• Πτώση τιμών από 30% – 60% στη Σαντορίνη, λόγω της ύπαρξης του Συνεταιρισμού
Συνέντευξη με τον πρόεδρο του Δ.Σ. Κώστα Τσιγαρίδα
Ο λόγος για το συνεταιρισμό Σαντορίνης, το συνεταιρισμό που εξέπληξε ευχάριστα τους πάντες και τα πάντα με τα αποτελέσματά του, και κυρίως το καταναλωτικό κοινό, που είδε τη διαφορά «στην τσέπη του».
«Με την παρουσία μας, τα εμπορικά καταστήματα του νησιού, έριξαν τις τιμές τους από 30% – 60%, προκειμένουν να εναρμονιστούν με τις δικές μας τιμές», μας επισήμανε ο πρόεδρος του συνεταιρισμού Κώστας Τσιγαρίδας.
Γι’ αυτή λοιπόν την ευχάριστη έκπληξη ή «για το όραμα που έγινε πράξη», είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί του στις 25 Νοεμβρίου, την επομένη των εγκαινίων του συνεταιρισμού.
Το προηγούμενο βράδυ, η συγκίνηση περίσσευε στα πρόσωπα των μελών του Δ.Σ. και των συνεταίρων για το εγχείρημά τους. Και δικαίως…
«Η ίδρυση του συνεταιρισμού», ξεκίνησε να μας λέει ο συν. Τσιγαρίδας «ήταν ένας στόχος, ένα όραμα που το είχα στο μυαλό μου εδώ και χρόνια, όπως ενδόμυχα το είχαν και οι συνάδελφοι. Γι’ αυτό και προχωρήσαμε με σχετική ευκολία στο εγχείρημα. Η ιδέα είχε πέσει από παλιά, απλά χρειάστηκε να περάσουν ορισμένα χρόνια, γιατί όπως φάνηκε δεν υπήρχε εμπιστοσύνη.
Και η οποία αναπτύχθηκε στην πορεία.
«Βγήκε» μέσα από το σύνδεσμο. Πρέπει να ομολογήσω ότι ο σύνδεσμος έπαιξε το μεγαλύτερο ρόλο στο εγχείρημά μας. Ο σύνδεσμος, μέσα από τις συσκέψεις, τις συνελεύσεις και τις εκδηλώσεις μάς έφερε πιο κοντά, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις της συναδελφικότητας, της φιλίας, της αλληλοεκτίμησης. Της αξιοπρέπειας, την οποία έχουμε μέσα μας όλοι οι υδραυλικοί. Ο σύνδεσμος κατάφερε να μας φέρει πιο κοντά, βοήθησε στη σύσφιγξη των σχέσεών μας όσο τίποτε άλλο. Αρκεί μόνο να σας πω ότι μέχρι το 2000 υπήρχαν υδραυλικοί από διάφορες περιοχές της Σαντρίνης που δεν είχαν βρεθεί, δεν είχαν συνομιλήσει ποτέ μεταξύ τους.
Καταλυτική δηλαδή η παρουσία του.
Τολμώ να πω ότι χωρίς το σύνδεσμο δεν θα είχαμε ιδρύσει ποτέ συνεταιρισμό.
Γι’ αυτό και το άφησα από το 2000. Στο χρόνο πάνω άρχισε να πέφτει η ιδέα, ο σπόρος.
Τους έλεγα, παιδιά να κοιτάξουμε και έξω από το νησί. Τήνος, Μύκονος, Πάρος, Αθήνα, Καλαμάτα, Θεσσαλονίκη. Όλη η Ελλάδα έχει συνεταιρισμούς. Είμαστε 30 πελάτες στο μαγαζί μας.
Ποιος άλλος έχει τη δυνατότητα ν’ ανοίγει κάθε πρωί την πόρτα του μαγαζιού του και να ‘χει τόσους πελάτες; Χωρίς να είναι ζητούμενο τα πολλά κέρδη.
Μόνο να ψωνίζουμε εμείς, καλύτερα και φθηνότερα υλικά.
