Η στάνη στο βουνό υποχρεώνεται σε εγκατάσταση φυσικού αερίου και το αέριο δεν «τρέχει» μέσα στις πόλεις

Λυπηρές οι διαπιστώσεις από τα 10 χρόνια αστικής διανομής του φυσικού αερίου στη χώρα μας
Συμπτωματικά, το αφιέρωμα του περιοδικού μας στο φυσικό αέριο συνέπεσε (χρονικά) με τις εξελίξεις στην ΕΠΑ Αττικής, λόγω της αποχώρησης της αμερικανικής εταιρίας Duke Energy Corp. από τη μετοχική σύνθεσή της. Με «αμερικανικό» τρόπο, στην κυριολεξία, και με έντονο παρασκήνιο, είχε προηγηθεί και η απομάκρυνση του γενικού διευθυντή της εταιρίας κ. Γεράσιμου Κοντομίχαλου και η αντικατάστασή του από τον εμπορικό διευθυντή κ. Χρήστο Μπαλάσκα.
Κι ενώ τα δημοσιεύματα στον Τύπο δίνουν και παίρνουν για το ποιος θα είναι ο επίδοξος αγοραστής του 25% των μετοχών που κατείχε η Duke και οι οποίες έχουν περιέλθει στην Αγροτική Τράπεζα (λόγω του δανείου των περίπου 65 εκατ. ευρώ που είχε λάβει η εταιρία Cinergy που μετείχε στο αρχικό σχήμα της ΕΠΑ), η αστική διανομή του φυσικού αερίου στη χώρα μας συμπληρώνει αισίως, 10 χρόνια.
Οι προσδοκίες για την πολιτεία, τους καταναλωτές και τους χιλιάδες επαγγελματίες και εμπόρους συσκευών από την ίδρυση των τριών εταιριών παροχής αερίου σε Αττική, Θεσσαλονίκη και Θεσσαλία, ήταν μεγάλες.
Περιβαλλοντικά και οικονομικά οφέλη, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αύξηση του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων και απασχόληση, βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή των ανακοινώσεων, από την πλευρά της πολιτείας και της ΔΕΠΑ, σε αυτή την πρωτόγνωρη για τα τότε δεδομένα επένδυση.
Συζητήσεις, συσκέψεις στελεχών των εταιριών με τους εκπροσώπους του κλάδου και τους εγκαταστάτες, ανταλλαγές απόψεων και επιστολές για συνεργασία σε όλα τα επίπεδα, σηματοδοτούσαν το τότε θετικό κλίμα ανάμεσα στις ΕΠΑ και τους εμπλεκόμενους με το φυσικό αέριο συνδικαλιστικούς φορείς σε Αθήνα, Θεσσαλία και Θεσσαλονίκη.
Μέχρι που άρχισαν τα δύσκολα. Το μοίρασμα της πίτας. Διαγωνισμοί, εταιρίες που εξουσιοδοτήθηκαν και διαφημίστηκαν ως αποκλειστικοί συνεργάτες, κατασκευαστικές εταιρίες δικτύων, που «αποφάσισαν» να ασχοληθούν και με την εκτέλεση των εσωτερικών εγκαταστάσεων, απασχόληση μη αδειοδοτημένων τεχνιτών και περιθωριοποίηση του κλάδου, αδυναμία παρέμβασης της πολιτείας σε βασικά ζητήματα εφαρμογής της νομοθεσίας, επεκτάσεις δικτύων σε πάρκα για να βγαίνουν εύκολα τα χιλιόμετρα που προβλέπονταν από τους όρους της Άδειας Διανομής, και όχι σε δρόμους με εκδηλωμένο το ενδιαφέρον των καταναλωτών, καθυστερήσεις στις συνδέσεις, αυξήσεις των τιμολογίων, μία χώρα, τρεις διαφορετικές Ελλάδες!
Στις σελίδες που ακολουθούν και στα πλαίσια του αφιερώματός μας, αποτυπώνεται ξεκάθαρα, μέσα από συνεντεύξεις και αρθρογραφία στελεχών, που γνωρίζουν πολύ καλά το αντικείμενο, ότι χάθηκε πολύς χρόνος από την έλλειψη εκείνων των πρωτοβουλιών, που και την αγορά θα μπορούσαν να αναθερμάνουν αλλά και τα κακώς κείμενα να διορθώσουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού, η λανθασμένη εφαρμογή του ΠΔ 420/87, που υποχρεώνει τους κατοίκους κωμοπόλεων, σε μία σειρά από πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας, Θράκης, Κεντρικής Μακεδονίας και Στερεάς Ελλάδας, στην κατασκευή εσωτερικών εγκαταστάσεων φυσικού αερίου, για τις οποίες δεν υπάρχει πρόβλεψη για διανομή. Ζήτημα το οποίο είχαμε θέσει και στον τέως γενικό γραμματέα του υπουργείου Ανάπτυξης, κ. Κώστα Μουσουρούλη. Αποτέλεσμα της μη αντιμετώπισης του προβλήματος, είναι η υποχρέωση εγκατάστασης φυσικού αερίου σε ανεγειρόμενα βουστάσια(!) και στάνες(!), που ποτέ δεν θα πάρουν αέριο.
Παρήγορο δείχνει να είναι το γεγονός της συνειδητοποίησης των προβλημάτων από τον υφυπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ. Γιάννη Μανιάτη, ο οποίος σε συνέντευξη που μας παραχώρησε μιλά για τη λήψη όλων εκείνων των πρωτοβουλιών και για την ανάκτηση του χαμένου χρόνου, προκειμένου να αρχίσουν να γίνονται ορατά και μετρήσιμα τα οφέλη από τη διείσδυση του φυσικού αερίου.
Μένει όλα αυτά να τα δούμε να γίνονται πράξη.