Αρχική » Συνδικαλιστικά Νέα Υδραυλικών » Σύνδεσμοι » Έκτακτη γ.σ. του ΣΕΥΑ για την ακρίβεια και την απεργιακή κινητοποίηση

Έκτακτη γ.σ. του ΣΕΥΑ για την ακρίβεια και την απεργιακή κινητοποίηση

Έκτακτη γενική συνέλευση πραγματοποίησε στα γραφεία του ο ΣΕΥΑ στις 2-11-2022 με θέμα: «Επιπτώσεις στο επάγγελμα και την ελληνική κοινωνία από την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση. Τρόποι αντίδρασης», αλλά και την οργανωμένη παρουσία του στην απεργιακή κινητοποίηση τις 9-11-2022.
Αρκετά μέλη του Συνδέσμου παρακολούθησαν την εισήγηση του προέδρου Αθανάσιου Στρουμπούλη και την τοποθέτηση του κ. Δημήτρη Βιτάλη από την ΟΒΣΑ. Ακολούθησε διάλογος και ανταλλαγή απόψεων και προτάσεων από τα μέλη.
Τα θέματα συζήτησης ήταν η ακρίβεια, το καλάθι του νοικοκυριού, το ασφαλιστικό, η αύξηση του κόστους θέρμανσης, αλλά και η εξεύρεση τρόπων και κινήτρων ώστε να συμμετέχουν οι νέοι συνάδελφοι στα καλέσματα του Συνδέσμου.
Στο κλείσιμο της συνέλευσης το «σύνθημα» ήταν, «μαζική συμμετοχή όλων των συναδέλφων (και όχι μόνο το Δ.Σ.) στην απεργιακή κινητοποίηση, συσπειρωμένων πίσω από το πανό του Συνδέσμου».

Η εισήγηση του προέδρου Θανάση Στρουμπούλη

Συνάδελφοι
Ως Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΕΥΑ, πήραμε την απόφαση να προχωρήσουμε στη σημερινή Γενική Συνέλευση, γνωρίζοντας ότι με τις σημερινές δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, δεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε αν δεν απαντήσουμε συλλογικά και οργανωμένα. Σκοπός λοιπόν της Γενικής Συνέλευσης είναι να συζητήσουμε και να ακούσουμε πώς θα απαντήσουμε στην κυβερνητική πολιτική, πώς θα προχωρήσουμε ώστε να σχεδιάσουμε τον τρόπο που θα κινηθούμε, με πρώτο σταθμό την μεγάλη πανελλαδική απεργία στις 9 Νοέμβρη, για την οποία το Δ.Σ. έχει πάρει απόφαση συμμετοχής στο συλλαλητήριο στις 10 π.μ. στα Χαυτεία.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς έχει σκοπό να αντιμετωπίσει τις δύσκολες συνθήκες η κυβέρνηση, είναι τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Για την ακρίβεια τα μέτρα που δεν ανακοίνωσε, μιας και η μεγάλη προσμονή που είχε δημιουργηθεί με την περιβόητη κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος αποδείχτηκε φούσκα. Αυτό, γιατί την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος θα τη δικαιούνται μόνο όσοι πραγματοποιήσουν προσλήψεις μέσα στην καινούργια χρονιά, πράγμα που αποκλείει την πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, και αυτό όπως και τα υπόλοιπα μέτρα που ανακοινώθηκαν, αφορούν κυρίως τους μεγάλους βιομηχανικούς ομίλους και μια σειρά άλλες μεγαλύτερες και πιο δυναμικές μεσαίες επιχειρήσεις.
Τι σχέση έχουν με την επιβίωση των δικών μας μικρών επιχειρήσεων οι χρηματοδοτήσεις, τα φορολογικά κίνητρα, τα πακέτα για την πράσινη και ψηφιακή οικονομία;
Ο νόμος του υπουργείου Οικονομικών με τίτλο “Κίνητρα ανάπτυξης επιχειρήσεων μέσω συνεργασιών και εταιρικών μετασχηματισμών” ποιο ακριβώς από τα προβλήματα των αυτοαπασχολουμένων έρχεται να λύσει; Μήπως έρχεται να προσθέσει ακόμα περισσότερα, μιας και οι φοροαπαλλαγές που θα κερδίζουν οι μεγαλύτεροι θα μετακυλίονται σε εμάς;
Όσο ξεδιάντροπα και να παίζουν με τις λέξεις προσβάλλοντας την νοημοσύνη μας, η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί. Όλα τα μέτρα που έχουν παρθεί τα τελευταία χρόνια και αφορούν τους επαγγελματίες αφορούν την επιτάχυνση της συγκεντροποίησης, το μίκρεμα δηλαδή των μεριδίων της πίτας μέσα από το κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων, όπως προστάζουν οι οδηγίες της Ε.Ε.
