Σπύρος Αναγνωστόπουλος
Επίτιμος πρόεδρος ΟΒΥΕ
Διάβασα με μεγάλη προσοχή το άρθρο του φίλου προέδρου της ΟΒΥΕ Δημήτρη Βαργιάμη και θέλω να κάνω μερικές παρατηρήσεις. Όχι για να σχολιάσω τα αναφερόμενα, γιατί 20 χρόνια μετά την αποχώρησή μου από τον Κλάδο δεν νομίζω ότι μπορώ να σχολιάζω πια τις σημερινές ενέργειες της Διοίκησης.
Θα αναφερθώ μόνο στο τι κάναμε τότε για το θέμα των αδειών γιατί οι συνάδελφοι που θυμούνται εκείνα τα δικά μας χρόνια και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες επιτεύχθηκαν όλες αυτές οι κατακτήσεις του Kλάδου μας είναι πια πάνω από 60 – 65 χρόνων. Όλοι οι άλλοι ό,τι γνωρίζουν, αν γνωρίζουν είναι από διαβάσματα και αφηγήσεις.
Το πρώτο που πρέπει να πω είναι ότι αυτή η προσπάθεια, αυτός ο αγώνας, κράτησε 30 ολόκληρα χρόνια και δόθηκε με επιμονή, με πάθος, με πείσμα αλλά και μεθοδικότητα. Οι παρατηρήσεις μου θα αναφέρονται στις αρχικές ρυθμίσεις των τριών πρώτων Π.Δ. γιατί το τελευταίο, (112/2012), ξέρω ότι κατάργησε ή άλλαξε, προς το χειρότερο βέβαια, βασικές διατάξεις των τριών πρώτων διαταγμάτων αλλά δεν θυμάμαι πια αν ήταν τόσο βασικές που να άλλαξαν την βασική δομή των ρυθμίσεων.
Το δεύτερο που πρέπει να σημειώσω, γιατί έχει μεγάλη σημασία, ήταν η απόλυτη ελευθερία που είχαμε από την Πολιτεία να διατυπώσουμε μια πρόταση, το Π. Δ. δηλαδή, για να γίνονται σωστά τα υδραυλικά, όπως είχε πει ο τότε Υφυπουργός Βιομηχανίας, επειδή εμείς λέγαμε ότι η κατάσταση είναι «εγκληματικά απαράδεκτη».
Είχαμε τρεις βασικούς στόχους – αιτήματα:
α. Να συνταχθούν προδιαγραφές των υλικών. Προτείναμε και εγκρίθηκαν 5 εκατομμύρια δραχμές για τον ΕΛΟΤ. Δεν βρήκαν όμως τρόπο να τα πάρει και δεν συνέταξε τότε τις προδιαγραφές που ζητήσαμε.
β. Να συνταχθεί Κανονισμός Κατασκευής των Εγκαταστάσεων. Εκείνο που έλεγαν μέχρι τότε οι μελέτες ήταν ότι «οι εγκαταστάσεις πρέπει να εκτελεστούν σύμφωνα με τους κανόνες της τέχνης και της επιστήμης». Δηλαδή κούρευε λαγούς και άρμεγε χελώνες… Προτείναμε και εγκρίθηκαν 7 εκατομμύρια, που τελικά έγιναν 11, και συντάχτηκαν από το ΤΕΕ οι 7 (;) Τεχνικές Οδηγίες (ΤΟΤΕΕ) που εγκρίθηκαν από το Υπουργείο Δημοσίων Έργων και έγιναν νόμος του Κράτους.
γ. Να χορηγηθούν άδειες στους υδραυλικούς και να έχουν οι ίδιοι την ευθύνη της σωστής κατασκευής των εγκαταστάσεων.Μέχρι τότε η γενική απάντηση ήταν: «Την ευθύνη την έχει ο επιβλέπων μηχανικός. Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα και τα περίπλοκα. Έπρεπε να βάλουμε μια τάξη στο απόλυτο τίποτα που υπήρχε.
– Κατατάξαμε τις εργασίες σε 3 ειδικότητες και θεσμοθετήσαμε 4 κατηγορίες αδειών.
Με τι αποδεικτικά στοιχεία όμως θα χορηγούνται οι άδειες με δεδομένο ότι οι συντριπτική πλειοψηφία ήμασταν εμπειροτέχνες;
Βάλαμε ένσημα, πιστοποιητικά εργοδότη, χαρτιά εφορίας, τιμολόγια αλλά το πρόβλημα παρέμενε για πολλούς συναδέλφους και ήμασταν σε αδιέξοδο.
Την λύση έδωσε ο Μαρινόπουλος του Υπουργείου Βιομηχανίας στο δεύτερο Π. Δ.
– Η άδεια, αν δεν υπάρχουν άλλα αποδεικτικά στοιχεία, να χορηγείται με μια βεβαίωση του Σωματείου ότι έχει την απαιτούμενη προϋπηρεσία και στρεφόμενος σ’ εμένα:
«Και εσύ κόψε το σβέρκο σου πως θα δίνεις αυτή τη βεβαίωση».
Αυτό έλυσε τα προβλήματα πολλών συναδέλφων. Θυμάμαι μάλιστα που στείλαμε μια εγκύκλιο προς τους συνδέσμους που έλεγε ότι η βεβαίωση αυτή να δίνεται μόνο με απόφαση του Δ .Σ..
Θεσμοθετήσαμε ακόμα ότι:
– Στις εγκαταστάσεις θα τοποθετούνται μόνο υλικά με προδιαγραφές. Στις εγκαταστάσεις θα εργάζονται μόνο όσοι κατέχουν την απαιτούμενη άδεια.
