Πραγματοποιήθηκε στις 23 και 24 Οκτωβρίου 2021, στο ξενοδοχείο OASIS στην Γλυφάδα
Ο πρόεδρος του Συνδεσμου της Αθήνας, αφού καλωσόρισε τους συναδέλφους, ξεκίνησε την εισήγησή του σχολιάζοντας την οικονομική κατάσταση της χώρας, τόσο αυτή τη στιγμή όσο και για το άμεσο μέλλον. Εξέφρασε την πεποίθηση πως «τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα», όπως είπε, καθώς μετά από το «διάλειμμα» που αναγκαστικά εφαρμόστηκε παγκοσμίως λόγω της υγειονομικής κρίσης, οι μεταμνημονιακές δεσμεύσεις, επιστρέφουν, με ό,τι σημαίνει αυτό για τους πολίτες γενικότερα – αλλά ειδικότερα για τους αυτοαπασχολούμενους, τη μικρή και μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Αναφέρθηκε σε στοιχεία σχετικά με τις σημαντικές αυξήσεις στο κόστος τόσο της καθημερινής διαβίωσης όσο και σε αυτό των πρώτων υλών στις κατασκευές. Αυξήσεις, που, όπως είπε, έρχονται μετά από μία μακρά περίοδο σημαντικής, από την άλλη, μείωσης στο λαϊκό εισοδήμα και στις συντάξεις, λουκέτων σε μικρές επιχειρήσεις και διόγκωση των χρεών, χωρίς προοπτική δραστικής βελτίωσης. Θέτοντας τα ερωτήματα ποιός ευθύνεται για αυτές τις αυξήσεις και εντέλει ποιός θα τις πληρώσει, κατέληξε στο συμπερασμα πως τα βάρη που οι κυβερνήσεις δικαιολογούν με την έξαρση της υγειονομικής κρίσης, για άλλη μια φορά θα κληθούν να σηκώσουν τα λαϊκά στρώματα και όχι τα μεγάλα μονοπώλια, που αντίθετα, χρησιμοποίησαν την πανδημία για αύξηση της κερδοφορίας τους.
Την διέξοδο για τον μικρομεσαίο από αυτή την κατάσταση, είπε, δεν θα την δώσει αυτή η πολιτική, που έχει σαν πυξίδα αποκλειστικά το κέρδος των μονοπωλείων και όχι το εισόδημα των μικρών αυτοαπασχολούμενων. Έξοδος, τόνισε, μπορεί να βρεθεί μόνο μέσα από την συλλογική πάλη και τη διεκδίκηση μέτρων όπως μηχανισμών ελέγχου στην αγορά για πάταξη της αισχροκέρδιας, μείωση του ΦΠΑ, κατάργηση των έμμεσων φόρων στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, μείωση των τιμολογίων ενέργειας. Ειδικότερα αναφέρθηκε στην παράλογη φορολόγηση των καυσίμων, που τριπλασιάζει την τελική τιμή που καλείται να πληρώσει ο καταναλωτής, ακόμα και από τη στιγμή που η φορολόγηση του φυσικού αερίου, είχε αποκλειστεί από φόρους με Ευρωπαϊκή οδηγία.
Συνέχισε την ομιλία του αναφερόμενος στις πολλές υποσχέσεις στήριξης που αθετήθηκαν από την κυβέρνηση και που θα ανακούφιζαν τους αυτοαπασχολούμενους – αλλά θα στήριζαν και την δημόσια υγεία, την πολιτική προστασία, και, αναφερόμενος στις πυρκαγιές του καλοκαιριού, θα προστάτευαν το φυσικό πλούτο της χώρας. Αυτό που χρειάζεται ο κάθε πολίτης, την εξυπηρέτηση δηλαδή των βασικών αναγκών του, της καθημερινότητάς του, της υγείας του, της εργασίας του, είπε, δεν το έχουν σαν προτεραιότητα στις επενδύσεις τους, ούτε οι εκάστοτε κυβερνήσεις της χώρας, αλλά ούτε και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναφερόμενος και στις ανακοινώσεις των Επιμελητηρίων και της ΓΣΕΒΕΕ, τόνισε πως 210.000 αυτοαπασχολούμενων συναδέλφων, δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις.
Στη συνέχεια μίλησε για την οδηγία της Ε.Ε. που ενστερνίζεται ο υπουργός Ανάπτυξης, σύμφωνα με την οποία μικρές επιχειρήσεις με προσωπικό έως 2-3 απασχολούμενους, δεν δικαιούνται επιχορηγήσεις – αυτά σε μια χώρα που το συντριπτικό κομμάτι των επιχειρήσεων – και ειδικότερα του Κλάδου- ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, με δικαίωμα επιχορήγησης μόνο σε περίπτωση συγχωνεύσεων. Δεν είναι δυνατόν, δήλωσε, όλοι οι υδραυλικοί μιας πόλης, να γίνουν ξαφνικά μέτοχοι μιας ανώνυμης εταιρείας, για να μπορέσουν να πάρουν μέρος στον «χορό των επιδοτήσεων» του Ταμείου Ανάκαμψης. Το μεγάλο κεφάλαιο λοιπόν θα απορροφήσει και παλι όλες τις επιδοτήσεις, αφήνοντας απέξω τον μικρό και τον αυτοαπασχολούμενο. Τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνητικής πολιτικής, είπε, όχι μόνο παραμένουν, αλλά και ενισχύονται.
Τόνισε πως όσο δεν αντιδρούν σε όλα αυτά, συνολικά, αγωνιστικά, μαζί με όλες τις κοινωνικές ομάδες, δεν πρόκειται να υπάρξει διέξοδος στα προβλήματα που τους απασχολούν.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στα παράλογα, για τον μέσο πολίτη, μέτρα που εφαρμόστηκαν από την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της πανδημίας που, εντέλει, είπε, είναι στο ίδιο μοτίβο και με όλα τα υπόλοιπα μέτρα που εφαρμόζονται και στις άλλες πτυχές της καθημερινής διαβίωσης, όταν το σύστημα δημόσιας υγείας καλείται να σηκώσει όλο το βάρος του ιού, με αποτέλεσμα για οποιαδήποτε άλλη επείγουσα ανάγκη υγείας, ο πολίτης να αναγκαζεται να απευθυνθεί στον ιδιωτικό τομέα, με το αντίστοιχο βέβαια βαρύ αντίτιμο.
Κλείνοντας, τόνισε στους συναδέλφους πως όλα τα παραπάνω τους αφορούν όλους εξίσου, τα βιώνει όλη η ελληνική κοινωνία, και θα πρέπει να τα επεξεργαστούν πολύ καλά – λέγοντας πως όλα αυτά είναι άρρηκτα δεμένα και με την ψηφοφορία της επόμένης, γιατί, όπως είπε, καλή η διαπίστωση, αλλά πιο σημανιτκή είναι η πρόταση, τι πρέπει να γίνει, η ανατροπή δηλαδή αυτών των πολιτικών που αποτελούν την ταφόπλακα του Κλάδου.
Ο Αναστάσιος Σβεντζούρης ανέβηκε για λίγο στο βήμα, θέλοντας μόνο να χαιρετήσει την Γ.Σ. και τους συναδέλφους, και να τους υπενθυμίσει το καίριο ζήτημα της ασφάλισης, μετά από την πολύ πρόσφατη, άσχημη προσωπική του εμπειρία, όταν μετά από ατύχημα έμεινε στο κρεββάτι, χωρίς να μπορεί να εργασθεί. Όπως δήλωσε, ο Κλάδος πρέπει να προστατεύσει τον συνάδελφο σε περίπτωση που του τυχαίνει κάποιο ατύχημα.
Στην αρχή της ομιλίας του, ο Λάμπρος Αντωνόπουλος αφού ευχαρίστησε τους χορηγούς, ευχήθηκε όλους τους συναδέλφους για σωματική και ψυχική υγεία, και καλή επιτυχία στον Θανάση Στρουουμπούλη, καθώς, όπως είπε, οι καταστάσεις όλο και χειροτερεύουν, με αποτέλεσμα πολλές από της ιδέες τους να αρχίζουν να συμπίπτουν, και πως ελπίζει και προσδοκά συνεργασία στο μέλλον.
Στη συνέχεια, αναφερόμενος στις σχέσεις μεταξύ των συναδέλφων, ανέφερε ότι παρατηρεί πως τον Κλάδο διέπει ακόμα ένας κομπλεξικός σύνδεσμος μίας άλλης εποχής, αφού οι συνάδελφοι βλέπουν παντού ανταγωνιστές και εχθρούς: Ο ένας τον άλλο, τον ελεύθερο μικρό επιχειρηματία, ακόμα κλπ – θέτοντας το ερώτημα αν πράγματι αυτοί είναι οι «εχθροί», ακόμα και οι λαθροεγκαταστάτες, ή, αντίθετα, οι μεγάλες εταιρείες που έχουν μπει δυναμικά στο χώρο «αρπάζοντας» οποιοδήποτε μεγάλο έργο, και μάλιστα με προσωπικό το οποίο στην πλειοψηφία του δεν απαρτίζεται από Έλληνες.
Όραμά του ήταν και είναι, είπε, η ένωση του Κλάδου είτε σε μορφή συνεταιρισμών, είτε κοινοπραξιών ώστε να είναι ανταγωνιστικοί και μην περιμένουν από κανέναν βοήθεια. Οι συνάδελφοι να μην συναντιόνται μόνο για να εκφράσουν τα παράπονά τους και η οποιοδήποτε δράση και διαδικασία ακολουθεί, να βρίσκεται απέναντι σε απροσπέραστο τείχος.
Μετά το μεγάλο βήμα του 1990 με την Υπεύθυνη Δήλωση, ανέφερε, ο Κλάδος λαμβάνει μόνο υποσχέσεις και τίποτα άλλο, καθώς όλες οι κυβερνήσεις, στηρίζουν μόνο όσους έχουν οικονομική δύναμη – οπότε ο μόνος τρόπος να επιτευχθούν οι στόχοι του Κλάδου, είναι να θυμηθούν οι συνάδελφοι πώς να αγωνίζονται.
Κλείνοντας, θέλησε να επαγρυπνήσει τους συναδέλφους, λέγοντας πως ακόμα και το οχυρό του 8ώρου που είχαν χτίσει οι εργαζόμενοι πάει να καταργηθεί – και στη συνέχεια, όπως είπε, σειρά θα έχει και η εξαφάνιση του μικρομεσαίου επιχειρηματία και ελεύθερου επαγγελματία. Πρέπει λοιπόν ο Κλάδος ενωμένος, να βρει τρόπους να γίνει ανταγωνιστικός απέναντι στις μεγάλες εταιρείες και να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει ό,τι του επιφυλάσσει το άμεσο μέλλον.
Ο Γιάννης Καραπινίδης στην ομιλία του αναφέρθηκε αρχικά στη δυσκολία που αντιμετωπίζει ο Κλάδος στις μέρες μας από τα απανωτά χτυπήματα της, οικονομικής αρχικά και υγειονιμικής στη συνέχεια, κρίσης στον κοινωνικό ιστό.
Παρ’ όλο που η δουλειά έχει αυξηθεί ιδιαίτερα, όπως ανέφερε, οι συναδελφοι «φοβούνται» να δώσουν μια τιμή για τις εργασίες τους, και ή δίνουν πολύ χτυπημένες τιμές, ή τελικά τις δουλειές τις παίρνουν άτομα που δεν πληρούν τις νομότυπες προϋποθέσεις, και επεσήμανε πως πρέπει κάποια στιγμή να μπει ένα τέλος σε αυτό το τεράστιο πρόβλημα των λαθρεγκαταστάσεων.
Στάθηκε στο θέμα της επικοινωνίας μεταξύ των συναδέλφων και στο πόσο, μέσα στην πανδημία, βοήθησε η εξ’ανάγκης χρήση της τεχνολογίας για αυτό το σκοπό, με τις τηλεδιασκέψεις που πραγματοποιήθηκαν. Πρότεινε η πρακτική αυτή να μη σταματήσει, και παράλληλα με τις δια ζώσης συναντήσεις, που είναι βέβαια απαραίτητες, να συνεχιστούν από την Ομοσπονδία μηνιαίες τηλεδιασκέψεις. Με την ευκαιρία δεν παρέλειψε να επαινέσει και να ευχαριστήσει το Δ.Σ. των τελευταίων 7,5 χρόνων υπό την προεδρεία του Δημ. Βαργιάμη, σημειώνοντας πως με την ομάδα αυτή, ο Κλάδος έκανε πολλά και σημαντικά βήματα. Δεν παρέλειψε να τονίσει πόσο σημαντική είναι η συμμετοχή των εκλεγμένων από τους Συνδέσμους στις συνελεύσεις και τις δράσεις της Ομοσμπονδίας, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα και την ευθύνη που έχουν όσοι αποφασίζουν να εκπροσωπήσουν, με την εκλογή τους, τους συναδέλφους ανά την Ελλάδα. Μνημονεύοντας τα λόγια του συν. Θεόφιλου Γιουλδούρη, πως «ο συνδικαλισμός θέλει καρδιά και τσέπη» προσέθεσε πως επίσης θέλει και χρόνο και αγάπη για την εργασία. Κι ένα από τα μεγαλύτερα κέρδη, θα είναι το χτίσιμο στέρεων σχέσεων και φιλίας μεταξύ των συναδέλφων.
Κλείνοντας, έδωσε τα εύσημα στον γραμματέα της Ομοσπονδίας, Γιάννη Χατζηκωνσταντίνου, για την τεράστια συμβολή του στην ομαλή λειτουργία της και την πολύ καλή διοργάνωση του διημέρου, όπως επίσης και τις εταιρείες – συνεργάτες που την στήριξαν.
