Πολιτική και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας – Περιβαλλοντικές συνέπειες

Tου Αντώνη Σαχωλαρίδη, μηχανολόγου – μηχανικού

Έφτασε στα χέρια μου ένα αντίγραφο του ειδικού περιοδικού Sun & Wind Energy του Μαΐου 2007. Είναι ένα γερμανικό περιοδικό για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, διεθνούς αναγνώρισης, που γι’ αυτό το λόγο εκδίδεται και στα αγγλικά.
Στο εισαγωγικό σημείωμα του εκδότη, διαβάζω ότι η αγορά της Γερμανίας σε ηλιακή θέρμανση κτιρίων αναπτυσσόταν με απίθανους ρυθμούς. Το 2006 είχε παρουσιάσει αύξηση 55% σε σχέση με το 2005. Ξαφνικά το 2007 παρουσιάζει κάμψη. Και η κάμψη αυτή έχει προκαλέσει φοβερά οικονομικά προβλήματα σε όλους τους κατασκευαστές του κλάδου. Δύο οι αιτίες αυτής της κάμψης κατά την εκδότρια: Ο πολύ ζεστός χειμώνας που πέρασε και η εξαγγελία ενός μελλοντικού νόμου για τις θερμάνσεις, τυχόν επιδοτήσεις κ.λπ. που έκανε τον κόσμο διστακτικό σε μια επένδυση με κίνδυνο να αποδειχθεί σπατάλη (απώλεια επιδότησης κ.λπ.). Σκεφθείτε αντίστοιχα πόσοι Έλληνες έχουν συνταξιοδοτηθεί πρόωρα φοβούμενοι επί τα χείρω τροποποίηση των συνταξιοδοτικών νόμων.
 

