Αρχική » Νέα Συντηρητών Καυστήρων » Σωματεία » Δημήτρης Φάφας: «Σίγουρα κάπου κοντά μας υπάρχει μια επικίνδυνη εγκατάσταση υγραερίου και δεν ξέρουμε πότε θα συμβεί το κακό»

Δημήτρης Φάφας: «Σίγουρα κάπου κοντά μας υπάρχει μια επικίνδυνη εγκατάσταση υγραερίου και δεν ξέρουμε πότε θα συμβεί το κακό»

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Συντηρητών Καυστήρων Ηπείρου Κέρκυρας «Η Φλόγα», Δημήτρης Φάφας, σε κείμενο που έστειλε στο περιοδικό μας, σχολιάζει τα κακώς κείμενα που ισχύουν στην περιοχή, σε σχέση με τις εγκαταστάσεις συσκευών καύσης υγραερίου. Στην επιστολή του, αναφέρει:

«Θα ήθελα για πολλοστή φορά να ευχαριστήσω το περιοδικό σας για την φιλοξενία των απόψεών μας στις σελίδες του όταν το ζητήσουμε.
Με αφορμή την αυξανόμενη ζήτηση τα τελευταία χρόνια λεβήτων υγραερίου στην περιοχή μας γίνεται εντονότερα επιτακτική η ανάγκη να εφαρμόζεται η νομοθεσία για την εγκατάσταση δεξαμενών υγραερίου- δικτύων υγραερίου αλλά και των σωστών λεβητοστασίων.
Δυστυχώς υγραέριο, μπορεί να προμηθεύεται ο καθ’ ένας χωρίς πρώτα να ελέγχεται η τήρηση των νόμιμων διατάξεων για την ασφαλή λειτουργία του συστήματός του, όπως αντίστοιχα γίνεται με το φυσικό αέριο, όπου αν δεν πληροί τις προδιαγραφές, η εγκατάσταση, δεν ανοίγει η βάνα από την εταιρεία παροχής αερίου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η εγκατάσταση και έναυση των καυστήρων να γίνεται από τον οποιοδήποτε, συνήθως από τις εταιρείες παροχής υγραερίου, από τις οποίες, οι περισσότερες στον βωμό του κέρδους κάνουν εγκαταστάσεις στα πιο απίθανα σημεία, ακόμα και σε υπόγεια λεβητοστάσια. Επίσης για ρύθμιση της καύσης ούτε λόγος.
Το χειρότερο όλων, είναι ότι αφήνουν στον πελάτη να εννοηθεί ότι αυτός ο λέβητας είναι σαν το πλυντήριο ή τον φούρνο μικροκυμάτων, όπου ποτέ δεν χρειάζεται κανένας έλεγχος, παρά μόνο σε περίπτωση βλάβης. Εδώ βέβαια το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης βαραίνει τους αντιπροσώπους των μηχανημάτων, οι οποίοι δεν προστατεύουν το προϊόν τους. Για παράδειγμα σε ένα πλυντήριο ή μια ηλεκτρική κουζίνα που αγοράζουμε από τα καταστήματα ηλεκτρικών ειδών, για να ισχύει η εγγύηση της συσκευής, η αρχική εγκατάσταση πρέπει να γίνεται από τεχνικό. Για να μην παρεξηγηθώ, στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτών, ο τεχνικός που στέλνουν είναι ένας απλός υπάλληλος και όχι ηλεκτρολόγος, αλλά δείχνουν σε μια πολύ πιο εύκολη και λιγότερο επικίνδυνη εγκατάσταση στους πελάτες, ότι τουλάχιστον πρέπει, η συσκευή που αγόρασαν, να συνδεθεί σωστά για την καλή λειτουργία της. Πόσο μάλλον μια εγκατάσταση συσκευής υγραερίου που χρειάζεται ρύθμιση καύσης για την ασφαλή και οικονομική λειτουργία της. Οι βιομηχανίες παραγωγής λεβήτων υγραερίου, απαιτούν η αρχική έναυση καθώς και η τακτική συντήρηση, να γίνεται από αδειούχο τεχνικό και να αποδεικνύεται από τα απαιτούμενα παραστατικά, φύλλο ελέγχου καυσαερίων με επισυναπτόμενη την ανάλυση καύσης. Δυστυχώς όταν οι συσκευές αυτές φτάνουν στην Ελλάδα, οι περισσότεροι των αντιπροσώπων αφήνουν τους λέβητες στην τύχη τους, αρκεί να πιάνουν τους αριθμούς πωλήσεων, με αποτέλεσμα αρκετές συσκευές να παρουσιάζουν βλάβες για αντικατάσταση ανταλλακτικών πολύ γρήγορα και σε βάθος χρόνου να έχουν δυσαρεστημένους πελάτες.
Αρκεί να σας πω ότι στην Ήπειρο για κάθε δέκα λέβητες που εγκαθίστανται, οι τρείς περίπου ανάβουν από αδειούχο τεχνικό – και σε αυτούς τους τρεις, ο τεχνικός βρίσκει σε μεγάλο βαθμό ελλείψεις στις διατάξεις ασφαλείας οπότε και ενημερώνει τον πελάτη και τον εγκαταστάτη για να διορθωθούν. Με τις παρατηρήσεις μας γινόμαστε «κακοί» για τον εγκαταστάτη πωλητή του συστήματος θέρμανσης, με αποτέλεσμα στην επόμενη εγκατάσταση και αυτός να μην ξανά επιλέξει αδειούχο εγκαταστάτη εγκαταστάσεων καύσης.
Ο νόμος υποχρεώνει τον αδειούχο εγκαταστάτη εγκαταστάσεων καύσης, ένα αντίγραφο από το φύλλο ελέγχου, όπου γράφουμε και τις παρατηρήσεις σχετικά με το νόμιμο της εγκατάστασης όπου κάνουμε την έναυση, να το πηγαίνουμε εντός 30 ημερών στο αρμόδιο τμήμα περιβάλλοντος της Περιφέρειας.
Δυστυχώς εκεί, ενώ τους έχουμε ενημερώσει ως Σωματείο ότι θα πρέπει να συγκεντρώνουν τα αντίγραφα και να ελέγχουν τις παρατηρήσεις που αναφέρουμε, με το πρόσχημα της έλλειψης υπαλλήλων, δεν τα δέχονται.
Γίνεται τον τελευταίο καιρό μέσο ΠΟΕΤΕΚ μια προσπάθεια να γνωστοποιήσουμε το θέμα στο αρμόδιο υπουργείο, προκειμένου να ελεγχθεί η διανομή του υγραερίου από τα πρατήρια, με στόχο να μην μπορούν να προμηθεύσουν αέριο όσες εγκαταστάσεις δεν πληρούν την κείμενη νομοθεσία. Βέβαια με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να ελέγξουμε μόνο τις εγκαταστάσεις που λειτουργούν με δεξαμενές – που είναι και οι περισσότερες – και όχι αυτές που δουλεύουν με φιάλες.
Πρέπει όλους να μας προβληματίζει το θέμα, γιατί σίγουρα και κοντά στο σπίτι μας, υπάρχει μια επικίνδυνη εγκατάσταση υγραερίου και ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα συμβεί το κακό.

Δημοσιεύθηκε την
Κατηγοριοποιημένα ως Σωματεία