Τέλος, ευχήθηκε καλή σταδιοδρομία στην επερχόμενη νέα διοίκηση, ανακοινώνοντας πως ο ίδιος θα συμμετέχει για τελευταία φορά στις διαδικασίες, καθώς πιστεύει πως πρέπει στην Ομοσπονδία να μπουν νέοι άνθρωποι, και υπενθύμισε πως το επάγγελμα του υδραυλικού είναι ένα από τα αρχαιότερα και πιο αναγκαία, και γι’αυτό το λόγο οι συνάδελφοι θα πρέπει να είναι περήφανοι.
Στον σύντομο χαιρετισμό του, ο Παναγιώτης Τσιτσές θέλησε να υπενθυμίσει στους συναδέλφους ένα ζήτημα, που όπως είπε, τα τελευταία χρόνια έχει σταματήσει να συζητιέται: Την τεράστια αξία και σημασία των Συνεταιρισμών. Ζήτησε από την νέα Διοίκηση να ξαναπιάσει το σημαντικό αυτό θέμα, όσο και αν η ιστορία τους στον Κλάδο μπορεί να δημιουργεί πόνο.
Οι Συνεταιρισμοί ξεπήδησαν μέσα από τους Συνδέσμους και, το ότι πολλοί Συνεταιρισμοί έχουν κλείσει ή είναι στα πρόθυρα κλεισίματος, δημιουργεί ανησυχία μήπως τους ακολουθήσουν και οι αντίστοιχοι τοπικοί Σύνδεσμοι.
Στον αντίλογο, ανέφερε πως υπάρχουν πολλοί δυνατοί Συνεταιρισμοί ακόμα στη χώρα, οι οποίοι έχουν πλέον την τεχνογνωσία και την εμπειρία του παρελθόντος, με αποτέλεσμα να διεκδικούν σημαντικό κομμάτι της τοπικής αγοράς.
Οι υδραυλικοί πρέπει να έχουν τα δικά τους μαγαζιά.
Ο Δημ. Ντόντος ξεκίνησε ευχαριστώντας τους συναδέλφους του από την Λάρισα που τον επέλεξαν για να τους αντιπροσωπεύει στις εργασίες της Ομοσπονδίας. Το πρώτο θέμα που έθιξε, ήταν αυτό της κοστολόγησης, καθώς υπάρχουν, όπως είπε, πολλοί συνάδελφοι που δεν μπορούν ή δεν ξέρουν να εκτιμήσουν ούτε καν τα έξοδά τους. Διανύουμε μια περίοδο που η δουλειά είναι πολύ ανεβασμένη, και όπως είπε, θεωρεί πως η ανάγκη ενός βασικού τιμοκαταλόγου εργασιών, είναι μεγάλη, προκειμένου να αποφεύγονται λάθος κοστολογήσεις. Ζήτησε από την νέα Διοίκηση της Ομοσπονδίας να ερευνήσει το ζήτημα, και να στηθεί ένας τέτοιος τιμοκατάλογος, γιατί είναι πολύ σημαντικό εφόδιο για τους συναδέλφους.
Στον αντίποδα, επαίνεσε την Διοίκηση για την εφαρμογή της Υπεύθυνης Δήλωσης Καλής Εκτέλεσης, η οποία αποτελεί, όπως είπε, μεγάλο μοχλό για το επάγγελμα, μαζί με την Ασφάλεια Αστικής Ευθύνης.
Συνεχίζοντας, ανέφερε τις συναντήσεις άλλων Κλάδων με το αρμόδιο υπουργείο για την ανανέωση των εργαλείων τους μέσω ΕΣΠΑ, επισημαίνοντας πως θα ήταν καλό να γίνει και από την ΟΒΥΕ μια αντίστοιχη κίνηση.
Κλείνοντας, ευχήθηκε καλή επιτυχία στους υποψήφιους συνάδελφους.
Ο Νίκος Πετρόπουλος, αφού χαιρέτησε τους συναδέλφους, θέλησε να θίξει το θέμα της εκπαίδευσης. Έθεσε το ερώτημα του εάν, οι νέοι και οι νέες που θα θελήσουν να μπουν στο επάγγελμα του υδραυλικού ή κάποιο άλλο τεχνικό επάγγελμα, έχουν αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα να το κάνουν σωστά. Εάν μπορούν να καταριστούν σωστά, με βάση τις εξελίξεις στην επιστήμη και την τεχνολογία. Εάν το πτυχίο που παίρνουν θα είναι προϋπόθεση για την πρόοδο στο επάγγελμά τους, και δεν θα χρειάζονται μετά από κάποιο καιρό οι γνώσεις τους επανεξάταση ή πιστοποίηση, και μάλιστα από ιδιωτικούς φορείς, που απαιτούν από αυτούς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Θεωρούμε, τόνισε, ότι πρέπει να υπάρχει επαρκής χρηματοδότηση, σύγχρονα βιβλία και εργαστήρια, αναλώσιμα που να παρέχονται από το κράτος. Πρέπει να υπάρχει ουσιαστική εποπτεία από το υπουργείο Παιδείας.
Το επόμενο θέμα που έθιξε ήταν αυτό του Ασφαλιστικού ταμείου των συναδέλφων, το οποίο αργεί υπερβολικά να καταβάλλει την όποια βοήθεια όταν κάποιος από αυτούς βρεθεί στην ανάγκη.
Κλείνοντας, έκανε αναφορά στην αποφυλάκιση του Γ. Πατέλη και την ανάγκη καταγγελίας του από την Ομοσπονδία.
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου του Ηρακλείου, αφού εξέφρασε τη χαρά του που, μετά από 2,5 χρόνια, κατάφεραν οι συνάδελφοι να συναντηθούν και την ευχή το τέλος της πανδημίας να είναι κοντά ώστε να επανέλθει η ζωή στους κανονικούς της ρυθμούς, έθιξε το θέμα της εκπαίδευσης. Το πρόβλημα, είπε, δεν είναι μόνο πως ουσιαστικά δεν υπάρχει εκπαίδευση, αλλά, ακόμα χειρότερα, δεν υπάρχουν άτομα που να θέλουν να λάβουν την όποια εκπαίδευση, καθώς αυτή την στιγμή υπάρχει τεράστια έλλειψη προσωπικού. Στην Κρήτη οι συνάδλφοι έχουν μεγάλο πρόβλημα να βρουν βοηθούς με αποτέλεσμα να αναγκαζονται να απασχολούν αλλοδαπούς αμφιβόλου κατάρτισης. Θα πρέπει, συνέχισε, με κάποιο τρόπο, να δελεαστούν οι νέοι της χώρας να μπαίνουν γενικά στα τεχνικά επαγγέλματα – όχι μόνο του υδραυλικού, καθώς προβλέπει τεράστιες ελλείψεις ανθρώπινου δυναμικού στο μέλλον.
Συνεχίζοντας, εξέφρασε την ανησυχία αλλά και την στεναχώρια που του προξένησε η μικρή σχετικά συμμετοχή των συναδέλφων στην γ.σ., λέγοντας πως πρέπει να ενεργοποιηθούν περισσότεροι συνάδελφοι, από όλα τα σωματεία,, καθώς πλέον δεν ισχύει η δικαιολογία πως δεν υπάρχει δουλειά, όπως ίσχυε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης.
Πρέπει είπε, πάση θυσία να αποτραπεί η αποδυνάμωση και εντέλει το κλείσιμο των τοπικών Συνδέσμων. Αντίθετα, πρέπει να μπουν νέοι άνθρωποι στο επάγγελμα, να διαφημιστεί η τέχνη, τόσο από τον κάθε συνάδελφο προσωπικά αλλά και κεντρικά από την ΟΒΥΕ. Παράλληλα, να δημιουργηθεί επιτέλους λειτουργικό μητρώο, ώστε να υπαρχει κι από εκεί ένας έλεγχος. Το ζητάμε χρόνια αλλά ακόμα δεν έχει γίνει.
Όσον αφορά την «μαύρη» εργασία, ανέφερε πως θα συνεχίζει να υπάρχει όσο την συντηρεί το κράτος, που δεν προβλέπει ελεγκτικούς μηχανισμούς. Το βάρος έτσι πέφτει στους ίδιους τους επαγγελματίες, καθώς δεν είνα εφικτό, με τα τόσα έξοδα, φορολογικά και ασφαλιστικά, να ανταγωνίζονται κάποιους που δεν επιβαρύνονται από τίποτα. Κλείνοντας, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του στις εκλογές της επόμενης μέρας, δηλώνωντας πως θα κάνει ό,τι καλύτερο περνάει από το χέρι του για την πρόοδο του Κλάδου και του επαγγέλματος, κι ευχήθηκε την επόμενη φορά, η συμμετοχή των συναδέλφων να είναι μεγαλυτερη.
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου της Καβάλας, αφού χαιρέτισε τους παρευρισκομένους, εξέφρασε τη χαρά του για την αισιοδοξία που άρχισε να διαφαίνεται στα πρόσωπα των συναδέλφων, πράγμα που κάνει και τον ίδιο να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο.
Αναφερόμενος και στις επισημάνσεις προηγούμενων ομιλητών σχετικά με την πορεία της οικονομίας, είπε πως πιστεύει ότι πρέπει να βλέπουν το μέλλον θετικά καθώς όλοι λίγο – πολύ έχουν δουλειά, τα σωματεία σιγά – σιγά αρχίζουν να έχουν επανεγγραφές συναδέλφων αλλά και εγγραφές νέων συναδέλφων – σημαδάκια, όπως είπε, που θα πρέπει να τους κάνουν αισιόδοξους.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις δράσεις της Ομοσπονδίας και συγκεκριμένα στην κατάκτηση της υποχρεωτικότητας της ΥΔΚΕ, κατάκτηση, όπως είπε, πολύ σημαντική, γιατί βάζει τις βάσεις και τις προϋποθέσεις για την κατοχύρωση και θεσμοθέτηση των σωματείων ως όργανα, τα οποία θα μπορούν να επηρρεάσουν θετικά την λειτουργία της ευρύτερης κοινωνίας.
Όσον αφορά την εκπαίδευση, ανέφερε την πεποίθηση του πως αυτό που πρέπει να φροντίσουν άμεσα, σαν Σωματεία και σαν Κλάδος γενικότερα, είναι να πείσουν την κοινωνία και τους εαυτούς τους ότι τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους, θα μπορούν, εφόσον το επιθυμούν, να ακολουθήσουν ένα τεχνικό επάγγελμα, όπως αυτό του υδραυλικού. Ένα επάγγελμα, στο οποίο όπως είπε, είναι περήφανος που ανήκει, καθώς έχει προοδεύσει πολύ, με τους συνάδελφους να είναι ευσυνείδητοι επαγγελματίες.
Σχετικά με τους συνεταιρισμούς, σημείωσε πως θεωρεί ότι ο Κλάδος αναγνωρίζει, ότι υπάρχει ένα μεγάλο κενό και πως υπάρχουν περιθώρια στην αγορά γενικότερα για συνεργασίες, με την προϋπόθεση βέβαια ότι όλα απαιτούν πολλή αγάπη, πολύ κουράγιο, δουλειά και υπομονή, πράγματα που, στην παρούσα φάση, δεν ξέρει κατα πόσο είναι διαθέσιμα από τους συναδέλφους. Σίγουρα όμως, αυτή την περίοδο δεν διαφαίνεται να υπάρχουν αρνητές των συνεταιρισμών – αντίθετα όσοι έχουν επιζήσει, πάνε πολύ καλά.
Κλείνοντας, συμφώνησε με τον Ηρακλή Δαριβιανάκη σε σχέση με την ολοκλήρωση του Μητρώου.
Ο πρόεδρος του Συνδεσμου Κεφαλλονιάς και Ιθάκης εξέφρασε επίσης τη χαρά του που μετά από δυόμιση χρόνια οι συνάδελφοι συναντήθηκαν δια ζώσης στης εργασίες της Ομοσπονδίας. Η παρουσία όσων ήταν εκεί, όπως είπε, σημαίνει ότι διατηρήσαν τα σωματεία τους και κράτησαν ζωντανή την δραστηριότητά τους, σε αντίθεση με άλλα σωματεία που, προφασιζόμενοι την κρίση και την πανδημία, δεν έκαναν ούτε οικονομικό απολογισμό, ούτε συνέλευση, αλλά προτίμησαν να κάνουν περιληπτικές διαδικασίες και να προχωρήσουν σε εκλογές για την ανάδειξη νέων οργάνων. Συνεχάρη επίσης τους συνάδελφους που, παρά τα προβλήματα που υπάρχουν στα μέσα μεταφοράς και εν μέσω πανδημίας, τα αψήφησαν όλα προκειμένου να βρεθούν από κοντά.
