Αρχική » Περιεχόμενα » Συνεντεύξεις » «Ευχής έργο η ίδρυση παραρτήματος του Συνδέσμου Πειραιά στο Γαλατά Τροιζηνίας»

«Ευχής έργο η ίδρυση παραρτήματος του Συνδέσμου Πειραιά στο Γαλατά Τροιζηνίας»


Επισημαίνει στον «Υ» ο συνάδελφος Σταμάτης Γκίκας, ο οποίος μας μίλησε για τα προβλήματα των επαγγελματιών στην περιοχή

 
Στο Γαλατά Τροιζηνίας, μία περιοχή που γεωγραφικά ανήκει στην Πελοπόννησο και διοικητικά στη νομαρχία Πειραιά, βρεθήκαμε στα μέσα Ιουλίου, επ’ αφορμή της σύσκεψης που διοργάνωσε το Δ.Σ. του Συνδέσμου Πειραιά για την εφαρμογή του Π.Δ. 38/91.Στην περιοχή δραστηριοποιούνται επαγγελματικά 18 συνάδελφοι, πέρα από τους 8 παράνομους υδραυλικούς… Πριν τη σύσκεψη, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με το συν. Σταμάτη Γκίκα, ο οποίος εξασκεί το επάγγελμα στην περιοχή από το 1983.
Ο συν. Γκίκας μας μίλησε για τα προβλήματα των συναδέλφων και κυρίως για το μεγάλο ζήτημα με τους βοηθούς που κάνουν ενάρξεις επαγγέλματος.
Μας είπε ακόμη για την απόσταση που χωρίζει την περιοχή από τον Πειραιά (2,5 ώρες οδικώς για να πας και άλλες τόσες, αν δεν πέσεις σε κίνηση, για να γυρίσεις, και κάπου τόσες με το πλοίο, αρκεί να ταιριάξουν τα δρομολόγια) και την ανάγκη δημιουργίας παραρτήματος από την πλευρά του Συνδέσμου. Αίτημα απολύτως δικαιολογημένο κατά τη γνώμη μας.
Η συνέντευξη έχει ως εξής:
Πώς προέκυψε, κατ’ αρχήν, η σύσκεψη του Συνδέσμου στην περιοχή σας;
Η περιοχή μας έχει μία ιδιαιτερότητα. Γεωγραφικά είμαστε στην Πελοπόννησο και διοικητικά στη νομαρχία Πειραιά, με αποτέλεσμα -λόγω της απόστασης- να δημιουργούνται προβλήματα εκπροσώπησής μας από το Σύνδεσμο.
Με αυτό δεν θέλω να ασκήσω κριτική στο Σύνδεσμο, τουναντίον, απλώς θέλω να πω ότι, λόγω της μεγάλης απόστασης, δεν έχουμε γραμματειακή υποστήριξη για την εξυπηρέτηση του κοινού και των συναδέλφων, ούτε έχουμε κοντά μας μέλη της διοίκησης τα οποία θα μπορούσαν να μας διαφωτίσουν σε κάποια θέματα και ενδεχομένως να λύσουν και τα προβλήματα που παρουσιάζονται.
Στην περιοχή μας έχουμε προβλήματα με λαθραίους υδραυλικούς και όχι μόνο. Όλα αυτά τα θέματα τα συζητήσαμε με τον πρόεδρο του Συνδέσμου, ο οποίος έδειξε ενδιαφέρον κι έτσι φτάσαμε στη διοργάνωση αυτής της σύσκεψης, που νομίζει ότι θα βοηθήσει πολύ.
Εδώ πόσοι υδραυλικοί είστε;
Το θέμα είναι πόσοι είμαστε αδειούχοι; Στην επαρχία Τροιζηνίας υπάρχουν 18 περίπου υδραυλικοί, εκ των οποίων 6 με 7 έχουν την άδεια του βοηθού και οι υπόλοιποι την άδεια του τεχνίτη και του εγκαταστάτη. Υπάρχουν και άλλοι 7 με 8 που δεν έχουν τίποτα, καμία άδεια.
