Ηλίας Κωνσταντινίδης (Θεσσαλονίκη)
Ιορδάνης Παπαδόπουλος (Κοζάνη)
Όσον αφορά την λειτουργία του Διοικητικού Συμβουλίου, σας ενημερώνω ότι αμέσως μετά την ψήφιση του ΠΔ, εντοπίσαμε κάποια άρθρα που ενδεχομένως χρειάζονταν τροποποίηση. Όμως δυστυχώς υπάρχουν προβλήματα με τις διευθύνσεις βιομηχανίας σχετικά με το πώς κατανοούν κάποιοι το ΠΔ, γι’ αυτό και δεν μπορέσαμε να επιλύσουμε αυτά τα επιμέρους ζητήματα. Υπήρχαν και παλιότερα προβλήματα, όπως είπε και ο επίτιμος πρόεδρος. Προσπάθησαν και τότε με τροποιητικά διατάγματα, να διορθώσουν όσα λάθη είχαν γίνει. Θέλω να ξέρετε, ότι όταν εκδόθηκε το Π.Δ. και καλέστηκε η Ομοσπονδία, δεν της είχε δοθεί χρόνος να έχει πληρέστερη ενημέρωση πάνω στα ζητήματα που έθετε, αλλά και δεν υιοθετήθηκαν οι θέσεις της. Ας μην λέμε πράγματα μόνο για να εντυπωσιάζουμε. Πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι απέναντι στον Κλάδο και να ενημερώνουμε σωστά τους συνάδελφους. Μπορεί να έχουν γίνει κάποια λάθη. Εδώ είναι η Ομοσπονδία, εδώ είναι και οι συνάδελφοι. Αυτοί που θα εκλεγούν ας βοηθήσουν να λυθούν τα όποια προβλήματα υπάρχουν ακόμα.
Χαίρομαι που πήραμε απόφαση σαν Διοίκηση να μην καλέσουμε εκπροσώπους κομμάτων. Δυστυχώς αυτοί που έρχονται από τα κόμματα, το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι να εξασφαλίσουν κάποια ψηφαλάκια. Δεν είναι όπως παλαιά που υπήρχε κάποια επαφή με τα κόμματα. Θυμάστε πέρσι με το Άδωνι…
Συνάδελφε Αθανασόπουλε αν θες να κερδίσεις ψήφους, με έργα να το δείξεις και όχι λέγοντας ότι θα διαλυθεί η Ομοσπονδία. Τα προβλήματα δεν πηγάζουν από την μη σωστή λειτουργία της Διοίκησης, αλλά από συγκεκριμένες πολιτικές που εφαρμόζονται. Σε αυτές πρέπει να είμαστε απέναντι. Ακούσατε τα νέα μέτρα που εξαγγέλθηκαν συνάδελφοι; Μείωση αφορολόγητου από τα 8.600 στα 5.600 που σημαίνει 650 ευρώ επιβάρυνση. Οι 12 μισθοί γίνονται 11. Περικοπές σε επιδόματα ανεργίας, οικογενειακά και ό,τι έχει σχέση με κοινωνική πρόνοια. Στασιμότητα συλλογικών συμβάσεων. Πώληση του 30% με 40% των ειδικών μονάδων της ΔΕΗ, που αντιστοιχεί στο 17% της επιχείρησης, δηλαδή πλήρη ενεργειακή εξάρτηση της χώρας μας από ξένα συμφέροντα. Το εθνικό καύσιμο της χώρας ήταν ο λιγνίτης συνάδελφοι και το διοχετεύουμε σε χέρια ιδιωτών αυτή την στιγμή.
Υπάρχει μέσα στην αίθουσα κάποιος που θεώρει ότι η ανταγωνιστικότητα πραγματικά θα αλλάξει αν ανοίξουν τα μαγαζιά τις Κυριακές; Το μόνο που θα πετύχουν είναι να βοηθήσουν τους μεγάλους και τις πολυεθνικές να ισοπεδώσουν τους μικρούς επαγγελματίες και τους εμποροβιοτέχνες που είναι η ραχοκοκαλιά της Ελληνικής οικονομίας. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί, να το προστατέψουμε και να βάλουμε πλάτες όλοι μας.
Θα θέσω κάποια γενικά ζητήματα που βιώνουμε σε όλη την Ευρώπη. Η άνοδος της άκρο -δεξιάς δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητη. Βλέπετε τι γίνεται στην Γαλλία. Ας προβληματιστούμε λίγο περισσότερο, ώστε αυτό το φαινόμενο να μην έρθει και στην χώρα μας.
Ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος συνάδελφοι, είναι ξεκάθαρος. Είναι ρόλος διεκδικητικός. Από την μία διεκδικεί να δοθούν λύσεις στα προβλήματα του Κλάδου και από την άλλη διεκδικεί λύσεις για ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα. Από εκεί και πέρα, πρέπει να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας και να δούμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να κινηθούμε. Για τα κλαδικά ζητήματα οφείλουμε να έχουμε τεκμηριωμένες απόψεις. Για τα υπόλοιπα αν δεν καταλάβουμε ότι με τέτοιες πολιτικές επιβάλλεται να βγούμε στους δρόμους, τότε δυστυχώς κοιμόμαστε όρθιοι. Ξέρετε καμία επανάσταση που έγινε από τον καναπέ, εκτός αν είναι κάποια καινούργια μορφή αντίδρασης αυτό που γίνεται.
Αν δεν βγούμε στους δρόμους και δεν ματώσουμε, όπως μάτωσαν κάποιοι παλαιότερα, για να καθιερώσουν το οκτάωρο και την αργία της Κυριακής, δεν θα πετύχουμε.
Γιάννης Καραπινίδης (Θεσσαλονίκη)
Συμβούλια και συμμετοχές: Θα σε πικράνω φίλε Αθανασόπουλε, «τα έχω» μαζί σου επειδή δεν ερχόσουν στα συμβούλια. Από τα εννέα που έγιναν, ήρθες μόνο στα δύο.
Προβλήματα του Κλάδου: Πάρα, πάρα πολλά. Δεν τα λύσαμε όλα σε τρία χρόνια. Κάναμε όμως προσπάθεια, έγιναν προτάσεις από όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου. Μπορεί να τις διαβάσετε στα πρακτικά των συνεδριάσεών μας.
Είχαμε μεγάλες παγωνιές στη Θεσσαλονίκη, κάτι πρωτόγνωρο. Βγαίναμε συνέχεια στα κανάλια, και ο πρόερδος και εγώ και ο αντιπρόεδρος και άλλα λέγαμε, άλλα έγραφαν στα ΜΜΕ. Τα βλέπαμε την άλλη μέρα και λέγαμε «μα τι λένε; Αυτά είπα»; Ευτυχώς που έχουμε και το Facebοok και τα ανεβάζαμε… Τα διόρθωναν μετά. Λέγαμε συνέχεια για εταιρείες-φαντάσματα, για εταιρείες ανύπαρκτες, αλλά και για συνάδελφους ανύπαρκτους.
Πρόταση: Επειδή κανένας συνδικαλιστής δεν πληρώνεται για τα έξοδα των μετακινήσεών του, όπως είπε κι ο συν. Ηρακλής, στο επόμενο διοικητικό συμβούλιο, όποιος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό το έξοδο και δεν σκοπεύει να έρχεται στις συνεδριάσεις, ας μην βάλει υποψηφιότητα. Όσοι συνάδελφοι εκλεγούν, θα πρέπει να έχουν αποφασίσει ότι το διήμερο ή το τριήμερο το αφιερώνουν για το καλό του Κλάδου. Φυσικά και έχουμε όλοι οικονομικά προβλήματα. Σε κανέναν μας δεν περισσεύουν 100 και 200 ευρώ. Σε μία βδομάδα, θα έχουμε διοικητικό συμβούλιο με τη νέα σύνθεση, θα πρέπει να είναι παρόντες, και οι 15.
Βασίλης Μπάρμπας (Ιωάννινα)
Κατέβηκα από τα Ιωάννινα για να εκπροσωπήσω τους συναδέλφους μου που πιστεύουν σε εμένα κι ότι θα τους εκπροσωπήσω σωστά.
Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε αυτόν τον υπέροχο Κλάδο, και δυστυχώς βρισκόμαστε σήμερα, λίγες ώρες πριν τις εκλογές, να τα τινάζουμε όλα στον αέρα αψηφώντας τι συμβαίνει σε κάθε νομό, τι ζητάει το κάθε σωματείο.
Πιστεύω ότι τέτοιες ενέργειες, σαν αυτή του συν. Αθανασόπουλου, που τον θυμάμαι από παιδί, δεν βοηθούν.
Έχω βάλει και πάλι υποψηφιότητα με το ψηφοδέλτιο της ΑΔΕΚΥ. Είμαι έτοιμος να την αποσύρω αν συμφωνήσουμε να κατέβουμε με ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο. Είμαστε εδώ, πολεμάμε για τις απόψεις μας, τις εκφράζουμε και προσπαθούμε να γίνει σύνθεση ώστε όλοι να συμφωνήσουμε τελικά.
Στην πόλη μας, πριν 9 χρόνια, οι συνάδελφοι του ΚΚΕ κατέβηκαν με ξεχωριστό ψηφοδέλτιο.
Ως τότε το Σωματείο μας ήταν ίσως το καλύτερο του Κλάδου, με πολλές δραστηριότητες και επιτυχίες. Αναλωθήκαμε στο πως θα βγάλουμε τα μάτια μας μεταξύ μας και το πετύχαμε!
Είχε τότε το σωματείο μας 160 μέλη. Σήμερα έχουμε μείνει μόνο 30 από τα οποία, μόνο οι 18 είναι οικονομικά τακτοποιημένοι.