Το ομολογούν τα 5,5 δισ κοστολογημένων μέτρων που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση και τα οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα καταλήξουν στα ταμεία των μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρήσεων.
Το φανερώνει η αδυσώπητη φοροληστεία, αφού το 95% των άμεσων και έμμεσων φόρων πηγάζει από τους εργαζόμενους, τους μικρούς επαγγελματίες, τους συνταξιούχους και γενικά την λαϊκή οικογένεια.
Το αποδεικνύει το δόγμα της “στρατηγικής ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας”, που αδιαφορεί πλήρως για τις ανάγκες των εκατοντάδων χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων. Αποτέλεσμα αυτού του δόγματος είναι και η δραματική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από την ακρίβεια. Ακρίβεια η οποία οφείλεται στις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης, τόσο αυτής, όσο και των προηγούμενων.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα σχετικά με την εκτίναξη του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας και αν είναι αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία ή εξωγενών παραγόντων όπως λένε τα κυβερνητικά επιτελεία.
Από το 2010 έως το 2021, πριν δηλαδή τον πόλεμο, είναι η περίοδος που έτρεξε αποφασιστικά η λεγόμενη “απελευθέρωση” της Ενέργειας και η απολιγνιτοποίηση. Αποτέλεσμα ήταν να “απελευθερωθεί” η τσέπη μας από αρκετές εκατοντάδες ευρώ τον χρόνο μιας και το κόστος του ηλεκτρικού αυξήθηκε κατά 53%.
Το 2019 θεσμοθετήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ το Χρηματιστήριο Ενέργειας και διατηρείται ακόμα και σήμερα. Τα αποτελέσματα φαίνονται άμεσα, αφού μέσα σε ένα χρόνο παρατηρούνται οι μεγαλύτερες τιμές στο ρεύμα.
Το 2020 η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στην Ε.Ε. σε αδυναμία πληρωμής λογαριασμών ρεύματος και σε διακοπές ρεύματος.
Από το 2020 έως το 2021 οι τιμές λιανικής του φυσικού αερίου στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 46,3%.
Στα μέσα του 2022 ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ ψηφίζουν τη μονιμοποίηση των ειδικών φόρων στην Ενέργεια.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το κόστος για ηλεκτρισμό στην Ελλάδα να είναι το 3ο υψηλότερο στην Ε.Ε., μετά την Πορτογαλία (Ιβηρικό μοντέλο!) και τη Νορβηγία (Σκανδιναβικό μοντέλο).
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι οι αυξήσεις στην ενέργεια δεν είναι φυσικό φαινόμενο, ούτε αποτέλεσμα μόνο του πολέμου.
Τα τεράστια κέρδη των ομίλων Ενέργειας, των πετρελαιάδων, των διυλιστηρίων που φτάνουν σε κάποιες περιπτώσεις το 1300% μόνο το α’ εξάμηνο του 2022 κάνουν ξεκάθαρο για άλλη μια φορά, πως ότι ονομάζεται κρίση για το λαό, για τους μεγάλους ονομάζεται ευκαιρία.
Να αναφέρουμε εδώ, ότι τα ναύλα για την μεταφορά LNG, υγροποιημένου αερίου, κυρίως από τις ΗΠΑ φτάνουν τα 400.000 ευρώ την ημέρα! Χαράς ευαγγέλια λοιπόν για τους εφοπλιστές, ξέρετε αυτοί που έχουν αφορολόγητο πετρέλαιο και που αυτή την στιγμή ναυπηγούν 57 καινούργια δεξαμενόπλοια LNG, τα μισά από όσα ναυπηγούνται παγκοσμίως. Κατά τα άλλα, η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης αγγίζει το 1,4 ευρώ το λίτρο.
