Αρχική » Περιεχόμενα » Ελεύθερο Βήμα » Σημαντική η συμβολή του «καυστηρατζή» στην εξοικονόμηση καυσίμων και στη μείωση της ρύπανσης

Σημαντική η συμβολή του «καυστηρατζή» στην εξοικονόμηση καυσίμων και στη μείωση της ρύπανσης

istogr3.jpg

Του Διονύση Καλαμπόκα, αδειούχου συντηρητή καυστήρων και λεβητοστασίων
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Είναι γεγονός ότι τα σωματεία του κλάδου μας ανάλωσαν πολλά χρόνια για την απόκτηση της άδειας των αερίων καυσίμων, ωστόσο οι κατέχοντες την άδεια με βάση το Π.Δ. 362/01 δεν ξεπερνούν τους 200 σε όλη τη χώρα.
Οι υπόλοιποι αδειούχοι του Π.Δ. 511/77 γιατί δεν προβαίνουν στην απόκτηση της άδειας εγκαταστάτη καυστήρων αερίων καυσίμων;
Το γεγονός αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα τα προεδρεία των σωματείων. Το πρόβλημα αυτό έχει αφεθεί στην τύχη του ή θα περιμένει να το αντιμετωπίσει η νεοϊδρυόμενη ομοσπονδία.
Είναι γνωστό ότι όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα.
Είναι επίσης γνωστό ότι, δεν έχει γίνει σοβαρή προσπάθεια για την ουσιαστική τεχνολογική επιμόρφωσή μας σε θέματα εξοικονόμησης καυσίμων και προστασίας του περιβάλλοντος παρά το γεγονός ότι ορισμένα μέλη γνωρίζουν το θέμα και θα μπορούσαν ν’ ασχοληθούν και με την ενημέρωση των συναδέλφων αλλά και τις αρμόδιες υπηρεσίες των υπουργείων Ανάπτυξης και ΠΕΧΩΔΕ.
Δεν δώσαμε τη δυναμική της τεχνολογικής επάρκειας του κλάδου μας στην πολιτεία, δεν υποστηρίζουμε όσο πρέπει την προσπάθεια για τη μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος και την προστασία εισοδήματος του μέσου πολίτη.
Είμαστε ο μόνος κλάδος που μπορούμε και πρέπει να συμβάλουμε περισσότερο από κάθε άλλον στην προστασία του περιβάλλοντος προτείνοντας τα διαθέσιμα τεχνολογικά μέσα για την αντιμετώπιση της σπατάλης λειτουργίας των εγκαταστάσεων θέρμανσης των κτιρίων στους αρμόδιους φορείς της πολιτείας. Αλλά και αυτό το ζήτημα έχει αφεθεί στην τύχη του, θα περιμένει να το αντιμετωπίσει η ομοσπονδία του κλάδου μας.
Η προσφορά του κάθε ενός καυστηρατζή έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν, την περίοδο 1980 – 86, όπου σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του ΠΕΡΠΑ οι ρύποι από τη χρήση των καυστήρων θέρμανσης μειώθηκαν κατά 40% στο λεκανοπέδιο της Αττικής.
Τα τελευταία χρόνια όμως διαπιστώνουμε ότι, μια καλή συντήρηση και η βελτίωση του θερμοδυναμικού βαθμού απόδοσης λέβητα – καυστήρα δεν αρκεί, πρέπει να κάνουμε τα κτίρια να βρίσκονται κατά τη λειτουργία θέρμανσης σε θερμική ισορροπία.
Αυτό μόνο οι καυστηρατζήδες το μπορούν γιατί γνωρίζουμε καλύτερα από κάθε άλλον το λεβητοστάσιο, το γεγονός αυτό δεν κατάφεραν τα σωματεία μας να υποστηρίξουν στους αρμόδιους φορείς της πολιτείας.
Δυστυχώς δεν στάθηκε δυνατό να γίνει κατανοητό από ορισμένους αλλά και την πολιτεία ότι η μόνιμη ρύθμιση της θερμοκρασίας του νερού στο λέβητα θέρμανσης θέτει τα κτίρια εκτός θερμικής ισορροπίας, που είναι η σοβαρότερη αιτία σπατάλης καυσίμων και ρύπανσης.