Αναρωτιέμαι ειλικρινά, τα μαθήματα που πήραμε από αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που μας διοικούσαν παλαιότερα, πόσοι τα θυμόμαστε; Προσωπικά από τότε που ασχολούμαι με τα κοινά έχω κάνει φίλους σε όλη την Ελλάδα. Όλα αυτά τα χρόνια, όπου και να βρέθηκα, κοιτούσαν να μου ανοίξουν την πόρτα τους, την αγκαλιά τους, οι συνάδελφοι. Το ίδιο έκανα και εγώ στα Γιάννενα. Δεν πιστεύω να ήρθε συνάδελφος στην πόλη μας, να με ζήτησε και να μην ήμουν παρόν. Κάνω έκλυση στον Ηρακλή, στον Αθανασόπουλο ακόμα και στον Στρουμπούλη για ενιαίο ψηφοδέλτιο. Πιθανόν ο Στρουμπούλης με το ενιαίο, να εξασφαλίσει περισσότερους ψήφους.
Πρέπει να εκλέξουμε συναδέλφους που έχουν την ικανότητα του λέγειν, να βλέπουν μπροστά για να μπορούν να ανατρέψουν τα πράγματα…
Είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες και φορολογούμαστε, βγάλουμε δεν βγάλουμε μεροκάματο, αφού μας φορολογούν με βάση τα τεκμαρτά.
Το 2013 είπα στους συναδέλφους μου στα Γιάννενα «όσοι δεν μπορείτε να ανταπεξέλθετε στις υποχρεώσεις σας, κλείστε τα βιβλία σας τώρα». Κάποιοι είπαν τότε ότι «ο Μπάρμπας θέλει να το έχει μονοπώλιο». Περίπου 30 συνάδελφοι ήρθαν και μου είπαν «ευχαριστώ Βασίλη που μας προστάτεψες». Κάποιοι από αυτού που με κατηγόρησαν, σήμερα κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους γιατί χρωστάν 30 και 40.000 ευρώ.
Η πραγματικότητα είναι μια. Η χώρα βρίσκεται σε πρωτοφανή κρίση. Κατά συνέπεια θα έπρεπε να είμαστε υπεύθυνοι και υπόλογοι απέναντι στους συνάδελφους που μας δίνουν την ψήφο τους.
Κάποιοι συνάδελφοι κατάφεραν και ίδρυσαν μια κοινοπραξία για να διεκδικήσουν στην περιοχή τους έργα από τους δήμους. Στα Γιάννενα καταφέραμε, με την βοήθεια του δήμου μας, να ξεκινήσουμε συνεργασία με την ΔΕΥΑΚ. Είχαμε όμως την ατυχία, μια εβδομάδα πριν, να κλείσει ο Συνεταιρισμός στην πόλη μας και οι συνάδελφοι έκαναν πίσω και δεν προχωρήσαμε…
Επενδύσαμε όλα αυτά τα χρόνια στην κατανάλωση και όχι στην δημιουργία έργων. Η κρίση έχει και πλεονεκτήματα. Πρέπει να δούμε ποια είναι και να τα αρπάξουμε. Την κερδοφορία των επιχειρήσεών μας την θεωρώ ξεχασμένη. Μακάρι να βγω ψεύτης. Στα φορολογικά προσέξτε να είστε σωστοί. Στα Γιάννενα ξεκίνησαν έλεγχοι. Οι εφοριακοί ξέρουν ποιο πολλά για μας, απ’ ότι εμείς οι ίδιοι για τις επιχειρήσεις μας. Κανείς από εμάς δεν έχει πραγματική εικόνα της επιχείρησής του.
Τα έργα είναι συγκεκριμένα. Αν δέκα υδραυλικοί διεκδικήσουμε μαζί κάποια από αυτά σε σωστή τιμή, αντί να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας κατεβάζοντας τις τιμές μας και στο τέλος να μην μπορούμε να επιβιώσουμε, θα είμαστε κερδισμένοι. Σήμερα ο πολίτης κερδίζει και εμείς φυτοζωούμε…
Ήρθε ο οικονομικός σύμβουλος της ΓΣΕΒΕΕ. Συνάδελφοι, είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η ΓΣΕΒΕΕ έχει ξεφύγει με άλματα μπροστά.
Ακούσαμε για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό. θεωρώ ότι είναι ένα σχέδιο άμεσης επέμβασης γιατί τα δικαστήρια μέχρι το 2018 δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν κανέναν άλλο κι αυτοί που πάνε για κατασχέσεις και συμβιβασμούς είναι χιλιάδες.
Άκουσα μεγάλα λόγια για την ασφάλιση έργου. Δεν είχα σκοπό να αναφερθώ και εγώ αλλά θα πω δύο λόγια. Το 2011 δεν είχα ασφάλιση. Ένας υπάλληλός μου ακούμπησε σε ένα τζάμι και σφάχτηκε. Ασφάλιση δεν έχω ούτε σήμερα. Το ψάχνει όμως το γραφείο μου για να κάνω ασφάλιση και όχι μόνο για αστική ευθύνη. Μου στοίχισε το ατύχημα του υπαλλήλου 72 χιλιάδες ευρώ. Συνάδελφός μου στα Γιάννενα έπεσε πάνω σε ένα φωταγωγό και πρέπει τώρα να πληρώνει δύο εκατομμύρια που δεν τα έχει. Ψυχολογικά όλα αυτά είναι δυσβάστακτα. Κατά συνέπεια θα έλεγα, σε όλους εσάς που αναρωτιέστε ακόμη τι θα κάνετε, να το δείτε σοβαρά και να προχωρήσετε σε ασφάλεια που θα καλύπτει όχι μόνο την αστική ευθύνη για τα έργα σας, αλλά και το προσωπικό σας και εσάς τους ίδιους.
Τελειώνοντας θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους χορηγούς που σήμερα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, εξακολουθούν να στηρίζουν την ΟΒΥΕ και να μας βοηθάνε. Βεβαίως μέσα σε μια γενική συνέλευση είναι άδικο να παραβρίσκονται. Πιστεύω όλοι μας γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε. Αν θα διαλέξουμε προϊόντα από την Κίνα, την Ινδία ή την Γερμανία. Μακάρι και ελληνικές βιομηχανίες να καταφέρνουν να επιβιώνουν μέσα στην κρίση για να μπορούν να βοηθούν και την Ομοσπονδία μας.
Γιάννης Μπιλίρης (Κάλυμνος)
Η κρίση είναι Ευρωπαϊκή – διεθνής. Στην ουσία η ίδια η λειτουργία αυτού του τρόπου οικονομίας και δεν έχει να κάνει απλά με το μείγμα όπως λέει η εισήγηση. Οι δε πολιτικές επιλογές και αποφάσεις της Ε.Ε., εκπορεύονται από τα μεγάλα συμφέροντα που μπορεί να είναι ανταγωνιστικά μεταξύ τους, αλλά όταν είναι να χτυπήσουν τους αποκάτω, τα βρίσκουν μια χαρά. Επομένως το ευρωπαϊκό όραμα, της οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης, είναι μια τεράστια αυταπάτη. Η Ε.Ε., πρώην ΕΟΚ, πρώην Ένωση Άνθρακα και Χάλυβα, φτιάχτηκε εξ αρχής για την εξυπηρέτηση των μεγάλων μονοπωλιακών συμφερόντων. Ήδη στην Ε.Ε. υπάρχει διευθυντήριο (Γερμανίας Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας). Δηλαδή έχουμε μια Ε.Ε. με ταχύτητες, με ότι αυτό σημαίνει για χώρες σαν την Ελλάδα. Άρα το ευρωπαϊκό όραμα, που και η εισήγηση αναφέρει, είναι αέρας κοπανιστός.
Για ποια εθνική προσπάθεια μιλάμε; Σε μια κοινωνία όπως η δική μας, με ανταγωνιστικά ταξικά συμφέροντα, είναι παραμύθι. Στην περίοδο της κρίσης δεν είναι όλοι χαμένοι. Ίσα – ίσα για το μεγάλο κεφάλαιο, ήταν ευκαιρία να βάλουν στο χέρι δημόσιο πλούτο έναντι τιποτένιων ποσών. Υπάρχουν λοιπόν και κερδισμένοι έστω και σαν συνεργάτες του Ξένου Μονοπωλιακού Κεφαλαίου μέσα από συμπράξεις.
Υπάρχουν και αυτοί που ελπίζουν, ότι ακολουθώντας όλους αυτούς, θα μπορέσουν να επιβιώσουν οικονομικά, ίσως και να αναπτυχθούν, έστω και σαν ο φτωχός συγγενής. Άλλωστε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά και μόνο με την ελπίδα δεν ζει κανείς.
Συνάδελφοι, μια τομή, ένας διαχωρισμός διατρέχει την σκέψη και την πρακτική όλων των μικρομεσαίων στρωμάτων, άρα και του δικού μας Κλάδου.
Η προσέγγιση προς το μεγάλο κεφάλαιο, για όλους τους παραπάνω λόγους ή με τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους για μια άλλη κοινωνική και οικονομική προοπτική. Εμείς επιλέξαμε το δεύτερο. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του αναλόγως του πώς είναι ή νομίζει ότι είναι η κοινωνική/οικονομική θέση του. Κι ας μην παραβλέπουμε ότι και στον δικό μας Κλάδο, όπως και σε όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες, υπάρχει εσωτερική οικονομική διαστρωμάτωση, άρα και οι αντιπαλότητες που προκύπτουν έχουν ουσία, είναι τέτοιας φύσης όπου εκ των πραγμάτων κυριαρχεί όπως στην ΟΒΥΕ η συντεχνιακή αντίληψη κι όχι η συνδικαλιστική. Γι αυτό και η πλειοψηφία της ΟΒΥΕ έχει σοβαρή ευθύνη γιατί όχι μόνο δεν πάλεψε να έχουν όλοι την δυνατότητα της αντικατάστασης της παλιάς άδειάς τους με την καινούργια χωρίς προϋποθέσεις, αλλά έριξε στο καλάθι των αχρήστων ψήφισμα παλιότερης γενικής συνέλευσης που ζητούσε αυτό ακριβώς το πράγμα και ποτέ δεν έδωσε εξήγηση, γιατί; Αποτέλεσμα; συνάδελφοι με δεκαετίες στο επάγγελμα έμειναν εκτός. Δεν νιώθουν οι συνάδελφοι της Διοίκησης ευθύνη γι αυτό; Tι λέτε και τι κάνετε τώρα συνάδελφοι ότι έγινε, έγινε; Ωραίο άλλοθι. Συνδικαλισμός δεν είναι να εφαρμόζονται οι νόμοι του κράτους, αλλά να αντιπαλεύουμε τους νόμους που θεωρούμε ότι μας αδικούν. Κι αυτό δεν υπάρχει σ’ εμάς.
