαντικές καινοτομίες συγκριτικά με τον προηγούμενο.
Ο νέος νόμος θωρακίζει αποτελεσματικά
τον Έλληνα πολίτη, δήλωσε ο γενικός γραμματέας καταναλωτή,
Γιάννης Οικονόμου
Σε σχέση με τα ζητήματα που είχε θέσει το Δ.Σ. του Συνδέσμου Αθηνών στα στελέχη του υπουργείου το Νοέμβριο του 2006, ο νέος νόμος ορίζει ότι «ο πωλητής ενός προϊόντος υποχρεούται με επιμέλειά του και χωρίς καμία επιβάρυνση του καταναλωτή να μεριμνά για την επισκευή του προϊόντος, όταν αυτό βρίσκεται εντός των ορίων της εγγύησης που παρέχεται συμβατικά ή από το νόμο (…).
Αν κατά τη διάρκεια της εγγύησης εμφανισθεί στο προϊόν ελάττωμα και ο προμηθευτής αρνείται την επισκευή ή βραδύνει υπερβολικά, ο καταναλωτής δικαιούται να ζητήσει την αντικατάσταση του προϊόντος με νέο. Αν ο απαιτούμενος χρόνος διόρθωσης υπερβαίνει τις δέκα εργάσιμες ημέρες, ο καταναλωτής δικαιούται να ζητήσει την προσωρινή αντικατάσταση του επισκευαζόμενου προϊόντος για όσο χρόνο διαρκεί η διόρθωση».
Υπενθυμίζουμε ότι το πρόβλημα που είχε θέσει το Δ.Σ. του Συνδέσμου στα στελέχη του υπουργείου είχε να κάνει με την αντισυμβατική στάση αρκετών εταιριών του χώρου σε σχέση με τις εγγυήσεις που δίνουν για τα προϊόντα τους και το γεγονός ότι οι υδραυλικοί γίνονται «αχθοφόροι» των εταιριών για τη μεταφορά στην έδρα τους, των προς επισκευή προϊόντων τους.
Δημοσιεύουμε στη συνέχεια ορισμένα από τα άρθρα του νέου νόμου με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πώληση καταναλωτικών αγαθών, τις εγγυήσεις και και την ευθύνη του παραγωγού.
Άρθρα του νέου νόμου
Άρθρο 6 – Πώληση καταναλωτικών αγαθών και εγγυήσεις
1. Προμηθευτής στην πώληση καταναλωτικών αγαθών είναι, εκτός από τον προμηθευτή του άρθρου 1 παρ.5 του παρόντος και ο κατασκευαστής του προϊόντος, ο εισαγωγέας του στο έδαφος της Κοινότητας, καθώς και κάθε άλλο πρόσωπο που παρουσιάζεται ως παραγωγός θέτοντας επί του προϊόντος το όνομα του, το σήμα του ή άλλο διακριτικό σημείο.
2. Σε κάθε πώληση ο προμηθευτής οφείλει να παρέχει στον καταναλωτή γραπτώς, στην ελληνική γλώσσα ή με σύμβολα διεθνώς καθιερωμένα, σαφείς και πλήρεις οδηγίες για την ασφαλή χρήση, διατήρηση, συντήρηση και πλήρη αξιοποίηση του προϊόντος και ενημέρωση για τους κινδύνους κατά τη χρήση και διατήρηση του. Εξαιρούνται τα απλά κατά την κατασκευή, τη χρήση και τη συντήρηση προϊόντα όταν για τα προϊόντα αυτά δεν παρέχονται από τον κατασκευαστή οδηγίες σε ξένη γλώσσα.
