Αρχική » Περιεχόμενα » Σχόλια » Η μελαγχολία του Σεπτέμβρη…

Η μελαγχολία του Σεπτέμβρη…

Πέρασε το καλοκαίρι, τελείωσαν οι διακοπές και επιστρέψαμε στην καθημερινότητά μας. Σεπτέμβρης, πια, και οι ειδήμονες μιλάνε, ότι ο μήνας αυτός είναι γεμάτος με μελαγχολία, ίσως γιατί από ένα διάλειμμα, μικρό ή μεγάλο, προσγειωνόμαστε στην ωμή πραγματικότητα.
Βέβαια και κατά τη διάρκεια των διακοπών μας, όσο και αν επιθυμούσαμε να μη βλέπουμε και να μην ακούμε, υπήρξαν γεγονότα που μας «προσγείωναν» και μας υπενθύμιζαν τη ζοφερή καθημερινότητα που ζούμε.
Δεν αναφερόμαστε βέβαια σ’ αυτά που επί καθημερινής βάσης μας βομβάρδιζαν τα μέσα ενημέρωσης και αφορούσαν σκάνδαλα, μίζες, περίεργες μπίζνες των μοναχών κ.λπ. Φαίνεται ότι τέτοια γεγονότα τα έχουμε πια συνηθίσει ή μας τα «σερβίρουν» με τέτοιο τρόπο ώστε στο τέλος ζαλισμένοι να λέμε, και πολλές φορές να πιστεύουμε, ότι όλα αυτά είναι περίπου φυσιολογικά και συμβαίνουν σ’ όλο τον κόσμο.
Ένα γεγονός που μας συγκλόνισε στις αρχές των διακοπών μας, ήταν το δυστύχημα που έγινε τέλη Ιουλίου στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, όπου οκτώ συνάνθρωποί μας, έχασαν τη ζωή τους. Μία ιστορία, επαναλαμβανόμενη, όπως επαναλαμβανόμενες είναι και οι υποσχέσεις των αρμοδίων για λήψη μέτρων. Η δήλωση ανθρώπων της περιοχής «εμείς στο Πέραμα είμαστε ή φτωχοί ή μελλοθάνατοι» ήρθε να προσθέσει ένα ακόμα καρφί στην καρδιά όλων όσοι έχουν ακόμα την αίσθηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής.
Το θέμα των εργατικών ατυχημάτων στη χώρα μας, έχει πάρει σοβαρές διαστάσεις. Σύμφωνα  με έρευνα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ) ογδόντα πέντε χιλιάδες (85.000) άτομα είχαν τουλάχιστον ένα ατύχημα στο χώρο της εργασίας τους, στο διάστημα των τελευταίων μηνών. Σύμφωνα με την ΕΣΥΕ το μεγαλύτερο ποσοστό ατυχημάτων παρατηρείται στους «ειδικευμένους τεχνίτες και ασκούντες συναφή τεχνικά επαγγέλματα». Τα ατυχήματα στην κατηγορία αυτή των εργαζομένων φθάνουν στο 4,7%. Εκτός από τα ατυχήματα, στην έρευνα αυτή καταγράφεται ότι η κατηγορία αυτή αντιμετωπίζει και σοβαρά προβλήματα υγείας που προέρχονται από τη φύση της εργασίας τους. Τα συχνότερα προβλήματα που αναφέρονται αφορούν στα οστά, στις αρθρώσεις ή στους μύες, εντοπισμένα κυρίως στη μέση.
Όμως, οι διάφοροι σύμβουλοι της κυβέρνησης της χώρας μας, φαίνεται ότι απαξιώνουν προκλητικά αυτά τα στοιχεία, και προτείνουν διάφορα μέτρα που αν μη τι άλλο κρίνονται παράλογα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόταση της «επιτροπής Μπεχράκη» για αποχαρακτηρισμό του επαγγέλματος του συντηρητή καυστήρων από τη λίστα του ΙΚΑ που αφορά τα βαρέα και ανθυγιεινά.
Μέσα στο καλοκαίρι είχαμε και τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο.
Η χώρα μας, βρέθηκε στο προσκήνιο, όχι γιατί όλοι διεθνώς θυμήθηκαν ότι από εδώ ξεκίνησε η ιδέα του Ολυμπισμού αλλά γιατί «κατακτήσαμε» την πρωτιά στο ντόπινγκ. Δείξαμε σ’ όλους ότι στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης είμαστε πρωταθλητές στο να σπρώχνουμε τους νέους στην απόκτηση της εφήμερης δόξας χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο. Έτσι σαν χώρα στην πράξη, αποδείξαμε ότι το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο…» είναι για άλλες εποχές.
Μέσα λοιπόν σε τέτοιες λογικές οι νέοι άνθρωποι στη χώρα μας, η λεγόμενη «γενιά των 700 ευρώ» δίνει το δικό της αγώνα επιβίωσης. Τα στοιχεία για την ανεργία, δείχνουν το πόσο δύσκολος είναι αυτός ο αγώνας.
Τον περασμένο Ιούνιο η ανεργία στις ηλικίες κάτω των 24 χρονών διαμορφώθηκε στο 22,3% ενώ τον αντίστοιχο περσινό μήνα ήταν 21,3%.
Από την άλλη, φέτος περίπου 18.000 υποψήφιοι έμειναν εκτός ΑΕΙ και ΤΕΙ, απόρροια της εκπαιδευτικής πολιτικής, σπρώχνοντάς τους σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια για τη συνέχιση των σπουδών τους.
Νίκος Χαβιέρης