Συνεχίζοντας, επεσήμανε πως είναι μεγάλη ανάγκη, πέρα από της πολιτικές και οικονομικές ανάγκες, οι συνάδελφοι να σκύψουν πάνω από τον Κλάδο για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Δεν είναι τυχαίο, είπε, ότι το 50% των συναδέλφων έφυγε από το επάγγελμα και για να επιβιώσει κάνει άλλες δουλειές. Πρέπει λοιπόν, να ελεγχθεί η κατάσταση του Κλάδου και να μετρηθούν οι δυνάμεις του όπως έχουν διαμορφωθεί αυτή τη στιγμή, για να υπάρχει μια καθαρή εικόνα. Δυνάμεις που πρέπει να ανασυνταχθούν για να αντιμετωπίσουν τα απανωτά χτυπήματα από την πλευρά του κράτους, που στηρίζεται στις πλάτες του μικρού επιχειρηματία, του οποίου τα έξοδα και οι υποχρεώσεις τρέχουν είτε έχει δουλειά είτε όχι, σε μία μόνιμη ανησυχία για την επόμενη μέρα, χωρίς στήριξη, ενώ αντίστοιχα προωθεί τις χρηματοδοτήσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Είναι λοιπόν αναγκαία, συνέχισε, η σύμπραξη τόσο με το επαγγελματικό κίνημα,όσο και με το εργατικό. Οι σύνδεσμοι πρέπει να είναι μέσα στα προβλήματα της κοινωνίας και να παλεύουν για αυτά, ξεσκεπάζοντας τα τοπικά προβλήματα. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις δυο τηλεδιασκέψεις της Ομοσπονδίας, οι οποίες είπε πως καλώς έγιναν, αφού δεν ήταν δυνατή η δια ζώσης συνάντηση των συναδέλφων, εκφράζοντας την ανησυχία του για πιθανή παγίωση αυτής της μεθόδου. Τα όργανα της τεχνολογίας να εξυπηρετούν την καλύτερη λειτουργία, είπε, αλλά όχι να χαθεί κάτι που είναι ζωντανό, καθώς η διατήρηση της επαφής είναι και αυτό που κρατάει ζωντανούς τους Συνδέσμους, οι οποίοι με τη σειρά τους, με την αλληλεγγύη που προσφέρουν στους συναδέλφους, τους κρατούν κοντά τους και τους καταξιώνουν στις τοπικές κοινωνίες.
Κλείνοντας, μίλησε για το «νέο αίμα» συναδέλφων που ξεπήδησαν από τα Νυχτερινά ΙΕΚ, που δημιούργησε ο Κλάδος μετά από πολλές προσπάθειες. Αυτά τα παιδιά, είπε, είναι οι νέοι συνάδελφοι που γράφονται στο Σωματείο και θα είναι οι συνεχιστές του Κλάδου, ζωντανού και πιο οργανωμένου από την νέα γενιά. Επίσης, ευχήθηκε καλή συνέχεια στις προγραμματισμένες δράσεις του Κλάδου, με την ελπίδα αυτό το 30% των συναδέλφων που έλειψε, να ήταν μόνο λόγω φόβου για τον κορονοϊό και όχι αδιαφορίας για τον Κλάδο.
Στην αρχή της ομιλίας του, ο Ιορδάνης Παπαδόπουλος χαιρέτισε τους συνάδελφους, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στον επίτιμο πρόεδρο της Ομοσπονδίας, Σπύρο Αναγνωστόπουλο αλλά και σε όλους τους παλιότερους συναδέλφους που έστησαν τις βάσεις για τον Κλάδο.
Αρχικά, αναφέρθηκε στα πεπραγμένα της Δοίκησης, στη θητεία της οποίας, όπως είπε, έγινε σημαντικό έργο για τον Κλάδο. Πρώτο από όλα, η νομοθέτηση της ΥΔΚΕ, η οποία όμως επεσήμανε πως πρέπει και να εφαρμοστεί κατά γράμμα από τους συναδέλφους για να έχει νόημα η επιβολή της, και είναι ευθύνη των συνδικαλιστών του Κλάδου να γίνει γνωστή σε όλες τις εμπλεκόμενες Υπηρεσίες, προκειμένου να διασφαλιστεί, όπως έχει αποδειχθεί, η λειτουργία της και εντέλει οι ίδιοι οι συνάδελφοι, τώρα και στο μέλλον, να έχουν όφελος. Ανέφερε πως στην καθιέρωση της ΥΔΚΕ έπαιξαν ρόλο και άλλοι παράγοντες, όπως η Αστική Ευθύνη, η οποία καθιστά δυνατότερους τους νόμιμους από τους παράνομους επαγγελματίες.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις επαφές που είχε η Ομοσπονδία με την γεν. γραμματεία Βιομηχανίας σχετικά με την τροποποίηση άρθρων του ΠΔ, στην προσπάθειά της να βελτιωθούν τα προβληματικά εκείνα σημεία που χρειάζονται αναθεώρηση, μια προσπάθεια που θα συνεχιστεί.
Μια άλλη επιτυχία της Διοίκησης, ήταν να ενταχθεί ο Κλάδος στα μέτρα στήριξης του κράτους έναντι της πανδημίας. Προσπάθειες έγιναν κι εξακολουθούν να γίνονται για βελτίωση προς όφελος του Κλάδου, των διατάξεων των προγραμμάτων «Εξοικονομώ» – κυρίως όσον αφορά τη χρηματοδότηση, η οποία αυτή τη στιγμή δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στους μικρομεσαίους, αφού τους αναγκάζει να να τραβούν χρήματα από άλλες δουλειές, ενώ διευκολύνει πολύ τους «μεγάλους».
Απαντώντας στον συν. Αναστ. Σβεντζούρη, δήλωσε πως ο ίδιος δεν αισθάνεται «απλά υδραυλικός» αλλά ενεργό κομμάτι της κοινωνίας, για την οποία νιώθει πως έχει ευθύνη, τόσο στο παρόν όσο και για το μέλλον. Δεν μπορεί να κοιτάζει απλά τη δουλειά του και να μην ανησυχεί και να μην δρα για τα προβλήματα της κοινωνίας γύρω του.
Συνεχίζοντας, εξέφρασε ένα έντονο «κατηγορώ» προς την τρέχουσα κυβέρνηση για τα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στη χώρα, δηλώνοντας πως προσωπικά δεν περιμένει κάτι καλύτερο, αλλά εναντιώνεται στις πολιτικές που εφαρμόζονται, οι οποίες απαξιώνουν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, υποβαθμίζουν συστηματικά την Δημόσια Τεχνική Εκπαίδευση, προς όφελος των ιδιωτικών φορέων. Και ιδιαίτερα, δεν έχει καμία ανοχή προς μια κυβέρνηση που καθιέρωσε το 10ωρο «προς όφελος των εργαζομένων», σβήνοντας αγώνες χρόνων που κέρδισαν το 8ωρο εργασίας και κάλεσε και τους υπόλοιπους συναδέλφους να σκεφτούν πού μπορεί να οδηγήσουν τέτοιες επικίνδυνες πολιτικές.
Όσον αφορά το θέμα της κρίσης στην ενέργεια, μίλησε για την αγωνία των συντοπιτών του σε σχέση με το αύριο, αφού, στην ευρύτερη περιοχή της Κοζάνης, το 80% των επαγγελματικών δραστηριοτήτων στηριζόταν στην λειτουργία του εργοστασίου της ΔΕΗ. Στην περιοχή, όπως είπε, έχουν μείνει πλέον ελάχιστοι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, τους οποίους κι αυτούς το κράτος τους ωθεί σε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Σε αντίθεση με τις προγραμματικές δηλώσεις του νυν πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη για «μια μεγάλη δυνατή ΔΕΗ» και την τότε συνταξή του με τους συνδικαλιστές, η επιχείρηση ιδιωτικοποιείται με ραγδαίους ρυθμούς, με το 17% να πηγαίνει σε ιδιώτες. Δεν είναι τυχαίο το ότι γίνεται τόσο μεγάλο παιχνίδι με την ενέργεια. Οι τιμές όλως των καυσίμων, και του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και του υγραερίου αλλά και του ρεύματος, αυξάνονται κατακόρυφα, για να είναι ήδη ψηλές όταν θα ολοκληρωθεί η πώληση της ΔΕΗ – οπότε θα κοπούν και όλες οι επιδοτήσεις και οι διευκολύνσεις, και το κοινό, ιδιώτες και επαγγελματίες, θα κληθούν να ανταπεξέλθουν σε αυτές τις οικονομικές απαιτήσεις. Και βέβαια, ένα νοικοκυριό πρώτα θα προσπαθήσει να καλύψει αυτές τις βασικές ανάγκες, να εχει στο σπίτι του νερό, θέρμανση, φως – και μετά, αν μένει κάτι, θα προχωρήσει να χρηματοδοτήσει άλλες ανάγκες – να κάνει π.χ. μια ανακαίνιση στο σπίτι του. Κι αυτό, την οικονομική στενότητα του πολίτη, θα το βιώσει Κλάδος.
Και σε αυτό το πλαίσιο, όπως δηλωσε, με καμμία ανοχή σε αυτές τις κυβερνητικές πρακτικές, θα κινηθεί, εφόσον επανεκλεγεί, και σαν μέλος στην επερχόμενη Διοίκηση της ΟΒΥΕ, καθώς πιστεύει πως αυτός είναι ο ρόλος του συνδικαλισμού, ο αγώνας δηλαδή, πρωτίστως για τα συμφέροντα του Κλάδου αλλά κατ’ επέκταση και ολόκληρης της κοινωνίας.
Ολοκληρώνοντας, συνεχάρη και αυτός τον γραμματέα της Ομοσπονδίας Γιαννη Χατζηκωνσταντίνου για τη στήριξη των ενεργειών της ΟΒΥΕ και ιδιαίτερα για την διοργάνωση της Γενικής της Συνέλευσης, ενώ υπενθύμισε επίσης στους συναδέλφους πως ο ρόλος του συνδικαλιστή δεν είναι εύκολος – αντίθετα είναι μια μεγάλη ευθύνη, θα πρέπει οι υποψήφιοι να το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά, και, εφόσον εκλεγούν, να συμμετέχουν ενεργά στις δράσεις της Ομοσπονδίας και να είναι έτοιμοι να κοπιάσουν.
Τέλος, συνεχάρη όλα τα μέλη της απερχόμενης διοίκησης – αλλά ιδιαίτερα τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας, Δημήτρη Βαργιάμη, για τον αγώνα του να αναβαθμίσει τον Κλάδο, και τους ευχαρίστησε για την συνεργασία.
Καλημέρα συνάδελφοι, μετά από δυόμισι χρόνια, είμαστε σήμερα εδώ εκπρόσωποι σχεδόν από όλους τους συνδέσμους και είμαι συγκινημένος. Για όσους δεν με γνωρίζουν, είμαι από τον Σύνδεσμο θερμοϋδραυλικών νομού Σερρών. Εμπλέκομαι στην ΟΒΥΕ εδώ και 10 χρόνια και σήμερα βάζω υποψηφιότητα με το ψηφοδέλτιο του Δημήτρη Βαργιάμη.Εκλέχτηκα στην ΓΣΕΒΕΕ για πρώτη φορά και στην συνέχεια και στον Σύνδεσμο Θερμοϋδραυλικών Νομού Σερρών. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε πολλές δυσκολίες, και γι αυτό συμμετείχαμε στις μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν εδώ στην Αθήνα. Κατεβάσαμε λεωφορεία από τις Σέρρες την Θεσσαλονίκη, την Βόρεια Ελλάδα. Ήμασταν πολύ ενεργοί στο παιχνίδι. Ήταν η στιγμή που μας βρήκαν και άλλα πολλά εκτός από την πανδημία.
Για τον απερχόμενο πρόεδρό μας, τον συνάδελφο Δημήτρη Βαργιάμη, μόνο καλά μπορώ να αναφέρω.
Δεν υπήρξε περίπτωση που να τον χρειαστήκαμε και να μην βρέθηκε κοντά μας να μας βοηθήσει.
Δεν θα σας κουράσω άλλο, το μόνο που θέλω να προσθέσω, είναι ότι όσοι εκλεγούν στην νέα διοίκηση, θα πρέπει να στηρίξουν ακόμη πιο δυνατά την ΟΒΥΕ, γιατί έρχονται δύσκολες μέρες και δύσκολα χρόνια.
Συνάδελφοι καλημέρα, εύχομαι να πάνε όλα καλά, οι εκλογές να κυλήσουν ήρεμα και καλά και να γυρίσουμε όλοι στα σπίτια μας σώοι και αβλαβείς. Πολλά συγχαρητήρια για την απερχόμενη Διοίκηση. Μετά από πεντέμισι χρόνια από την αποχώρησή μου, επανήλθα στο Σύνδεσμό μας λόγω της αποχώρησης από το επάγγελμα συναδέλφου που προοριζόταν για πρόεδρος. Επιστρατεύθηκα και πάλι για μία μόνο θητεία, γιατί σε δύο χρόνια βγαίνω και εγώ στην σύνταξη.
Δεν θα συμφωνήσω με τον συνάδελφο και φίλο τον Ντίνο τον Βλαχόπουλο ότι η παρουσία συνδέσμων στην γ.σ. είναι ικανοποιητική. Δυστυχώς είναι πολλοί οι σύνδεσμοι που λείπουν. Αναφέρω ενδεικτικά, απουσιάζουν όλοι οι σύνδεσμοι από την Θράκη, την Ροδόπη, την Αλεξανδρούπολη, σίγουρα υπάρχουν και πολλές ακόμα απουσίες από την υπόλοιπη Ελλάδα.
Το πρώτο θέμα στο οποίο θα αναφερθώ, αφορά τις σχολές για το επάγγελμά μας. Τα προηγούμενα χρόνια υπήρξε ένα κλίμα αρνητικό για όλα τα τεχνικά επαγγέλματα. Τόσο το δικό μας επάγγελμα, όσο και πολλά άλλα, απαξιώθηκαν. Για πολλά χρόνια, πολλές σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ παρέμειναν κλειστές και όσοι είχαν πτυχίο από ΕΠΑΣ, η κατάρτισή τους ήταν πολύ ελλιπής. Φέτος με 10 μόνο εγγεγραμμένους μαθητές, θεωρείται τμήμα που μπορεί να λειτουργεί. Όλα αυτά τα χρόνια πολλοί νέοι βολεύονταν με το χαρτζιλίκι από τον παππού και την γιαγιά και δεν τους ενδιέφερε να μπλέξουν με ένα επάγγελμα που αντικειμενικά δεν είναι εύκολο. Όσο η Πολιτεία δεν θεσπίζει κάποιους κανόνες για το πώς θα πρέπει να λειτουργούν οι σχολές ώστε να αποφοιτούν καταρτισμένοι επαγγελματίες, τα πράγματα θα χωλαίνουν. Ήδη στην πόλη μας υπάρχει μεγάλη έλλειψη καταρτισμένων συναδέλφων.