Για τα POS μια κουβέντα. Αυτά τα εργαλεία είναι μέσα ελέγχου. Στο τέλος θα ελέγχονται όλα από τις τράπεζες και αυτά που θα έχουμε στο χέρι στην ουσία θα είναι κουπόνια γιατί αν ήθελαν την πάταξη της φοροδιαφυγής θα έβαζαν χέρι στις off shore επιχειρήσεις, στους φορολογικούς παράδεισους, στις τριγωνικές και πολυγωνικές συναλλαγές. Η Διοίκηση πρέπει να διαχειρίζεται καλύτερα τις πολώσεις που δημιουργούνται δικαιολογημένα ή όχι, γιατί η εμπειρία από το πρόσφατο παρελθόν δείχνει ότι η Διοίκηση, είτε έμμεσα είτε ακόμα και άμεσα υποθάλπει τέτοιες καταστάσεις…
Χαράλαμπος Μιχαηλίδης (Καβάλα)
Χαίρομαι για την απόφαση του διοικητικού συμβουλίου να μην καλεστούν εκπρόσωποι των κομμάτων. Ήταν κάτι που είχα ζητήσει από την προηγούμενη συνέλευση, μετά την παρουσίαση του κ. Άδωνι Γεωργιάδη και του κ. Λεβέντη, οι οποίοι, εμμέσως πλην σαφώς, μας έφτυσαν κατάμουτρα με αυτά που είπαν.
Θέλω να ρωτήσω τον συν. Ηρακλή Δαριβιανάκη. Μίλησε για προγράμματα, τα οποία μπορούν να προσφέρουν λεφτά στα σωματεία, και είναι στα συρτάρια. Θα τον παρακαλούσα, εάν έχει λεπτομέρειες, να μας τις δώσει, να ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο, ώστε τα σωματεία να λάβουν κάποια χρήματα.
Ο συν. Αθανασόπουλος, νομίζω οτι χρωστάει να ζητήσει μια συγνώμη από τους συνάδελφους της Καβάλας, γιατί από τη διοίκηση της Καβάλας, η συγνώμη του δεν πρόκειται να γίνει δεκτή.
Γεώργιος Κουμαριώτης (Κεφαλονιά)
Καταρχήν να υποκλιθούμε στους συναδέλφους που δίνουν αγώνα να υπάρχουν οι σύνδεσμοι, στους συναδέλφους που δίνουν το υστέρημα των παιδιών τους για να πληρώσουν τη συνδρομή τους, που είναι δίπλα μας στο συντεχνιακό πρόβλημα και στον αγώνα για την επίλυσή του, αλλά και στον αγώνα για τα προβλήματα της ζωής. Γιατί, πλέον, οι κυβερνώντες, η πολιτική τους, το μεγάλο κεφάλαιο, η ΕΕ, παραβιάζουν βασικές αρχές της ζωής μας. Δεν είναι τυχαίο,το ότι έβαλαν χέρι στην πρώτη κατοικία τη στιγμή, που, τρεις μέρες νωρίτερα, δήλωναν από τα ΜΜΕ ότι δεν θα την ακουμπήσουν. Η βόμβα έσκασε και στον Σύνδεσμό μας. Μία από τις πέντε κατασχέσεις πρώτης κατοικίας στην Κεφαλονιά, αφορά μέλος του Συνδέσμου μας. Σας μιλάμε ειλικρινά, κόπηκαν τα πόδια μας όταν ο συνάδελφος έχασε το σπίτι του για 17.000 ευρώ, το οποίο το Κράτος το κοστολογεί για 75.000 ευρώ. Είναι αμείλικτοι, θέλουν να γκρεμίσουν ακόμα και τη φωλιά της λαϊκής οικογένειας. Να μην έχει μέλλον ο νέος συνάδελφος που έχει και οικογένεια. Να μην έχει πού να πατήσει, να χάσει το έδαφος κάτω απ’τα πόδια του. Τραγική ειρωνία, ότι αυτός ο συνάδελφος είναι και ηλεκτρολόγος. Είδαμε όμως την αδιαφορία του άλλου Συνδέσμου, κι αναλάβαμε να στηρίξουμε εμείς τον συνάδελφο με την ιδιότητά του ως υδραυλικού. Για να μην χάσει το δίκιο του, να μην μείνει μόνος του μέσα στην κρίση, να μην αισθανθεί ότι εκτελέστηκε, ότι έφυγε από τη ζωή και από αυτά που απαιτούνται για να υπάρχει ζωή στην οικογένειά του. Βγήκαμε μπροστά, συνεργαστήκαμε με το εργατικό κίνημα, συνεργαστήκαμε με τη λαϊκή συσπείρωση στην περιφέρεια. Γιατί, η τραγική ειρωνία είναι, ότι η περιφέρεια Ιονίων Νήσων, χρωστούσε στον συνάδελφο 15.000 ευρώ από έργα, κι είχε παραγράψει τα τιμολόγια. Η ΔΟΥ δεν δέχθηκε να συμψηφίσει το ποσό αυτό, η Περιφέρεια δεν δέχθηκε να δώσει βεβαίωση οφειλής. Παραβίασαν την υγεία, παραβίασαν τις συντάξεις, παραβίασαν την πρώτη κατοικία, ζητάνε να μας αφανίσουν. Θα μας τα πάρουν όλα, για να είμαστε στον αέρα. Άρα απαιτείται μέτωπο, απαιτείται να τα δούμε πραγματικά πολιτικά και συνδικαλιστικά τα πράγματα. Η ζωή δεν μπορεί να πάει πίσω.
Ο Σύνδεσμός μας έχει αποκτήσει επίσημα πλέον επιτροπή αλληλεγγύης. Είμαστε δίπλα σε κάθε συνάδελφο που αδυνατεί, που δεν έχει δουλειά, μοιραζόμαστε το μεροκάματό μας. Υπάρχουν λύσεις. Αντί να χρησιμοποιούμε άσχετους με το επάγγελμα ανθρώπους, ας κοιτάξουμε δίπλα μας, ας ακούσουμε τον παλμό της καρδιάς του συναδέλφου, και τη μεγάλη λέξη που λέγεται «συναγωνιστής» ας την πάμε ένα βήμα παραπάνω και ας της δώσουμε πραγματική αξία, να γίνουμε πραγματικά σύντροφοι με τους συναδέλφους.
Αυτές οι δραστηριότητες, σε συνδυασμό με τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που κάνει ο Σύνδεσμος και η σύμπραξή του με τον Σύνδεσμο των ηλεκτρολόγων για τη διοργάνωσή τους, πιστεύουμε οτι δίνουν ζωή στους συναδέλφους. Δεν πρέπει να τα παραμελούμε. Παρ’όλο που ο Σύνδεσμος της Κεφαλλονιάς είναι μικρός, παραμένει ζωντανός. Η υπάλληλός του δεν έχει απολυθεί, και είναι στη διάθεση κάθε συναδέλφου, όποιας ηλικίας και οικονομικής κατάστασης, για να του συμπαρασταθεί. Έχει γίνει πόλος για ανθρώπους που δωρίζουν ή ζητούν πράγματα. Αυτή είναι η μορφή του άλλου μετώπου, της δικής μας κοινωνίας, των δημιουργικών δυνάμεων, και όχι των άλλων, των παρασιτικών, του κεφαλαίου και των τραπεζών. Πρέπει να μας βρουν μπροστά τους, και για να γίνει αυτό, πρέπει να οικοδομήσουμε την σχέση με τους συναδέλφους και να στηρίξουμε την αλληλεγγύη μεταξύ μας.
Προτάσεις: Τις κάνουμε τώρα καθυστερημένα γιατί την προηγούμενη φορά δεν είχαμε τον χρόνο.
Πρέπει να ενεργοποιηθεί το άρθρο 2 του καταστατικού της Ομοσπονδίας και να φτιαχτεί κεντρική επιτροπή αλληλεγγύης, η οποία να απαιτεί χρήματα από το κράτος για να στηρίζει συναδέλφους που βρίσκονται σε άμεση ανάγκη. Στο τρίτο άρθρο το καταστατικό μιλάει για συμμαχία με κοινωνικούς φορείς. Να γίνει κι αυτό πραγματικότητα. Θεωρούμε ότι πρέπει να ενεργοποιηθούν αυτά τα άρθρα για να αποκτήσουν οι Σύνδεσμοί μας ζωή.
Στα οικονομικά: Συνάδελφοι να κάνετε ανακύκλωση παλαιών μετάλλων. Ακόμα, υπάρχουν στα επιμελητήρια λεφτά που τα δικαιούνται οι σύνδεσμοι, κι εμείς το μάθαμε τελευταίοι. Διεκδικήσαμε ολόκληρο φάκελο, ποσόν 12.000 ευρώ, το οποίο απαιτούμε από το επιμελιτήριο Κεφαλλονιάς και Ιθάκης.
