Πρώτη λοιπόν διαπίστωση είναι η προσπάθεια πάρα πολλών, αν όχι όλων, βελτίωσης του βαθμού απόδοσης ή χρήσης τεχνολογιών, καύσης βιοκαυσίμων ή τεχνολογιών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Έτσι τα εντυπωσιακά περίπτερο του ΣΕΥΔΑΠ αλλά και της Ergon, της Θερμογκάζ και αρκετά άλλα διαφήμιζαν τη χρήση της γεωθερμίας. Μια χρήση βέβαια για μικρές σχετικά εγκαταστάσεις. Η χρήση αυτή γίνεται σε συνδυασμό με υψηλής απόδοσης αντλίες θερμότητας.
Οι αντλίες θερμότητας είναι αποδοτικές πάνω από τους 7°C στο σύνολό τους σχεδόν. Στις κρύες λοιπόν περιοχές της Ελλάδας αλλά και τις πολύ κρύες ημέρες και στις άλλες περιοχές, η χρήση εναλλακτών αέρα για την άντληση θερμότητας, δεν είναι δυνατή ή τουλάχιστον είναι αντιοικονομική. Με τις γεωθερμικές εφαρμογές αυτό το πρόβλημα ξεπερνιέται.
Η δεύτερη προσπάθεια είναι τα πέλετς. Τι είναι αυτά; Κυλινδρίσκοι Φ 4 ή 5 mm μήκους περί τα 20 mm κατασκευασμένοι από ξύλο (πριονίδι) ή πριονίδια άλλων γεωργικών προϊόντων (άχυρα, υπόλοιπα φυτών βάμβακος κ.λπ.).
Ιδιαίτερα τονίζετο η σπορά και συγκομιδή αγροαγκινάρας, του γνωστού μας γαϊδουράγκαθου, που δεν θέλει καμία παρακολούθηση, λίπανση ή πότισμα κ.λπ. κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του, αλλά μας δινει μεγάλη ισχύ αν καεί μετά τη συγκομιδή, αποξήρανση και πελετοποίησή του. Αποτελεί λοιπόν μια εναλλακτική μορφή καλλιέργειας, ιδίως σε χωράφια χωρίς δυνατότητα άρδευσης ή μειωμένης ποιότητας εδάφους (βραχώδη κ.λπ.). Ας τονίσω εδώ τη διαπίστωση πριν 20 χρόνια ενός Ελβετού περιβαλλοντολόγου:
«Κάθε φυτικό προϊόν με το σάπισμά του στο ύπαιθρο μέσα σε μια περίοδο από 1 έως 100 ίσως χρόνια για έναν χονδρό κορμό ενός δέντρου, θα προσθέσει στην ατμόσφαιρα τόσο CO2 όσο και αν το κάψουμε. Το πετρέλαιο, ή οι γαιάνθρακες, χωμένοι βαθιά μέσα στη γη δεν θα προσθέσουν καθόλου CO2 αν εμείς δεν τα εξορύξουμε και τα κάψουμε».
Ευτυχώς η μεγάλη αύξηση τιμών του πετρελαίου (και του αερίου αντίστοιχα) δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για τη λειτουργία ήδη τουλάχιστον δύο εργοστασίων κατασκευής πέλετς και έστρεψαν πολλούς κατασκευαστές λεβήτων στην κατασκευή κατάλληλων τύπων. Και πώς να γίνει αλλιώς όταν ο Σαμαράς που χρόνια τώρα κατασκευάζει μόνο λέβητες στερεών καυσίμων μου έλεγε ότι το 2007 ο τζίρος του αυξήθηκε πάνω από 50% (όχι μόνο για πέλετς αλλά και για πυρήνα ή κουκούτσια φρούτων).