Σε ό,τι αφορά στους αδειούχους, το πρόβλημα εντοπίζεται κατ’ αρχήν στους βοηθούς, οι οποίοι, καλώς ή κακώς πήγαν στην εφορία και έκαναν έναρξη επαγγέλματος. Και το ερώτημα είναι γιατί η εφορία τους θεώρησε βιβλία; Μπορεί ένας βοηθός να υπογράφει για δουλειές; Η απάντηση είναι όχι. Πώς αυτός ο βοηθός, λοιπόν, θα κάνει, στη συνέχεια, επέκταση της άδειάς του, αφού δεν θα έχει να προσκομίσει προϋπηρεσία βάσει ημερομισθίων, που προβλέπει το Π.Δ.;
Το πρόβλημα είναι μεγάλο και σύνθετο, πέρα από το γεγονός ότι οι βοηθοί, στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν πελατεία δίνουν πολύ χαμηλές προσφορές έναντι των άλλων αδειούχων συναδέλφων. Τι κάνουμε λοιπόν με αυτό το θέμα;
Και μην μου πείτε ότι μπορούμε -όπως ακούγεται ανά την Ελλάδα- να δώσουμε προϋπηρεσία εμείς στους βοηθούς, αναγράφοντάς τους στα συνεργεία μας, γιατί θα σας πω το εξής:
Εγώ έχω μία επιχείρηση με καθαρά κέρδη 50.000 ευρώ το χρόνο για παράδειγμα. Εάν μπω σε μία τέτοια λογική κάλυψης αυτών των παιδιών, ο τζίρος μου θ’ ανέβει στις 80.000 ευρώ. Που σημαίνει ότι εάν τώρα πληρώνω, για παράδειγμα, 8.000 ευρώ στην εφορία, όταν ανεβάσω το καθαρό μου κέρδος ο φόρος θα φτάσει στις 15.000 ευρώ, χωρίς να έχω τέτοιο κέρδος. Συν ότι εγώ θα πρέπει να τους κολλάω και ένσημα. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να βρεθούμε εκτεθειμένοι στο ΙΚΑ, και να μας πει ότι το κλέβουμε. Ενώ δηλαδή δεν πληρώνεις ημερομίσθια κολλάς ένσημα, που σημαίνει φοροδιαφυγή. Αντιλαμβάνεστε ότι το θέμα είναι λεπτό και θα πρέπει να βρεθεί μία λύση γι’ αυτά τα παιδιά, τα οποία είναι συνάδελφοί μας, είναι φίλοι μας και τα αγαπάμε.
Από την άλλη βέβαια, η πρακτική των χαμηλών προσφορών από την πλευρά τους, δημιουργεί προβλήματα σε όλους εμάς. Σας αναφέρω ότι συνάδελφος έδωσε προσφορά 15.000 ευρώ για δουλειά και πήγε ένα τέτοιο παιδί με 5.000 ευρώ και την πήρε. Τι να πεις μετά. Και δεν είναι το μόνο παράδειγμα.
Και πώς πορεύονται επαγγελματικά αυτά τα παιδιά; Πώς μπορούν να επιβιώνουν με τέτοια κοστολόγια;
Τα παιδιά αυτά, που βγήκαν από τη σχολή και μετά από λίγο αποφάσισαν να κάνουν έναρξη επαγγέλματος, δεν πάνε μπροστά, δεν είναι καν στάσιμα. Πάνε πίσω. Λόγω της διαφοράς στο οικονομικό, δηλαδή των προσφορών, παίρνουν 5 δουλειές, μαζεύουν λίγα λεφτά, αλλά δεν τελειώνουν καμία. Αρχίζει η γκρίνια μετά από τους πελάτες, με συνέπεια σε λίγο καιρό να μην τους παίρνει κανείς.
Τα παιδιά αυτά, λόγω του ότι δεν έχουν μπει στο «ζουμί» των οικονομικών, δεν έχουν τη δυνατότητα να υπολογίσουν τα έξοδά τους. Λένε ότι αν παίρνουν 100 ευρώ την ημέρα είναι ευχαριστημένα, ξεχνώντας όμως το ΤΕΒΕ, την εφορία, και τα άλλα πάγια λειτουργικά έξοδα μιας επιχείρησης.
