Μάχη με το χρόνο δίνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες για να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι το 2009 τα έργα κατασκευής μονάδων αφαλάτωσης στις Κυκλάδες.
Στόχος της κυβέρνησης είναι σε κάθε νησί να λειτουργεί τουλάχιστον μία μονάδα αφαλάτωσης που να μπορεί να προσφέρει 2.000 m³ νερού ημερησίως για να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες του πληθυσμού σε πόσιμο νερό.
Ωστόσο υπάρχουν δυνατότητες να κατασκευασθούν και άλλες δύο με τρεις μονάδες αφαλάτωσης, ανάλογα με την τουριστική κίνηση κάθε νησιού, αφού είναι γνωστό ότι κάθε καλοκαίρι οι ποσότητες νερού που χρειάζονται οι Κυκλάδες πενταπλασιάζονται.
Σύμφωνα με στοιχεία από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, κάθε χρόνο ξοδεύονται σχεδόν έξι εκατομμύρια ευρώ για τη μεταφορά νερού σε δεκατέσσερα κυκλαδίτικα νησιά, όταν μία μονάδα αφαλάτωσης δυναμικότητας 2.000 m³ ημερησίως, κοστίζει 700.000 ευρώ.
Επισημαίνεται ότι αν η λειτουργία της μονάδας συνδυαστεί με φιλική προς το περιβάλλον πηγή ενέργειας, όπως για παράδειγμα με τη χρήση μιας ανεμογεννήτρια, τότε το κόστος της είναι μικρότερο και αποσβένεται μέσα σε δύο με τρία χρόνια.
Ήδη το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας σε συνεργασία με το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει δρομολογήσει την κατασκευή 15 μονάδων αφαλάτωσης σε ισάριθμα νησιά των Κυκλάδων και στα Δωδεκάνησα. Στις ίδιες ενέργειες έχει προχωρήσει από πέρυσι και το υπουργείο Εσωτερικών, καθώς έχει χρηματοδοτήσει με 6,3 εκατ. ευρώ την κατασκευή 14 μονάδων αφαλάτωσης.
Στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, λειτουργούν σήμερα δώδεκα εργοστάσια αφαλάτωσης. Στη φάση της δρομολόγησης και της εκτέλεσης των έργων είναι 33 νέες εγκαταστάσεις ή επαύξηση των υπαρχουσών. Ωστόσο εκτιμάται ότι για να καλυφθούν οι υδρευτικές ανάγκες αυτών των νησιών χρειάζονται τουλάχιστον 40 μονάδες αφαλάτωσης.
Η αφαλάτωση του θαλασσινού νερού με τη χρήση της τεχνικής της αντίστροφης όσμωσης, είναι πλέον μια δοκιμασμένη και αναγνωρισμένη τεχνολογία που μπορεί να παρέχει υψηλής ποιότητας νερό ύδρευσης.
Η τεχνική βασίζεται στη διέλευση του θαλασσινού νερού σε υψηλή πίεση μέσα από μεμβράνες που διαχωρίζουν το νερό εισόδου σε δύο κλάσματα.
Το διήθημα, δηλαδή το νερό που διέρχεται από τη μεμβράνη (30-40% του νερού εισόδου) και το συμπύκνωμα (60-70%), δηλαδή το νερό που δεν διέρχεται.
Στο συμπύκνωμα παραμένει το 99,8% των αλάτων του διηθήματος. Το διήθημα είναι νερό εξαιρετικά χαμηλής περιεκτικότητας σε άλατα, κατάλληλο για ύδρευση, άρδευση και τις περισσότερες βιομηχανικές χρήσεις.
Οι προηγμένες μονάδες αφαλάτωσης θαλασσινού νερού θεωρείται πως αποτελούν την πλέον δόκιμη λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος επάρκειας νερού σε δήμους, στη βιομηχανία και σε ξενοδοχειακές μονάδες.
Ο πρώτος μεγάλος εργοστασιακός σταθμός αφαλάτωσης για εμπορική και βιομηχανική χρήση εγκαταστάθηκε στην Αρούμπα (τότε Ολλανδικές Αντίλλες) το 1930.
Από το 1970 άρχισαν να τίθενται σε λειτουργία μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις αφαλάτωσης στις ΗΠΑ, στη Ρωσία, στο Μεξικό, στη Μέση Ανατολή, σε παράλιες χώρες όπως είναι η Σαουδική Αραβία (24% της παγκόσμιας χρήσης), το Κουβέιτ, η Αίγυπτος και το Ισραήλ.
Στη δυτική Ευρώπη ο μεγαλύτερης χρήστης της μεθόδου είναι η Ισπανία, όπου ξεκίνησε μαζική χρήση αφαλάτωσης στα Κανάρια Νησιά. Το μεγαλύτερο εργοστάσιο αφαλάτωσης της Ευρώπης, βρίσκεται σήμερα στο Καρμπονέρας της Νότιας Ισπανίας.
