«Οι προσδοκίες μας διαψεύστηκαν. Περιμέναμε αύξηση του κύκλου εργασιών μας, που ποτέ δεν την είδαμε», μας επισήμαναν οι πρόεδροι των συνδέσμων υδραυλικών, στις πόλεις των οποίων διανέμεται το φυσικό αέριο.
Κάνοντας λόγο για αναποτελεσματικές πολιτικές στον εμπορικό και κατασκευαστικό τομέα από την πλευρά των Εταιριών Παροχής Αερίου, για έλλειψη κινήτρων προς το κοινό και διείσδυση «ευκαιριακών» εταιριών που διαστρέβλωσαν την αγορά, οι εκπρόσωποι των συνδέσμων στέλνουν σαφές μήνυμα στο αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος, τις ΕΠΑ και τη ΔΕΠΑ για “διορθωτικές” κινήσεις που πρέπει να γίνουν.
«Με τους τεχνίτες στο περιθώριο, δεν θα μπορέσει να υπάρξει ευρεία διείσδυση του φυσικού αερίου στον αστικό τομέα», επισημαίνουν.
Στα πλαίσια του αφιερώματος του περιοδικού μας, οι τεχνικοί κλάδοι των υδραυλικών και των συντηρητών καυστήρων απάντησαν στα εξής ερωτήματα που τους θέσαμε:
1. Επαληθεύτηκαν οι προσδοκίες του κλάδου για αύξηση του όγκου εργασίας των μελών του συνδέσμου από τη διείσδυση του φυσικού αερίου στον οικιακό και επαγγελματικό τομέα;
2. Πώς κρίνετε τις τιμές της αγοράς στα έργα του φυσικού αερίου, σε σχέση με τα υπόλοιπα έργα που εκτελείτε ως υδραυλικοί;
3. Τι προβλήματα αντιμετωπίζετε τόσο σε ό,τι έχει να κάνει με την ανάληψη ενός έργου φυσικού αερίου, όσο και με την παράδοσή του;
Θανάσης Στρουμπούλης, πρόεδρος Συνδέσμου Αθηνών
1. Όχι μόνο ο κλάδος μας, αλλά ούτε και οι εταιρίες διανομής αερίου θα πρέπει να είναι ικανοποιημένες από τη διείσδυση του νέου καυσίμου στον αστικό τομέα.
Αναποτελεσματικές πολιτικές σε κατασκευαστικό και εμπορικό επίπεδο από τις Εταιρίες Παροχής Αερίου, έλλειψη ουσιαστικών κινήτρων και παροχών προς το κοινό, αδυναμία της πολιτείας να προβεί στις απαραίτητες διορθώσεις του υφιστάμενου και ιδιότυπου μοντέλου διανομής έχουν «κρατήσει» τη διείσδυση σε πολύ χαμηλά επίπεδα, μέχρι σήμερα.
Οι προσδοκίες του κλάδου μας για αύξηση του κύκλου εργασιών μας, από την εισαγωγή του φυσικού αερίου στη χώρα μας, δεν επαληθεύτηκαν σε καμία περίπτωση.
Μπορεί, συνολικά, στις νέες οικοδομές να προστέθηκαν, υποχρεωτικά, και οι σωληνώσεις φυσικού αερίου και αυτό να μας έδωσε κάποιες επιπλέον εργασίες, όμως αυτές δεν ήταν τόσες που να μπορούμε να πούμε, ναι, έχουμε μεγάλο αντικείμενο εργασίας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι η οικοδομή τα δύο τελευταία χρόνια έχει πάρει την κατιούσα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον κλάδο μας και τα άλλα τεχνικά επαγγέλματα.
Εάν μιλήσουμε για τις υφισταμένες οικοδομές, θα σας έλεγα ότι το μερίδιο του λέοντος των εργασιών σε αυτές τις περιπτώσεις το πήραν εταιρίες (και όχι μεμονωμένοι επαγγελματίες) που είχαν άμεση σχέση με τους εργολάβους που κατασκεύαζαν τα εξωτερικά δίκτυα και τους παροχετευτικούς αγωγούς. Κάτι εντελώς ανεπίτρεπτο.