Το δεύτερο θέμα στο οποίο θέλω να αναφερθώ, είναι ο συνδικαλισμός στον Κλάδο μας, τον οποίο βλέπουμε κι αυτόν να απαξιώνεται. Δεν ενδιαφέρονται οι νέοι συνάδελφοι να ασχοληθούν, γιατί βλέπουν ότι υπάρχουν δυσκολίες και σκέφτονται «γιατί να χάσω ώρες από την δουλειά μου». Έτσι φτάσαμε να ασχολούνται κυρίως πενηντάρηδες και εξηντάρηδες και οι νέοι να είναι απόντες. Ο συνδικαλισμός στον Κλάδο μας πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει, είναι το όπλο μας για να μπορούμε να διεκδικούμε αυτά που δικαιούμαστε.
Ένα ακόμη και τελευταίο θέμα είναι η ηλεκτρονική τιμολόγηση, που όπως όλοι ξέρουμε από την 1η Νοεμβρίου είναι υποχρεωτική και για το δικό μας επάγγελμα. Μπορεί για φέτος όσοι δεν την εφαρμόζουν να μην αντιμετωπίσουν πρόβλημα, αλλά από του χρόνου θα είναι υποχρεωτική και θα επιβάλλονται πρόστιμα. Αναρωτιέμαι κατά πόσο θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε την σύνδεση της ηλεκτρονικής τιμολόγησης με την προϋπηρεσία των συναδέλφων.
Αν γίνει αποδεκτό το αίτημά μας αυτό, δεν θα χρειάζεται στην συνέχεια να αποδείξουμε, προσκομίζοντας τιμολόγια κ.τ.λ, ότι είμαστε πράγματι επαγγελματίες και συνεχίζουμε την δουλειά μας.
Και κάτι τελευταίο. Τα περιφερειακά συνέδρια ήταν πολύ χρήσιμα και καλό θα ήταν να τα ξεκινήσουμε και πάλι. Το να έχεις την δυνατότητα να ανταλλάσεις τις απόψεις σου, τις εμπειρίες σου με άλλους συναδέλφους είναι πολύ σημαντικό.
Ένα σοβαρό θέμα είναι ότι η πανδημία μας έχει επηρεάσει όλους πάρα πολύ. Θέλαμε να κάνουμε την γενική μας συνέλευση πολύ νωρίτερα, να δώσουμε τόπο στα νιάτα να μπορέσουν να προχωρήσουν, να υπάρχει όρεξη και εμείς οι παλαιοί να είμαστε κοντά τους για να τους βοηθάμε όταν μας χρειάζονται.
Ζούμε συνάδελφοι στην εποχή των επιδομάτων. Πολλοί νέοι σήμερα κάνουν μια δουλειά για ένα χρονικό διάστημα, μετά μπαίνουν στο ταμείο ανεργίας παίρνουν και κάποιο επίδομα και, λίγο ως πολύ, βολεύονται. Γιατί λοιπόν να θέλουν να δουλέψουν – αλλά και να ήθελαν, σε ποιές σχολές θα πάνε για να βγουν εκπαιδευμένοι, σωστοί τεχνίτες, για να ασκήσουν το επάγγελμα που επέλεξαν; Έχω προσλάβει στην δουλειά μου έναν μαθητή του ΟΑΕΔ, πέρσι πήγε μόνο έναν μήνα στην σχολή του, φέτος δεν έχει πάει ακόμα καθόλου. Αυτός ο νέος θα πάρει κάποια στιγμή και το πτυχίο του και θα αναζητήσει δουλειά. Σας ρωτάω, με τι προσόντα; Αυτό, συνάδελφοι, τα εφόδια για το επάγγελμα που επέλεξαν, θα πρέπει να είναι και δική μας επιδίωξη σαν Ομοσπονδία. Η γνώση και η εμπειρία πρέπει να είναι μαζί.
Κάποιος συνάδελφος από την Κέρκυρα αναφέρθηκε στους συνεταιρισμούς. Από ότι θυμάμαι, σε κάθε συνέλευση της ΟΒΥΕ έμπαινε και το θέμα των συνεταιρισμών. Είναι γεγονός ότι αρκετοί συνεταιρισμοί έχουν κλείσει για διάφορους λόγους, υπάρχουν όμως και συνεταιρισμοί που πάνε πολύ καλά και παίζουν μάλιστα και ρυθμιστικό ρόλο στην διαμόρφωση των τιμών στις πόλεις τους. Στην πόλη μας την Λάρισα, ο συνεταιρισμός μας είναι ρυθμιστής, αφού μεγάλα καταστήματα περιμένουν να δουν τις δικές μας τιμές για να διαμορφώσουν και τις δικές τους. Όπου υπάρχουν υγιείς συνεταιρισμοί, θεωρώ ότι οι συνάδελφοι θα πρέπει να ψωνίζουν από τον συνεταιρισμό της πόλης τους, θεωρώντας τον σαν να είναι το δικό τους μαγαζί. Και βέβαια δεν χρειάζεται από την μια μέρα στην άλλη να γίνονται απερίσκεπτες κινήσεις, προχωρώντας σε αγορές ιδιόκτητων μαγαζιών κ.τ.λ, χωρίς να έχουν σκεφτεί πώς θα εξοφλήσουν τα δάνεια που πήραν από την τράπεζα, προκειμένου να κάνουν την αγορά. Τίποτα δεν έγινε τυχαία για να φτάσουν να κλείσουν τόσοι συνεταιρισμοί. Εμείς κάναμε πρόσφατα μια επένδυση που μας στοίχισε 12.000 ευρώ και προχωράμε. Όλα γίνονται με σχεδιασμό, γιατί κάτι πρέπει να κάνουμε και για τους νέους συναδέλφους. Ήδη γράψαμε 4 νέα μέλη. Κλείνοντας, σας λέω ότι προσωπικά πιστεύω ότι οι συνεταιρισμοί είναι καλοί και μπορούν να μας βοηθήσουν, αρκεί να υπάρχουν σωστές διοικήσεις, σωστά λογιστήρια και συνεργασίες με την ομοσπονδία και τους συνδέσμους, όπως και συνεργασίες μεταξύ των συνεταιρισμών. Τελειώνοντας σας ενημερώνω ότι θα βάλω και εγώ υποψηφιότητα για να επανεκλεγώ. Παλαιότερα είχε τεθεί το θέμα να αλλάξουμε το καταστατικό της Ομοσπονδίας μας, ώστε τα μέλη της Διοίκησης να είναι λιγότερα από 15. Επαναφέρω το αίτημα. Δεν είναι σωστό να δυσκολευόμαστε να έχουμε απαρτία για να συνεδριάσουμε. Εύχομαι σε όλους καλή επιστροφή στις πόλεις σας.
Θα ξεκινήσω με κάτι δυσάρεστο, δεν ξέρω εάν το μάθατε, εχθές πυροβόλησαν δύο συνάδελφους εν ώρα εργασίας. Εργάζονταν σε εγκατάσταση φυσικού αερίου, εδώ στην Αθήνα, ο ένας δυστυχως υπέκυψε στα τραύματά του, ο άλλος είναι σοβαρά τραυματίας. 40 χρονών αυτός που πυροβόλησε, εν ψυχρώ, γιατί «του χαλάγαν τον ύπνο». Έχουμε να αντιμετωπίσουμε και αυτά τώρα, έχει γεμίσει ο κόσμος με ψυχολογικά προβλήματα…
Ένα καλό, είναι το ότι καταφέραμε να βρεθούμε σήμερα έπειτα από τόσο καιρό, με αυτόν τον μπελά που μας βρήκε, την πανδημία. Όμως, στη μάχη αυτή με την πανδημία, πολλοί δυστυχώς δεν κατάφεραν να βγουν νικητές και δεν ξέρω εάν υπάρχουν θύματα και μέσα στις οικογένειες συναδέλφων. Ένα ακόμα μεγάλο κακό που έγινε -και συνεχίζεται- είναι ότι η κυβέρνηση και τα οικονομικά συμφέροντα που εξυπηρετεί, πέρα από την «ατομική ευθύνη» που μας φόρτωσαν, για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες όσον αφορά την κατάσταση του συστήματος υγείας, που ξηλώνουν λίγο-λίγο όλα αυτά τα χρόνια: Βρήκαν την ευκαιρία, ύπουλα όπως πάντα, να ψηφίσουν μια σειρά νόμων που επηρρεάζουν βασικά ζητήματα επιβίωσης, της δικής μας και της οικογένειάς μας.
Συνάδελφοι, δεν χορταίνουν με τίποτα – και δε θα σταματήσουν, όσο εμείς τους χαϊδεύουμε τα αυτιά. Αυτοί και τα ΜΜΕ των εφοπλιστών και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που τους δίνουν εκατομμύρια ευρώ ενισχύσεις, προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα γίνονται για να υπάρχει βιώσιμη ανάπτυξη, να γίνουν επενδύσεις, να μειωθεί η ανεργία. Κατάργησαν τις σχέσεις εργασίας, τις συλλογικές συμβάσεις, έφτασαν μισθούς και συντάξεις στα όρια της πείνας, μειώνουν συνέχεια τον προϋπολογισμό για την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση. Με φορολογικά νομοσχέδια και προεδρικά διατάγματα, μπήκαν συνέταιροι στα κέρδη μας και απώντες στις ζημιές μας. Εφευρίσκουν συνέχεια τερτίπια, που ακόμα και έμπειροι λογιστές δεν προλαβαίνουν να τα αφομοιώσουν. Συνάδελφοι, εγώ δεν έχω κάνει σεμινάρια επιμόρφωσης ώστε να διανθίζω αυτή την κατάσταση με ωραία λόγια, να βαφτίζω το σαπούνι τυροκομικό προϊόν προς ευρεία κατανάλωση, θα σας πω ότι «μας πήραν και τα σώβρακα»…
Πριν λίγα χρόνια, σε μια συνέλευση της Ομοσπονδίας, είχαμε ασχοληθεί με την λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη», τις ΑΠΕ, το ενεργειακό κόστος που θα μειωνόταν σημαντικά με τη βοήθεια του αέρα, του ήλιου κλπ. Γεμίσαμε τα βουνά με ανεμογεννήτριες και τα χωράφια με φωτοβολταϊκά, ήρθε το φυσικό αέριο που έδωσε μεν δουλειά και σε εμάς – το έβαλαν όμως στο χρηματηστήριο, το έδωσαν σε ομίλους, που τώρα ήρθε η ώρα να θησαυρίσουν. Το ίδιο κάνουν, σιγά-σιγά και με τρόπο, για το νεράκι. Εκατομμύρια ευρώ ξοδεύτηκαν και πληρώσαμε για να μειωθούν οι ρύποι από τα εργοστάσια του λιγνίτη – και τώρα, έχουν φθάσει βασικές μονάδες να κλείνουν. Αποτέλεσμα: βαρβάτες αυξήσεις στον ηλεκτρισμό. Κατάργηση της διαφοράς του 30% του κόστους του φυσικού αερίου σε σχέση με το πετρέλαιο, με συνέπεια για τον Κλάδο να σταματήσουν σχεδόν οι νέες συνδέσεις. Στην Αθήνα, η ΕΔΑ παρακαλάει, έβγαλε μάλιστα και επιδότηση 400ων ευρώ για εγκαταστάσεις που συνδέθηκαν με το δίκτυο μέσα στο 2021. Κατακόρυφη αύξηση του κόστους μετακίνησης των επαγγελματικών μας αυτοκινήτων. Κατακόρυφη αύξηση του κομίστρου μεταφοράς, αύξηση 30 με 40% σε όλα τα υλικά που χρησιμοποιούμε – και τόσα άλλα…
Ερώτημα: Πώς εμείς θα κρατάμε τις τιμές χαμηλά, ώστε να μπορέσει ο κόσμος να φτιάξει εγκαταστάσεις και να ζεσταθεί; Ποιος θα συντηρήσει τις παλιές εγκαταστάσεις, ποιος θα κάνει ανακαινίσεις; Όλα έρημα θα μείνουν, κι εμείς άνεργοι, θα προσπαθούμε, όταν έχουμε κάποια δουλειά, να κάνουμε τη μέρα λάστιχο…
Επειδή στεναχωριέμαι να σας τα θυμίζω, να πω ακόμη μόνο πως παροτρύνω το νεο ΔΣ που θα εκλεγεί, να βάλει μια σειρά και να ιεραρχήσει τα βασικά αιτήματα του Κλάδου. Να διαμορφώσει φόρμες και ιδέες, να τις προωθήσει, και να παρακινήσει τους συνάδελφους να διεκδικήσουν μαζικά και αγωνιστικά -και το τονίζω το «αγωνιστικά»- όλα αυτά που μας ανήκουν και μας τα έχουν πάρει. Οι σύνδεσμοι να ενημερώνουν και να καλούν τα μέλη τους σε όλες τις κατά τόπους κινητοποιήσεις. Εμείς εδώ στη Αθήνα, προσπαθήσαμε να κρατάμε τον Σύνδεσμο ζωντανό. Συμμετέχουμε ενεργά στις κινητοποιήσεις – και είναι αρκετές που διοργανώνει η τοπική Ομοσπονδία. Ενημερώνουμε με ό,τι μέσο μπορούμε τους συναδέλφους και προσπαθούμε να φέρουμε νέους κοντά στο Σύνδεσμο και να τους δείξουμε ότι, ο συνδικαλισμός και η οργάνωση του αγώνα, είναι ένα βασικό όπλο για να αμυνθούμε σε αυτή τη λαίλαπα και να διεκδικήσουμε ένα μέλλον που μας ανήκει.
