Του Παύλου Ραβάνη, προέδρου του ΒΕΑ
Η κυβέρνηση συστήνει συγκράτηση των τιμών. Πόσο όμως μπορεί αυτή η σύσταση να έχει εφαρμογή στις ελληνικές βιοτεχνίες, οι οποίες δεν έχουν κανένα περιθώριο απορρόφησης των αυξήσεων που οι ίδιες δέχτηκαν και έχουν επωμιστεί, με αποτέλεσμα να απειλείται και η ίδια η λειτουργία τους.
Έχει καταστεί συνείδηση στον επιχειρηματικό κόσμο των ΜΜΕ ότι η πολιτεία είναι απούσα στη σωρεία των προβλημάτων που αναφύονται. Οι ΜΜΕ παρακολουθούν αδύναμες τις εξελίξεις. Από τις αρχές του έτους επιβαρύνθηκαν με μεγάλες αυξήσεις των τιμών, των πρώτων υλών τους και του κόστους της κινητήριας δύναμης (οι αυξήσεις της ΔΕΗ έφθασαν έως 20%).
Παράλληλα οι κακές συγκυρίες που ακολούθησαν λόγω των παρατεταμένων απεργιών ΔΕΗ, μεταφορέων φορτηγών δημόσιας χρήσης, λιμενεργατών, υπαλλήλων Τραπέζης Ελλάδος, το υψηλό κόστος του χρήματος και ακόμα οι αυξήσεις των εισφορών στα ταμεία είχαν αλυσιδωτές αρνητικές συνέπειες όπως καθυστερήσεις στους χρόνους παραλαβής πρώτων υλών και παράδοσης τελικών προϊόντων, αυξήσεις στα κόστη μεταφοράς, ανάσχεση των εξαγωγών, προβλήματα ρευστότητας που οδήγησαν σε αύξηση των απλήρωτων επιταγών κ.λπ. και τώρα το αυξανόμενο κύμα ακρίβειας.
Γενεσιουργός αιτία του φαινομένου της ακρίβειας στη χώρα μας είναι η ολιγοπωλιακή διάρθρωση πολλών τομέων της αγοράς και η κατοχή μεγάλων μεριδίων της από ολίγους. Το αποτέλεσμα είναι να μη λειτουργεί ο ανταγωνισμός στη συγκράτηση των τιμών και το ράλι των αυξήσεων να ξεπερνάει κάθε διεθνές προηγούμενο. Εάν βεβαίως σε μία τέτοια κατάσταση λειτουργούσαν αποτελεσματικά και άμεσα οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της χώρας και η επιτροπή ανταγωνισμού θα είχε εν μέρει συγκρατηθεί η όλη κατάσταση. Το αποτέλεσμα είναι να αναδιανέμονται εισοδήματα προς όφελος των ολίγων ισχυρών συμφερόντων της αγοράς και οι μικρότερες επιχειρήσεις να χάνουν τα μερίδιά τους στην αγορά. Είναι προφανές ακόμη ότι οι αυξήσεις των τιμών δεν τροφοδοτούν ούτε κατ’ ελάχιστο την ενίσχυση της καταναλωτικής ζήτησης αλλά κατευθύνονται στο διεθνές κύκλωμα του πετρελαίου, στις αυξήσεις των τιμολογίων ΔΕΚΟ, στα υπερκέρδη των Τραπεζών, στις μεγάλες αλυσίδες εμπορίου κ.ο.κ.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο όπου τα σημεία ισορροπίας μετατρέπονται και μάλιστα εκτός ελέγχου, η Πολιτεία οφείλει να παρεμβαίνει με μέτρα αποτελεσματικά και κύρια άμεσα τη στιγμή που απαιτείται υπέρ των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που πλήττονται, αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος της εκάστοτε αντιμετώπισης.
Επανειλημμένα τονίσαμε και επιμένουμε στις θέσεις μας για την ανάγκη στήριξης των ΜΜΕ που επωμίζονται το μεγαλύτερο μερίδιο της κρίσης. Ζητάμε:
• Σταθερό πλαίσιο λειτουργίας για ΜΜΕ.
• Ιδιαίτερα προγράμματα και πολιτικές για τις Μικρότερες Επιχειρήσεις.
• Ελεγχόμενες αυξήσεις στα τιμολόγια ΔΕΚΟ.
• Αντιμετώπιση του προβλήματος τεράστιας διαφοράς στα επιτόκια χορηγήσεων και καταθέσεων.
• Βελτίωση των όρων συνεργασίας των μικρότερων παραγωγικών επιχειρήσεων με τις εμπορικές αλυσίδες καταστημάτων και πρόβλεψη κανονιστικού πλαισίου για την στήριξη της ελληνικής παραγωγής και τους χρόνους εξόφλησης των τιμολογίων πώλησης.
• Καταπολέμηση της γραφειοκρατίας που πλήττει ιδιαίτερα του μικρότερους και απλούστευση των διαδικασιών.
• Εφαρμογή πολιτικών που θα λαμβάνουν υπόψη τις μικρότερες επιχειρήσεις.
Στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον δημιουργείται ένας Νέος Επιχειρηματικός Χάρτης εάν κινηθούμε προνοητικά οι ελληνικές μικρομεσαίες θα αποτελέσουν παρελθόν, εάν δεν είναι ήδη αργά.
