Είναι κανόνας όταν ξεκινάς να γράψεις κάτι το σημαντικό, να μπαίνει στην αρχή για να τραβήξει το ενδιαφέρον των συναδέλφων.
Εγώ όμως σήμερα θα το βάλω στο τέλος για να υποχρεωθούν οι συνάδελφοι, διαβάζοντας, να φτάσουν μέχρι εκεί.
Όπως πέρυσι συνάδελφοι έτσι και φέτος, έγινε επανάληψη του ίδιου έργου, από τους ίδιους συναδέλφους της ΔΕΚΥ, κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης της 26ης και 27ης του Μάη, με την ίδια πάντοτε δικαιολογία, ότι ο πρόεδρος και τα υπόλοιπα μέλη της πλειοψηφίας δεν λειτουργούν με βάση τις καταστατικές διαδικασίες (δικαιολογίες εν αμαρτίες).
Η φετινή συνέλευση είχε πολύ στρες, λίγο χιούμορ από συναδέλφους που παρουσίασαν το σύνδεσμό τους ως πρότυπο, και κάποιο συνάδελφο που θέλησε να παρουσιάσει τον εαυτό του από θύτη ως θύμα.
Με τους συναδέλφους που παρουσίασαν το σύνδεσμό τους ως πρότυπο και ότι και η ΟΒΥΕ πρέπει να δουλέψει σαν κι αυτόν, δεν θα ασχοληθώ, γιατί και πέρυσι μας είπαν τα ίδια αστεία, αλλά θα πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, εκεί που πρέπει και αυτά που πρέπει.
Συνάδελφοι, δεν μπορείτε και ούτε δικαιούστε να κατηγορείτε τη διοίκηση της ΟΒΥΕ ότι δεν τηρεί τις καταστατικές διατάξεις, όταν εσείς είστε υπότροποι και αποσπασματικοί και δεν σέβεστε ούτε την απόφαση της ολομέλειας που έγινε στην Αλεξανδρούπολη στις 10 του Φλεβάρη, και κάνετε μονομερείς ασφάλειες των έργων, σε άλλες που έκλεισαν και σε άλλες που τους ζητήθηκε η ολική δήμευση της περιουσίας τους, κατά τα λεγόμενα και γραφόμενα στον «Υ», του συναδέλφου Κωνσταντέλλου.
Ποια αξιοπιστία μπορούν να έχουν οι συνάδελφοι προς τους πελάτες τους όταν τους βεβαιώνουν ότι το έργο που τους έκαναν είναι ασφαλισμένο για μία 5ετία σε ασφαλιστική εταιρία, και συμβαίνουν όλα τα αναφερθέντα παραπάνω; Και η αξιοπρέπειά τους, πού πάει;
Στην ομιλία του ο πρόεδρος της Αθήνας ξεκίνησε λέγοντας: «Μόνο κρίμα μπορεί να πει κανείς για την κατάσταση που επικρατεί».
Εκτός το ότι μου θυμίζει το γιο που σκότωσε τον πατέρα του και έκλαιγε φωνάζοντας ότι έμεινε ορφανός, μου θυμίζει και τη μητέρα μου, που όταν καμία φορά κανένας από τα αδέλφια μου εξώκειλε από το δρόμο, την τακτική, και το πρόγραμμα της οικογένειάς μας εις βάρος των υπολοίπων μελών, του έλεγε: «Το κρίμα στο λαιμό σου παληκάρι μου». Εγώ τώρα τι να πω; Δεν λέω τίποτα. Το αφήνω να το πουν άλλοι.
Φέτος όμως, μετά τη γενική συνέλευση είχαμε πάλι την ίδια περσινή ατραξιόν, με διαφορετική αιτία, από το συνάδελφο Σβορώνο, που ενώ ξεκίνησε ως πυροσβέστης από τη γενική συνέλευση, έγινε εμπρηστής, αποχωρώντας από την ολομέλεια της 30 του Ιούνη, με μια βαρύγδουπη δήλωση: «Εγώ αποχωρώ και δεν ξέρω τι θα κάνουν οι συνάδελφοι της παράταξής μου»!
Λες και μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς.
Στη συνέχεια είδαμε στον τύπο καταγγελίες επί καταγγελιών, παρ’ όλο ότι οι συνάδελφοι που παραβρέθηκαν στη γενική συνέλευση, έστειλαν σε αμφότερους της διοίκησης το μήνυμα για την αποκατάσταση των μεταξύ των σχέσεων και την αποφυγή αντιπαραθέσεων που οδηγούν μόνο στην πόλωση και την οξύτητα. Αλλά το φίλο μου το Σβορώνο τον βαραίνουν και άλλα τινά, όπως η κατηγορία των συνδέσμων ότι υψώνουν τείχη στους συνεταιρισμούς στα Ιωάννινα, όπως και από τη θέση του γενικού γραμματέα που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τους συναδέλφους όλης της χώρας και συμβάλλει στην ενότητά τους και στην επίλυση των προβλημάτων τους, δεν αντέδρασε όταν η Αθήνα ξεκίνησε τη μονομερή, διασπαστική ασφάλιση των έργων αυτής.
Εγώ πιστεύω ότι οι σωστοί συνδικαλιστές δεν αποχωρούν. Η αποχώρηση δηλώνει έλλειψη προτάσεων, ή αντιπροστάσεων, δημοκρατίας και αιχμαλωσία κομματικών σκοπιμοτήτων, γιατί το ασφαλιστικό είναι μείζον θέμα, και δεν λύνεται με τέτοιου είδους ενέργειες, που γίνονται χάρη σκοπιμοτήτων.
Αλλά όλοι ενωμένοι, θα πρέπει, αφού πρώτα ορισμένοι σταματήσουν την ολέθρια συνεχιζόμενη πολιτική του δασανόμου του Μπόροβιτς και εξορίστου στο Σουργούν της Σιβηρίας, εάν πράγματι αγαπούν,έστω και λίγο, αυτό το δοκιμαζόμενο κλάδο που υπηρετούν.
Συναδελφικά
Μίμης Κουτσογιαννάκης
Ιδρυτικό μέλος της ΟΒΥΕ και μέλος της πρώτης αιρετής διοίκησης
Υ.Γ. Πριν λίγη ώρα πήρα τον «Υ» του Σεπτεμβρίου και διάβασα επιστολή του Συνδέσμου Κέρκυρας να ζητά την παραίτηση όλου του Δ.Σ. της ΟΒΥΕ και την άμεση προσφυγή σε εκλογές.
Οι συνάδελφοι της Κέρκυρας έχουν δίκαιο με τα συμβάντα, αλλά νομίζω ότι δεν μπορούν να γίνουν δύο γενικές συνελεύσεις μίας Ομοσπονδίας σε διάστημα πέντε μηνών, διότι απαιτούνται τεράστια έξοδα, χρονοβόρα οργάνωση και ταλαιπωρία των συναδέλφων της επαρχίας. Μετά από οκτώ μήνες λήγει η θητεία της σημερινής διοίκησης, οι συνάδελφοι που έχουν γνώση και κρίση, ας στείλουν στα σπίτια τους όσους αυτοί νομίζουν ότι κουράστηκαν, τους ανίκανους, τους ταραξίες και ας ψηφίσουν τους άξιους και τους καλύτερους.
