Αποφάσισε το Μονομελές Πρωτοδικείο Ξάνθης, κάνοντας αποδεκτό το αίτημα του Συνεταιρισμού Έβρου
Την προσωρινή απαγόρευση της νέας επωνυμίας «Συνεταιρισμός Θράκης» από το Συνεταιρισμό Ξάνθης, αποφάσισε το Μονομελές Πρωτοδικείο Ξάνθης, κατά τη διαδικασία συζήτησης των ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε ο Συνεταιρισμός Έβρου.
Η απόφαση (1319/2007) δημοσιεύθηκε στις 20 Ιουνίου, ενώ λίγες ημέρες αργότερα απορρίφθηκε από το Πολυμελές Πρωτοδικείο η αίτηση ανάκλησης επί της απόφασης, που υπέβαλε ο Συνεταιρισμός.
Το δικαστήριο, στην απόφασή του, πιθανολόγησε ότι, η χρήση της νέας επωνυμίας του Συνεταιρισμού Ξάνθης λαμβάνει χώρα κατά παράβαση της καλής πίστης και του νόμου περί αθέμιτου ανταγωνισμού, καθόσον προκαλεί σύγχυση στο ευρύτερο καταναλωτικό κοινό της μείζονος περιφέρειας της Θράκης.
«Πεπλανημένα, ο Συνεταιρισμός Θράκης εκλαμβάνεται ως μείζον συνεταιρισμός όλων των επαγγελματιών θερμοϋδραυλικών της περιφέρειας Θράκης με έδρα την Ξάνθη, ενώ ο αιτών (δηλ. ο Συνεταιρισμός Έβρου) ως περιφερειακό υποκατάστημα αυτού με έδρα την Ορεστιάδα, γεγονότα, όμως, που δεν απηχούν την πραγματικότητα και την αλήθεια, καθόσον αμφότεροι οι διάδικοι είναι ισότιμοι και χωρίς ιεραρχική εξάρτηση.
Έτσι, παρέχεται στο Συνεταιρισμό Θράκης η δυνατότητα προσέλκυσης μεγαλύτερου καταναλωτικού κοινού, εις βάρος του αιτούντος (Συνεταιρισμός Έβρου). Ανταγωνίζεται αθέμιτα τον αιτούντα, προκαλώντας του ζημία (μείωση πελατείας), καθόσον το καταναλωτικό κοινό, εικάζοντας ότι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες είναι φθηνότερα στην έδρα παρά στο υποκατάστημα προστρέχει πεπλανημένα στην υποτιθέμενη έδρα όλων των επαγγελματιών θερμοϋδραυλικών της περιφέρειας Θράκης, ήτοι στο κατάστημα του καθού (δηλαδή, Συνεταιρισμός Θράκης) που βρίσκεται στην Ξάνθη. Σημειώνεται ότι ο αιτών ήδη ήγειρε τακτική αγωγή.
Εν όψει των προεκτεθέντων πιθανολογείται ότι η συμπεριφορά του καθού αντίκειται στην καλή πίστη, τα συναλλακτικά ήθη αλλά και το νόμο περί αθέμιτου ανταγωνισμού, ενώ οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί αυτού (του καθού) δεν πιθανολογήθηκαν».
Απόρριψη της αίτησης ανάκλησης
Στις 4/7/2007, η αρμόδια εισηγήτρια του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ξάνθης, Δήμητρα Σίσκου απέρριψε την αίτηση ανάκλησης που κατέθεσε ο Συνεταιρισμός Θράκης επί της απόφασης για προσωρινή απαγόρευση της νέας του επωνυμίας.
Το σκεπτικό της απόφασης έχει ως εξής:
«(…)Την 15/9/2006, ο αιτών (δηλαδή Συνεταιρισμός Ξάνθης), με απόφαση των μελών της γενικής συνέλευσής του (…) τροποποίησε το καταστατικό του με αλλαγή της επωνυμίας του σε (…) Συνεταιρισμός Θράκης, μολονότι τα μέλη του, μέχρι πρότινος ήταν επαγγελματίες εγκατεστημένοι αποκλειστικά στο νομό Ξάνθης.
