Αθώους έκρινε το τριμελές πρωτοδικείο Αθηνών τους δέκα κατηγορούμενους που είχαν εμπλακεί στη σύνταξη και προώθηση του τεχνικού κανονισμού για τις εσωτερικές εγκαταστάσεις φυσικού αερίου με πίεση λειτουργίας έως και 1 bar.
Οι «δέκα», είχαν προσαχθεί σε δίκη από τον εισαγγελέα πρωτοδικών κ. Γεώργιο Πρασσά, για παράβαση καθήκοντος με πρόθεση περί την υπηρεσία, με σκοπό να προσπορίσουν σε άλλον παράνομο όφελος και για να βλάψουν κάποιον άλλο.
Η υπόθεση αφορούσε στη μη ένταξη του εύκαμπτου ανοξείδωτου χαλυβδοσωλήνα (CSST) στον εν λόγω κανονισμό.
Πολιτικός ενάγων της υπόθεσης ο πρόεδρος της εταιρίας DIMCO, που εισάγει το σωλήνα Gastite στην ελληνική αγορά, κ. Χαράλαμπος Δημοβασίλης.
Το δικαστήριο, στις 8 Οκτωβρίου, έκρινε αθώους τους δέκα κατηγορούμενους (Χριστόδουλο Πλατσούκα, Κώστα Πασπαλά, Πέτρο Βατσολάκη, Στέφανο Δελατόλα, Μιχάλη Τσίκλο, Γιώργο Δέγλερη, Κώστα Σκλαβίδη, Γιώργο Κωστόπουλο, Αριστείδη Βακιρλή και Γιώργο Αγραφιώτη) με το αιτιολογικό ότι δεν στοιχειοθετείται η απόδειξη του δόλου στο αδίκημα της παράβασης καθήκοντος.
Στην ακροαματική διαδικασία, ο εισαγγελέας αποφάνθηκε ότι ναι μεν η τροποποίηση του τεχνικού κανονισμού δεν ήταν προς πλήρη συμμόρφωση της Οδηγίας 97/23 αλλά η σωλήνωση Gastite δεν αποκλείεται από την ελληνική αγορά, ενώ δεν αποδεικνύεται προσωπικό όφελος ουδενός εκ των κατηγορουμένων από τη μη συμμόρφωση του τεχνικού κανονισμού.
«Επιβραβεύθηκε η αυθαιρεσία του κράτους»
Η Dimco, δια του προέδρου της, ελπίζει σε τελική δικαίωση στο ευρωπαϊκό δικαστήριο, καθώς η ευρωπαϊκή επιτροπή -όπως τονίζεται σε δελτίο τύπου της εταιρίας- συνεχίζει τις επίσημες αντιδράσεις της προς το υπουργείο Ανάπτυξης για συμμόρφωση του τεχνικού κανονισμού προς την Οδηγία 97/23.
Για την Dimco, «είναι εμφανές ότι οι παράγραφοι 5.2.1.1, 5.2.1.2 και 1.2.5 του τεχνικού κανονισμού παραβιάζουν τα άρθρα 4 και 10 της Οδηγίας 97/23 της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί διαδικασιών πιστοποίησης συμμόρφωσης και περί ισότιμου ελεύθερου ανταγωνισμού και θολώνει το τοπίο όσον αφορά την καταλληλότητα ή μη των άλλων τεχνολογιών σωληνώσεων εκτός χαλκοσωλήνα και χαλυβδοσωλήνα. Η προτιμησιακή αναφορά του τεχνικού κανονισμού στις δύο παραπάνω τεχνολογίες, έχει συντριπτικά ευνοήσει τις σωληνώσεις αυτές στην αγορά του φυσικού αερίου, δίνοντάς τους προβάδισμα στον ανταγωνισμό και καθιστώντας τες ως τις ενδεδειγμένες λύσεις στη συνείδηση του μηχανικού μελετητή, παρά τα μειονεκτήματα ασφάλειας και ευκολίας στην εγκατάσταση που παρουσιάζουν σε σύγκριση με τον εύκαμπτο ανοξείδωτο χαλυβδοσωλήνα Gastite. Τρανή απόδειξη της ασάφειας της εν λόγω παραγράφου, είναι ότι ακόμη και σήμερα οι μηχανικοί που μελετούν τον τεχνικό κανονισμό, δεν μπορούν να αποφανθούν εάν η σωλήνωση Gastite είναι αποδεκτή για εγκαταστάσεις αερίου στην Ελλάδα, ενώ η ΕΠΑ Θεσσαλονίκης, στηριζόμενη σε αυτή την παράγραφο, απορρίπτει πεισματικά και παρανόμως την σωλήνωση αυτή από τις εγκαταστάσεις αερίου.