Για εμάς λοιπόν διπλά πουλόβερ μέσα στο σπίτι συνιστούν για να βγάλουμε το χειμώνα…
Όσο και να προσπαθεί να πείσει η κυβέρνηση περί ενίσχυσης των επαγγελματιών αποδεικνύεται το ακριβώς αντίθετο.
Εμείς λοιπόν λέμε να σταματήσει η κυβέρνηση την χρηματοδότηση των παρόχων ενέργειας μέσω των “επιδοτήσεων” και να προχωρήσει στη μείωση της κιλοβατώρας. Να καταργήσει πραγματικά τη ρήτρα αναπροσαρμογής, την οποία ενσωμάτωσε στην τιμή της κιλοβατώρας για να την κρύψει. Να ενεργοποιήσει τις λιγνιτικές μονάδες, να επενδύσει στα υδροηλεκτρικά εργοστάσια και όχι στις πανάκριβές και καταστροφικές ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά. Να αποχωρήσει από τα χρηματιστήρια ενέργειας και ρύπων.
Πολύ σημαντικό είναι να διαγραφούν τα χρέη από τους υπέρογκους λογαριασμούς ενέργειας και φυσικά να μην επιτρέπεται η διακοπή ρεύματος σε όσους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν.
Να μην δεχτούμε να πληρώσουμε εμείς το κόστος της “απελευθέρωσης” της Ενέργειας και της δήθεν “πράσινης” μετάβασης.
Άλλο παράδειγμα εξοργιστικής κοροϊδίας είναι η διαχρονική άρνηση των κυβερνήσεων να μειώσουν την άδικη φορολογία που μόνο χρέη μας έχει φορτώσει όλα αυτά τα χρόνια. Το έχουμε πει πάρα πολλές φορές και θα συνεχίσουμε να το λέμε. Δεν είναι η ανικανότητα που μας οδηγεί στο λουκέτο, είναι οι στρατηγικές επιλογές που εφαρμόζονται όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν μπορεί οι μεγάλοι όμιλοι να πληρώνουν ελάχιστα και να τους χαρίζεται ακόμα και το χαράτσι του τέλους επιτηδεύματος και σε εμάς να βάζουν τη θηλιά στο λαιμό με τη φορολογία στο 22% από το πρώτο ευρώ.
Δεν μπορεί σε αυτούς να χαρίζονται χρέη εκατομμυρίων σε τράπεζες και Δημόσιο και σε εμάς να πλειστηριάζουν το σπίτι ακόμα και για 500 ευρώ χρέος.
Δεν είναι δυνατόν μετά από τόσο άγρια φορολογία να πληρώνουμε έξτρα για την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη και μάλιστα σε ένα πετσοκομμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο σήκωσε εξολοκλήρου και ακόμα σηκώνει την πανδημία.
Δεν θα γίνει αποδεκτή η τεράστια αύξηση στις πρώτες ύλες που φυσικά δεν δικαιολογούνται από τον πόλεμο αλλά είναι αποτέλεσμα της περιβόητης “ελεύθερης” αγοράς, που μόνο ελεύθερη δεν είναι. Γιατί αν ήταν ελεύθερη δεν θα είχε γίνει όλη αυτή η προσπάθεια να απαξιωθεί και να πουληθεί η ΛΑΡΚΟ για ένα κομμάτι ψωμί. Το έχουμε αναλύσει το θέμα διεξοδικά στο παρελθόν αλλά θα επιστρέψουμε όσες φορές χρειαστεί.
Ας μας πει ο αχαρακτήριστος υπουργός Ανάπτυξης πόσο “ελεύθερη” είναι η οικονομία όταν σε μεγάλες επιχειρήσεις δόθηκαν και χαρίστηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια κατά την διάρκεια της καραντίνας.
Πόσο μπορεί να κρατηθεί ένας αυτοαπασχολούμενος όταν αποκλείεται από τον τραπεζικό δανεισμό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανανεώσει τον μηχανολογικό του εξοπλισμό, όχημα ή να κάνει απαραίτητες ανακαινίσεις ή να αγοράσει πρώτες ύλες;
Δεν μπορεί να γίνει ανεκτό συνάδελφοι να μπαίνουμε στο δίλημμα ποιον λογαριασμό ρεύματος θα πληρώσουμε στο σπίτι ή στην αποθήκη ή στο μαγαζί – αποθήκη, ποια δόση να αφήσουμε και σε ποια ακόμα ρύθμιση να προχωρήσουμε;
Καμιά απάντηση από την κυβέρνηση δεν ακούμε για αυτά και άλλα τόσα καίρια ερωτήματα και αιτήματα που τους θέτουμε.
