Αγαπητοί συνάδελφοι,
Τελικά, οι εκλογές ήρθαν και πέρασαν και δυστυχώς για μας, κρίνοντας από το αποτέλεσμα, αυτοί που μας είπαν να φτιάξουμε το ψηφοδέλτιο, δεν μας είπαν έγκαιρα να το αποσύρουμε.
Δυστυχώς για μένα, ούτε αυτός που μου γράφει τα κείμενα, με προστάτεψε!
Ο δε πατέρας μου θα ‘θελε, πιστεύω πολύ, αν ζούσε, να πήγαινε στη Ρωσία ως επισκέπτης μια και ήταν σλαβόφωνος δίγλωσσος, γιατί προς πείσμα των λασπολόγων μας, η οικογένειά μου δεν ήρθε από εκεί και είναι τιμή μας που είμαστε γέννημα θρέμμα αυτού του πανέμορφου ακριτικού τόπου. Βέβαια, θα τον ικανοποιούσε, αν γνώριζε και τον πατέρα του Σάββα του Σαπαλίδη, που ήταν και βουλευτής του ΚΚΕ, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Θα πήγαιναν εκεί που θέλησαν κάποιοι ανόητοι συνάδελφοί μου να τους στείλουν. Όμως, το κακό είναι ότι και οι δυο τους ήταν σφοδροί αντικομμουνιστές.
Το 1976, σε ηλικία 17 ετών τότε, διακατεχόμουν από έντονο αντισυνεταιριστικό μένος και μια και δεν με δεχόντουσαν στο συνεταιρισμό της πόλης, έπεισα όλους αυτούς, που μόχθησαν για να τον στήσουν, να τον κλείσουν! Έπειτα, στα επόμενα χρόνια, όταν γνώρισα κάποιους ακόμα συναδέλφους από Καβάλα – Κοζάνη – Λάρισα – Φλώρινα, μας έγινε έμμονη ιδέα, να διασπάσουμε αυτό το αρραγές υπερσυναδελφικό μέτωπο του κλάδου, που δεν το καταφέραμε! Ευτυχώς, γιατί η ηγεσία του κλάδου που επαγρυπνά και που πρωταρχικό στόχο έχει το καλό του κλάδου και καλλιεργεί ένα συναινετικό κλίμα, που στέκεται υπεράνω των αντιθέσεων, απαξιώνοντας όποιους εκφράζουν διαφορετική άποψη από αυτήν, πρόλαβε τη διάσπαση, χρησιμοποίησε όλα τα αθέμιτα μέσα που διέθετε, διένειμε θέσεις, διέσπειρε ασύστολα ψεύδη, εκμεταλλεύτηκε άκρατα το μηχανισμό της διοίκησης που είχε στα χέρια της και με πιέσεις, με διλήμματα, με στρεβλώσεις, με κτυπήματα κάτω από τη μέση, έφερε τον αγώνα στο μισό γήπεδο, στη δική της περιοχή, και μας έκοψε τη φόρα!
Κάποιοι επώνυμοι αξιοθρήνητοι συνάδελφοι, που μόνο αυτοσκοπό έχουν την καρέκλα και αυτοαποκαλούνται ηγέτες του κλάδου, κενοί λόγου και προτάσεων, ανέλαβαν εργολαβικά, με αντάλλαγμα μία θέση, την εκτόξευση λάσπης. Ειλικρινά, αισθάνομαι απέραντη θλίψη και αηδία, που κάποια στιγμή βρέθηκα να συντρώγω με αυτούς τους ανθρώπους.
Παρόλα αυτά όμως είμαι υποχρεωμένος να δεχθώ την πρόταση της πλειοψηφίας. Αυτό επιτάσσει η δημοκρατία, δεν σημαίνει όμως ότι κατ’ ανάγκην είναι και η σωστή.