Παίρνουμε κουράγιο γιατί γίνονται νέες εγγραφές πολλών νέων μελών, νέοι συνάδελφοι, με όρεξη και μεράκι που εύχομαι να προσπαθήσουν για το συλλογικό έργο. Καταφέραμε να κάνουμε γενική συνέλευση στο διάλειμμα ανάμεσα στις καραντίνες, ήρθαν αρκετοί νέοι συνάδελφοι και ψήφισαν. Το δυσάρεστο είναι πως κάποιοι παλιοί συνάδελφοι και συνεργάτες της πλειοψηφούσας παράταξης της ΟΒΥΕ, αφού κατάφεραν να ζημιώσουν τον Συνεταιρισμό της Αθήνας, με ατομικό τους όφελος, απαξίωσαν και το Σύνδεσμο. Δεν κατέβασαν ψηφοδέλτιο, δεν μπήκαν καν στον κόπο να έρθουν, να πουν τις απόψεις τους και να ψηφίσουν… Δεν πειράζει, όλα αυτά θα τα βρούμε μπροστά μας και, ίσως, τα παθήματα να μας γίνουν μαθήματα.
Ο σύνδεσμος της Αθήνας, έκανε -και κάνει- τα αυτονόητα, αυτά που έχει υποχρέωση απέναντι στους συναδέλφους. Καλεί και ενημερώνει ανεξαιρέτως όλους τους συνάδελφους, είναι ανοιχτός πρωί – απόγευμα, εξυπηρετεί και δίνει λύσεις σε όλα τους τα προβλήματα. Έχουμε στείλει υπομνήματα σε όλες τις υπηρεσίες που αφορούν τον Κλάδο, πρόσφατα καλέσαμε σε συνάντηση και για την ΕΥΔΑΠ, της οποίας το 12% ετοιμάζεται να δοθεί σε ιδιώτες. Με λίγα λόγια, λειτουργούμε – όμως μερικοί συνάδελφοι, απο την πλειοψηφούσα παράταξη της ΟΒΥΕ, και το λέω αυτό με στεναχώρια, γιατί ήμουν τόσα χρόνια ανελλειπώς στο ΔΣ της ΟΒΥΕ, τα βάζουν με το Σύνδεσμό μας. Δεν ξέρω, γιατί. Μήπως δεν τους αρέσει ο αγωνιστικός τρόπος που διεκδικούμε τα αυτονόητα; Ή θέλουν τους Συνδέσμους μόνο για να ψηφίζουν;
Ένα τελευταίο, και είναι «προσωπικό μου» παράπονο, είναι το ότι συζητήσαμε στο ΔΣ της ΟΒΥΕ και αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με το πρόβλημα της καθυστέρησης της απονομής σύνταξης σε συναδέλφους που δουλέψαν 40 και 45 χρόνια – και τώρα περνάν από έναν κυκεώνα από ιδιώτες κλπ, για να μπορέσουν να πάρουν τη σύνταξή τους. Είχαμε αποφασίσει να στείλουμε ένα υπόμνημα στον ΕΦΚΑ, έστω να δείξουμε ότι διαμαρτυρόμαστε. Εύχομαι η νέα διοίκηση να καταφέρει να το κάνει.
Συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Υδραυλικών, θα ήθελα να σας παρακαλέσω να δώσετε μια μικρή προσοχή στη διακήρυξη που σας μοιράσαμε. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε, καλή συνέχεια, υγεία, καλές δουλειές και καλή επιστροφή στα σπίτια μας.
Δυστυχώς συνάδελφοι, η κρίση οδήγησε τον Σύνδεσμό μας σε πολλές απώλειες. Τα εγγεγραμμένα μέλη που έχουν απομείνει σήμερα είναι μόνο 64 από 286 που ήμασταν πριν τρία χρόνια. Πρόσφατα κάναμε εκλογές και φρόντισα να εκλεγούν τρία νέα παιδιά, για να υπάρξει συνέχεια στον Σύνδεσμό μας. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί συνάδελφοι έχουν απελπιστεί και ζητάν ευθύνες από εμάς που έχουμε κάποιο πόστο και όταν τους χρειαζόμαστε να είναι δίπλα μας, αδιαφορούν. Θα ήθελα να σας πω ότι ο Κλάδος μας παραμένει, παρά την πανδημία και τα όσα βιώνουμε, ένας από τους καλύτερους κλάδους. Παρά την πανδημία και τα όσα βιώνουμε, λίγο ως πολύ όλοι δουλεύουμε, ποτέ δεν καθίσαμε για μεγάλο διάστημα. Συνάδελφοι σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, πρέπει να είμαστε όλοι μαζί, να κοιτάζουμε το καλό του επαγγέλματός μας, και να βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Το «εγώ» πρέπει να σβήσει.
Θέλω να πω δυο λόγια και εγώ για τους συνεταιρισμούς. Αυτή η εποχή είναι πάρα πολύ καλή για να δημιουργηθούν καινούργιοι συνεταιρισμοί. Από εμάς θα δημιουργηθούν, αλλά με διαφορετικό τρόπο και διαφορετικές διοικήσεις. Θα πρέπει να λειτουργήσουν σαν ιδιώτες, οι περισσότεροι συνεταιρισμοί λειτουργούσαν σαν να τους διεύθυναν δημόσιοι υπάλληλοι.
Τελειώνοντας, θέλω να δώσω και εγώ τα συγχαρητήριά μου στην απερχόμενη διοίκηση. Θα είμαι και εγώ υποψήφιος για την νέα Διοίκηση που θα εκλέξουμε. Να ευχηθώ σε όλους μας καλή επιστροφή στα σπίτια μας.
Είμαι χαρούμενος που μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε την γενική μας συνέλευση. Αυτοί που μας κυβερνάν, βρήκαν την ευκαιρία να ψηφίσουν μια σειρά από νόμους που επηρεάζουν βασικά ζητήματα επιβίωσης, πέρα από την ατομική ευθύνη που μας φόρτωσαν, για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες για το σύστημα υγείας. Βρήκαν την ευκαιρία ύπουλα, όπως πάντα, να ψηφίσουν μια σειρά από νόμους που επηρεάζουν βασικά ζητήματα επιβίωσης. Δεν χορταίνουν με τίποτα και δεν θα σταματήσουν όσο τους χαϊδεύουμε τα αφτιά.
Αυτοί και τα μέσα των εφοπλιστών και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που τους δίνουν μια σειρά δισεκατομμύρια ευρώ ενισχύσεις, προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα γίνονται για να υπάρχει βιώσιμη ανάπτυξη. Κατάργησαν σχέσεις εργασίας, συλλογικές συμβάσεις, έφτασαν τους μισθούς και τις συντάξεις στα όρια της πείνας, μειώνουν συνέχεια τους προϋπολογισμούς για την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση. Εφευρίσκουν συνέχεια τερτίπια, που ακόμη και οι λογιστές δεν προλαβαίνουν να τα αφομοιώσουν.
Συνάδελφοι επειδή εγώ δεν έχω κάνει σεμινάρια για να περιγράφω τα όσα βιώνουμε με ωραία λόγια, σας το λέω αλλιώς. «Μας πήραν και τα σώβρακα»!. Πριν λίγα χρόνια, σε μια γ.σ. της Ομοσπονδίας μας, είχαμε ασχοληθεί με την πράσινη ανάπτυξη και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Γέμισαν τα βουνά με ανεμογεννήτριες και τα χωράφια φωτοβολταίκά, μας έφεραν και το φυσικό αέριο, το έβαλαν και στο χρηματιστήριο και τώρα ήρθε η ώρα να θησαυρίσουν. Το ίδιο κάνουν σιγά σιγά και για το νεράκι. Εκατομμύρια πληρώθηκαν για να μειωθούν οι ρίποι από τα εργοστάσια του λιγνίτη και τώρα φτάσαμε στο σημείο να κλείνουμε τα εργοστάσια. Μας περιμένουν βαρβάτες αυξήσεις στον ηλεκτρισμό, κατάργηση της διαφοράς 30% του κόστους φυσικού αερίου σε σχέση με το πετρέλαιο.
Συνέπεια για τον Κλάδο μας: Ελάχιστες νέες συνδέσεις. Στην Αθήνα παρακαλάει η ΕΔΑ, μάλιστα δίνει και επιδότηση 400,00 ευρώ σε όσους συνδεθούν σε εγκαταστάσεις φυσικού αερίου που έγιναν το 2021. Κατακόρυφη άνοδος του κόστους μετακίνησης των επαγγελματικών μας αυτοκινήτων, αύξηση 30-40 % στις τιμές των υλικών που χρησιμοποιούμε στην δουλειά μας. Ερώτημα, πώς θα φτιάξουν οι πελάτες μας εγκαταστάσεις για να ζεσταθούν, ποιος θα συντηρήσει τις παλιές εγκαταστάσεις του, ποιος θα κάνει ανακαινίσεις; Θα μείνουμε όλοι άνεργοι.
Τελειώνοντας, προτείνω η νέα Διοίκηση που θα εκλεγεί να βάλει μια σειρά και να ιεραρχήσει τα βασικά αιτήματα του Κλάδου, και να παρακινήσει τους συνάδελφους να αγωνιστούν για την επίλυσή τους.
Ακούστηκε από συναδέλφους πως δεν χρειάζεται στις συνελεύσεις να γίνεται πολιτική κουβέντα – όλες οι κουβέντες όμως είναι πολιτικές, ακόμα κι όταν κουβεντιάζουμε με φίλους, λέμε τη γνώμη μας, προσπαθούμε ο ένας να επηρρεάσει τον άλλο, εξελίσσεται ο διάλογος, άρα είναι μια πολιτική κουβέντα. Δεν μπορούμε να λέμε ότι όλα τα κάνουμε καλά, όπως έλεγε και ο πατέρας μου, όταν τα βλέπετε και πηγαίνουν όλα ήσυχα, να φοβάστε. Δε θέλουμε βέβαια να πάνε όλα στραβά, καλές ιδέες θα βγάλουμε, κι καθένας με το δικό του τρόπο θα συμμετέχει.
Στο ξεκίνημα των εργασιών έγιναν διαπιστώσεις πολιτικές από τους προέδρους της ΓΣΕΒΕΕ και των Επιμελητηρίων, έτσι είναι τα πράγματα, πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε για να προχωρήσουμε. Υπήρξε μια αναιμική ανάκαμψη υψους 16%, κάποιοι ίσως να το κατάλαβαν, κάποιοι όχι, το θέμα είναι ότι μετά την ανάκαμψη έρχεται πάλι ύφεση, και την ύφεση πάλι κάποιος θα κληθεί να την πληρώσει. Η ανατιμήσεις είναι πολύ υψηλές στα υλικά μας, άρα η δουλειά μας από εδώ και πέρα θα είναι ακριβή. Οι εργαζόμενοι πελάτες μας με την 2% αύξηση (γιατί δεν έχουμε μόνο εφοπλιστές πελάτες) δεν θα μπουν στη διαδικασία να επιδιορθώσουν τίποτα στα σπίτια τους… Θα χρησιμοποιούν κουβά άμα χαλάσει το καζανάκι, θα προσπαθεί να φτιάξει μόνος του μικρομερεμέτια, κι έτσι η δουλειά μας θα μειώνεται συνεχώς.
Η ακρίβεια της ενέργειας μας λένε ότι δεν θα μας επηρεάσει, φυσικά και θα μας επηρρεάσει, και μόνο για τη μεταφορά των υλικών μας ας πούμε, αυξάνονται κι άλλο τα λειτουργικά μας έξοδα. Μας επιδοτούν για να καλύψουμε τις αυξήσεις που την ίδια στιγμή μας επιβάλλονται. Μας βάζουν φόρους, για να μας δώσουν επιδότηση.
Άκουσα με προσοχή τα όσα είπε ο πρόερος της ΓΣΕΒΕΕ, να βάλουμε όμως μια σειρά: Πρώτο το αφορολόγητο. Όταν πάμε να ψωνίσουμε τα είδη πρώτης ανάγκης, φορολογούμαστε, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε αυτό, και στις επιχειρήσεις μας μας φορολογεί από το πρώτο ευρώ που κερδίζουμε, και έμμεση και άμεση φορολογία. Πρέπει να διεκδικήσουμε το αφορολόγητο, γιατί απο την επιχείρησή μας μόνο μπορούμε να καλύπτουμε τους έμμεσους φόρους, δεν έχουμε έσοδα από άλλες πηγές.