Ήτοι, άλλαξε την επωνυμία του κατά το χαρακτηριστικό του χωρικού προσδιορισμού του από το ειδικό «ΞΑΝΘΗΣ» στο γενικό «ΘΡΑΚΗΣ». Με τη λέξη αυτή, (δηλωτική προσδιορισμού του τόπου δραστηριοποίησης) μπορεί να δημιουργηθεί σύγχυση στο καταναλωτικό κοινό της ευρύτερης περιοχής της Θράκης, ως προς την ταυτότητα και τη σχέση των δύο επιχειρήσεων, που έχουν μάλιστα συναφές αντικείμενο εμπορικής δραστηριότητας. Λόγω της μεγάλης ομοιότητάς τους είναι δυνατόν να προκληθεί πεπλανημένη εντύπωση τόσο στο καταναλωτικό κοινό τους (καταναλωτές, χονδρεμπόρους), όσο και στους προμηθευτές τους ότι η επιχείρηση του καθού αποτελεί υποκατάστημα ή συνεργαζόμενη επιχείρηση με του αιτούντα (δηλαδή, Συνεταιρισμού Έβρου) με αποτέλεσμα, λόγω της ταυτότητας της επιχειρηματικής δραστηριότητας και του τόπου δραστηριοποιήσεως, να γεννάται κίνδυνος συγχύσεως του κοινού για το φορέα κάθε επιχειρήσεως. Ειδικότερα, ο κίνδυνος αυτός συνίσταται στο ότι ο μέσος καταναλωτής έχει σφαλερή εντύπωση ότι οι δύο επιχειρήσεις έχουν οικονομικό ή οργανωτικό σύνδεσμο. Στη σύγχυση αυτή συντελεί κυρίως το γεγονός ότι οι διάδικοι παρέχουν όμοια προϊόντα και υπηρεσίες ενώ έχουν και την ίδια νομική υπόσταση. Ο καθού, έχοντας την πεποίθηση ότι με τη νέα επωνυμία του αιτούντος προκαλείται σύγχυση στο καταναλωτικό κοινό ως προς την ιεραρχική σχέση του μ’ αυτόν προέβαλε έντονες αντιρρήσεις. Μεταξύ των διαδίκων διεμείφθησαν συζητήσεις ατελέσφορες. Προς διευθέτηση της διαφοράς παρενέβη η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνεταιρισμών Εγκαταστατών Υδραυλικών (ΠΟΣΕΥΔ), της οποίας (ομοσπονδίας) αμφότεροι οι διάδικοι είναι μέλη. Η ομοσπονδία, εκτιμώντας ως βάσιμες τις ανησυχίες του καθού, προέτρεψε τον αιτούντα να παύσει να χρησιμοποιεί τη νέα επωνυμία του και να προβεί σε αλλαγή της. Παρά ταύτα ο αιτών συνεχίζει την ανταγωνιστική δραστηριότητά του με τη νέα επωνυμία του. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιεί τη νέα επωνυμία ως διακριτικό τίτλο (ως επιγραφή στην έδρα του), σε όλα τα έντυπα και έγγραφά του, ενώ με τη νέα επωνυμία πραγματοποιεί ανακοινώσεις και διαφημίσεις (πινακίδες, έντυπο υλικό κ.λπ.) προς το καταναλωτικό κοινό όλης της Θράκης. Όπως κατατέθηκε από τον εξετασθέντα μάρτυρα του καθού, αφού, οι ερχόμενοι μαζί του σε συναλλαγή, υπολαμβάνοντας πεπλανημένα ότι είναι επιχείρηση των ιδίων συμφερόντων με τον αιτούντα ζητούν να τους διευκρινιστεί αν θα πρέπει να απευθυνθούν στο «κεντρικό» κατάστημα γιατί έχουν την πεποίθηση ότι έχει τη δυνατότητα προσφοράς προγραμμάτων τιμών με ευνοϊκότερους όρους (ή πολιτικές τιμολογήσεως). Η σύγχυση αυτή