Αρχική » Περιεχόμενα » Σχόλια » Ψάξε, ψάξε…

Ψάξε, ψάξε…

meletioy.jpg

Ήταν να το ακούσουμε κι αυτό. Το 47% των εργοδοτών στην Ελλάδα δυσκολεύονται να βρουν εξειδικευμένο προσωπικό για τις επιχειρήσεις τους, σύμφωνα με έρευνα της ManPower.
Η πλέον δυσεύρετη ειδικότητα στην Ελλάδα είναι οι γραμματείς και το προσωπικό υποστήριξης γραφείου, ενώ ακολουθούν οι υδραυλικοί, οι ηλεκτρολόγοι, οι ξυλουργοί κ.ά., που χαρακτηρίζονται χειρώνακτες.
Κι επειδή βρίσκομαι με τη σκέψη στις διακοπές που έρχονται λίαν συντόμως και δεν μπορώ να σκεφτώ να γράψω κάτι καλύτερο για τους αγαπητούς Έλληνες εργοδότες, παραθέτω το σχόλιο της Μαίρης Αδαμοπούλου από την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», το οποίο με εκφράζει πλήρως:
«Ψάχνουν και δεν βρίσκουν. Όχι οι νέοι δουλειά, αλλά οι εργοδότες υπαλλήλους. Ουδείς, λέει, δέχεται να ανταποκριθεί στις αγγελίες, παρά τον «ικανοποιητικό μισθό και την ασφάλιση». Και προβληματίζονται οι εργοδότες. Και καταλήγουν στο συμπέρασμα πως οι νέοι αρνούνται να κάνουν συγκεκριμένες δουλειές. Και «καταγγέλλουν» πως, αν η ίδια δουλειά τους προσφερόταν από το Δημόσιο, θα δημιουργούνταν ουρές για πρόσληψη. Μέχρι εδώ, καλά. Το πιο υποκριτικό είναι πως απορούν. Αν ήταν δικό σας το παιδί, αγαπητέ εργοδότη- ναι, σε εσάς το λέω, που την έχετε δει επιχειρηματίας ολκής- θα το αφήνατε να δουλέψει ως πωλητής (το λέω, επειδή οι περισσότεροι παραπονιέστε πως δεν βρίσκετε πωλητές); Θα δεχόσασταν το σπλάγχνο σας να μην έχει πτυχίο και μεταπτυχιακό (κι ας ήταν τούβλο μέγιστο στο σχολείο) ή θα πληρώνατε όσο όσο σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο της ημεδαπής ή αλλοδαπής για να έχει το παιδί «εφόδια» (κι εσείς λιγότερο κόμπλεξ); Και μετά; Θα το αφήνατε να πέσει σε όποια κι όποια χέρια, να του φωνάζουν, να το προσβάλλουν, να δουλεύει υπερωρίες και να μην τις πληρώνεται; Επ΄ ουδενί. Είτε θα το παίρνατε στη δική σας επιχείρηση-κι αν την έκλεινε όταν θα είχατε κλείσει εσείς τα μάτια σας, δεν βαριέστε…- ή θα το στέλνατε στο Δημόσιο. Στα σίγουρα χέρια. Οκτάωρο επισήμως, τρίωρο ανεπισήμως, ο μισθός μίζερος (αλλά εσείς για τα παιδιά σας δουλεύετε, οπότε θα συμπληρώσετε τα κενά), αλλά το παιδί θα είναι στα σίγουρα χέρια του Δημοσίου.
Και σαν κι εσάς, αγαπητέ παραπονούμενε εργοδότη, είναι εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι μπαμπάδες-εργοδότες.
Εσείς τα μάθατε έτσι τα παιδιά σας. Εσείς δεν τα αφήνετε να ξεκινήσουν από χαμηλά για να φτάσουν όσο μακριά μπορούν. Εσείς δημιουργήσατε τη γενιά εκείνων που προτιμούν να πίνουν καφέ αντί να δουλεύουν για 600 ευρώ. Πού να βρεθούν τόσα ορφανά για να στελεχώσουν τις επιχειρήσεις σας, με τις άριστες συνθήκες εργασίας;».

meletioy.jpgΚαλό ταξίδι Γιώργο…
Έφυγε από τη ζωή ένας καλός συνάδελφος, μόλις 52 ετών.
Πρόκειται για το Γιώργο Μελετίου, ο οποίος διετέλεσε μέλος στις διοικήσεις του Συνδέσμου Αθηνών τα τελευταία χρόνια, μέχρι που άρχισαν να εμφανίζονται τα προβλήματα στην υγεία του.
Αναγκάστηκε να παραιτηθεί, χανόταν για κάποια διαστήματα, τον βλέπαμε μετά από καιρό, με αισιοδοξία στα μάτια του. Είμαι καλά τώρα, μας έλεγε.
Δυστυχώς δεν τα κατάφερε.
Δύο φορές κρίμα να φεύγει κανείς μικρός από τη ζωή, και να μην προλαβαίνει να κάνει πράξη τα όνειρά του. Και είχε και όνειρα και σχέδια.
Τα έλεγε στους φίλους του, στους συνεργάτες του και δη στον Μανώλη Παγωνάκη, που του στάθηκε δίπλα του πραγματικός αδελφός, όπως έλεγαν πολλοί συνάδελφοι.
Η κηδεία του έγινε την Τρίτη 1 Ιουλίου, στο κοιμητήριο του Ν. Ηρακλείου, παρουσία των συγγενικών του προσώπων και των φίλων του.
Και μες στους φίλους του συγκαταλέγονται και οι πολλοί συνάδελφοι από το Σύνδεσμο, το Συνεταιρισμό και το Ταμείο Αλληλοβοήθειας που ήταν εκεί, γιατί τον αγαπούσαν από καρδιάς και έδιναν κουράγιο στη γυναίκα του και το γιο του.