Υπεύθυνες Δηλώσεις εκδίδουν οι βοηθοί;
Αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα. Εάν υπογράφουν οι ίδιοι, γιατί γίνεται θεώρηση από το Σύνδεσμο; Εάν υπογράφει κάποιος άλλος γι’ αυτούς, τότε ας γυρίσουμε στα όσα σχετικά σας ανέφερα. Τέλος πάντων. Όσες δηλώσεις σφραγίστηκαν, σφραγίστηκαν. Εμείς ευθύνες δεν ζητάμε. Το θέμα είναι να μπει μία τάξη από ‘δω και πέρα.
Με τους λαθραίους, ποια είναι η κατάσταση;
Κοιτάξτε. Τους παράνομους τους ξέρουμε και μας ξέρουν. Κάνουμε λίγο τα στραβά μάτια αλλά μας προκαλούν. Και με τις χαμηλές προσφορές τους και με το γεγονός ότι τους βλέπουμε μπροστά μας. Το θέμα είναι ότι η κοινωνία εδώ είναι μικρή, ο ένας ξέρει τον άλλο, και γενικώς υπάρχει μία φιλική σχέση.
Ζητούμενο λοιπόν είναι να υπάρξει μία συνεννόηση, μία ενημέρωση ακόμα και με τις δημοτικές αρχές στο θέμα των προσλήψεων υδραυλικών. Δηλαδή, όταν ζητά υδραυλικούς, αυτοί να είναι αδειούχοι, και όχι να τους προσλαμβάνει ως εργάτες γενικής καθαριότητας και μετά να τους κάνει υδραυλικούς.
Θα σας πω μόνο ότι οι ηλεκτρολόγοι που προσλαμβάνονται στο δήμο, είναι αδειούχοι. Πριν την πρόσληψη, πάνε στο σύνδεσμό τους, καταθέτουν την άδεια και παίρνουν την άδεια του συντηρητή. Ειδάλλως δεν γίνεται πρόσληψη στο δήμο. Το καθεστώς αυτό θεωρώ ότι θα πρέπει να ισχύσει και για τους υδραυλικούς.
Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή από άποψη δουλειάς;
Δουλειά, ευτυχώς, υπάρχει. Όλοι δουλεύουμε και λίγο πολύ είμαστε κλεισμένοι χειμώνα – καλοκαίρι.
Εάν εξαιρέσουμε το θέμα των αποκλίσεων στις προσφορές, που προέρχονται κυρίως από τους μη αδειούχους ή τους βοηθούς, οι τιμές είναι σε καλό δρόμο;
Η τιμή είναι υποκειμενικό θέμα και κανείς το κρίνει με τα δικά του κριτήρια. Σας λέω για παράδειγμα, ότι εγώ, παρ’ όλο που δίνω ακριβότερες προσφορές σε σχέση με άλλους συναδέλφους και δουλειά έχω και χρήματα θα πάρω. Το ίδιο ισχύει και γι’ αυτόν που δίνει προσφορά 1/3 χαμηλότερη από τη δική μου. Τη δουλειά θα την πάρει, από κει και πέρα είναι δικό του πρόβλημα αν θα βγει, εννοώ αν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στα έξοδά του. Όμως κι αυτός δεν θα πει ότι δεν έχει δουλειά. Οι τιμές μας, σε γενικά επίπεδα, μπορεί να βρίσκονται και σε επίπεδα του 2000. Και το λέω αυτό, γιατί το κοστολόγιό μας έχει εκτοξευθεί πάρα πολύ, που είναι δύσκολο να ζητήσεις περισσότερα. Τα υλικά έχουν πάρει την ανιούσα, οι αυξήσεις -σε ορισμένα προϊόντα- είναι καθημερινές, με συνέπεια από μόνα τους τα υλικά να κάνουν ακριβή την εγκατάσταση. Επειδή όμως κι εμείς -ως επαγγελματίες- έχουμε φιλότιμο, προσπαθούμε να συμπιέσουμε τις τιμές. Γιατί αν τις ανεβάσουμε εμείς, οι ηλεκτρολόγοι, οι χτίστες κ.λπ., τότε θα τρελαθούν οι πολίτες. Γενικώς προσπαθούμε να κρατήσουμε τις τιμές σε λογικά επίπεδα.