Κωνσταντίνος Σαγώνας (Λάρισα)
Έργα! Πού είναι τα έργα; Τα έργα που έχει κάνει η Ομοσπονδία μέσα στα τρία χρόνια φαίνονται. Αποδεχθείτε τα. Και μπράβο στους συναδέλφους γιατί αγωνίστηκαν με το παραπάνω για να μπορέσει να αντεπεξέλθει σε πολλά η Ομοσπονδία, και οικονομικά και σε οτιδήποτε άλλο. Αξίζουν πολλά, γιατί η νύχτα έγινε μέρα. Τι κάνουμε, πού θα πάμε, θα τον κρατήσουμε αυτόν τον Κλάδο; Πού είναι οι υπόλοιποι συνάδελφοι για να ψηφίσουν; Οι σύνδεσμοι συρρικνώνονται, πρέπει να τους κρατήσουμε, είτε στα σωματεία είτε με περιφερειακά γραφεία σωματείων. Ας κοιτάξουμε λοιπόν τι μπορούμε να κάνουμε εμείς. Ας αφήσουμε τους πολιτικούς να κάνουν τη δουλειά που πρέπει να κάνουν. Κι ας αγωνιστούμε κι εμείς όπως πρέπει να αγωνιστούμε. Είμαι και γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας της Λάρισας που έχει 35 εγγεγραμμένα σωματεία. Όταν καλούμαστε π.χ. για απεργία δεν εμφανίζονται ούτε τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων. Οι συνάδελφοι δεν έρχονται. Τι τους έχει κουράσει δεν ξέρω; Μήπως θέλει άλλο τρόπο συμπεριφοράς και όχι αυτόν που χρησιμοποιούν οι σημερινοί «αγωνιστές»;
Θεόφιλος Γιουλδούρης (Θεσσαλονίκη)
Θέλω να ευχηθώ καλή επιτυχία σε όλους τους υποψηφίους, αν και οι επικεφαλής κάποιων ψηφοδελτίων, ήταν και στην διοίκηση. Δεν χρειαζόταν να γίνει αυτό. Η άποψή μου είναι ότι, όταν εκλέγεστε σε ένα συμβούλιο, στη διοίκηση της ΟΒΥΕ ας πούμε, ή του Κλάδου σε επίπεδο σωματείων, είναι ότι από εκεί μπορείς να περάσεις τις θέσεις σου και να υλοποιηθούν για το καλό του Κλάδου. Θέλω να σας φέρω μερικά παραδείγματα. Είναι μερικοί συνάδελφοι που παρόλο ότι συνδικαλίζονται χρόνια, δεν ξέρουν πώς παίρνονται οι αποφάσεις. Παίρνονται, λοιπόν, ή ομόφωνα ή με πλειοψηφία. Τι θα πάθει κάποιος συνάδελφος, όταν αποκόπτεται από την πλειοψηφία; Δεν θα μπορέσει να περάσει η άποψή του, όσο θετική και να ’ναι. Εκτός αν η διοίκηση, είναι τόσο δημοκρατική, και του το επιτρέψει.
Συνάδελφοι, ας πορευθούμε όλοι μαζί. Αυτό έχω να σας πω, ένα βήμα πριν φύγω. Είμαι από το 1970 σε αυτό το επάγγελμα, τότε μπήκα στη σχολή. Νιώθω μια μεγάλη πίκρα και θλίψη πως, εμείς, μ’ αυτά και μ’ αυτά, δεν μπορέσαμε να δώσουμε στον Κλάδο την αξία που αρμόζει σε αυτό το επάγγελμα. Είδατε τι έγινε με τις καταστροφές από την παγωνιά: Έτσι και κάναμε εμείς μία απεργία, δεν πάει να είσαι υπουργός, ό, τι θες να είσαι, χωρίς εμάς τι θα έκανες; Το επάγγελμά μας, έχει αξία. Δεν είναι ένα επάγγελμα που μπορείς ανά πάσα στιγμή να το απορρίψεις.
Το γιατί φτάσαμε εδώ, το βλέπετε, το ακούσατε, δεν είναι ανάγκη να σας το πω εγώ. Θέλω όμως να πω δυο λόγια στη νέα γενιά του Κλάδου. Αντί να ασχολούμαστε, εμείς οι παλιότεροι με την κρίση, με τα χρέη, με τη φτώχια συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, ασχολούμαστε με χαζά πράγματα. Βρίσκεστε εδώ δύο μέρες, θυσιάζοντας το χρόνο σας και χρήμα από την τσέπη σας, καθώς ο συνδικαλισμός σε αυτόν τον Κλάδο δεν έχει αμοιβές, ούτε είναι δωρεάν. Ένα δωμάτιο σας πληρώνει η Ομοσπονδία και τα υπόλοιπα τα βάζετε από την τσέπη σας. Το κάνετε αυτό, λοιπόν, γιατί το επιθυμείτε, γιατί θέλετε να βοηθήσετε τον Κλάδο.
Η νέα διοίκηση που θα εκλεγεί, πρέπει να πλαισιωθεί από την νέα γενιά των θερμοϋδραυλικών της. Για τα υπόλοιπα, κι εγώ και κάνας άλλος συνάδελφος σαν τον Αθανασόπουλο και σαν εμένα, πρέπει να πάμε να ρίξουμε κανα ζεϊμπέκικο και να δούμε κάνα ηλοβασίλεμα και να σκεφτούμε «τι μου φταίει»; Η νέα τεχνολογία δείχνει τον δρόμο. Η νέα γενιά πρέπει να αναλάβει τα ηνία του Κλάδου.
Στηρίζω την απερχόμενη διοίκηση, γιατί προσπάθησε μέσα από προβλήματα και διάφορα άλλα, που δεν γνώριζε ούτε και η ίδια, να ορθοποδήσει και να πάει ένα βήμα παραπέρα τον Κλάδο. Και πιστεύω, η νέα γενιά, αν τη στηρίξει, θα τον πάει ακόμα παραπάνω.
Φραγκίσκος Φιλιππούσης (Αθήνα)
Τι έχουμε κάνει εμείς για να θεσμοθετήσουμε το επαγγέλματός μας, ύστερα από την εποχή της γενιάς του συνάδελφου Σπύρου Αναγνωστόπουλου που δούλεψε για την καθιέρωση των Αδειών; Έχετε δει στον αναπτυγμένο κόσμο, πως δουλεύει ο εργολάβος υδραυλικός; Εγώ το έχω δει, έχω δουλέψει έξω. Μπορούμε σαν Έλληνες και εμείς να φτάσουμε επαγγελματικά το επίπεδό τους; Δυστυχώς όχι. Το κράτος μόνο με τις δικές μας υποχρεώσεις απέναντί του ασχολείται. Με της δικές του απέναντί μας τι γίνεται; Αξιοκρατία στο επάγγελμα μας δεν υπάρχει. Ο καθένας που ξέρει να ενώσει έναν ηλιακό θερμοσίφωνα ή δυο σωλήνες μεταξύ τους, θεωρείται υδραυλικός. Θλίβομαι για την θέση που μας έχει κατατάξει η Πολιτεία στο υποσυνείδητό της.
Προσωπικά δεν συμφωνώ με το δικαίωμα που έχουν οι μηχανολόγοι να υπογράφουν και για την εκτέλεση του έργου που εμείς έχουμε κατασκευάσει. Ενώ την ευθύνη της σωστής εφαρμογής την έχουμε αποκλειστικά εμείς.
Πρέπει συνάδελφοι να βάλουμε κάποιες βάσεις για το επάγγελμά μας αν θέλουμε να είμαστε και αύριο ελεύθεροι επαγγελματίες, αν δεν θέλουμε να γίνουμε εργάτες των 25-30 ευρώ την ημέρα…
Όσοι ασχολιόμαστε με τα κοινά πρέπει να έχουμε μια στέγη, έναν κοινό τόπο που να μπορούμε να συζητάμε, να εκφράζουμε τις θέσεις μας, τις άποψη μας, τις αντιπαραθέσεις μας, να ψηφίζουμε και να προχωράμε.
Μια ζωή ανήκα στην ΑΔΕΚΥ και εκεί ήθελα να παραμείνω. Όμως σε αυτές τις εκλογές αποφάσισα να κατέβω με την κίνηση της Νέας Πορείας γιατί στο ψηφοδέλτιο της ΑΔΕΚΥ δεν ισχύουν δημοκρατικές διαδικασίες. Πότε μαζευτήκαμε να κάνουμε μια συνάντηση για να δούμε τους υποψηφίους, πότε συνεννοηθήκαμε μεταξύ μας; Εγώ προσωπικά δεν μπόρεσα να συνεννοηθώ. Υπάρχουν προβλήματα σε καίρια για μένα ζητήματα, κι εδώ υπάρχουν ευθύνες. Προσωπικά θέλω να ασχοληθώ με τα πραγματικά προβλήματα του Κλάδου…
Νίκος Γρίβας (Αθήνα)
Η οικονομική δύναμη της ΟΒΥΕ είναι οι Σύνδεσμοι που πληρώνουν τις συνδρομές τους και οι συνάδελφοι που έρχονται στις συνελεύσεις και δαπανούν και αυτοί από την τσέπη τους κάποια χρήματα. Έχουν δικαίωμα ομιλίας και δεν μπορούμε να περιορίζουμε τον χρόνο τους σε 4-5 λεπτά.
Τώρα για τα «ευχαριστώ» στους χορηγούς, δεν το κάνουν από την καλή τους την καρδιά, το κάνουν γιατί έχουν και αυτοί κέρδος από εμάς.
Όσον αναφορά την εισήγηση, στάθηκα σε μια κουβέντα που είπε ο πρόεδρος. Είπε να διατηρήσουμε την ενότητά μας. Για πια ενότητα μιλάμε; Όλοι έχουμε κοινά προβλήματα όσον αφορά την επιβίωσή μας, θέματα υγείας, ασφαλιστηκά, φορολογικά. Και όμως ακολουθούμε διαφορετικές στρατηγικές.
