Για τώρα όμως, πριν δώσουμε το λόγο στον ίδιο, ας δούμε τι γράφουν ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ και οι δύο συνάδελφοι που προλογίζουν το βιβλίο.
Γιώργος Καββαθάς Πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ.
«Ο Σπύρος ως πολύ μικρός επιχειρηματίας ανακάλυψε από πρώτο χέρι τα οφέλη αλλά και τις δυσκολίες και τα προβλήματα δημιουργίας και διατήρησης συνεργατικών σχηματισμών μεταξύ των επιχειρήσεων. Είναι συνεπώς σε θέση να εκφράσει με τρόπο απλό και ανθρώπινο εκείνα που είναι αναγκαία για την επιτυχία τέτοιων εγχειρημάτων αλλά και να καταθέσει όλα εκείνα που δημιουργούν συνθήκες αποτυχίας και μαρασμού των συνεργασιών. Αξιοποιώντας την μακρόχρονη ενασχόληση του με τους συνεταιρισμούς των υδραυλικών έχει συγκεντρώσει όλες εκείνες τις πληροφορίες που βρίσκονται διάσπαρτες γύρω μας, παρουσιάζοντάς τες στη γλώσσα του μικρού επιχειρηματία. Ως εκ τούτου, αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή που μου έδωσε τη δυνατότητα να προλογίσω το έργο του. Εύχομαι η προσπάθεια του να ευοδωθεί και να αποτελέσει το κίνητρο για τη δημιουργία νέων και καλύτερων συνεργειών μεταξύ των επιχειρήσεων».
Δημήτρης Θηλυκός
«Το πιστεύω σου ήταν και είναι ότι όλοι μαζί μπορούμε. Αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα και η φιλοσοφία που δέσποζε για να στηθεί ένα σωματείο ή ένας συνεταιρισμός. Πιστεύω ότι ήταν επιβεβλημένο, η εμπειρία που συσσωρεύτηκε από όλους μας να καταγραφεί και να μείνει οδηγός για το αστικό συνεταιριστικό κίνημα, και να εμπνεύσει τους απογοητευμένους σήμερα συναδέλφους να προσπαθήσουν και να πιστέψουν στη δύναμη που δίνει η ενότητα».
Μανώλης Αυγουστάκης
«Διαβάζοντας το βιβλίο του προέδρου δε γίνεται να μην τον θαυμάσω, άλλη μια φορά από τις πολλές. Και σήμερα, μετά από πολλά χρόνια, διαφαίνεται η ίδια μαχητικότητα και ο σκοπός να παροτρύνει ανθρώπους να παλεύουν για καλύτερο μέλλον. Στο βιβλίο κατάφερε να καταδείξει ότι άνθρωποι που βάζουν στόχους και μάχονται γι’ αυτούς, πάντα τους καταφέρνουν (με πολλές θυσίες σίγουρα). Η καταγραφή για το πώς στήθηκαν οι συνεταιρισμοί και το πώς εξελίχθηκαν, τι ήταν, τα συν και τα πλην, ωφελούν τους συναδέλφους του σήμερα αλλά και όσους αργότερα θελήσουν να πάρουν σοβαρές και τεκμηριωμένες πληροφορίες για να ασχοληθούν. Είναι μια θαυμάσια καταγραφή των θεμάτων, που αν δεν αποφάσιζε να κάνει ο Σπύρος Αναγνωστόπουλος, δεν νομίζω να το ξεκινούσε κάποιος άλλος με τέτοια διάθεση και όρεξη. Μεγάλη μου τιμή να προλογίσω ένα βιβλίο που γράφτηκε με μεράκι, που είναι τεκμηριωμένο απολύτως και θα βοηθάει για πάντα τις επόμενες γενιές. Να είσαι πάντα καλά πρόεδρε και να είσαι σίγουρος ότι με αυτό το βιβλίο θα φωτίζεις γενιές και γενιές του μέλλοντος».
