Αρχική » Περιεχόμενα » Σχόλια » Υπηρέτες της Δικαιοσύνης…

Υπηρέτες της Δικαιοσύνης…

Όλοι θυμόμασε την περιβόητη Οδηγία Μπολκεστάιν και τις αντιδράσεις που είχε προκαλέσει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, που ανάγκασαν τους εμπνευστές της, σε πρώτη φάση, να την βάλουν για λίγο διάστημα στο συρτάρι. Ήταν η εποχή που γινόταν λόγος για τον «Πολωνό υδραυλικό» που θα κατέκλυζε τις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου θα πρόσφερε την εργασία του αλλά με μισθούς της πατρίδας του. Η οδηγία αυτή όπως γνωρίζουμε, πέρασε τελικά, αργότερα, από τα όργανα της Ε.Ε. με κάποιες τροποποιήσεις που στην ουσία δεν άλλαξαν το σκεπτικό της αρχικής πρότασης. Έτσι, στην παροχή υπηρεσιών, δόθηκε η δυνατότητα, να μπορούν να πηγαίνουν σε μια χώρα συνεργεία επαγγελματιών και να εκτελούν κάποιο συγκεκριμένο έργο με όρους που στην πράξη δεν θα μπορούν να ελεγχθούν από τις υπηρεσίες του κράτους στο οποίο θα εργάζονται. Το θέμα προέκυψε, από την είσοδο στην Ε.Ε. των λεγόμενων πρώην ανατολικών χωρών, όπου οι μισθοί είναι κατά πολύ κατώτεροι από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Όμως, απ’ ότι φαίνεται, το ζήτημα δεν έχει τελειώσει. Μία είδηση που ήρθε από τις Βρυξέλλες, στις 23 Μαΐου, δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι υπάρχουν ακόμα αντιστάσεις στην εισροή ξένων φτηνών εργατικών χεριών από αυτές τις χώρες, που οδηγεί στην πλήρη εκμετάλλευση και ασυδοσία και βοηθά στην καταστρατήγηση των κανόνων του υγιούς ανταγωνισμού. Ο κορυφαίος νομικός σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γενικός εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, Πάολο Μενγκότζι, με εισηγήσεις του σε δύο ξεχωριστές υποθέσεις, υποστήριξε: Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μπορούν -με συλλογικές δράσεις που επιδιώκουν σκοπούς δημοσίου συμφέροντος- να αναγκάσουν μια εταιρία παροχής υπηρεσιών άλλου κράτους – μέλους να σεβαστεί τις τοπικές συλλογικές συμβάσεις. Αν, όπως συνηθίζεται, η εισήγηση του Π. Μενγκότζι γίνει δεκτή από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, οι συνέπειες στην εισροή εργαζομένων από την ανατολική προς τη δυτική Ευρώπη θα είναι μεγάλες, καθώς μία τέτοια απόφαση ουσιαστικά βάζει φρένο στον περίφημο «Πολωνό υδραυλικό». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, παρουσιάζει η μία από τις δύο υποθέσεις που εξετάστηκαν στο Ευρωδικαστήριο και η οποία αφορά το χώρο της οικοδομής. Η υπόθεση που εξετάστηκε, αφορά στην προσφυγή της λετονικής εταιρίας «Λαβάλ», η οποία απέσπασε εργαζόμενους από τη Λετονία για την εκτέλεση οικοδομικών εργασιών στη Σουηδία (ανέγερση ενός σχολικού συγκροτήματος). Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της «Λαβάλ» και του σουηδικού συνδικάτου οικοδόμων δεν κατέληξαν σε μία συμβιβαστική συμφωνία για το ύψος των μισθών των Λετονών οικοδόμων που είχαν πάει να εργασθούν στη Σουηδία. Αποτέλεσμα ήταν η γενική απεργία όλων των Σουηδών εργαζομένων της Λαβάλ, η οποία άσκησε αγωγή ζητώντας να κηρυχθεί παράνομη αυτή η συνδικαλιστική δράση που παρέλυσε τα εργοτάξιά της.
Ο γενικός εισαγγελέας υποστηρίζει στην εισήγησή του, ότι η Σουηδία, εφαρμόζοντας το κοινοτικό δίκαιο, ορθώς θέλει την ίση μεταχείριση μεταξύ σουηδικών και αλλοδαπών επιχειρήσεων. Επισημαίνει, επίσης ορθώς ζητείται από τη Λαβάλ να εφαρμόσει τις συλλογικές συμβάσεις που έχουν υπογράψει τα σουηδικά συνδικάτα με τις επιχειρήσεις της χώρας τους που δραστηριοποιούνται στον ίδιο τομέα με τη λετονική εταιρία. Επιπλέον, ο γενικός εισαγγελέας τονίζει ότι οι συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις ορθώς έγιναν, διότι αυτές απέβλεπαν σε στόχους γενικού συμφέροντος, όπως είναι η προστασία των εργαζομένων και η καταπολέμηση του λεγόμενου «κοινωνικού ντάμπινγκ».
Από την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, (αναμένεται να εκδοθεί σε μερικούς μήνες), θα κριθεί αν οι κανόνες της εσωτερικής αγοράς θα ισχύουν ανεξάρτητα από τους εθνικούς νόμους, ή αν αυτοί θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη ελάχιστα όρια προστασίας των εργαζομένων σύμφωνα με τις ισχύουσες στις περισσότερες κοινοτικές χώρες προδιαγραφές. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποστήριξε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ότι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι αντίθετες προς την κοινοτική νομοθεσία, ενώ η σουηδική κυβέρνηση τόνισε ότι αυτές συνιστούν κεντρικό και ουσιαστικό στοιχείο του κοινωνικού μοντέλου της χώρας. Τα μεγέθη είναι ανόμοια, όμως αφού αναφερόμαστε γενικά στο χώρο της δικαιοσύνης, δεν μπορούμε να μην σταθούμε σε μια απόφαση δικαστών της χώρας μας. Μιλάμε για την πρόσφατη απόφαση του 19ου τριμελούς τμήματος του Πρωτοδικείου Αθηνών σύμφωνα με την οποία, ο δήμος Περιστερίου και η Σχολική Επιτροπή του 31ου δημοτικού σχολείου και 42ου νηπιαγωγείου, πρέπει να καταβάλουν χρηματική αποζημίωση (περίπου 60.000 ευρώ) σε περιοίκους, λόγω ψυχικής βλάβης που υπέστησαν από το θόρυβο που προκαλεί η λειτουργία των εν λόγω σχολείων! Ηχορύπανση λοιπόν, κατά τους δικαστές της χώρας μας, οι φωνές των παιδιών! Φτάσαμε και σ’ αυτό. Σε μια πόλη που υποφέρει από τη ρύπανση και όλων των ειδών τους θορύβους, να θεωρείται ηχορύπανση η πηγή της ζωής, που είναι τα παιδιά…
Νίκος Χαβιέρης