Πρέπει επίσης να δούμε το θέμα της υγείας μας, το είπε και άλλος συνάδελφος, εγώ ήμουν δύο μήνες με πατερίτσες, ποιος θα μου δώσει «άδεια» για αυτό; Για τα δημόσια νοσοκομεία δεν ήταν άμεση προτεραιότητα, μπορούσε να περιμένει, άσχετα από το αν εγώ δεν μπορούσα να δουλέψω… Αναγκάζεσαι να πας στον ιδιωτικό τομέα. Πρέπει να το διεκδικήσουμε να έχουμε μια ασφάλεια και δημόσια υγεία – είναι δύσκολο να βγούμε μαζικά στο δρόμο σε περίοδο πανδημίας, αλλά μπορούμε να στείλουμε μια επιστολή, ή έστω με μικρές διαμαρτυρίες έξω από υπουργεία, από συγκεκριμένες θέσεις, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι είμαστε εκτεθειμένοι από παντού, σαν υδραυλικοί. Δουλεύουμε έξω, τίποτα δε μας καλύπτει ούτε από κλοπές ούτε από τίποτα… Φθάνω στο σημείο να αναρωτιέμαι αν αυτή η δουλειά μας αξίζει όλο αυτό το άγχος, αυτό το καθημερινό στρες και την πίεση, για ποιο αποτέλεσμα το υπομένουμε. Λέμε για την παιδεία, να σπρώξουμε τα νέα παιδιά να τα εκπαιδεύσουμε σωστά να μπουν στο επάγγελμα – για ποιό μέλλον; Όταν ο υδραυλικός δουλέυει 10-12 ώρες και πάλι λέει «δε μου φτάνουν», ποιος νέος θα θελήσει να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα; Αξίζει;
Αυτά ήθελα να πω συνάδελφοι, θα είμαι κι εγώ υποψήφιος με την Αγωνιστική Συσπείρωση, καλή επιτυχία σε όλους.
Συνάδελφοι χαίρομαι που βρισκόμαστε και πάλι από κοντά μετά από τόσο καιρό. Δύσκολοι οι καιροί, μας πολιορκούν πρωτόγνωρες και περίεργες καταστάσεις και, αν προσέξουμε λίγο καλύτερα, θα διαπιστώσουμε την χειραγώγηση και την υποσυνείδητη κατεύθυνση που επιχειρούν τα ΜΜΕ, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο, με σκοπό να κάνουν στατιστικές και να δουν πώς μπορούν να εξουσιάσουν τους λαούς.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει διχάσει τους πολίτες: Μέσα από τις πολιτικές που έχει προωθήσει, μας έχει χωρίσει σε δύο κατηγορίες, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Οι εμβολιασμένοι λένε πως κάνουν ό,τι λέει η επιστήμη, και οι ανεμβολίαστοι που σκέφτονται λίγο παραπάνω και βλέπουν τι λέει η λογική, να λένε «μας κοροϊδεύουν». Φρόντισαν να μας κάνουν την μία κατηγορία να πιέζει την άλλη να εμβολιαστεί. Τώρα έχουν έρθει σε εμάς τους εργοδότες, να πιέσουμε τους εργαζόμενούς μας να εμβολιαστούν. Στα σώματα της αστυνομίας που δεν δέχθηκαν να εμβολιασθούν, δεν έγινε καμμία πίεση και καμμία κουβέντα, επειδή τα σώματα αυτά είναι αυτά που τους προστατεύουν…. Κατ’εμέ, αυτή τη στιγμή γίνεται μια στατιστική για να δουν πόσο μπορεί ο κόσμος να δεχθεί την παγκοσμιοποίηση και με ποιο τρόπο θα του την λανσάρουν. Ζούμε σε εποχές που την αλήθεια δεν μπορείς να την βλέπεις μονοσήμαντα, θα πρέπει να κρίνεις, να εξετάζεις όλες τις περιπτώσεις για να βγάλεις ένα ασφαλές συμπέρασμα.
Στα δικά μας τώρα, συνάδελφοι, ο καθένας μας πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του. Μετά από 30 χρόνια που είμαι αντιπρόσωπος στην ΟΒΥΕ, διαπιστώνω την ευφορία που έχει καθένας απο εμάς σε μια γενική συνέλευση, σε μια συγκέντρωση, σε ένα συμβούλιο, να κάνουμε πράγματα, να προχωρήσουμε, να πάμε μπροστά – και μόλις βγει από την αίθουσα, τα ξεχνάει. Ας το δει ο καθένας μας με τον εαυτό του, και να σκεφτεί πως δεν έχει νόημα να μπει σε ένα διοικητικό συμβούλιο εάν στην συνέχεια δεν έχει τον χρόνο ή την διάθεση ή ακόμα και την οικονομική δυνατότητα να προσφέρει τα όσα απαιτεί η θέση αυτή. Ας αφήσει καποιον άλλο που έχει και τη δυνατότητα και την διάθεση να το κάνει.
Έχουμε περάσει σε μια νέα εποχή, αυτή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Από τη μια χαίρομαι, από την άλλη λυπάμαι που μας πήρε τόσα χρόνια, και τελικά να περάσουμε μέσα από την πανδημία για να φτάσουμε εδώ. Θυμάμαι πράγματα που έλεγα πριν 10 -12 χρόνια που ήμουν στο ΔΣ της Ομοσπονδίας, να μπορεί να υπάρχει μια άμεση επικοινωνία από ολα τα μέρη της Ελλάδας, να μη χρειάζεται να κάνουμε διοικητικά συμβούλια στην Αθήνα και να κάνουμε τόσα έξοδα – δυστυχώς έπρεπε να έρθει η πανδημία για να το κάνουμε. Ας μας γίνει όμως ένα μάθημα και να δούν το μέλλον, οι νέοι συνάδελφοι, για να προχωρήσουμε μπροστά τον Κλάδο. Υπάρχει ανάγκη να χτίσουμε έναν ιστοχώρο, στα πρότυπα του ΤΕΕ. Εννοώ ένα site, στο οποίο θα πρέπει να δημιουργήσουμε και το Μητρώο μας, να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα όπου το κάθε μέλος θα μπορεί να εγγραφεί μόνο του. Μια πλατφόρμα που θα έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία, και κάθε μέλος θα μπορεί να επιλέγει όποια τον αφορούν και να τα καταχωρεί – όπως και ποια από αυτά τα στοιχεία θα είναι προσβάσιμα από το κοινό και ποια όχι. Όποιος συνάδελφος το χρειαστεί, να μπορεί να πάρει βοήθεια από τη γραμματεία του Συνδέσμου του για να κανει την καταχώρηση. Να φτιαχτεί λοιπον μια πλατφόρμα πληροφόρησης και ως προς τους πελάτες, να γνωρίζουν τι πρέπει και τι μπορούν να ζητούν από τους υδραυλικούς, αλλά και τι μπορούν οι υδραυλικοί να τους προσφέρουν. Να φτιάξουμε μια σοβαρή πλατφόρμα προς τους πελάτες που να αναδεικνύει το επάγγελμά μας και τη σοβαρότητά του. Διαχειριζόμαστε το νερό, το σημαντικότερο αγαθό της ζωής, κι έχουμε υποβιβάσει εμείς οι ίδιοι την δουλειά που κάνουμε. Δεν είναι τυχαίο το πόσο πληρώνεται το επάγγελμά μας στην Ευρώπη, στα χέρια μας είναι να το αναδείξουμε.
Σχετικά με τις ΥΔΚΕ, σε κάθε Πολεοδομία που επισκέφθηκα, είχαν διαφορετική αντιμετώπιση. Από τη στιγμή που υπάρχει ο νόμος, και δεν εφαρμόζεται, τι κάνουμε, τιμωρείται ή δεν τιμωρείται; Μήπως πρέπει να απευθυνθούμε στο υπουργείο για να απαιτήσουμε την εφαρμογή του νόμου;
Ηλεκτρονική τιμολόγηση: Όποιος έχει πάνω από 50 τιμολόγια το χρόνο ή πάνω από 50.000 ευρώ, οφείλει να έιναι στην ηλεκτρονική τιμολόγηση – αλλά κι εκείνοι που έχουν λιγότερα, οφείλουν να διαβιβάσουν τα δεδομένα των τιμολογίων τους ηλεκτρονικά στην ΑΔΕ. Το κομμάτι αυτό εμπεριέχει πολλούς κυνδίνους. Από τη στιγμή που αυτά τα δεδομένα καταγράφονται και πλέον κατηγοριοποιούνται, και πλέον ο υπολογιστής θα μπορεί να πει “γιατί ο Βάρδας που έχει 50.000 τζίρο πλήρωσε 5.000 ευρώ, κι ο τάδε συνάδελφος με 100.00 τζίρο πλήρωσε τα ίδια ή και λιγότερα – με λίγα λόγια, ο υπολογιστής θα μπορεί να κάνει την δουλειά που δεν μπορούσε να κάνει μέχρι τώρα η εφορία. Πριν χτυπούσε «κοκκινο» ως επι το πλείστον από το ΦΠΑ – πλέον θα μπορούν να μας ελέγξουν κομμάτι κομμάτι, και καταλαβαίνετε τι κινδύνους ενέχει αυτό… Η ΑΔΑΕ έχει βγάλει ένα πρόγραμμα που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε. Μήπως θα μπορούσαμε να στήσουμε ένα τέτοιο πρόγραμμα ηλεκτρονικό για όλους τους συναδέλφους, να εκδίδουν τα τιμολόγιά τους, να στέλνονται απευθείας στην ΑΑΔΕ – να το διαμορφώσουμε εμείς, να κατηγοριοποιηθεί και να παραμετροποιηθεί ακριβώς πάνω στις ανάγκες μας και να μας κατευθύνει. Να βάλουμε δικλείδες ασφαλείας, η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο που το ίδιο το σύστημα μπορεί να κατευθύνει και να διορθώνει τον χρήστη.
Είναι πολλά αυτά που μπορούμε να κάνουμε, πρέπει να δώσουμε πολή σημασία στο κομματι της ηλεκτρονικής πληροφόρησης και επικοινωνίας και παροχής υπηρεσίας μέσα από τα ηλεκτρονικά μέσα, ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στο επόμενο διάστημα.
Πριν δώσω τον λόγο στον πρόεδρο τον Δημ. Βαργιάμη, για την αποφώνηση και τη λήξη των εργασιών, να σας ευχαριστήσω για την ομαλή διεξαγωγή της ΓΣ, να ευχηθώ σε όλους τους υποψηφίους καλή επιτυχία και ελπίζω στο νέο ΔΣ που θα προκύψει, να υπάρχει μια ομοψυχία μεταξύ των μελών, γιατί και τα θέματα και τα προβλήματα είναι κοινά. Μου έκανε πολύ καλή εντύπωση αυτό που είδα εδώ και σήμερα κι εχθές, το ότι δεν υπάρχουν θέματα μεταξύ μας, καθένας μας κάνει τις τοποθετήσεις του πάνω στα θέματα όπως αυτός τα αντιλαμβάνεται, εκφράζει τις ανησυχίες του, αλλά το μέτωπο που έχουμε πρέπει να είναι κοινό.
Πρέπει να εκμεταλλευτούμε όσο το δυνατόν καλύτερα τα εργαλεία που έχει ο Κλάδος, η ΥΔΚΕ είναι ένα από αυτά τα εργαλεία, και θα πρέπει και από το νέο ΔΣ αλλά και από όλους τους κατα τόπους Συνδέσμους, να γίνουν κινήσεις, να πιέσουμε όλοι μαζί και χωριστά τις υπηρεσίες. Είναι ένα εργαλείο πολύ σημαντικό που δεν πρέπει να το αφήσουμε. Πάντα πίστευα πως εμείς οι ίδιοι πρέπει να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι το επάγγελμά μας, πόσο αναγκαίο είναι και πόσο μεγάλη είναι η διαφορά ανάμεσα σε έναν αδειούχο υδραυλικό και σε έναν που απλά δηλώνει πως είναι υδραυλικός. Και αυτό πρέπει να το διδάξουμε σε αυτά, τα έστω λίγα, παιδιά που έχουμε δίπλα μας και θέλουν να συνεχίσουν το επάγγελμα: Το επάγγελμα του υδραυλικού έχει πλέον αλλάξει, δεν είναι αυτή η εικόνα που υπήρχε από παλιά, πως είμαστε μαστόρια που πάμε στα σπίτια, κάνουμε ένα μερεμέτι και μετά πίνουμε μπύρες. Η δουλειά μας έχει εξελιχθεί από όλες τις απόψεις, ακόμα και από πλευράς μάρκετινγκ αλλά και συμπεριφοράς στα σπίτια που μπαίνουμε. Πρέπει να δείξουμε στους νέους ότι δεν είναι απλά σκάψιμο και γκρέμισμα και πέρασμα σωλήνων η δουλειά μας, είναι ένα επάγγελμα πολύ σημαντικό για την κοινωνία και θα έπρεπε να είναι σε καλύτερη θέση. Πρέπει κι από τη μεριά μας να δούμε γιατί υπάρχει αυτή η απαξίωση, γιατί θέλουμε όλοι τα παιδιά τους να τα κάνουμε καθηγητές και επιστήμονες, νομίζοντας ότι αν θα γίνει κάποιος υδραυλικός, θα έχει άλλη μοίρα. Πόσους δασκάλους και καθηγητές χρειάζεται πια αυτή η χώρα!
Αυτά ήθελα να πω, σας ευχαριστώ και πάλι όλους.
Αγαπητοί μου συνάδελφοι, να σας ευχαριστήσω κι εγώ που μου κάνατε την τιμή να είμαι στο προεδρείο της γενικής μας συνέλευσης. Είναι ευτύχημα να σας βλέπω όλους κατά πρόσωπο, είναι άλλη θέση αυτή και είμαι συγκινημένος γι’ αυτό. Άκουσα τις ομιλίες σας με μεγάλη προσοχή, αντλώ μέσα από αυτές πράγματα για να τα μεταφέρω στο Σύνδεσμό μου – γιατί στο Σύνδεσμο της Κεφαλλονιάς προηγείται συμβούλιο πριν την συνέλευση της Ομοσπονδίας, και μετά θα κάνουμε μια συνέλευση για να συζητήσουμε τι ειπώθηκε και τι ακούσαμε, και προσπαθούμε αυτά, όσο μπορούμε, να γίνονται πραγματικότητα.