Ο κόσμος, στο σύνολό του, είναι ευχαριστημένος από την ποιότητα δουλειάς που του προσφέρετε;
Ναι. Όταν βλέπω ότι ο κόσμος δεν αλλάζει εύκολα κάποιους επαγγελματίες που συνεργάζεται, σημαίνει ότι είναι ευχαριστημένος. Αν δεν είσαι ευχαριστημένος με κάποιον, δεν τον κρατάς.
Την ίδια ευχάριστη εικόνα εξακολουθεί να έχει και για τις τιμές ή όχι;
Στο θέμα αυτό, όλα τα έχει ο μπαξές. Υπάρχει κόσμος που μιλάει για καλούς επαγγελματίες, για ακριβούς, φθηνούς, σωστούς, για κλέφτες κ.λπ. Ανάλογα με την περίπτωση ο κόσμος μας κατηγοριοποιεί, μας βάζει σε καλούπι. Εάν έχεις δουλέψει σε κάποιον και έμεινε ευχαριστημένος, θα πει «εγώ αυτόν δεν τον αλλάζω, όσα και να μου ζητήσει».
Στις υποχρεώσεις σας με το ΤΕΒΕ και την εφορία όλα κινούνται φυσιολογικά, ή υπάρχουν συνάδελφοι που οφείλουν;
Όπως προανέφερα, όσοι δεν κάνουν καλή αξιολόγηση της εργασίας τους, είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν και στις υποχρεώσεις τους. Με αυτό θέλω να πω ότι δεν σου φταίει το ΤΕΒΕ αν δεν μπορείς να το πληρώσεις, αφού πας με τα μισά λεφτά να πάρεις μία δουλειά. Επακόλουθη συνέπεια είναι λοιπόν να οφείλεις.
Οι συνάδελφοι της περιοχής απασχολούν προσωπικό ή εργάζονται μόνοι τους;
Σχεδόν όλοι έχουν το βοηθό τους ενώ κάποιοι απασχολούν μέχρι και 3 άτομα.
Τους οποίους ασφαλίζουν;
Κανόνας των επαγγελματιών πρέπει να είναι η ασφάλιση του προσωπικού τους. Σας λέω για παράδειγμα, ότι ένας βοηθός στοιχίζει 13.000 ευρώ το χρόνο και άλλα 2.000-3.000 ευρώ το ΙΚΑ του. Όλα αυτά τα έξοδα τα περνά στην εφορία. Εάν δεν του κολλάει ένσημα, δηλαδή αν δεν πληρώσει τα 2.000 – 3.000 ευρώ, τα 13.000 ευρώ δεν φαίνονται πουθενά. Ή ορθότερα, φαίνεται να τα έχει στην τσέπη του οπότε και τον φορολογεί η εφορία. Δηλαδή και τα έχει δώσει και πληρώνει φόρο γι’ αυτά. Πέρα από το γεγονός ότι ανά πάσα στιγμή κινδυνεύεις από ατύχημα, έλεγχο του ΙΚΑ ή καταγγελία. Άρα όλα συγκλίνουν στην ασφάλιση του προσωπικού μας. Είναι κάτι που το λέω σε όλους τους συναδέλφους, όπως και να εκδίδουμε τιμολόγια για τις δουλειές που κάνουμε.
Ο κόσμος τα ζητά, ή θέλει να γλυτώσει το ΦΠΑ, οπότε όλα αυτά είναι «μαύρα»;
Κοιτάξτε. Το θέμα είναι να πείσεις, με επιχειρήματα, το κοινό ότι είναι στο συμφέρον του η απόδειξη. Έτσι λοιπόν στην προσφορά που δίνεις, και η οποία πρέπει να είναι αναλυτικότατη με τα υλικά και τη δουλειά σου, πρέπει να περιλαμβάνεται και ο ΦΠΑ.
