Βιομηχανία PVC και περιβαλλοντικές επιτυχίες 2000 – 2007
Για να αντιμετωπιστεί η έντονη κριτική που βασίζονταν σε επιστημονικά αβάσιμες κατηγορίες, αλλά κυρίως επειδή η κοινωνίες ζητούσαν και ζητούν με ολοένα πιεστικότερο τρόπο μειωμένες περιβαλλοντικές επιπτώσεις σε όλες τις βιομηχανικές δραστηριότητες, η βιομηχανία του PVC δημιούργησε το έτος 2000 τον οργανισμό Vinyl 2010. Σκοπός του Vinyl 2010 είναι η αειφόρος ανάπτυξη, η ανάπτυξη δηλαδή με περιβαλλοντικά κριτήρια. Ειδικότερα, το έτος 2000, ο Vinyl 2010 εξέδωσε την εθελοντική δέσμευση για συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς σκοπούς και στόχους. Κύριο μέλημα του Vinyl 2010 αποτελεί η μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που οφείλονται στην παραγωγή του PVC, την υποστήριξη των κατάλληλων πολιτικών ανακύκλωσης, την υπεύθυνη χρήση των διαφόρων προσθέτων και την υποστήριξη του κοινωνικού διαλόγου μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών. Ο οργανισμός Vinyl 2010 αναλαμβάνει έργα με καθορισμένους μετρήσιμους στόχους και καταληκτικές ημερομηνίες, ενώ κάθε έτος εκδίδει την ετήσια αναφορά προόδου κάθε έργου. Σημαντικές επιτεύξεις του Vinyl 2010 στο διάστημα 2000-2008 αποτελούν τα παρακάτω :
• Εξάλειψη των σταθεροποιητών καδμίου (2001).
• Εξάλειψη της Δι-φαινόλης Α, από όλα τα μέλη του ECVM (2001).
• Ανακύκλωση των σωλήνων, προφίλ παραθύρων και υδατοστεγανών μεμβρανών κατά 25% (2003).
• Αναγνώριση του Vinyl 2010 ως αξιόπιστου συνεργάτη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Αειφόρου Ανάπτυξης (2004).
• Μελέτη επικινδυνότητας των σταθεροποιητών μολύβδου (2005).
• Μείωση κατά 15% των σταθεροποιητών μολύβδου (2005).
• Μελέτη επικινδυνότητας των φθαλικών ενώσεων (2005).
• Δήλωση εξάλειψης των σταθεροποιητών μολύβδου έως το 2015.
• Συνεχώς αυξανόμενες ποσότητες ανακύκλωσης : 18 χιλ. τον (2004), 39 χιλ. τον. (2005), 83 χιλ. τον (2006).
Οικολογικοί σταθεροποιητές PVC και περιβάλλον
Το έτος 2000, η ένωση ευρωπαϊκών παραγωγών σταθεροποιητών (ESPA) και η ένωση ευρωπαίων παραγωγών PVC (EuPC) δεσμεύτηκαν εθελοντικά για την εξάλειψη των σταθεροποιητών μολύβδου έως το 2015 στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα τελευταία 10 χρόνια η έρευνα των παραγωγών οδήγησε στην επιτυχημένη παραγωγή σταθεροποιητών δίχως την προσθήκη βαρέων μετάλλων, γεγονός που έδωσε πλέον άλλη διάσταση στα προϊόντα από PVC, την οικολογική. Και αυτό διότι οι πολέμιοι του PVC στηρίζονταν στο γεγονός της τοξικότητας των προσθέτων που χρησιμοποιούνταν στην κατεργασία του PVC, όπως οι σταθεροποιητές μολύβδου και οι φθαλικές ενώσεις των πλαστικοποιητών, παράγοντες που πλέον εξέλειψαν, εδώ και τουλάχιστον μία τριετία. Με την κατάργηση πλέον των τελευταίων και την ανακάλυψη των οργανικών σταθεροποιητών, το PVC θεωρείται φιλικότερο προς περιβάλλον από άλλα πολυμερή υλικά, όπως π.χ. το πολυπροπυλένιο και το πολυαιθυλένιο, τα οποία παράγονται εξ ολοκλήρου από την επεξεργασία του πετρελαίου. Αντιθέτως, το PVC χρησιμοποιεί μόνο κατά 40% προϊόντα του πετρελαίου. Η εμπειρία που προέκυψε από την χρήση των οργανικών σταθεροποιητών, σε μία από τις μεγάλες ελληνικές εταιρίες του κλάδου παραγωγής πλαστικών σωλήνων, όπως η ΚΑRΙΝΑ, αποδεικνύει ότι τα προϊόντα που παράγονται ικανοποιούν πλήρως τις απαιτήσεις των Ευρωπαϊκών προδιαγραφών EN 1329-1. Το παραπάνω γεγονός πιστοποιείται άλλωστε από ανεξάρτητους φορείς όπως ο ΕΛΟΤ, με την απονομή πιστοποιητικού συμμόρφωσης στα προϊόντα κτηριακής αποχέτευσης ECO-UNIKAR LOCK & ECO-UNIKAR PLUS καθώς και με την απονομή πιστοποιητικού πόσιμου νερού για τους σωλήνες πίεσης ECO-HYDROKAR, από τον Γερμανικό φορέα TZW, σύμφωνα με τον κανονισμό του DVGW W270.