Στο ίδιο σημείωμα η εκδότρια συνεχίζει με την ελληνική αγορά φωτοβολταϊκών. Τονίζει ότι με τις εξαγγελθείσες υψηλές τιμές πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας προς τη ΔΕΗ πάρα πολλοί έσπευσαν να προγραμματίσουν επενδύσεις. Αλλά τι έγινε; Οι γραφειοκρατικές διαδικασίες τρέλαναν, λέει η Γερμανίδα εκδότρια, τους επιχειρηματίες, με αποτέλεσμα την πλήρη στασιμότητα.
Στο εσωτερικό του περιοδικού υπάρχει ρεπορτάζ από το 2ο Μεσογειακό συνέδριο φωτοβολταϊκών που έγινε στην Αθήνα τον Απρίλη του 2007. Στο συνέδριο αυτό ο Κ. Μητσοτάκης παρουσίασε απ’ ό,τι φαίνεται μια ιδανική εικόνα. Παρουσίασε την απόφαση της κυβέρνησης να πετύχει μέχρι το 2010 να παράγουν το 20,1% της ηλεκτρικής ενέργειας και το 2020 το 29%. Παρουσίασε την τιμή πληρωμής κάθε kWh με 0,45 ή 0,40 ευρώ ανάλογα με την ισχύ της φωτοβολταϊκής εγκατάστασης, τιμή πολύ ικανοποιητική. Επίσης τα ιδιαίτερα ικανοποιητικά ποσά ηλιακής ενέργειας στην Ελλάδα που φθάνει τις 2.000 kWh/m² έτος στην Κρήτη χωρίς μεγάλη μείωση στις άλλες περιοχές. Στόχος της Ελλάδας, είπε, είναι η σύνδεση των 500 MW στο διασυνδεμένο σύστημα της ηπειρωτικής Ελλάδας και ελεύθερη στα νησιά που οι τοπικές θερμικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής έχουν κόστος πολλές φορές μεγαλύτερο του 1 ευρώ/kWh.
Εικόνα των προθέσεων ονειρική αν δεν επενέβαινε η ελληνική γραφειοκρατία όπως γράφει το περιοδικό. Οι διάφορες άδειες απαιτούν κατά το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας 14 μήνες, αλλά κατά την ευρωπαϊκή ένωση βιομηχανιών φωτοβολταϊκών συστημάτων πάνω από 3 χρόνια. Αποτέλεσμα, ενώ υπάρχουν αιτήσεις για πάνω από 500 MW στην ηπειρωτική Ελλάδα, αιτήσεις που υπερκαλύπτουν το στόχο, σε ένα χρόνο έχουν εγκριθεί μόνο 5 MW. Κατά τον κ. Μάριο Σιγάλα, που το περιοδικό παρουσιάζει ως τον μεγαλύτερο Έλληνα εγκαταστάτη φωτοβολταϊκών, οι περισσότερες καθυστερήσεις προέρχονται από την τοπική αυτοδιοίκηση. Άσχετοι με το θέμα κοινοτάρχες διστάζουν να εγκρίνουν κάτι που δεν γνωρίζουν επειδή φοβούνται τυχόν λάθος και τις αντιδράσεις του πληθυσμού για περιβαλλοντικούς λόγους ή θέματα υγιεινής. Αυτή είναι η πιο ήπια αντιμετώπιση γιατί πολλοί μιλούν ήδη για διαφθορά. Φαντάζομαι για αιτήματα λαδώματος για να δοθεί η σχετική άδεια.
Περιβαλλοντικούς λόγους προβάλλουν και πάρα πολλοί αντιτιθέμενοι στα αιολικά πάρκα, κυρίως δε  λόγους αισθητικής του τοπίου. Πολλές φορές λέω πως η εκκλησούλα του Αγ. Γεωργίου, το στολίδι του Λυκαβητού, σήμερα αποκλείετο να κτισθεί. Το σύνολο σχεδόν των Αθηναίων θα ξεσηκώνοντας για το «έγκλημα» κατά του τοπίου. Βέβαια δεν πιστεύω ότι ένα αιολικό πάρκο σε κάποιες βουνοκορφές είναι στολίδι, αλλά δεν το βλέπω και τόσο άσκημο. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ βέβαια μια ανεμογεννήτρια στην Ακρόπολη ή στου Φιλοπάππου, αλλά δεν θα με ενοχλούσε καθόλου στον Υμηττό, την Πεντέλη, την Πάρνηθα ή το Αιγάλεω. Αλήθεια σας ενοχλεί πολύ το θέμα του πάρκου Κεραιών; Τα φωτοβολταϊκά είναι πολύ λιγότερο ορατά από τις ανεμογεννήτριες. Υπάρχουν χιλιάδες ηλιακοί συλλέκτες. Ίδιες περίπου είναι και οι μονάδες φωτοβολταϊκής παραγωγής ηλεκτρισμού. Ακόμη και αν μια μεγάλη σε ισχύ εγκατάσταση τοποθετήσει τέτοιες μονάδες καλύπτοντας κάποιο χωράφι, δεν θα αλλάξει πιο πολύ το τοπίο από ένα θερμοκήπιο 1 ή 2 στρεμμάτων (που εκατομμύρια υπάρχουν στην Ελλάδα).
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Κοιτάξτε τις φωτογραφίες. Δείτε την οροφή του σταθμού τρένου, του σταθμού λεωφορείων στη Γερμανία ή το σκέπαστρο ενός υπαίθριου θεάτρου στην Κορνουάλη της Αγγλίας.
Όλες αυτές οι κατασκευές έγιναν με μια νέα τεχνολογία κατασκευής των φωτοβολταϊκών. Μια τεχνολογία που στα γνωστά διπλά τζάμια γεμίζει το κενό μεταξύ των δύο τζαμιών με ειδικές ρητίνες και τις φωτοβολταϊκές ίνες. Έτσι μπορούμε αντί για διπλά τζάμια να βάλουμε φωτοβολταϊκές μονάδες στις νότιες προσόψεις ενός γυάλινου πύργου.
Αυτού του είδους οι κατασκευές που είχαν καταδικαστεί στη συνείδησή μας ως ενεργοβόρες, μπορούν πλέον να αποδειχθούν ιδανικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς να προσβάλουν, αντίθετα στολίζοντας πολλές φορές, το περιβάλλον.
Από την πλευρά μου απλά συνιστώ. Χτυπήστε τη γραφειοκρατία. Κανένας δεν περιμένει τρία χρόνια για να επενδύσει τα χρήματά του, κρατώντας τα νεκρά για τόσο μεγάλο διάστημα.