Αρχική » Συνδικαλιστικά Νέα Υδραυλικών » ΟΒΥΕ » 60 χρόνια ΟΒΥΕ: Η ιστορία δεν έχει τέλος, μόνο αρχή…

60 χρόνια ΟΒΥΕ: Η ιστορία δεν έχει τέλος, μόνο αρχή…

Στις 18 και 19 Ιουνίου 2022, στο «Holiday Inn», πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση της ΟΒΥΕ. Η πρώτη μέρα του διημέρου, ήταν αφιερωμένη στην συμπλήρωση 60 χρόνων από την ίδρυση της Ομοσπονδίας του Κλάδου. Με μεγάλη, όπως ήταν αναμενόμενο, συμμετοχή συναδέλφων, νέων και παλαίμαχων, η γιορτινή εκδήλωση για τα γενέθλια της ΟΒΥΕ κατάφερε να συγκινήσει, ξυπνώντας μνήμες στους παλαιότερους και εντυπωσιάζοντας τους νεότερους με την παρουσίαση ιστορικών στιγμών από την πορεία της.
Ο «Υ» ήταν βέβαια εκεί, με μεγάλη χαρά και συγκίνηση, καθώς η πορεία της έκδοσής μας είναι συνυφασμένη με αυτήν του Κλάδου, όπως φάνηκε και από τις πολλές αναφορές που έγιναν στον «υδραυλικό» από τους παλαίμαχους συναδέλφους, όσο και από το φωτογραφικό υλικό που παρουσιάστηκε, προερχόμενο σχεδόν κατ’αποκλειστικότητα από τις σελίδες του.
Η ημέρα ξεκίνησε με την ομιλία του προέδρου της Ομοσπονδίας, Δημήτρη Βαργιάμη, ακολουθούμενη από αυτές του Σπύρου Αναγνωστόπουλου, επίτιμου προέδρου της ΟΒΥΕ, και των επίσημων προσκεκλημένων: Του μέλους της ομάδας εργασίας σχεδιασμού του Π.Δ. 38/91, κ. Μάκη Καρατάσογλου, του προέδρου της ΓΣΕΒΕΕ, κ. Γιώργου Καββαθά, τoυ προέδρου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΕΑ), κ. Ιωάννη Χατζηθεοδοσίου, του προέδρου της Πανελληνίας Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Αλουμινοσιδηροκατασκευαστών (ΠΟΒΑΣ), κ. Θεόφιλου Παγιάτη και του Αντιπρέδρου του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΒΕΑ) κ. Κωνσταντίνου Δαμίγου.
Μετά τους σύντομους χαιρετισμούς και από τις εταιρείες – χορηγούς του διημέρου, βραβεύθηκαν,  για την προσφορά τους στην Ομοσπονδία και στον Κλάδο γενικότερα οι παλαίμαχοι και αξιόλογοι συνάδελφοι: Ο πρώην πρόεδρος της ΟΒΥΕ, Ηλίας Χούντας, ο Κωνσταντίνος Λάππας, ο Κωνσταντίνος Αθανασόπουλος και ο Θεόδωρος Μπομπόνης, οι οποίοι ήταν παρόντες, παρέλαβαν τις τιμητικές πλακέτες τους και απηύθηναν χαιρετισμούς. Η διοίκηση της ΟΒΥΕ βράβευσε επίσης και τους συναδέλφους Π. Ασλανίδη, Γ. Κωνσταντέλλο, Α. Σίσκο, Γ. Τοδίτσκα και Δ. Ταξιάρχη, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν. Τα βραβεία τους παρέλαβαν εκπρόσωποι συνδέσμων, όπου ανήκαν οι απώντες συνάδελφοι.
Επίσης, για την πολυετή του προσφορά στο συνδικαλιστικό κίνημα των Ε.Β.Ε. βραβεύτηκε από τη διοίκηση ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, Γεώργιος Καββαθάς, καθώς και ο Ιωάννης Χατζηθεοδοσίου, πρόεδρος του Ε.Ε.Α για τη συνεχή προσφορά του στον Επιμελητηριακό θεσμό της χώρας. Τιμητική πλακέτα απένειμε και στον Δημήτρη Βαργιάμη εκ μέρους της ΓΣΕΒΕΕ, ο Γιώργος Καββαθάς.
Χαιρετισμούς απηύθυναν επίσης οι συνάδελφοι Σάκης Στρουμπούλης, Δημήτρης Θηλυκός, Ιορδάνης Παπαδόπουλος, Φώτης Τσαπαδάς, Παν. Παπαργύρης, Γιώργος Κουμαριώτης και η σύμβουλος έκδοσης του «Υ», Χρυσούλα Δάνου.
Συντονιστής της εκδήλωσης, ήταν ο Ιορδάνης Παπαδόπουλος.
Η ημέρα ολοκληρώθηκε με ένα ευχάριστο δείπνο στο ξενοδοχείο, προσφορά προς όλους τους παρευρισκόμενους από την εταιρεία ΙΝΤΕΡΠΛΑΣΤ Α.Ε., όπου παλιοί και νέοι συνδικαλιστές είχαν μετά από καιρό την ευκαιρία να μιλήσουν για τα νέα αλλά και για τα προβλήματα του Κλάδου.
Στη συνέχεια παρουσιάζονται η πρώτη αυτή γιορτινή ημέρα του διημέρου, όπως δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουλίου – Αυγούστου 2022 της έντυπης έκδοσης του «Υ», όπως και το περιεχόμενο της δεύτερης ημέρας, οπότε και πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη Γ.Σ. της Ομοσπονδίας και δημοσιεύθηκε στο τεύχος Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 2022.


Οι εταιρείες – χορηγοί του διημέρου
Στην διοργάνωση του διημέρου, συνέδραμαν με τις χορηγίες τους οι παρακάτω εταιρείες:
Χρυσός Χορηγός: GRUNDFOS HELLAS ΑΕΒΕΕ
Αργυρός Χορηγός: TIEMME HELLAS AEBE
Χάλκινοι Χορηγοί: ΕΛΒΑΛ ΧΑΛΚΟΡ Α.Ε, ΤΑΤΑ HELLAS Ε.Π.Ε. (ARISTON), ΤΖΑΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ AEBE, CALDA ΘΕΡΜΑΝΣΗ ΑΕΒΕ, ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ Κ.ΑΦΟΙ ΑΒΕΕ (ΥΔΡΟΜΑΡΙΝ ΑΕ), MYTHERM MON IKE, REFLEX HELLAS AE, STOPCOR BASEPLAST ABEE, ΚΟΥΒΙΔΗΣ ΕΜΜ. ΑΒΕΕ VERGINA – ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΜΕΤΑΛΛΩΝ
Χορηγός Συνεδριακού Υλικού: BUDERUS
Χορηγός Επίσημου Δείπνου: ΙΝΤΕΡΠΛΑΣΤ Α.Ε.


ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022: 60 ΧΡΟΝΙΑ ΟΒΥΕ

Ο χαιρετισμός του προέδρου της ΟΒΥΕ Δημήτρη Βαργιάμη, στην επέτειο των 60 χρόνων από την ίδρυσή της

Κυρίες και κύριοι προσκεκλημένοι, αγαπητοί συνάδελφοι
Σας καλωσορίζω στη Γ.Σ. της Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Υδραυλικών Ελλάδος, στο πλαίσιο της οποίας πραγματοποιούμε σήμερα την επετειακή εκδήλωση 60 χρόνων ζωής της ΟΒΥΕ. Πριν από έξι δεκαετίες λοιπόν, γεννήθηκε ο δευτεροβάθμιος συνδικαλιστικός κλαδικός μας φορέας, ο οποίος διαδραμάτισε μέχρι σήμερα σημαντικό ρόλο στις κοινωνικές, πολιτικές και κλαδικές εξελίξεις. Ταυτόχρονα, ήταν ο σημαντικότερος καταλύτης για την συνδικαλιστική και συνεταιριστική συγκρότηση και ανάπτυξη του Κλάδου.
Ας δούμε πως ξεκίνησε να γράφεται η ιστορία της ΟΒΥΕ. Στις 23 και 24 Σεπτεμβρίου 1962, στη Θεσσαλονίκη γίνεται το πρώτο Συνέδριο, η πρώτη πανελλήνια συνδιάσκεψη, στο πλαίσιο της ΔΕΘ.
Στη συνδιάσκεψη της Θεσσαλονίκης έδωσαν το «παρών» όλοι οι σύνδεσμοι που λειτουργούσαν τότε. Τιμής ένεκεν τους αναφέρω:
1. Αθήνα: Βασίλης Λαβίδας, Αναστάσιος Λώλος, Εμμανουήλ Ζαμπέκος, Δημήτριος Μουρτζίνος, Επαμεινώνδας Μηλιώνης.
2. Πειραιάς: Νικόλαος Βουρεξάκης, Ιωάννης Βουρναδάκης, Παναγιώτης Τριανταφύλλου, Ευάγγελος Λάζος, Δημήτριος Χαραμής.
3. Θεσσαλονίκη: Μιχάλης Σουβατζόγλου, Στέργιος Ράμτσιος, Αργύρης Σγουρός, Ευστράτιος Δεμίρης, Παναγιώτης Μιχαλόπουλος.
4. Λάρισα: Κωνσταντίνος Κουτσαφύρας, Παναγιώτης Ρούβαλης.
5. Καβάλα: Δημήτριος Κουτσογιαννάκης, Κωνσταντίνος Χρυσάφης.
6. Πάτρα: Νικόλαος Χριστοδούλου, Χρήστος Βελανιδόπουλος.
7. Χανιά: Παντελής Μούγλαλης.
8. Ιωάννινα: Συμεών Παπαηλίας, Γεώργιος Παναγιωτόπουλος.
9. Σέρρες: Γεώργιος Κουλιούσκας, Απόστολος Εμμανουηλίδης.

Το ιστορικό ψήφισμα της Θεσσαλονίκης

«Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι πληρεξούσιοι αντιπρόσωποι απάντων των συνδέσμων εργοληπτών υδραυλικών της χώρας συνελθόντες εις διάσκεψίν εν Θεσσαλονίκη την 23ην και 24ην Σεπτεμβρίου 1962 αποφασίζουν ομοφώνως όπως εκδώσουν το παρόν ψήφισμα προς τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως και τους υπουργούς Οικονομικών, Βιομηχανίας, Συγκοινωνιών, Οικισμού, Εργασίας, τα Βιοτεχνικά Επιμελητήρια και άπασας τας αρμόδιας δια τα ζητήματα του Κλάδου αρχάς, δια του οποίου:
1. Επισημαίνουν τον θανάσιμον δια την υγείαν του κοινού κίνδυνον τον οποίον συνεπάγεται η επικρατούσα χαώδης κατάστασις εις τον τομέα των υδραυλικών εγκαταστάσεων.
2. Αξιούν την άμεσον εφαρμογήν της κείμενης νομοθεσίας περί Κανονισμών Εσωτερικών Υδραυλικών Εγκαταστάσεων.
3. Ζητούν τον δια νόμου προσδιορισμόν των προϋποθέσεων ασκήσεως του επαγγέλματος του εργολήπτου υδραυλικού.
4. Ζητούν την τροποποίηση του νόμου περί δημοσίων έργων, ώστε να καταστεί δυνατή η συμμετοχή των φορολογούμενων εγκαταστατών – εργοληπτών- υδραυλικών εις τας δημοπρασίας δια την εκτέλεσιν υδραυλικών, θερμικών και κλιματιστικών αυτοτελών έργων αξίας μέχρι 5.000.000 δραχμών.
5. Ζητούν τον αυστηρόν έλεγχόν της καταλληλότητας του υδραυλικού υλικού υπό των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών.
6. Αποφασίζουν την ίδρυσιν Πανελληνίου Ομοσπονδίας Εργοληπτών Υδραυλικών και εξουσιοδοτούν την εκλεγείσαν υπό της Διασκέψεως προσωρινήν διοικούσαν επιτροπήν όπως υποβάλλει αναλυτικόν υπόμνημα εις τας αρμόδιας αρχάς επί των αιτημάτων του Κλάδου, συντάξει το Καταστατικό της Ομοσπονδίας, κινήσει τη διαδικασία δια την αναγνώρισιν τούτου υπό του Πρωτοδικείου Αθηνών και συγκαλέσει γενικήν συνέλευσιν εντός διμήνου το αργότερον από της αναγνωρίσεως του Καταστατικού προς εκλογήν οριστικής διοικήσεως.
7. Ζητούν την υπαγωγή των εργοληπτών υδραυλικών, λευκοσιδηρουργών και φανοποιών εις τας κατηγορίας τας φορολογουμένας με συντελεστή 5-8 επί του κύκλου εργασιών, όπως και την αναγνώρισιν των βιβλίων Α και Β κατηγορίας.
8. Ζητούν την κεφαλαιοποίηση των καθυστερούμενων οφειλών προς όλα τα ασφαλιστικά ταμεία της δικαιοδοσίας του Υπουργείου Εργασίας και την εξόφλησή των εις 60 δόσεις, ζητούν την άρση της επιδοτήσεως των στρατευμένων, την επιτάχυνση των εκδικάσεων ενστάσεων υπό του ΙΚΑ, την κατοχύρωσιν της επαγγελματικής στέγης δια του καθορισμού τιμαριθμικού μισθώματος εις περίπτωσιν οριστικής καταργήσεως του ενοικιοστασίου.
9. Ζητούν την λήψη μέτρων προς αρτιότερον εκπαίδευσιν νέων στελεχών και την ίδρυσιν σχολών μαθητείας υδραυλικών εις Θεσσαλονίκην, Πειραιάν, Πάτρας και άλλας πόλεις».

Η ιστορική πρώτη ιδρυτική Συνέλευση της ΟΒΥΕ έγινε στο ΒΕΑ στις 26 Γενάρη του 1964. Αναφέρω, τα ιστορικά ονοματεπώνημα αυτών των συναδέλφων που υπέγραψαν το πρώτο Καταστατικό της Ομοσπονδίας:
Σύνδεσμος Αθήνας: Δ. Χατζημητάκος, Π. Πετρόπουλος, Β. Λαβίδας, Ι. Πρεκετές, Εμμ. Ζαμπέκος, Αν. Λώλος, Χρ. Ζώτος, Δημ. Μούρτζινος, Ι. Σκόδρος, Λ. Κομητόπουλος, Β. Δατσέρης, Θ. Ρουμπάνης, Β. Σαμαράς, Σπ. Αναγνωστόπουλος, Δ. Μούχος, Δημ. Γιαννάκης.
Σύνδεσμος Πειραιά: Ν. Βουρεξάκης, Ι. Βουρναδάκης, Ν. Μεϊντάνης, Π. Τριανταφύλλου, Θ. Τσιλικίδης.
Σύνδεσμος Θεσσαλονίκης: M. Σουβατζόγλου, Στ. Ράμτσιος, Π. Μανωλόπουλος, Α. Πιτροπάκης, Γ. Πεσιρίδης, Ε. Δεμίρης, Ι. Χριστοφορίδης.
Σύνδεσμος Λαρίσης: Κ. Κουτσαφύρας, Π. Ρούβαλης, Γ. Ζαμπέρλης.
Σύνδεσμος Καβάλας: Δ. Κοντογιαννάκης, Κ. Χρυσάφης.
Σύνδεσμος Πατρών: Ν. Χριστοδούλου, Ν. Μαυροειδής.

Πρώτη αιρετή Διοίκηση

Η πρώτη εκλογική Γ.Σ., τελικά συνέρχεται στις 13 Δεκεμβρίου 1964, στη Λάρισα και εκλέγει την πρώτη αιρετή Διοίκηση της Ομοσπονδίας:
1. Πρόεδρος: Ν. Βουρεξάκης – Πειραιάς
2. Α΄ Αντιπρόεδρος: Δημ. Μούχος – Αθήνα.
3. Β΄ Αντιπρόεδρος: Στ. Ράμτσιος – Θεσσαλονίκη.
4. Γ. Γραμματέας: Βασ. Λαβίδας – Αθήνα
5. Ταμίας: Παν. Τριανταφύλλου – Πειραιάς.
6. Έφορος: Σπύρος Αναγνωστόπουλος – Αθήνα.
7. Μέλη Δ. Σ.: Κωνσταντίνος Κουτσαφύρας – Λάρισα, Δημ. Κουτσογιαννάκης – Καβάλα, Νικ. Χριστοδούλου – Πάτρα.
Αξίζει, επίσης, να αναφέρω απόσπασμα τότε δηλώσεων του πρώτου προέδρου της ΟΒΥΕ, Νίκου Βουρεξάκη, από τον Πειραιά. Μιλούσε τότε, πριν περίπου 60 χρόνια, για την ποιότητα των υλικών, για την ανάγκη ίδρυσης σχολών και τη χορήγηση αδειών στους υδραυλικούς.
Χαρακτηριστικά έλεγε «Δεν μπορεί ο κάτοχος δύο εργαλείων να παριστάνει τον υδραυλικό».
Η ίδρυση της ΟΒΥΕ αποτελεί για μας από τις σημαντικότερες στιγμές του Κλάδου. Η διαχρονική της πορεία, μέσα από την συνολική της δράση, τους συνδικαλιστικούς αγώνες και τις τεκμηριωμένες προτάσεις προς τους αρμόδιους φορείς, επιβεβαιώνει τον πολύ σημαντικό της ρόλο. Όπως γίνεται κατανοητό και από τις παραπάνω ιστορικές αναφορές για την ίδρυση της ΟΒΥΕ, ήταν πολλά τα προβλήματα που υπήρχαν στο κομμάτι των κατασκευών και γενικά στην συγκρότηση του επαγγέλματος σε όλα τα επίπεδα.