Εάν σε αυτό το σκηνικό προσθέσουμε και τις εργασίες που γίνονταν, και εξακολουθούν να γίνονται, από ανειδίκευτο προσωπικό με υπογραφές μηχανολόγων, αντιλαμβάνεστε ποιο είναι το «κέρδος» των επαγγελματιών υδραυλικών από την ενασχόλησή τους με το φυσικό αέριο.
2. Όπως και στα υπόλοιπα έργα, γίνεται ένας ανταγωνισμός προς τα κάτω, για φθηνότερο κόστος. Θα σας έλεγα, μάλιστα, ότι η εικόνα ίσως είναι και χειρότερη στα έργα του φυσικού αερίου, εξαιτίας του γεγονότος ότι δραστηριοποιήθηκαν (χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις) πολλές εταιρίες στο αντικείμενο και οι οποίες, θέλοντας να αποκτήσουν μερίδιο της πίτας, έριξαν πολύ χαμηλά τις τιμές.
3. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα εντόπιζα, πέρα από το γεγονός ότι τα στοιχεία των πελατών μας που ενδιαφέρονται να συνδεθούν με το δίκτυο φυσικού αερίου γίνονται με κάποιο τρόπο γνωστά σε εταιρίες που τους «βομβαρδίδουν» με τηλέφωνα για προσφορές, είναι το θέμα της τυπολατρίας των ελεγκτών της εταιρίας και των παρατηρήσεων που μας κάνουν, και οι οποίες δεν είναι ουσιαστικές ως προς αυτή καθεαυτή την εγκατάσταση. Για απλά και μη ουσιαστικά πράγματα μπορεί να ταλαιπωρηθούμε για αρκετό διάστημα. Η πολυπλοκότητα της νομοθεσίας δημιουργεί προβλήματα, τα έχουμε εντοπίσει και νομίζω ότι είναι καιρός να καθίσουμε όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς σε ένα κοινό τραπέζι για να δούμε πώς θα απλοποιήσουμε το θέμα των εγκαταστάσεων και των ελέγχων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα κάνουμε «εκπτώσεις» στην ασφαλή και σωστή χρήση τους.
Γιώργος Σιγάλας, πρόεδρος Συνδέσμου Πειραιά
1. Ναι, αυξήθηκε ο όγκος εργασίας, όχι όμως όσο προσδοκούσαμε. Ο λόγος είναι ότι η ΕΠΑ έχει αδρανοποιηθεί σχετικά με τις επεκτάσεις των δικτύων πόλεων και ιδιαίτερα στις περιοχές του Πειραιά.
2. Κατά την αρχική περίοδο των εσωτερικών εγκαταστάσεων και συνδέσεων φυσικού αερίου οι τιμές κρίνονταν ικανοποιητικές.
Ο λόγος θεωρούμε ότι ήταν ο φόβος των κατασκευαστών και των ιδιωτών στο νέο αυτό είδος. Κατά το πέρας του χρόνου και με την παρείσφρηση στο χώρο του φυσικού αερίου εγκαταστατών χωρίς τις απαιτούμενες άδειες, με τις ευλογίες των μηχανολόγων που υπογράφουν γι’ αυτούς, ο ανταγωνισμός έγινε αθέμιτος και οι τιμές μειώθηκαν σε τέτοιο βαθμό που πλέον κρίνονται ασύμφορες για τους υπεύθυνους αδειούχους υδραυλικούς που θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους αναλαμβάνοντας εγκαταστάσεις φυσικού αερίου.
3. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο αδειούχος υδραυλικός φυσικού αερίου, είναι ότι με την κατάθεση της αίτησης από τους ιδιώτες στην ΕΠΑ, οι τελευταίοι βομβαρδίζονται με τηλέφωνα από εξουσιοδοτημένες εταιρίες και καταστήματα εμπορικά και κατασκευών, με αποτέλεσμα ο αδειούχος υδραυλικός να χάνει τους πελάτες του. Αυτό έχει διαπιστωθεί με παράπονα ιδιωτών προς τους συνεργαζόμενους με αυτούς υδραυλικούς.