3.α) Κατά την πώληση, ο προμηθευτής οφείλει να ενημερώνει τον καταναλωτή για την πιθανή διάρκεια ζωής του προϊόντος. Πιθανή διάρκεια ζωής του προϊόντος είναι ο εύλογα αναμενόμενος χρόνος κατά τον οποίο το προϊόν θα μπορεί να χρησιμοποιείται σύμφωνα με τον προορισμό του, έστω και έπειτα από επισκευή ή αντικατάσταση ανταλλακτικών, ωσότου η φθορά από την τακτική χρήση καταστήσει το προϊόν άχρηστο ή την περαιτέρω χρήση του οικονομικά ασύμφορη.
β) Η ενημέρωση του καταναλωτή από τον προμηθευτή για την πιθανή διάρκεια ζωής του προϊόντος γίνεται με οποιοδήποτε πρόσφορο τρόπο. (Με αναγραφή στο έντυπο οδηγιών χρήσης, ή εγγύησης με άλλο τεχνικό μέσο αποτύπωσης).Το βάρος της απόδειξης ότι υπήρξε ενημέρωση, κατά την πώληση, για την πιθανή διάρκεια ζωής του προϊόντος το φέρει ο προμηθευτής.
γ) Ο πωλητής υποχρεούται με επιμέλεια του και χωρίς καμία επιβάρυνση του καταναλωτή να μεριμνά για την επισκευή του προϊόντος, όταν αυτό βρίσκεται εντός των ορίων της εγγύησης που παρέχεται συμβατικά ή από το νόμο. Όταν το προϊόν δεν βρίσκεται εντός των ορίων της εγγύησης ο πωλητής έχει την ίδια υποχρέωση, μπορεί όμως να απαιτήσει από τον καταναλωτή τα έξοδα επισκευής, συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων αποστολής στην περίπτωση που την τεχνική υποστήριξη παρέχει τρίτος.
4. Όταν παρέχεται εγγύηση στον καταναλωτή, ο προμηθευτής οφείλει να την παρέχει εγγράφως ή με άλλο τεχνικό μέσο αποτύπωσης που μπορεί να είναι διαθέσιμο και προσιτό στον καταναλωτή. Σε περίπτωση προμήθειας καινούργιων προϊόντων με μακρά διάρκεια (διαρκή καταναλωτικά αγαθά), η παροχή γραπτής εγγύησης είναι υποχρεωτική.
Η εγγύηση πρέπει να περιλαμβάνει με απλή, ευανάγνωστη και κατανοητή διατύπωση στην ελληνική γλώσσα τουλάχιστον την επωνυμία και τη διεύθυνση του εγγυητή, το προϊόν στο οποίο αναφέρεται η εγγύηση, το ακριβές περιεχόμενό της, τη διάρκειά της και την εδαφική έκταση ισχύος της. Στην εγγύηση πρέπει να δηλώνονται με σαφήνεια και πληρότητα τα δικαιώματα που έχει ο καταναλωτής βάσει του εφαρμοστέου δικαίου και να διευκρινίζεται επίσης ότι τα πιο πάνω δικαιώματα δεν θίγονται από την εγγύηση.
Η εγγύηση πρέπει να είναι σύμφωνη με τους κανόνες της καλής πίστης και να μην αναιρείται από υπερβολικές ρήτρες εξαιρέσεων. Η διάρκεια της εγγύησης πρέπει να είναι εύλογη σε σχέση με την πιθανή διάρκεια ζωής του προϊόντος. Ειδικά για τα προϊόντα τεχνολογίας αιχμής, η διάρκεια της εγγύησης πρέπει να είναι εύλογη σε σχέση με το χρόνο κατά τον οποίο αναμένεται ότι θα παραμένουν σύγχρονα από τεχνολογική άποψη, αν ο χρόνος αυτός είναι συντομότερος από την πιθανή διάρκεια ζωής τους.