Τρέχουσες πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις
Αγαπητοί συνάδελφοι, βρισκόμαστε μπροστά σε μια τρίδυμη οικονομική κρίση ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας, της τρέχουσας οικονομικής κρίσης από την πανδημία και βέβαια το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τόσο τα νοικοκυριά όσο και οι επιχειρήσεις και αφορά το κόστος της ενέργειας και της αύξησης του κόστους των πρώτων υλών, αλλά και των βασικών καταναλωτικών αγαθών που επιβαρύνουν καθημερινά το καλάθι της νοικοκυράς.
Όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι τώρα σε ό,τι αφορά το ενεργειακό κόστος, υπολείπονται των αναγκών των επιχειρήσεων αλλά και των νοικοκυριών.
Η κυβέρνηση εμμένει στην πολιτική της μη άμεσης ενεργοποίησης μέτρων που θα έχουν στόχο την βελτίωση των οικονομικών τόσο των επιχειρήσεων όσο και των νοικοκυριών.
Το μέτρο που αφορά την ενέργεια, δηλαδή η επιδότηση του 50% του αυξημένου κόστους ενέργειας για τις επιχειρήσεις, δεν μπορεί να καλύψει τις εξωφρενικές αυξήσεις που έχουμε στην παροχή ηλεκτρικής ενέργειας και στο φυσικό αέριο. Όλες οι επιχειρήσεις και τα μηνύματα που έχουμε από πάρα πολλούς συναδέλφους, από όλη τη χώρα και από όλους τους κλάδους, είναι ότι οι λογαριασμοί των πάροχων ενέργειας έρχονται τουλάχιστον διπλάσιοι και αυτό δημιουργεί, ταυτόχρονα με τη μείωση του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων, λόγω και της ψυχολογίας που έχει δημιουργηθεί στους καταναλωτές και της μείωσης του διαθεσίμου εισοδήματός τους, αδυναμία να καλύψουν άλλες ανάγκες – πλην των ανελαστικών δαπανών που έχουν για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, φυσικού αερίου ή πετρελαίου θέρμανσης – αλλά ακόμα και καυσίμων κίνησης, σε συνδυασμό με τα καθηλωμένα έσοδα μισθωτών και συνταξιούχων, δημιουργώντας ένα τεράστιο πρόβλημα στην αγορά.
Ήδη οι δυο πρώτοι μήνες τόσο στο λιανικό εμπόριο, αλλά και στους άλλους κλάδους της οικονομίας, φαίνεται ότι είναι πολύ χαμηλοί οι τζίροι και πολύ πίσω από τις προσδοκίες που έχουν οι επιχειρήσεις για αναθέρμανση της αγοράς με την έλευση του νέου έτους.
Από την άλλη πλευρά, πρέπει να τονίσω ότι τα μέτρα στήριξης για τις επιχειρήσεις όλων των κλάδων, αλλά ιδιαίτερα των κλάδων εκείνων οι οποίοι έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα των επιπτώσεων της πανδημίας, όπως είναι ο κλάδος της εστίασης, είναι μηδαμινά, απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή οι επιχειρήσεις του Κλάδου αλλά και επιχειρήσεις άλλων κλάδων όπως π.χ. των κλάδων των τεχνικών επαγγελμάτων. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας πάρα πολλές επιχειρήσεις τεχνικών επαγγελμάτων ματαιώνουν συμβόλαια τα οποία έχουν αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη, διότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες δαπάνες του κόστους πρώτων υλών.
Και αυτό είναι ένα θέμα το οποίο πρέπει και να το αναδείξουμε, ότι δηλαδή δεν είναι μόνο οι κλάδοι αιχμής το λιανικό εμπόριο και η εστίαση, αλλά και τα τεχνικά επαγγέλματα. Έχουν βρεθεί μέσα σε μια δίνη αυξήσεων του κόστους των πρώτων υλών- είτε μιλάμε για χαλκό, είτε μιλάμε για αλουμίνιο, είτε μιλάμε για σίδηρο, των οποίων έχουν εκτοξευθεί οι τιμές σε τέτοιο επίπεδο, που κάνουν μη βιώσιμες τις επιχειρήσεις του τεχνικού κλάδου.
Συνεχίζονται βέβαια τα προβλήματα που υπάρχουν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας με την υποχρηματοδότησή του, όλο αυτό το διάστημα και μέσα στην πανδημία, με αποτέλεσμα να βλέπουμε να μένει σταθερός ο αριθμός των συμπολιτών μας οι οποίοι χάνουν τη ζωή τους στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Και βέβαια την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση απέναντι στους εργαζόμενους στον υγειονομικό τομέα.
Βρισκόμαστε σε επαφή με τις άλλες τριτοβάθμιες οργανώσεις, για να μπορέσουμε το επόμενο διάστημα να προχωρήσουμε σε κινητοποίηση για ανάδειξη αυτών των προβλημάτων που οδηγούν τις επιχειρήσεις σε κλείσιμο, γιατί τα λουκέτα πλέον θα γίνονται εμφανή μέρα με τη μέρα.
Το ενεργειακό κόστος, οι σωρευμένες υποχρεώσεις, ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις των επιχειρήσεων σε συνδυασμό με την αύξηση του ενεργειακού κόστους αλλά και του κόστους πρώτων υλών, οδηγεί σε αδιέξοδο μια σειρά επιχειρήσεων.
Και από την άλλη πλευρά, οι πόροι που υποτίθεται θα φτάσουν στη χώρα μέσα από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, το έχουμε συζητήσει και σε άλλες συνεδριάσεις των οργάνων, είναι πόροι οι οποίοι δεν αφορούν το 90% των επιχειρήσεων που εκπροσωπεί η ΓΣΕΒΕΕ, γιατί τα χρήματα αυτά, οι πόροι αυτοί, θα περάσουν μέσα από το τραπεζικό σύστημα που έχει αποκλεισμένο το 90% των επιχειρήσεων που εκπροσωπεί η Συνομοσπονδία.
Οι προτάσεις που έχει κάνει η ΓΣΕΒΕΕ είναι η άμεση αύξηση της επιδότησης του αυξημένου κόστους στην ενέργεια στο 75%, σε συνδυασμό με μείωση του συντελεστή ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής από το 13% στο 6%, έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να μπορέσουν τα νοικοκυριά να αμβλύνουν τις επιπτώσεις των αυξήσεων των βασικών καταναλωτικών αγαθών που επιβαρύνουν καθημερινά το καλάθι της νοικοκυράς.
Και ταυτόχρονα, χρειάζεται άμεση μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, έτσι ώστε να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις στο επίπεδο των καυσίμων, που και αυτά επιβαρύνουν τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις και στερούν διαθέσιμο εισόδημα από τους άλλους κλάδους της οικονομίας.
Και βέβαια σύμφωνα και με τα τελευταία στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξεκινώντας από την δήλωση της κυρίας Λαγκάρντ στο Ευρωκοινοβούλιο, ότι αυτή η κρίση η πληθωριστική που υπάρχει στην ευρωπαϊκή οικονομία και στην παγκόσμια οικονομία δεν είναι κάτι το οποίο θα είναι πρόβλημα για τους επόμενους μόνο μήνες. Θα είναι πρόβλημα που θα διαρκέσει τουλάχιστον ολόκληρο το ’22 και σύμφωνα και με την Κομισιόν ενδέχεται αυτό να μετατοπιστεί και το 2023.
Oι πληθωριστικές τάσεις που αναπτύσσονται στην ελληνική οικονομία συμπιέζουν τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις και τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους.
Θεωρούμε ότι θα πρέπει και σε αυτή την κατεύθυνση να κινούμαστε τόσο σε επίπεδο διαβούλευσης με την Κυβέρνηση όσο και σε επίπεδο κινητοποιήσεων με τους άλλους τριτοβάθμιους συνδικαλιστικούς φορείς.
Ουσιαστικά όλα αυτά καθιστούσαν επιβεβλημένη τη συνδικαλιστική οργάνωση του επαγγέλματός μας.
Στην μέχρι τώρα πορεία της, η Ομοσπονδία έχει κατακτήσεις και έχει συμβάλει με πρωτοβουλίες και προτάσεις σε πολλές θετικές εξελίξεις για τον Κλάδο γενικότερα. Έχουμε όμως μπροστά μας πολύ δρόμο να διανύσουμε για να δώσουμε στο επάγγελμα που διαχειρίζεται το νερό και ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που του αξίζουν.
Η προσπάθεια πρέπει να είναι συλλογική χωρίς αποκλεισμούς και προκαταλήψεις προσωπικού συντεχνιακού ή χρωματικού χαρακτήρα, προς όφελος της πατρίδας και της κοινωνίας, διότι στις μέρες μας, μετά από μία και πλέον δεκαετία επιβολής και κυριαρχίας πολιτικών σε λάθος κατευθύνσεις σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί το μεσαίο κοινωνικό στρώμα, που αποτελεί το βασικό παράγοντα για κοινωνική συνοχή και κατοχύρωση υψηλού επιπέδου διαβίωσης. Ταυτόχρονα καλλιεργείται έντεχνα η αντίληψη ότι η συλλογική δράση δεν οδηγεί απαραιτήτως σε λύσεις.
Οι επαγγελματικές ενώσεις, οι ομοσπονδίες και γενικότερα το συνδικαλιστικό κίνημα, οφείλει να καταπιαστεί με το ζήτημα της οικονομικής και κοινωνικής δημοκρατίας. Να θέσει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών και των επαγγελματικών και κοινωνικών ομάδων στο κέντρο των αποφάσεων, να υπάρξει διάλογος, με τη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων, για την πολυφωνία, για τη συλλογική δράση για τη διαμόρφωση μιας νέας κουλτούρας, που θα δίνει τη δυνατότητα στην κοινωνία να εκφράζεται έτσι, ώστε το πολιτικό σύστημα να αφουγκράζεται τους πολίτες οι οποίοι μέσα από τους συλλογικούς φορείς και δράσεις, μέσα από τα επιμελητήρια και τους κοινωνικούς εταίρους, θα συμμετέχουν στο χτίσιμο νέων θεσμών αλλά και στο μετασχηματισμό αυτών που υπάρχουν.
Με μια φράση, να υπάρξει επιτέλους ουσιαστικός κοινωνικός διάλογος, μέσα από τον οποίο θα δομηθεί μια πιο ποιοτική δημοκρατία, με κέντρο βάρους τον άνθρωπο. Θα το λέω και θα το φωνάζω… «Μόνοι μας μπορούμε να κάνουμε τόσο λίγα. Μαζί μπορούμε να κάνουμε τόσο πολλά».
( Έλεν Άνταμς Κέλερ – Αμερικανίδα συγγραφέας).