Κώστας Σαγώνας, πρόεδρος Συνδέσμου Λάρισας
1. Στην αρχή, όταν δημιουργήθηκε η ΕΠΑ Θεσσαλίας και ήρθε το φυσικό αέριο στην πόλη μας, παρ’ όλη τη δυσπιστία και το φόβο του καταναλωτικού κοινού υπήρξε μια ανοδική πορεία και μία αύξηση του κύκλου των εργασιών μας στις εν λόγω εγκαταστάσεις.
Ελπίζαμε τότε, αν όχι σε μεγαλύτερη άνοδο τουλάχιστον σε μία σταθεροποίηση αυτών των εργασιών. Διαψευστήκαμε όμως, γιατί από το 2007 και μετά η πορεία ήταν πτωτική. Η αύξηση των τιμολογίων του φυσικού αερίου, είχε ως αποτέλεσμα πτώση της ζήτησης σε ποσοστό πάνω από 30%.Αυτή τη στιγμή, οι εγκαταστάσεις “περιορίζονται” στις άκρως απαραίτητες και υποχρεωτικές. Δηλαδή, στις νέες οικοδομές, οι οποίες όμως είναι λιγοστές λόγω της οικονομικής και οικοδομικής κρίσης, και στην αλλαγή παλαιών κεντρικών θερμάνσεων που δεν αποδίδουν.
2. Διαψευσθήκαμε και στις τιμές. Υπολογίζαμε όλοι μας ότι οι εργασίες αυτές θα μας επέφεραν κάποιο εύλογο κέρδος, δυστυχώς όμως το μόνο που μας έμεινε είναι η δουλειά, που κι αυτή βέβαια δεν την έχουμε.
3. Η ανάληψη ενός έργου φυσικού αερίου είναι ένα δύσκολο εγχείρημα. Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός από τους μηχανολόγους, οι οποίοι συνεργάζονται με μη αδειούχους υδραυλικούς 3ης ειδικότητας, για να ρίχνουν τα κοστολόγια και να δίνουν φθηνές προσφορές έναντι των επαγγελματιών, όλων ημών δηλαδή, που εκ της νομοθεσίας πρέπει να εκτελούμε τις εγκαταστάσεις.
Σε σχέση με την παράδοση των έργων, τα προβλήματα είναι λιγοστά και αυτό οφείλεται τόσο στη βοήθεια που προσφέρει ο Σύνδεσμός μας καθώς και στην εξειδίκευση που έχουν τα μέλη μας στις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου.
Αντώνης Καπανιάρης, πρόεδρος Συνδέσμου Βόλου
Όντως είχαμε προσδοκίες από το φυσικό αέριο, που όμως ποτέ δεν επαληθεύτηκαν. Και αυτό γιατί στο χώρο διείσδυσαν πολλές ευκαιριακές εταιρίες, οι οποίες δημιούργησαν πρόβλημα στους επαγγελματίες υδραυλικούς αλλά και στο κοινό.
Σας λέω ότι τα μέλη του Συνδέσμου μας έχουν κάνει ελάχιστες εγκαταστάσεις. Οι περισσότερες έγιναν από τις εταιρίες που κατασκεύαζαν τα δίκτυα. Οι εταιρίες αυτές, που βέβαια στο τέλος δεν επιβίωσαν, φεσώνοντας μάλιστα την αγορά, προσέγγιζαν τους ιδιοκτήτες των οικοδομών και με πολύ χαμηλές προσφορές εκτελούσαν και τις εσωτερικές εγκαταστάσεις. Και όταν λέμε χαμηλές προσφορές, εννοούμε κάτω του κόστους, μέχρι και 3.000 ευρώ. Έτσι χάθηκε ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς για εμάς, χωρίς όμως να βγουν κερδισμένοι οι καταναλωτές. Μπορεί τη στιγμή εκείνη να γλίτωσαν κάποια χρήματα, τα πλήρωσαν όμως διπλά και τριπλά στην πορεία με τις κακοτεχνίες που παρουσιάστηκαν στις εγκαταστάσεις τους και με την αντικατάσταση των φθηνών, ατομικών μονάδων που τους τοποθέτησαν και οι οποίες αποδείχθηκαν προβληματικές. Μετά από 2 χρόνια λειτουργίας, αντικαταστήθηκαν πάρα πολλές μονάδες. Το αποκορύφωμα βέβαια της υπόθεσης ήταν ο διπλασιασμός της τιμής του φυσικού αερίου. Στην αρχή ο κόσμος μας ρωτούσε αν είναι επικίνδυνο το αέριο και πέρυσι μας ρωτούσε αν ακριβύνει πάλι.
