Γενικά έχω την άποψη ότι ένα ειδικό έντυπο όπως «ο υδραυλικός», καλό είναι να εστιάζει την ύλη του στα ειδικά ενδιαφέροντα των αναγνωστών του (επαγγελματικά, τοπικά κλπ.).
Σήμερα όμως, θα κάνω μια εξαίρεση: Θα μιλήσω για την υπέροχη εξέγερση των παιδιών που άρχισε στη Βόρεια Ευρώπη (η αρχή έγινε στη Σουηδία) και επεκτείνεται σαν ιός (ή τουλάχιστον αυτό ελπίζω) σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.
Τι αφορά όμως η εξέγερση αυτή; Αφορά τον όλο και πιο ορατό κίνδυνο να αφανιστεί η ζωή – όχι μόνο η ανθρώπινη, αλλά η ζωή στο σύνολό της πάνω στον πλανήτη Γη, που έχει το μοναδικό προνόμιο – στο ηλιακό μας σύστημα τουλάχιστον – να φιλοξενεί αυτό το θαύμα που λέγεται ζωή.
Αυτή η απειλή δεν οφείλεται σε κάποια αλλαγή γεωλογική ή γεωφυσική, αλλά στη δραστηριότητα του ίδιου του ανθρώπου, του όντος, κατά τα άλλα, που κομπάζει πως είναι το αριστούργημα της φύσης (ή της Δημιουργίας, για τους πιστούς όλων σχεδόν των θρησκειών). Σε αντίθεση μ’ αυτήν την μοναδική θέση τους, που οφείλεται στη λογική, που μόνο αυτοί διαθέτουν, η αδιαφορία της πλειονότητας των ανθρώπων απέναντι στις προειδοποιήσεις των ειδικών επιστημόνων (95% συμφωνούν πως υπάρχει μεγάλο πρόβλημα) του ΟΗΕ και της ΕΕ, είναι από απίστευτη ως εξοργιστική. Χιλιάδες είδη εξαφανίζονται κάθε χρόνο εξ αιτίας της κλιματικής αλλαγής και της χρήσης τοξικών φυτοφαρμάκων. Ο πληθυσμός των μελισσών π.χ. έχει μειωθεί δραματικά – τις σκοτώνουν τα φυτοφάρμακα – κάτι που είχε αρχίσει ήδη από τα χρόνια του μεγάλου Αϊνστάιν, που προειδοποιούσε λέγοντας:
«όταν εξαφανιστούν οι μέλισσες, θα έχει μείνει λίγη ζωή και στους ανθρώπους».
Κι αυτό όχι τόσο για το μέλι τους, όσο για την αδυναμία γονιμοποίησης των φυτών (με την επικονίαση) που για τους ανθρώπους είναι τρόφιμα! Αυτά και πολλά άλλα παρόμοια τρομαχτικά φαινόμενα, οφείλονται στις μεγάλες εταιρείες που κυνηγούν τα κέρδη και αδιαφορούν για τις συνέπειες.
Και οι μόνοι άνθρωποι που τόλμησαν να πουν κάτι, να φωνάξουν όλοι μαζί «μα δε βλέπετε; ο βασιλιάς είναι γυμνός!», ήταν τα παιδιά. Και η δεκαεξάχρονη Σουηδέζα Γκρέτα Τούνμπεργκ, που πρώτη αποφάσισε να βγει στους δρόμους την Παρασκευή – και κάθε Παρασκευή, κάνοντας σκασιαρχείο απ’ το σχολείο μαζί με τις συμμαθήτριες και τους συμμαθητές της, είπε στους δημοσιογράφους: «είμαστε πολύ θυμωμένες!» Ακολούθησαν και ακολουθούν το παράδειγμα τους εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.
Και ναι μεν για τα φυτοφάρμακα μπορεί ο απλός πολίτης (άρα και ο υδραυλικός) να μην μπορεί να κάνει πολλά πράγματα εκτός από το να ενώνει τη φωνή του με τους άλλους διαμαρτυρόμενους πολίτες, αλλά για την κλιματική αλλαγή μπορεί να κάνει περισσότερα, ως πολίτης αλλά και ως επαγγελματίας που υποστηρίζει την καθαρή ενέργεια (φωτοβολταϊκά, αιολική ενέργεια, γεωθερμία, υδροηλεκτρικά έργα κ.λπ.). Εκτός από τα φωτοβολταϊκά, σε όλα τα άλλα μπορεί ο επαγγελματίας υδραυλικός να εμπλακεί ως ειδικός.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην εξέγερση των παιδιών. Όλοι λέμε ότι το μέλλον τους ανήκει. Στην πράξη όμως, εμείς οι ενήλικες, ελάχιστα μπαίνουμε στον κόπο να αποδείξουμε ότι το πιστεύουμε. Παράδειγμα, η πλήρης αδιαφορία με την οποία υποδέχτηκαν οι πολιτικές ηγεσίες αλλά και οι περισσότεροι πολίτες, του πλανήτη, την πρόσφατη προειδοποίηση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή που – ούτε λίγο ούτε πολύ – λέει ότι αν δεν πάρουμε δραστικά μέτρα κατά της κλιματικής αλλαγής μέσα στα επόμενα 12 χρόνια, μας περιμένει μια κόλαση.
Αυτά βλέπουν τα παιδιά και είναι «πολύ θυμωμένα» μαζί μας. Αυτή είναι η φράση της 16χρονης Σουηδέζας Γκρέτας Τούνμπεργκ πού έκανε την αρχή.
Τα παιδιά, ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ενωση φαίνεται ότι προσπαθούν να μας ξυπνήσουν. Θα ξυπνήσουμε;
Ανδρέας Δάνος