Τα περισσότερα σωματεία γνωρίζουν ότι, στη χώρα μας έχουν εκπονηθεί μελέτες που καταδεικνύουν τη σπατάλη των καυσίμων θέρμανσης, στα κτίρια, η συνιστάμενη που διαμορφώνεται από τις μέχρι σήμερα μελέτες, δεν μας δίνει το πραγματικό μέγεθος της υπερκατανάλωσης και ρύπανσης του περιβάλλοντος.
Τα κτίρια εξετάζονται μόνο ως προς την καλή ή όχι κατασκευή τους, παραβλέποντας τη σπάταλη λειτουργία των εγκαταστάσεων θέρμανσης. Δεν εξετάζονται αν τα κτίρια βρίσκονται σε θερμική ισορροπία. Αυτό είναι ένα ζήτημα που αφορά τον κλάδο μας και θα έπρεπε τα σωματεία από χρόνια να έχουν ενημερώσει την πολιτεία, αλλά και αυτό το ζήτημα έχει αφεθεί στην τύχη του, θα περιμένει να το αντιμετωπίσει η ομοσπονδία του κλάδου μας.
Για ορισμένους που παραβλέπουν τη σοβαρότητα του προβλήματος, υπάρχει έρευνα – μελέτη που άρχισε το 1982 στην Πάτρα, ολοκληρώθηκε το 2001, η οποία συνάδει με την οδηγία 2002/91/ΕΚ και τις περιβαλλοντικές τεχνολογίες.
Από τη μελέτη αποδεικνύεται ότι τα κτίρια είναι εκτός θερμικής ισορροπίας το γεγονός αυτό κάνει τα κτίρια σπάταλα ενεργειακά, το ποσοστό και η επιπλέον ρύπανση είναι δυνατόν να υπολογισθεί και μπορούμε να το δούμε στο ιστόγραμμα 1 που προέκυψε από τις μελέτες σε διάφορα κτίρια κυριοτέρων πόλεων.
Είναι πραγματικά παράδοξο ότι, για να καλύψουμε τις θερμικές απώλειες του σώματός μας, που δεν ξεπερνούν μερικές δεκάδες κιλοθερμίδες, καταναλώνουμε δεκάδες χιλιάδες κιλοθερμίδες θερμαίνοντας τα κτίρια με τον πλέον σπάταλο τρόπο.
Σαν κλάδος δεν υποστηρίξαμε μέχρι σήμερα τις δυνατότητες που μας παρέχει το εθνικό μας δίκαιο και η οδηγία 2002/91/ΕΚ για την ανάπτυξη του κλάδου μας, ένα παράδειγμα.
Σύμφωνα με την Κοινή Υπουργική Απόφαση 20840/1296/5-4-1979 περί εξοικονόμησης της ενέργειας καθίσταται «υποχρεωτική τοποθέτηση θερμοστατών αντιστάθμισης για τον έλεγχο λειτουργίας των εγκαταστάσεων θέρμανσης με βάση την εξωτερική θερμοκρασία», η οποία για είκοσι οκτώ χρόνια δεν εφαρμόζεται από τα πολεοδομικά γραφεία της χώρας μας, διότι ορισμένοι δεν κατάφεραν από το 1979 να συντάξουν την παράγραφο 4 της παραπάνω ΚΥΑ.
Η καθυστέρηση είκοσι οκτώ περίπου ετών από τις αρμόδιες υπηρεσίες των υπουργείων Ανάπτυξης και ΠΕΧΩΔΕ, στηρίζεται στη λογική ότι το θέμα της εξοικονόμησης καυσίμων θέρμανσης το εξετάζουν σφαιρικά μέχρι και σήμερα, η πολύχρονη καθυστέρηση σε μικρό ποσοστό οφείλεται στον κλάδο μας.