Οι εγκαταστάσεις που έχουν γίνει από πέρυσι, είναι ελάχιστες. Και, βέβαια, το πρόβλημα που εξακολουθεί να υφίσταται ακόμη και σήμερα, είναι ότι οι εγκαταστάσεις γίνονται από τον οποιοδήποτε. Όποιος θέλει κατασκευάζει. Κανένας έλεγχος δεν υφίσταται. Αυτό είναι και το βασικό μας θέμα με την ΕΠΑ. Δέχεται υπογραφές από τον οποιονδήποτε, δεν την απασχολεί ποιος εκτελεί τις εγκαταστάσεις.
Βασίλης Ιωαννίδης, πρόεδρος Συνδέσμου Θεσσαλονίκης
1, 2. Όχι μόνο δεν επαληθεύτηκαν οι προσδοκίες μας για αύξηση του κύκλου εργασιών μας, τουναντίον μπορώ να σας πω ότι χάσαμε και πάρα πολλή δουλειά από τα χέρια μας, εξαιτίας της εισόδου πολλών εταιριών και μηχανολόγων που μπήκαν στο χώρο του φυσικού αερίου. Οι εταιρίες αυτές, ή οι μεμονωμένοι μηχανολόγοι, θέλοντας να κερδίσουν κομμάτι της πίτας έριξαν επικινδύνως τα κοστολόγια με την απασχόληση ανειδίκευτου προσωπικού, με αποτέλεσμα οι επαγγελματίες τεχνίτες, αυτοί δηλαδή που ορίζονται από τη νομοθεσία για τις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου, είτε να μην μπορούν να πάρουν δουλειές είτε, όταν παίρνουν, να μη βγάζουν ούτε το μεροκάματό τους. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την «καθισμένη» εδώ και δύο χρόνια οικοδομή στο νομό μας, δεν δημιουργεί καμία ελπίδα και προσδοκία στα μέλη και τον κλάδο μας από την ενασχόλησή του με το φυσικό αέριο.
3. Ένα από τα βασικά προβλήματα που εντοπίζω, είναι ότι ως κλάδος εγκαταστατών δεν έχουμε αυτή τη συνεργασία που θα έπρεπε να είχαμε με την ΕΠΑ Θεσσαλονίκης, όχι βέβαια με δική μας υπαιτιότητα. Το γεγονός ότι δεν ζητείται, από την ΕΠΑ, σε όλες τις περιπτώσεις, η Υπεύθυνη Δήλωση που ορίζεται από το προεδρικό μας διάταγμα για τις εγκαταστάσεις, δημιουργεί όλες αυτές τις συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού μας, με «υπογραφάκηδες» μηχανολόγους και άλλους εύκαιρα απασχολούμενους με το φυσικό αέριο, που διείσδυσαν στο χώρο ευελπιστώντας σε εύκολο κέρδος.
Πρόβλημα δυσπιστίας για το φυσικό αέριο υπάρχει επίσης από την πλευρά του κοινού, λόγω των περσινών αυξημένων τιμολογίων. Ο κόσμος δυσανασχέτησε από την κατάσταση που δημιουργήθηκε και αυτό εμείς, ως επαγγελματίες που συναναστρεφόμαστε καθημερινά μαζί του το εισπράττουμε.
Σε σχέση με την παράδοση των έργων μας, τα προβλήματα εντοπίζονται κυρίως με τους ελεγκτές της εταιρίας, οι οποίοι από μόνοι τους, αυθαίρετα, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της ΕΠΑ, μας ζητούν ακραία πράγματα. Όπως για παράδειγμα, να βάλουμε στηρίγματα στα σπιράλ των 10 εκατ. γιατί λένε κουνιούνται!