Άλλη σκέψη υπάρχει από την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας και άλλη σκέψη υπάρχει από το ψηφοδέλτιο της ΑΚΥ στο οποίο ανήκω και εγώ. Οι προσεγγίσεις μας είναι διαφορετικές για τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Πως εννοεί αναρωτιέμαι, η διοίκηση της Ομοσπονδία την ενότητα όταν καλεί τους Συνδέσμους, παραμονές απεργιών, να συμμετέχουνε σε αυτές μαζί με τις κατά τόπους Ομοσπονδίες, αλλά στην Αθήνα έρχεται ένα διαφορετικό μήνυμα το οποίο μας καλεί να συμμετέχουμε με την ΓΣΕΒΕΕ που όταν η κυβέρνηση έπαιρνε μέτρα γυρίζει την πλάτη και σφυρίζει αδιάφορα.
Καταρχάς δεν μπορεί να παρεμβαίνει η Ομοσπονδία στο που θα συμμετέχει το κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο. Επιλέγουμε μόνοι μας την πολιτική και συνδικαλιστική μας πορεία.
Δύο λόγια για τις Άδειες. Πριν 6-7 μήνες ήρθε ένα έγγραφο στον Σύνδεσμο της Αθήνας από την Ομοσπονδία που πανηγύριζε γιατί δόθηκε παράταση για την αντιστοίχιση των Αδειών ως τις 31-12-2016. Καμία αναφορά ότι πέρα από αυτής της διορίας, όσοι δεν έχουν αντιστοιχήσει τις Άδειές τους, θεωρούνται ανενεργές κι όταν σε καμία προηγούμενη τροπολογία δεν υπήρχε αυτή η παράγραφος.
Στην Αθήνα κάποιοι συνάδελφοι έχουν περάσει προφορικές εξετάσεις και περιμένουν να περάσουν και το πρακτικό μέρος. Το τι φταίει στο ότι καθυστερούν οι εξετάσεις στο πρακτικό σκέλος θα σας το πω εγώ. Διάφοροι υπάλληλοι στις κατά τόπους Περιφέρειες, τουλάχιστον στην Αθήνα, τα παίρνουν χοντρά προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία.
Μετά από καταγγελία συναδέλφου μάθαμε ότι μια τέτοια ατασθαλία γινόταν στην Καλλιθέα. Ο Σύνδεσμός μας σε συνεργασία με την νομαρχία και την αστυνομία έκανε τσακωτό τον συγκεκριμένο υπάλληλο την ώρα που έδινε τα χρήματα ο συνάδελφος.
Και βέβαια ο Σύνδεσμός μας είναι κάθετος σε αυτό. Όταν έρχονται καταγγελίες από συναδέλφους την ίδια τακτική θα συνεχίσουμε.
Όσον αφόρα το έντυπο των Υπευθύνων Δηλώσεων που έχει προωθήσει η Ομοσπονδία, εμείς δεν το δεχόμαστε. Το έχουμε δηλώσει ξεκάθαρα δεν μας ενδιαφέρει αν είναι καινούργιο ή παλιό. Εμείς στην Αθήνα σφραγίζουμε Υπεύθυνες Δηλώσεις από συναδέλφους που έχουν χάσει την άδεια τους, επειδή δεν είχαν τα χρήματα να πληρώσουν, και δεν μπόρεσαν να τις αντιστοιχίσουν. Εμείς δεν μπορούμε να αποφασίσουμε αν ο συνάδελφος πρέπει να δουλέψει για να πάει χρήματα στην οικογένεια του ή όχι. Από την στιγμή που διάφορες υπηρεσίες, όπως η ΕΠΑ δέχονται τις συγκεκριμένες υπογραφές. Για μένα ο συνάδελφος που αναγκάστηκε να κλείσει τα βιβλία του λόγω της οικονομικής κατάστασης εξακολουθεί να είναι συνάδελφος. Αύριο μπορεί να είναι οποιοσδήποτε από μας στη θέση του. Εμείς έχουμε πάρει μια πολιτική απόφαση και πάνω σε αυτή προχωράμε…
Βαγγέλης Ζιώγκος (Λάρισα)
Ψηφίσαμε στην ΓΣΕΒΕΕ να υπάρχει κάποιο ποσό αφορολόγητο. Το πρώτο πράγμα για την επιβίωση. Αφορολόγητο, τώρα. Πώς θα το διεκδικήσουμε; Δεν πρέπει να βρούμε έναν τρόπο; Δεν πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία; Δεν πρέπει να φέρουμε κοντά τον συνάδελφο;
Έχουμε ζήσει πολύ δύσκολες στιγμές, εύχομαι να είναι αυτή η δυσκολότερη και να μην πέσουμε ακόμα χαμηλότερα. Ελπίζω να ξυπνήσει ο κόσμος για να μπορέσουμε να πάμε καλύτερα. Δεν έχουμε παροχές για τίποτα, ενώ οι φορολογίες είναι εξοντωτικές.
Για το ασφαλιστικό, αναφέρθηκε χτες ότι είμαστε 2.500 οι υδραυλικοί οι συνδικαλιζόμενοι. Όταν λέμε «είναι συνδικαλιστές» σημαίνει πως τους ψηφίσαμε για να μας εκπροσωπούν; Λάθος, εμείς όλοι, με άλλους είκοσι ο καθένας, έπρεπε να είμαστε εκεί. Όχι να εκπροσωπεί ένας είκοσι άτομα, αλλά και οι είκοσι να παλεύουν για το ίδιο πράγμα. Έτσι θα ήταν 2.500 υδραυλικοί στο δρόμο. Και αναφέρομαι μόνο στους συνδικαλιστές, γιατί υπάρχουν και πολλοί που δεν τους ενδιαφέρει να συνδικαλίζονται. Πείτε μου, θα περνούσαν τα μέτρα τότε;
Ιδρύσαμε ένα Περιφερειακό γραφείο στην Θεσσαλία. Έγινε ντόρος τεράστιος, σαν να έχουμε κάνει την μεγαλύτερη πρωτοτυπία στην Ελλάδα. Αν προχώρησε και η Κρήτη δεν το ξέρω. Εμείς στη Θεσσαλία πάντως το έχουμε. Το απαρτίζουν οι τέσσερις πρόεδροι των νομών και κανένας άλλος δεν ξέρει τι γίνεται. Προσωπικά δεν πήρα είδηση να έγινε κάποια δράση από το Περιφερειακό και είμαι και εκλεγμένος σε διοικητικό συμβούλιο. Γιατί είμαστε αποκλεισμένοι; δεν πρέπει να ξέρουμε τι γίνεται; Δεν ξέρω στα δικά σας σωματεία πώς παίρνετε αποφάσεις. Υπάρχουν πολλά τέτοια θέματα. Δηλαδή, όλα ήταν καλά με 15 άτομα και προεδρείο ωραίο, δυνατό, και σε μία μέρα έπεσε μία βόμβα και διαλύθηκαν; Εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τρία ψηφοδέλτια. Υπάρχει ένα ψηφοδέλτιο και ένα ακόμη. Γιατί τα διαχωρίζω έτσι; γιατί το ένα ακολουθεί τον δρόμο που αναζητάμε εμείς, να βάλουμε τον κόσμο να αγωνιστεί, να παλέψει μόνος του για τα δικά του συμφέροντα, και ο άλλος είναι ο δρόμος του ενός που εκπροσωπεί τα είκοσι άτομα.
Δημήτρης Καϊλάρης (Καβάλα)
Ζητώ συγγνώμη από τους νέους συναδέλφους οι οποίοι ήρθαν πρώτη φορά σε γενική συνέλευση της Ομοσπονδίας, συζήτησα μαζί τους χθες το βράδυ, με όσους μπόρεσα. Να ξέρετε συνάδελφοι η εικόνα της Ομοσπονδίας δεν είναι αυτή που παρουσιάστηκε. Είναι ξεκάθαρη, είναι διαφανής, και η προσπάθειά της είναι συντεταγμένη και προκαθορισμένη: συνεχείς επαφές με τα υπουργεία για ό,τι αφορά τον Κλάδο. Είμαστε εδώ και υποστηρίζουμε τα συμφέροντα των αδειούχων θερμοϋδραυλικών και μόνο.