Υλικά από πού προμηθεύεστε; Υπάρχουν εμπορικά καταστήματα εδώ;
Υπάρχει ένα, που βρίσκεις σχεδόν τα πάντα, κυρίως για μικρές δουλειές.
Υπάρχει δίκτυο αποχέτευσης και βιολογικός καθαρισμός στην περιοχή;
Στον Γαλατά τελείωσε το δίκτυο, έγιναν και οι συνδέσεις. Τώρα έχουν ξεκινήσει οι εργασίες στον Πόρο.
Από ποιους έγιναν οι συνδέσεις;
Απ’ όλους. Μικροί μεγάλοι δούλεψαν. Άλλοι λίγο, άλλοι πολλοί, όλοι δούλεψαν. Η δουλειά βέβαια δεν ήταν και τόσο εύκολη, γιατί οι αποχετεύσεις των σπιτιών ήταν στο πίσω μέρος, οπότε έπρεπε να κόψεις δωμάτια, μάρμαρα κ.λπ. και να τα ξανακλείσεις.
Υπεύθυνες Δηλώσεις εκδίδετε;
Βεβαίως.
Και με ποιο τρόπο τις θεωρείτε; Εννοώ πώς φτάνουν στο Σύνδεσμο;
Αυτό είναι ένα θέμα. Είτε με τη φυσική μας παρουσία, είτε με κούριερ. Δηλαδή τις στέλνουμε, τις σφραγίζουν και μας τις επιστρέφουν.
Και πόσο πληρώνετε γι’ αυτό;
Μπορεί και 7,5 ευρώ, μπορεί και 3, ανάλογα την ταχύτητα διεκπεραίωσης.
Αλήθεια, πώς και δεν έχετε αιτηθεί στο Σύνδεσμο, μια και είστε 18 συνάδελφοι εδώ, τη δημιουργία ενός παραρτήματος;
Το είχαμε συζητήσει παλαιότερα, ίσως να μην το είχαμε θέσει και σωστά, η ουσία όμως είναι ότι μας είπαν ότι δεν γίνεται. Θεωρούμε όμως ότι κάτι τέτοιο θα βοηθούσε και στην εφαρμογή του διατάγματος, και στο γεγονός ότι θα έδινε ένα άλλο πρεστίζ στο Σύνδεσμο. Μιλάμε για μια μεγάλη περιοχή 17.000 κατοίκων. Καλό θα ήταν λοιπόν να υπήρχε ένας χώρος εδώ, όπου θα ερχόταν ο κόσμος, θα μας έβλεπε, θα έκανε τα παράπονά του ή θα μας έλεγε τα καλά του λόγια, θα βρισκόμασταν οι συνάδελφοι, θα συζητούσαμε, ενώ θα μας έβλεπαν και οι παράνομοι. Δηλαδή, θα έβλεπαν ότι οι αδειούχοι υδραυλικοί είναι εδώ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ο κόσμος, πόσο ενημερωμένος είναι για τις άδειες;
Υπάρχει πρόβλημα σε αυτό το σκέλος. Θεωρώ ότι μόνο το 5% γνωρίζει τα των αδειών των υδραυλικών. Επανέρχομαι και σας λέω ότι με τη δημιουργία παραρτήματος θα μπορούσαμε να τυπώσουμε και ειδικά φυλλάδια που θα τα μοιράζαμε στον κόσμο.
Τοπικά μέσα, ραδιόφωνο, εφημερίδες δεν υπάρχουν, οπότε το γραφείο – παράρτημα θεωρώ ότι θα είχε αποτέλεσμα σε όλα τα επίπεδα. Όπως λέω, ο τόπος αυτός είναι παράδεισος και ζούγκλα. Παράδεισος από επαγγελματικής άποψης, παίρνεις δηλαδή αυτά που ζητάς και ζούγκλα λόγω του ότι είναι παρθένα περιοχή.
Μπορούμε δηλαδή, προς όφελος των συναδέλφων και του καταναλωτικού κοινού να κάνουμε πολλά.