Αν μη τι άλλο, αυτά είναι αστεία πράγματα.
Γιώργος Κωνσταντέλλος, πρόεδρος ΟΒΥΕ
«Οι προσδοκίες που είχαμε ως κλάδος από την ενασχόλησή μας με τις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου διαψεύστηκαν.
Οι εργασίες, είτε στη Θεσσαλονίκη είτε στις άλλες περιοχές, γίνονται από συγκεκριμένες εταιρίες με τους υδραυλικούς να είναι θεατές.
Παράλληλα οργιάζει και η λαθρεγκατάσταση, με μερίδιο ευθύνης να αναλογεί και σε κάποιους υδραυλικούς για τις υπογραφές τους.
Από την άλλη, δεν υπάρχει ουσιαστικό οικονομικό όφελος για το κοινό.
Η υπόσχεση των ΕΠΑ για φυσικό αέριο φθηνότερο κατά 20% σε σχέση με την τιμή του πετρελαίου, χάθηκε στην πορεία.
Η διαφορά αρχίζει και εξομειώνεται.
Το κόστος μίας εγκατάστασης φυσικού αερίου σε πολυκατοικία 15 διαμερισμάτων στοιχίζει πάνω από 15.000 ευρώ, με αδιευκρίνιστο για τους ιδιοκτήτες το χρόνο απόσβεσης της επένδυσής τους.
Ο κόσμος πλέον τα βλέπει όλα αυτά και ζητά από τους υδραυλικούς την κρίση τους για τη χρήση ή όχι του φυσικού αερίου.
Και αν θέλετε, η προσωπική μου άποψη βαραίνει προς το πετρέλαιο.
Το φυσικό αέριο δεν συμφέρει.
Θεόδωρος Χρυσολωράς, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εγκαταστατών – Συντηρητών Καυστήρων «Ο Ήφαιστος»
To πλέον θετικό γεγονός με την έλευση του φυσικού αερίου στη χώρα μας ήταν, για εμάς τους τεχνικούς, η σύνταξη του τεχνικού κανονισμού. Το μόνο, σοβαρό «ελάττωμα» που μπορεί κάποιος να βρει σ’ αυτόν τον κανονισμό είναι η παράδοση και του ελέγχου των εγκαταστάσεων στις ΕΠΑ.
Τα πλέον αρνητικά είναι η παράδοση του φυσικού αερίου στα ιδιωτικά συμφέροντα, στα πλαίσια της γενικότερης πολιτικής της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας και η σκόπιμη έλλειψη ενημέρωσης των καταναλωτών.
Η παράδοση του φ.α. στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα είχε ως αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται ως “προϊόν” από το οποίο οι ιδιώτες επενδυτές επιδιώκουν το μέγιστο δυνατό κέρδος και η σύνδεση της τιμής του με την τιμή του πετρελαίου το καθιστά πανάκριβο για τα λαϊκά νοικοκυριά, παρά τις διαφημιστικές καμπάνιες για φθηνό φ.α. Πολύ γρήγορα οι καταναλωτές διαπίστωσαν ότι το φ.α. δεν είναι φθηνό και σε ορισμένες περιοχές (Θεσσαλονίκη) αποδείχθηκε ακριβότερο από το πετρέλαιο τουλάχιστον σε ότι αφορά τη χρήση του για θέρμανση. Η τιμή του φ.α. σε συνδυασμό και με άλλους παράγοντες έχει ως αποτέλεσμα να μειωθεί αισθητά ο αριθμός των συνδέσεων.
Η έλλειψη ενημέρωσης των καταναλωτών είχε ως αποτέλεσμα:
1. Να μπερδεύουν οι καταναλωτές το φ.α. με το υγραέριο και να το φοβούνται.
2. Να το χρησιμοποιούν κυρίως για θέρμανση και όχι στο μαγείρεμα και στο ζεστό νερό χρήσης που εκεί θα είχαν οικονομικό όφελος 50%.