Υπάρχει ένα κενό, μία δυσκολία: Πάρα πολλοί συνάδελφοι, οι οποίοι είναι εκλεγμένοι, είναι πρόεδροι σωματείων, ακόμα και σήμερα, μετά από πέντε χρόνια που εκδόθηκε το νέο ΠΔ, δεν το έχουν διαβάσει. Άρα, υπάρχει δυσκολία να εφαρμοστεί ακόμα κι αυτό το ΠΔ για το οποίο, από την αρχή που εκδόθηκε, εμείς είχαμε διαφορετική άποψη. Είχαμε ενστάσεις, και τις καταθέσαμε εγγράφως. Κάναμε συνεχείς επαφές ώστε να γίνουν τροποποιήσεις που μας καίνε όπως τα πρόστιμα, τα κόστη για τις αναθεωρήσεις κ.λπ. Υπάρχουν πάγιες θέσεις της Ομοσπονδίας για το ΠΔ. και δεν σταμάτησαν ποτέ να αγωνιζόμαστε γι’ αυτές. Απλά ζούμε σε ένα κράτος το οποίο είναι σε πλήρη αδράνεια. Δεν λειτουργεί ο κρατικός μηχανισμός. Περάσαμε από κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις όλων των χρωμάτων, η τακτική μας είναι η ίδια. Οι υποσχέσεις είναι πολλές αλλά τίποτα δεν γίνεται – κι αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο τους υδραυλικούς, αφορά όλους τους κλάδους και όλη την κοινωνία…
Η Διοίκηση πραγματοποίησε συνεδριάσεις σχεδόν στη μισή Ελλάδα, και θα τα συνεχίσουμε εφόσον επανεκλεγούμε, κι αν δεν εκλεγούμε, μακάρι να το συνεχίσουν οι επόμενοι. Είναι πολύ σημαντικό, γιατί καλύπτεται ένα μεγάλο κενό: πολλοί συνάδελφοι, που βρεθήκαμε στα μέρη τους, ζήτησαν εξηγήσεις για το ΠΔ, μπορέσαμε και τους τις δώσαμε. Ήμασταν και είμαστε στη διάθεσή τους. Καταφέραμε να διαβάσουν το ΠΔ, να αντιλαμβάνονται αυτά που λέει. Ακόμα και αυτούς που δεν θα εκλεγούν σε αυτές τις εκλογές, μπορείτε να τους παίρνετε τηλέφωνο. Μη περιμένετε από το γραφείο, είναι ένας υπάλληλος, έχει φορτωθεί χίλια δυο πράγματα, τα φορτώθηκε γιατί υπήρξε οικονομική αδυναμία. Και γι αυτό στραφήκαμε στο να βάλουμε χορηγούς. Τα χρήματα, δυστυχώς, χρειάζονται. Δεν γίνεται να φέρεις έναν άνθρωπο εδώ, να σου πληρώνει για να κάνεις γενική συνέλευση, και να μη του δώσεις έναν χρόνο για να παρουσιάσει τα προϊόντα του. Όσο έχουμε την ανάγκη την οικονομική για την λειτουργία της Ομοσπονδίας, είναι δεδομένο ότι κάπως έτσι θα είναι η διαδικασία. Και θα πω και το άλλο: Σήμερα ξεκινήσαμε μία ώρα μετά την προγραμματισμένη έναρξη, δεν γίνεται να καθόμαστε μια ώρα έξω στο πεζοδρόμιο και μετά να ερχόμαστε και να λέμε «δεν φτάνει ο χρόνος». Ήρθε από την Αλεξανδρούπολη ο συνάδελφος, και δεν έχει χρόνο να μιλήσει, γιατί κάποιοι δεν μπαίνουν μέσα για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες…
Ένας από τους κύριους στόχους μας είναι να διαφοροποιηθούμε όσοι είμαστε αδειούχοι, και θέλουμε να συνεχίσουμε να βγάζουμε το ψωμί μας από αυτήν τη δουλειά, από τους μη-αδειούχους. Πώς θα το πετύχουμε, όταν το κράτος αδρανεί, δεν προσπαθεί να πατάξει την φοροδιαφυγή; Να βγούμε στους δρόμους; Εγώ διαφωνώ, αλλά να βγούμε. Άλλωστε κάναμε δράσεις με την Ομοσπονδία, και είχαμε συμμετοχή 30-50 συναδέλφους από όλη τη χώρα, βάλαμε λεωφορείο από τη Μακεδονία και κατεβήκαμε. Οι φίλοι Αθηναίοι ήταν 10 άτομα και οι μισοί ήταν συνταξιούχοι. Δε φέρατε από είκοσι ο καθένας να γίνετε τουλάχιστον 200. Αυτή είναι η πραγματικότητα, μη λέμε λόγια για να τα πούμε μόνο. Η ουσία είναι ότι είμαστε μια κοινωνία φτιαγμένη έτσι, δεν δρούμε ούτε μαζικά, ούτε με αντιπαραθέσεις, ούτε θα βγούμε με τα όπλα στα χέρια. Ας κάνουμε λοιπόν κάτι άλλο. Ας κάνουμε μια ασφάλεια αστικής ευθύνης, αφού σε λίγο θα έρθει μια υπουργική απόφαση που θα μας το επιβάλλει. Είπαμε σαν Ομοσπονδία, αφού θα γίνει υποχρεωτική, ας βρούμε μια εταιρεία να κάνουμε ένα συμβόλαιο, να καλυπτόμαστε και να πηγαίνουμε στον πελάτη μας, να του λέμε «η εγκατάσταση θα είναι και ασφαλισμένη». Να μην τύχει, κι έχεις κάποια αστοχία υλικού και σε βάλει ο άλλος να ξηλώσεις όλο το σπίτι, και σε βάλει φυλακή.
Γιάννης Βάρδας (Λασίθι)
Πρέπει ν’ αλλάξουμε τρόπο σκέψης, να φύγουν οι παρωπίδες μας, και να προχωρήσουμε με τη λογική για το πώς πρέπει να κατανοούμε ο ένας τα λεγόμενα και τα προβλήματα του άλλου, και να δούμε πώς θα πάμε ένα βήμα μπροστά, αντί να θεωρούμε πως «εμείς είμαστε και άλλοι δεν είναι». Αλλιώς δεν πρόκειται να καταφέρουμε τίποτα.
Γίνεται χαμός με τις υποψηφιότητες. Ξέρετε καλά πως είμαι πολλά χρόνια συνδικαλιστής. Πρόεδρος στο Σωματείο μας, αλλά και στο διοικητικό συμβούλιο της ΓΣΕΒΕΕ. Η πείρα μου λέει, πως όλες οι αντιδράσεις, αρχίζουν όταν καταλαβαίνουμε ότι μπορεί να μην εκλεγούμε ή όταν θεωρούμε ότι κάποιοι προσπαθούν να βάλουν εμπόδια στην εκλογή μας. Εγώ θα σας κάνω μία πρόταση: Λέτε ότι η Ομοσπονδία δεν δουλεύει. Ας πούμε ότι έχετε δίκιο. Οι περισσότεροι που έρχονται, ασχολούνται με τα θέματα του διοικητικού συμβουλίου μόνο την ημέρα της συνεδρίασης, χωρίς καμία προετοιμασία. Ανοιχτή πρόταση από εμένα προς όλους: Να ασχοληθούμε όλοι με τα θέματα όπως ασχολούμαι εγώ προσωπικά. Να επιλέξουμε 2-3 θέματα και να τα αναδείξουμε. Ένα θέμα που προτείνω π.χ. είναι: Ο νέος ΚΕΝΑΚ – υδραυλικές εγκαταστάσεις, και η σχέση του με τον υδραυλικό. Να τον αναδείξουμε, να τεκμηριώσουμε τις προτάσεις μας, και να πάμε στην αρμόδια διοίκηση και να τους πούμε «κύριοι, αυτά». Και εάν αυτοί δεν το προωθήσουν, δεν το φέρουν εκεί που πρέπει, και δεν ενημερώσουν, και δεν κάνουν ό,τι χρειάζεται, τότε εμείς οι ίδιοι θα τους καταγγείλουμε.
Μία πρόταση προς τον επόμενο πρόεδρο της Ομοσπονδίας, όποιος κι αν είναι αυτός. Να αναθέτει συγκεκριμένα καθήκοντα σε συγκεκριμένα άτομα και να ενημερώνεται ο Κλάδος για την εξέλιξη του κάθε θέματος, εάν προχώρησε, ή εάν δεν προχώρησε και για ποιο λόγο. Και εάν δεν επαρκεί το άτομο, να ανατίθεται σε άλλον το έργο, και να ενημερώνεται κι όλος ο κόσμος των υδραυλικών για το τι έγινε. Για ποιον λόγο; Για να «ξεκαθαρίσει κάποτε το στάρι από την ήρα;».
Παιδιά, η ψυχική μας υγεία κινδυνεύει. Τη ζώνη μου, την έχω τέσσερα χρόνια και την έχω μικρύνει τρεις θέσεις. Όχι γιατί δεν έχω να φάω, ή γιατί δεν έχω λεφτά να κινηθώ. Είναι το άγχος, είναι η αγανάκτηση, είναι ο συνεχής αγώνας να μπορέσουμε να κρατήσουμε όλα όσα κατακτήσαμε τα προηγούμενα χρόνια και να μη μας τα πάρουν τα κοράκια. Όλοι μας κινδυνεύουμε. Χρειάζεται συμπαράσταση, συναδελφικότητα, να είμαστε κοντά στους συναδέλφους, όλοι μαζί να ξεπεράσουμε τον σκόπελο αυτό.
Η δευτερολογία του προέδρου, Δημήτρη Βαργιάμη
Καταρχήν συνάδελφοι, δεν μας χωρίζει τίποτα και δεν χρειάζεται να δημιουργούνται εντάσεις. Ίσα-ίσα είμαστε συνεπιβάτες στο ίδιο καράβι, και το καράβι δυστυχώς δεν πλέει καλά. Σε ό,τι αφορά τον Κλάδο μας, θα πρέπει όλοι μας να σκεφτούμε πιο ώριμα. Με βάση την πορεία της χώρας φάνηκε, ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά. Αναφέρθηκαν πολλοί συνάδελφοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι είναι ο κακός μας δαίμονας, ότι εκεί δημιουργούνται τα προβλήματα, ότι πρέπει να βγούμε από αυτήν κ.ο.κ. Αυτούς τους συναδέλφους, θα τους παραπέμψω στο τελευταίο συνέδριο του ΚΚΕ, και συγκεκριμένα στη δήλωση του γενικού γραμματέα: «Αν βγούμε αυτή τη στιγμή από το ευρώ, θα είναι καταστροφή». Να πω και κάτι άλλο. Αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι μπορεί η χώρα να πορευθεί σ’ένα δρόμο απομόνωσης, κλείνοντας τα σύνορα, μπορούν να μας υποδείξουν μια τέτοια χώρα στην Ευρώπη, στον κόσμο όλο, πώς πορεύεται; Μπορούν να μας υποδείξουν πώς θα ζήσουν τα παιδιά μας σε μια χώρα με κλειστά σύνορα; Δεν μπορούν πλέον οι κοινωνίες να ζουν με κλειστά σύνορα. Θα μου πείτε, έτσι όπως πάει αυτός ο κόσμος, με την παγκοσμιοποίηση και τα ανοιχτά τα σύνορα, πάμε καλά; Όχι. Γιατί δεν πάμε καλά; Γιατί δεν υπήρξε, από τον λεγόμενο χώρο των προοδευτικών, τον χώρο της διαφορετικής άποψης, η πολιτική απάντηση που θα μπορούσε να εφαρμόσει άλλες πολιτικές, και κυρίως να καταφέρει να εμπνεύσει τους πολίτες των ευρωπαϊκών κρατών, συνολικά, σε μια διαφορετική πορεία. Αυτή την στιγμή στη χώρα μας, δεν έχουμε από πού να πιαστούμε, πολιτικά. Όποια κυβέρνηση και να βγει, ακολουθεί την ίδια πολιτική. Γιατί η χώρα είναι πλέον σε μια περίεργη μορφή πολιτικοοικονομικής εξάρτησης. Κι αυτό, για να φύγει από τη μέση, χρειάζεται εθνική συναίνεση και εθνική προσπάθεια. Δεν μπορεί από μόνος του ένας κομματικός οργανισμός να δώσει λύση. Η χώρα είναι σε εμπόλεμη κατάσταση. Πρέπει να το κατανοήσουμε αυτό, κυρίως τα πολιτικά κόμματα.