Για την «ωρίμανση» αυτής της ιδέας χρειάστηκε να περάσουν χρόνια. Το 2004 κατέθεσα επίσημα την πρόταση για ίδρυση συνεταιρισμού και αφού μας «ταλαιπώρησαν» για 2 χρόνια 2-3 συνάδελφοι που για δικούς τους λόγους έβαζαν διάφορα προσκόμματα, επηρεάζοντας σε κάποιο βαθμό και τους υπόλοιπους, φτάσαμε στο 2006, όπου πήραμε την απόφαση για σύνταξη και ένταξη του καταστατικού. Θα ήθελα στο σημείο αυτό να τονίσω ότι η συμβολή της ΟΒΥΕ και της ΠΟΣΕΥΔ στο να πάρουν οι συνάδελφοι την απόφαση για ίδρυση του συνεταιρισμού, ήταν σημαντική. Μας βοήθησαν τα μάλλα.
…Κι έτσι ξεκινήσαμε, αγοράζοντας μάλιστα και μία στημένη επιχείρηση.
Αυτό κι αν ήταν καινοτομία από την πλευρά σας. Ένας χρόνος λειτουργίας του συνεταιρισμού κι απ’ ό,τι έμαθα εχθές, πέρα από το γεγονός ότι πάτε καλά ως εμπορική παρουσία, προχωρήσατε και σε αγορά οικοπέδου.
Ναι, αγοράσαμε οικόπεδο 12 στρεμμάτων έναντι 150.000 ευρώ, με στόχο, μέσα σε μία 5ετία να έχουμε μετεγκατασταθεί στο δικό μας κτίριο. Το οικόπεδο απέχει 900 μέτρα από εκεί που βρίσκεται σήμερα ο συνεταιρισμός, έχει δρόμο γύρω – γύρω και θεωρούμε ότι θα μας εξυπηρετήσει αρκετά.
Του χρόνου θα προχωρήσουμε στην έκδοση της οικοδομικής άδειας, ενώ αποφασίσαμε την περίφραξη του οικοπέδου να την κάνουμε μόνοι μας, με ίδια μέσα. Έτσι, για να έρθουμε ακόμα πιο κοντά στο δημιούργημά μας.
Η αγορά οικοπέδου αποτελεί ένα μέρος του στόχου και του οράματος που έχουμε για το συνεταιρισμό μας.
Η Σαντορίνη υπάγεται στην επαρχία Θήρας, στην οποία ανήκουν ακόμα τα νησιά Ίος, Φολέγανδρος, Ανάφη και Σίκινος.
Τα δύο πρώτα νησιά έχουν κίνηση, ζωή, ανάπτυξη, χτίζονται συνεχώς ξενοδοχεία και σπίτια, με υλικά που οι ενδιαφερόμενοι φέρνουν κυρίως από την Αθήνα.
Η σκέψη μας είναι για δημιουργία υποκαταστημάτων στα δύο αυτά νησιά, με τη «μάνα» υδρώ στη Σαντορίνη και τις «θυγατέρες» στην Ίο και τη Φολέγανδρο.
Θεωρούμε ότι η δημιουργία υποκαταστημάτων στα δύο αυτά νησιά, με τη στήριξη των εκεί συναδέλφων και την κατάλληλη στελέχωσή τους θα αποφέρει τα μέγιστα στην κοινωνία και το συνεταιρίζεσθαι της επαρχίας Θήρας. Το όραμά μας αυτό το συζητάμε μεταξύ μας, δηλαδή τα μέλη του συνεταιρισμού, για να δούμε το αν και το πότε μπορούμε να προχωρήσουμε στην υλοποίηση, στην εφαρμογή του.
Που σημαίνει ότι η ψυχολογία σας είναι στα ύψη, και με δεδομένο τα πολύ καλά αποτελέσματα του συνεταιρισμού στον πρώτο χρόνο λειτουργίας του.
Μέχρι στιγμής δεν έχει διαψευστεί κανείς από τους συνεταίρους σε ό,τι αφορά το εγχείρημα της ίδρυσης του συνεταιρισμού. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι 20 συνεταίροι που είμαστε τώρα, σε λίγο θα γίνουμε 25. Ήδη 5 υδραυλικοί μας έχουν «πλησιάσει» και ρωτούν να μάθουν τι χρειάζεται προκειμένου να γίνουν μέλη. Οι πόρτες του συνεταιρισμού είναι ανοιχτές για όλους τους συναδέλφους. Ο συνεταιρισμός είναι το μαγαζί των υδραυλικών. Πιστεύω πραγματικά ότι θα πάμε καλά.