Πολύ φοβάμαι ότι με τις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με χρήση φ.α. που ετοιμάζουν διάφοροι επιχειρηματίες (Αγγελόπουλος κ.λπ.), θα πουλάνε, στα λαϊκά νοικοκυριά πανάκριβα το ηλεκτρικό ρεύμα για τις κουζίνες και τα θερμοσίφωνα, ενώ θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν απ’ ευθείας φ.α. με μεγάλο οικονομικό όφελος.
Τα τεράστια οικονομικά οφέλη θα τα καρπωθούν και πάλι οι μεγάλοι επιχειρηματίες οι οποίοι μόλις διαπίστωσαν την τεράστια κερδοφορία από τη χρήση του φ.α. στράφηκαν στην εκμετάλλευσή του και στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας απ’ αυτό.
Εμείς πιστεύουμε ότι, μόνο αν το φυσικό αέριο αλλά και γενικότερα η ενέργεια αντιμετωπιστεί ως λαϊκό αγαθό σε όφελος των λαϊκών νοικοκυριών και τον πρώτο λόγο στις εγκαταστάσεις τον έχει ο τεχνικός κόσμος της χώρας, με βάση τον κανονισμό και τους κανόνες της τέχνης, μόνο τότε η διείσδυσή του μπορεί να προχωρήσει με ασφάλεια σε όλα τα σπίτια και σε όφελος του κλάδου.
Ο κλάδος μας αντιμετώπισε την έλευση του φ.α. συντεχνιακά, επικεντρώνοντας μόνο στην απόκτηση των αδειών, οι οποίες και αυτές ήρθαν πολύ αργά, το 2005, αντί για το 1995, όπως ήταν δυνατόν με βάση τη γνωμοδότηση του ΤΕΕ προς το υπουργείο Βιομηχανίας το 1991.
Δην πήραμε κανένα μέτρο επαγγελματικής οργάνωσης. Σήμερα ο κλάδος μας, και μετά την ίδρυση της κλαδικής Ομοσπονδίας, αντιμετωπίζει το θέμα εγκληματικά, αφού επιδιώκει, όπως διαβάσαμε στον κλαδικό τύπο να “κατεδαφίσει” το Π.Δ. 362/01 και τις υπουργικές αποφάσεις για την έκδοση αδειών των αερίων καυσίμων, με στόχο να γίνονται οι εξετάσεις στις έδρες των ΕΠΑ και με τη συμμετοχή τους. Υποβάθμιση δηλαδή των αδειών και στροφή στην πιστοποίηση αντί της αδειοδότησης.
Αντί να καλούνται τα σωματεία του κλάδου στις συνελεύσεις της Ομοσπονδίας, καλείται ο γενικός διευθυντής της ΕΠΑ Θεσσαλίας – Θεσσαλονίκης, ο εκπρόσωπος της Italgas δηλαδή, ο οποίος διατυπώνει και προτάσεις προς τη γενική συνέλευση της Ομοσπονδίας, για δημιουργία φορέα ελέγχου των εγκαταστάσεων. Η Ομοσπονδία θα πρέπει άμεσα να συγκαλέσει σύσκεψη όλων ανεξαιρέτως των σωματείων για να αποφασισθεί τι θα γίνει με τις άδειες, η έκδοση των οποίων έχει σταματήσει εδώ και δύο χρόνια. Να σταματήσει η κατεδάφιση του Π.Δ. 362/01. Οι αποφάσεις για τον κλάδο δεν μπορεί να λαμβάνονται ερήμην της πλειοψηφίας του, και με τη συμμετοχή της Italgas.
Γιάννης Διαμαντόπουλος, της Διοικούσας Επιτροπής της Ένωσης Ελληνικών Επιχειρήσεων Θέρμανσης – Ενέργειας (ΕΝ.Ε.ΕΠΙ.Θ.Ε.)
Το φυσικό αέριο απασχολεί τον κλάδο μας, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και την κοινωνία στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια.
Θεωρήθηκε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για την ενεργειακή απεξάρτηση της χώρας μας από το πετρέλαιο και την βελτίωση του περιβάλλοντος, αφού παράγει αισθητά λιγότερο CO2 από το πετρέλαιο και ιδιαίτερα από το ρεύμα το οποίο αντικαθιστά στην παραγωγή ζεστού νερού. Θεωρήθηκε επίσης μεγάλη ευκαιρία για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των χρηστών, αλλά και για την ανάπτυξη του κλάδου της θέρμανσης.
