«Θα πρέπει να δώσουμε στον κόσμο να κατανοήσει και μέσα από το σχέδιο του προϋπολογισμού ότι ο συναγερμός δεν έχει λήξει ακόμα, αλλά και ότι υπάρχει ελπίδα και προοπτική» φέρεται να είπε ο πρωθυπουργός στα κυβερνητικά στελέχη κατά τη διάρκεια σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε για το προσχέδιο προϋπολογισμού της ερχόμενης χρονιάς.
Όμως, απ΄ ότι καταλάβαμε διαβάζοντας για το σχέδιο προϋπολογισμού 2011 που κατατέθηκε αρχές Οκτωβρίου στη Βουλή μόνο η «συνέχιση του συναγερμού» γίνεται αισθητή και δεν υπάρχουν πουθενά ευδιάκριτα σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας της χώρας μας. Το γεγονός ότι οι αρμόδιοι το τελευταίο διάστημα τονίζουν με ιδιαίτερη έμφαση πως δεν πρόκειται να παρθούν νέα επώδυνα μέτρα, σίγουρα δεν μας καθησυχάζει. Αντίθετα , μόνο υπέρμετρη ανησυχία μας προκαλεί η παντελής έλλειψη επιβεβαίωσης ότι τα επώδυνα, για όλους μας, μέτρα που έχουν παρθεί έως τώρα θα πιάσουν τόπο και θα οδηγήσουν σε οικονομική ανάκαμψη τη χώρα μας.
Εάν συνεχιστεί η οικονομική πολιτική που βασίζεται μόνο σε «ταμειακούς στόχους» για να πληρώνουμε, ως χώρα , τους δανειστές μας ή να καλύπτουμε τα διάφορα ελλείμματα που δημιούργησαν πολιτικές και νοοτροπίες των τελευταίων σαράντα χρόνων τότε σίγουρα δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για το μέλλον μας…
Η ΓΣΕΒΕΕ σε σχετική ανακοίνωσή της αναφέρει ότι το προσχέδιο του προϋπολογισμού δεν έχει λάβει υπόψη του τα προβλήματα και τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας. Συγκεκριμένα η ανακοίνωση της Συνομοσπονδίας αναφέρει:
«Το προσχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2011, το οποίο κατατέθηκε στη Βουλή για διαβούλευση, δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη δεδομένου ότι τα βασικά του μεγέθη ήταν καταγεγραμμένα στο επικαιροποιημένο Μνημόνιο. Δεδομένος, επίσης, είναι και ο στόχος της αποκατάστασης της δημοσιονομικής σταθερότητας με τον περιορισμό του ελλείμματος. Ο στόχος αυτός για το έτος 2011 επιχειρείται να υλοποιηθεί κυρίως μέσω του σκέλους των εσόδων, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στους έμμεσους φόρους, στην έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις καθώς και στις διαδοχικές αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων. Ως προς το σκέλος των δαπανών, επιχειρείται μια περαιτέρω μείωσή τους, η οποία βέβαια, θα καταγραφεί στο οριστικό σχέδιο του προϋπολογισμού.
Επομένως, εκ των πραγμάτων, πρόκειται για έναν προϋπολογισμό, ο οποίος για ένα ακόμα έτος στηρίζεται στην ταμειακή λειτουργία της φορολογικής πολιτικής. Από την άλλη μεριά, η αναδιανεμητική επίπτωση της φορολογικής πολιτικής, εφόσον αυτή υλοποιηθεί όπως παρουσιάζεται στο προσχέδιο, θα είναι αντίστροφα προοδευτική αφού το ειδικό βάρος που αποδίδεται στους έμμεσους φόρους δεν λαμβάνει υπόψη τη φοροδοτική ικανότητα και τις αντοχές των πολιτών.
Πάντως, δύο είναι εκείνα τα στοιχεία τα οποία δηλώνουν ότι το προσχέδιο του προϋπολογισμού δεν έχει λάβει υπόψη του τα προβλήματα και τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας. Η πραγματική οικονομία, όπως έδειξε και η πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ (Αύγουστος 2010) ευρίσκεται σε μία κατάσταση επιδεινούμενης ύφεσης καθώς αυξάνεται ο αριθμός των θέσεων απασχόλησης που χάνονται ενώ οι προοπτικές για «λουκέτα» στις επιχειρήσεις το 2011 είναι ζοφερές (300.000 χαμένες θέσεις απασχόλησης και 170.000 λουκέτα μέχρι το τέλος του 2011, 120.000 λιγότερες θέσεις εργασίας το 2ο εξάμηνο του 2010). Αυτό άλλωστε καταγράφεται και στις παραδοχές για τα μακροοικονομικά μεγέθη που υιοθετούνται στο προσχέδιο. Ειδικότερα, προβλέπεται ότι η ιδιωτική κατανάλωση θα μειωθεί κατά 4,5%, η δημόσια κατανάλωση κατά 8%, ενώ η ανεργία θα ανέλθει στο 14,5% στο τέλος του 2011. Από την άλλη μεριά, όμως, η αναπτυξιακή διάσταση του προϋπολογισμού του 2011 είναι ισχνή, καθώς μειώνονται περαιτέρω οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με ταυτόχρονη σκληρή μείωση εισοδημάτων για κατανάλωση (ενεργός ζήτηση), αύξηση εμμέσων φόρων και ειδικότερα του ΦΠΑ.
Η ΓΣΕΒΕΕ επιφυλάσσεται να καταθέσει αναλυτικό υπόμνημα όταν θα έχει στη διάθεσή της το τελικό σχέδιο του προϋπολογισμού, αναμένοντας και τις όποιες διορθώσεις ή αλλαγές θα περιλαμβάνει. Προς το παρόν, αυτό που θέλει να υπογραμμίσει είναι ότι η αφαίμαξη των πολιτών και των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των πολύ μικρών και μικρών, όχι μόνο δεν συμβάλλει στην έξοδο της χώρας από την κρίση αλλά αντίθετα υποσκάπτει τις όποιες προοπτικές, βυθίζοντας ακόμα περισσότερο την οικονομία σε τέλμα. Ο στόχος, επομένως, της δημοσιονομικής σταθερότητας θα πρέπει να είναι πλαισιωμένος από σαφείς στόχους ανάκαμψης της οικονομίας αντί η δημοσιονομική πολιτική να τροφοδοτεί περαιτέρω την ύφεση»