Κάποιοι συνάδελφοι, αναφέρθηκαν στις άδειες, είπαν ότι χάνονται οι άδειες. Καμία άδεια δεν χάνεται. Το ΠΔ είναι ξεκάθαρο, το έχω μπροστά μου, όποιος θέλει μπορεί να το διαβάσει. Οι άδειες που έχουν λήξει κατατείθενται στην αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης, στη Διεύθυνση Βιομηχανίας, και ο ενδιαφερόμενος ξαναδίνει εξετάσεις για να πάρει την άδεια που είχε πριν. Αυτό έχει γίνει. Άρα λοιπόν, όταν βγαίνουμε και λέμε ότι χάνουμε τις άδειες, θα πρέπει να σκεφτούμε τι λέμε πριν το πούμε. Δεν ερχόμαστε εδώ μόνο για να δημιουργούμε εντυπώσεις.
Όσον αφορά το ζήτημα της Ομοσπονδίας, δεν θα αναφερθώ ονομαστικά σε κανέναν, δεν θέλω να δημιουργήσω εντάσεις. Κάποιοι συνάδελφοι είπαν ότι εμείς, κι εγώ προσωπικά, παλέψαμε μόνο για επιτροπές. Αν μου αναφέρει έστω ένας μία επιτροπή που συμμετέχω, παραιτούμαι τώρα. Και από την ΟΒΥΕ, και από την ΓΣΕΒΕΕ, και από το Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης. Τα λένε αυτά γιατί, δεν έχουν πολιτικό λόγο αυτοί οι συνάδελφοι. Δεν έχουν αντίληψη για τον Κλάδο. Έχω καταγράψει το τι έχει πει ο κανένας σας στα διοικητικά συμβούλια της Ομοσπονδίας. Αν λοιπόν ήθελα, αυτούς τους συναδέλφους, να τους ξεγυμνώσω αυτή την στιγμή, θα σας διάβαζα όλες τις τοποθετήσεις τους και θα καταλαβαίνατε για ποιο λόγο σήμερα κατεβαίνουν σε διαφορετικά ψηφοδέλτια. Προσπαθούν να κατοχυρώσουν την ανυπαρξία τους με τεχνητά μέσα. Θέλουν να μου πουν αυτοί οι συνάδελφοι μία πρόταση που έκαναν, αυτά τα τρία χρόνια, στα διοικητικά συμβούλια της Ομοσπονδίας; Ο συνάδελφος Βάρδας, είπε αλήθειες. Και θέλω να τον ευχαρηστήσω κιόλας, γιατί ανακάλυψα μια δουλειά που έκανε στην Ομοσπονδία σε σχέση με το Μητρώο. Ξεκίνησε, αλλά δεν την ολοκλήρωσε, και καλό είναι κάποια στιγμή να ολοκληρωθεί. Δεν υπάρχει πιο σημαντικό εργαλείο για έναν συλλογικό φορέα, από το να ξέρει ποια μέλη εκπροσωπεί. Κάποιοι όμως το βλέπουν πονηρά, δεν θέλουν να στείλουν τα μητρώα τους στην Ομοσπονδία, γιατί, προφανώς, κάτι υπάρχει από πίσω. Άρα, λοιπόν, υπάρχουν πολιτικές ή κομματικές σκοπιμότητες. Τις έχουμε ζήσει, τις «έχουμε φάει στη μάπα» όλοι. Όλοι μας περάσαμε από κάποια κόμματα. Όμως αυτή η λειτουργία των κομμάτων, όπως υπάρχει σήμερα, το μόνο που κάνει είναι να καταστρέφει τη χώρα. Έστησαν τα κόμματα ένα πυραμιδικό σύστημα, το οποίο δημιουργεί πελάτες, από την κορυφή, μέχρι τη βάση. Από τον πρώτο υπουργό, μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο που υπάρχει σε κάθε υπουργείο. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με τους ανθρώπους. Έχει να κάνει με την κουλτούρα της χώρας, με τις αξίες και τις αρχές που αναπαράγονται μέσα από τα συστήματα της εκπαίδευσης και των μέσων που διαπαιδαγωγούν την κοινωνία. Και, δυστυχώς, την κοινωνία σήμερα δεν την διαπαιδαγωγεί η εκπαίδευση, η Παιδεία. Τον πρώτο ρόλο τον έχουν τα ΜΜΕ. Αυτό το σύστημα, είναι αρρωστημένο. Και γι’αυτό πρέπει να πάμε σε μια άλλη κοινωνία, σε μια άλλη κουλτούρα. Και κυρίως, πρέπει να πάμε σε μία άλλη επιχειρηματική κουλτούρα. Γιατί και το επιχειρείν στη χώρα είναι αρρωστημένο. Προσπαθούσε μέσα από μεταπρατικές επιχειρηματικές δράσεις να τα οικονομήσουμε. Τι κάναμε; εισάγαμε προϊόντα και τα πουλούσαμε ο ένας στον άλλον, δανειζόταν το κράτος λεφτά και τα μοίραζε στους δημοσίους υπαλλήλους, και λειτουργούσε η αγορά. Η χώρα χρειάζεται ολοκληρωμένα οικονομικά συμπλέγματα, χρειάζεται παραγωγή εθνικού προϊόντος. Κι εδώ πρέπει να κάτσουν, οι πολιτικοί φορείς, να κουβεντιάσουμε. Πώς θα παράξουμε εθνικό προϊόν, πώς θα φέρουμε χρήμα απ’έξω. Με ανοιχτά τα σύνορα, επαναλαμβάνω. Όχι κλειστά σύνορα. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, εξ’άλλου «λαοί όλου του κόσμου ενωθείτε», έλεγε ένα σύνθημα, αν δεν κάνω λάθος. Γιατί να κλείσουμε τα σύνορα, αφού δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τον γερμανό ή τον τούρκο εργαζόμενο.
Κάποιοι είπαν πως οι ηγεσίες της ΟΒΥΕ και της ΓΣΕΒΕΕ είναι συμβιβασμένες, Για να δούμε, τι έκαναν αυτές οι συμβιβασμένες ηγεσίες. Υπέγραψαν και έκαναν συμβιβασμούς με την εκάστοτε κυβέρνηση ή είναι απέναντι στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία; Αυτοί οι συνάδελφοι που τα λένε, όταν κλήθηκαν να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις του Κλάδου, έδωσαν το παρόν στην ίδια τους την πόλη μόνο τέσσερα άτομα. Αντίθετα η παρουσία συναδέλφων απ’ όλη την Ελλάδα, που ήρθαν με λεωφορεία ή με το ιδιωτικό τους αυτοκίνητο, από την Αλεξανδρούπολη ταξιδεύοντας 24 ώρες, ήταν σημαντική. Αυτοί λοιπόν οι αγωνιστές, που δεν ήρθαν ούτε στην πόλη τους την ίδια, να υποστηρίξουν τα συμφέροντα του Κλάδου τους, το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι να έχουν ένα κλειστό κλαμπ, να ελέγχουν κάποιες ψηφοφορίες, και να περιχαρακώνουν τον χώρο τους. Αλλά και να τσιμπάν και κάποιον από κάπου αλλού, να τον γαλουχούν σιγά-σιγά, να τον εντάξουν και να τον κάνουν συναγωνιστή τους. Αυτό δεν είναι υγειές, συνάδελφοι, σε μια κοινωνία που θέλει να προχωρήσει μπροστά.
Σε μία ενημερωτική συνάντηση που είχαμε στη Γερμανία, για το σύστημα της εκπαίδευσης, όταν ρώτησα κάποιον εκπαιδευτικό «σε πόσα χρόνια πιστεύετε, εάν ξεκινήσουμε να διαμορφώνουμε σιγά –σιγά το εκπαιδευτικό μας σύστημα, θα φτάσουμε στο δικό σας επίπεδο;» Μου απάντησε: «Θα σε απογοητεύσω, έτσι όπως είσαστε σήμερα, με την νοοτροπία που έχετε, σε 80 χρόνια, μπορεί». Γιατί, πολύ απλά συνάδελφοι, η ρίζα του κακού, είναι η νοοτροπία μας. Για όλα όσα συνέβησαν στη χώρα, το χρέος, όλα. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό. Η κακοδιαχείριση, ναι, φέρνει οικονομικά αποτελέσματα άσχημα, αλλά η ρίζα του κακού είναι στις αξίες και τις νοοτροπίες που αναπαράγονται και δημιουργούν αυτά τα προβλήματα. Αν λοιπόν, θέλουμε η χώρα να πάρει μια διαφορετική πορεία, πρέπει κι εμείς, στον Κλάδο μας, να κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά.
Είπαμε, πως θέλουμε ο Κλάδος να αποκτήσει όραμα. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα Κλάδο, που θα είναι σωστά εκπαιδευμένος, που θα αποκτήσει ένα δίκτυο διαρκούς επιμόρφωσης. Δεν το έχουμε σήμερα, αλλά ευτυχώς υπάρχουν και οι εταιρείες που μας παρέχουν κάποιες γνώσεις μέσα από την εξέλιξη της τεχνολογίας. Το σύστημα δεν μας παρέχει τίποτα, αυτό δεν ξέρω αν το έχετε κατανοήσει.