Επίσης, αγαπητοί μου συνάδελφοι, θέλω να σας δώσω συγχαρητήρια, γιατί, πέρα από τους νοσηλευτικούς, που ήταν και παραμένουν η αιχμή του δόρατος στην πανδημία, οι απλήρωτοι νοσηλευτές μας, αξίζουν και σε εσάς συγχαρητήρια. Γιατί υπηρετήσατε το κοινωνικό σύνολο σε δύσκολες συνθήκες, πραγματοποιήσατε επισκευές και εργασίες σε χώρους που ήταν ήδη μολυσμένοι από κορωνοϊό, δεν είπατε «όχι» σε κανέναν πολίτη, και νομίζω πως σε περιπτώσεις, που ο πολίτης αδυνατούσε, μπορεί να πληρωθήκατε ελάχιστα ή και καθόλου, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το κοινωνικό σύνολο, διακινδυνεύοντας ακόμα ακόμα και την υγεία των οικογενειών σας. Με ευσυνειδησία, πειθαρχεία και ανθρωπιά. Είμαι περήφανος για όλους σας και για όλους μας. Και πάλι σας εύχομαι υγεία, με το καλό να επιστρέψουμε στα σπίτια μας, στους συνδεσμους, και να πραγματοποιήσουμε το ποιοτικό άλμα σε όλα τα θέματα που μας αφορούν. Σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε να βρίσκομαι εδώ.
Μετά την ολοκλήρωση των θέσεων των αντιπροσώπων των Συνδέσμων, ο Δημήτρης Βαργιάμης ανέβηκε εκ νέου στο βήμα για να απαντήσει/σχολιάσει τα όσα ανέφεραν οι συνάδελφοι.
Ξεκινώντας την δευτερολογία του, ο πρόερδος της ΟΒΥΕ αναφέρθηκε αρχικά στις δύο ιστορικές περιόδους που, κατά τη γνώμη του, στιγμάτισαν την πορεία του ελληνικού Έθνους και επηρρέασαν αρνητικά την μορφή της ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί σήμερα: Αυτή της Τουρκοκρατίας, λόγω της οποίας η ελληνική κοινωνία έχασε τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, και αυτή του Εμφυλίου Πολέμου. Συνεχίζοντας, μίλησε για την αδράνεια που παρατηρείται στην πολιτικοποίηση των νεότερων ανθρώπων και την αδιαφορία τους για τα κοινά, πράγμα που φοβάται, όπως είπε, πως οι νεότερες γενιές θα το «βρουν μπροστά τους» στο μέλλον, μαζί και με όσα θα προκύψουν γενικότερα από την αχόρταγη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στον ίδιο τον πλανήτη. Γι’ αυτό το λόγο, είπε, οι κοινωνίες αλλά και ο Κλάδος ειδικότερα, διεκδικούν μια βιώσιμη ανάπτυξη. Ο πλούτος που παράγεται από την ανθρωπότητα, δεν είναι δυνατόν να συγκεντρώνεται στο 10% αυτής και να μην διανέμεται πιο δίκαια. Αναφέρθηκε σε χώρες που διαχειρίζονται σωστότερα τον φυσικό πλούτο και την τεχνολογία, λέγοντας πως αυτές θα έπρεπε να προσπαθούμε όλοι να μιμηθούμε – σε αντίθεση με αυτό που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή ο Κλάδος στη χώρα μας, μέσα σε ένα βαθιά ελλειμματικό και στρεβλό, όπως το χαρακτήρησε, σύστημα. Ένα σύστημα, που προκύπτει πρώτον από την έλλειψη πολιτικής φαντασίας και βούλησης από την πλευρά του κράτους και δεύτερον από την έλλειψη οράματος από την πλευρά του επαγγελματικού κόσμου, του Κλάδου, που επαναπαύθηκε την προ-κρίσης περίοδο των «παχιών αγελάδων».
Ευτυχώς, όπως είπε, αυτό το όραμα του πώς πρέπει να πορευθεί ο Κλάδος, ξεκίνησε να το χτίζει σιγά σιγά η προηγούμενη διοίκηση της ΟΒΥΕ, με συγκεκριμένες προτάσεις που γίνονται κτήμα συνολικά της βάσης του επαγγέλματος. Ο Κλάδος έχει κατ’αρχήν ανάγκη από ένα ουσιαστικό, ποιοτικό εκπαιδευτικό σύστημα, που να δίνει στους νέους επαγγελματίες όλα τα εφόδια να αναπτυχθούν οι ίδιοι – και μαζί τους να αναπτυχθεί και η χώρα. Δεύτερον, τόνισε, χρειάζεται ένα σύστημα πρόσβασης στην αγορά εργασίας, το οποίο να δίνει επαγγελματικά δικαιώματα σε όσους το χρησιμοποιούν και κίνητρα στους νέους να ακολουθήσουν το επάγγελμα, χωρίς τα τρομερά νομικά κενά που υπάρχουν, τα οποία έχουν καταγραφεί από την διοίκηση της Ομοσπονδίας και για την διαχείριση των οποίων έχουν τεκμηριωθεί και κατατεθεί από την πλευρά της προτάσεις. Προτάσεις, που όμως πάντα έχουν απέναντί τους το μεγάλο πρόβλημα της χώρας, το «βαθύ κράτος» όπως το αποκάλεσε. Αυτό που διώχνει και τους νέους από την χώρα, οι οποίοι, ακόμα περισσότερο και από οικονομικούς λόγους, εγκαταλείπουν την Ελλάδα γιατί ψάχνουν να βρουν μια πιο δίκαιη χώρα για να ζήσουν. Το πρόβλημα της χώρας, ανέφερε, δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι βαθιά θεσμικό, έχει να κάνει με τις δομές της και το πώς πορεύεται η κοινωνία.
Θέλουμε λοιπόν, συνέχισε, ένα εκπαιδευτικό σύστημα για το επάγγελμα που δεν θα είναι ξεκομμένο από το γενικότερο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, ένα σύστημα που θα αναδεικνύει τα ταλέντα του κάθε παιδιού και θα το κατευθύνει. Εκπαίδευση, κίνητρα και ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι αυτά που λείπουν από την χώρα – και αυτές είναι και οι στοχευμένες θέσεις της Ομοσπονδίας που θα πρέπει να απασχολήσουν και το νέο Δ.Σ.
Στη συνέχεια, ο πρόεδρος της ΟΒΥΕ αναφέρθηκε στα πρωτοβάθμια επαγγελματικά σωματεία – τα οποία, όπως είπε, δεν είναι σωματεία εργατών, είναι ενώσεις ελεύθερων αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών ή μικρών / μικρομεσαίων επιχειρήσεων – κάτι που και οι ίδιοι οι συνάδελφοι δεν διδάχθηκαν μεν – αλλά κάτι που θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν: Δεν πρέπει να είναι μόνο σωστοί τεχνίτες, αλλά να είναι εξίσου και σωστοί επαγγελματίες / επιχειρηματίες. Όσον αφορά το θέμα της ηλεκτρονικής επικοινωνίας μεταξύ των συναδέλφων που θίχτηκε κατά τη διάρκεια των τοποθετήσεων, επεσήμανε πως είναι, ήδη, μία από τις σκέψεις της διοίκησης να στηθεί μια τέτοια πλατφόρμα, ενδεχομένως και με χρηματοδότηση μέσω προγράμματος. Το σχέδιο είναι να δημιουργηθεί μια συγκεκριμένη ομάδα που θα ασχοληθεί με αυτό – θα πρέπει όμως η κίνηση αυτή να στηριχθεί και από την συμμετοχή των ίδιων των συναδέλφων.
Επίσης, σχετικά με το Μητρώο, σημείωσε πως, ενώ είχε ξεκινήσει μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια δημιουγρίας μητρώου φυσικών προσώπων / επιχειρήσεων της Ομοσπονδίας, συγκεκριμένα από τον Γιάννη Βάρδα, υπήρχε δυστυχώς πολύ φτωχή ανταπόκριση από τα πρωτοβάθμια όργανα και το εγχείρημα δεν προχώρησε. Το Μητρώο αυτό υπάρχει, πρέπει βέβαια να ανανεωθεί γιατί έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα έκτοτε. Σε αυτό το σημείο, σχολίασε τον «φόβο» συναδέλφων από κάποια πρωτοβάθμια, πως η Ομοσπονδία «απειλεί» τις θέσεις τους σε αυτά, ξεκαθαρίζοντας πως αυτό δεν ισχύει σε καμμία περίπτωση, και πως ίσως, σε κάποιες περιπτώσεις, να συμβαίνει το αντίθετο.
Σχετικά με το εμβολιαστικό πρόγραμμα, που πιστεύει πως ήταν πάνω από αναγκαίο, σχολίασε αρνητικά την απόφαση της κυβέρνησης να υιοθετήσει «καταναγκαστικά» μέτρα για την εφαρμογή του στους πολίτες, ενώ θα έπρεπε αντίθετα να εμπνεύσει την κοινωνία, μέσα από μία σωστή πολιτική, να συμμετέχει σε αυτό. Σε έρευνα μάλιστα της ΓΣΕΒΕΕ που δεν είδε το φως της δημοσιότητας, για μια πρόβλεψη σχετικά με το τελικό ποσοστό των εμβολιασμών, είχαν καταλήξει, πολύ σωστά όπως αποδείχθηκε, πως το 40% δεν θα εμβολιαζόταν, εξ’αιτίας αυτής της λάθος πολιτικής της κυβέρνησης.
Το επόμενο θέμα που έθιξε ο πρόεδρος, είχε να κάνει με τους συνεταιρισμούς – λέγοντας πως, αρχικά, όλοι οι Συνεταιρισμοί των υδραυλικών, λειτουργούσαν αποκλειστικά ως προμηθευτές των συναδέλφων – και σιγά σιγά εξελίχθηκαν σε μαγαζιά / επιχειρήσεις, με κάποια από αυτά να πηγαίνουν πολύ καλά, αλλά κάποια άλλα στην πορεία να λειτουργούν με μια εντελώς λάθος νοοτροπία, φέρνοντας σαν παράδειγμα τον Συνεταιρισμό της Θεσσαλονίκης όπου, την δεκαετία του ‘90, μοίρασε ποσό επιδότησης στα μέλη σαν κέρδος, αντί να το επενδύσει στον ίδιο τον Συνεταιρισμό. Σαν άλλο πρόβλημα, ανέφερε αυτό των μερίδων, όταν, αργότερα, μαζί με την αποχώρηση από το Συνεταιρισμό κάποιων -πολλών-συναδέλφων, έφυγε μαζί τους και ένα τεράστιο ποσό από το κεφάλαιο της επιχείρησης, με αποτέλεσμα μετά από λίγα χρόνια ο Συνετασιρισμός να κλείσει. Το κομμάτι των συνεργειών και των αλυσίδων του Κλάδου λοιπόν, τόνισε, είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι, που θέλει πάρα πολλή σκέψη και οργάνωση και θα πρέπει να απασχολήσει ιδιαίτερα την διοίκηση της Ομοσπονδίας. Εδώ σαν παράδειγμα πετυχημένης λειτουργίας προς μίμηση, ανέφερε τον Συνεταιρισμό των οδοντοτεχνιτών, που έχουν καταφέρει να ρίξουν τα κόστη των πρώτων υλών τους κατακόρυφα, με συνεργασίες απευθείας με τις εταιρείες που τις παράγουν, χωρίς μεσάζοντες – μια προσέγγιση που θεωρεί πως θα βοηθήσει πάρα πολύ τους συνάδελφους που διατηρούν μικρά μαγαζιά… Θέλουμε, είπε, τις εταιρείες δίπλα μας, αλλά πρέπει και οι εταιρείες να καταλάβουν πως και οι υδραυλικοί ζουν μέσα σε αυτό το ανταγωνιστικό περιβάλλον και πρέπει να βρουν τρόπους και λύσεις για να πορευθούν με καλύτερες προϋποθέσεις στην αγορά εργασίας.
Όσον αφορά το θέμα της υψηλής φορολογίας που έθιξαν πολλοί από τους ομιλητές, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας σχολίασε λέγοντας πως η υψηλή φορολογία οφείλεται στο χαμηλό βιωτικό επίπεδο της χώρας. Η απόφαση να μειωθεί ο κατώτατος μισθός, δεν έφερε την μείωση της φορολογίας που περίμεναν προηγούμενες κυβερνήσεις, καθώς, όπως πρεσβεύει και η ΓΣΕΒΕΕ, εάν έχουμε φτωχούς εργαζόμενους, θα έχουμε και αδύναμους καταναλωτές, η αγορά δεν λειτουργεί και το ντόμινο συνεχίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Μια κοινωνία δεν μπορεί να πάει μπροστά όταν το 45% του συνόλου της βρίσκεται στα όρια της φτώχειας… Αντίστοιχο αποτέλεσμα θα είχε όμως και η αυθαίρετη, ξαφνική αύξηση του βασικού μισθού, αφού θα δημιουργούσε τεράστια αύξηση στα λειτουργικά έξοδα των μικρών επιχειρήσεων που ήδη βρίσκονται στα όριά τους. Τέτοιες αποφάσεις, συμπλήρωσε, μπορούν να παρθούν μόνο κατόπιν ουσιαστικού κοινωνικού διαλόγου, με την εκάστοτε κυβέρνηση να έχει το ρόλο απλά της θεσμοθέτησης αυτών των αποφάσεων και όχι να παίρνονται πίσω από κλειστές πόρτες, από ανθρώπους δεν έχουν ουδεμία αίσθηση των ιδιαιτεροτήτων του κάθε επαγγέλματος, ή του τι ακριβώς συμβαίνει στην κοινωνία και την αγορά.