H ιστορική αναδρομή του επίτιμου προέδρου, Σπύρου Αναγνωστοπουλου

Κύριοι προσκεκλημένοι, αγαπητοί συνάδελφοι
Με μεγάλη χαρά αποδέχτηκα την πρόταση του Δ. Σ. να κάνω αυτή την Ιστορική Αναδρομή. Ήταν για μένα μια ευκαιρία να ξαναθυμηθώ εκείνες τις παλιές εποχές τις γεμάτες όνειρα και προσδοκίες αλλά και ικανοποίηση κάθε φορά που πετυχαίναμε έναν στόχο. Ήταν μια ευκαιρία να θυμηθώ παλιούς σεβαστούς δασκάλους και αγαπημένους φίλους, που μαζί πορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια και που δεν είναι πια κοντά μας.
Η δική μου αναφορά θα αρχίζει από το 1962 και θα τελειώνει το 2000, που αποχώρησα από την ενεργό δράση. Στην σημερινή μου αναδρομή θα ακούσετε την μισή Ιστορία της ΟΒΥΕ. Θα ακούσετε, κυρίως, τι έγινε.
Σε μια ανάλογη αναδρομή το 2012, (50 χρόνια ΟΒΥΕ), είχαμε αναφερθεί στο πώς έγιναν όσα έγιναν, χρειάζεται ένα «μοντάζ» των δύο αυτών αναφορών για να έχουμε μια πληρέστερη εικόνα αυτής της Ιστορίας. Θα επιδιώξω να το κάνω αυτό το μοντάζ, με την συνδρομή ενός ειδικού βέβαια, αν και στην ηλικία μου δεν είναι φρόνιμο να δίνει κανείς υποσχέσεις.
Η δυσκολία δεν ήταν να συγκεντρώσω τα στοιχεία της αναδρομής, αλλά να χωρέσει η αναφορά στα 40 χρόνια στην μισή ώρα. Θα το προσπαθήσω, κάνοντας συνοπτικές αναφορές – αλλά αν δεν το καταφέρω, θα πάρω λίγο παραπάνω χρόνο γιατί δεν δικαιούμαι να βάλω την Ιστορία του Κλάδου στο τραπέζι του Προκρούστη και να αρχίσω να κόβω ό,τι περισσεύει από την μισή ώρα.
Η πρόσφατη ιστορία του Κλάδου αρχίζει το1962. Τότε που, με την έκδοση της εφημερίδας «ο υδραυλικός», δίνεται η δυνατότητα στα ηγετικά στελέχη της εποχής να ανταλλάσσουν απόψεις για την οργάνωση του Κλάδου.
Αποτέλεσμα αυτής της ανταλλαγής, ήταν η οργάνωση μιας σύσκεψης στην Θεσσαλονίκη με συμμετοχή όλων των γνωστών τότε συνδέσμων όπου, μεταξύ άλλων, αποφασίζεται η ίδρυση της Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Υδραυλικών Ελλάδος, της ΟΒΥΕ, και ζητείται η εφαρμογή του ισχύοντος Κανονισμού για τις υδραυλικές εγκαταστάσεις. Ο Κλάδος κράτησε ως σημαντική αυτή την σύσκεψη και θεωρεί το 1962 ως χρονολογία ίδρυσης της ΟΒΥΕ και αρχή της νεότερης ιστορίας του.
Τον Γενάρη του 1964 συνέρχεται στην Αθήνα η πρώτη ιδρυτική σύσκεψη και υπογράφεται το καταστατικό της από 38 συναδέλφους όλων των Συνδέσμων. Είχα την μεγάλη τιμή να είμαι ένας απ’ αυτούς τους συναδέλφους και ίσως είμαι ο μόνος ακόμα επιζών.
Τον Σεπτέμβρη συνέρχεται στην Λάρισα η πρώτη Γ. Σ., εκλέγεται η πρώτη αιρετή διοίκηση της Ομοσπονδίας και αρχίζουν τα πρώτα βήματα για την οργάνωση του Κλάδου, με πρωταγωνιστές τους υπάρχοντες συνδέσμους (Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Πάτρα, Καβάλα και Χανιά). Εκλέγομαι και στην πρώτη αυτή διοίκηση και στον καταρτισμό γίνομαι… έφορος, με αποτέλεσμα να συμμετέχω από την αρχή στο προεδρείο που ουσιαστικά διοικούσε την Ομοσπονδία – γι’ αυτό και το λέω, μια και το Συμβούλιο συνερχόταν κάθε 3 -4 μήνες.
Αρχίζουμε από τα εύκολα:
Ζητάμε την εφαρμογή του υπάρχοντος Κανονισμού του 1936. Ακολουθούν 3 χρόνια σοβαρής προσπάθειας, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μηδενικό. Η δικτατορία της Χούντας βάζει στον γύψο την χώρα και τον Κλάδο. Ο Σύνδεσμος της Αθήνας διαλύεται και τα ιδιόκτητα γραφεία του Συνδέσμου κατάσχονται. Πολλοί συνάδελφοι συλλαμβάνονται και οδηγούνται στις εξορίες. Άλλοι συλλαμβάνονται αργότερα, βασανίζονται και ρίχνονται στις φυλακές, γιατί δεν ανέχτηκαν να μας καθίσει στο σβέρκο αυτός ο παρανοϊκός Παπαδόπουλος και η συμμορία του και υπερασπίστηκαν την Δημοκρατία και το Σύνταγμα.
Αργότερα, συνάδελφοι που μπορούσαν να κινηθούν ιδρύουν νέο Σύνδεσμο, προσφεύγουν στα δικαστήρια και κερδίζουν τα γραφεία. Άλλοι συνάδελφοι ξανακάνουν εκλογές στην ΟΒΥΕ, (είχε εκλεγεί νέο Δ.Σ. στις 15 Απριλίου του 1967) και εκλέγουν νέα διοίκηση.
Αρχίζει ένα άλλο τρέξιμο για εφτά ολόκληρα χρόνια χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Το 1975 βρίσκει τον Κλάδο με 6 συνδέσμους και 2 συνεταιρισμούς (Θεσσαλονίκη, παλαιός Λάρισας). Η ΟΒΥΕ, με είσοδο νέων ανθρώπων και κυρίως με νέες αντιλήψεις και πρακτικές, προγραμματίσει τα επόμενα βήματα. Οι κεντρικοί στόχοι είναι:
• Οργάνωση του Κλάδου με την ίδρυση Συνδέσμου και Συνεταιρισμού σε κάθε πόλη.
• Βελτίωση της τεχνικής στάθμης του Κλάδου με σειρά σεμιναρίων για τους συναδέλφους.
• Βελτίωση της ποιότητας των εγκαταστάσεων με την χορήγηση αδειών στους υδραυλικούς και την σύνταξη προδιαγραφών παραγωγής των υλικών.
• Την σύνταξη προδιαγραφών κατασκευής των έργων.
Ακολουθεί μια 15ετία πρωτοφανούς κινητοποίησης με πολλή δουλειά, καλά μεθοδευμένη, με πάθος και επιμονή στην επίτευξη των στόχων που κάθε φορά έμπαιναν.
Το 1980, πείθουμε την Τράπεζα της Ελλάδας ότι ανήκουμε στο βιοτεχνικό χώρο και δικαιούμαστε βιοτεχνικά δάνεια. Οι Συνεταιρισμοί μας παίρνουν εκατοντάδες εκατομμύρια δάνεια από τα ΜΟΠ.
Το 1980, οι πολυπρόσωπες εταιρείες είχαν δυσμενή φορολόγηση πράγμα που δημιούργησε εμπόδιο στην προσπάθειά μας για ίδρυση Κοινοπραξιών. Με την θερμή συνηγορία του ΒΕΑ και του ΕΟΜΜΕΧ, περνάμε νόμο από την Βουλή που εξαιρεί από την δυσμενή φορολογία τις εταιρείες που προέρχονται από συγχώνευση τριών τουλάχιστον βιοτεχνικών επιχειρήσεων και η ίδρυσή τους γίνεται χωρίς καμιά φορολογική επιβάρυνση.
Σοβαρό πρόβλημα έχουμε με την ποιότητα των υλικών, την προστασία τους και την καταλληλόλητά τους να τοποθετούνται σε δίκτυα ύδρευσης. Κάνουμε κάποιες συζητήσεις με τις βιομηχανίες αλλά δεν βρίσκουμε άκρη.
Η Ημερίδα στο ΤΕΕ: Οργανώνουμε λοιπόν μια ημερίδα στο ΤΕΕ και στο πάνελ κάθονται: Ο Θεόδωρος Σκουλικίδης, χημικός καθηγητής ΕΜΠ, οι πρόεδροι του ΤΕΕ, του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών, ο γεν. γραμματέας του Συλλόγου Μηχανολόγων, ο πρόεδρος της ΟΒΥΕ και εκπρόσωποι των κυριότερων βιομηχανιών. Η ημερίδα κράτησε 4,5 ώρες και, οι εκπρόσωποι των βιομηχανιών, δεν πέρασαν καθόλου καλά – και από καθηγητή του Πολυτεχνείου, αλλά και πολλούς μηχανικούς που παρακολουθούσαν…
Στο τέλος, ο πρόεδρος της ΟΒΥΕ διατύπωσε τα συμπεράσματα της ημερίδας που εγκρίθηκαν ομόφωνα και ήταν όλα αυτά που ζητούσε ο Κλάδος.
Προσπάθεια να πείσουμε τους μηχανικούς και το ΤΕΕ: Ενώ όλοι οι τομείς πάνε καλά, το θέμα των αδειών έχει βαλτώσει. Οι επίμονες και τεκμηριωμένες απαιτήσεις μας συναντάνε το δόγμα των κάθε λογής αρμοδίων: Στην οικοδομή υπάρχει ο επιβλέπων μηχανικός, που έχει την ευθύνη όλων των εργασιών και δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Το μεγάλο κακό, είναι πως την ίδια θέση έχει και το ΤΕΕ, με το τεράστιο κύρος που έχει.
Αποφασίζουμε μια κατά μέτωπο επίθεση.Το Επιμελητήριο οργανώνει ένα τριήμερο συνέδριο με θέμα «οι Κατασκευές στην Ελλάδα». Ζητάμε να παρέμβουμε και μας δίνουν την δυνατότητα.
Όταν έρχεται η σειρά μας, ο εκπρόσωπος του Κλάδου παρουσιάζει το πρόβλημα και παραθέτει την θέση του Υπουργείου, σύμφωνα με την οποία την ευθύνη της σωστής κατασκευής των υδραυλικών εγκαταστάσεων έχει ο Επιβλέπων Μηχανικός! Και τότε, ξεσπαθώνει:
«Γιατί φίλοι μηχανικοί πρέπει να έχετε εσείς την ευθύνη των δικών μου πράξεων; Το Σύνταγμα λέει ότι οι πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου – και προφανώς εννοεί και στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις. Εγώ λοιπόν δεν δέχομαι την ευθύνη των πράξεων μου να την έχετε εσείς. Θέλω να την έχω εγώ. Εσείς να έχετε την ευθύνη των δικών σας πράξεων». Επί 20 δευτερόλεπτα 300 μηχανικοί χειροκροτούν.
Σε λίγο αλλάζει και η θέση του ΤΕΕ. Και όχι μόνο αλλάζει, αλλά ο πρόεδρός του Ευάγγελος Κουλουμπής και ο Κώστας ο Γείτονας, μέλος της Διοίκησης, έρχονται μαζί μας στο Υπουργείο και ζητάνε να ικανοποιηθεί το αίτημά μας.
Παρά όμως και την συνηγορία και του Επιμελητηρίου το Υπουργείο επιμένει.
Η Αντιέκθεση: Σκεφτόμαστε να ενημερώσουμε τους πολίτες, που έχουν και το πρόβλημα με την κακή ποιότητα των εγκαταστάσεων, με την προσδοκία ότι αυτοί θα ασκήσουν πίεση στην κυβέρνηση να πάρει μέτρα – όπως και τελικά έγινε.
Το 1980, νοικιάζουμε ένα περίπτερο στην έκθεση του Ζαππείου και, εκεί που 120 εκθέτες παρουσίαζαν ό,τι καλύτερο για το σπίτι μας, εμείς ετοιμάζουμε την δική μας απάντηση: Με άκρα μυστικότητα, συγκεντρώνουμε διάφορες κακοτεχνίες από την δουλειά μας και στήνουμε ένα περίπτερο στο πατάρι του Συνεταιρισμού της Αθήνας. Όταν αρχίζουν να στήνονται τα περίπτερα, κάνουμε και εμείς το ίδιο με το δικό μας, χωρίς να βλέπει κανείς τι κάνουμε πίσω από το παραβάν.
Την μέρα των εγκαινίων αφαιρούμε το παραβάν και μένουν όλοι… «κάγκελο» που λένε οι σημερινοί νέοι: Μέσα σ’ αυτό το απαστράπτον περιβάλλον, οι επισκέπτες πέφτουν πάνω σ’ έναν μεγάλο συλλέκτη, σκέτο τερατούργημα από άποψη κατασκευής, όπως ξηλώθηκε από την οικοδομή. Πάνω από τον συλλέκτη υπάρχει μια πινακίδα που γράφει:
«Εδώ θα δείτε τι δεν πρέπει να βάζετε στο σπίτι σας».
Ένα μεγάλο τόξο δείχνει το περίπτερό μας. Όλοι σχεδόν περνάνε απ’ αυτό. Είχαμε τυπώσει 100.000 φυλλάδια και δεν έμεινε ούτε ένα, που σημαίνει ότι τουλάχιστον τόσοι πέρασαν από το περίπτερό μας. Ό,τι έχουμε να πούμε το παρουσιάζουμε σε ταμπλό:
– Τα πρώτα αναφέρονται στην ποιότητα των υλικών.
– Τα δεύτερα, πάνω από μια πινακίδα που λέει: «Εδώ θα δείτε τα δικά μας… κατορθώματα» παρουσιάζουμε τις δικές μας κακοτεχνίες.
– Στην τρίτη ενότητα, παρουσιάζονται οι συνέπειες των κακοτεχνιών.
– Στην τέταρτη, οι προτάσεις των μηχανικών και
– Στην Πέμπτη, οι δικές μας προτάσεις.
Στην έξοδο, ένας συνάδελφος τους πληροφορεί ότι πάνω στο τραπέζι υπάρχει ένα ψηφοδέλτιο και μια κάλπη και αν θέλουν μπορούν να ψηφίσουν. Το ψηφοδέλτιο γράφει:
«Εμείς λέμε ότι πρέπει να πάμε σε σχολές, να κάνουμε σεμινάρια, να δώσουμε εξετάσεις – και αν αποδείξουμε ότι ξέρουμε την δουλειά, τότε να έρθουμε σπίτι σας να δουλέψουμε. Το υπουργείο αρνείται. Ποιος έχει δίκιο»;
Ψηφίζουν 24.565 πολίτες. Το 98,6% ψηφίζουν εμάς και το 1,4 % το Υπουργείο. Ψηφίζουν 1.745 μηχανικοί. Οι 1.740 ψηφίζουν εμάς και οι 5 το υπουργείο.
Σε ανακοίνωσή μας παρατηρούμε σαρκαστικά: Μπα, και αυτοί… λάθος έκαναν. Οι πολίτες φεύγοντας, γεμίζουν και δύο ογκώδη βιβλία με παρατηρήσεις. Το κύριο νόημα των παρατηρήσεων είναι.
– Καταπληκτική ιδέα.
– Μπράβο σας γιατί αναλαμβάνετε και την δική σας ευθύνη.
– Η Πολιτεία δεν μπορεί πια να σιωπά.
– Συνεχίστε τον αγώνα. Είμαστε μαζί σας.
Την άλλη μέρα γίνεται χαμός στον τύπο και τις δύο τηλεοράσεις που έχουμε. Η ΥΕΝΕΔ ήρθε στο περίπτερο, έδειξε όλα τα ταμπλό και πήρε μια μεγάλη συνέντευξη από τον πρόεδρο της ΟΒΥΕ. Την Έκθεση παρουσιάσαμε, σε άλλες παραλλαγές, δυο άλλες φορές. Σε μια απ’ αυτές, χτύπησε το τηλέφωνο:
«Καλημέρα σας. Είμαι η Μαρία Ρεζάν», ακούστηκε η βραχνή φωνή της γνωστής δημοσιογράφου. «Πέρασα από το περίπτερό σας και έμεινα κατάπληκτη. Πότε μπορείτε να έρθετε στην Αγία Παρασκευή να δώσετε μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο»; «Τώρα» ήταν η άμεση απάντηση. «Ε, όχι και τώρα. Αύριο μπορείτε»;
Την άλλη μέρα την παίρνουμε από το Παγκράτι, με τον Κώστα τον Κατημερτζή, και με σφοδρή χιονοθύελλα φτάνουμε στην Αγία Παρασκευή. Δίνουμε μια καταπληκτική συνέντευξη που είχε και καλή τύχη, γιατί την άλλη μέρα είχε τόσο χιόνι, που όλα είχαν νεκρώσει και ο κόσμος ήταν σπίτι του και… άκουγε ραδιόφωνο. Έτσι, άκουσε και την συνέντευξή μας.
Η Πολιτική Αλλαγή: Το 1981 η Νέα Δημοκρατία χάνει τις εκλογές και αναλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ. Ευτυχής συγκυρία φέρνει τον Ευάγγελο Κουλουμπή υπουργό Δημοσίων Έργων και τον Κώστα Γείτονα γενικό γραμματέα.Πάμε στον Γείτονα – και αποφασίζεται να συγκροτηθεί μια Ομάδα Εργασίας για να κάνει μια πρόταση για το τι πρέπει να γίνει.
Η Ομάδα αυτή δούλεψε αρκετό χρόνο και έκανε καλή δουλειά, κυρίως στην σύνταξη πολλών προδιαγραφών παραγωγής των υλικών από τον ΕΛΟΤ (Ελληνικός Οργανισμός Τυποποίησης) και κατασκευής των εγκαταστάσεων ΤΟΤΕΕ (Τεχνικές Οδηγίες του ΤΕΕ). Η Ομάδα αυτή συγκροτήθηκε αργότερα στο Υπουργείο Βιομηχανίας, γιατί εκεί υπήρχε εξουσιοδότηση νόμου για έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων.
Η Ομάδα συνεδρίαζε κάθε Δευτέρα, από τις 9 έως τις 14,30 επί δύο χρόνια και, τον Μάη του 1989, υπογράφει ομόφωνα το σχέδιο του Π.Δ. που εκδόθηκε, χωρίς καμιά αλλαγή.
Το 1991, μετά από 16 χρόνια, η ΟΒΥΕ κάνει τον απολογισμό της:
• Οι Σύνδεσμοι από 6 έχουν γίνει 76.
• Οι Συνεταιρισμοί από 2 έχουν γίνει 36, με 56 καταστήματα.
• Έχει ιδρυθεί η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνεταιρισμών Εγκαταστατών Υδραυλικών, η ΠΟΣΕΥΔ, ή το «Υδρώ» όπως παρουσιάστηκε αργότερα εμπορικά,που δίνει φτερά στους Συνεταιρισμούς με τις καλές τιμές προμήθειας που πετυχαίνει.
• Έχει υπογραφεί το Π.Δ. 38/91 που βάζει μια τάξη στον χώρο των εγκαταστάσεων, τουλάχιστον στο θεσμικό επίπεδο. Η έκδοση του Π.Δ. έχει μεγάλη ιστορική σημασία καθώς:
– Δικαιώνει τον τριαντάχρονο αγώνα του Κλάδου.
– Θεσμοθετεί κανόνες σε έναν τόσο ευαίσθητο τομέα.
– Έχουν εκδοθεί από το ΤΕΕ 7 νέες Τεχνικές Οδηγίες (ΤΟΤΕΕ) για τον τρόπο κατασκευής των εγκαταστάσεων.
– Έχουν εκδοθεί από τον ΕΛΟΤ πολλές προδιαγραφές για νέα υλικά.
Είναι γενικά παραδεκτό ότι ο Κλάδος μας έχει πετύχει ένα άθλο σε λίγα χρόνια. Το μυστικό;
– Πολλή δουλειά.
– Καλή τεκμηρίωση των επιχειρημάτων.
– Υπομονή και επιμονή στους στόχους που έμπαιναν και προπαντός ενότητα.
Ενότητα αγαπητοί συνάδελφοι. Θα έχετε ακούσει και εσείς οι νεότεροι, ότι εκείνα τα χρόνια όλες σχεδόν οι αποφάσεις ήταν ομόφωνες. Δεν είχαμε διαφωνίες; Βεβαίως και είχαμε. Προσπαθούσαμε όμως, στο τέλος, να βρούμε το κοινό σημείο συνάντησης. Και πάντα το βρίσκαμε, γιατί όλοι θέλαμε το καλό του Κλάδου, αλλά και γιατί περίσσευε μεταξύ μας η καλοπιστία, η κατανόηση και η αγάπη.
Επιμένω στο θέμα της ενότητας, γιατί έχει μεγάλη σημασία να φεύγουμε από μια συνεδρίαση ενός Οργάνου, με την αίσθηση ότι εκείνο που αποφασίσαμε, εμπεριέχει και την δική μας άποψη και δεν είναι κάτι που μας το επέβαλε κάποια πλειοψηφία.
Η συμβολή της εφημερίδας «ο υδραυλικός»: Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω μια θετική αναφορά στον «υδραυλικό». Η εφημερίδα δεν βοήθησε μόνο στην αρχή, αλλά και σε όλη αυτή την περίοδο αποτελούσε το κύριο όπλο μας, κυρίως στον οργανωτικό τομέα. Το πότε θα οργανώναμε μια σύσκεψη σε μια πόλη, για ίδρυση συνδέσμου ας πούμε, καθοριζόταν από πότε θα έφτανε η εφημερίδα. (Να προσθέσουμε βέβαια ότι τις υπηρεσίες στον Κλάδο προσέφερε αργότερα και η δεύτερη εφημερίδα ο «Θερμουδραυλικός»).
Όμως δεν υπάρχει χρόνος για χαρές και πανηγύρια. Το1992, μετά την υπογραφή του π. δ. η ΟΒΥΕ οργανώνει μια μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης των υδραυλικών για την διαδικασία χορήγησης των Αδειών και τις διατάξεις του Π.Δ. που αφορούν τους υδραυλικούς. Για τον σκοπό αυτό, πραγματοποιεί, σε ένα χρόνο, επισκέψεις σε όλους τους συνδέσμους και συντάσσει, σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ, ένα βιβλίο για κάθε ειδικότητα της δουλειάς μας, με την συνδρομή εξειδικευμένων, σε κάθε ειδικότητα, μηχανολόγων, τους οποίους αναζητεί και βρίσκει η ίδια.
Αξίζει να σημειωθεί, για να φανεί το μέγεθος της δουλειάς, ότι τα βιβλία αυτά γράφτηκαν, τυπώθηκαν με πολύγραφο και βιβλιοδετήθηκαν με πρωτόγονο τρόπο, σε πολλές χιλιάδες, στα υπόγεια του ΟΑΕΔ.
Αργότερα συντάσσει δύο νέα, πιο εξειδικευμένα βιβλία: Ένα για τις εγκαταστάσεις υδραυλικών – θέρμανσης και ένα για τα καύσιμα αέρια, μια και δεν υπάρχει ακόμα Κανονισμός. Όλα χρηματοδοτήθηκαν από τον ΟΑΕΔ και χορηγήθηκαν δωρεάν στους συναδέλφους.
Οργανώνει, σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ, σεμινάρια σε όλη την χώρα, που παρακολουθούν περίπου 15.000 υδραυλικοί.
Το 1995, με πρωτοβουλία και πρωταγωνιστή την ΟΒΥΕ, εκδίδεται το Π.Δ. 48/1995, που αποκαθιστά αβλεψίες και λάθη του προηγούμενου, που δημιουργούσαν προβλήματα στην χορήγηση των Αδειών στους συναδέλφους .
Το 2000 εκδίδεται το Π.Δ. 55/2000 που συμπληρώνει τα δύο προηγούμενα. Με το ΠΔ. 38/1991 ορίζεται ότι:
– Χορηγούνται Άδειες στους υδραυλικούς μετά από σχολές, σεμινάρια και εξετάσεις.
– Οι εγκαταστάσεις εκτελούνται μόνο από αδειούχους υδραυλικούς.
– Στις εγκαταστάσεις τοποθετούνται μόνο υλικά με προδιαγραφές.
– Οι εγκαταστάσεις εκτελούνται σύμφωνα με τις Τεχνικές Οδηγίες (ΤΟΤΕΕ) και τη μελέτη.
– Μετά το πέρας κατασκευής των εργασιών ο αδειούχος υδραυλικός υπογράφει υπεύθυνη δήλωση ότι εκτέλεσε τις εγκαταστάσεις σύμφωνα με όλα τα παραπάνω.
Όλοι στην Ομάδα, ξέραμε ότι στην χώρα μας είναι δύσκολο να φτιάξεις έναν νόμο, αλλά είναι πολύ εύκολο να τον βάλεις σ’ ένα ράφι και να μην εφαρμοστεί ποτέ. Βάλαμε λοιπόν μια διάταξη που έλεγε ότι «Κανένα κτίριο δεν συνδέεται με τα δίκτια Κοινής Ωφελείας αν δεν κατατεθεί αποδεδειγμένα στην Πολεοδομική Υπηρεσία η παραπάνω Υπεύθυνη Δήλωση του υδραυλικού, υπογεγραμμένη και από τον επιβλέποντα μηχανικό».
Εμείς όμως θέλαμε η Δήλωση αυτή, για να γίνει δεκτή από την Πολεοδομική Υπηρεσία, να πρέπει να έχει «κατατεθεί αποδεδειγμένα, στο οικείο επαγγελματικό Σωματείο που καλύπτει τον Κλάδο». Η διάταξη αυτή, που πέρασε με την μεγαλύτερη δυσκολία από όλες τις άλλες, γιατί δεν έδενε με την σωστή κατασκευή των εγκαταστάσεων που ήταν η επιδίωξη, δικαίωσε την επιμονή της ΟΒΥΕ για την αναγκαιότητά της γιατί:
– Μαζικοποίησε τα Σωματεία και
– Τα έκανε οικονομικά εύρωστα, ώστε να μπορούν να παίξουν τον ρόλο τους στην εφαρμογή του Διατάγματος, μια και κανένας άλλος δεν ενδιαφέρθηκε – και δεν ενδιαφέρεται ακόμα.
Η σύνταξη των τριών Π.Δ., έγινε από 7 φορείς. Πίσω όμως από τους φορείς, υπάρχουν άνθρωποι – και αυτούς θέλουμε να αναφέρουμε. Είναι λοιπόν: Ο Μάκης Καρατάσογλου, από το Υπουργείο Δημοσίων Έργων που είναι και σήμερα μαζί μας, ο Χρίστος Αναστασόπουλος από το Παιδείας, ο Μιχάλης Μαρινόπουλος από το Βιομηχανίας, ο Αντώνης Λιάρος από τον ΟΑΕΔ, ο Δημήτρης Πάλλας από το ΤΕΕ, ο Αλέκος Ζάνος, που δεν είναι πια μαζί μας, από τον Σύλλογο Μηχανολόγων και εγώ από την ΟΒΥΕ, με αναπληρωματικό τον Μανώλη Γιακουμάτο, που δεν έλλειψε από καμιά συνεδρίαση.
Η υπογραφή του πρώτου σχεδίου Π.Δ. έγινε στις 25/5/1989 ομόφωνα από όλους. Η συμβολή της ΟΒΥΕ στην σύνταξη και των τριών Π.Δ., υπήρξε καθοριστική. Η ΟΒΥΕ, με καλά τεκμηριωμένα επιχειρήματα, αλλά και την καλή πίστη όλων των μελών της Ομάδας, έπεισε για την ορθότητα όλων των θέσεών της και συνέβαλε στο να παραχθεί ένα άψογο νομικό κείμενο που αποτέλεσε οδηγό για την έκδοση και άλλων π.δ. για άλλους κλάδους.
Το 2012 εκδόθηκε το Π.Δ. 112/2012 και το 38/1991, καταργήθηκε. Υπογραμμίζουμε δύο βασικές διαφορές των 2 διαταγμάτων:
• Το Π.Δ. με 38/1991 συντάχθηκε ομόφωνα από 7 φορείς και έγινε δεκτό από το Υπουργείο χωρίς καμία αλλαγή.
• Το Π.Δ. 112/2012 συντάχθηκε από τους τεχνοκράτες του υπουργείου και οι όποιες παρατηρήσεις του Κλάδου αγνοήθηκαν.
Αν έμεινε ένα ερώτημα από όλη αυτή την προσπάθεια, είναι αν η Ομοσπονδία εξάντλησε όλες τις δυνατότητες που είχε για να υπερασπιστεί το αρχικό Π.Δ. Δεν θα απαντήσω, αλλά το ερώτημα παραμένει και η Ομοσπονδία ίσως πρέπει να δημιουργήσει μια σελίδα, που όλοι εκεί θα μπορούμε να καταθέσουμε μια άποψη, να κάνουμε μια πρόταση ή να γράφουμε τα σχόλιά μας, είτε θετικά είτε αρνητικά, γιατί αυτά, αν δεν τα επισημαίνουμε, επαναλαμβάνονται.
Το 2008, έγραψα ένα βιβλίο 350 σελίδων με τίτλο «Αναμνήσεις – 40 χρόνια με τους συναδέλφους». Το βιβλίο, χωρίς ποτέ να ειπωθεί αυτό, στην ουσία καταγράφει την σύγχρονη ιστορία του Κλάδου.
Το 2019 γράφω και επιμελούμαι ένα άλλο βιβλίο 200 σελίδων με τίτλο «Συνεταιρισμοί και κοινοπραξίες υδραυλικών – Καταγραφή θετικής και αρνητικής εμπειρίας».
Και τα δύο βιβλία χρηματοδοτήθηκαν κυρίως από τον Κλάδο αλλά και άλλους φορείς και διανεμήθηκαν δωρεάν στους συναδέλφους.
Οι επιδιώξεις μας υπηρετούσαν και τους πολίτες, καθώς η βελτίωση της ποιότητας των εν γένει εγκαταστάσεων, είναι προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, ενώ, η ίδρυση συνεταιρισμών, αποκαθιστά τον ανταγωνισμό και μειώνει αισθητά τις τιμές, προς όφελος όλων των πολιτών.
Αυτά έγιναν, σε γενικές αναφορές, από το 1962 μέχρι το 2000 που υπηρετούσα ενεργά τον Κλάδο. Σήμερα οι συνάδελφοι παρακολουθούν τις προσπάθειες της Διοίκησης για την αντιμετώπιση των πολλών και δύσκολων προβλημάτων τους.
Φίλοι προσκεκλημένοι,
Θα μου επιτρέψετε, πριν τελειώσω, να απευθύνω στους συναδέλφους μου τρεις «συμβουλές» ας πούμε:
Αγαπητοί συνάδελφοι,
– Όταν προσέρχεστε σ’ ένα συμβούλιο, να προσέρχεστε προετοιμασμένοι για τα θέματα, να έχετε άποψη και να την στηρίζετε, αλλά να είστε έτοιμοι και ανοιχτοί να ακούσετε και την άποψη του άλλου. Όταν φτάνετε στις αποφάσεις μην καταφεύγετε εύκολα σε ψηφοφορία και απόφαση κατά πλειοψηφία επειδή εμείς είμαστε 5 και οι άλλοι 4. Προσπαθήστε να καταλήξετε σε μια κοινά αποδεκτή απόφαση. Είναι εφικτό και είναι και καλό για το Κλάδο όπως είπα και προηγούμενα.
– Αν εκλεγείτε σε ένα όργανο, φροντίστε να κάνετε όσο καλύτερα μπορείτε την δουλειά σας και να είστε βέβαιοι ότι οι συνάδελφοι θα το εκτιμήσουν. Εκεί ψηλά, υπάρχει ένας πίνακας. Δεν τον βλέπετε, αλλά ο πίνακας υπάρχει. Εκεί, σ’ αυτόν τον πίνακα, όταν όλοι αποχωρούμε παίρνουμε μια θέση. Άλλος πάνω άλλος κάτω, ανάλογα με τα έργα και τις ημέρες μας.
– Μην αφήνετε να εννοηθεί ότι εσείς κάνατε τούτο και το άλλο. Το έργο που παράγεται στους μαζικούς φορείς, είναι το αποτέλεσμα της συλλογικής προσπάθειας. Το Έργο που παρουσιάσαμε, δεν είναι του Αναγνωστόπουλου ούτε κανενός άλλου Αναγνωστόπουλου. Για να παραχθεί, βάλανε πλάτη εκατοντάδες και χιλιάδες συνάδελφοι.
Όταν λοιπόν σε 10 δευτερόλεπτα θα χειροκροτάτε, υποθέτω, τον Αναγνωστόπουλο, σας παρακαλώ να έχετε στο μυαλό σας όλους αυτούς τους συναδέλφους.Θέλω τα χειροκροτήματα να είναι και γ’ αυτούς.
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Σας ευχαριστώ για την αγάπη και την εκτίμηση που με περιβάλετε όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν ξέρω τι έδωσα στον Κλάδο. Εκείνο που ξέρω είναι ότι εγώ πήρα περισσότερα γιατί πήρα πολλά. Να είστε καλά, και εσείς και οι οικογένειές σας και να ζήσετε σ’ έναν κόσμο δημοκρατικό, ειρηνικό και κοινωνικά δίκαιο. Γιατί αν τον κόσμο δεν τον κάνουμε και κοινωνικά δίκαιο, πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θησαυρίζουν προκλητικά και αυτοί που δυστυχούν.
Υ. Γ. Μετά το Συνέδριο. Στο Συνέδριο δεν έγινε καμιά αναφορά για το διάστημα 2000 – 2022, αν και ήταν γνωστό στην διοίκηση ότι εγώ δεν πρόκειται να κάνω καμιά αναφορά γι’ αυτήν την περίοδο. Και αυτό αποτελεί ένα κενό στην ιστορία της ΟΒΥΕ που πρέπει να καλυφθεί.


