«Έφυγε» ακόμα ένα καλοκαίρι και γυρίσαμε στα τετριμμένα της καθημερινότητάς μας…
Όμως αισθανόμαστε ότι αυτή τη φορά, αυτή την καθημερινότητα θα την συντροφεύουν όλα αυτά που ζήσαμε, τους δύο προηγούμενους μήνες.
Στο σημείωμα του «Υ» του τεύχους Ιουλίου – Αυγούστου γράφαμε ότι στις διακοπές μας θα μας συνόδευαν τα αποκαΐδια της Πάρνηθας και του Πηλίου. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τι ακόμα μας περίμενε. Ο θάνατος από τις πυρκαγιές δεκάδων συνανθρώπων μας στην Πελοπόννησο και την Εύβοια, η βιβλική καταστροφή του δασικού πλούτου της χώρας μας, οι σκηνές από χωριά να καίγονται και ανθρώπους απελπισμένους, θα μας συνοδεύουν σίγουρα για πολύ καιρό, αν όχι για όλη μας τη ζωή. Όλη αυτή η ανείπωτη συμφορά και όλα αυτά που ζήσαμε τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου και τις πρώτες του Σεπτεμβρίου, έκανε στάχτη: ζωή, βιός, περιβάλλον, αξιοπρέπεια, πολιτισμό, υπευθυνότητα, αξιοπιστία, εμπιστοσύνη, σοβαρότητα, όνειρα, ελπίδες και το μέλλον μας…
Όλο αυτό το διάστημα έχουν ειπωθεί τόσα πολλά, για ευθύνες και αιτίες αυτής της καταστροφής που νομίζουμε ότι θα ήταν ανώφελο να προσθέσουμε και εμείς τη δική μας -υποκειμενική- άποψη. Όμως, θα θέλαμε να καταγράψουμε μία κατάθεση που γίνεται από τη ματιά ενός ανθρώπου, που αν μη τι άλλο, δεν μπορούμε να του προσάψουμε κάποια σκοπιμότητα, αφού δεν είναι συμπατριώτης μας. Πρόκειται για την ανταποκρίτρια της γερμανικής εφημερίδας «Ζιντ Ντόιτσε Τσάιτουνγκ», Κριστιάνες Σλέτσερ, που έγραψε στις 29 Αυγούστου σε δημοσίευμα με τίτλο «η ελληνική ασθένεια»:
«Η Ελλάδα βιώνει το «κακό καλοκαίρι του αιώνα» και δεν μπορεί πλέον να αποσιωπηθεί το γεγονός, πως τα αίτια του περιβαλλοντικού φιάσκου μαρτυρούν κάτι για την κατάσταση της χώρας, της κοινωνίας της και της πολιτικής της τάξης…
…Τα τελευταία χρόνια η ευημερία στην Ελλάδα έχει πάρει διαστάσεις ακραίου υλιστικού και ατομικιστικού κοινωνικού κινήματος. Η άναρχη και παράνομη δόμηση αγνοεί τη φύση και το κράτος τα ενισχύει, επιβάλλοντας σπανίως κυρώσεις. Νεποτισμός και διαφθορά έχουν επεκταθεί πολύ και σε επίπεδο δήμων και η περιβαλλοντική πολιτική είναι το «θετό παιδί» όλων των πολιτικών παρατάξεων…
…Η κρατική αμέλεια αποτελεί μια πρόκληση για τους εμπρηστές, που δρουν ακόμη και για λογαριασμό μεγάλων οικοδομικών ομίλων. Οι συνταγές – προτάσεις των πολιτικών δεν αφήνουν ελπίδες για δραστική αγωγή αντιμετώπισης της ελληνικής νόσου. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης διατύπωσε φαντασιώσεις για «ασύμμετρη απειλή» για τη χώρα, που συνήθως χρησιμοποιείται για τρομοκράτες και σημαίνει: «υπάρχει ένας εχθρός, που είναι ξένος και άγνωστος και πυρπολεί τη χώρα». Η αλήθεια είναι πολύ πιο ανησυχητική. Ο πύρινος διάβολος βρίσκεται μέσα στο σύστημα, κάτι που δεν μπορεί να το κρύψει ούτε ο πυκνότερος καπνός».
Στην ίδια εφημερίδα, σε εκτεταμένο άρθρο – ανταπόκριση αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Ο κυκεώνας κυβερνητικών ανακοινώσεων, αναφορών των ραδιοτηλεοπτικών μέσων και εκατέρωθεν σχολίων και κατηγοριών μεταξύ πολιτικών κομμάτων δεν οδηγεί στην ερμηνεία των καταστροφών, αλλά συχνά την τυλίγει σε περισσότερη κάπνα αυξάνοντας τον γενικό πανικό. Οι καταστροφές μπορούν να προληφθούν οικολογικά και πολιτικά, αλλά μάλλον είναι απλούστερο να διατηρεί κανείς την πίστη ότι η φωτιά πίπτει εξ ουρανού ή αποτελεί θεία τιμωρία»…
Η τραγική ειρωνία ήταν ότι ταυτόχρονα με τη βιβλική καταστροφή είχαμε και προεκλογική περίοδο. Με αντικρουόμενα συναισθήματα ακούγαμε άπειρα «θα» και γίναμε μάρτυρες μιας πλειοδοσίας υποσχέσεων για παροχές. Το ίδιο παιχνίδι όπως κάθε φορά που έχουμε εκλογές. Οι έχοντες την εξουσία και αυτοί που προσβλέπουν σ’ αυτήν τώρα λένε ότι πήραν το μήνυμα που τους έδωσε ο λαός. Όμως όπως συμβαίνει κάθε φορά, μόλις καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός όλα θα ξεχαστούν και το μήνυμα που λένε ότι πήραν από τις εκλογές θα το μεταφράσουν έτσι όπως το έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους…
«Υ»