Σχολιάζοντας το θέμα του εντοπισμού Συνδέσμων που παρουσιάζουν προβλήματα, δήλωσε πως η Ομοσπονδία κάνει κινήσεις ώστε να μειωθεί το φαινόμενο, αναφέροντας Συνδέσμους που, αντίθετα, επαναδραστηριοποίθηκαν, όπως αυτοί της Λαμίας και της Σαντορίνης, ενώ σε εξέλιξη βρίσκονται οι Σύνδεσμοι Αγρινίου και Καστοριάς. Χωρίς πρωτοβάθμια όργανα, είπε, δεν υπάρχει Ομοσπονδία και χωρίς συναδέλφους δεν υπάρχουν πρωτοβάθμια. Είναι μια αλυσίδα. Το μοναδικό «αποκούμπι» των συναδέλφων, και θα πρέπει, είπε, να το βάλουν καλά στο μυαλό τους, είναι οι επαγγελματικές τους ενώσεις. Οι ΕΒΕ δεν εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο, εκεί βρίσκονται μόνο γιατροί και δικηγόροι – ο Κλάδος καλείται σε κάποιες διαβουλεύσεις, όταν προτείνονται νόμοι, αλλά ξεκάθαρα για το θεαθήναι, δεν αλλάζει τίποτα ή αλλάζει προς το χειρότερο, η φωνή του Κλάδου δεν εισακούγεται.
Με την ευκαιρία, όμως, αναφέρθηκε και στις κατακτήσεις του Κλάδου, την ΥΔΚΕ αλλά και την Αστική Ευθύνη, που έχουν βοηθήσει σε πολλές περιπτώσεις το επάγγελμα και τους συναδέλφους – αλλά και το κοινό, που πρέπει κι αυτό με τη σειρά του να «εκπαιδευθεί» ώστε να αναγνωρίζει το συμφέρον του. Υπενθύμησε επίσης πως οποιοδήποτε πρόβλημα έχουν οι συνάδελφοι, να επικοινωνούν με την διοίκηση για να παρέμβει και να τους βοηθήσει.
Όσον αφορά την τεκμηρίωση μέσα από την ηλεκτρονική τιμολόγηση, σημείωσε πως η ηλεκτρονική τιμολόγιση αφορά εταιρείες που έχουν τζίρο από 50.000 ευρώ και πάνω. Η σύνδεση των τιμολογίων με την θεώρηση της άδειας, είναι ένα συν – αλλά το ζητούμενο για τον Κλάδο, είναι να υπάρχει ΥΔΚΕ. Το να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα όπου θα κατατείθεται η ΥΔΚΕ, από κάθε Σύνδεσμο – και να διαχειρίζεται ο καθε Σύνδεσμος κατά περίπτωση την πλατφόρμα αυτή, είναι μέσα στα σχέδια της Ομοσπονδίας. Ένας συνδυασμός των δύο θα είναι πράγματι εφικτός, αλλά να μην περιμένουν οι συνάδελφοι πως κάτι τέτοιο θα γίνει από το κράτος. Μια πρόταση που μπορεί να ευδοκιμήσει, είναι η σύνδεση με τα κατά τόπους Επιμελητήρια, με τα οποία η διοίκηση έχει πολύ καλή σχέση – εκμεταλλευόμενοι και την τάση προς ψηφιοποίηση της παρούσας κυβέρνησης.
Στη συνέχεια δήλωσε πως συμφωνεί απόλυτα σχετικά με τα περιφεριακά συμβούλια, πως βοηθούσαν πολύ, καθώς σε αυτά γινόταν μια πολύ καλή καταγραφή των κατά τόπους προβλημάτων και θεμάτων του Κλάδου. Αυτό που θα συνέφερε πολύ και θα βοηθούσε εξίσου, θα ήταν οι επιχειρήσεις ΣΔΙΤ – η συμμετοχή των ιδιωτών, κακά τα ψέμματα, είπε, βοηθά σημαντικά την ολοκλήρωση και την επίτευξη των εγχειρημάτων. Σαν παράδειγμα έφερε αυτό της πολύ πετυχημένης διείσδυσης του φυσικού αερίου στην Θεσσαλονίκη με την ΕΔΑ ΘΕΣ – πράγμα που δεν συμβαίνει στην Αθήνα. Για το ζήτημα της πράσινης ανάπτυξης, δήλωσε ότι είναι από τα θέματα που απασχολούν ιδιαίτερα τον Κλάδο, μια και η τεχνολογία που χρησιμοποιείται για την παραγωγή θέρμανσης, είναι από τις πλέον ενεργοβόρες και επιβαρυντικές για το περιβάλλον, σε παγκόσμια κλίμακα. Θα πρέπει λοιπόν οι εγακαταστάσεις θέρμανσης να γίνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να παράγουν τους λιγότερο δυνατόν ρύπους και να καταναλώνουν όσο το δυνατόν λιγότερη ενέργεια. Θα πρέπει λοιπόν τα προγράμματα, όπως τώρα τα «Εξοικονομώ», να μην ελέγχουν μόνο τον τύπο του λέβητα που επιλέγεται, αλλά ολόκληρο το σύστημα στο οποίο αυτός συνδέεται, εάν αυτό π.χ. είναι καθαρό αλλά και όλα τα άλλα σημεία που δημιουργούν σοβαρές απώλειες, καθιστώντας τα, εντέλει, πολύ πιο ενεργοβόρα από ό,τι φαίνεται στα χαρτιά. Ένα πάγιο αίτημα του Κλάδου τα τελευταία χρόνια είναι και αυτό, η θεσμοθέτηση δηλαδή του καθαρισμού των δικτύων. Σχολιάζοντας το ζήτημα της απολιγνιτοποίησης της χώρας, είπε πως, σαφώς και ξεκάθαρα όλοι συμφωνούν, ακόμα και οι κάτοικοι των πόλεων που θίγονται άμεσα, πρέπει να προχωρήσουμε σε αυτήν. Το πρόβλημα και εδώ, δήλωσε, είναι πως δεν εφαρμόστηκε ένα μελετημένο, ολοκληρωμένο σχέδιο μετάβασης. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύτηκε στους Εταίρους πως θα ολοκλήρωνε την απολιγνιτοποίηση έως το 2028, μια δέσμευση που θα επηρρέαζε 55.000 εργαζόμενους. Έρχεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και ο πρώτος νόμος που ψηφίζει είναι η ολοκλήρωση της απολιγνιτοποίησης το 2023. Χωρίς να έχει γίνει καμμία πρόβλεψη για ενίσχυση του δικτύου από ΑΠΕ, με εισαγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα και με μοναδικό σκοπό τη συμμετοχή κάποιων, πολύ λίγων, στο τεράστιο «πάρτυ της ενέργειας» που ήδη έχει ξεκινήσει. Ένα πάρτυ στο οποίο δεν είναι καλεσμένη ούτε η κοινωνία, ούτε ο Κλάδος. Πώς θα πορευθεί μια χώρα, όταν ξεπουλάει τα δίκτυά της, την ενέργεια, το νερό της, αναρωτήθηκε, αναφέροντας και το παράδειγμα της Μεγ. Βρετανίας που παραχώρησε τη διαχείριση του νερού του Λονδίνου σε ιδιωτική εταιρεία, η οποία δεν τήρησε καμμία σύμβαση με αποτέλεσμα, μετά από λίγα χρόνια, η κυβέρνηση να κυρήξει την εν λόγω εταιρεία παράνομη και να ξαναπάρει στη δημόσια διαχείριση το νερό. Με την ευκαιρία, τόνισε πως το νερό δεν είναι εμπόρευμα, είναι δημόσιο αγαθό και δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να περάσει η διαχείρησή του σε μη δημόσια χέρια. Κάνοντας μιαν αναφορά στις πυρκαγιές του προηγούμενου καλοκαιριού και σημειώνοντας πως, πολλές από τις περιοχές που επλήγησαν, θα κάνουν πολλά χρόνια να ορθοποδήσουν απο την τεράστια καταστροφή, σχολίασε τις κινήσεις που έγιναν πίσω στο 2006, όταν η τότε κυβέρνηση μετακίνησε την δασική πυρόσβεση από τα δασαρχεία στην πυροσβεστική υπηρεσία, με αποτέλεσμα, τόσα χρόνια αργότερα, να προκύπτει η έλλειψη γνώσης και η ασυνεννοησία που οδήγησε στην τραγική εξέλιξη που βιώσαμε όλοι. Η διαχείρηση των δασών πρέπει, είπε, να επιστρέψει στα χέρια αυτών που γνωρίζουν καλύτερα τι είναι σωστότερο να γίνει σε κάθε περίπτωση, τόσο από άποψη προστασίας όσο και ανάπτυξης και αναδάσωσης των καμμένων περιοχών, δηλαδή στα κατα τόπους δασαρχεία. Όσον αφορά τον ΕΦΚΑ, ανέφερε ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα σε όλο το συνταξιοδοτικό σύστημα, με την μηχανογράφιση, που θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί εδώ και μια δεκαετία, να έχει ξεκινήσει πριν μόλις ένα χρόνο. Τα στοιχεία του κάθε ασφαλισμένου βρίσκονται σε χαρτιά στριμωγμένα σε κούτες στοιβαγμένες στα κατα τόπους γραφεία, με λιγοστούς υπαλλήλους να τα διαχειριστούν για να μπορέσουν οι άρτι συνταξιοδοτημένοι να αρχίσουν να λαμβάνουν την σύνταξή τους, με καθυστερήσεις που ξεπερνούν κατά πολύ τα 2 χρόνια.
Αναφερόμενος στις τηλεδιασκέψεις, είπε πως θα συνεχιστούν και κάλεσε όλους τους συναδέλφους να αγκαλιάσουν το νέο μέσο επικοινωνίας και να συμμετέχουν όσο δυνατόν περισσότεροι και συχνότερα.
Σχετικά με τον τιμοκατάλογο εργασιών που έθεσε προς διερεύνιση άλλος συνάδελφος, ξεκαθάρισε πως, σαν Ομοσπονδία είναι αδύνατον να δώσει συγκεκριμένο τιμοκατάλογο, γιατί θα βρει απέναντί της την επιθεώρηση Αθέμιτου Ανταγωνισμού, όπως έπαθαν οι ηλεκτρολόγοι. Το σημαντικό που θα πρέπει να φροντίσουν να μάθουν να υπολογίζουν οι συνάδελφοι, είναι η κοστολόγηση, λαμβάνοντας υπόψιν εξίσου την επικινδυνότητα του επαγγέλματος, τις δεξιότητες που απαιτεί, τους απρόβλεπτους παράγοντες, τους νεκρούς χρόνους και όλα όσα επιβαρύνουν τον κάθε συνάδελφο προκειμένου να ολοκληρώσει μία εργασία. Δυστυχώς προγράμματα σχετικής επιμόρφωσης δεν προβλέπονται στα ΕΣΠΑ, είναι όμως ένα θέμα που απασχολεί ιδιαίτερα την Ομοσπονδία γιατί αποτελεί μεγάλο πρόβλημα.
Αφού επανέλαβε πως ο χώρος των ΕΒΕ έχει το προτέρημα να μη χρωστά τίποτα στο πολιτικό προσωπικό της χώρας και θα πρέπει ενωμένο και ενεργό να διεκδικήσει τα όσα του αναλογούν, υπενθύμισε πως το μεγαλύτερο επίτευγμα της προηγούμενης διοίκησης ήταν να αποκρυσταλλώσει σταθερές θέσεις και πάγιες απαιτήσεις, ανεξάρτητα από τις προσωπικές απόψεις των ατόμων που την αποτελούν. Γι’ αυτό, τόνισε, ο ρόλος των Σωματείων είναι πολύ σημαντικός, γι’αυτό πρέπει να είναι ενεργά και να συμμετέχουν – και τοπικά στην κοινωνία, αλλά και στην Ομοσπονδία.
Στη συνέχεια, ενημέρωσε πως η Ομοσπονδία αυτή τη στιγμή διαχειρίζεται ένα πρόγραμμα αρκετά υψηλό, που αφορά επιδοτούμενη εκπαίδευση εργαζομένων και κάποιες άλλες δράσεις που θα βοηθήσουν την Ομοσπονδία να αποκτήσει κάποια εχέγγυα και καλύτερη επιχειρησιακή ικανότητα, αλλά κυρίως θα της δώσει τη δυνατότητα να συμμετάσχει στην επόμενη περίοδο των ευρωπαϊκών προγραμμάτων – τα οποία, σημέιωσε, παρέχουν κονδύλια σημαντικά και είναι κρίμα να μην τα απορροφά η χώρα και να γυρίζουν πίσω, όπως συμβαίνει, με αποκλειστική ευθύνη των κυβερνώντων.
Κλείνοντας, ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους για την παρουσία τους, ευχήθηκε σε όλους τους υποψήφιους καλή επιτυχία και έκανε μιαν ακόμα ευχή, να είναι καλή η εκλογική διαδικασία που θα ακολουθούσε, να εκλεγούν οι ικανότεροι και, όσοι εκλεγούν, να βοηθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις τον Κλάδο να πάει μπροστά, να είναι κοντά στην Διοίκηση που θα εκλεγεί, γιατί η δύναμη του Κλάδου είναι η ενότητα και η συλλογική δράση.