Αυτά, μεταξύ άλλων, γράφουν οι συνάδελφοι που προλόγισαν το βιβλίο. Ας δώσουμε όμως το λόγο στον ίδιο να μιλήσει γι’ αυτό.
Σπύρος Αναγνωστόπουλος
Όπως καταλαβαίνετε εγώ δεν θα σας μιλήσω για την αξία του βιβλίου. Δεν έφτασα ακόμα εκεί. Θα σας πω όμως ότι ήταν ένα δύσκολο βιβλίο. Και ήταν δύσκολο, γιατί χρειάστηκε να επιμείνω πολύ και να μεταχειριστώ πολλούς τρόπους για να εξασφαλίσω τη συμμετοχή κάποιων συναδέλφων στη σύνταξή του, κάτι που τελικά έγινε και έδωσε πρόσθετη αξία σε όσα αποτελούσαν τη δική μου άποψη.
Η μεγάλη δυσκολία όμως ήταν στο ότι χρειάστηκε να γράψω για πράγματα που δεν ήξερα, εκ των πραγμάτων, κάτω από ποιες συνθήκες συνέβησαν. Να το κάνω πιο λιανά: Οι πιο μεγάλοι ζήσαμε τη γέννηση και την μεγάλη ανάπτυξη των συνεταιρισμών. Και όλοι ξέραμε ότι αυτό έγινε γιατί πειστήκαμε για τη χρησιμότητά τους, τους αγαπήσαμε και τους στηρίξαμε. Ήταν εύκολο λοιπόν για μένα, που έζησα όλη αυτή την εξέλιξη από πολύ κοντά, να την μεταφέρω στο βιβλίο. Όλοι όμως ζήσαμε και ζούμε τις δυσκολίες που πέρασαν και περνάνε ακόμα πολλοί συνεταιρισμοί τα τελευταία χρόνια. Μερικοί μάλιστα δεν μπόρεσαν να αντέξουν αυτές τις δυσκολίες και έκλεισαν.
Γιατί έγινε αυτό; Αυτό ήταν το μεγάλο ερώτημα στο οποίο κλήθηκε να απαντήσει το βιβλίο αφού ήθελε να καταγράψει και την αρνητική εμπειρία που αποκτήθηκε. Αυτό όμως δεν ήταν καθόλου εύκολο για μένα γιατί δεν ήξερα, και δεν ξέρω ακόμα, κάτω από ποιες συνθήκες έγινε αυτό για κάθε συνεταιρισμό. Η εύκολη απάντηση θα ήταν βέβαια να τα φορτώσουμε όλα στην οικονομική κρίση που ξέσπασε και να ησυχάσουμε. Είναι όμως έτσι;
Πέρα από τη γενική παραδοχή ότι κανένα αποτέλεσμα, καλό ή κακό, δεν οφείλεται ποτέ σε ένα μόνο λόγο έχουμε και το διαφορετικό βαθμό αντοχής του κάθε συνεταιρισμού. Αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα για μένα. Έπρεπε να απαντήσω στο τι έφταιξε χωρίς όμως να ξέρω κάτω από ποιες συνθήκες έγινε αυτό για κάθε συνεταιρισμό.
Έφτιαξα λοιπόν στο μυαλό μου ένα, άψογο σενάριο λειτουργίας των συνεταιρισμών βασισμένο σε όλες τις πληροφορίες και απόψεις που είχαν διατυπωθεί κατά καιρούς από διάφορους πιο ειδικούς ή μη, αλλά και από τις δικές μου απόψεις γι’ αυτό και προσπάθησα, συντάσσοντας ένα ερωτηματολόγιο, να πληροφορηθώ σε πιο βαθμό οι συνεταιρισμοί εφάρμοσαν ένα τέτοιο σενάριο. Στην προσπάθειά μου αυτή ανταποκρίθηκαν 18 συνάδελφοι και φίλοι από ισάριθμους συνεταιρισμούς και τους ευχαριστώ πολύ αλλά και τους διαβεβαιώνω ότι η συμβολή τους έδωσε πολλαπλάσια αξία στο βιβλίο απ’ όση θα είχε αν περιείχε μόνο τις δικές μου απόψεις.