δημιουργείται στους πελάτες και των δύο συνεταιρισμών, οι οποίοι πιστεύουν όμως ότι ο καθού αποτελεί περιφερειακό υποκατάστημα του αιτούντος με έδρα την Ορεστιάδα ή είναι των ιδίων συμφερόντων με αυτόν. Έτσι, παρέχεται στον αιτούντα η δυνατότητα προσέλκυσης μεγαλύτερου καταναλωτικού κοινού, εις βάρος του καθού καθόσον παραπέμπει οπωσδήποτε τη σκέψη του μέσου καταναλωτή ότι ο καθού είναι εντεταγμένος οργανωτικά στον αιτούντα. Ανταγωνίζεται αθέμιτα τον αιτούντα, προκαλώντας του ζημία (μείωση πελατείας), καθόσον το καταναλωτικό κοινό, εικάζοντας ότι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες είναι φθηνότερα στην έδρα παρά στο υποκατάστημα, προστρέχει πεπλανημένα στην υποτιθέμενη έδρα όλων των επαγγελματιών θερμοϋδραυλικών της περιφέρειας Θράκης, ήτοι στο κατάστημα του αιτούντος, που βρίσκεται στην Ξάνθη. Η κρίση αυτή ενισχύεται και από το ότι στις διαφημιστικές πινακίδες που αναφέρθηκαν δεν αναφέρεται η καταστατική έδρα του αιτούντος.
(…)
Ενόψει των ανωτέρω πιθανολογηθέντων πραγματικών περιστατικών δεν συντρέχει κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, λόγος ανακλήσεως ή μεταρρυθμίσεων της υπ’ αριθμ. 1319/2007 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ξάνθης με την οποία απαγορεύθηκε προσωρινώς στον αιτούντα η χρησιμοποίηση της νέας επωνυμίας του. Ούτε, άλλωστε, τα επικαλούμενα από τον αιτούντα νέα στοιχεία και ειδικότερα η είσοδος νέων μελών του (θερμοϋδραυλικών) που είναι εγκατεστημένοι στην Κομοτηνή και την Αλεξανδρούπολη, συνθέτουν μεταβολή των πραγμάτων που δικαιολογεί ανάκληση ή μεταρρύθμιση των άνω σχετικών διαταχθέντων ασφαλιστικών μέτρων.
Κατά τη συνεχτική τροποποίηση του καταστατικού του συνεταιρισμού (άρθρ. 4) ορίζεται ότι «τα μέλη του συνεταιρισμού διαμένου στο Ν. Ξάνθης, στο Ν. Ροδόπης αλλά και στην περιοχή Αλεξανδρούπολης, ειδικώς δε μόνο για την περιοχή Αλεξανδρούπολης εφόσον δεν υπάρχει συνεταιρισμός θερμοϋδραυλικών που να είναι μέλος της Ομοσπονδίας (ΠΟΣΕΥΔ)». Εντούτοις, όπως αναφέρθηκε, στην ίδια γεωγραφική περιοχή της Αλεξανδρούπολης για την οποία τέθηκε ο ανωτέρω καταστατικός περιορισμός, δραστηριοποιείται επαγγελματικά επί σειρά ετών ο καθού με επακόλουθο να μην υπάρχει διακριτική ικανότητα των επιχειρήσεων των διαδίκων διότι προκαλούνται συνειρμικές συνδέσεις ως προς την ύπαρξη οικονομικού ή οργανωτικού συνδέσμου μεταξύ αυτών (κίνδυνος έμμεσης σύγχυσης).
Τέλος από την παράταση ισχύος αυτών (διαταχθέντων ασφαλιστικών μέτρων) δεν υφίσταται επείγουσα περίπτωση και αναπότρεπτος κίνδυνος για τον αιτούντα.
Επομένως η αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν».
