Έστω και ετεροχρονισμένα, μια και η τηλεοπτική διαφήμιση της ΕΠΑ Αττικής άλλαξε και η καινούργια αναφέρεται σε «κούκους που στοιχίζουν αηδόνια», ήθελα να σχολιάσω την προηγούμενη διαφήμιση της εταιρίας, αυτή με την επέκταση του δικτύου που φτάνει στις γειτονιές της Αθήνας.
Μπορεί, βέβαια, η είδηση που θα διαβάσετε στο κεντρικό θέμα του περιοδικού μας να είναι θλιβερή, επιτρέψτε μας όμως αυτό το σχόλιο, το οποίο έχει να κάνει με την ειδυλλιακή εικόνα και την αντίληψη που θέλουν να περάσουν οι επικοινωνιολόγοι της εταιρίας στο κοινό. Ότι δηλαδή, το αέριο, αγόγγυστα -και κυρίως χωρίς κανένα κίνδυνο, φτάνει έξω από την πόρτα τους.
Ειλικρινά το λέω, επειδή κι εγώ εργαζόμενος είμαι, και μάλιστα σε ψυχοφθόρο και ανθυγιεινό επάγγελμα, με έπιανε σύγκρυο κάθε φορά που έβλεπα στις τηλεοπτικές διαφημίσεις, τους, υποτίθεται, εργαζόμενους, μέσα στους λάκκους, στα χαντάκια, ατσαλάκωτους και χαμογελαστούς, με το γιλέκο και το καπέλο τους, τα γάντια τους και όλα τα συμπαρομαρτούντα μέτρα ασφαλείας (φανταζόμαστε και με τους επιβλέποντες) να δέχονται τα χειροκροτήματα του κόσμου, επειδή έφεραν το δίκτυο αερίου έξω από την πόρτα τους.
Εννοείται, βέβαια, ότι οι…μέσα στο λάκκο είναι εργαζόμενοι των εργολάβων, αυτών δηλαδή που υπογράφουν συμβάσεις περιόδου με την εταιρία αερίου και που, όπως τηλεοπτικά αντιλαμβανόμαστε, πρέπει να αμείβονται αδρά από τους εργοδότες τους για να αισθάνονται τέτοια ικανοποίηση. Φευ…
Άλλαξε λοιπόν η τηλεοπτική διαφήμιση της εταιρίας, ελέω χειμώνα και ακριβού πετρελαίου θέρμανσης, και ήρθαν οι «κούκοι».
Θα μπορούσε, βέβαια, κάποιος καχύποπτος, να θεωρήσει ότι η αλλαγή της διαφήμισης έχει να κάνει και με τα μείον 500 χιλιόμετρα δικτύου, από τα 2.000 χιλιόμετρα που έπρεπε να κατασκευάσει η εταιρία μέχρι το τέλος του 2008, με βάση τους όρους της άδειας διανομής.
Για τη μείωση αυτή των 500 χλμ. υπεγράφη και υπουργική απόφαση (Αύγουστος του 2008) από τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Χρήστο Φώλια, μετά από αίτημα της ΕΠΑ Αττικής.
Ρεαλιστικά αντιλαμβανόμαστε το σκέφτηκε ο υπουργός, αφού, σε αντίθετη περίπτωση η ΕΠΑ θα ήταν ανακόλουθη, και με δεδομένο ότι επί υπουργίας Σιούφα δεν έγινε αποδεκτό το αίτημά της να υπάρξει επέκταση των συμβάσεων μέχρι να ολοκληρωθούν οι καινούργιοι διαγωνισμοί, η κατάληξη αυτής της ιστορίας, ίσως διαδραματιζόταν στις αίθουσες των δικαστηρίων, με αντίδικους την ΕΠΑ Αττικής και το υπουργείο Ανάπτυξης.
Η ΕΠΑ, βέβαια, υποσχέθηκε στον υπουργό ότι τα 500 χιλιόμετρα θα τα κατασκευάσει το 2009, με δικά της χρήματα, χωρίς δηλαδή επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό όμως, κρύβει μία αλήθεια. Και αυτή δεν είναι άλλη, από το ότι τα χρήματα που θα πληρώσει από την τσέπη της η εταιρία, θα τα περάσει στις δαπάνες της, με αποτέλεσμα να γυρίσουν στον Έλληνα καταναλωτή. Ενώ αν κατασκεύαζε τα 500 χλμ. μέσα στο 2008, οι Έλληνες καταναλωτές θα πλήρωναν το μισό ποσό, λόγω των επιδοτήσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οψόμεθα.
Η είδηση του σημερινού κεντρικού θέματος του περιοδικού μας, αφορά σε έναν θάνατο εργαζομένου σε χωματουργικά έργα φυσικού αερίου στην Αργυρούπολη. Τον πρώτο στην Αθήνα και ευχόμαστε τον τελευταίο.
Είδηση τραγική, που μας υποχρεώνει να εγείρουμε σειρά ερωτημάτων για τους ελέγχους, τις επιβλέψεις και την τήρηση των μέτρων ασφαλείας. Για τους εργολάβους και τους υπεργολάβους, για τους επιβλέποντες, για την ΕΠΑ και την ΕΔΑ, τις συμβάσεις και τη ΡΑΕ. Θα τα διαβάσετε όλα αυτά, όπως και το γεγονός ότι ο ατυχής εργαζόμενος ήταν 65 ετών.
Ένα σχόλιο μόνο, σε σχέση με το τελευταίο. Από κοινωνικής πλευράς, το να εργάζεται ένας άνθρωπος στα 65 του χρόνια, και μάλιστα έξω, στους δρόμους, για μας είναι τραγικό. Βεβαίως τα ασφαλιστικά μηνύματα και για τη γενιά μας, τους 40άρηδες και 50άρηδες, αλλά και τους 30άρηδες, δεν είναι καλύτερα. Μέχρι τα 70 μας θα δουλεύουμε και ίσως παραπάνω. Ε, ρε βούρδουλα που θέλει αυτή η πολιτεία, ε, ρε κράτος που έχουμε. Από τα 60 μας έπρεπε να είμαστε στα σπίτια μας, στη ζεστασιά μας με την ανθρώπινη σύνταξή μας και όχι έξω στους δρόμους, στις σκαλωσιές και όπου αλλού δουλεύουμε μια ζωή μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας…
