Χαιρετίζω με τη σειρά μου τη γενική συνέλευση της Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Υδραυλικών Ελλάδος.
Mιας συνέλευσης η οποία διεξάγεται σε πολύ δύσκολη εποχή για τον τόπο μας, για την κοινωνία, την οικονομία μας και ακούει στο όνομα «κρίση».
Σίγουρα δεν είναι αναίτια και δεν αποτελεί φαινόμενο. Είναι το αποτέλεσμα μίας σειράς ατυχών ενεργειών σε κρατικό επίπεδο εις βάρος της κοινωνίας, με επιπτώσεις στην οικονομία και στις ηθικές μας αξίες, που υπονομεύει την επιβίωση όλων των Ελλήνων, από την νοικοκυρά, τον συνταξιούχο, τον επαγγελματία και απειλεί ακόμα και το μέλλον των παιδιών μας!
Θα ήταν αστείο, αν πιστεύαμε πως ο κλάδος μας έμεινε αλώβητος, και είναι τραγική η θεώρηση από μερικούς πως το επάγγελμα του υδραυλικού για μικροδουλειές είναι ασφαλές την περίοδο αυτή, μαζί με μία σειρά τεχνικών επαγγελμάτων της οικοδομής.
Εκτός και αν εμείς, παραδομένοι στη δίνη των γεγονότων, χωρίς πρωτοβουλίες, χωρίς απόφαση να στηρίξουμε εμείς οι ίδιοι τον κόπο και των ιδρώτα τόσων χρόνων, καταλήξουμε να επιστρέψουμε στην εποχή με το καλέμι και τον κάβουρα ακυρώνοντας έτσι τα επίπεδα τεχνογνωσίας που κατακτήσαμε και τη δυναμική μας.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Η εποχή που χρειαζόμασταν ένα καλέμι και έναν κάβουρα πέρασε!
Σήμερα γνωρίζουμε πολλά. Σήμερα προσφέρουμε υπηρεσίες με ποιότητα και εγγύηση και είμαστε σε θέση να αναλαμβάνουμε έργα υψηλών απαιτήσεων.
Και αυτό δεν είναι διαπίστωση. Είναι μία πραγματικότητα που κατακτήθηκε με πολύ κόπο και μέσα από αγώνες, και η οποία πραγματικότητα σήμερα κινδυνεύει να γίνει παρελθόν.
Είναι χρήσιμο όμως και ταυτόχρονο αναγκαίο, πέρα από το γενικό πλαίσιο της κρίσης που βιώνουμε, να εντοπίσουμε και να εξειδικεύσουμε τα αίτια που πληγώνουν καθημερινά τον κλάδο μας και για τα οποία ευθυνόμαστε εμείς.
Αν δεν μπούμε στη διαδικασία αποτίμησης λειτουργίας του κλάδου μας εμείς οι ίδιοι, πολύ φοβάμαι πως θα καταντήσουμε γραφικοί, κραυγάζοντας και επαιτώντας, παραπονούμενοι ή θιγμένοι, την στιγμή που μπορούμε συλλογικά και αλληλέγγυοι, με επίγνωση των δυνατοτήτων μας και των ευκαιριών που υπάρχουν ακόμα, να προστατέψουμε το επάγγελμα και το εισόδημά μας.
Με μια γρήγορη ματιά, ας στραφούμε στο πρόσφατο παρελθόν, ας ξετυλίξουμε καρέ- καρέ επιτυχίες, λάθη, προβλήματα, ευκαιρίες, για να χαρτογραφήσουμε ξανά και από την αρχή την νέα μας διαδρομή που σίγουρα δεν θα είναι εύκολη αλλά μπορεί να είναι δημιουργική!
Η κατοχύρωση του επαγγέλματος με τον νόμο 39/91, υπήρξε καθοριστική για την αναβάθμιση του επαγγέλματός μας το οποίο θεωρείται ένα από τα πλέον οργανωμένα επαγγέλματα στον τομέα της οικοδομής! Σ’ αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να αναφερθώ στους ανθρώπους του κλάδου που αγωνίστηκαν για την κατοχύρωση του επαγγέλματος και ιδιαίτερα στον επίτιμο πρόεδρο της Ομοσπονδίας κ. Σπύρο Αναγνωστόπουλο.
Αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει να το αντιληφθούμε και να το εμπεδώσουμε! Σήμερα δεν υπάρχουν περιθώρια αντιπαραθέσεων μεταξύ μας! Βρισκόμαστε εδώ για να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τα προβλήματά μας και αυτό θα πρέπει να ισχύει και αύριο και μεθαύριο και το αίσθημα συναδελφοσύνης θα πρέπει να μας διακρίνει κάθε στιγμή. Είναι σημαντικό να βελτιώσουμε την μεταξύ μας επικοινωνία, να συσφίξουμε τις σχέσεις μας, να ανταλλάξουμε τις καλές πρακτικές για να μάθουμε ο ένας από τον άλλον, για να μη βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας.
Υπερασπιστείτε με κάθε τρόπο το επάγγελμά μας! Από τον αθέμιτο ανταγωνισμό που τον δημιουργούν οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι οικονομικοί μετανάστες, η ανύπαρκτη εφαρμογή της νομοθεσίας και το έλλειμμα στους ελεγκτικούς μηχανισμούς!
Το φαινόμενο με τους δημοσίους και δημοτικούς υπαλλήλους που απασχολούνται τα απογεύματα σε ιδιωτικά έργα, τους μηχανικούς που υπογράφουν για παρανόμους πρέπει να καταγγέλλεται χωρίς δεύτερη σκέψη και το Π.Δ. για αδειούχους υδραυλικούς θα πρέπει κάποια στιγμή να εφαρμοστεί και να γίνει γνωστό σε όλους τους πολίτες.
Επιτέλους! κάποια στιγμή, η διάκριση μεταξύ αδειούχου υδραυλικού και παρανόμου υδραυλικού πρέπει να γίνει ορατή.
Η ανεργία στον κλάδο μας δεν είναι μόνον απόρροια της οικονομικής κρίσης.
Αν εξαιρέσει κανείς τους δημοσίους – δημοτικούς υπαλλήλους και τους οικονομικούς μετανάστες οι οποίοι με ευκολία συστήνονται και πληρώνονται ως υδραυλικοί, οι σχολές του ΟΑΕΔ, κάθε χρόνο, επί δεκαετίες, ιδιαίτερα στην επαρχία βγάζουν δεκάδες βοηθούς υδραυλικούς. Ο υπερεπαγγελματισμός αυτός δεν βοηθάει κανέναν! Ούτε τους νεότερους αλλά ούτε και τους παλαιότερους. Στο μόνο που βοηθάει είναι η σύγχυση γύρω από το επάγγελμά μας, oι μη ποιοτικές υπηρεσίες που προσφέρουν κάποιοι με ελλιπείς γνώσεις, μας κάνουν όλους αναξιόπιστους και η μη έκδοση τιμολογίων παροχής υπηρεσιών μας εκθέτουν είτε ως φοροφυγάδες είτε ως «καλοπληρωμένους» για μία βίδα και για 10’ δουλειά!
Η πτώση του κλάδου της οικοδομής και η απουσία έργων ανάπτυξης από θεσμικούς, δυστυχώς μας έχει συμπαρασύρει στην ανεργία και δυστυχώς στην πράξη μας εξομοιώνει με τους παράνομους υδραυλικούς, αφού το μόνο που θα μας απομείνει στο μέλλον θα είναι η συντήρηση των έργων που έχουν γίνει μέχρι σήμερα.
Ο αγαπητός συνάδελφος Θανάσης Στρομπούλης είπε πρόσφατα «είμαστε καλοί τεχνίτες αλλά, όπως προκύπτει, κάκιστοι επιχειρηματίες».
Κάναμε λάθη, πρέπει να το παραδεχτούμε.
