Το τελευταίο διάστημα ζούμε καταστάσεις πανικού και ανασφάλειας εξ αιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Κάποιοι μιλούν για εποχές του 1929 που είχαμε το οικονομικό «κραχ» και κάποιοι πιο αισιόδοξοι κάνουν λόγο για «μπόρα είναι και θα περάσει»…
Ο κόσμος ζαλισμένος από τον καταιγισμό πληροφοριών για τα γεγονότα που συμβαίνουν, αισθάνεται αδύναμος μπροστά σε τέτοιου είδους εξελίξεις.
Προσπαθεί να καταλάβει πώς είναι δυνατόν αυτοί που έταζαν τον παράδεισο μέσα από την παγκοσμιοποίηση και το νεοφιλελευθερισμό, τώρα οι ίδιοι να πανικοβάλλονται και να προσπαθούν με όλα τα μέσα να περισώσουν ό,τι έχει απομείνει από το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Ταυτόχρονα ακούμε αναλύσεις επί αναλύσεων για τις επιπτώσεις της κατάρρευσης αυτού του συστήματος στην «πραγματική οικονομία».
Εισάγοντας αυτόν τον όρο στην καθημερινότητά μας συνειδητοποιούμε ότι πέρα από τη δημιουργία, την εργασία, τις υπηρεσίες και γενικά το μόχθο του κάθε εργαζόμενου, επαγγελματοβιοτέχνη, εμπόρου, επιχειρηματία, υπάρχει και μια «άλλη οικονομία» που δεν είναι πραγματική.
Είναι αυτή η οικονομία που χωρίς να παράγει κανένα αγαθό, στηρίζεται στο «εμπόριο του χρήματος» και στο τζογάρισμα. Αυτή η οικονομία δημιούργησε μια παγκόσμια κάστα ανθρώπων, που χωρίς να παράγουν απολύτως τίποτα, είχαν και έχουν υπέρογκες οικονομικές απολαβές.
Έτσι δημιουργήθηκε μια κοινωνική ελίτ, που καθόριζε τις τύχες των ανθρώπων του μόχθου και της δημιουργίας, εξετάζοντας τα πάντα από την πλευρά του κέρδους, περιφρονώντας οποιαδήποτε ανθρώπινη αξία.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, υπήρξε και υπάρχει συστράτευση των ηγετών και κυβερνήσεων σε ολόκληρη την υφήλιο για τη διάσωση αυτού του συστήματος.
Η κυβέρνηση της χώρας μας αποφάσισε με 28 δισ. ευρώ, που αντιστοιχεί στο 11,4 του ΑΕΠ, να στηρίξει το τραπεζικό μας σύστημα. Τα μέτρα που ανακοίνωσε έχουν στόχο την άμεση ενίσχυση της ρευστότητα των τραπεζών (ημικρατικών και ιδιωτικών) που τα τελευταία χρόνια είχαν αποκομίσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια κέρδη.
Παρ’ όλα αυτά υπάρχει μεγάλη ανησυχία για τον αντίκτυπο που θα έχει στην «πραγματική οικονομία» της χώρας μας η πρωτόγνωρη αυτή διεθνής κρίση.
Χαρακτηριστική είναι η ανακοίνωση του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΒΕΑ), που μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Οι αποφάσεις των ευρωπαίων ηγετών της ευρωζώνης για τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος με ενέσεις ρευστότητας και αναχρηματοδότηση προβληματικών τραπεζών, την προστασία των καταθετών και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των τραπεζών, κατατείνουν αποκλειστικά στην αποκατάσταση του τραπεζικού τοπίου.
Τον τραπεζικό κόσμο και ιδιαίτερα τις μικρότερες επιχειρήσεις αυτή τη στιγμή απασχολεί η στενότητα κεφαλαίων, η έλλειψη ρευστότητας και η διαμόρφωση του κόστους του χρήματος και μία βεβαρυμένη ψυχολογία της αγοράς που αντικατοπτρίζεται σε κινήσεις κάθετης πτώσης και μικρής ανάκαμψης του χρηματιστηρίου στον περιορισμό της καταναλωτικής ζήτησης με όλες τις αναμενόμενες συνέπειες.
Το ΒΕΑ σημειώνει ότι οι δυσκολίες των επιχειρήσεων από τη νέα βαριά φορολογική πολιτική του κράτους (αυξήσεις προκαταβολής φόρων, κατάργηση αφορολόγητου, μη τιμαριθμοποιημένη φορολογική κλίμακα κ.λπ.) – ενισχύονται από συνθήκες διαμόρφωσης τιμών εκτός των κανόνων της προσφοράς και της ζήτησης δίχως συσχέτισή τους σε κοστολογική βάση αλλά υπό την πίεση των στρεβλώσεων της αγοράς και της εκμετάλλευσης του φόβου της κρίσης.
Οι τρέχουσες επομένως οικονομικές συγκυρίες που οδήγησαν σε πιο ευέλικτους κανόνες όπως για το Σύμφωνο Σταθερότητος και την αποτύπωση των στοιχείων του ενεργητικού των τραπεζών, θα πρέπει απαραιτήτως να οδηγήσουν και σε ανάλογη αντιμετώπιση των δανειακών βαρών των επιχειρήσεων, διαιίτερα σε περιπτώσεις όπου ο συσχετισμός του δανειακού βάρους εξελίσσεται εις βάρος των επιχειρήσεων λόγω διαφοροποίησης του κόστους χρήματος».
«Υ»
