Και να που συνέβη το αδιανόητο: εισβολή και πόλεμος στην καρδιά της Ευρώπης. Με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, εκατομμύρια πρόσφυγες, αναίτιες άγριες δολοφονίες αμάχων, βομβαρδισμούς που ισοπεδώνουν πολιτείες και εξαφανίζουν χωριά, ανθρώπους που αναζητούν τη σωτηρία σε καταφύγια και σε σταθμούς μετρό, οικογένειες που βλέπουν να καταστρέφονται όσα είχαν δημιουργήσει εδώ και δεκαετίες με κόπους και θυσίες.
Πόλεμος που η βαρβαρότητά του εισβάλλει σε κάθε σπίτι μέσα από τις οθόνες των τηλεοράσεων, σε κάθε ψυχή μέσα από τις οθόνες των κινητών. Πόλεμος που τον κουβαλάμε στην τσέπη μας, που μας φέρνει τον θάνατο σε «ζωντανή μετάδοση». Πόλεμος μεγάλης χώρας και ισχυρής, της Ρωσίας, ενάντια στην Ουκρανία, χώρα που «αμάρτησε» επειδή ήθελε να διαμορφώσει μόνη της τη μοίρα της, με τρόπο που δεν άρεσε στην ισχυρή Ρωσία. Για την οποία δεν είναι καν πόλεμος αυτό που συμβαίνει, είναι «ειδική επιχείρηση». Για τούτο ούτε καν κήρυξε πόλεμο, «απλώς» εισέβαλε – χωρίς όμως να έχει υπολογίσει την αντοχή και τον πατριωτισμό των Ουκρανών, το βασικό όπλο που διαθέτουν οι λαοί για να υπερασπιστούν εστίες και βωμούς, όλα όσα αγαπάνε, απέναντι στις πανίσχυρες στρατιωτικές μηχανές των υπερδυνάμεων.
Είχαμε βέβαια στη γειτονιά μας τον εμφύλιο στην πρώην Γιουγκοσλαβία, που ξεκίνησε με τις συγκρούσεις Σέρβων-Κροατών πριν 30 χρόνια, τις συνθήκες που υπογράφηκαν αλλά δεν τηρήθηκαν και την επέμβαση τελικά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ το 1999 για να σταματήσει. Αλλά τα εγκλήματα και οι καταστροφές που διαπράχθηκαν σε εκείνο τον πόλεμο, δεν συγκρίνονται σε ένταση και έκταση με αυτά που παρακολουθούμε σήμερα στην Ουκρανία.
Οι συνέπειές του πολέμου είναι παγκόσμιες, λόγω των ελλείψεων σε αγαθά που προκαλεί, αλλά είναι δραματικότερες στην Ευρώπη που πρώτη νιώθει και τις ανθρωπιστικές συνέπειες και τις οικονομικές: την ακρίβεια, τον πληθωρισμό, την ύφεση που θα φέρει ανεργία. Ακόμη σοβαρότερες ίσως είναι οι πολιτικές συνέπειες, αν ο πόλεμος ξυπνήσει και άλλους επεκτατικούς εθνικισμούς στην Ανατολική Ευρώπη, που δεν είναι λιγότερο έντονοι από αυτούς της Βαλκανικής αλλά τους έχει καταλαγιάσει η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση – αν ξυπνήσει και τις φιλοδοξίες άλλων αυταρχικών ηγετών που δεν τους χωράνε τα σύνορα της χώρας τους, όπως δεν χωρούσαν τον Βλαδίμηρο Πούτιν.
Αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και της ανθρωπιάς, κατά του ουκρανικού λαού που βλέπει να σκοτώνονται οι νέοι του που υπηρετούν στρατιώτες αλλά και άμαχοι και παιδιά και γέροντες και γερόντισσες, που καταστρέφει την Ουκρανία και στέλνει τους κατοίκους της στην εξορία, πρέπει να σταματήσει το συντομότερο δυνατόν.
Έχουμε απόλυτη ανάγκη την Ειρήνη όχι μόνο επειδή η εισβολή είναι βάρβαρη, άδικη, άγρια, δολοφονική αλλά και επειδή μπορεί να υποκινήσει πολέμους και κρίσεις στη γειτονιά μας που θα μετατρέψουν όλη την Ευρώπη σε εμπόλεμη ζώνη, χειρότερη από τη Μέση Ανατολή.
Ας απαιτήσουμε λοιπόν Ειρήνη και ας συμπαρασταθούμε στου δοκιμαζόμενους Ουκρανούς όσο περισσότερο μπορούμε.
Δημήτρης Ψυχογιός