Συνάδελφοι
Ο πολιτικός διάλογος ανάμεσα σε κυβέρνηση και επίδοξους σωτήρες περιστρέφεται γύρω από αγγούρια και μακαρόνια. Πόσο όμως νοιάζονται για το καλάθι της νοικοκυράς, για το κόστος διαβίωσης της λαϊκής οικογένειας;
Την ώρα που στον κλάδο δείχνει να υπάρχει σχετική δουλειά, στο τέλος του μήνα και χωρίς να έρθει ακόμα ο βαρύς χειμώνας, στο τέλος του μήνα με το ζόρι τα φέρνουμε βόλτα. Τι όμως θα συμβεί όταν η διαφαινόμενη κρίση, για την οποία όλο και πιο συχνά μιλάνε οι διάφοροι οικονομικοί οίκοι, χτυπήσει για καλά;
Όσο το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών, των συνεργατών βιοτεχνών μειώνεται και παράλληλα το κόστος ενέργειας, καυσίμων, πρώτων υλών ανεβαίνει ή μένει στα ύψη, τι θα συμβεί;
Στο τέλος του μήνα τι μεροκάματο θα πάμε στο σπίτι; Ρεύμα, θέρμανση, ενοίκιο, τρόφιμα, φροντιστήρια, διασκέδαση, άλλες ανάγκες θα μπαίνουν στην κλήρωση;
Δεν θα ανεχτούμε να ζήσουμε με κουπόνια, με voucher, με ψίχουλα και ελεημοσύνη.
Έχουν βάλει στόχο να κατασχέσουν σπίτια, περιουσίες ανθρώπων που δουλεύουμε σκληρά μια ζωή, που παράγουμε και δημιουργούμε πλούτο. Που είμαστε χρήσιμοι και αναγκαίοι. Που προσφέρουμε έργο και υπηρεσίες που έχουν ανάγκη βιομηχανίες, βιοτεχνίες και κυρίως νοικοκυριά. Που έχουμε σακατευτεί ψυχολογικά και σωματικά. Που παλεύουμε ώρες ατελείωτες χωρίς να μπορούμε να χαρούμε τις οικογένειές μας. Που έχουμε δει τα σπίτια και τα μαγαζιά μας να καίγονται και να πλημμυρίζουν από τα μηδενικά μέτρα προστασίας. Που περνάμε την πανδημία, την ασθένεια ή το επαγγελματικό ατύχημα χωρίς καμία κρατική μέριμνα και προστασία.
Μέσα στην εβδομάδα η κυβέρνηση διεμήνυσε ότι δεν θα πάρει μέτρα για την προστασία από πλειστηριασμούς, δεν θα παρέμβει ανάμεσα σε ιδιωτικές διαφορές. Τότε γιατί διατηρεί τον νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που ποινικοποιεί τις κινητοποιήσεις εναντίων των πλειστηριασμών; Γιατί τρέχει στα δικαστήρια συνδικαλιστές που διώκονται με αυτό τον νόμο; Γιατί στέλνει τα ΜΑΤ έξω από τα συμβολαιογραφικά γραφεία που πραγματοποιούν πλειστηριασμούς;
Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια, έχουν πάρει θέση και για μια ακόμα φορά έχουν δείξει με ποιων το μέρος είναι και σίγουρα όχι με το δικό μας.


Το επαναλαμβάνουμε και το έχουμε αποδείξει ότι δεν θα επιτρέψουμε στα κοράκια των τραπεζών και των funds να απλώσουν χέρι στον κόπο και την περιουσία των επαγγελματιών, γενικά της λαϊκής οικογένειας.
Είναι επιτακτική ανάγκη να παρθούνε μέτρα προστασίας της περιουσίας του επαγγελματιών από τα αρπακτικά και τα παράσιτα.
Η σημαία του “εξοικονομώ αυτονομώ” που κουνάει η κυβέρνηση και από κοντά η κλαδική ομοσπονδία δεν αφορά τους αυτοαπασχολούμενους. Είναι και αυτό ένα ακόμα πρόγραμμα που αφορά κυρίως την έμμεση ενίσχυση των μεγάλων εταιρειών. Ακόμα κερδισμένοι βγαίνουν κάποια μεγάλα τεχνικά γραφεία και φυσικά οι τράπεζες. Ούτε φυσικά οι πελάτες έχουν ιδιαίτερο όφελος λόγο του αυξημένου βαθμού βελτιώσεων που απαιτούνται, με αποτέλεσμα να βγαίνουν πολλοί εκτός προϋπολογισμού.
