Τον προβληματισμό του για τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους και στην άσκηση του επαγγέλματός τους οι ελεύθεροι επαγγελματίες καταθέτει με ανοιχτή επιστολή στις 27 Σεπτεμβρίου 2016 προς τον Πρωθυπουργό, τους Υπουργό και Υφυπουργό Ανάπτυξης ο πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Θερμοϋδραυλικών ν. Καστοριάς Βασίλης Ιωάννου. Σήμερα ο Β. Ιωάννου είναι:
– Πρόεδρος προσωρινής διοικούσας επιτροπής Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εμπειροτεχνών Ε.Δ.Ε.
– Πρόεδρος Συνδέσμου Εμπειροτεχνών Ε.Δ.Ε. ν. Καστοριάς.
– Μέλος δ.σ. Ελεγκτικής Επιτροπής Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε.
Η επιστολή που κοινοποιείται και προς τα πολιτικά κόμματα, τη Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε., την Ο.Β.Υ.Ε., την Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων και τα Μ.Μ.Ε. αναφέρει:
«Αγαπητέ κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε Υπουργέ και κύριε Υφυπουργέ του υπουργείου Ανάπτυξης,
Σήμερα διακατέχομαι από ένα περίεργο συναίσθημα άκρατης οργής και απορίας για τα δρώμενα της χώρας μου. Που πάει, που οδηγείται η χώρα; Με ποια κριτήρια αυτή η τριτοκοσμική χώρα θα γίνει σύγχρονη ευρωπαϊκή; Με τον κρατισμό; Επιτέλους, σε ποια ύψη θα κλείσει η φορολογία; Στο 90%; Και η προκαταβολή; Στο 150%; Και οι ασφαλιστικές εισφορές; Στα 2.000,00 ευρώ τον μήνα; Και τα υπόλοιπα συμπαρομαρτούντα φόροι αλληλεγγύης, ΕΝΦΙΑ κ.λ.π.; Έχετε επίγνωση, του τι κάνετε;
Μ’ αυτήν την δημόσια διοίκηση; Μ’ αυτήν την νοοτροπία των δημοσίων υπαλλήλων που εμάς τους ευεργέτες τους – τους χρηματοδότες τους-, μας αντιμετωπίζουν ως εχθρούς; Ποιος τρελός θα επενδύσει σ’ αυτό το περιβάλλον; Το γνωρίζετε, πως την αδυναμία σας να πατάξετε τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή και την παραοικονομία, το λογαριασμό της ανεπάρκειάς σας και του κρατικοδιαιτισμού τον στέλνετε να τον πληρώσω εγώ; Μου λέτε, να πληρώσω τα χιλιάδες ανενεργά Α.Φ.Μ., που προφανώς εις γνώσιν τους και δική σας δεν εκδίδουν παραστατικά. Επίσης, όλοι αυτοί που ανέστειλαν τη δραστηριότητά τους, δεν απορείτε; Πως επιβιώνουν; Τι έχετε να πείτε για τους δημόσιους υπάλληλους που εκ πεποιθήσεως εργάζονται παράνομα, όχι μόνο τα απογεύματα, αλλά και σε ώρες που βρίσκονται σε υπηρεσία – και ζητάτε από μένα και τους σαν εμένα να πληρώσουμε τη φορολογία τους και τις ασφαλιστικές τους εισφορές, θεωρώντας μας ανόητους, δίνοντάς μας τα ίδια δικαιώματα μαζί τους και παραχωρώντας μας την ίδια σύνταξη μαζί τους;
Εξίσου, άδικη μεταχείριση με τα δάνεια. Πως είναι δυνατόν, να μειωθούν τα δάνεια ή να ρυθμίζονται προκλητικά ευνοϊκά για όλους αυτούς που δεν πλήρωναν ή δεν πληρώνουν και να τύχουν εύνοιας και να μην ξεκινήσετε μειώνοντας ένα σεβαστό ποσοστό τα δάνεια όλων ημών που και στην περίοδο της κρίσης στερούμενοι πράγματα ήμασταν συνεπείς; Και πάλι ανόητοι ήμασταν τελικά;
Και ερχόμενος τελικά στο προκείμενο στο οποίο οφείλεται και η επιστολή μου, ερωτώ : Γνωρίζω ότι επαγγελματικά κύριε πρωθυπουργέ είστε πολιτικός μηχανικός, η υφυπουργός ανάπτυξης και φίλη κ. Τζάκρη νομικός, θεωρείτε τα πτυχία σας ανά τριετία ή διετία ή πενταετία σε κάποιον κρατικό φορέα; πληρώνοντας ένα σημαντικό αντίτιμο για να μπει από έναν ακόμα κρατικοδίαιτο υπάλληλο μία σφραγίδα και μία υπογραφή, για να συνεχίζουν να είναι νόμιμα; Εγώ δε γνωρίζω κανέναν πτυχιούχο γενικά, να θεωρεί το πτυχίο του έναντι αμοιβής, η οποία να πολλαπλασιάζεται, εάν αυτό δε γίνει στον προκαθορισμένο χρόνο και να χάνει την ισχύ του, να διαγράφεται οριστικά δηλαδή μετά την πάροδο κάποιων χρόνων. Ποια λογική το υποστηρίζει αυτό;
Κύριε πρωθυπουργέ, ασκώ το επάγγελμα του υδραυλικού 45 χρόνια. Μ’ αυτό μεγάλωσα, μόνο αυτό έμαθα στη ζωή μου, μ’ αυτό βιοπορίστηκα και έστησα την επαγγελματική μου πορεία, αλλά και τον οικογενειακό μου προγραμματισμό. Μ’ αυτό το επάγγελμα μεγάλωσα και σπούδασα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση τέσσερα παιδιά και, παράλληλα, δημιούργησα με ιδιαίτερο άγχος και κόπο μία αξιόλογη περιουσία και έζησα και ζω αξιοπρεπώς. Πάντα υδραυλικός ήμουν, όπως και σήμερα στη δύση της επαγγελματικής μου καριέρας πάλι υδραυλικός είμαι. Επίσης, και τις υπέρογκες ή μη φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές ως υδραυλικός, τις πλήρωνα.