Μετά, δεν υπήρχε σχεδόν κανένα περίπτερο με συσκευές φυσικού αερίου που να μην έχει και τύπους συμπύκνωσης σε επίτοιχη ή και επιδαπέδια μορφή. (Buderus, Viadrus (Θερμοδάλ), Viessmann, Vaillant, Junkers, Saturn, De Dietrich, ACV (Γενική Θερμάνσεων), Immergas, Unical (Κατσαφάνας), Ariston κ.λπ.)
Επειδή αυτό κυρίως ενδιαφέρει κάθε υποψήφιο πελάτη, ρώταγα όλους αυτούς για τη σχέση τιμών λεβήτων συμπύκνωσης προς τους άλλους τύπους. Υπάρχουν βέβαια διαφορές στους λέβητες συμπύκνωσης. Βαθμοί απόδοσης π.χ. από 102 έως 109% για κάποια όρια ισχύος κ.λπ. και κάθε ενδιαφερόμενος πρέπει να κάνει τη δική του έρευνα.
Οι πληροφορίες που πήρα και που μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη είναι ότι η σχέση αυτή κυμαίνεται από 30-50%, ειδικά δε η ARISTON μου είπε (αν θέλετε το πιστεύετε) ότι η διαφορά αυτή έχει μηδενιστεί. Πολλοί κατασκευαστές λεβήτων συμπύκνωσης πάντως συνιστούν πλαστική καμινάδα, αφού τα καυσαέριά τους έχουν θερμοκρασία κάτω των 100°C, και το πλαστικό αντέχει στους υδρατμούς.
Η ύπαρξη αυτών των λεβήτων δεν με εξέπληξε. Με εξέπληξε ίσως η ποσότητα και η προβολή τους. Αυτό που δεν περίμενα ίσως να δω ήταν ότι τρεις τουλάχιστον εταιρίες, συγνώμη αν υπήρχαν και άλλες και δεν τις πρόσεξα, η Viessmann, η Vaillant και η Saturn διαθέτουν και λέβητες πετρελαίου συμπύκνωσης. Μεγάλη μου απορία είναι ο τρόπος διάθεσης των συμπυκνωμάτων που φαντάζομαι ότι θα είναι πολύ όξινα. Ο πελάτης λοιπόν θα πρέπει να πάρει σχετικές οδηγίες από τον κατασκευαστή.
Αν και δεν ανήκε στο στενό περιεχόμενο της έκθεσης δεν έλειψε και η προβολή κάποιων φωτοβολταϊκών συστημάτων. Για να καταλάβει κανείς τη σημασία που δίνουν οι ξένοι στα νέα αυτά συστήματα παραγωγής ενέργειας στο μέλλον, ας σημειώσω ότι εταιρίες όπως η Vaillant, προσανατολισμένη στις συσκευές αερίων, άρχισε να κατασκευάζει και φωτοβολταϊκά συστήματα. Δεν μπορούσε να λείψει βεβαίως και το περίπτερο της Sol Energy, κατασκευάστριας πάρα πολλών μεγάλων έργων και μεταξύ αυτών του κτιρίου όπου και τα γραφεία της, «Πυρφόρος Προμηθεύς» στο Π. Φάληρο.
Στα πλαίσια και πάλι της εξοικονόμησης ενέργειας άρα της χρήσης νέων βελτιωμένων τύπων λεβήτων, αποδίδω την ευρύτατη προβολή ανοξείδωτων καπνοδόχων, διπλών τοιχωμάτων με ενδιάμεση μόνωση. Είναι η μοναδική λύση για την καταπολέμηση των συμπυκνωμάτων και την σωστή διάθεση των καπναερίων. Για να καταλάβετε πόσο προοδεύει ο συγκεκριμένος τομέας, ας τονίσω ότι ήδη μία ελληνική εταιρία έσπευσε στην Ιταλία (δεν υπάρχει αντίστοιχο ελληνικό εργαστήριο) να πάρει πιστοποίηση CE. Ίσως κάνει και εξαγωγές και της ήταν απαραίτητη.
