Η απάντηση είπε, βρίσκεται στην παράγραφο …τάδε, του άρθρου… τάδε. Τελεία και παύλα. Κατηγορηματικός για άλλη μια φορά σε ζητήματα που αφορούν το Π.Δ. 38/91. Το ξέρει απ’ έξω και ανακατωτά και το υπερασπίζεται… όπως η μάνα το παιδί της. Κι αν δει ότι κάποιος επιμένει περισσότερο, κοκκινίζει στο πρόσωπο, έτοιμος να εκραγεί!
Ο λόγος για τον επίτιμο πρόεδρο της ΟΒΥΕ, Σπύρο Αναγνωστόπουλο, έναν αγαπητό και αξιοσέβαστο άνθρωπο και συνάδελφο που έχει ταυτίσει τη ζωή του με τον κλάδο, και κανείς αυτό δεν μπορεί να του το αμφισβητήσει. Έναν συνάδελφο, συνταξιούχο πλέον, που εξακολουθεί όμως να παρέχει αγόγγυστα τις υπηρεσίες και τις γνώσεις του, όταν και απ’ όποιον του ζητηθεί.
Σκεφθήκαμε λοιπόν να κάνουμε κι εμείς «χρήση» αυτής της …εθελοντικής προσφοράς του, να μας μεταδώσει ορισμένες από τις γνώσεις του γιατί, όπως λέει και είναι αλήθεια, πίσω από κάθε διατύπωση και άρθρο του Π.Δ., υπήρξαν συζητήσεις επί συζητήσεων, ώρες ατελείωτες μέχρι το καθένα από αυτά να πάρει την οριστική του μορφή.
Την αφορμή γι’ αυτή τη συνέντευξη μας την έδωσε ο συν. Θεόδωρος Μπομπόνης από τη Μεσσηνία, ο οποίος στην περιφερειακή σύσκεψη των συνδέσμων Πελοποννήσου – Ζακύνθου, ζητούσε απαντήσεις στο θέμα των μηχανολόγων, της υπογραφής τους και της θεώρησης των υπεύθυνων δηλώσεών τους.
Ερωτήματα τα οποία απαντήθηκαν και από τον ίδιο τον επίτιμο πρόεδρο της ΟΒΥΕ, όχι όμως πλήρως κατά τη γνώμη μας.
Κρίναμε σκόπιμο λοιπόν να επαναδιατυπώσουμε ορισμένα ερωτήματα, σε μία προσπάθεια αποσαφήνισης του θέματος, αλλά και ενημέρωσης των συναδέλφων ανά την Ελλάδα, που με την πρώτη ευκαιρία θέτουν το ίδιο ερώτημα, παίρνοντας όμως, σχεδόν πάντα, την ίδια απάντηση. Ελπίζουμε σε διαφοροποίηση…
Κύριε πρόεδρε, σας ακούσαμε στο περιφερειακό της Ζακύνθου να λέτε ότι μέσα από το Π.Δ. 38/1991 «αντιμετωπίζεται» το θέμα με τους μηχανολόγους και την έκδοση υπεύθυνης δήλωσης. Πόσο έτοιμος είστε να δεχθείτε ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι; Και το επίσημαίνουμε αυτό, για τον εξής λόγο: Ακόμα και αν η υπεύθυνη δήλωση του μηχανολόγου κατατεθεί σε σύνδεσμο υδραυλικών, κάτι που δεν είναι υποχρεωτικό, μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει την υπογραφή του, για υπαρκτούς ή μη λόγους, και να μην του θεωρήσει την υπεύθυνη δήλωση που έχει υπογράψει ως εγκαταστάτης;
Πριν απαντήσω στο ερώτημά σας, θέλω να διευκρινίσω κάτι που έχει παρεξηγηθεί από πολύ κόσμο. Αυτός που εκδίδει την υπεύθυνη δήλωση είναι υποχρεωμένος να την καταθέσει στο επαγγελματικό σωματείο κι εκείνο με τη σειρά του να την παραλάβει με σφραγίδα παραλαβής.
Τα σωματεία μας δεν θεωρούν τις υπεύθυνες δηλώσεις, ούτε μπορούν να αμφισβητήσουν το οτιδήποτε.