Όλη αυτή η προσπάθεια όμως να μαντέψεις τι θα γινόταν αν…. είχε δυσκολίες και ρίσκα να εκτεθώ διατυπώνοντας διάφορες απόψεις για το «σωστό». Τα πήρα όμως αυτά τα ρίσκα διατυπώνοντας διάφορες σκέψεις ή προτάσεις έστω και για παραπέρα προβληματισμό. Ήταν όμως ένα άτυχο Βιβλίο με την έννοια ότι η έκδοσή του συνέπεσε με τα αρνητικά γεγονότα που ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν ακόμα όλη την κοινωνία σε πολλούς τομείς. Ειδικότερα: Το βιβλίο εκδόθηκε σε 1.500 αντίτυπα με ένα μικρό ποσό που είχε μείνει από το πρώτο βιβλίο και δύο χορηγίες συνεργατών του κλάδου. Ήταν φανερό λοιπόν ότι δεν μπορούσε να σταλεί σε όλους τους συναδέλφους έστω και των συνεταιρισμών.
Αποφάσισα λοιπόν να στείλω λίγα αντίτυπα σε όλους τους συνδέσμους και τους συνεταιρισμούς αποστέλλοντας όμως και ένα CD (;) για να μπορεί κάποιος να πάρει εύκολα ένα αντίγραφο και να το διαβάσει. Αποφάσισα ακόμα να το στείλω σε όλες τις ομοσπονδίες, τοπικές και κλαδικές, μιας και το περιεχομενό του ήταν γενικότερο. Έφτιαξα 150 δέματα περίπου και τα πήγα στο ταχυδρομείο. Εκεί ένας ευγενέστατος προϊστάμενος έκανε διάφορους λογαριασμούς και βγήκε ότι λιγότερο κόστος, θα είχαμε αν τα στέλναμε ως δέματα – και αυτό κάναμε. Εγώ δεν ήξερα όμως ότι δέμα σημαίνει συστημένο και το κακό έγινε. Όταν πήγαν κάποιοι να τα παραλάβουν τους ζητούσαν εξουσιοδότηση από το νομικό πρόσωπο και πολλοί δεν ξαναπήγαν.
Σαν να μην έφτανε αυτό όμως, λίγες μέρες μετά την αποστολή μας έκλεισαν όλους μέσα και τα δέματα έμειναν στα ταχυδρομεία, τα οποία τα κράτησαν λίγες μέρες και τα επέστρεψαν στον αποστολέα… Έτσι ,μετά την καραντίνα, πήγα στο ταχυδρομείο και παρέλαβα 80 δέματα με 200 βιβλία περίπου. Για να διαθέσω όσα είχα κρατήσει, σκόπευα να προτείνω σε διάφορους φορείς να οργανώσουμε διάφορες εκδηλώσεις με θέμα «Συνεταιρισμοί και Κοινοπραξίες» στο χώρο των ΕΒΕ αλλά ούτε και αυτό μπορούμε να κάνουμε με όλα τα περιοριστικά μέτρα.
Με συγχωρείτε που τα έγραψα αυτά τα τελευταία αλλά κάπου ήθελα να πω τον πόνο μου. Κουράστηκα τόσο πολύ 5 χρόνια και στο τέλος, όλα στράβωσαν! Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα; Αν κάποιοι συνεταιρισμοί, σύνδεσμοι, συνάδελφοι ή και άλλοι θέλουν ένα ή περισσότερα βιβλία μπορούν να μου τηλεφωνήσουν, (210 9738993 ή 6944293246) και να τους στείλω όσα θέλουν, υπό την προϋπόθεση ότι θα πληρώσουν το κόμιστρο, γιατί λεφτά “δεν”…
«Συνεταιρισμοί και κοινοπραξίες των υδραυλικών»