Ο πρόεδρος της Dimco κ. Χαράλαμπος Δημοβασίλης και πολιτικός ενάγων στην υπόθεση, εξερχόμενος από την αίθουσα του δικαστηρίου δήλωσε:
«Η απόφαση ήταν αναμενόμενη, αφού γνωρίζουμε την ελληνική πραγματικότητα. Τώρα και με την άδεια του εισαγγελέα όπως λέμε, το κράτος μπορεί να παρανομεί και να αυθαιρετεί, αφού κανένας δεν εντοπίζεται ως υπεύθυνος και κανένας δεν τιμωρείται όταν παρανόμως βλάπτονται τα συμφέροντα ενός Έλληνα πολίτη για να εξυπηρετηθούν τα αντίστοιχα άλλων.
Το υπουργείο Ανάπτυξης κατέθεσε στο δικαστήριο ότι απλά ανέθεσε την σύνταξη του τεχνικού κανονισμού στην ΔΕΠΑ. Η ΔΕΠΑ κατέθεσε ότι απλά ανέθεσε σε επιτροπή εμπειρογνωμόνων τη σύνταξη του σχεδίου κανονισμού, το οποίο απλά διαβίβασε στο υπουργείο Ανάπτυξης για έγκριση και η Επιτροπή Σύνταξης, ότι απλά συνέταξε και προώθησε στη ΔΕΠΑ το σχέδιο του τεχνικού κανονισμού ο οποίος ενεκρίθει τελικά από υπουργείο. Και τελικά, δεν κρίθηκε κανείς υπεύθυνος για το γεγονός ότι η παρ.5 του κανονισμού παραβιάζει το άρθρο 4 του σχετικού κοινοτικού νόμου για τις σωληνώσεις αυτές και εκ της αιτίας αυτής προκλήθηκε τεράστια οικονομική ζημιά στην επιχείρηση μου και αντίστοιχο οικονομικό όφελος σε τρίτους. Έτσι τα συμφέροντα εξυπηρετήθηκαν και ο κοινοτικός νόμος παραβιάστηκε από τους λειτουργούς τις διοίκησης χωρίς καμιά τιμωρία.
Εμείς τα επιβαρυντικά στοιχεία κατά της διοίκησης τα καταθέσαμε όπως οφείλαμε στον εισαγγελέα. Ο εισαγγελέας παρέπεμψε τους υπευθύνους για την παραβίαση του νόμου από πρόθεση και τελικά το δικαστήριο τους αθώωσε επιδοκιμάζοντας έτσι την αυθαίρετη αυτή πράξη τους. Είναι λυπηρό και σκανδαλώδες, το γεγονός ότι δεν εντοπίσθηκε κανένας υπεύθυνος για την αποδειχθείσα παραβίαση των άρθρων 3, 4 και 10 του κοινοτικού νόμου από τις παρ. 5.2.1.1, 5.2.1.2 και 1.2.5 του τεχνικού κανονισμού και το δικαστήριο δέχθηκε την αποποίηση των ευθυνών με παιδαριώδη επιχειρήματα από την πλευρά της υπεράσπισης για όλους τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση. Έχουμε να κάνουμε με μια υπόθεση στην οποία είναι εμφανές ότι η εταιρία μας έχει υποστεί μεγάλη ζημιά για μεγάλη χρονική περίοδο με τη μεθοδική τοποθέτηση δια των παρ. 1.2.5 στο περιθώριο ενός πρωτοποριακού προϊόντος της, αλλά σύμφωνα με το δικαστήριο, κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ζημιά αυτή.
Ελπίζουμε σε δικαίωση από το ευρωπαϊκό δικαστήριο, καθώς η ευρωπαϊκή επιτροπή έχει αποστείλει σχετικό «τελεσίγραφο» στο υπουργείο Ανάπτυξης (αιτιολογημένη γνώμη κατά την ορολογία της Ευρωπαϊκής Συνθήκης) για την διευθέτηση του ζητήματος, διαπιστώνοντας ότι το υπουργείο εξακολουθεί να διατηρεί την κατάσταση προνομιακής μεταχείρησης των χαλκοσωλήνων και των χαλυβδοσωλήνων, στην ελληνική αγορά. Η τελική δικαίωση από το ευρωπαϊκό δικαστήριο, προς το οποίο ήδη οδηγείται η ευρωπαϊκή επιτροπή, δια της πρόσφατης «αιτιολογημένης γνώμης» της, θα είναι δυστυχώς και η τρανή απόδειξη του διατηρούμενου καθεστώτως αυθαιρεσίας στην ελληνική δημόσια διοίκηση στο οποίο δυστυχώς συνεισφέρουν και οι αποφάσεις της δικαιοσύνης σαν την σημερινή που επιβράβευσε αυτή την αυθαιρεσία του κράτους…».
