Εύλογα ερωτήματα, ζητάνε απαντήσεις,
δικαίωμα έχεις στη ζωή, με σιγουριά να ζήσεις!
Για πολλοστή πλέον φορά, στο έργο θεατές,
πόσο ακόμα, θα ‘μαστε, μονάχα ακροατές;
Η έννοια πρόληψη, άραγε, λέει κάτι γι’ αυτούς;
Τους κάθε λογής υπεύθυνους και πλέον ειδικούς!
Φύση, περιουσίες χάνονται, φταίει η προσωπική ευθύνη;
Που είναι το κράτος πρόνοιας; Τι κάνουνε εκείνοι;
Βγαίνουν κατόπιν εορτής, πάνω στα αποκαΐδια,
τι να μας πούνε άραγε; Τα ίδια και τα ίδια!
Τσίπα, σταλιά δεν έχουνε, μεγάλο τους το θράσος!
Ως πότε άραγε ο λαός, θα ‘ναι μόνο κομπάρσος;
Μνήμη χρυσόψαρου, δεν έχουμε, βλέπουμε και εικόνες!
Τα έργα και οι πράξεις τους, θα μείνουν στους Αιώνες!
Δίχως το βιός του ο καθείς, πως θα ζήσει απ’ εδώ και πέρα;
Το φταίξιμο ειν’ άραγε, μόνο, στον δυνατό αγέρα;
Κατά καιρούς υπήρχανε, προτάσεις, συμβουλές,
γιατί δεν εφαρμόζονται, θεωρούνται ακριβές;
Γνωρίζει κανείς άραγε, κάποιο σύγχρονο υλικό,
ας πούμε για παράδειγμα, το επιβραδυντικό υγρό;
Που είναι οι δασοφύλακες, καθόλου δεν βοηθούσαν;
Και ζώνες αντιπυρικές, τα Δάση, απαιτούσαν!
Στοιχίζουν περισσότερο, απ’ την καταστροφή,
το κόστος της πυρόσβεσης, την ανθρώπινη ζωή;
Πόσο καιρό χρειάζεται, να πρασινίσει ο τόπος;
Ή άλλα… έχουνε στο νου, χαμένος ειν’ ο κόπος!
Πράσινη ανάπτυξη όταν λεν, τι άραγε εννοούνε;
Το οξυγόνο όταν χάνεται, ποιοι θα μπορούν να ζούνε;
Συμπέρασμα, κάποια στιγμή, να βγάλει ο λαός,
να τιμωρήσει υπεύθυνους, δεν γίνετε άλλως πως!
Το κακό πλέον παράγινε, καθείς να το σκεφθεί,
έχει χρονοδιάγραμμα, ετούτη η ζωή!
Ιούλιος 2022
Βιασμένος Συνταξιούχος
(Βασίλης Σπανός)