Ας δούμε τα πράγματα περισσότερο αναλυτικά:
1. Το φυσικό αέριο καθυστέρησε αδικαιολόγητα, τουλάχιστον μια δεκαετία, να φτάσει στην ευρεία χρήση. Να πούμε «ό γέγονε, γέγονε»; Δεν μπορούμε να το πούμε όμως, την στιγμή που και σήμερα δεκάδες πόλεις περιμένουν για χρόνια το φυσικό αέριο, βλέποντας το ένα χρονοδιάγραμμα για την ίδρυση τοπικών ΕΠΑ να διαδέχεται το άλλο.
Έτσι παραμένουμε μία από τις τελευταίες χώρες στην οικιακή χρήση φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
2. Το φυσικό αέριο ήλθε τελικά σε έξι πόλεις της χώρας μας, αλλά διείσδυσε πραγματικά σε τρείς: στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα και στο Βόλο, αλλά και εκεί όχι χωρίς προβλήματα, όπως φάνηκαν ιδιαίτερα την τελευταία χρονιά. Αντίθετα στην Αττική, σε μία περιοχή τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων και σχεδόν ενός εκατομμυρίου κτιρίων, η τοπική ΕΠΑ κατάφερε να πραγματοποιήσει μόνο μερικές δεκάδες χιλιάδες συνδέσεις μέσα σε μία δεκαετία.
3. Το φυσικό αέριο ήλθε ως κοινωνικό αγαθό, αλλά δεν είναι διαθέσιμο για όλους. Ο πολίτης υποχρεώνεται να κάνει την εσωτερική εγκατάσταση, αλλά οι ΕΠΑ δεν παρέχουν το φυσικό αέριο επειδή το κτίριο, για παράδειγμα, απέχει περισσότερο από 20 μέτρα από τους παροχετευτικούς αγωγούς του αερίου.
Λαμβάνοντας υπόψη τα τρία ανωτέρω σημεία βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι «τελικά η χώρα μας κατάφερε να χάσει την ευκαιρία της ανάπτυξης, της βελτίωσης της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος, την οποία θα έφερνε το φυσικό αέριο». Η ανάλυση των αιτίων της κατάστασης δεν ενδιαφέρει κανέναν. Τα αποτελέσματα μόνο μετρούν.
Για μία εικοσαετία η πολιτεία υπόσχεται ότι θα ενισχύσει την οικιακή χρήση του φυσικού αερίου, καλλιεργώντας προσδοκίες σε υποψηφίους χρήστες και επενδυτές. Οι μεν χρήστες ξοδεύουν άσκοπα τα χρήματά τους σε μία εσωτερική εγκατάσταση φυσικού αερίου, που δεν τους χρησιμεύει ποτέ, οι δε επενδυτές αντιλαμβάνονται τώρα, μετά από τόσα χρόνια ότι η επένδυσή τους στο φυσικό αέριο, ήταν στην καλύτερη περίπτωση μάταιη και στην χειρότερη καταστροφική. Ειδικά μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης δεκάδες επιχειρήσεις οι οποίες έκαναν ένα σημαντικό κομμάτι του τζίρου τους στην αγορά του φυσικού αερίου έχουν κλείσει ή έχουν μεγάλες ζημιές.
Από όποια πλευρά και αν το εξετάσει κανείς, κοινωνική, εθνική, οικονομική και περιβαλλοντική, το θέμα της οικιακής χρήσης του φυσικού αερίου είναι μία χαμένη ευκαιρία.
Ελπίζουμε η νέα πολιτική ηγεσία και η νέα διοίκηση της ΕΠΑ Αθήνας να κατανοήσουν το πρόβλημα, να λάβουν αποφάσεις και να εφαρμόσουν αναπτυξιακή πολιτική στον τομέα αυτό, ώστε να αυξηθεί το ποσοστό διείσδυσης του φυσικού αερίου στην οικιακή χρήση.