Τα υπόλοιπα εμπορικά μαγαζιά του είδους, πώς δέχτηκαν την ύπαρξή σας;
Με μία κουβέντα, δεν τη δέχτηκαν. Η ύπαρξή μας συγκρούστηκε με τα συμφέροντά τους.
Λογικό ακούγεται.
Λογικότατο. Εγώ δεν έχω κατηγορήσει κανέναν και έχω πει και στα υπόλοιπα μέλη του συνεταιρισμού να μην πουν κακή κουβέντα για κανένα, σε όσα λένε. Δεν υπάρχει λόγος. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του και το ζητούμενο για μας είναι να γίνουμε ακόμα καλύτεροι.
Τι λένε δηλαδή για το συνεταιρισμό;
Στην αρχή θεωρούσαν ότι το μαγαζί θα το κλείσουμε σε δύο μήνες. Αφού είδαν ότι αυτό δεν συνέβη, φώναζαν τους υδραυλικούς για να τους δελεάσουν με χαμηλότερες τιμές, ακόμα και τσάμπα.
Έλεγαν ότι είμαστε τραστ, καρτέλ, συντεχνία και διάφορα άλλα τέτοια θέματα. Βγήκα όμως προχθές στην τηλεόραση και εξήγησα πώς έχουν τα πράγματα.
Θα συνεχίσουμε αυτές τις τηλεοπτικές εμφανίσεις προκειμένου να μην υπάρχει σύγχυση για τίποτα στο καταναλωτικό κοινό. Ο κόσμος έχει μπερδέψει το τι είναι σύνδεσμος και τι συνεταιρισμός, λόγω και της διττής ιδιότητάς μου ως προέδρου στα δύο όργανα.
Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, τι τους αφορά αν εσύ ή ο οποιοσδήποτε άλλος είναι πρόεδρος και στο σύνδεσμο και στο συνεταιρισμό;
Ισχυρίζονται ότι με τη δική μου προτροπή, έχω πείσει τους συναδέλφους να δίνουν ίδιες τιμές στις προσφορές τους, ενώ δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Η προσπάθεια, από την πλευρά μας, συνίσταται στη σωστή κοστολόγηση των εργασιών, γιατί είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν ξέρουμε να κοστολογούμε το μεροκάματό μας. Εμείς θέλουμε να σταματήσουν οι τεράστιες αποκλίσεις, κάτι το οποίο δεν είναι καρτέλ. Γι’ αυτό το λόγο μάλιστα έχουμε προγραμματίσει και σεμινάρια κοστολόγησης με το ΚΕΚ της ΓΣΕΒΕΕ.
Και πώς σκέφτεστε να ξεπεράσετε αυτή τη σύγχυση που δημιουργεί σε κάποιο κόσμο η διττή σας ιδιότητα;
Το Μάρτιο του 2008 έχουμε εκλογές στο Σύνδεσμο και δεν έχω σκοπό να θέσω ξανά υποψηφιότητα για το Δ.Σ. Υπάρχουν νέα παιδιά πλέον, που τα παίρνω 2-3 χρόνια μαζί μου, πέρα από τους αντιπροσώπους, στις γενικές συνελεύσεις της ΟΒΥΕ και της ΠΟΣΕΥΔ για να γνωρίσουν νέο κόσμο και τις διαδικασίες λειτουργίας των οργάνων μας.
Αυτοί οι νέοι συνάδελφοι νομίζω ότι είναι έτοιμοι και μπορούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Εγώ προσωπικά, ό,τι είχα να δώσω στο σύνδεσμο το έδωσα 7 χρόνια τώρα. Ό,τι ήταν να κάνω σαν ιδέα, σαν σκέψη, το έκανα, με τη βοήθεια των συναδέλφων πάντα μέσα από τις γενικές συνελεύσεις. Δεν έχω κάτι καινούργιο να δώσω.
Οι νέοι συνάδελφοι μπορεί να έχουν κάτι καινούργιο να προσφέρουν. Να πάρουν τα πράγματα από εκεί που τα πήγαμε εμείς οι παλιοί και να τα πάνε ένα σκαλί παραπάνω.