Τώρα μάλιστα που το πρόγραμμα παίρνει μόνιμη μορφή και εντάσσονται και μεγάλες επιχειρήσεις, θα γίνει ακόμα πιο δυσπρόσιτο για πελάτες αλλά και για εμάς. Πόσοι από εμάς άραγε μπορούν να χρηματοδοτήσουν στην ουσία τέτοια μεγάλα έργα; Αυτό φυσικά έχει να κάνει και με την αδυναμία δανειοδότησης με κεφάλαια κίνησης.
Οι τεράστιες αυξήσεις στην Ενέργεια, στις πρώτες ύλες δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στο σύνολο του κλάδου. Η μετακύληση του κόστους στους πελάτες δεν είναι λύση, δεν είναι σίγουρα μακροχρόνια λύση. Αυτό φαίνεται και από άλλους κλάδους που πήραν τέτοια μέτρα, το μόνο αποτέλεσμα ήταν η μείωση της δουλειάς. Οι μεγάλες αλυσίδες, ο ανταγωνισμός από το εξωτερικό καραδοκεί.
Η προσπάθεια για ατομική λύση δεν θα φέρει αποτέλεσμα. Τα φωτοβολταϊκά στην ταράτσα θα έχουν ως αποτέλεσμα επιπλέον δάνεια με τουλάχιστον αμφίβολα αποτελέσματα.
Λύση είναι μείωση του κόστους παραγωγής μέσω της μείωσης του ΦΠΑ, του κόστους των πρώτων υλών, της Ενέργειας, των ασφαλιστικών εισφορών, της φορολογίας.
Και σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε να κινηθεί και η κλαδική μας Ομοσπονδία, η ΟΒΥΕ.
Να αφήσει στην άκρη την λογική των δεξιοτήτων, των πιστοποιήσεων, του ηλεκτρονικού μετασχηματισμού. Να αφήσουν στην άκρη την λογική του εφησυχασμού, της αναμονής, του διαχωρισμού, του ανταγωνισμού. Να ξεπεράσουν την χρεοκοπημένη τακτική των υπουργικών διαλόγων και της υπονόμευσης των αγωνιστικών διαθέσεων των συναδέλφων.
Τέλος στην υπομονή, οργάνωση και αγώνας είναι η μόνη απάντηση.
Συνάδελφοι,
Το σημερινό κάλεσμα του Διοικητικού Συμβουλίου δεν έχει να κάνει όμως με παρατηρήσεις και διαπιστώσεις για τα προβλήματα.
Θέλουμε να ακούσουμε κυρίως τη δική σας γνώμη, να συζητήσουμε και πιστεύουμε να συμφωνήσουμε στην ανάγκη να βγούμε μπροστά, να συντονιστούμε και να διεκδικήσουμε αγωνιστικά την ικανοποίηση των αιτημάτων μας.
Ο καιρός της αναμονής και της υπομονής πέρασε ανεπιστρεπτί, η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Αν ακόμα και για λίγο υπάρξει μια σταθεροποίηση στις τιμές ποιος θα μπορεί να ανταποκρίνεται για καιρό σε αυτές τις αυξήσεις; Ή, ακόμα και μικρή μείωση (πράγμα δύσκολο) να υπάρξει σε κάποια προϊόντα, θα είναι αστεία μπροστά στην αλματώδη αύξηση που έχει προηγηθεί. Τι είναι 20% μείωση αν έχει προηγηθεί αύξηση 300%, ή ακόμα και 1.000% όπως στο ηλεκτρικό ρεύμα;
Μετά την ολοκλήρωση πρόσφατης συνόδου κορυφής των υπουργών Ενέργειας της Ε.Ε., ο Τσέχος υπουργός Βιομηχανίας Σίκελα, δήλωσε με αφορμή τα αποθέματα σε φυσικό αέριο της Ε.Ε. ότι “πρέπει να προετοιμαστούμε για τον επόμενο χειμώνα που μπορεί να είναι ακόμα πιο κρίσιμος από αυτόν”…
Η δυσαρέσκεια που δείχνουν η Γαλλία και η Γερμανία προς τις ΗΠΑ για το πανάκριβο φυσικό αέριο και τα προβλήματα που δημιουργεί στο μεταξύ τους ανταγωνισμό, αποδεικνύουν πόσο εύθραυστες είναι οι συμμαχίες μεταξύ των ισχυρών κρατών. Οι όποιες μεταβολές μπορεί να υπάρξουν θα έχουν σίγουρα μεγάλο αντίκτυπο σε όλους τους λαούς.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν επιτρέπεται σε κανέναν μας να αφήσουμε την τύχη μας σε χέρια άλλων.
