Με το σύνθημα «μην σπαταλάς το νερό σήμερα, για να μην το στερηθείς αύριο», το 1992 ο ΟΗΕ καθιέρωσε την 22α Μαρτίου ως ημέρα υπενθύμισης της σημασίας του νερού για το μέλλον της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και ημέρα κοινωνικού προβληματισμού.
Τα αποκαρδιωτικά αποτελέσματα ερευνών που παρουσιάζονται κατά καιρούς δείχνουν τα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν σε ολόκληρο τον πλανήτη από την έλλειψη ή την κακή διαχείριση του νερού. Στις έρευνες αυτές μεταξύ άλλων αναφέρεται, ότι:
• Το 40% των κατοίκων του πλανήτη σήμερα δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό.
• Το 80% των ασθενειών στις αναπτυσσόμενες χώρες συνδέεται με το νερό.
• Πάνω από 232 εκατομμύρια άνθρωποι στις χώρες του Τρίτου Κόσμου πλήττονται από λειψυδρία.
• Η έλλειψη του νερού θα γίνει μείζον γεωπολιτικό θέμα, καθώς το 2050, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα έχει ξεπεράσει τα 9 δισεκατομμύρια και η ζήτηση για το νερό θα αυξηθεί κατά 64 εκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως.
• Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, το 20% των επιφανειακών νερών στην Ευρωπαϊκή Ένωση απειλείται από ρύπανση.
Στη χώρα μας φέτος η Παγκόσμια Ημέρα Νερού πέρασε σχεδόν απαρατήρητη.
Λιγοστές οι εκδηλώσεις σε σχέση με άλλες χρονιές, χωρίς ιδιαίτερη προβολή και ελάχιστες οι αναφορές ή ανακοινώσεις για αυτό το κοινωνικό αγαθό. Εξαίρεση αποτέλεσε η πόλη της Κοζάνης όπου ο τοπικός Σύνδεσμος Υδραυλικών μαζί με άλλους φορείς διοργάνωσε σειρά εκδηλώσεων για την ενημέρωση του κοινού πάνω σε θέματα που αφορούν την ορθολογική χρήση του νερού (σχετικό ρεπορτάζ σε επόμενες σελίδες).
Σίγουρα δεν είναι άσχετο ότι σήμερα που η πατρίδα μας που βρίσκεται στη δίνη μιας εκτεταμένης οικονομικής ύφεσης, προβάλλεται ως ανάπτυξη και «εργαλείο» εξόδου από την κρίση η ιδιωτικοποίηση του νερού μέσα από την πώληση ποσοστού της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ. Αυτό συμβαίνει όταν στον υπόλοιπο πλανήτη η τάση, που τα τελευταία χρόνια έχει παγιοποιηθεί, είναι η επιστροφή των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης σε δημοτικές ή κρατικές επιχειρήσεις.
Το μοντέλο των δεκαετιών του ΄80 και του ΄90, που μέσω του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας επιβλήθηκε για την εξαγορά των δικτύων από ιδιωτικές εταιρίες, απέτυχε παταγωδώς, με αποτέλεσμα η νέα αντίληψη, το σύγχρονο μοντέλο για τον 21ο αιώνα να απαιτεί τη δημοτική ή κρατική διαχείριση του νερού.
Βέβαια με αυτά τα δεδομένα τίθεται, εύλογα, το ερώτημα πως είναι δυνατόν, τη στιγμή που η ιδιωτικοποίηση του νερού αποτυγχάνει παγκοσμίως, στη χώρα μας να έχει επιβληθεί από την τρόικα υποχρέωση, μέσω των Μνημονίων, για την πώληση του 40% της ΕΥΑΘ (από το 74% που κατέχει το Δημόσιο) και του 27% της ΕΥΔΑΠ ( από το 61% που βρίσκεται στα χέρια του Δημοσίου) καθώς και την ανάθεση του μάνατζμεντ σε ιδιώτη. Ελπίζουμε ότι οι αντιδράσεις των εργαζομένων της ΕΥΑΘ αλλά και άλλων φορέων καθώς και οι ποικιλόμορφες πρωτοβουλίες κατοίκων της Θεσσαλονίκης θα ματαιώσουν τα σχέδια για πλήρη εμπορευματοποίηση του νερού στη χώρα μας.
Υ.Γ. Την περίοδο από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Μάιο συνήθως πραγματοποιούνται στους περισσότερους συνδέσμους γενικές συνελεύσεις καθώς και συνεδριάσεις και συσκέψεις και άλλων οργάνων του Κλάδου. Με δεδομένη την έκδοση του «Υ» ανά δίμηνο, το αποτέλεσμα είναι να μην καθίσταται εφικτή η παρουσίαση όλων των πρόσφατων δραστηριοτήτων σε αυτό το τεύχος του περιοδικού μας. Προσπάθειά μας είναι στο επόμενο τεύχος να παρουσιαστούν, έστω και εν συντομία, συνελεύσεις και συσκέψεις που πραγματοποιήθηκαν όλο αυτό το διάστημα. Επισημαίνουμε ότι μέσω της ιστοσελίδας του «Υ» (www.ydravlikos.gr) μπορείτε να ενημερώνεστε, άμεσα, για θέματα που αφορούν τον Κλάδο.
«Υ»