Απάντηση στα δυσφημιστικά δημοσιεύματα για το PVC
Μας προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση το γεγονός ότι σε διάφορα δημοσιεύματα στον τύπο γίνονται αναφορές οι οποίες δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Μάλιστα φαίνεται ότι οι όψιμοι «υποστηρικτές» του περιβάλλοντος υποκινούνται από ιδιοτελή συμφέροντα, αφού αναφέρονται στα υποτιθέμενα περιβαλλοντικά οφέλη άλλων εναλλακτικών υλικών όπως το πολυπροπυλένιο (PP) και δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την καθόλα σημαντική αλλά και αποτελεσματική προσπάθεια που έγινε και συνεχίζει να γίνεται προς την κατεύθυνση του PVC. Και αυτό διότι παραθέτουν στοιχεία και αναφέρουν ζητήματα του παρελθόντος (2000!) ως πρόσφατα, τα οποία έχουν ικανοποιηθεί πλήρως από τον οργανισμό Vinyl 2010. Παραδείγματος χάριν, αναφέρονται στην απαγόρευση του καδμίου, παραβλέποντας ότι το κάδμιο έχει εξαλειφθεί το έτος 2001, με την εθελουσία δέσμευση του Vinyl 2010. Αναφέρονται επίσης στα θέματα των φθαλικών αλάτων, παραβλέποντας τα αποτελέσματα της μελέτης επικινδυνότητας του Vinyl 2010. Ιδιαίτερα ατυχής είναι η αναφορά των δημοσιευμάτων στον ιατρικό εξοπλισμό, αφού ως γνωστό, το μόνο υλικό που θεωρείται κατάλληλο για την αποθήκευση αίματος είναι οι πλαστικές σακούλες από πλαστικοποιημένο PVC. Εάν υπήρχε οποιοσδήποτε ενδοιασμός για μόλυνση του αίματος από τις φθαλικές ενώσεις ή από το PVC, δεν θα χρησιμοποιούνταν σε μία τόσο κρίσιμη εφαρμογή. Αναφέρονται επίσης στα θέματα ανακύκλωσης του PVC, παραβλέποντας την επιτυχημένη χημική ανακύκλωση του PVC η οποία προοδευτικά αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Τέλος, σχετικά με την αναφορά τους στην επικινδυνότητα των υλικών συγκόλλησης των σωλήνων PVC, θεωρούμε ότι κινδυνολογούν ασυστόλως, αφού το σύστημα των σωλήνων ECO-PVC LOCK & PLUS επιτρέπει να επιλέξει ο υδραυλικός τον τρόπο σύνδεσης (ελαστικό δακτύλιο ή κόλλα). Έτσι, μόνο πλεονεκτήματα μπορεί κανείς να έχει με την συνδυασμένη χρήση των δύο μεθόδων σύνδεσης.
Όσον αφορά δε τα πλεονεκτήματα του PP έναντι του PVC, αυτά είναι ανύπαρκτα. Παρακάτω αναφέρονται ορισμένα σημαντικά πλεονεκτήματα των σωλήνων PVC έναντι του PP :
• Το PVC έχει πολύ μεγαλύτερη αντοχή στην ηλιακή ακτινοβολία έναντι του PP. Το τελευταίο παρουσιάζει το φαινόμενο “chalking”, δηλαδή διασπάται σε λεπτή σκόνη στην εξωτερική επιφάνεια του σωλήνα.
• Το PVC έχει σχεδόν διπλάσια πυκνότητα από το PP, με συνέπεια να εξασφαλίζει σαφώς μεγαλύτερη ηχομόνωση κατά την λειτουργία του δικτύου αποχέτευσης.
• Το PVC έχει μεγαλύτερη αντοχή στην κρούση και καλύτερες μηχανικές αντοχές. Το ομοπολυμερές PP είναι εύθραυστο και απαιτεί την προσθήκη αιθυλενίου.
• To PVC-U αποτελεί υλικό αυτοσβενόμενο. Καίγεται δηλαδή μόνο παρουσία φλόγας, την οποία μπορεί και να σβήσει, ως αυτοσβενόμενο. Αντιθέτως το PP είναι εύφλεκτο υλικό και απαιτεί την χρήση αλογονούχων υλικών για να καταστεί ελεγχόμενα αυτοσβενόμενο, ή μεγάλες περιεκτικότητες σε μη αλογονούχες ενώσεις (60-70% κ.β) οι οποίες όμως αλλοιώνουν τις θερμομηχανικές του ιδιότητες.
Σήμερα η KARINA, η μοναδική βιομηχανία πλαστικών σωλήνων με πιστοποιημένο σύστημα περιβαλλοντικής διαχείρισης ISO 14001, στον κλάδο που δραστηριοποιείται, παράγει και διαθέτει στην αγορά την σειρά σωλήνων και εξαρτημάτων ECO-KARINA, με όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά και ελπίζουμε ότι σύντομα θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι Έλληνες παραγωγοί σωλήνων και εξαρτημάτων, εξαλείφοντας πλήρως και δια παντός τους σταθεροποιητές μολύβδου από την χώρα μας.