Βλέπεις να υπάρχει διάθεση από τα νέα παιδιά να αναλάβουν αυτές τις ευθύνες;
Ναι. Τα νέα παιδιά έχουν το σθένος, τις ικανότητες και πιστεύω ότι θα αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Πιστεύω ότι εγώ δεν χρειάζεται να είμαι πρόεδρος στο σύνδεσμο, ούτε καν στο Δ.Σ., απλό μέλος, για να έχω περισσότερο χρόνο ν’ ασχοληθώ με το συνεταιρισμό για τα επόμενα 2 χρόνια, μέχρι να γίνουν εκλογές.
Και θα το κάνω, γιατί πιστεύω ότι οι καρέκλες δεν είναι για να βάζουμε κόλλα και να μένουμε κολλημένοι εκεί.
Η γνώμη μου είναι ότι κάποια στιγμή, οι παλιοί πρέπει να αποχωρούν, χωρίς να φεύγουν όμως από το σύνδεσμο. Να είναι κοντά τους, να τους βοηθούν, να τους συμβουλεύουν. Εγώ δεν είναι δυνατόν ν’ αφήσω τα παιδιά μόνα τους, θα είμαι εκεί δίπλα τους, κάθε μέρα, μέχρι να γίνουν καλύτεροι από εμένα. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος των συνδικαλιστών, και όχι να παίρνουν μια καρέκλα και να την κρατάνε.
Εμπορικά, πώς έχει πάει το κατάστημα σε αυτό το χρόνο;
Ακριβή εικόνα θα έχουμε στο τέλος του χρόνου με τον ισολογισμό. Είχαμε στόχο να πάμε στο 1,200 εκ. ευρώ τζίρο. Έχουμε περάσει το 1,700 πριν από ένα μήνα. Πιστεύω ότι θα αγίξουμε τα 2 εκατ. ευρώ. Μιλάμε για ένα πάρα πολύ καλό ξεκίνημα.
Πιστεύατε ότι θα φτάσετε σε ένα τέτοιο νούμερο;
Όχι, και δεν κρύβω ότι στην αρχή είχαμε και αντιδράσεις. Δηλαδή, αρκετά μέλη δεν πίστευαν στο μαγαζί, παρ’ όλο που το βοηθούσαν. Δελεάζονταν από τους εμπόρους που τους έλεγαν εμείς τη σωλήνα θα στη δώσουμε πιο φθηνά, με αποτέλεσμα να ψωνίζουν απ’ έξω. Μέχρι που συγκεντρωθήκαμε και τους έθεσα ξεκάθαρα το θέμα. Σημειωτέον, στο καταστατικό του συνεταιρισμού περάσαμε άρθρο, που θα το τροποποιήσουμε στη συνέχεια, ότι το 80% των κερδών μας είναι επί του τζίρου που κάνουμε. Στη συγκέντρωση αυτή λοιπόν τους είπα ότι εγώ, που ψωνίζω τα πάντα από το συνεταιρισμό και ο τζίρος μου θα υπερβεί κατά πολύ τις 100.000 ευρώ, στο τέλος του χρόνου θα έχω λαμβάνειν. Εσείς όμως που ψωνίζετε από τα άλλα καταστήματα, τι θα πάρετε;
Τελικά το κατάλαβαν και πλέον αγοράζουν τα πάντα από το συνεταιρισμό, το μαγαζί τους.
Τώρα όλοι είμαστε άψογοι στα πάντα, υπάρχει πολύ καλή διάθεση μεταξύ μας, υπάρχει ομόνοια, αγάπη, εμπιστοσύνη και νομίζω ότι θα συνεχίσουμε έτσι για πολλά χρόνια.
Η συμπεριφορά του κοινού προς το συνεταιρισμό, ποια είναι;
Ο κόσμος έχει ανταποκριθεί θετικά. Τον είχε ανάγκη το συνεταιρισμό. Κατ’ αρχήν με τα ίδια χρήματα που πέρυσι έφτιαχνε ένα μπάνιο (μιλώ για την αγορά των υλικών), φέτος φτιάχνει ενάμιση. Η παρουσία του συνεταιρισμού ήταν καταλυτική. Τα εμπορικά μαγαζιά αναγκάστηκαν να ρίξουν τις τιμές τους από 30% – 60%, προκειμένου να εναρμονιστούν με τις τιμές του συνεταιρισμού.