5. Η παράβαση των διατάξεων της προηγούμενης πα-ραγράφου δεν θίγει το κύρος της εγγύησης, την οποία ο καταναλωτής μπορεί να επικαλεσθεί και να απαιτήσει την τήρησή της. Σε περίπτωση αντικατάστασης του προϊόντος ή ανταλλακτικού του, η εγγύηση αυτόματα ανανεώνεται για όλη της τη διάρκεια ως προς το νέο προϊόν ή ανταλλακτικό. Αν κατά τη διάρκεια της εγγύησης εμφανισθεί στο προϊόν ελάττωμα και ο προμηθευτής αρνείται την επισκευή ή βραδύνει υπερβολικά, ο καταναλωτής δικαιούται να ζητήσει την αντικατάσταση του προϊόντος με νέο ή να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση. Σε περίπτωση που ο απαιτούμενος χρόνος διόρθωσης υπερβαίνει τις δέκα εργάσιμες ημέρες, ο καταναλωτής δικαιούται να ζητήσει την προσωρινή αντικατάσταση του επισκευαζόμενου προϊόντος για όσο χρόνο διαρκεί η διόρθωση.
7. Ο προμηθευτής καινούργιων διαρκών καταναλωτικών αγαθών οφείλει να εξασφαλίζει στους καταναλωτές τη συνεχή παροχή τεχνικών υπηρεσιών για τη συντήρηση και επισκευή τους για χρονικό διάστημα ίσο με την πιθανή διάρκεια της ζωής τους.
Επίσης, οφείλει να εξασφαλίζει στους καταναλωτές την ευχέρεια προμήθειας των ανταλλακτικών και άλλων τυχόν προϊόντων, που απαιτούνται για τη χρήση τους σύμφωνα με τον προορισμό τους, για όλη την πιθανή διάρκεια της ζωής τους.
8. Εκ των προτέρων παραίτηση του καταναλωτή από τις διατάξεις του παρόντος άρθρου είναι άκυρη.
Άρθρο 7 – Ευθύνη του παραγωγού για ελαττωματικά προϊόντα
1. Ο παραγωγός ευθύνεται για κάθε ζημία που οφείλεται σε ελάττωμα του προϊόντος του.
2.Ως παραγωγός θεωρείται ο κατασκευαστής τελικού προϊόντος, πρώτης ύλης ή συστατικού, καθώς και κάθε πρόσωπο που εμφανίζεται ως παραγωγός του προϊόντος επιθέτοντας σε αυτό την επωνυμία, το σήμα ή άλλο διακριτικό του γνώρισμα. Προϊόντα με την έννοια αυτού του άρθρου θεωρούνται και τα κινητά πράγματα που ενσωματώθηκαν ως συστατικά σε άλλα πράγματα κινητά ή ακίνητα. Προϊόντα θεωρούνται επίσης οι φυσικές δυνάμεις, ιδίως το ηλεκτρικό ρεύμα και η θερμότητα, εφόσον υπόκεινται σε εξουσίαση, όταν περιορίζονται σε ορισμένο χώρο.
3. Όποιος εισάγει ένα προϊόν για πώληση, χρηματοδοτική ή απλή μίσθωση ή άλλης μορφής διανομή στo πλαίσιο της επαγγελματικής εμπορικής του δραστηριότητας ευθύνεται όπως ο παραγωγός.
4. Όταν η ταυτότητα του παραγωγού είναι άγνωστη, κάθε προμηθευτής του προϊόντος θεωρείται για την εφαρμογή του νόμου αυτού παραγωγός, εκτός αν μέσα σε εύλογο χρόνο ενημερώσει τον καταναλωτή για την ταυτότητα του παραγωγού ή εκείνου που του προμήθευσε το προϊόν. Το ίδιο ισχύει και για τον προμηθευτή προϊόντων εισαγωγής, όταν η ταυτότητα του εισαγωγέα είναι άγνωστη, έστω και αν η ταυτότητα του παραγωγού είναι γνωστή.
