Από τις προεκλογικές εξαγγελίες και μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, περάσαμε στις προγραμματικές δηλώσεις και κάθε μέρα ακούμε για νέα μέτρα και περί ισοδυνάμων που αναζητούνται για να μην γίνουμε , σαν χώρα, ασυνεπείς προς τους δανειστές μας. Από τα όσα μπορούμε να καταλάβουμε με όσα ακούμε από όσους εκλέξαμε να μας κυβερνήσουν, η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων του Μνημονίου, εστιάζεται κυρίως στο πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων.
Στις προτεραιότητες ιδιωτικοποίησης είναι και η πώληση των εταιριών ύδρευσης σε όλη την ελληνική επικράτεια. Στην πρώτη γραμμή βρίσκονται οι κερδοφόρες ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Στην τελευταία μάλιστα έχουν ξεκινήσει οι σχετικές διαδικασίες. Σε προηγούμενα τεύχη του «Υ» έχουμε αναφερθεί στην «Κίνηση Πολιτών 136» που αγωνίζεται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και ταυτόχρονα δημιουργεί τις προϋποθέσεις και οργανώνει τους πολίτες της Θεσσαλονίκης για να πάρουν στα χέρια τους τη διαχείριση του νερού αγοράζοντας τις μετοχές της ΕΥΑΘ. Σίγουρα εάν έχει αίσιο τέλος αυτή η προσπάθεια τότε θα έχει επιτευχθεί ο κοινωνικός έλεγχος στο νερό με την ανάπτυξη μιας δημιουργικής σύμπραξης δημοσίου – κοινωνίας.
Πρόσφατα, μετά τις κυβερνητικές εξαγγελίες. Πληθαίνουν οι οργανωμένες κινήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στη χώρα μας. Στο διαδίκτυο (www.avaaz.org) αναρτήθηκε ένα κείμενο- επιστολή προς την κυβέρνηση, και καλούνται όσοι πολίτες είναι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού να το υπογράψουν.
Το κείμενο αυτό μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Εμείς οι Έλληνες πολίτες που υπογράφουμε την παρούσα επιστολή, είμαστε αντίθετοι στην πώληση σε ιδιώτες των εταιριών ύδρευσης σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Θεωρούμε ότι μια τέτοια εξέλιξη είναι εις βάρος του κοινωνικού συμφέροντος και επιφυλασσόμαστε για το δικαίωμα μιας ιδιωτικής εταιρίας αλλά και οποιασδήποτε νομικής μορφής να έχει στην ιδιοκτησία της αποκλειστικά ή μερικά δικαιώματα χρήσης των υδάτινων πόρων που αποτελούν φυσικό αγαθό και μάλιστα απολύτως απαραίτητο για την επιβίωση ανθρώπων, φυτών και ζώων. Αγαθό που προστατεύεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία (οδηγία πλαίσιο 2000/60) αλλά και τον ΟΗΕ που στις 28 Ιουλίου 2010 ενέκρινε ψήφισμα, για να προσθέσει την πρόσβαση σε καθαρό νερό στη διακήρυξη του για τα ανθρώπινα δικαιώματα …
Η νομοθεσία στις Η.Π.Α, που απαγορεύει ή περιορίζει τη συλλογή βρόχινου νερού υπό τη μονότονη ρητορική της «προστασίας» των πόρων, δείχνει την τάση που επικρατεί. Αν οι ιδιωτικοποιήσεις σήμερα αφορούν υπηρεσίες και υποδομές αύριο έχουν ως στόχο τους ίδιους τους φυσικούς πόρους που αποτελούν συλλογικό αγαθό. Ενώ κρύβουν επιμελώς το μόνο πραγματικό ενδιαφέρον των ιδιωτών επενδυτών στον τομέα της ύδρευσης, δηλαδή το κέρδος»…
Στο κείμενο αφού κατατίθενται παραδείγματα χωρών που ιδιωτικοποίησαν τους υδάτινους πόρους με αποτέλεσμα, λόγω ακρίβειας, πολλοί πολίτες να μην έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, επισημαίνεται:
«Δεν αναγνωρίζουμε σε κανέναν αιρετό ή μη προσωρινό διαχειριστή της δημόσιας περιουσίας, σε εθνικό, περιφερειακό ή δημοτικό επίπεδο, το ηθικό δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις σε θέματα που υπερβαίνουν το πεδίο δράσης ακόμη και της αρχής του κράτους, που δεν είναι αέναο, ζητούμε να αποσυρθούν οι εταιρίες ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ αλλά και όποιες άλλες δημοτικές εταιρίες ύδρευσης από το μενού των αποκρατικοποιήσεων και να προστατευθούν οι πηγές σε όλη την επικράτεια. Δηλώνουμε ως πολίτες επαρκώς ευχαριστημένοι από την λειτουργία των συγκεκριμένων επιχειρήσεων. και εκφράζουμε δημόσια τη βούλησή μας να αντισταθούμε με κάθε νόμιμο μέσο και με συλλογικές δράσεις διαμαρτυρίας σε περίπτωση που δεν εισακουστούμε»..
Προ ημερών γαλλικό δικαστήριο απέρριψε για δεύτερη φορά την αγωγή δυσφήμησης της εταιρίας Suez ενάντια στο ντοκιμαντέρ Flow. Όσο μακρινή κι αν μας φαίνεται αυτή η είδηση, μας αφορά. Το Flow γυρίστηκε το 2008 για να αναδείξει τις απάνθρωπες συνθήκες στις οποίες ζουν ή, ορθότερα, δίνουν αγώνα για να ζήσουν, οι άνθρωποι στις περιοχές όπου εταιρίες – κολοσσοί ανέλαβαν την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Ενδεικτική είναι η δήλωση ενός στελέχους των εταιριών αυτών, στο ντοκιμαντέρ, πως ο κόσμος πρέπει να αλλάξει τρόπο σκέψης, ζητώντας ο ίδιος να πληρώσει για το αγαθό που του προσφέρεται. Στον αντίποδα, ο λόγος μιας γυναίκας από τη Βολιβία που δίνει τη μάχη της για ζωή: «Είμαστε άπλυτοι λόγω της έλλειψης νερού, το άσχημο όμως είναι πως μας αντιμετωπίζουν ως άπλυτους αυτοί που μας πήραν το νερό».
Νίκος Χαβιέρης