Οι χαμηλές προσφορές -ένδειξη αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ μας- διότι τα μεγάλα έργα δεν τα παίρνουν ούτε οι δημοτικοί υπάλληλοι ούτε οι οικονομικοί μετανάστες, η ανασφάλιστη εργασία – να κλέψουμε έναν υπάλληλο για να κερδίσουν οι πελάτες και στη συνέχεια να μην υπάρχει δυνατότητα αδειοδότησης λόγω ενσήμων, αναμφισβήτητα είναι δείγματα ανέχειας αλλά και χαρακτηριστικά κακής νοοτροπίας εις βάρος τελικά της επιχείρησής μας.
Η άγνοια κοστολόγησης ενός έργου, η αδυναμία διάκρισης πιστοποιημένων υλικών και μη, κατέληξαν πολλές φορές εις βάρος της επιχειρηματικής δραστηριότητας και της αξιοπιστίας μας.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μετά την διάλυση του πρωτογενή και του δευτερογενή τομέα, έρχεται απειλητικό το μήνυμα για την διάλυση του τριτογενή τομέα με την καταπάτηση των δικαιωμάτων στο εργασιακό και ασφαλιστικό, στα φορολογικά αντικίνητρα για την εξάσκηση επαγγέλματος για τους υπάρχοντες υδραυλικούς και για τους νέους.
Αφανισμός λοιπόν του επαγγέλματος στο παρόν, και στο μέλλον από την ίδια την πολιτεία!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ! Χωρίς τύχη ο κλάδος μας στα επενδυτικά προγράμματα λόγω χαμηλού τζίρου και με την ρετσινιά του φοροδιαφεύγοντα, έμεινε έξω από τα ΤΕΜΠΜΕ.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Καμία πολιτεία και καμία κυβέρνηση δεν είναι πρόθυμη να μας σώσει. Το παιχνίδι των κεφαλαιοκρατών και των τραπεζών που έχει σαν στόχο να αφανίσει την οικονομία του ελληνικού κράτους, μας οδηγεί σε απόγνωση.
Δεν μας έχουν αφήσει, δυστυχώς, κανένα δικαίωμα στο όνειρο.
Είμαστε μόνοι. Προβληματισμένοι βαθιά, με χιλιάδες ερωτηματικά για το παρόν και το μέλλον.
Είμαστε όμως και αγωνιστές. Ξεκινήσαμε με το καλέμι και τον κάβουρα και φτάσαμε να υλοποιούμε μεγάλα έργα.
Ξεκινήσαμε ίσως πολλοί από εμάς αγράμματοι, αλλά μέσα από την εκπαίδευση και την επιμόρφωση αποκτήσαμε τεχνογνωσία και εξειδικευμένες γνώσεις.
Σήμερα είμαστε όλοι μαζί. Ο ένας για τον άλλον. Και όσο κι αν θέλουν να απαξιώσουν και το συνδικαλιστικό κίνημα εμείς θα το στηρίξουμε για να βγούμε από την κρίση.
Δεν υπάρχει ατομικό συμφέρον. Ο αγώνας μας θα είναι συλλογικός και εμείς μεταξύ μας θα ενώσουμε την φωνή και τις δυνάμεις μας.
Τις ευκαιρίες θα τις κυνηγήσουμε και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μας τις στερήσει.
Με μέθοδο και διευρυμένο ρόλο ο κλάδος, θα διεκδικήσει μέσω του ΕΣΠΑ το πρόγραμμα Ενεργειακών Κτιρίων για την αντικατάσταση των λεβήτων, για αντικατάσταση των παλαιών τύπου σωμάτων, για αλλαγή των θερμοστατικών κεφαλών, για μονώσεις σωληνώσεων προς αποφυγή απωλειών θερμότητας, για να δοθεί έτσι λύση μέσα από εργασία για όλους μας.
Η άμεση εφαρμογή και η οργάνωση του κλάδου μας στη γεωθερμία θα ανοίξει νέους δρόμους.
Η ηλιακή ενέργεια σε συνδυασμό με τις αντλίες θερμότητας για την θέρμανση κατοικιών και θερμού νερού μέσα από επιδοτούμενα προγράμματα, είναι ένας νέος προσανατολισμός με συμβολή στην πράσινη ανάπτυξη και τη δημιουργία προοπτικών απασχόλησης.