Έρχεται λοιπόν σήμερα η πολιτεία και μου λέει, ότι δεν είμαι πλέον υδραυλικός. Δεν μπορώ, να ασκώ το επάγγελμά μου. Το γιατί; Διότι δε θεώρησα ή μάλλον δεν πλήρωσα το αντίτιμο ή τα ανόητα χαράτσια -πρόστιμα για την έγκαιρη θεώρησή της και μου την αφαίρεσε. Για να την ξαναποκτήσω, πρέπει να δώσω εξετάσεις. Ερωτώ: γιατί; Για να πιστοποιήσω τη γνώση μου; Γιατί; Την έχασα; Ξέχασα τη δουλειά μου; Και ξαναρωτώ όλους σας: Χάνεται η γνώση; Εσείς τη χάσατε; Ή μήπως χάθηκαν 400,00 ευρώ; Γιατί να την θεωρήσω πληρώνοντας; Ένα χαρτί του οποίου ουσιαστικά η χρησιμότητα, με ευθύνη της Πολιτείας, είναι για την τουαλέτα; Ξέρω ότι σε μια ευνοούμενη πολιτεία η σχέση πολιτείας – πολίτη είναι αμοιβαία. Ο πολίτης οφείλει να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του στην πολιτεία, όσες ισότιμα του αναλογούν και η πολιτεία οφείλει να προσφέρει τα οφειλόμενα από αυτήν στον πολίτη. Επομένως, τι έκανε η πολιτεία, από όσα στην αρχή αναφέρω για εμένα τον πολίτη; Στην σχέση ισοτιμίας; Τίποτα απολύτως. Μου χορήγησε μία επαγγελματική άδεια, όχι για να με νομιμοποιήσει ως όφειλε και να πιστοποιώ μ’ αυτήν τις γνώσεις μου, αλλά για να δημιουργήσει μία παγιωμένη ιερή αγελάδα και να εφορμά απροκάλυπτα πάνω μου απομυζώντας τον κόπο μου ασφαλιστικά και φορολογικά.
Δε βλέπω με την ίδια ευκολία, που μου αφαιρείτε την άδεια, να μου διαγράφετε και τις οφειλές μου στην Εφορία, αφού πλέον παρανομώ!
Δεν είμαι ούτε αφελής ούτε ανεύθυνος όπως αμεσοέμμεσα με χαρακτήρισε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Υδραυλικών μα ιδεολόγος μίας συγκεκριμένης άποψης. Γι αυτό είναι συνειδητή μου επιλογή η μη θεώρηση της άδειάς μου, την οποία τη χαρίζω σε όλους εσάς, λέγοντάς σας, πως τη γνώση και την εμπειρία μου δεν μπορείτε να μου την πάρετε, ούτε την εγκαταλείπω. Το ίδιο ισχύει και με την άλλη μου ιδιότητα του εργολήπτη Δ.Ε., την οποία με χίλια δύο μέσα διάφοροι πασχίζουν να μου αφαιρέσουν. Έχω εδώ απλά να πω ότι το εργολάβος είναι τίτλος, δεν είναι σπουδή και αποδίδεται από την κοινωνία και από πρακτικές και όχι από την πολιτεία και κάποιους συντεχνιακούς συσχετισμούς δημοσίων υπαλλήλων και θεσμικών εκπροσώπων του αντίπαλου κλάδου. Εσάς οφείλω να ρωτήσω: Έτσι αντιλαμβάνεστε την έννοια της Αριστεράς;
Έχω βιώσει τόσα τραγικά στην πορεία της ζωής μου και όχι μόνο στον επαγγελματικό βίο «τον ρατσισμό του αγράμματου», που πλέον δεν με αγγίζει. Αγωνίστηκα και στάθηκα όρθιος και η ζωή και η κοινωνία με δικαίωσε. Δεν έχω νομίζω, την ανάγκη της δικαίωσης της ανάλγητης πολιτείας!!!!
Αυτός ήμουν, αυτός είμαι και αυτός θα παραμείνω.
Ιωάννου Α. Βασίλειος»