Ό,τι έχουμε κερδίσει, ό,τι θα κερδίσουμε θα το πάρουμε μόνοι μας, με συλλογικό αγώνα και δράση.
Το γνωρίζουν καλά και για αυτό παίρνουν τα μέτρα τους. Βλέποντας ότι το καρότο δεν φτάνει και κινδυνεύει να καταλήξει αλλού εκτός από δόλωμα, ενισχύουν το μαστίγιο.
Η ένταση της καταστολής έχει πάρει εδώ και καιρό διαστάσεις. Η ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής σε αντίθεση με άλλες ανάγκες που υπάρχουν (δάσκαλοι, γιατροί, κοινωνικές υπηρεσίες) είναι εμφανής. Γνωρίζουν ότι θα υπάρξουν κοινωνικές, λαϊκές αντιδράσεις και δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Και η ενίσχυση δεν είναι μόνο σε ποσοτικό αλλά και ποιοτικό επίπεδο. Βλέπουμε ότι δολοφονίες από αστυνομικούς μένουν ατιμώρητες ή πέφτουν στα μαλακά. Ο Κορκονέας μετά από ό,τι έγινε βγήκε έξω, γυναικοκτονίες περνάνε στα ψηλά. Το πρόσφατο περιστατικό με τον ομαδικό βιασμό μέσα στο ΑΤ Ομόνοιας βλέπουμε τι κατεύθυνση έχει πάρει. Γενικά τα ΜΑΤ, Δίας, ΥΜΕΤ και συναφή λουλούδια ανοίγουν κεφάλια και ακούνε και μπράβο.
Το δόγμα σκοτώστε, βιάστε, τσακίστε έχει γίνει επίσημη πολιτική γραμμή. Μάλιστα, προ ολίγων ημερών ο πρωθυπουργός προέβη σε ένα απαράδεκτο και προκλητικό συσχετισμό, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι όσους αγωνίζονται και διεκδικούν, με τον παιδοβιαστή και προαγωγό από την περιοχή του Κολωνού…
Του επιστρέφουμε το χαρακτηρισμό, θυμίζοντάς του ότι όλοι ήταν δικά τους παιδιά με άμεση σχέση και με την πολιτική οικογένειά του. Το αγωνιστικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν θα μπει ποτέ στο ίδιο τσουβάλι με αυτούς.
Και να θυμάται ότι αν για αυτούς η λέξη αξιοπρέπεια είναι άγνωστη, για εμάς είναι σημαία.
Αυτοί λοιπόν που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση δεν έχουν σκοπό να κάνουν πίσω, αυτοί που στηρίζουν και τροφοδοτούν με όπλα τον πόλεμο στην Ουκρανία, αυτοί που φροντίζουν να μπουκώνουν με χρήμα τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους σε βάρος των δικών μας αναγκών, αυτοί που ετοιμάζουν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου και καταστολή απέναντι σε κάθε διεκδίκηση.
Εμείς λοιπόν πρέπει να απαντήσουμε άμεσα και δυναμικά. Να μην μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Να δεχτούμε τον αργό θάνατο πάνω στη δουλειά μας. Να μην αποδεχτούμε την μιζέρια και την μισή ζωή.
Δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα συνάδελφο βορά στα νύχια των τραπεζών και των funds.
Κανένας χωρίς ρεύμα.
Να ορθώσουμε τοίχο προστασίας σε όποιον το έχει ανάγκη.
Να μην αφήσουμε τα παιδιά μας χωρίς θέρμανση στα σχολεία τους.
Δεν πρέπει με τίποτα να αποδεχτούμε ένα τέτοιο μέλλον για τα παιδιά μας.
Δεν ζητιανεύουμε ψίχουλα. Θέλουμε αξιοπρέπεια!