Τα ανωτέρω πηγάζουν από τη νομοθεσία. Όμως, επειδή το Π.Δ. 38/91 κατέστησε τα σωματεία μέρος του μηχανισμού χορήγησης των αδειών (στις περισσότερες των περιπτώσεων πρέπει να εκδώσουν πιστοποιητικά προϋπηρεσίας για να μπορέσουν οι συνάδελφοι να πάρουν την άδειά τους) η άποψή μου είναι ότι τα σωματεία μας, από το πνεύμα του νόμου έχουν και κάποια δικαιώματα. Δηλαδή, ζητάς προϋπηρεσία; Απόδειξέ μου ότι την έχεις.
Στα πλαίσια αυτά, εκτιμώ ότι τα σωματεία έχουν το δικαίωμα να ελέγξουν αν είναι σωστά συμπληρωμένη μια υπεύθυνη δήλωση.
Εάν δηλαδή είναι καταχωρημένοι οι αδειούχοι που εργάστηκαν στο έργο κ.λπ. Αν αναγράφει ότι στο έργο απασχολήθηκαν μη αδειούχοι, τότε θεωρώ ότι τα σωματεία δικαιούνται να μην παραλάβουν την υπεύθυνη δήλωση. Να μην την σφραγίσουν.
Αυτό δεν αναφέρεται στο Π.Δ. 38/91, όφειλε όμως να το πει ή θα μπορούσε ενδεχομένως να το πει το υπουργείο με μια ερμηνευτική εγκύκλιο.
Που σημαίνει ότι στην παρούσα φάση, κι αφού το όλο ζήτημα δεν είναι ξεκάθαρο από το Π.Δ., οι σύνδεσμοι και οι υπηρεσίες τους δεν μπορούν, τυπικά και ουσιαστικά, να μπουν στη λογική του «κοσκινίσματος» των υπεύθυνων δηλώσεων, είτε των μηχανολόγων που υπογράφουν ως εγκαταστάτες, είτε των συναδέλφων.
Από τη στιγμή που τη δήλωση την καταθέτει ένα πρόσωπο που έχει τα προσόντα που ορίζει το Π.Δ., είναι υποχρωμένο να τη δεχθεί. Μπορεί όμως να τεθεί θέμα σωστής συμπλήρωσης.
Ούτε να την αμφισβητήσει;
Δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης.
Εάν η υπεύθυνη δήλωση του μηχανολόγου κατατεθεί στους κατά τόπους συλλόγους τους, και παρά το γεγονός ότι τέτοια διαδικασία θεώρησης δηλώσεων δεν προβλέπεται από μέρους τους, όπως λένε, πιστεύετε ότι θ’ αλλάξει κάτι προς το καλύτερο σε ό,τι αφορά στην ουσία των καταγγελιών που κάνουν οι συνάδελφοι για τους πρώτους; Ότι δηλαδή υπογράφουν για έργα άλλων…
Ο νόμος δίνει το δικαίωμα στους μηχανολόγους να βάζουν φόρμα και να εκτελούν εγκαταστάσεις. Εμείς που συντάξαμε το Π.Δ. δεν θεσμοθετήσαμε κάτι τέτοιο. Εάν μπορούσαμε, ενδεχομένως να το αλλάζαμε.
Πλην εξαιρέσεων, αμφισβητώ ότι οι μηχανολόγοι ξέρουν να κάνουν εγκαταστάσεις, και δεν μιλώ για την τοποθέτηση μιας σωλήνας, αλλά για την κατασκευή ενός λεβητοστασίου, για παράδειγμα, που έχει καμπύλες 5 ίντσες και θέλει ηλεκτροσυγκολλήσεις και άλλα πολλά. Δεν τα ξέρουν αυτά γιατί δεν τα έχουν σπουδάσει, εν αντιθέσει με τους υδραυλικούς που έχουν εμπειρία πολλών χρόνων στο αντικείμενο.
Το ερώτημα λοιπόν είναι, αφού δεν τη γνωρίζουν τη δουλειά, ποιος τους την κάνει κι αυτοί υπογράφουν. Εάν την εκτελούν αδειούχοι, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Εάν όχι, τότε παραβιάζεται το διάταγμα.
Έχω ακούσει συναδέλφους που λένε, έχω βοηθούς και κάνουν τις εγκαταστάσεις. Ο βοηθός όμως δεν δικαιούται μόνος του να εκτελεί εργασίες. Εάν δεν υπάρχει μάστορας αδειούχος, ο βοηθός δουλεύει παρανόμως. Εάν υπήρχε ελεγκτικός μηχανισμός, θα εντοπίζονταν οι περισσότερες περιπτώσεις παράνομης απασχόλησης. Το πρόβλημα, λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, έγκειται στην έλλειψη ελεγκτικού μηχανισμού μέχρι να συνειδητοποιήσουμε και να δεχτούμε από μόνοι μας ότι δεν κάνουμε πράγματα που δεν είναι σωστά και απαγορεύονται.