«Λάθος η στοχοποίηση οκτώ επιστημόνων»
Για την απόφαση του δικαστηρίου, ο κ. Γιάννης Αναστασιάδης, εκ των συνηγόρων υπεράσπισης των 8 μελών της επιτροπής του τεχνικού κανονισμού, μας δήλωσε τα εξής:
«Οι πελάτες μας αθωώθηκαν γιατί δεν στοιχειοθετήθηκε στο δικαστήριο ότι ενήργησαν με κανέναν άλλο σκοπό, πέραν της ασφάλειας του καταναλωτή.
Σ’ έναν κανονισμό, όπως για παράδειγμα στον αντισεισμικό, κανείς δεν διερωτάται γιατί ο «οπλισμός» πρέπει να είναι από σίδερο και ότι οι μηχανικοί που το συνέταξαν, το έκαναν για να φωτογραφήσουν κάποια συμφέροντα.
Το έκαναν γιατί το υλικό αυτό διασφαλίζει ότι το σπίτι θα αντέξει στο σεισμό.
Στη δική μας περίπτωση, τα μέλη της επιτροπής έγραψαν ό,τι γράφεται σε αυτούς τους κανονισμούς, με βάση το ό,τι ίσχυε σε όλη την Ευρώπη, γιατί εμείς ως χώρα ήμασταν καινούργιοι στο χώρο του φυσικού αερίου σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Εμείς εισάγαμε στην Ελλάδα τους κανονισμούς που υπήρχαν σε άλλες χώρες, όπως Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο κ.λπ. Ήταν λοιπόν απολύτως φυσιολογικό να αναφέρονται οι σωλήνες από χαλκό και χάλυβα. Και μάλιστα, με παραπομπή σε συγκεκριμένη ευρωπαϊκή προδιαγραφή.
Από ‘κει και πέρα, το χρόνο που συνετάγει ο κανονισμός, δεν υπήρχε ευρωπαϊκή νόρμα που να καλύπτει τους σωλήνες που εισήγαγε ο κ. Δημοβασίλης. Τότε είχε ξεκινήσει μία συζήτηση και μελέτη επί του θέματος.
Έτσι λοιπόν, δεν μπορεί να βάλεις ένα υλικό και να το παραπέμπεις σε προδιαγραφές, χωρίς αυτό το υλικό να έχει κατά κάποιο τρόπο ελεγχθεί από φορείς (π.χ. DVGW) που κάνουν αυτή τη δουλειά.
Έπρεπε λοιπόν όλα αυτά να θεσπιστούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να μπορούμε κι εμείς να τα εισάγουμε στην Ελλάδα.
Ο κ. Δημοβασίλης, προφανώς ταλαιπωρήθηκε, αλλά αυτή η ταλαιπωρία δεν έχει να κάνει με το ότι κάποιοι συνομώτησαν εναντίον του με κάποια σκοτεινά συμφέροντα για να τον θέσουν εκτός αγοράς.
Κι εγώ, αν αύριο, έχω ένα καινούργιο υλικό που μπορώ να χρησιμοποιώ για τον οπλισμό του μπετόν, μέχρι το προϊόν να γίνει αποδεκτό από εκείνους που προδιαγράφουν τα υλικά που αντέχουν στους σεισμούς, προφανώς θα περάσω μία ταλαιπωρία. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που μπορεί να στοιχειοθετήσει ποινικό αδίκημα.
Το προϊόν του κ. Δημοβασίλη, δεν απαγορευόταν να χρησιμοποιηθεί, εφόσον έπαιρνε τις απαραίτητες πιστοποιήσεις. Πράγμα που επιβεβαιώθηκε με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία λέει ότι ο κανονισμός δεν απαγόρευε το υλικό. Απλά έπρεπε να περάσει από μία διαδικασία πιστοποίησης.
Οι δυσκολίες πιστοποίησης, όμως, επαναλαμβάνω, δεν μπορούν να συνδεθούν με μία οργανωμένη, συνομωτική επιλογή κάποιων ανθρώπων, επιστημόνων, που τιμούν την επιστήμη και έχουν βοηθήσει να εισαχθεί με ασφάλεια το φυσικό αέριο στη χώρα μας.
Νομίζω ότι ήταν λάθος η στοχοποίηση τόσων πολλών ανθρώπων, 8 επιστημόνων. Άλλο πράγμα αυτό, και άλλο η στοχοποίηση, ενδεχομένως, κάποιων κακώς κείμενων της ελληνικής πολιτείας, που ασφαλώς υπάρχουν.
Αθώοι οι «δέκα» για τον Τεχνικό Κανονισμό Εσωτερικών Εγκαταστάσεων φ.α. και το σωλήνα Gastite