Συνάδελφοι.
Το 2020 μείναμε μέσα.
Το 2021 μείναμε ασφαλείς.
Το 2022 μείναμε από βενζίνη.
Το 2023 να μην ξεμείνουμε από ζωή.
Σας καλούμε όλους να κάνετε δική σας υπόθεση την επιτυχία της μεγάλης πανελλαδικής απεργίας στις 9 Νοέμβρη.
Να δεσμευτούμε ότι θα συμμετέχουμε, ότι θα την προπαγανδίσουμε, ότι θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να συμμετέχουν όσοι περισσότεροι συνάδελφοι στο μεγάλο συλλαλητήριο την Τετάρτη 9 Νοέμβρη, στις 10:00 στα Χαυτεία.
Να φέρουμε τις οικογένειές μας, όλα τα μέλη της οικογένειάς μας, να μιλήσουμε με αυτοαπασχολούμενους, με συναδέλφους, συνεργάτες, με πελάτες μας. Να καλέσουμε εργαζόμενους, συνταξιούχους, μαθητές και φοιτητές. Όλοι στο ίδιο καζάνι της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας βράζουμε.
Καιρός να το αναποδογυρίσουμε αυτό το καζάνι, καιρός να τραβήξουμε δικό μας μονοπάτι!
Εμείς καιρό τώρα με πρωτεργάτη την Ομοσπονδία, την ΟΒΣΑ και σε συντονισμό με δεκάδες άλλες Ενώσεις, Σωματεία και Ομοσπονδίες έχουμε επιλέξει τον δρόμο της σύγκρουσης, της διεκδίκησης και του περήφανου αγώνα.
Όποιος έχει διαλέξει αυτό τον δρόμο δεν έχασε ποτέ όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Έτσι είναι σίγουρο ότι δεν θα χάσει και τώρα!
Επιλέγουμε για άλλη μια φορά να ενώσουμε την φωνή μας με τα εκατομμύρια των επαγγελματιών, των εργαζόμενων, των συνταξιούχων, της νεολαίας που ασφυκτιούμε για να θησαυρίζουν μια χούφτα μεγάλοι και οι παρατρεχάμενοί τους.
Απορρίπτουμε την λογική της ατομικής λύσης. Δεν τους αφήνουμε άλλο χρόνο, δεν θυσιάζουμε άλλες μέρες από την ζωή μας.
Σας καλούμε μαζικά, μαχητικά, επίμονα και αταλάντευτα, συλλογικά και αγωνιστικά να παλέψουμε χωρίς ενδοιασμούς για την ζωή και την αξιοπρέπεια μας! Όλοι να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να πλημμυρίσει το κέντρο της Αθήνας, του Πειραιά και άλλων πόλεων με περήφανους ανθρώπους την Τετάρτη 9 Νοέμβρη!
Καλή δύναμη, αποφασιστικότητα και καλούς αγώνες!

Η τοποθέτηση του Δημήτρη Βιτάλη (ΟΒΣΑ)

Πρώτη φορά έρχομαι να παρακολουθήσω συνεδρίαση – είχαμε βέβαια και τον κόβιντ… Τα όσα έχουν αναφέρει οι συνάδελφοι είναι πραγματικά ζητήματα, είναι ακριβώς αυτά που αντιμετωπίζουμε. Προς αυτήν την κατεύθυνση έκανε και η Ομοσπονδία την προσπάθεια να μαζευτούμε όλα τα σωματεία και να κουβεντιάσουμε.
Κάτι πολύ αναγκαίο, να βρεθούμε από κοντά, γιατί έχουμε ξεσυνηθίσει μετά από όλον αυτόν τον καιρό της κλεισούρας. Εκτός από αυτό, σαν νεότερος συνάδελφος και εγώ, έχω μιαν εικόνα από τους νεότερους συναδέλφους: Δεν γνωρίζουν καθόλου αυτές τις διαδικασίες, πολλοί μάλιστα τις χλευάζουν κιόλας.
Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που είπε ο πρόεδρος, αυτή είναι η πραγματικότητα, εάν βέβαια θέλει κάποιος να βλέπει τα πράγματα με τα μάτια ανοιχτά και όχι να κάνει τον παπαγάλο…
Όσον αφορά το θέμα των συναντήσεων με τα υπουργεία που έθιξαν συνάδελφοι, τέτοιες συναντήσεις γίνονται από παλιά. Τότε όμως «έβραζε» το πεζοδρόμιο έξω από τις συναντήσεις, πράγμα που επηρέαζε ενδεχομένως και τις αποφάσεις που παίρνονταν. Σήμερα, όσες αναρτήσεις και «like» να κάνεις στο facebook και στο twitter, δεν είναι καθόλου το ίδιο πράγμα.
Δεν είναι το ίδιο πράγμα να πάμε δύο άνθρωποι να μιλήσουμε με τον πρόεδρο στον εκάστοτε υπουργό, με το να είναι απέξω εκατοντάδες υδραυλικοί και στο κάτω-κάτω, να του κλείσουμε και το νερό για να μας ακούσει. Καλά είναι όλα τα μοντέρνα μέσα, και σελίδα να έχουμε και να κάνουμε και αναρτήσεις, αλλά πρέπει κάποιος να υπάρχει και στο δρόμο για να μας στηρίζει.
Όσον αφορά τα «Εξοικονομώ», όντως το πρώτο είχε αφήσει κάποια χρήματα στον Κλάδο. Από το δεύτερο και μετά όμως, τα «Εξοικονομώ» λειτουργούν σαν τράπεζα, εάν ένας συνάδελφος δεν έχει κεφάλαιο να επενδύσει, δεν μπορεί να πάρει τις δουλειές. Ενδεικτικά να πω πως στο πρώτο «Εξοικονομώ» δούλεψαν 54 συνάδελφοι. Στο δεύτερο δούλεψαν μόλις τέσσερις – και αυτοί άφησαν και δουλειές, γιατί δεν μπορούσαν να τις καλύψουν. Και οι δουλειές αυτές πήγαιναν σε μεγάλες εταιρείες με εμάς να συμμετέχουμε στις εργασίες για μεροκάματο κατ’ εντολήν τους.
Στον Κλάδο είναι η κατάσταση τέτοια, που πολλοί αναρωτιόμαστε «τι να γίνω υδραυλικός – τι να γίνω ντελιβεράς». Η νέα γενιά δεν έρχεται στο επάγγελμα για αυτόν τον λόγο, ακόμα και από εμάς, όσοι είχαμε στρωμένες δουλειές από τους γονείς μας, έτοιμα μαγαζιά με εξοπλισμό, μπορέσαμε και σταθήκαμε στα πόδια μας και προχωρήσαμε στο επάγγελμα. Για τα νέα παιδιά που θέλουν να μπουν στο επάγγελμα, εάν δεν έχουν αυτήν την εξασφάλιση, είναι πραγματικά αδύνατον. Πού να βρεθούν λοιπόν οι εξειδικευμένοι εργάτες, όταν η οικοδομή επί 10 χρόνια ήταν νεκρή και στον κατασκευαστικό κλάδο δεν έμπαινε ούτε βίδα.
Τα τεχνικά επαγγέλματα έχουν πραγματικά ξεκληριστεί, αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτό είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής με αρχή, μέση και τέλος, που είχε σκοπό ξεκάθαρα να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα. Και οι πολιτικές αυτές αντιμετωπίζονται μόνο στο δρόμο.
Η κοινωνία που έχει να αντιμετωπίσει όλες αυτές τις προκλήσεις και τα προβλήματα, δεν είναι κάποιοι άλλοι, είμαστε εμείς συνάδελφοι. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να πέσουμε στα δύσκολα για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση. Με όλα τα μέσα που έχουμε στα χέρια μας, πρέπει να πιάσουμε όλους τους συναδέλφους έναν-έναν, όπου τους βρίσκουμε και να τους πείσουμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Συνάδελφοι όλοι έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε από το να τρέχουμε στις συνελεύσεις. Είναι όμως μεγάλη ανάγκη να είμαστε εδώ, γιατί αν υπάρχει λύση, η λύση αυτή θα βγει από εδώ μέσα, θα βγει μέσα από το σωματείο, μέσα από τους συνδέσμους, μέσα από την μεταξύ μας συνεννόηση και δράση.
Έχουμε μαζευτεί πια αρκετοί από διάφορους επαγγελματικούς κλάδους, βρισκόμαστε σε μία συνεννόηση. Και αυτό πρέπει να προχωρήσει.

 

Δημοσιεύθηκε την
Κατηγοριοποιημένα ως Σύνδεσμοι