Οι ομιλίες των προσκεκλημένων

Μάκης Καρατάσογλου
(Μέλος της ομάδας εργασίας σχεδιασμού του ΠΔ 38/1991)
«Θα ήθελα να αναφερθώ σε δυο-τρία σημεία.
Όσον αφορά τον Σπύρο τον Αναγνωστόπουλο, δεν θα πω τίποτα, έγραψα μια επιστολή όταν έμαθα ότι αποχωρεί από τον Κλάδο, μου έκανε την τιμή να με φιλοξενήσει στο βιβλιαράκι του, τις «Αναμνήσεις», είμαι στη σελίδα 310, δε χρειάζεται να την ξαναδιαβάσω, όποιος επιθυμεί μπορεί να τη δει, έχω γράψει δυο λόγια για την Ιστορία.
Το ΠΔ ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Δεν ήταν εύκολο. Ήταν μια πρωτογενής δουλειά που γινόταν με διαβούλευση μεταξύ Δημοσίου, φορέων των υδραυλικών, υπουργείων και φορέων που, όπως αντιλαμβάνεστε, είχαν διαφορετικά συμφέροντα – όπως π.χ. οι μηχανικοί. Πάρα πολύ δύσκολη διαβούλευση, κράτησε τρία χρόνια, αντιλαμβάνεστε μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια πόσες συνεδριάσεις έγιναν, και το τι κουβέντες είχαν γίνει μέσα σε αυτές τις συνεδριάσεις. Μόλις πήγαμε να ολοκληρώσουμε το Διάταγμα, έγινε ανασχηματισμός, άντε πάλι από την αρχή ανανέωση των πολιτικών προσώπων – γιατί αυτοί ήταν που υπέγραψαν το ΠΔ.
Τέλος πάντων, καταφέραμε να συντάξουμε το ΠΔ. Θα σας αναφέρω μόνο 2 περιπτώσεις για να καταλάβετε την διαδικασία της διαβούλευσης, γιατί από αυτή τη διαδικασία, μάθαμε πολλά: Εγώ ξεκινούσα την καριέρα μου τότε, και αυτή η διαδικασία με έκανε καλύτερο, ικανότερο στην μετέπειτα πορεία μου στην εφαρμοσμένη πολιτική.
Σε μια συνεδρίαση ήταν το Τεχνικό Επιμελητήριο, και όλη μας την επιτροπή, και το θέμα μας ήταν εάν έχουν το δικάιωμα οι μηχανικοί να είναι φυσικά παρόντες στα έργα κλπ, αναφέρθηκε λίγο και ο Σπύρος [Αναγνωστοπουλος]. Ρωτάει λοιπόν, ο Σπύρος, τον εκπρόσωπο του Τεχνικού Επιμελητηρίου,
«Σε ένα διόροφο, ποιος κάνει τα μπάνια, τα υδραυλικά κλπ»;
Του απαντά ο εκπρόσωπος του Επιμηλετηρίου, «εσείς» [οι υδραυλικοί].
«Σε ένα τετραόροφο»;
«Εσείς».
«Στο Hiltoν; Ποιος τα κάνει»;
«Εσείς».
«…Οπότε, εσάς τι σας θέλουμε»;
Απαντάει ο εκπροσωπος του Τ.Ε. «Είναι μεγάλη η πολυπλοκότητα, χρειάζεται διαχείριση ανθρώπων, υλικών, χρόνων κλπ». Οπότε απαντάει ο Σπύρος: «Μα, αν πρόκειται για την πολυπλοκότητα των υδραυλικών, ποιον θα ρωτήσεις; Εμένα δε θα ρωτήσεις να σου πω πότε χρειάζονται, πότε τελειώνουν τα υλικά, όλα αυτά τα πολύπλοκα; Εσύ τι θα κάνεις; Απλά θα προγραμματίσεις τα συνεργεία, να μπαίνει λίστα ποιος δουλεύει πότε, να δουλεύουν παράλληλα κλπ»…
Αντιλαμβάνεστε ότι αυτή η διαδικασία που ακολουθούσε, αποδυνάμωνε τα επιχειρήματα του άλλου. Δεν ήταν στείρα αντίθεση, που βάζει τον άλλο απένταντι, τον καρφώνει και δεν του δίνει την δυνατότητα να κάνει αυτές τις σκέψεις. Ήταν ο σωστός τρόπος διαβούλευσης, και τελικά πέρασε όπως το ήθελε ο Σπύρος.
Ένα άλλο παράδειγμα, μου έκανε τρομερή εντύπωση, γιατί κι εμείς μάθαμε από αυτόν, αλλά κι ο Σπύρος έμαθε πώς να διαβουλεύεται με το Δημόσιο. Δημιούργησε ένα φιλικό κλίμα μέσα στην ομάδα, μας έκανε να αισθανόμαστε σαν μια διοικητική οικογένεια, που είχαμε έναν κοινό σκοπό. Μερικά παραδείγματα: Αρχικά ήταν πάντα ανοιχτές οι πόρτες του υπουργείου, όποτε ήθελε. Μια φορά περνούσε από το υπουργείο, και ήταν η γιορτή της γυναίκας. Πήγε λοπόν και πήρε λουλούδια, ανέβηκε πάνω και τα μοίρασε στη Διεύθυνση – και τον ρωτάνε μετά, «εντάξει, πες μας τώρα πρόεδρε τι θες»! Λέει ο Σπύρος, «τίποτα δε θέλω! Πέρασα να σας πω χρόνια πολλά»!
Είχε φτάσει στο επίπεδο να ζητάει κάτι, κι αν -ο μη γένοιτο- οι υπηρεσίες δεν μπορούσαν να το κάνουν, ένιωθαν αυτοί άσχημα που δεν μπορούσαν να το κάνουν, παρά ο Σπύρος που δεν του γινόταν το «χατήρι». Μάθαμε πολλά. Αποκτήσαμε εμπειρία, αποκτήσαμε καλές πρακτικές μέσα από αυτή τη διαδικασία. Θέλω να ευχαριστήσω την Σπύρο τον Αναγνωστόπουλο για όσα πήραμε και για όσα μας δίδαξε. Να ευχαριστησω την Ομοσπονδία για την προσκληση, κι εσάς, που με ακούσατε. Ευχαριστώ πολύ.