Και το οποίο, βέβαια, δεν μπορέσατε να το αντιμετωπίσετε μέσα από το Π.Δ. και τις δύο τροποποιήσεις του.
Το διάταγμα θέσπισε κανόνες και όχι μηχανισμούς ελέγχου. Μέσω όμως του αναγκαστικού νόμου, το ρόλο αυτό μπορούν να τον παίξουν τα σωματεία. Εάν έχουν πληροφορίες ότι σε συγκεκριμένα έργα απασχολούνται μη αδειοδοτημένοι, μπορούν να κάνουν «έφοδο» και να εντοπίσουν τους παραβάτες.
Δικαιούνται όμως οι σύνδεσμοι -μέσω των εκπροσώπων τους- να μπαίνουν στα έργα κατασκευαστών;
Νομικός δεν είμαι για να μπορέσω να απαντήσω με ακρίβεια στο ερώτημα. Όμως είναι γεγονός ότι εκδώσαμε ένα διάταγμα που προασπίζει τα συμφέροντα της κοινωνίας και θέτει κανόνες εκτέλεσης των εγκαταστάσεων από τους υδραυλικούς. Οι πρώτοι που πρέπει να περιφρουρήσουμε το διάταγμα είμαστε εμείς οι ίδιοι. Και όχι μόνο οι πρώτοι, αλλά οι μόνοι που ενδιαφέρομαστε γιατι η πολιτεία αγρόν αγοράζει…
Λέτε δηλαδή ν’ αφήσουν τις δουλειές τους οι συνάδελφοι για να περιφρουρήσουν το διάταγμα.
Δεν τρέφω τέτοιες αυταπάτες και δεν μιλώ για καθολικό μηχανισμό ελέγχου όλων των εγκαταστάσεων. Για τα προφανή μιλώ. Εκεί που βγάζει «μάτι». Ας πάει το σωματείο στον εισαγγελέα ή την αστυνομία για να καταγγείλει το γεγονός.
Για να το πράξουμε όμως αυτό πρέπει να απαλλαγούμε από το σύνδρομο του χαφιέ και του καταδότη. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι κάτι τέτοιο θα προστάτευε και το δικό μας συμφέρον αλλά και το συμφέρον του κόσμου.
Αυτός ο υποτιθέμενος έλεγχος, φαντάζομαι ότι αφορά και τους συναδέλφους.
Ασφαλώς, τους πάντες αφορά. Εάν πιαστούν 2-3 παράνομοι και πάνε φυλακή, ίσως μαζευτούν κάπως τα πράγματα.
Λέτε δηλαδή, ότι κάποιοι πρέπει να πάνε φυλακή για να εφαρμοστεί το διάταγμα;
Εννοώ να υποστούν τις συνέπειες του νόμου. Δεν είναι δυνατόν να εργάζεται κάποιος παράνομα χωρίς τον κίνδυνο τιμωρίας. Οι «υπογραφάκηδες» πρέπει να υποστούν τις συνέπειες του νόμου. Στα πλαίσια αυτά οι σύνδεσμοι, θα μπορούσαν να «ελέγχουν» και όσες υπεύθυνες δηλώσεις υπογράφονται από πρόσωπα διαφορετικά από τον εργολάβο που έχει αναλάβει το έργο. Να καλούν τους εργολάβους για να διαπιστώνουν τη σχέση που έχουν με αυτόν που υπογράφει.
Ζητάτε από τους συνδέσμους να κάνουν πράγματα πέραν των όσων ορίζει το διάταγμα.
Επειδή το ανωτέρω δεν προβλέπεται και ούτε απαγορεύεται από το διάταγμα, θα μπορούσε να περιληφθεί σε μία ερμηνευτική εγκύκλιο.
Τα σωματεία λειτουργούν ως «προθάλαμοι» του υπουργείου, σε σχέση με τον έλεγχο των δικαιολογητικών για την απόκτηση της άδειας, και παρά το γεγονός ότι δεν αναφέρονται τα δικαιώματά τους στο διάταγμα αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν σημαίνει ότι δεν τα έχουν.