Ο κόσμος βλέπει πλέον τη διαφορά στην τσέπη του, έστω και αν κάποιοι «γκρινιάζουν» για τους δικούς τους λόγους. Είτε γιατί είναι συγγενείς, φίλοι, ή έχουν υποχρεώσεις σε κάποιους εμπόρους. Αλλά αυτοί είναι 2 στους 100 ανθρώπους. Εμείς κοιτάμε να βελτιωνόμαστε στη δουλειά μας, να γινόμαστε καλύτεροι. Να διορθώνουμε τα όποια λάθη μας, γιατί ναι, στην αρχή μπορεί να κάναμε και λάθη. Όμως τώρα είμαστε στο σωστό δρόμο.
Έχουμε μεταφορικό μέσον, πηγαίνουμε τα προϊόντα στα σπίτια των καταναλωτών, και γενικώς είμαστε δίπλα τους σε ό,τι μας χρειαστούν. Στις αδυναμίες μας εντοπίζεται η έλλειψη αποθηκευτικού χώρου.
Έχουμε νοικιάσει μια αποθήκη 1.700 τ.μ., απέναντι από το συνεταιρισμό, που όμως δεν μας καλύπτει. Έχει γεμίσει.
Αποθηκεύουμε μικρές ποσότητες από πλακάκια (που εισάγουμε από Ισπανία και Ιταλία), μπανιέρες, λεκάνες, σώματα, λέβητες και άλλα προϊόντα που όμως είναι διακινήσιμα, προκειμένου να μπορούμε να εξυπηρετούμε άμεσα τους πελάτες μας και να μη χρειάζεται να περάσουν 10 έως 20 ημέρες μέχρι να μας έρθει η παραγγελία.
Εκ των πραγμάτων είμαστε αναγκασμένοι να στοκάρουμε προϊόντα και κάποια χρήματά μας να πηγαίνουν εκεί. Η Σαντορίνη δεν είναι Κρήτη που πηγαίνουν μεγάλα καράβια. Ακόμα και το καλοκαίρι, που υπάρχουν καθημερινά ακτοπλοϊκά δρομολόγια, φορτηγά στο νησί μας μπορεί να έρχονται μία φορά το μήνα. Ας μην μιλήσουμε για το χειμώνα…
Επειδή η Σαντορίνη έχει και ξενοδοχεία ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, η γκάμα των προϊόντων σας μπορεί να καλύψει και αυτές τις απαιτήσεις, ή μένετε μόνο σε μια γκάμα για το «μέσο» καταναλωτή;
Είναι γεγονός ότι μας ζητούν και πράγματα που δεν τα ξέρουμε.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, είτε μέσω της ΠΟΣΕΥΔ, που πρέπει να πω ότι τη στηρίζουμε και την υποστηρίζουμε γιατί κάνει πολύ καλή δουλειά, είτε μέσω των εμπόρων που συνεργαζόμαστε απευθείας, προσπαθούμε να βρούμε αυτό που μας ζητούν.
Και κάτι τελευταίο. Φέτος θα κλείσετε με περίπου 2 εκατ. ευρώ τζίρο. Για του χρόνου τι λέτε;
Ν’ ανέβουμε. Κάθε χρόνο και περισσότερο. Πιστεύω ότι θα «ανοίξει» η αγορά. Τα εγκαίνια δεν τα κάναμε έτσι απλά για να τα κάνουμε. Ήταν κάποια έξοδα για μας, ήταν όμως και μία διαφήμιση για το νησί. Ήρθαν 40 άνθρωποι, γεμίσαμε 2 ξενοδοχεία μικρά, νοικιάσαμε ένα πούλμαν, διοργανώσαμε συνεστίαση…
Με λίγα λόγια κινήσαμε την αγορά. Ήθελα να φτάσει το μήνυμα στον κόσμο, ότι εμείς δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε πολλούς ανθρώπους γύρω μας, απ’ όλη την Ελλάδα.