Γιώργος Καββαθάς
Πρόεδρος ΓΣΕΒΕΕ
Ευχαριστώ αγαπητέ πρόεδρε, αγαπητό προεδρείο,
Να έρθω στην ζωντανή ιστορία του Κλάδου, τον Σπύρο τον Αναγνωστόπουλο αλλά και τους άλλους συνάδελφους που βλέπω που έχουν συνιδρύσει την Ομοσπονδία, τον Κώστα, τον Θόδωρο, τον Λάππα, ελπίζω να θυμάμαι καλά τα ονόματα, έχω μεγαλώσει κι εγώ μαζί σας, δεν ξέρω αν ξέχασα κάποιον.
Θέλω κατ’ αρχάς να μεταφέρω τις ευχές του προεδρείου της ΓΣΕΒΕΕ να τα εκατοστήσει η Ομοσπονδία, και να είμαστε (ίσως από κάπου αλλού, από ψηλότερα) και να την βλέπουμε και μετά τα 100 χρόνια να μεγαλώνει – και να κάνει αυτό που γράφει ο Σπύρος, στο βιβλίο του, να κάνουν οι συνδικαλιστές «κατάθεση ψυχής». Γιατί αυτό κάνουν οι συνδικαλιστές, καταθέτουν ψυχή, χρόνο, κόπο – και, όταν φεύγουν από τι κίνημα, θεωρώ ότι το ίδιο το κίνημα, πρέπει να τους αναγνωρίζει, να αναγνωρίζει αυτή την προσφορά τους στο σύνολο του Κλάδου ή των κλάδων που εκπροσωπούμε, γιατί χωρίς το συνδικαλιστικό κίνημα των επαγγελματιών, των βιοτεχνών, των εμπόρων, χωρίς την διεκδίκηση και τους αγώνες όλων αυτών των χρόνων, νομίζω ότι όλοι οι κλάδοι που εκπροσωπεί η ΓΣΕΒΕΕ, θα ήταν ελλειπείς.
Η ιστορία της ΟΒΥΕ, η νέοτερη ιστορία της, ξεκινάει το 1962. Θα θυμήσω σε όσουν το ξερουν, θα το πω για να το μάθουν όσοι δεν το γνωρίζουν, ότι στις 10 Μαρτίου του 1927, η ΓΣΕΒΕΕ είχε προκυρήξει 24ωρη απεργία, με βασικά αιτήματα τα ίδια που έχουν και σήμερα οι κλάδοι. Αν διαβάσετε τα «100 χρόνια της ΓΣΕΒΕΕ», θα δείτε ότι τα προβλήματα έναντι των κυβερνήσεων είναι τα ίδια, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερναει αυτόν τον τόπο. Κυβέρνηση Μιχαλόπουλου αν θυμάμαι καλά, και, μπροστά στην επιτυχία αυτής της αναγγελμένης κινητοποίησης κλεισίματος επιχειρήσεων και καταστημάτων, ζητήθηκε από τον τότε πρόεδρο της Συνομοσπονδίας να ματαιωθεί η απεργιακή κινητοποίηση, και η κυβέρνηση θα ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα. Τα γραφεία της ΓΣΕΒΕΕ ήταν τότε στη Χαλκοκονδύλη, ο κόσμος είχε ήδη μαζευτεί έξω από τα γραφεία.
Ο πρόεδρος και το ΔΣ δεν μπόρεσαν, δεν τόλμησαν να ανακαλέσουν, οπότε ξεκίνησε μία πορεία προς το υπ. Εσωτερικών. Μπροστά πήγαινε η σημαία της ΓΣΕΒΕΕ και η ελληνική σημαία, η οποία καταστράφηκε στα Δεκεμβριανά, όταν χρησιμοποιήθηκαν οι φοριαμοί της ΓΣΕΒΕΕ ως εμπόδια για να μην περάσουν τα αγγλικά τανκς. Η πορεία ξεκκίνησε, ανέβηκε την Πανεπιστημίου, και έναντι της πορείας αυτής, στο ύψος που σήμερα είναι το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθήνας, ήταν παρατεταγμένη όλη η έφιππη αστυνομία της Αττικής, μία ίλη του ιππικού, και ένας λόχος στρατού, πλην των αστυνομικών δυνάμεων. Ζήτησαν από τους επικεφαλής της πορείας να «διαλυθούν ησύχως».
Οι εφημερίδες της εποχής, γράφουν: Οι διαδηλωταί συνεχίζουν. Προηγείτο ο σημαιοφόρος, ο οποίος δέχεται μία βολή νερού από το πυροσβεστικό όχημα, για να τον σταματήσει. Σκύβει, και συνεχίζει.
Η πορεία σταματάει, όταν πια άρχισαν οι δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού να πυροβολούν τους διαδηλωτές… Τρεις νεκροί. Ένας από αυτούς ήταν υδραυλικός..
Αυτή είναι η ιστορία σας, αυτή είναι η αιματοβαμμένη ιστορία μιας ΓΣΕΒΕΕ που είχε τότε 8 χρόνια ιστορίας. Μια ιστορία που εκπροσωπεί τους Κλάδους 103 χρόνια. Και τους εκπροσωπεί όχι ο Καββαθάς, όχι ο Χατζηθεοδοσίου, αλλά η τελευταία κι ο τελευταίος συναδέλφισσα και συνάδελφος. Αυτοί οι οποίοι δίνουν στους εκάστοτε ηγήτορες των κλάδων τη δύναμη. Γι’ αυτό θα χρησιμοποιήσω, μάλλον θα παραφράσω, για άλλη μια φορά, μια ρήση του Κένεντυ:
Μη ρωτάει κανείς μας τι έκανε για μας το Σωματείο μας, μη ρωτάει κανείς μας τι έκανε για μας η Ομοσπονδία μας, τι έκανε η Συνομοσπονδία. Ας ρωτήσει η καθεμιά κι ο καθένας από εμάς τι κάναμε εμείς για το Σωματείο, για την Ομοσπονδία, για την Συνομοσπονδία. Τότε θα πετύχουμε τους στόχους. Όταν, όπως έλεγε και προηγουμενως ο Σπύρος ο Αναγνωστόπουλος, φύγει το «εγώ» και κυριαρχήσει το «εμείς». Είμαστε όλοι μπροστά, κανείς δεν είναι πιο μπροστά από τους άλλους. Οι πρόεδροι των οργάνων είναι πρώτοι μεταξύ ίσων, δεν είναι τίποτα παραπάνω από τους υπόλοιπους συναδέλφους.
Άλλωστε από το Σύνταγμα του 1975, δεν αναγνωρίζονται τίτλοι τιμής σε Έλληνες πολίτες.
Για αυτή την ιστορία σας, για τους αγώνες όλων αυτών που αγωνίστηκαν πριν από εσάς – και θα συνεχίζουν να αγωνίζονται και μετά τους σημερινούς επαγγελματίες του Κλάδου, εκ μέρους της ΓΣΕΒΕΕ, αγαπητέ πρόεδρε, επίτρεψέ μου να σου απονείμω ένα αναμνηστικό.

Ιωάννης Χατζηθεοδοσίου
Πρόεδρος ΕΕΑ
Καλησπέρα σε όλους,
Πραγματικά από την ομιλία του προέδρου συγκινήθηκα κι εγώ – συγκινητικές ομιλίες, και του Γιώργου του Καββαθά. Θέλω να σας πω ότι ένας κλάδος, για να έχει 60 χρόνια ιστορίας, πρέπει να υπάρχουν δύο πράγματα: Το ένα είναι η αγάπη και η συναδελφικότητα μεταξύ των μελών και βεβαίως αυτό που κερδίζουν όλοι αυτοί που σας ακολουθούν αυτό το διάστημα. Είναι πολύ σημαντικό να γιορτάζονται τα 60 χρόνια κι εύχομαι να γίνουν 100. Από όσο σας έχω παρακολουθήσει, βλέπω αυτή την μαζικότητα που σας χαρακτηρίζει, άρα ο κόσμος κάτι βλέπει σε όλη αυτή την προσπάθεια. Κι όπως είπε πριν ο Σπύρος ο Αναγνωστόπουλος, το ζήτημα είναι όλες οι προσπάθειες να καταλήγουν σε μια απόφαση που τη στηρίζουν όλοι, διαφορετικά δεν θα άλλαζε τίποτα – κι αυτό για να επιτευχθεί πρέπει ο καθένας να καταλαβαίνει ότι, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά, πρέπει να μπαίνει πάντα πρώτο το συμφέρον των ανθρώπων που ανήκουν στον κοινωνικό του χώρο, στον κλάδο του.
Είναι για μένα μεγάλη τιμή, στα 40 χρόνια που ασχολούμαι με τα θέματα της κοινωνίας, των επιμελητηρίων, να δραστηριοποιούμαι παράλληλα με δύο ανθρώπους με μια σπουδαία ιστορία. Είναι για μένα μεγάλη τιμή και χαρά που ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ είναι μέλος της διοίκησης του Επιμελητηρίου, οργώνει όλη την Ελλάδα, κάτι που για να το πετύχεις χρειάζεται τεράστια ψυχική δύναμη. Είναι μεγάλη υπόθεση το ότι βρίσκεται στο «τιμόνι» της ΓΣΕΒΕΕ, δίνει μάχες, έχει μια πληθωρική προσωπικότητα. Να πω πως προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο να στηθεί μια τιμητική πλακέτα για αυτό που έγινε τότε, στους αγώνες της Συνομοσπονδίας, κάτι που αφορά και εσάς. Μια και κάνατε εκλογές, να πω πως είναι επίσης τιμή μου να γνωρίζω τον Δημήτρη τον Βαργιάμη, είναι ένας άνθρωπος με σπουδαίο ήθος, που δεν κοιτάζει ποτέ το «εγώ» – θα έλεγα πως παραμένει ένας ρομαντικός του συνδικαλιστικού κινήματος, κάτι που δένει με αυτήν την πολύ μακριά ιστορία που έχετε σαν Κλάδος. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να κρατήσουν ενωμένα, όπως είστε, τα σωματεία.
Θα αναφερθώ σε μερικά θέματα που πιστεύω πως σας ενδιαφέρουν. Εκτιμώ πως είναι πολύ σημαντικό και θα έπρεπε η αδειοδότηση των τεχνικών επαγγελμάτων να περνάει μέσα από τα Επαγγελματικά Επιμελητήρια. Θα λύνονταν πάρα πολλά από τα ζητήματα που σας ταλαιπωρούν και θα έμπαιναν εμπόδια στην παραοικονομία. Επίσης, χαίρομαι ιδιαίτερα που αναγνωρίζετε την σημασία της εκπαίδευσης. Όπως έλεγε και προηγουμένως ο πρόεδρός σας, ο κλάδος που δεν έχει εκπαίδευση, δεν έχει και μέλλον. Εμείς λοιπόν λέμε πως όχι μόνο είναι σημαντικό να υπάρχει εκπαίδευση, αλλά και πως θα έπρεπε να την αναλάβουν συνολικά τα Επιμελητήρια. Στο κομμάτι που μας αφορά, εμείς θέλουμε με χαρά να αναλάβουμε την εκπαίδευση – βεβαίως εσείς θα ορίσετε την ύλη και τα θέματα. Θεωρώ πως είναι σημαντικό, καθώς η 4η βιομηχανική επανάσταση αφορά τους πάντες, δεν εξαιρείται κανείς. Ανεξαρτήτως Κλάδου, πρέπει να μπούμε σε αυτή τη φιλοσοφία, πρέπει να γίνονται βήματα προς τα εμπρός.
Θέλω να επιμείνω λίγο στο θέμα της παραοικονομίας, που εκτίμησή μου όπως έχω ξαναπεί, είναι πως αποτελεί ζήτημα απόφασης των κυβερνήσεων. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως σήμερα, στο κέντρο της Αθήνας, δεν μπορεί να ελεγχθεί η παραοικονομία – άρα, βολεύει κάποιους, τα 30 με 40 δις της παραοικονομίας που έχουμε υπολογίσει, συντηρούν περίπου 250.000 ανθρώπους. Όμως, αποτελεί την χειρότερη μορφή αθέμιτου ανταγωνισμού, το βλέπετε και στον Κλάδο σας. Πρέπει να χτυπηθεί, γιατί διαφορετικά και σαν Οικονομία δεν έχουμε μέλλον.
Εξίσου σημαντική είναι και η φοροδιαφυγή: Για να βγει ο προϋπολογιμός, πρέπει να μαζευτούν συγκεκριμένα χρήματα, εάν δεν τα πληρώσει ο ένας, θα τα επιβαρυνθεί κάποιος άλλος. Άποψή μου είναι δύο θέματα που οι κυβερνήσεις, τώρα με την ΑΑΔΕ είναι πολύ εύκολο να τα επιλύσουν, αλλά άλλο είναι το πρόβλημα: Είναι οι ψήφοι που εμποδίζουν όλες τις κυβερνήσεις να το λύσουν. Δε συμφέρει τη μικρομεσαία τάξη να συνεχίζονται αυτά τα προβλήματα, βολέυει μόνο τις μεγάλες επιχειρήσεις. Κι όσο εμείς δεν το καταλαβαίνουμε και δεν το πολεμάμε, αυτό είναι εις βάρος και με πολύ άσχημα αποτελέσματα για όλη τη μικρομεσαία τάξη. Είμαστε στη χειρότερη οικονομική εποχή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχουμε μια οικονομία μετά από 10 χρόνια μνημονίων, μιας πανδημίας, και τώρα το μεγαλύτερο κύμα ακρίβειας, ο Μάιος έκλεισε με 11,2 πληθωρισμό. Η ακρίβεια και ο πληθωρισμός επίσης «σκοτώνουν» τον μικρομεσαίο. Με την αύξηση των επιτοκίων, για όποιο δάνειο έχει ο καθένας, θα πληρώσει περισσότερο. Από τη μία δεν έχουμε χρηματοδότηση, και καλούμαστε να πληρώσουμε επιπλέον χρήματα, τα οποία δεν έχουν κερδιθεί αυτό το διάστημα.
Είμαι πολύ περήφανος που ταυτιζόμαστε, τα Επιμελητήρια και η ΓΣΕΒΕΕ σε κάποια ζητήματα που, αν δεν τα αγγίξουμε, η κατάσταση απλά θα χειροτερεύσει. Η κυβέρνηση, και καλώς, δίνει πάρα πολλά επιδόματα. Μόνο που και πάλι δεν λύνει το πρόβλημα, καθώς το ότι θα πάρεις κάποιο επίδομα, δε σημαίνει πως ο πληθωρισμός δεν θα ανέβει. Σημαίνει πως, από αυτό που χάνεις, σου δίνει ένα μέρος, δε χτυπάει όμως τη ρίζα του προβλήματος. Όσο δεν χτυπιέται η ρίζα του προβλήματος, και τα οικονομικά του νοικοκυριού εξαντλούνται στο σούπερ μάρκετ και στο ρεύμα, πώς θα μπορέσει να δώσει δουλειά σε εσάς;
Οι τρεις προτάσεις μας λοιπόν, που θα ξαναπώ, είναι :
1) Μείωση του ΦΠΑ από 13% σε 6% στα είδη πρώτης ανάγκης. Συζητήθηκε κάποια στιγμή και μετά πήγε πίσω, δεν μπορεί να μην ξανασυζητηθεί.
2) Μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, καθώς αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι πολύ χειρότερο απο αυτό που είχαμε έως τώρα. Μπορεί να γίνει, έγινε στη Γερμανία, αν δεν γίνει δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να ξεφύγουμε απο τον πληθωρισμό και την ακρίβεια.
Η κυβέρνηση δίνει επιδόματα στα νοικοκυριά, και καλά κάνει, αλλά δε δίνει ούτε ένα ευρώ σε εμάς, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αυτό σημαίνει πως, τον Σεπτέμβριο – Οκτώβριο, θα υπάρχει μια συσσώρευση χρεών, το ιδιωτικό χρέος θα γίνει μεγαλύτερο, θα είμαστε «κόκκινοι» – κι αυτό θα μας εμποδίσει σε πάρα πολλά πράγματα – οπότε θα προχωρήσουμε σε διακανονισμούς 120 δόσεων, καθώς «ουκ αν λάβοις παρά του μή έχοντος».
3) Το μεγαλύτερο θέμα όμως που αφορά την επόμενη περίοδο, είναι τα 32 δις των ΕΣΠΑ και του ταμείου Ανάκαμψης. Η μόνη ελπίδα των μΜΕ είναι να πάρουν από αυτά τα χρήματα, να μπορέσουν να εκσυγχρονιστούν, να λείτουργήσουν. Μάλιστα, δε λέγεται «Ταμείο Ανάκαμψης», λέγεται «Ταμείο Ανάκαμψης & Ανθεκτικότητας» – δηλαδή «στήριξέ με για να υπάρχω στο μέλλον». Αυτή τη στιγμή όμως, από αυτά εξαιρείται το 85% των επιχειρήσεων. Οι τράπεζες απορρίπτουν το 85% των επιχειρήσεων (η ΓΣΕΒΕΕ μάλιστα αναφέρει ποσοστό 92%). Εάν δεν καταφέρουν να μπούν σε αυτές τις χρηματοδοτήσεις οι μΜΕ, τότε μιλάμε για ένα εντελώς διαφορετικό μέλλον όσον αφορά την οικονομία, για μια οικονομία που θα είναι ελεγχόμενο από τις μεγάλες επιχειρήσεις, κι ένα μεγάλο μέρος της μικρομεσαίας τάξης, θα εξαφανιστεί. Είναι μια πάρα πολύ μεγάλη μάχη αυτή που πρέπει να δοθεί, γιατι αν δεν αλλάξει, όπως άλλαξε στη Πορτογαλία, το μέλλον των μΜΕ είναι πάρα πολύ δυσοίωνο.
Τελευταίο στοιχείο που έχει σχέση με τη μεταβατική περίοδο, είναι το θέμα του ηλεκτρονικού εμπορίου. Το 2018, ο τζίρος των e-shop, ήταν 4 δις. Το 2021, 14,5 δις. Με μια διαφορά όμως: Από τα 14,5 δις, το 90%, έγινε από 500 επιχειρήσεις. Δεν έγινε από το σύνολο των άλλων επιχειρήσεων. Δηλαδή, ήδη, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του τζίρου, έχει πάει στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις…
Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας πω πως, μετά και από μεγάλη πίεση οφείλω να ομολογήσω, και του προέδρου της ΓΣΕΒΕΕ αλλά και του προέδρου σας του Δημ. Βαργιάμη, ετοιμάζουμε μια μεγάλη μελέτη για όλο τον Κλάδο σας, (που θα γίνει από εσάς, εμείς θα καλύψουμε το κόστος), που θα δείχνει το παρόν και το μέλλον του Κλάδου. Θα είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο που θα σας βοηθήσει να δείτε ποια είναι η κατάσταση, ποια είναι τα προβλήματα, τι χρειάζεστε και τι μπορεί να γίνει.
Για e-shop και οι ιστοσελίδες, να ξέρετε πως όσοι από εσάς το επιθυμούν (δυστυχώς αυτή τη στιγμή βέβαια μιλάμε μόνο για την Αττική), μπορούμε να σας τα προσφέρουμε δωρέαν – και όχι μόνο, μπορούμε να προσφέρουμε και εκπαίδευση τόσο των επιχειρηματιών, όσο και των εργαζομένων, οι οποίοι και θα επιδοτούνται.
Θέλουμε να βοηθήσουμε πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι. Και βέβαια, το e-learning, την ηλεκτρονική εκπαίδευση – μια δηλαδή εκπαίδευση, που μπορείς να έχεις μόνιμα σε ένα κομπιούτερ, να μπείς στο ίντερνετ και να την αποκτήσεις. Και πάλι λέω, το πώς θα στηθούν όλα αυτά, θα μας το υποδείξετε εσείς όπως σας χρειάζεται – εμείς απλά θα το χρηματοδοτήσουμε. Ειδικά η εκπαίδευση, μπορεί να ξεκινήσει κι από αύριο, πανελλαδικά, με εισηγητές που θα υποδείξετε εσείς, κατάλληλους για τον Κλάδο σας.
Θέλω να σας ευχαριστήσω, χαίρομαι πάρα πολύ με την εικόνα που παρουσιάζετε σήμερα. Να έχετε υγεία, καλές δουλειές και καλό καλοκαίρι!