5. Ελαττωματικό είναι το προϊόν, αν δεν παρέχει την προβλεπόμενη απόδοση σύμφωνα με τις δυνατότητές του και την ευλόγως αναμενόμενη ασφάλεια εν όψει όλων των ειδικών συνθηκών και ιδίως της εξωτερικής εμφάνισής του, της αναμενόμενης χρησιμοποίησης του και του χρόνου κατά τον οποίο τέθηκε σε κυκλοφορία. Δεν είναι ελαττωματικό ένα προϊόν για μόνο το λόγο ότι μεταγενέστερα τέθηκε σε κυκλοφορία άλλο τελειότερο.
6. Στη ζημία της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου περιλαμβάνεται η ζημία λόγω θανάτου ή σωματικής βλάβης, καθώς και η βλάβη ή καταστροφή, εξαιτίας του ελαττωματικού προϊόντος, κάθε περιουσιακού στοιχείου του καταναλωτή, εκτός από το ίδιο το ελαττωματικό προϊόν, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος χρήσης των περιβαλλοντικών αγαθών, και μόνο για το ποσό της βλάβης ή καταστροφής άνω των 500 ευρώ, εφόσον κατά τη φύση του προοριζόταν και πραγματικά χρησιμοποιήθηκε από το ζημιωθέντα για προσωπική του χρήση ή κατανάλωση.
7. Στο προστατευτικό πεδίο του παρόντος άρθρου περιλαμβάνεται και η χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης.
8. Ο παραγωγός δεν ευθύνεται αν αποδείξει ότι:
α) δεν έθεσε το προϊόν σε κυκλοφορία,
β) το ελάττωμα δεν υπήρχε όταν το προϊόν τέθηκε σε κυκλοφορία,
γ) δεν κατασκεύασε το προϊόν αποβλέποντας στη διανομή του και δεν το διένειμε στο πλαίσιο της επαγγελματικής του δραστηριότητας,
δ) το ελάττωμα οφείλεται στο ότι το προϊόν κατασκευάστηκε σύμφωνα με κανόνες αναγκαστικού δικαίου, ή
ε) όταν το προϊόν τέθηκε σε κυκλοφορία, το επίπεδο επιστημονικών και τεχνικών γνώσεων δεν επέτρεπε τη διαπίστωση του ελαττώματος.
9. Ο παραγωγός συστατικού δεν ευθύνεται και αν αποδείξει ότι το ελάττωμα οφείλεται στο σχεδιασμό του προϊόντος στο οποίο το συστατικό έχει ενσωματωθεί ή στις οδηγίες που παρέσχε ο κατασκευαστής του προϊόντος, οπότε παραγωγός θεωρείται ο κατασκευαστής του προϊόντος στο οποίο ενσωματώθηκε το συστατικό.
10. Εάν δύο ή περισσότερα πρόσωπα ευθύνονται για την ίδια ζημία, τα πρόσωπα αυτά ευθύνονται εις ολόκληρον έναντι του ζημιωθέντος και έχουν κατ’ αλλήλων δικαίωμα αναγωγής αναλόγως προς τη συμμετοχή τους στην επέλευση της ζημίας.
11. Η ευθύνη του παραγωγού δεν περιορίζεται αν η ζημία οφείλεται σωρευτικώς τόσο σε ελάττωμα του προϊόντος όσο και σε πράξη ή παράλειψη τρίτου, εκτός εάν συντρέχει πταίσμα του ζημιωθέντος ή προσώπου για το οποίο ευθύνεται ο ζημιωθείς.
12. Κάθε συμφωνία περιορισμού ή απαλλαγής του παραγωγού από την ευθύνη του είναι άκυρη.
13. Οι αξιώσεις κατά του παραγωγού για ζημίες παραγράφονται μετά τριετία αφότου ο ζημιωθείς πληροφορήθηκε ή όφειλε να πληροφορηθεί τη ζημία, το ελάττωμα και την ταυτότητα του παραγωγού.
Μετά δεκαετία από την κυκλοφορία του συγκεκριμένου προϊόντος επέρχεται απόσβεση των δικαιωμάτων του ζημιωθέντος κατά του παραγωγού».