Ο συνάδελφος Γιουλδούρης, αναφέρθηκε στην αξία του επαγγέλματός μας, γιατί εμείς διαχειριζόμαστε στις πόλεις το νερό, το πολυτιμότερο αγαθό που υπάρχει στη ζωή. Και μ’ αυτό το τεκμήριο πρέπει να πηγαίνουμε σε κάθε διαβούλευση, στα περιβόητα υπουργεία και τους υπηρεσιακούς παράγοντες.
Να επανέλθω λοιπόν στο ότι πρέπει να βρούμε ένα όραμα. Θέλουμε έναν Κλάδο που να εκπαιδεύεται σωστά, το σύστημα της εκπαίδευσης είναι απαρχαιωμένο, είναι απαξιωμένο, όσοι έχετε πάει σε Σχολές Μαθητείας το έχετε δει. Το δεύτερο που θα πρέπει να κοιτάξουμε, είναι η πρόσβαση του Κλάδου στην αδειοδότησή του. Υπάρχει μια πραγματικότητα: Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, σχεδόν πουθενά, το κράτος δεν συμμετέχει στις αδειοδοτήσεις. Χρησιμοποιεί τα επιμελητήρια που είναι τοπικά και μπορούν να αναλάβουν αυτόν το ρόλο γιατί είναι κάτι ανάμεσα στο κράτος και στο «επιχειρείν».
Κυρίως όμως χρησιμοποιεί το ίδιο το επιχειρείν, κι εκεί είναι η κομβική διαφορά. Το υγιές επιχειρείν συμμετέχει τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην αδειοδότηση.
Το τρίτο κομμάτι, είναι αυτό της πρόσβασης στην αγορά εργασίας. Σήμερα, έχουμε φτάσει σε σημείο, η αδήλωτη επαγγελματική δραστηριότητα στον Κλάδο, όπως πιστεύω εγώ, να έχει ξεπεράσει το 80%. Δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί και δεν υπάρχει η ανάλογη κουλτούρα στους καταναλωτές. Αν είχαμε μια υψηλού επιπέδου κοινωνία που να λειτουργούσε συνειδησιακά, θα έπαιρνε τον αδειούχο, θα ζητούσε απόδειξη.
Και το τρίτο και πιο σημαντικό, η παρεμβατικότητα του κράτους. Όταν έχεις ένα κράτος ελλειμματικό, που δεν παρέχει τίποτα στον πολίτη, ο πολίτης δεν το υποστηρίζει. Η υγεία που μας παρέχει σήμερα, δεν υπάρχει. Είπε ο συνάδελφος Κουμαριώτης, «να ενεργοποιήσουμε το άρθρο 2», να το ενεργοποιήσουμε, συμφωνώ. Μπορούμε όμως εμείς να υποστηρίξουμε μια τέτοια δράση; Δεν μπορούμε. Άρα πρέπει να απαιτήσουμε από το κράτος να την στηρίξει, παρέχοντας και κοινωνική προστασία σε όλους τους αδύναμους πολίτες. Μόλις εχθές, έγιναν 4.500 κατασχέσεις. Το νούμερο είναι τρομακτικό. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί πήραν δάνεια; μια μεγάλη πλειοψηφία λειτουργεί εκ του πονηρού, όπως λειτουργούσε και στον πρώην ΟΕΚ, που δεν πλήρωναν, ενώ είχαν οικονομικές απολαβές, αυτό το 15% πάντοτε υπήρχε. Υπάρχει όμως και μια μεγάλη μερίδα που προγραμμάτισε, πήρε δάνεια, με βάση τα οικονομικά δεδομένα μιας άλλης εποχής. Και σήμερα του ζητάν να πληρώσει με βάση τα δεδομένα μιας εποχής όπου τα λεφτά είναι ψίχουλα. Εδώ είναι που θα πρέπει να βρεθεί μια λύση, κι εδώ είναι που η «συμβιβασμένη» ΓΣΕΒΕΕ, για τους συναδέλφους, είπε να δοθεί η δυνατότητα στους δανειολήπτες να αποπληρώσουν τα δάνειά τους σε ποσοστό όσο αυτό που θα δώσουν τα funds, που θα πάρουν τα περιβόητα κόκκινα δάνεια. Λογική η πρόταση.
Έχει βγει ένας νόμος με τον οποίο διαφωνούμε όπως και η ΓΣΕΒΕΕ, η οποία διαφωνεί και με τον νέο ασφαλιστικό φορέα τον ΕΦΚΑ, κι έκανε προσφυγή και στο ΣτΕ. Δεν μπορεί να θες να στήσεις ένα κοινωνικό σύστημα υγείας και να το λειτουργείς με ασφαλιστικούς όρους. Ακόμα κι αν κάποιοι από εσάς πληρώνετε χαμηλές ασφαλιστικές εισφορές, καταλαβαίνετε όμως πως αυτό είναι το κλειδί, για το τι συντάξεις θα πάρετε. Από την άλλη πλευρά, δεν μπορείς και τον άλλον, που έχει μια υγιή επιχείρηση, και δηλώνει 70.000, να του πάρεις 20.000 για την ασφάλεια, και να πάρει την ίδια σύνταξη με αυτόν που θα έχει δώσει 167 ευρώ. Είναι άδικο!.. Αυτές είναι μεγάλες κοινωνικές αδικίες, κι εδώ είναι η απάντηση σε αυτούς που λένε «να τα πάρουν από το μεγάλο κεφάλαιο». Ξέρετε πόσες επιχειρήσεις έχουν μεταναστεύσει; Πώς να κάτσουν εδώ, να τους τα παίρνετε εσείς; Μέχρι πότε βρε παιδιά; Πρέπει να είμαστε πραγματιστές. Να κοιτάμε και λίγο δεξιά και λίγο αριστερά και όχι μονόμπαντα.
Για την νέα Υπέυθυνη Δήλωση καλής εκτέλεσης, δεν συμφωνεί η Αθήνα. Την Ομοσπονδία δεν την αφορά. Η Ομοσπονδία θέλει να προστατεύσει τα μέλη της. Δεν θα μπορούν οι συνάδελφοι να θεωρήσουν τις άδειες τους, το 2020, εάν δεν προσκομίσουν, μαζί με τις φορολογικές δηλώσεις, τα τιμολόγια, και τις υπεύθυνες δηλώσεις καλής εκτέλεσης. Το λέει ξεκάθαρα το ΠΔ. Μπορεί να διαφωνούμε, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να ενημερώσουμε τα μέλη μας.
Προσπαθούμε να αλλάξουμε την τροποποίηση όχι μόνο του ΠΔ, συνολικά του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τον Κλάδο. Ειδικά στις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου υπάρχει πολύ μεγάλο κενό. Στήσαν έναν κανονισμό μόνο και μόνο για να κάνουν συνδέσεις. Δεν τους ενδιέφερε το πώς θα γίνουν αυτές οι συνδέσεις. Θέλαν μόνο να πουλήσουν φυσικό αέριο. Στήθηκε ένα σύστημα διάτρητο, πού θα μπει η μονάδα, πώς θα μπει, διαλύθηκαν όλες οι ατομικές μονάδες στη Θεσσαλονίκη. Και βγήμε μετά η ΕΔΑ ΘΕΣΣ να υποστηρίξει πως είναι ευθύνη του μηχανολόγου και του καταναλωτή το πού θα μπουν οι μονάδες. Άρα λοιπόν θα πρέπει κι εμείς, σαν Ομοσπονδία, όλα αυτά να τα προλάβουμε. Εδώ έχουμε έλλειμμα σαν Ομοσπονδία. Και κυρίως έχουμε μεγάλο έλλειμμα στο να καταγράψουμε το τι συμβαίνει στον κάθε σύνδεσμο. Η επόμενη διοίκηση, θα πρέπει να δουλέψει με τους συνδέσμους σε δύο κατευθύνσεις. Να καταγράψει τα προβλήματα που έχει ο κάθε σύνδεσμος. Κι’ αυτά τα προβλήματα, να τα κάνει πολιτικό λόγο προς στους υπεύθυνους.
Επίσης θα πρέπει να δούμε σοβαρά το ζήτημα της οικονομικής αυτοτέλειας των συνδέσμων. Δεν μπορούν να συντηρηθούν μόνο με τη συνδρομή των 30-40 μελών, κι αν την δίνουν. Πρέπει να βρούμε νέους πόρους. Αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι γιατί η οικονομική κρίση δεν αφήνει περιθώρια. Ο νόμος για τα επιμελητήρια λέει ότι, από τα έσοδά τους από τις συνδρομές, το 3% είναι υποχρεωμένοι να τα δίνουν κατά το δοκούν στις τοπικές οργανώσεις και τα σωματεία. Εμείς αυτό το έχουμε κάνει πράξη. Πιέζουμε και παίρνουν χρήματα όλα τα ενεργά σωματεία, που είναι όμως σωματεία μέλη της Ομοσπονδίας.
Καλό είναι να συμμετέχετε στις εκλογές των επιμελητηρίων. Να αποκτήσει ο Κλάδος φωνή παντού…
Εύχομαι να εκλεγούν οι καλύτεροι στη νέα διοίκηση κι εύχομαι αυτοί που θα εκλεγούν να είναι πραγματικά ενεργοί. Να επιλέξετε αυτούς που πιστεύετε οτι μπορούν να σας εκπροσωπεύσουν, και κυρίως, η νέα διοίκηση να είναι κοντά στα προβλήματα των συναδέλφων. Δεν μας περισσεύει κανείς, συνάδελφοι, όλοι μαζί, μπορούμε. Ευχαριστώ που με ακούσατε.
