Αρχική » Περιεχόμενα » Τεχνική Ενημέρωση » Συντήρηση και αποφυγή της επικινδυνότητας των κλειστών κυκλωμάτων

Συντήρηση και αποφυγή της επικινδυνότητας των κλειστών κυκλωμάτων

Tου Νικήτα Κουναδίνη, Μεταλλειολόγου Μηχανικού, Ειδικού σε θέματα ηλεκτροχημικών διαβρώσεων

Οι εφαρμογές κλειστών κυκλωμάτων εναλλαγής θερμότητας χρησιμοποιούνται καθολικώς σε όλες τις εφαρμογές θερμάνσεων, τόσο για τη θέρμανση των χώρων όσο και για τη θέρμανση του νερού χρήσεως.
Κατά την περίοδο όπου τα εν λόγω συστήματα χρησιμοποιούνταν κατά κύριο λόγο για τη θέρμανση χώρων το βασικότερο πρόβλημα εντοπιζόταν στη φθορά των εξαρτημάτων από τη χημική και ηλεκτροχημική διάβρωση.
Ωστόσο, δεδομένου ότι στη συνέχεια τα ίδια συστήματα ανέλαβαν το έργο της θέρμανσης του νερού χρήσεως (το οποίο παρεμπιπτόντως πολλές φορές καταλήγει και στο ποτήρι μας), το πρόβλημα απέκτησε μεγάλες διαστάσεις μικροβιακής επικινδυνότητας.
Πιο συγκεκριμένα, όταν διαβρωθεί η σερπαντίνα του νερού χρήσεως είναι μαθηματικά βέβαιο ότι το νερό του κλειστού κυκλώματος θα εισέλθει στο κύκλωμα του νερού χρήσεως. Είναι ευρέως γνωστό ότι το βακτηρίδιο της λεγεωνέλλας αλλά και άλλα βακτηρίδια και μικρόβια αναπτύσσονται στο νερό κλειστών κυκλωμάτων με εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες για την ανθρώπινη υγεία. Κατόπιν τούτου, καθίσταται επιτακτική η αναγκαιότητα λήψης μέτρων ούτως ώστε να προστατευθούν οι υφιστάμενες υδραυλικές εγκαταστάσεις από τις ηλεκτροχημικές διαβρώσεις. Εξίσου σημαντική είναι και η απολύμανση του νερού κλειστού κυκλώματος.
Πώς λοιπόν θα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά αυτά τα δύο φαινόμενα;
• Αναφορικά με τις διαβρώσεις, η πλέον ενδεδειγμένη μέθοδος είναι η καθοδικοποίηση της εγκατάστασης με τις υπάρχουσες μεθόδους εξωτερικών ανοδίων (όπως έχει εξηγηθεί εκτενώς σε προγενέστερο άρθρο η χρήση εμβαπτιζόμενων ανοδίων ενέχει σταθερούς κινδύνους μόλυνσης του νερού με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγεία όλων μας). Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η αποφυγή των βλαβών που δημιουργούνται από τις ηλεκτροχημικές διαβρώσεις διασφαλίζοντας την αποφυγή διαρροής του μολυσμένου νερού στο δίκτυο νερού χρήσεως.
• Όσον αφορά την αναγκαιότητα απολύμανσης του μολυσμένου νερού στο δίκτυο νερού χρήσεως, γνωρίζουμε ότι η λεγεωνέλλα εδράζει στην άλγη που δημιουργείται στο νερό όταν αυτό ηρεμεί στο δίκτυο κλειστού κυκλώματος.
Στην αντιμετώπιση λοιπόν της άλγης και κατ’ επέκταση της λεγεωνέλλας προσφέρουμε τη δυνατότητα παροχής ιόντων χαλκού με ιονισμό που αποδεδειγμένα καταστρέφει την άλγη. Εν συνεχεία, η συσκευή ιονισμού απελευθερώνει στην εγκατάσταση ιόντα αργύρου με αποτέλεσμα την αποστείρωση του νερού. Η προαναφερθείσα μέθοδος είναι ομολογουμένως κοστοβόρα λύση και συνήθως χρησιμοποιείται σε ανοικτά κυρίως κυκλώματα.
Ωστόσο, υπάρχει εναλλακτική μέθοδος με δυνατότητα καθαρισμού, αποστείρωσης, καθώς επίσης και παροχής στοιχειώδους καθοδικής προστασίας. Η υλοποίηση αυτή συνίσταται στην προσθήκη υγρού μαγνησίου ή υγρού ψευδαργύρου, προϊόν που διατίθεται στο εμπόριο σε διάφορες συσκευασίες.
Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται οικονομικά και αποτελεσματικά η επίλυση του σοβαρού προβλήματος τόσο της διάτρησης των υδραυλικών εξαρτημάτων όσο και της μόλυνσης του νερού χρήσης.