– Οι εγκαταστάσεις θα εκτελούνται σύμφωνα με την μελέτη και τις ΤΟΤΕΕ.
Και το σπουδαιότερο.
– Θεσμοθετήσαμε την έκδοση Υπεύθυνης Δήλωσης καλής εκτέλεσης.
Και το ακόμα πιο σπουδαίο.
– Θεσμοθετήσαμε την «κατάθεση αποδεδειγμένα» και όχι «θεώρηση» της Υπεύθυνης Δήλωσης στο επαγγελματικό Σωματείο που καλύπτει τον Κλάδο.
Η διάταξη αυτή πέτυχε ακριβώς το σκοπό που επιδιώκαμε. Έφερε στο Σωματείο τους συναδέλφους και τους έδωσε την οικονομική δυνατότητα να οργανωθούν, κάτι που ωφέλησε πολλαπλά τον Κλάδο.
Γνωρίζοντας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες επιτεύχθηκε αυτό το τελευταίο, υποχρεωτική κατάθεση στο Σωματείο, θεωρώ ότι αυτό έχει χαθεί οριστικά. Μακάρι να μην είναι έτσι αλλά…
– Θεσμοθετήσαμε ρητά ότι καμιά σύνδεση με τα δίκτυα Κοινής Ωφελείας δεν γίνεται αν δεν προσκομιστεί στην Πολεοδομία η Υπεύθυνη Δήλωση του υδραυλικού με την βεβαίωση του Σωματείου ότι κατατέθηκε όμοιο αντίγραφο σ’ αυτό. Και όλα αυτά και πολλά άλλα νομοθετώντας από την αρχή στο απόλυτο κενό. Το υπογραμμίζω αυτό γιατί μπορεί να δικαιολογεί τυχόν κενά και παραλήψεις.
Τι συζητήσαμε αλλά δεν ρυθμίσαμε.
– Δεν αναφέραμε τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις διότι κρίθηκε ότι θα μπλέξουμε με την βιομηχανική νομοθεσία και τον ΣΕΒ και δεν θα γινόταν τίποτα.
– Δεν συντάξαμε, σαν Ομάδα, την εξεταστέα ύλη αλλά την αφήσαμε στο Υπουργείο. Κάτι που μας ταλαιπώρησε αφάνταστα γιατί η ύλη που συνέταξε ήταν, παρά το πετσόκομμά που της κάναμε, για το … Πολυτεχνείο.
– Συζητήσαμε το ενδεχόμενο να απαιτεί η εφορία την άδεια για να του χορηγεί την έναρξη επαγγέλματος αλλά συναντήσαμε την ριζική αντίθεση του Μαρινόπουλου, του Υπουργείου Βιομηχανίας.
– Η εφορία, μας είπε, χορηγεί άδεια έναρξης επιχειρηματικής δραστηριότητας και όχι άσκηση τεχνικού ή επιστημονικού επαγγέλματος.
Ένας επιχειρηματίας, πρόσθεσε, μπορεί να ανοίξει ένα φαρμακείο αν έχει φαρμακοποιούς που θα δίνουν τα φάρμακα. Θυμάστε την απόπειρα να λειτουργήσουν φαρμακεία μέσα στα Σούπερ Μάρκετ; Έτσι και ένας άλλος επιχειρηματίας μπορεί να ανοίξει μια επιχείρηση υδραυλικών εγκαταστάσεων αν τις εγκαταστάσεις εκτελούν πρόσωπα που κατέχουν την απαιτούμενη άδεια.
Και κάτι τελευταίο.
Τα φτιάξαμε λοιπόν όλα καλά και ωραία, στο θεσμικό πλαίσιο, αλλά η μεγάλη μας ανησυχία ήταν αν όλα αυτά θα εφαρμοστούν.
Δεν ξέρω αν μπορούσαμε να βάλουμε κάτι για μηχανισμούς ελέγχου γιατί, υποτίθεται, ότι η Πολιτεία έχει τέτοιους μηχανισμούς που ελέγχουν την εφαρμογή των νόμων που θεσπίζει. Υποτίθεται!!!
Τόση ήταν η ανησυχία μας για την έλλειψη κάθε ελέγχου εφαρμογής του Π. Δ. που αποφασίσαμε, σαν Δ.Σ., να συστήσουμε μια επιτροπή που θα επισκεπτόταν, ανεπίσημα και παράνομα ενδεχομένως, διάφορες οικοδομές και αν διαπιστώναμε παρανομίες να τις καταγγέλλουμε αδιαφορώντας για τις συνέπειες όλων των εμπλεκομένων.
Πήγαμε μάλιστα και στον Γείτονα, Γ. Γ. του Υπουργείου Δημοσίων Έργων, και του το ανακοινώσαμε.
– Κάντε το, μας είπε, με δική σας ευθύνη, και φέρτε και εμένα τα αποτελέσματα.
Πήρα θάρρος.
– Δεν μας δίνεις και ένα χαρτί να μπαίνουμε ελεύθερα στις οικοδομές;
– Τρελάθηκες Αναγνωστόπουλε; Σ’ εσένα θα αναθέσει η Πολιτεία την εφαρμογή των νόμων; Έχει δικούς της μηχανισμούς ελέγχου…
Εντάξει δεν λέω. Περισσότερο για πλάκα έκανα και εγώ την…«πρόταση». (Γνωριζόμασταν καλά από το ΤΕΕ).
Αλλά είδαμε και τα χαΐρια της Πολιτείας με τους δικούς της μηχανισμούς ελέγχους…