Με πίεση και απαίτηση προς κάθε θεσμικό παράγοντα θα διεκδικήσουμε συνεργασία με τον κλάδο σε έργα ανάπτυξης. Φωτεινό παράδειγμα αποτελεί ο Σύνδεσμος Θερμοϋδραυλικών Ν. Κοζάνης που διεκδίκησε και υλοποίησε το έργο της Τηλεθέρμανσης στην περιοχή του, και άνοιξε κυριολεκτικά τα μάτια και τις δουλειές των συναδέλφων στο νομό Φλώρινας στο έργο της Τηλεθέρμανσης Αμυνταίου που εκτελείται από τον Σύνδεσμο Φλώρινας, καθώς επίσης και η πρόσφατη συνεργασία με τον Δήμο Φλώρινας για την αντικατάσταση των υδρομέτρων. Δεν είναι τυχαίο πως τα συναφή επαγγέλματα στη Φλώρινα, δηλώνουν πως μόνον οι υδραυλικοί έχουν δουλειά!
Είναι απαραίτητο να γνωριστούμε μέσα από την δουλειά μας με την δημοσιοποίηση των τοπικών ενεργειών και δράσεων μέσω του κλάδου, διότι η εμπειρία μας είναι το κεφάλαιο μας και το επάγγελμά μας είναι το κοινό μας μέλλον!
Η διεύρυνση του κύκλου εργασιών είναι σε συνάρτηση με τα εμπειροτεχνικά πτυχία του νομαρχιακού μητρώου. Αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει και θα πρέπει να γίνει το πρώτο μας μέλημα στο άμεσο μέλλον.
Προτεραιότητα του κλάδου θα πρέπει να γίνει και η διεκδίκηση των εξωτερικών υδραυλικών δικτύων, ενός κεφαλαίου που θα επενδυθεί για την αντιμετώπιση της ανεργία του κλάδου μας.
Ο κλάδος μας ενωμένος, συσπειρωμένος και διεκδικητικός, πρέπει να δώσει αγώνες όταν επανέλθει το θέμα του Μ.Η.Κ.Ι.Ε για να αποτρέψει την ταφόπλακα στον κλάδο μας
Το επάγγελμά μας έχει τελειώσει μόνον γι αυτούς που έπαψαν να το υπηρετούν. Για όλους εμάς που εξακολουθούμε να δηλώνουμε παρόντες η ζωή μας συνεχίζεται πιο δύσκολη αλλά και πιο ώριμη.
Με σύμμαχο ακόμα και τα λάθη μας , με δύναμη την ανάγκη μας να επιβιώσουμε με αξιοπρέπεια και στόχους θα βελτιώσουμε τα του οίκου μας και οργανωμένοι θα επιδιώξουμε για μία ακόμα φορά σύγχρονα και μεγάλα έργα και θα τα καταφέρουμε.
Με αιχμή του δόρατος την εκπαίδευση θα δώσουμε βάρος σε σεμινάρια για την επιμόρφωση των μελών και θα επιδιώξουμε από το αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας ένα σύγχρονο πρόγραμμα εκπαίδευσης στις σχολές θερμοϋδραυλικών, το οποίο θα εναρμονίζεται με τις τεχνικές εξελίξεις στο επάγγελμα.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Τίποτα δεν χαρίζεται χωρίς διεκδικήσεις!
Η σημερινή ημέρα ας αποτελέσει μία νέα αφετηρία για τους αγώνες που έρχονται και πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί.
ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΜΕ ,
ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΔΡΩΣΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
χωρίς κομματικές αντιπαλότητες ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΝΕΑ ΠΝΟΗ στον κλάδο μας, με διεκδικήσεις από ένα κράτος που μας στερεί τις ευκαιρίες που μπορούμε να κατακτήσουμε.
Το δικαίωμα στην εργασία θα το απαιτήσουμε
Το δικαίωμα στη ζωή το οφείλουμε στην κοινωνία και στα παιδιά μας!
Ανεργία στον κλάδο – προτάσεις για την αντιμετώπισή της