Κωνσταντίνος Δαμίγος
Αντιπρόεδρος ΒΕΑ
Είναι μεγάλη μου χαρά, καθώς προέρχομαι από τον κλάδο των ηλεκτρολόγων και νιώθω συνάδελφός σας, να βρίσκομαι εδώ ανάμεσα σας, στο «σινάφι» μου.
Είναι τιμή και χαρά μου ως εκπρόσωπος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου της Αθήνας, να εκφράσω τις ευχές της Διοίκησης, για τα 60 χρόνια λειτουργίας και προσφοράς της Ομοσπονδίας Βιοτεχνών – το τονίζω- Υδραυλικών Ελλάδας και στα μέλη του Κλάδου. Το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο της Αθήνας χαιρετίζει την αδιάκοπη και σταθερή συνεισφορά της ΟΒΥΕ ως ανώτερου συνδικαλιστικού οργάνου, του Κλάδου, με σωματεία σε όλη την Ελλάδα και χιλιάδες μέλη.
Στο μητρώο του ΒΕΑ, είναι εγγεγραμμένοι πάνω από 1.200 υδραυλικοί, και εύχομαι και επιθυμώ να εκπροσωπηθούν στο Διοικητικό μας Συμβούλιο στις επόμενες εκλογές. Άλλωστε τα αμιγή βιοτεχνικά επιμελητήρια είναι αυτά που εκφράζουν τα τεχνικά επαγγέλματα.
Οι τεχνικοί κλάδοι λοιπόν αποτελούν για το ΒΕΑ ένα σημαντικό κομμάτι του Μητρώου, και γι’ αυτό και το Επιμελητήριό μας έχει εστιάσει στην αναβάθμιση της κατάρισης, έχει καταγράψει ήδη και εκφράζει δημοσίως στις παρεμβάσεις του ότι οι βιοτεχνικές επιχειρήσεις, ειδικότερα σε κλάδους που απαιτούν τεχνική εξειδίκευση, αντιμετωπίζουν ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία στην εύρεση καταρτισμένου τεχνικού προσωπικού. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά από την πολιτεία, δεδομένου ότι τα προβλήματα αυτά, μπορούν να οδηγήσουν σε μαρασμό τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, δηλαδή τις δικές μας.
Αναμένουμε λοιπόν αγαπητέ πρόεδρε την συνεργασία και τις προτάσεις σας, με σκοπό να ανταποκριθούμε στις υψηλές απαιτήσεις της αγοράς και της οικονομίας.
Θα ήθελα να σας συγχαρώ και να ευχηθώ η δυνατή παρουσία της ΟΒΥΕ στα δρώμενα να εξακολουθήσει να είναι εξίσου δυνατή και στο μέλλον.
Θερμά συγχαρητήρια για την εκδήλωσή σας. Σας ευχαριστώ και καλή συνέχεια.

Θεόφιλος Παγιάτης
Πρόεδρος ΠΟΒΑΣ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Βιοτεχνών Αλουμινοσιδηροκατασκευαστών)
Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, θέλω να σας εκφράσω τα θερμά συγχαρητήρια εκ μέρους της ΠΟΒΑΣ. Ερχόμενος εδώ κι εγώ δεν είχα αίσθηση αυτού ακριβώς που βλέπω πως έχετε.
Παρακολούθησα με έκπληξη και δέος την εκδήλωση, και πραγματικά εκτός από πολύ καλά οργανωμένη, είναι και διδακτική, θα έλεγα, για εμάς που έχουμε πάνω από 30 χρόνια στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Αν είχα καταλάβει το μέγεθος της σημερινής εκδήλωσης, θα είχα προτείνει στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας μας,τουλάχιστον σε όσουν μένουν στην Αττική, να έρθουν και να το παρακολουθήσουν. Κι αυτό γιατί και από τον Σπύρο Αναγνωστόπουλο, αλλά και από τον Γιώργο Καββαθά και τον Δημήτρη Βαργιάμη, άκουσα πολύ χρήσιμα πράγματα, τις γενικές δηλαδή κατευθύνσεις που πρέπει να έχει ένας συνδικαλιστής, τις οποίες αν δεν τις έχει ή τις χάσει, δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος του φορέα που υπηρετεί.
Σχετικά με την τεχνική εκπαίδευση, θα ήθελα να πω ότι ο τεχνικός κλάδος, πράγμα που φαίνεται και από σχετικές έρευνες του ΙΜΕ της ΓΣΕΒΕΕ, έχει τις λιγότερες ώρες εκπαίδευσης ανά 1000 ώρες εργασίας.
Και αυτό συμβαίνει την στιγμή που, όπως ακούσαμε, υπάρχει έλλειψη τεχνικού προσωπικού. Πρόσφατα διάβαζα πως συνολικά από τον τουριστικό και τον κατασκευαστικό κλάδο, που αφορούν και το δικό σας και το δικό μας επάγγελμα, από την Ελλάδα λείπουν σήμερα 200.000 τεχνικοί. Την ίδια στιγμή όμως, οι θέσεις και οι προτάσεις του Ινστιτούτου της ΓΣΕΒΕΕ για την εκπαίδευση, τα ινστιτούτα, τις σχολές του ΟΑΕΔ κλπ προς το υπ. Παιδείας, που είναι δομημένες και τεκμηριωμένες, δεν έχουν γίνει ακόμα αποδεκτές.
Δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι, παρατηρείται μια αργή κίνηση σε όλα αυτά, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται το πρόβλημα αυτό της έλλειψης των τεχνικών, την ίδια στιγμή που ο μέσος όρος ηλικίας των τεχνικών στον Κλάδο ανεβαίνει και οι εξειδικευμένοι τεχνίτες πλέον λείπουν απο τους κλάδους μας.
Οι νέες δεξιότητες, που πρέπει να αποκτηθούν, υιοθετούνται δύσκολα. Διότι, είναι γεγονός πως αλλιώς αντιλαμβάνεται τις νέες τεχνολογίες ένας νεαρότερος τεχνίτης κι αλλιώς ένας παλαιότερος.
Νομίζω λοιπόν πως η πολιτεία, αφήνοντας τον προσχηματικό διάλογο και την επικοινωνιακή πολιτική, πρέπει να ασχοληθεί εδώ και τώρα με το θέμα της τεχνικής εκπαίδευσης και της μαθητείας σε επιχειρήσεις του Κλάδου. Διαφορετικά, τα προβλήματα θα είναι πολύ σημαντικά, κι εκτός από εμάς, θα τα εισπράξει και ή ίδια η πολιτεία.
Αυτά ήθελα να σας πω, σας ευχαριστώ και πάλι και σας εύχομαι καλή συνέχεια στις εργασίες της γενικής σας συνέλευσης.


Οι βραβευθέντες για την προσφορά τους συνάδελφοι

Ηλίας Χούντας (Κόρινθος)
(Απονομή: Δημήτρης Βαργιάμης)
Στην βράβευσή του, ο Ηλίας Χούντας τόνισε αρχικά το πόσο σημαντικό είναι να μπαίνουν στο συνδικαλιστικό κίνημα άνθρωποι νέοι, που γνωρίζουν κάποια πράγματα περισσότερα και πιο σύγχρονα – αλλά που, επίσης, με τη δυναμικότητα της νεαρής ηλικίας, έχουν μαχητικότητα αφοσίωση, αρετές που βοηθούν πολύ τον εκάστοτε σύνδεσμο και κατ’επέκταση όλο τον Κλάδο στις διεκδικήσεις του.
Αναφέρθηκε στην άμεση αναγκη να είναι οι συνάδελφοι κοντά στους συνδέσμους – αλλά και στους συνεταιρισμούς, που όπως είπε, γνωρίζει απο προσωπική πείρα πως χάθηκαν από κακοδιοίκηση και κατάχρηση. Γι’ αυτό, τόνισε, τώρα όσο ποτέ, το πιο επίκαιρο σύνθημα που πρέπει να εφαρμόσει ο Κλάδος είναι το «όλοι μαζί», να πολεμήσουν οι συνάδελφοι την αποξένωση που βλέπει πως επικρατεί τόσο στην Αθήνα αλλά και στην επαρχία. Κάλεσε τους συναδέλφους να ανασυνταχθούν, να δώσουν αγάπη στις οικογένειές τους, ο ένας στον άλλο και σε ολόκληρη την κοινωνία, αλλά και να ενεργοποιηθούν όσο μπορούν περισσότερο στο συνδικαλισμό και τα κοινωνικά δρώμενα.
Δηλώνοντας πως για εκείνον κάθε κάλεσμα της Ομοσπονδίας αποτελεί «συναγερμό», εξέφρασε τη χαρά του για την συνάντησή του με τους συναδέλφους και ευχαρίστησε τον πρόεδρο και το Δ.Σ. για την πρόσκληση. Η ιστορία του Κλάδου, είπε, γράφεται λίγο περισσότερο -λίγο λιγότερο από όλους τους συναδέλφους, που είναι όλοι ίσοι. Κι ενώ τα βραβεία είναι θεμιτά, πιο σημαντικές είναι οι φιλίες και οι αναμνήσεις από τις δράσεις και τους αγώνες, τις προσπάθειες και από τη δύναμη του Κλάδου, που μένουν πάντα ζωντανές.
Σε αυτό το σημείο θέλησε να ζητήσει συγγνώμη δημόσια από τον Αριστοτέλη Παπακονδύλη, καθώς θεωρεί χρέος του να καταθέσει ότι ο εκλιπών πρώην πρόεδρος της ΟΒΥΕ, αδικήθηκε.
Συνεχίζοντας, ανέφερε πως από όλες τις διοικήσεις, και τη δική του αλλά και αυτές που ακολούθησαν, μέχρι και τη σημερινή, έχει γίνει πολλή σημαντική δουλειά και προς τις σωστές κατευθύνσεις.
Θέλησε να ευχαριστήσει όλους ανεξεραίτως τους συναδέλφους και συνεργατών των τελευταίων 20 ετών που έδωσαν την ψυχή τους, ακόμα και αυτούς με τους οποίους είχε τριβές.
Κλέινοντας, εξέφρασε την αγάπη του προς όλους, και έκανε έκκληση για ομόνοια, συνεργασία και ενότητα μεταξύ των συναδέλφων, ενώ ζήτησε από τον πρόεδρο της ΟΒΥΕ να συνεχίσει δυναμικά να πολεμάει για τα δικαιώματα του Κλάδου.

 

Κώστας Αθανασόπουλος (Πύργος)
(Απονομή: Κώστας Σαγώνας)
Ο Κώστας Αθανασόπουλος, αφού παρέλαβε την τιμητική πλακέτα από τον Κώστα Σαγώνα, εξέφρασε την μεγάλη του συγκίνηση για τον εορτασμό των 60 χρόνων της Ομοσπονδίας του Κλάδου, στον οποίο μπήκε από παιδί.
Ευχαρίστησε με τη σειρά του τη διοίκηση για την τιμή που έκανε σε παλαίμαχους συναδέλφους, ενώ έκανε ιδιαίτερη μνεία στον Σπύρο Αναγνωστόπουλο και τον Βαγγέλη Διαμάντη όπως και άλλους συναδέλφους του οι οποίοι, όπως είπε, μαζί με τον συνδικαλισμό, τον παιδαγώγησαν και τον στήριξαν στα πρώτα του βήματα στον Κλάδο. Τους συνάδελφους αυτους που προηγήθηκαν και τον δίδαξαν την αξία της ενότητας για τα θέματα του Κλάδου, παρά τις διαφορετικές πολιτικές απόψεις.
Έκανε έκκληση στους συναδέλφους για ενότητα, να είναι όλοι κοντά και μέσα στους συνδέσμους, εκφράζοντας την πικρία του για την αδιαφορία των νέων συναδέλφων στον δικό του σύνδεσμο, και στους συνδέσμους να στηρίζουν την Ομοσπονδία να συνεχίσει το πολύ σημαντικό και τεράστιο έργο της. Θελησε να ζητήσει συγγνώμη από όσους συναδέλφους στεναχώρησε μέσα στα χρόνια, και να ευχαριστήσει από το βήμα την οικογένειά του που, όπως είπε, τον στήριξε και τον ανέχτηκε όλα τα χρόνια της δράσης του στον συνδικαλισμό. Ακόμα ευχαρίστησε τον Βασίλη Κορδάτο και τον Γιάννη Χατζηκωνσταντίνου και ευχήθηκε σε όλους τους συναδέλφους και τις οικογένειές τους υγεία.

 

Κωνσταντίνος Λάππας (Αθήνα)
(Απονομή: Δημήτρης Καϊλάρης)
Παραλαμβάνοντας την τιμητική πλακέτα από τον Δημήτρη Καϊλάρη, ο Κωνσταντίνος Λάππας, με μεγάλη συγκίνηση ευχαρίστησε με τη σειρά του για την πρόσκληση και την τιμή που του έγινε, λέγοντας πως η συνδικαλιστική του πορεία μέσα στον Κλάδο, αποτέλεσε για εκείνον ένα μεγάλο σχολείο, όσον αφορά την συμπεριφορά του απέναντι στους συνανθρώπους του, στην εργασία του και την κοινωνία γενικότερα. Θέλησε να επισημάνει πώς σημαντικές κοινωνικές κατακτήσεις ενός αιώνα, που θεωρούσαμε δεδομένες, μέσα σε λίγα χρόνια έχουν καταρρεύσει. Γι αυτό, τόνισε, πρέπει να σπρώξουμε τους νέους να ασχοληθούν με τα κοινά, να μη περιμένουν από κάποιον άλλο να τους δώσει λύσεις στα προβλήματά τους, ιδιαίτερα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις – και να καταλάβουν πως πρέπει να αγωνιστούν για αυτά οι ίδιοι. Συνέστησε στα στελέχη των συνδέσμων να δραστηριοποιήσουν και να μαζικοποιήσουν τα σωματεία, σε όλες τις πόλεις, αντιμετωπίζοντας σφαιρικά όλα τα κοινωνικά προβλήματα και όχι μόνο τα κλαδικά.
Κλείνοντας ευχαρίστησε για άλλη μια φορά τους συναδέλφους, ενώ έδωσε ραντεβού με τον Σπύρο Αναγνωστόπουλο στον επόμενο εορτασμό των 70 χρόνων της Ομοσπονδίας.

 

Θεόδωρος Μπομπόνης (Καλαμάτα)
(Απονομή: Παναγιώτης Παπαργύρης)
Ο Θεόδωρος Μπομπόνης δήλωσε επίσης πολύ συγκινημένος και ευχαρίστησε την Ομοσπονδία για την τιμή, και αφού της ευχήθηκε να τα εκατοστήσει, επεσήμανε με τη σειρά του την μεγάλη σημασια της ενότητας του Κλάδου, ώστε να προχωρήσει και να παράγει έργο.
Αναφέρθηκε επίσης στο μεγάλο πλήγμα που θεωρεί οτι δέχτηκε ο Κλάδος, στην Πελοπόννησο ειδικότερα, με την κατάργηση των περιφερειακών.
Κλείνοντας τον χαιρετισμό του, επεσήμανε πως όλοι έχουν βάλει το λιθαράκι τους για να στηθεί ο Κλάδος, όλοι προσέφεραν και θα συνεχίσουν να προσφέρουν, ενώ ευχήθηκε στους συναδέλφους να είναι καλά και να έχουν υγεία και ο,τι επιθυμούν.

Γιώργος Τοδίτσκας
Ο Γιώργος Τοδίτσκας, σε επιστολή του, που διάβασε στους παρευρισκόμενους ο συντονιστή της εκδηλωσης, Ιορδάνης Παπαδόπουλος, ευχαρίστησε την Ομοσπονδία για την τιμή, δηλώνοντας πως με μεγάλη του λύπη δεν μπόρεσε να είναι ανάμεσα στους συναδελφους του, για οικονομικούς κυρίως λόγους, αφού εδώ και ένα χρόνο περιμένει να πάρει την σύνταξή του. Το θέμα αυτό ζήτησε να ενταχθεί σαν προτεραιότητα στις ενέργειες της Διοίκησης.