Τώρα τι άλλο είδα; Πρώτον μια τάση εγκαταστάσεων που γίνονταν επί τόπου να τις αγοράζουν οι πελάτες έτοιμες, π.χ. δεξαμενές συγκέντρωσης λυμάτων με ενσωματωμένο σύστημα άντλησης και διάθεσης στους υπονόμους (Wilo), ή βιολογικούς καθαρισμούς από την Δράκος – Πολέμης. Υποβρύχιες αντλίες πυρόσβεσης της Wilo (συγκρότημα με τον αυτοματισμό) για τοποθέτηση μέσα σε δεξαμενές αποθήκευσης του νερού για ενδεχόμενη πυρκαγιά.
Μετά είδα την Aquatherm να διαθέτει μια πολύ ενδιαφέρουσα ψάθα (ένα είδος σχάρας από σωληνάκια 12 Χ 12 mm²) που μπορούν να ενσωματωθούν στο σοβά των τοίχων, το δάπεδο ή την όροφη, για θέρμανση ή δροσισμό χώρων. Είδα την ίδια εταιρία να διαφημίζει πλαστική σωλήνα, κατά τη δήλωσή της εγκεκριμένη στη Γερμανία, κατάλληλη για δίκτυα πυρόσβεσης (sprinkler ή πυροσβεστικών φωλεών). Στην Ελλάδα πάντως δεν επιτρέπεται η χρήση της για τον σκοπό αυτό. Είδα την εταιρία FN – Smart Systems AE να εισάγει από την ιταλική Perry σύστημα αυτονομίας για δισωλήνιο σύστημα θέρμανσης. Προβλέπει το σύστημα αυτό ασύρματες κεφαλές στους διακόπτες των σωμάτων, έναν ασύρματο θερμοστάτη χώρου σε κάθε διαμέρισμα, έναν δέκτη σημάτων ανά δύο ορόφους από τους ασύρματους θερμοστάτες με ενσύρματη πλέον σύνδεση σε κοινό πίνακα αυτονομίας.
Η ύπαρξη τέτοιου συστήματος ήταν πραγματικά άγνωστη σε μένα, αλλά βεβαίως βασίζεται στην τιμιότητα των κατοίκων και την τακτική συντήρηση και έλεγχο κεφαλών και θερμοστατών.
Στο περίπτερο της ΧΑΛΚΟΡ είδα τον πολύ ενδιαφέροντα νέο σωλήνα της τύπου Cusmart, ένα σωλήνα που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ως διστρωματικό πλαστικό σωλήνα. Στα πολλαπλά προσόντα αυτού του εύκαμπτου χαλκοσωλήνα ύδρευσης και θέρμανσης να προσθέσω και τα πολύ καλά εξαρτήματα σύσφιξης, βιδωτά, πρεσαριστά και κυρίως λόγω ταχύτητας εγκατάστασης και μη απαίτησης ειδικών εργαλείων του τύπου Push – Fit.
Ας μην ξεχάσω και το νέο μειωμένων εξωτερικών διαστάσεων, απλοποιημένης ρύθμισης και με διάφορες άλλες βελτιώσεις, κυκλοφορητή, υψηλής ενεργειακής απόδοσης (κατηγορία Α) της Grundfos.
Ας κλείσω το σημείωμα αυτό και με την πρόοδο του βιομηχανικού σχεδίου. Ξεκινώντας από την πιο απλή κατασκευή Fan Coil Units, πολύ μικρού πάχους που είδα στα περίπτερα της Calda και της Γενικής Θερμάνσεων, μέχρι τα Split τύπου Art Cool της LG και τα διακοσμητικά σώματα της Vasco (Calda), της Runtal (Βιοσώλ), ή ενός σώματος που εάν είχα περισσευούμενα πάνω από 2.000 ευρώ θα έδινα για ένα ωραιότατο σώμα σε σχήμα κύματος που παρουσίαζε η Κ. Τζάνος ΑΕ.