Εάν γινόταν αύριο τροποποίηση του διατάγματος θα μπορούσε να μπει κάποια «διορθωτική» διάταξη σε σχέση με τους μηχανολόγους;
Όχι. Ό,τι είχε τη δυνατότητα να πει το διάταγμα σε αυτό το θέμα, το είπε. Μηχανολόγοι και υδραυλικοί, σε ό,τι αφορά στην εκτέλεση των εγκαταστάσεων, έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα.
Όπως επίσης, ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να σφραγίζουν τις υπεύθυνες δηλώσεις στα σωματεία των υδραυλικών.
Ναι. Όμως, εάν θέλουν να τις καταθέτουν στους δικούς τους συλλόγους, τότε κατά την άποψή μου θα πρέπει ν’ αρχίσουν να διατηρούν αρχείο, προκειμένου να εκδίδονται πιστοποιητικά προϋπηρεσιών για όσους απασχολούν.
Αυτό, βέβαια δεν αφορά στους μισθωτούς, στα μέλη του συνεργείου τους, καθόσουν η προϋπηρεσία τους αποδεικνύεται με τα ένσημά τους και με άλλους τρόπους. Αναφέρεστε προφανώς, σε υπεργολαβίες που αναθέτουν σε ελεύθερους επαγγελματίες υδραυλικούς.
Ναι. Σ’ αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις, ας πιέζουν οι συνάδελφοι προκειμένου η υπεύθυνη δήλωση να κατατίθεται στα σωματεία μας.
Επειδή γίνεται μεγάλη συζήτηση για τις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου, θα θέλαμε να μας αποσαφηνίσετε το εξής: Για ποιο λόγο να μην προσμετράται η προϋπηρεσία των αδειούχων τεχνιτών Α’ που εργάζονται σε συνεργείο τεχνίτη Β’ ή Εγκαταστάτη 3ης ειδικότητας που εκτελεί εγκαταστάσεις φυσικού αερίου, την ώρα που οι υπάλληλοι των εταιριών υγραερίου, με την άδεια του βοηθού, συγκεντρώνουν προϋπηρεσία στις εγκαταστάσεις;
Δεν υπάρχει προϋπηρεσία που δεν προσμετράται. Πιστεύω όμως ότι εδώ μπορεί να υπάρχει μια γενικότερη σύγχυση για το τι ισχύει γι’ αυτό ας δώσουμε μια πιο αναλυτική απάντηση.
Για να φτάσει κάποιος στην άδεια που επιθυμεί, μπορεί να ακολουθήσει δύο δρόμους. Αν δηλαδή κάποιος θέλει να πάρει άδεια στα καύσιμα αέρια μπορεί να πάει ως βοηθός σε ένα συνεργείο που κάνει καύσιμα αέρια, και αποκτώντας τις προϋπηρεσίες που προβλέπει το Π.Δ. να πάρει όλες τις άδειες.
Αυτό μπορεί να γίνεται με τους υπαλλήλους των εταιριών υγραερίου, όπως λέτε, με την αυστηρή προϋπόθεση βέβαια οι εταιρίες αυτές να απασχολούν αδειούχους στα καύσιμα αέρια, κοντά στους οποίους μαθαίνουν τη δουλειά οι υπόλοιποι.
Οι άδειες που θα πάρουν αυτοί οι συνάδελφοι θα είναι βέβαια μόνο για τα καύσιμα αέρια.
Το Π.Δ. για να διευκολύνει τους συναδέλφους θέσπισε και έναν άλλο δρόμο. Όρισε δηλαδή ότι μπορεί κάποιος να πάρει την άδειά του σε μία ειδικότητα, όπως την πρώτη που είναι και η πιο μαζική (υδραυλικά – θέρμανση – πυρόσβεση) και από εκεί και πέρα να πάρει την αντίστοιχη άδεια σε μια άλλη ειδικότητα προσκομίζοντας μία πρόσθετη προϋπηρεσία στη νέα ειδικότητα.
Ειδικά για τα καύσιμα αέρια προστέθηκε και μια νέα δυνατότητα, εκείνη της παρακολούθησης των σεμιναρίων των 50 ωρών. Κι αυτό γιατί γνωρίζαμε τις δυσκολίες που θα προκύψουν στα καύσιμα αέρια.