Τελικά, η ανυπαρξία η έλλειψη προτάσεων και θέσεων είναι αρετή και απ’ ό,τι φαίνεται, επιβραβεύεται. Είναι πιστεύω από τα πιο οξύμωρα των εκλογών. Μία παράταξη η οποία δεν καταθέτει ούτε μία έγγραφη πρόταση, ένα στοιχειώδες πρόγραμμα, να καταλαμβάνει 10 έδρες. Είναι προφανές, ότι υπάρχει κάτι άλλο, που πείθει τους συναδέλφους στην επιλογή της ψήφου τους. Κάτι που εμείς, δυστυχώς, δεν γνωριζουμε! Δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω, ότι οι πιο εποικοδομητικές αντιπαραθέσεις είναι αυτές που γίνονται στις προγραμματικές θέσεις, πράγμα άγνωστο για τον κλάδο.
Κάνοντας αυτοκριτική, κάποια στιγμή έβαλα ένα δίλημμα στον εαυτό μου: τι δουλειά έχω εγώ στον κλάδο, αφού κατατάσσομαι, σύμφωνα με τους γνωστούς λασπολόγους, αλλού, αφού είμαι εργοστασιάρχης! Δηλώνω κατηγορηματικά και κάθετα, σε όλους αυτούς που φορούν τα παντελόνια μόνο για να μην κρυώνουν και όχι για να δηλώνουν το φύλο τους, σε όλους αυτούς που ο λόγος τους δεν έχει καμία αξία και που η παρουσία τους στα συνδικαλιστικά πράγματα είναι για να προβάλουν την ανύπαρκτη προσωπικότητά τους στον περίγυρό τους και να γίνονται κομματικά φερέφωνα και υπηρέτες, ότι την ιδιότητά μου του υδραυλικού, αυτήν που με ανέδειξε, που με αυτήν ανέθρεψα και σπουδάζω τέσσερα παιδιά, αυτήν που με καταξίωσε κοινωνικά, αυτή που μου στέρησε τα πάντα, αλλά και μου τα έδωσε όλα, δεν πρόκειται προς πείσμα όλων αυτών, να την απεμπολήσω ποτέ.
Κανείς δεν πρόκειται, να μου στερήσει το δικαίωμα της γνώμης μου. Κανείς δεν πρόκειται να με φιμώσει και κανείς δεν πρόκειται να μου πάρει το στυλό που θα γράφω αυτά που με εκφράζουν, κόντρα σε κάθε λογής κατεστημένο, όσο και αν αυτό μου κοστίζει. Δεν πρόκειται να συνθηκολογήσω ποτέ, με ό,τι ξεπερνά τις αρχές μου. Ποτέ δεν πρόκειται να αθετήσω το λόγο που αρχικά έδωσα. Θέλω να μπορώ να βλέπω τον άλλον στα ίσια. Ποτέ μου δεν μου άρεσε να λέω άλλο και να κάνω άλλο. Προτιμώ να λέω αυτό που πιστεύω κατά πρόσωπο και ας ενοχλεί. Δεν μπορώ να γίνομαι «κατίνα», μεταφέροντας παραποιημένα λόγια από τον έναν στον άλλο. Σε άλλους ανήκουν αυτά.
Για τους λόγους αυτούς, αγαπητοί συνάδελφοι, σας δηλώνω παρών. Εδώ θα είμαι με αυτόν τον ιδιαίτερο, δικό μου τρόπο έκφρασης.
Ευχαριστώ θερμά αυτούς τους 22 ανθρώπους που πίστεψαν στο λόγο μας και μας ψήφισαν. Σε αυτούς που δεν μας ψήφισαν, έχω να τους ρωτήσω: τι τους έπεισε και ψήφισαν την ΑΔΕΚΥ;
Συναδελφικά
Ιωάννου Βασίλειος
Πρόεδρος Συνδέσμου Θερμοϋδραυλικών Ν. Καστοριάς
Υ.Γ. Στο περιφερειακό των Σερρών καταγγέλθηκε ανάμειξη στα εσωτερικά συνδέσμου από δύο άλλους συνδέσμους. Το θέμα αποσιωπήθηκε, απαξιώθηκε, θάφτηκε. Θέλω να δω, θα ‘χει το θάρρος η ηγεσία, να το φέρει στο φως ή θα το απαξιώσει χάριν του ότι και οι τρεις σύνδεσμοι που εμπλέκονται ήταν συνυποψήφιοι στο ίδιο ψηφοδέλτιο της ΑΔΕΚΥ; Αυτός είναι συνδικαλισμός, συνάδελφοι. Να τους χαίρεστε.