Με την ενεργειακή βελτίωση των κτιρίων όντως θα περιορισθεί η κατανάλωση των καυσίμων θέρμανσης και η ρύπανση του περιβάλλοντος, όμως τα κτίρια θα συνεχίσουν να είναι εκτός θερμικής ισορροπίας που είναι η σοβαρότερη αιτία σπατάλης των καυσίμων θέρμανσης και ρύπανσης του περιβάλλοντος.
Με τη λογική του «όλα ή τίποτα» και το ρυθμό που εξετάζουμε τα κτίρια θ’ απαιτηθούν άλλα τριάντα χρόνια για να κατανοήσουμε ότι άλλο είναι ενεργειακή βελτίωση και άλλο η θερμική ισορροπία των κτιρίων.
Αποτέλεσμα αυτής της λογικής είναι:
1. Το επίδομα θέρμανσης που προτίθεται να δώσει η πολιτεία, που επιβεβαιώνει το μέγεθος της τεχνολογικής (αν)επάρκειας ορισμένων αρμοδίων και ειδικών της θέρμανσης, γιατί στην ουσία, υποστήριξαν τη χρηματοδότηση της ρύπανσης του περιβάλλοντος, σε ποσοστό ανάλογο της σπατάλης λειτουργίας των εγκαταστάσεων θέρμανσης και όχι την άμεση εφαρμογή της παραπάνω ΚΥΑ.
2. Η συνολική σπατάλη των καυσίμων θέρμανσης και ρύπανσης στα κτίρια της χώρας.
Εάν δεχθούμε ως ελάχιστη κατανάλωση για τη θέρμανση των κτιρίων της χώρας, 9,0 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου κατά την τρέχουσα περίοδο, με βάση την παραπάνω μελέτη η σπατάλη είναι 2,7 εκατομμύρια τόνοι, σε χρήμα 1,8 δισ. εκατομμύρια ευρώ.
Με τα χρήματα που σπαταλήθηκαν χρηματοδοτήσαμε του ρύπανση του περιβάλλοντος με επιπλέον 4,1 δισ. εκατομμύρια κυβικά μέτρα διοξείδιο του άνθρακα.
Ακόμα και στην περίπτωση όπου σε όλα τα κτίρια θα είχαμε εισάγει φυσικό αέριο θα επιβαρύναμε επιπλέον την ατμόσφαιρα με 3,1 δισ. εκατομμύρια κυβικά μέτρα διοξείδιο του άνθρακα, θα είχαμε σπατάλη χρήματος 1,46 δισ. εκατομμύρια ευρώ, γιατί τα κτίρια δεν θα βρίσκονται σε θερμική ισορροπία εάν δεν εφαρμόσουμε νέες τεχνολογίες ελέγχου λειτουργίας των εγκαταστάσεων θέρμανσης που οδηγούν στην ελαχιστοποίηση της σπατάλης των καυσίμων τη μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος (βλ. ιστόγραμμα 1).
Με την ανοχή της πολιτείας, στις εγκαταστάσεις θέρμανσης εφαρμόζονται λύσεις με κριτήρια άλλα, πλην της εξοικονόμησης καυσίμων και μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος, το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής στην παραπάνω σπατάλη έχουμε όλοι εμείς με τις ευλογίες των σωματείων και ίσως της νεοϊδρυόμενης ομοσπονδίας του κλάδου μας.
Ελπίζω η ομοσπονδία μας να ακολουθήσει τακτικές με κριτήρια την προστασία του περιβάλλοντος και το εισόδημα του μέσου πολίτη, ο κλάδος μας μπορεί να το καταφέρει καλύτερα από κάθε άλλον.
Με εκτίμηση, σε όλους τους συναδέλφους

istogr3.jpg
Το ιστόγραμμα δείχνει το ποσοστό της σπατάλης λειτουργίας (σε κάθε περίοδο από το 1985 μέχρι σήμερα) των εγκαταστάσεων θέρμανσης που οφείλεται αποκλειστικά στη μόνιμη ρύθμιση της θερμοκρασίας νερού στο λέβητα θέρμανσης, και στην τεχνολογία ελέγχου λειτουργίας των καυστήρων που εφαρμόζουμε μέχρι σήμερα.