Κατά τη γνώμη σας τα ανωτέρω ζητήματα που σας θέσαμε μπορούν να αντιμετωπιστούν με την «περιβόητη» ερμηνευτική εγκύκλιο ή χρειάζεται να γίνει τροποποίηση του διατάγματος;
Οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι ερμηνεύουν ένα νόμο ή ένα Π.Δ. Δεν νομοθετούν. Μπορούν όμως να αποτελέσουν πολύτιμα εργαλεία για όλους διευκρινίζοντας κυρίως διαδικασίες και δικαιολογητικά που δεν αναφέρονται ρητά, με λεπτομέρειες και με σαφήνεια, στους νόμους και τα Π.Δ.
Τα παραπάνω βέβαια δεν χρειάζονται καμία ερμηνεία, είναι σαφή από το Π.Δ.
Θεωρώ, πάντως, ότι το Π.Δ. χρειάζεται κάποιες, όχι σοβαρές, βελτιώσεις.
Ήθελα από καιρό να σας ρωτήσω για το θέμα της κατηγοριοποίησης των αδειών και συγκεκριμένα των τεχνιτών Α΄και Β’. Ελέγχεται από κανέναν -και εννοώ τα σωματεία- αν τα έργα που εκτελούν εντάσσονται στο εύρος των δυνατοτήτων που τους δίνει το διάταγμα;
Εκτιμώ πως όχι, γι’ αυτό όμως δεν ευθύνεται το διάταγμα που είναι πλήρες.
Για ποιο λόγο πρέπει να υφίσταται αυτή η διαβάθμιση των αδειών;
Γιατί αν είχαμε μόνο τις άδειες του βοηθού, του τεχνίτη και του εγκαταστάτη, θα δίναμε το δικαίωμα σε συναδέλφους με μικρή εμπειρία να κάνουν μεγάλα έργα, που δεν μπορούν.
Και γιατί επίσης δεν θα ήταν σωστό, ένας συνάδελφος που εκ των πραγμάτων θέλει και μπορεί να κάνει ένα μικρό έργο, να τον υποχρεώσουμε να περιμένει να πάρει τη μεγάλη άδεια με τη μεγαλύτερη προϋπηρεσιά για να το υλοποιήσει.
Αλήθεια, υπάρχουν για εσάς αναπάντητα για το Π.Δ. ερωτήματα ή θεωρείτε ότι, όταν το συντάσσατε, εννοείται και με τους υπολοίπους της ομάδας εργασίας και τους λοιπόυς συναδέλφους, σκεφθήκατε και συμπεριλάβατε τα πάντα στα τρία διατάγματα του κλάδου;
Ε, όχι και συντάξαμε ένα Π.Δ. που προέβλεψε τα πάντα. Θα ήταν πολύ αλαζονικό να το υποστηρίξουμε. Βεβαίως υπάρχουν κενά που τα είδαμε αργότερα. Πάντως εξακολουθώ να πιστεύω ότι κάναμε ένα καλό Π.Δ. που αποτέλεσε πιλότο και για τα Π.Δ. των ψυκτικών και καυστηρατζήδων για τα καύσιμα αέρια. Και κυρίως δεν δέχομαι καθόλου αυτό που άκουσα με τ’ αυτιά μου από αρμόδιους, ότι το Π.Δ. είναι ένα κείμενο δυσνόητο, σταυρόλεξο και ασαφές ή ακόμα χειρότερο ότι έφτιαξε ένα κείμενο η Ομοσπονδία και το πήγε και το υπέγραψε το υπουργείο χωρίς να το παρακοιτάξει.
Θα κλείσω με μια αυστηρή κρίση.
Οι «αρμόδιοι» μπορεί να έχουν όποια γνώμη θέλουν για την υπηρεσία τους που, τάχα, υπογράφει ό,τι της πάνε ή υπέγραφε δήθεν ό,τι της πήγαιναν.
Εγώ θα πω ότι το Π.Δ. 38/91 που αποτελεί τον κορμό της νομοθεσία μας, το συνέταξαν οκτώ άνθρωποι από τους οποίους οι έξι ήταν μηχανολόγοι που εκπροσωπούσαν τα υπουργεία Βιομηχανίας, Δημ. Έργων και Παιδείας, τον ΟΑΕΔ, το ΤΕΕ και τους μηχανολόγους και δύο υδραυλικοί. Και όλοι αυτοί και γνώση είχαν και όρεξη και δούλεψαν δύο χρόνια συνεδριάζοντας κάθε Δευτέρα, σχεδόν από τις 9 το πρωί μέχρι τις 3 το μεσημέρι.
Αυτή είναι η προχειρότητα που μας καταλογίζουν οι «αρμόδιοι».
“Πρέπει να τροποποιηθεί το Π.Δ. 38/91”
