Ζώντας στην εποχή των κλιματικών αλλαγών και της υπερθέρμανσης του πλανήτη μας οι επιστήμονες μας προειδοποίησαν και μας προειδοποιούν για το μεγάλο πρόβλημα της έλλειψης νερού και της λειψυδρίας. Μάλιστα, πολλοί κάνουν λόγο ότι στο άμεσο μέλλον θα έχουμε μεταξύ των κρατών πολέμους για το νερό.
Όμως, ανάλογα δυσοίωνες είναι οι προοπτικές και για την ποιότητα του νερού που υπάρχει σε ολόκληρο τον πλανήτη. Παγκόσμιες έρευνες, στα προηγούμενα χρόνια, μιλούν για εκατομμύρια ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό.
Στη χώρα μας, διανύοντας μία άνυδρη περίοδο, προς το παρόν το μεγάλο πρόβλημα, απ’ ότι φαίνεται, δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα του νερού.
Μέχρι τώρα μιλούσαμε για την τεράστια μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντας που προερχόταν από την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων στις αγροτικές καλλιέργειες.
Παράλληλα μιλούσαμε για την υφαλμύρωση των υπόγειων υδάτων λόγω της υπερβολικής άντλησης από τις γεωτρήσεις σε πολλές περιοχές της χώρα μας. Όμως, πρόσφατα, μεγάλες διαστάσεις και δημοσιότητα, παίρνει το θέμα της μόλυνσης του νερού, και μάλιστα του πόσιμου, με τοξικές ουσίες, άκρως επικίνδυνες για την υγεία μας.
Οι κάτοικοι των Οινοφύτων, του Σχηματαρίου αλλά και περιοχών της Βοιωτίας, γύρω από τον Ασωπό ποταμό επί χρόνια φώναζαν ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με το νερό που έπιναν. Το τελευταίο διάστημα έγιναν κινητοποιήσεις, αναγκάζοντας τους κρατικούς υπεύθυνους να υποσχεθούν ότι θα πάρουν μέτρα για να τους εξασφαλίσουν υγιεινό πόσιμο νερό.
Τον περασμένο Αύγουστο, μετρήθηκε για πρώτη φορά το καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο στο πόσιμο νερό της περιοχής. Το εξασθενές χρώμιο (ή χρώμιο VI) παράγεται από βιομηχανικές διεργασίες, όπως η καύση φυσικών καυσίμων, η αποτέφρωση αποβλήτων και η κατασκευή χάλυβα.
Είναι ιδιαίτερα τοξικό καρκινογόνο και μπορεί να προκαλέσει γενετικές βλάβες. Γι’ αυτό δεν υπάρχει επιτρεπτό όριο στη σύσταση του πόσιμου νερού, αφού ακόμη και σε ελάχιστες ποσότητες θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνο.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ το έχουν κατατάξει στις καρκινογόνες ουσίες και οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η εκτεταμένη έκθεση σε εξασθενές χρώμιο μπορεί να επηρεάσει το πεπτικό σύστημα, τους νεφρούς, το συκώτι, τους πνεύμονες, το δέρμα, το αναπτυσσόμενο έμβρυο, ενώ μπορεί να επηρεάσει και τη γονιμότητα.
Το πώς έφτασε μία ολόκληρη περιοχή να έχει νερό μολυσμένο από μία τόσο επικίνδυνη ουσία, αποτελεί ίδιον χαρακτηριστικό της ελληνικής πραγματικότητας. Η βιομηχανική ζώνη στα Οινόφυτα δημιουργείται εδώ και 40 χρόνια και περίπου τετρακόσια εργοστάσια λειτουργούν ήδη στην περιοχή και αδειοδοτούνται συνεχώς νέα, χωρίς να υπάρχουν βασικές υποδομές, όπως ολοκληρωμένο δίκτυο διάθεσης αποβλήτων.
Ουσιαστικά, τα απόβλητα των εργοστασίων παροχετεύονται στον Ασωπό ποταμό χωρίς κάποιος να γνωρίζει εάν έχουν υποστεί προηγουμένως κάποιας μορφής επεξεργασία. Το χρώμα των νερών, πάντως, που σε πολλά σημεία κυλά καφεκόκκινο, είναι αδιάψευστος μάρτυρας της μόλυνσής του.
Πέρα από τη μόλυνση με τοξικά απόβλητα του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι ενώ το πρόβλημα ήταν γνωστό χρόνια πριν, δεν πάρθηκαν μέτρα για την αντιμετώπισή του.
Όμως και στην Πελοπόννησο, μετά από τις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου, σε αρκετές περιοχές υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με το πόσιμο νερό. Οι ειδικοί λένε ότι οι διοξίνες που απελευθερώθηκαν με τις πυρκαγιές, μόλυναν πολλές πηγές, καθιστώντας ακατάλληλο προς πόση το νερό τους.
Αλλά και στην Καρδίτσα, δημιουργήθηκαν προβλήματα στο πόσιμο νερό από την παρατεταμένη ξηρασία στο θεσσαλικό κάμπο και από τις ορατές συνέπειες των κλιματικών αλλαγών όπως είναι η μεγάλη ηλιοφάνεια. Η πόλη υδρεύεται από τη λίμνη Πλαστήρα, όπου η δραματική μείωση της στάθμης του νερού στον ταμιευτήρα επηρέασε την οικολογική ισορροπία και υποβάθμισε, σε βαθμό απαγορευτικό, την ποιότητα του πόσιμου νερού.
Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν, σε μεγάλο βαθμό, αναφορές για χρήση ακατάλληλου πόσιμου νερού και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις έχουμε παρέμβαση της δικαιοσύνης.
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι, να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι το νερό σαν ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά της φύσης, έχουμε χρέος να το διατηρήσουμε σαν πηγή ζωής και να μην αφήσουμε να γίνει πηγή κινδύνων για την υγεία μας.