Χαιρετισμοί παρευρισκομένων

Δημήτρης Θηλυκός
Ο Δημήτρης Θηλυκός με συγκίνηση μίλησε για τη συνδικαλιστική του εμπειρία, μνημονεύοντας και τους συνάδεφλους που χάθηκαν σε αυτοκινητιστικό, ενώ βρίσκονταν σε ταξίδι που αφορούσε τον Κλάδο. Αναφέρθηκε στην προσπάθεια της γενιάς του να προωθήσουν τα συμφέροντα του Κλάδου, ενώ τα εύσημα έδωσε και στην προηγούμενη από αυτόν γενιά συνδικαλιστών συναδέλφων, που έθεσαν τις βάσεις και διαπαιδαγώγησαν τους νεότερους, ακόμα και μέσα στις δύσκολες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της Χούντας. Πώς τους δίδαξαν με ήθος και την πρωτοπορεία, πώς τους έμαθαν να ερευνούν και να μην είναι στατικοί στα όσα δίνει η κοινωνία αλλά να επεκτείνουν διαρκώς τους ορίζοντες της γνώσης και της τεχνογνωσίας και να υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο σε όλα τα επίπεδα.
Έκλεισε το χαιρετισμό του με ευχαριστείες και με την ευχή να είναι όλοι παροντες στα 70 χρόνια.

Χρυσούλα Δάνου
Η σύμβουλος έκδοσης του «Υ», στον χαιρετισμό της, ανέφερε:
«Αγαπητοί συνοδoιπόροι, καλησπέρα κι από εμένα.
Κύρια αποστολή ενός κλαδικού εντύπου είναι να καλύπτει, με ρεπορτάζ και φωτογραφίες που αντέχουν στον χρόνο, όλες τις δραστηριότητες του Κλάδου στον οποίο απευθύνεται, αλλά και να διαθέτει τις σελίδες του για δημοσίευση άρθρων, απόψεων, προτάσεων όλων των επαγγελματιών, τους οποίους εκπροσωπεί. Ακόμα, να δίνει την δυνατότητα στις παραγωγικές μονάδες του Κλάδου, αλλά και τον εμπορικό κόσμο, να γνωστοποιούν στο αναγνωστικό του κοινό (υδραυλικούς και τεχνικούς καύσης στην δική μας περίπτωση) τα υλικά που κυκλοφορούν στην αγορά, είτε με διαφημίσεις (που στηρίζουν και οικονομικά την έκδοσή του), είτε με δημοσίευση ειδικών άρθρων για τις νέες τεχνολογίες, που διαρκώς ανανεώνονται. Αυτό έκανε -και εξακολουθεί, εδώ και 60 χρόνια, να κάνει- και ο «υδραυλικός», που ξεκίνησε την έκδοσή του ως εβδομαδιαία εφημερίδα την 1η Ιανουαρίου του 1962, με Ιδρυτές του τον ηλεκτρολόγο Γιάννη Παπαδόπουλο, και τον πατέρα μου, τον δημοσιογράφο Λούη Δάνο. Κάτι που ίσως δεν γνωρίζετε, είναι πως ο «υδραυλικός», σε μια εποχή που δεν υπήρχε ακόμη στην Αθήνα ούτε μια σχολή δημοσιογραφίας, λειτούργησε σαν σχολειό, αφού κοντά στον πατέρα μου μαθήτευσε μία σειρά αξιόλογων, μετέπειτα, δημοσιογράφων, όπως ο Κυριάκος Κορόβυλας, που αργότερα έγινε διευθυντής στην Καθημερινή, ο Γιώργος Βότσης, ο Σταύρος Απέργης και άλλοι. Βέβαια, το μεγαλύτερο κομμάτι της ύλης του υδραυλικού, προερχόταν πάντα από εσάς τους ίδιους. Ποιόν να πρωτοθυμηθώ; Τον είμνηστο Μίμη μας, τον Κουτσογιαννάκη, με τους Καζαμίες και τον πύρηνο λόγο του; Τον Μαρίνο Παραβολιάση με τα υπέροχα κείμενα και τις αυθόρμητες μαντινάδες του; Τον Σπύρο Αναγνωστόπουλο βέβαια, και πόσοι άλλοι, αλλά θα πρέπει να μιλάω ώρες για να τους αναφέρω όλους. Δεν τους ξεχνώ – και τους ευχαριστώ από την καρδιά μου.
Τα χρόνια εκείνα λοιπόν, της «Μεγάλης Προσπάθειας», όταν η οργάνωση του Κλάδου ήταν στα σπάργανα, με τις συνεχείς προσπάθειες να ιδρυθούν σύνδεσμοι σε όλη την χώρα, διαπιστώναμε με ικανοποίηση ότι το περιοδικό μας, που για πάρα πολλά χρόνια, αποτελούσε και τον μοναδικό «τύπο της εποχής» όπως έχει αναφερθεί, είχε γίνει το μεγάλο όπλο της Διοίκησης της Ομοσπονδίας.
Θυμάμαι λοιπόν τον Σπύρο Αναγνωστόπουλο, να μου τηλεφωνεί κάθε λίγο και λιγάκι, και να με ρωτάει πότε κυκλοφορεί η εφημερίδα για προλάβουμε να πάμε στην τάδε πολη, να βρούμε συναδέλφους και να προσπαθήσουμε να βάλουμε τα θεμέλια για την ίδρυση σύνδεσμου που δεν υπάρχει.
Έτσι και γινόταν, κι έτσι αποκτήσαμε πολλούς φίλους, σε όλη την Ελλάδα, ταυτιστήκαμε με τον Κλάδο – και χαιρόμασταν κι εμείς με κάθε επιτυχία του, ενώ στενοχωριόμασταν όταν κάτι δεν πήγαινε καλά. Και σε όλα τα μέρη που επισκευθήκαμε, ειδικά μακριά από τα αστικά κέντρα, πάντα με εξέπληττε πως, τα μόνα προϊόντα που γνώριζαν και δούλευαν οι υδραυλικοί, ήταν αυτά που είχαν μάθει από τις σελίδες του «υδραυλικού».
Με τα χρόνια και την είσοδο των νέων τεχνολογιών στην ζωή μας, οι εφημερίδες και τα περιοδικά, έπαψαν πλέον να αποτελούν το μοναδικό μέσο ενημέρωσης. Ο «υδραυλικός» προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα, με στόχο, πάντοτε, να είναι όσο το δυνατόν πιο χρήσιμος στον Κλάδο με τις νέες συνθήκες.
Ευχαριστούμε την Διοίκηση για την πρόσκληση στην σημερινή εκδήλωση, που είναι και δική μας χαρά γιατί και «ο υδραλικός» γιορτάζει φέτος τα 60 χρόνια από την ίδρυσή του, 60 χρόνια όπου μοιρταστήκαμε τις χαρές, τις αγωνίες, τις λύπες και τις κατακτήσεις σας, ζωντανό κομμάτι ενός δυνατού Κλάδου. Ευχαριστούμε όλους τους παλιούς μας φίλους και συναδέλφους σας, τους υδραυλικούς, αλλά και τις επιχειρήσεις, που μας στήριξαν όλα αυτά χρόνια – αλλά και εσάς, τους νεώτερους, που μας στηρίζετε σήμερα, και βέβαια και τους τεχνικούς κάυσης, που αποτελούν κι αυτοί απαπόσπαστο κομμάτι της έκδοσής μας. Ευχόμαστε στον Κλάδο να συνεχίσει να αποτελεί ένα πρότυπο οργάνωσης, λειτουργίας και αποτελεσματικότητας στον ευρύτερο χώρο, όπως αποτελούσε όλα αυτά τα χρόνια.

Ιορδάνης Παπαδόπουλος
Ο Ιορδάνης Παπαδόπουλος, που ήταν και συντονιστής της εκδήλωσης, στο χαιρετισμό του μίλησε για την ευκαιρία που είχαν οι παρευρισκόμενοι να ακούσουν για ιστορικά γεγονότα, που δεν έχουν ζήσει, αλλά καθόρισαν το παρόν και το μέλλον του επαγγέλματος. Ο Κλάδος, τόνισε, έχει επιτύχει να παρουσιάζει υψηλό επίπεδο σε θέματα συνδικαλισμού, οργάνωσης, αλλά και κατοχύρωσης του επαγγέλματος. Μέσα από την πορεία αυτή, ξεχωρίζουν, είπε, η συστηματική δουλειά και μεθόδευση για την επίτευξη των στόχων, αλλά και η διάθεση των συναδέλφων για προσφορά στον Κλάδο και στο κοινωνικό σύνολο.
Χωρίς να θέλει να μειώσει την προσφορά των υπόλοιπων συναδέλφων, όπως είπε, ιδιαίτερη μνεία έκανε στην προσφορά του επίτιμου προέδρου της ΟΒΥΕ, λέγοντας πως ο Κλάδος είχε την μεγάλη τύχη να βρεθεί στους κόλπους του ο Σπύρος Αναγνωστόπουλος, που αφιέρωσε κυριολεκτικά όλη του την ζωή σε αυτό το έργο, βάζοντας «πλάτη» και έχοντας και την ικανότητα να το κάνει, για την οργάνωση του Κλάδου σε πανελλήνιο επίπεδο. Οι ηγέτες, συνέχισε, παίζουν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις, και η τύχη του Κλάδου σε αυτό το κομμάτι συνεχίζεται και σήμερα, με τον νυν προεδρο της ΟΒΥΕ, Δημήτρη Βαργιάμη.
Κλείνοντας, αναφέρθηκε στα γενικότερα προβλήματα που προέκυψαν για τον Κλάδο, μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία, κατά τα χρόνια της οικονομικής ύφεσης, αλλά και λόγω του ΠΔ 112/12, που αποτέλεσε πλήγμα για το επάγγελμα. Σήμερα όμως, είπε, η διοίκηση δηλώνει ηχηρό «παρών» και βρίσκεται εδώ, με στόχο οι πληγές να επουλωθούν και ο Κλάδος να ξαναγίνει ισχυρός, όπως ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αισθητό, με ενεργοποιήσεις συνδέσμων.
Τέλος, συνεχάρη και ευχαρίστησε για άλλη μια φορά τους παλαίμαχους του Κλάδου για τη προσφορά τους, τους ευχήθηκε υγεία, και τους διαβεβαίωσε πως οι αγώνες και οι κόποι τους, δεν πήγαν χαμένοι.

Σάκης Στρουμπούλης
Στον χαιρετισμό του, ο Σάκης Στρουμπούλης, μέσα κι από την 40ετή πορεία του στο επάγγελμα, εξέφρασε την σκέψη του πως ο Κλάδος, ακόμα και μετά από αυτά τα 60 χρόνια, βρίσκεται στην αρχή της πορείας του. Χρειάζεται είπε, εκτός από τα συγχαρητήρια που αξίζουν σε πολλούς από τους συναδέλφους, ο Κλάδος να μην επαναπαύεται στις δάφνες του παρελθόντος, αλλά να δει το πού βρίσκεται σήμερα και να κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό σχετικά με το τι τον οδήγησε στη σημερνή του κατάσταση, όπως και να σχεδιάσει την δράση του από εδώ κι εμπρός. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσει, είπε, ο Κλάδος, πως τα κεκτημένα που κερδήθηκαν με τους αγώνες όλων αυτών των χρόνων, έχουν χαθεί. Μαζί με τα θετικά της ιστορίας, θα πρέπει ο Κλάδος να δει και τα λάθη και τις παραλήψεις που έγιναν, και κυρίως θα πρέπει αυτά να τα μάθουν οι νεότεροι συνάδελφοι, ώστε να μην τα επαναλάβουν. Συνέχεισε λέγοντας πως θα πρέπει, την ημέρα του εορτασμού της ιστορίας του Κλάδου, να εκφραστεί και ένας προβληματισμός, του πώς θα πείσουν τους συναδέλφους να «σηκωθούν από τον καναπέ τους», να επανρδώσουν τα σωματεία και να οργανωθούν, διαφορετικά δεν θα έχουν μέλλον και καθημερινά τα κεκτημένα θα χάνονται ένα – ένα. Με φωτεινό παράδειγμα αυτούς τους συναδέλφους, τους πρωτάρηδες αγωνιστές του Κλάδου, είπε κλείνοντας, θα πρέπει να συνεχιστούν με ακόμα μεγαλύτερη ζέση οι αγώνες, ώστε να μη χαθούν όλα αυτά για τα οποία πάλεψαν.

Φώτης Τσαπαδάς
Μετά τα «χρόνια πολλά» προς την Ομοσπονδία, ο Φώτης Τσαπαδάς ευχήθηκε στους βραβευθέντες συναδέλφους να είναι πάντα γεροί και τους ευχαρίστησε για την προσφορά τους, προσθέτοντας πως, η νεότερη γενιά του Κλάδου, θα πρέπει να μάθει από τα όποια λάθη και να εμπνευσθεί από τον αγώνα και τις κατακτήσεις τους. Με αυτόν τον τρόπο, είπε, θα μπορέσουν οι συνάδελφοι να είναι ένα βήμα πιο μπροστά, καθώς οι εξελίξεις και η τεχνολογία τρέχουν.
Συμφωνόντας και με τους προηγούμενους ομιλητές, είπε πως είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν δυνατοί και ενεργοί σύνδεσμοι: Ανεξάρτητα από τις διαφορές που μπορεί να έχουν προσωπικά, οι συνάδελφοι θα πρέπει να είναι ενωμένοι και να συνεισφέρει ο καθένας με όποιες προτάσεις μπορεί να έχει, καθώς αυτή τη στιγμή ο Κλάδος αντιμετωπίζει σοβαρούς, κοινούς κινδύνους. Κινδύνους που όμως μπορούν να πολεμηθούν από ένα ενωμένο μέτωπο, και μάλιστα να οδηγήσουν τον Κλάδο σε καλύτερες συνθήκες από τις σημερινές.
Κλέινοντας, ευχήθηκε σε όλους υγεία, όπως μπορούν πάντα οι συνάδελφοι να συναντώνται και να προσπαθούν για το καλύτερο.

Παναγιώτης Παπαργύρης
Ο Παναγιώτης Παπαργύρης αρχικά αναφέρθηκε στα μαθήματα αγωνιστικότητας και δράσης που έχουν πάρει οι νεότεροι συνάδελφοι από όλους τους πρωτεργάτες της ΟΒΥΕ, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στον Ηλία Χούντα και τον Γιώργο Κωνσταντέλλο για το έργο τους. Τόνισε κι εκείνος με τη σειρά του την ανάγκη για ενωτικό πνέυμα, ώστε να προσαρμοστεί ο Κλάδος στις ραγδαίες αλλαγές που όλοι βιώνουν, τόσο στο επάγγελμα όσο και στην κοινωνία γενικότερα.
Υπάρχει ανάγκη, δήλωσε, για μια κουλτούρα που θα βασίζεται στην συνεχή, σωστή εκπαίδευση ενώ άμεση προτεραιότητα πρέπει να έχει η προάσπιση των δικαιωμάτων του επαγγέλματος. Δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο μας, είπε κλείνοντας, παρά μόνο κοινοί στόχοι και δράσεις για το καλό του Κλάδου.

Γιώργος Κουμαριώτης
Ξεκινώντας τον χαιρετισμό του, ο Γιώργος Κουμαριώτης δήλωσε πως μέσα από την πορεία του και την στενή σχέση του με τον Κλάδο, έμαθε πολλά πράγματα και έγινε καλύτερος άνθρωπος, ενώ, μέσω της επικοινωνίας των όσων αλίευε στους συναδέλφους του, κατόρθωναν όλοι μαζί να ανεβάζουν το επίπεδο των δράσεων του Συνδέσμου τους.
Η αμφίδρομη σχέση μεταξύ Ομοσπονδίας και συνδέσμων, είπε, είναι πολύ σημαντική. Η δυνατή αυτή σχέση, αυτή η αίσθηση ευθύνης που εμπνέουν οι συναντήσεις του Κλάδου, είναι που έδωσε και το κουράγιο σε πολλούς συναδέλφους να κρατήσουν τους συνδέσμους τους μέσα στα χρόνια της κρίσης, μιας κρίσης που έβλαψε πολύ βαθιά τον Κλάδο.
Αυτή είναι, συνέχισε, και η μεγαλύτερη κατάκτηση της Ομοσπονδίας, το ότι κρατά τον Κλάδο ενωμένο, παρά τις τόσες διαφορετικές απόψεις ανάμεσα στα μέλη του, και εμπνέει τους συναδέλφους να συνεχίσουν τους αγώνες καλλιτέρευση των συνθηκών της ζωής τους, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Δηλώνοντας περήφανος πως τόσο ο ιδιος όσο και ο Σύνδεσμός του είναι μέρος αυτής της μεγάλης κλαδικής οικογένειας, συνέχισε ευχαριστώντας τον κλαδικό τύπο, και ιδιαίτερα τον «Υ», επισημαίνοντας πόσο σημαντικό ρόλο έχει παίξει όλα αυτά τα 60 χρόνια στην ενημέρωση και την συσφιξη των σχέσεων των συναδέλφων.


ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022: ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΟΒΥΕ

Την Κυριακή, 19 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας. Πρόεδρος της γενικής συνέλευσης εκλέχθηκε ο συν. Γιώργος Σαββίδης από τη Θεσσαλονίκη, αντιπρόεδρος ο συν. Νίκος Βαλομάνδρας από τα Τρίκαλα, γεν. γραμματέας ο συν. Γιώργος Κουμαριώτης από την Κεφαλονιά και ψηφολέκτης ο συν. Παναγιώτης Καράμπελας από τη Θεσσαλονίκη. Ακολουθούν οι τοποθετήσεις των συναδέλφων όπως τις παρακολουθήσαμε, καθώς και η δευτερολογία του προέδρου της ΟΒΥΕ, Δημήτρη Βαργιάμη.


 

Αθανάσιος Στρουμπούλης (Αθήνα)
Συνάδελφοι, καλημέρα. Είπαμε δυο κουβέντες χτες στη γιορτή, σήμερα είναι η γενική συνέλευση. Ακούγοντας την εισήγηση του προέδρου θα έλεγα ότι σαφέστατα δεν υπάρχει από κανέναν διαφωνία. Καρτέλ στα τρόφιμα, στην ενέργεια. Υγεία, παιδεία δεν υπάρχει. Διαπίστωση για τον κορονοϊό. Διαπιστώσεις γενικά. Όμως, ότι είναι κατώτεροι των περιστάσεων οι πολιτικοί υπάλληλοι, αυτό δεν ισχύει. Δεν είναι ούτε χαζοί, ούτε ανήμποροι κι αυτό έχει αποδειχθεί χρόνια ολόκληρα. Όλοι όσοι έχουν διατελέσει πρόεδροι, έχουν κάνει πολλές επισκέψεις σε υπουργεία και υπουργούς. Πάνω στο ρου της κουβέντας είπε ότι στο αεροδρόμιο της Μακεδονίας, είδε τον υπουργό και του είπε σηκώνω τα χέρια ψηλά. Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Γιατί όμως συνάδελφοι γίνεται αυτό;
Έχετε την εντύπωση ότι τόσα χρόνια δεν ξέρουν οι κυβερνήσεις τι φτιάχνουν; Όλες οι κυβερνήσεις δεν συμμετείχαν στο ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας; Κάποτε είχαν τίτλο ΔΕΚΟ. Πού πήγε αυτός ο τίτλος; Όλα είναι ιδιωτικά. Τα πάντα ξεπουλήθηκαν, το νερό, το τηλέφωνο, το ρεύμα… Και όχι μόνο αυτά. Το χρυσάφι στη Χαλκιδική και -για όσους γνωρίζουν από μετάλα- το άλλο “χρυσάφι” το νικέλιο και το κοβάλτιο που παράγει η ΛΑΡΚΟ, το χρυσάφι της Βορείου Ευβοίας πού πάει; Αυτό είναι το πραγματικό χρυσάφι, που αξίζει 60.000 περισσότερο από τον χρυσό. Αυτό που βρήκανε στη θυρίδα του Τράγκα ο οποίος με 700 φύλλα εφημερίδας, έπαιρνε 6 εκατομμύρια ευρώ επιχορήγηση από την Πολιτεία, για να παπαγαλίζει αυτή τη συγκεκριμένη πολιτική που εκφράζουν τα παπαγαλάκια, για να διαιωνίζονται αυτές οι κυβερνήσεις.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι στις διαπιστώσεις. Μόνο ένας τυφλός ή χαζός άνθρωπος θα έλεγε ότι όλα βαίνουν καλώς. Η λύση πού είναι;
Έχει καεί όλη η Ελλάδα και η απάντηση είναι δεν έχουμε αυτοκίνητα, δεν έχουμε αεροπλάνα, δεν έχουμε πυροσβέστες και κατά τη γνώμη μου δεν έχουμε ειδικούς για να σβήσουν μια φωτιά. Η ξεφτίλα με την Εύβοια πέρυσι, είναι ότι οι Ρουμάνοι, Πολωνοί, όλοι αυτοί που ήρθαν απ’ έξω κατήγγειλαν τους Έλληνες πυροσβέστες ότι είναι άσχετοι και επικίνδυνοι, γιατί η Βόρειος Εύβοια είναι περιοχή Natura και λογοδοτούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την αφήσαμε και κάηκε και σαν Ευβοιώτη αυτό με πονάει. Και έχουμε δικαστήριο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και βγήκε ο πρωθυπουργός και είπε ότι ο Ρουμάνος που έκανε την καταγγελία, δεν ξέρει καλά αγγλικά. Λες και ο Ρουμάνος στη ρουμάνικη τηλεόραση μίλησε αγγλικά. Ε, δεν μιλάει άπταιστα σαν εκείνον, που γεννήθηκε στο Παρίσι, μητρική του γλώσσα είναι τα γαλλικά και μετά πήγε στο Χάρβαρντ να μάθει πώς κυβερνάνε, γιατί δεν έχει σπουδάσει επιστήμονας. Δεν είναι τυχαίο που τα παιδιά των πολιτικών πάνε εκεί να σπουδάσουν. Δεν είναι τυχαία η επαγγελματική σχολή στελεχών του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που ήθελε η ΓΣΕΒΕΕ να οδηγήσει σε μας. Αυτά είναι τα προβλήματα, αυτά λένε στον κόσμο. Αν περάσουνε σχολή, άλλα πράγματα θα μάθουν. Ότι σήμερα εδώ πέρα, στο ανώτερο όργανο της Ομοσπονδίας, που είναι η γενική συνέλευση, αναρωτιέμαι αν έχουμε τη δύναμη, για να μην το πω αλλιώς και λογοκριθεί, να βγάλουμε μια καταγγελία για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία; Έχουμε στείλει τρόφιμα, κουβέρτες, όπλα. Έχουμε τη δύναμη να κάνουμε μια καταγγελία για την πολιτική της σε σχέση με τις πυρκαγιές; Για το κλείσμο της ΛΑΡΚΟ; Τι ρόλο παίζουμε εδώ;
Θα βγάλουμε καταγγελία λοιπόν για όλα αυτά τα ζητήματα, για τη δημόσια υγεία κ.λπ.; Απλά θα κάνουμε προσέγγιση και διαπίστωση; Θα βγάλουμε ψήφισμα – καταγγελία ότι το ανώτατο όργανο, η Ομοσπονδία μας, καταγγέλλουμε και αυτή την κυβέρνηση και την προηγούμενη. Ξεχάσαμε και τους 100+ ανθρώπους στο Μάτι, τα ξεχάσαμε όλα. Μνήμη χρυσόψαρου έχουμε τελικά. Αν όμως καεί το δικό μας σπίτι ή η δική μας οικογένεια, τότε έχουμε ευαισθησίες.
Για την ιστορία συνάδελφοι, ο καπιταλισμός δεν φτιάχνεται. Και δεν το λέω εγώ που ξέρετε ποιος είμαι. Υπάρχουν κάποια ζητήματα στην ελληνική γλώσσα που είναι εκ των ουκ άνευ. Δεν φτιάχνονται, ανατρέπονται. Και δεν ανατρέπονται με συζητήσεις μέσα στα υπουργεία, αλλά με αγώνα. Μετά από 60 χρόνια, είπα και χθες, νέα αρχή. Να αρχίσουμε να διεκδικούμε πράγματα, αξιοπρεπή σύνταξη, υγεία που είναι ανύπαρκτη…

Γεράσιμος Μιχαλάκης (Μέγαρα)
Συνάδελφοι να κοιτάξουμε λίγο και το θέμα της τεχνικής εκπαίδευσης. Για να μην μπορούν οι απόφοιτοι γυμνασίου να πηγαίνουν στη σχολή και να πρέπει να έχουν τελειώσει το λύκειο; Έχω πολλά παιδιά που δουλεύουν και δεν έχουν άδεια. Και πιστεύω ότι όλοι οι συνάδελφοι σε όλα τα σωματεία έχουμε τέτοιες περιπτώσεις.
Χαίρομαι που βλέπω αρκετούς συναδέλφους σήμερα, μετά από πολύ καιρό και σας υπενθυμίζω ότι παρά το γεγονός ότι ο Σύνδεσμός μας, παρά το γεγονός ότι ξαναχτίστηκε και ξαναδραστηριοποιήθηκε, χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας.

Ηρακλής Δαριβιανάκης (Ηράκλειο)
Χαιρετίζω τη συνέλευση ως Σύνδεσμος Ηρακλείου και χαίρομαι που βλέπω μετά από καιρό φίλους συναδέλφους και είμαστε όλοι καλά και υγιείς. Εγώ θα μιλήσω για τα θέματα του Κλάδου μας, τα προβλήματα του Κλάδου μας, όσον αφορά το προσωπικό που δεν υπάρχει. Το είπα και στην προηγούμενη συνέλευση. Θα πρέπει να κάνουμε κάτι ώστε τα νέα παιδιά να ακολουθήσουν το δικό μας επάγγελμα, τα τεχνικά επαγγέλματα. Φτάνουμε στο σημείο που τα τεχνικά επαγγέλματα γερνάνε. Βέβαια τη λύση την έχουν έτοιμη, φέρνουν τους ξένους. Οπότε όλες αυτές οι προσπάθειες που γίνονται για καλές δουλειές, θα πέσουν σε έναν κουβά δίχως πάτο. Πρέπει να κοιτάξουμε όλοι μαζί να βρούμε τρόπους να πείσουμε τα νέα παιδιά να έρθουν στο επάγγελμά μας. Είπα σε ένα ντελιβερά προχτές να έρθει να τον πάρω στη δουλειά και μου είπε ότι εγώ βγάζω 70 ευρώ με τα φιλοδωρήματα, θα μου τα δώσεις; Πείτε μου ποιος δίνει σε έναν ανειδίκευτο 70 ευρώ; Φτάσαν τα παιδιά μας, τα νέα παιδιά, να μη θέλουν να μπουν στην οικοδομή καθόλου γιατί σου λένε ότι εγώ θα κάνω τις βόλτες μου με το μηχανάκι και θα μαζεύω λεφτά.
Συνάδελφοι εισερχόμαστε σε μια νέα κρίση και δεν μιλάω για τα καύσιμα. Βλέπω μια κρίση σε ό,τι αφορά τα υλικά μας. Ψάχνουμε υλικά και δεν μπορούμε να βρούμε. Πλέον δεν κοιτάζουμε πόσο έχουν τα υλικά, αλλά αν θα βρούμε υλικά. Να δούμε πώς θα το θωρακίσουμε αυτό, να μην είμαστε έρμαιο κανενός. Γιατί δεν ξέρουμε καν τι προσφορά θα δώσουμε για μια δουλειά, σήμερα κοστίζουν τόσο, αύριο δεν ξέρουμε ούτε πόσο ούτε αν θα υπάρχουν. Αν δεν ξέρουμε τι κοστολόγιο θα βγάλουμε, θα φτάσουμε στο σημείο να απορροφούμε εμείς όλες τις αυξήσεις.
Εκπαίδευση. Τόσα χρόνια συζητάμε για την εκπαίδευση. Τα παιδιά που βγαίνουν από τον ΟΑΕΔ είναι κατώτερα των περιστάσεων. Πρέπει να κάνουμε κάποιες δυναμικές παρεμβάσεις να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε ώστε, κάτι να ξέρουν βγαίνοντας από τη σχολή. Το ξέρετε ότι με 9 μήνες προϋπηρεσία βγάζει την άδεια του αρχιτεχνίτη ένα παιδί από τα ΕΠΑΛ; Θα κάνει δηλαδή 4 χρόνια, θα έρθει σε εσένα και σε 9 μήνες θα σου βγει αρχιτεχνίτης. Αυτό είναι απαράδεκτο. Μη νομίζετε ότι είμαστε οι μόνοι με αυτό το πρόβλημα. Πριν λίγο καιρό πήραμε κάτι μαθητές από τη Γερμανία και τους είχαμε στη δουλειά μας. Αυτοί είναι χειρότεροι από τους δικούς μας. Το μόνο που ξέρανε ήταν να κοιτάζουν, τίποτε άλλο.
Παράταση αδειών. Ξέρετε γιατί πήραμε παράταση; Έδωσαν δύο χρόνια παράταση γιατί 8 χρόνια μετά δεν μπορούσαν να διαχειριστούν πώς θα κάνουν την ανανέωση.
Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εμείς στο Ηράκλειο και φαντάζομαι και στην υπόλοιπη Ελλάδαμ είναι αυτοί που κάνουν έναρξη επαγγέλματος χωρίς τις άδειες. Παλιότερα, πηγαίναμε στην Εφορία, καταθέταμε την άδεια και μας έκανε την έναρξη. Τώρα κάνουν την έναρξη και κανείς δεν ελέγχει αν αυτός που κάνει τη δουλειά έχει άδεια. Πάει ο καθένας κάνει μια δουλειά, τα κάνει μπάχαλο, και πηγαίνουμε εμείς από πίσω. Κάτι πρέπει να κάνουμε και για αυτό, γιατί είναι κρίμα να έχουμε κάνει τόσο αγώνα για τις άδειες και να έχουμε φτάσει σε αυτό το χάλι. Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε το χωροφύλακα, ούτε τον ελεγκτή. Υπάρχουν νόμοι.
Η παράνομη εργασία είναι ένα γνωστό πρόβλημα αλλά ο καταναλωτής έχει αρχίσει και εκπαιδεύεται και το φαινόμενο αυτό εξασθενεί. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός για τίποτα. Νόμοι υπάρχουν, αλλά στα συρτάρια. Δεν εφαρμόζονται.
Και άφησα για το τέλος τις Υπεύθυνες Δηλώσεις. Κάποιες πολεοδομίες δέχονται τις ΥΔΚΕ, κάποιες άλλες τους πηγαίνει ο μηχανολόγος το χαρτί και το δέχονται κι όταν τους ρωτάς υπάρχει κάποιος υδραυλικός που έκανε τη δουλειά σου λέει δεν είμαι αρμόδιος εγώ να το ελέγξω.
Συνάδελφοι σας ευχαριστώ πολύ, καλή επιστροφή να έχουμε και του χρόνου να είμαστε πάλι εδώ υγιείς.

Χρήστος Φραγκότσης (Νάουσα)
Χθες είχαμε την εορταστική επέτειο των 60 χρόνων από την ίδρυση της Ομοσπονδίας. Όπως λέει και ο τίτλος, η ιστορία δεν έχει τέλος, μόνο αρχή. Την ιστορία όμως πρέπει να την ξέρουμε και μέσα από την ιστορία του Κλάδου να τιμούμε, όπως πράξαμε, αυτούς τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για να φτάσουμε στο σημείο που είμαστε σήμερα. Με όλα τα λάθη και τις παραλείψεις που μπορεί να έγιναν.
Στον Κλάδο αντέξαμε, με απώλειες βέβαια, συνεχόμενες κρίσεις που μας ταλανίζουν εδώ και σχεδόν 12 χρόνια. Οικονομική κρίση, υγειονομική κρίση και τελευταία έχουμε και την ενεργειακή κρίση που επιδεινώθηκε με τον πόλεμο. Αντέξαμε γιατί μείναμε ενωμένοι και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε, παρά τις διαφορετικές απόψεις που είναι θεμιτές και τελείως δημοκρατικό να υπάρχουν σε ένα συνδικαλιστικό φορέα όπως είναι η Ομοσπονδία μας. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια νέα αρχή. Μια αρχή που σηματοδοτεί την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση. Ο Κλάδος πρέπει να έχει ευελιξία, να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, ώστε να μην προσπεραστεί από τα γεγονότα. Μια επίσης σημαντική απειλή για τον Κλάδο και για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που οφείλουμε να παλέψουμε μέσα από τις κλαδικές ομοσπονδίες και μέσα από τη ΓΣΕΒΕΕ, είναι το σχέδιο των κυβερνώντων για τη συρρίκνωση και την εξαφάνισή μας, όπως είναι το σχέδιο Βησαρίδη(;;;) για τις μΜΕ.
Στα κλαδικά μας τώρα, πρέπει να στηριχτούν οι πρωτοβάθμιες οργανώσεις μας, να συμμετέχουν νέα μέλη στα διοικητικά συμβούλια των συνδέσμων, ώστε να ανανεώνεται ο Κλάδος, γιατί το μέλλον του Κλάδου είναι οι νέοι. Να διεκδικήσουμε σαν Κλάδος να δοθεί βάρος στη σύγχρονη και με τα νέα δεδομένα εκπαίδευση των νέων που θέλουν να ακολουθήσουν το επάγγελμα του υδραυλικού, όπως και στη δια βίου μάθηση όλων των συναδέλφων μέσω προγραμμάτων επιμόρφωσης.
Για την καταπολέμηση της μαύρης εργασίας δεν αρκεί η καταστολή, αλλά να δημιουργηθεί ένα νομικό πλαίσιο κι ένα περιβάλλον το οποίο θα παρέχει κίνητρα στους ιδιώτες να χρησιμοποιούν τους νόμιμους αδειούχους υδραυλικούς, έτσι ώστε η προτίμηση στη “μαύρη εργασία” να είναι ασύμφορη και επιζήμια για τον πολίτη. Επίσης είναι πολύ σημαντικές οι παρεμβάσεις που έκανε η Ομοσπονδία για το νέο κλιματικό νόμο και πρέπει να παλέψουμε ώστε να υλοποιηθούν.
Με αυτές τις σκέψεις θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και να σας ευχηθώ καλή επιστροφή με υγεία.

Ιορδάνης Παπαδόπουλος (Κοζάνη)
Χαιρετίζω κι εγώ τις εργασίες της σημερινής μας συνέλευσης και εύχομαι μέσα από αυτή να βγουν τα καλύτερα αποτελέσματα. Βρισκόμαστε εδώ σήμερα για να συζητήσουμε ό,τι μας προβληματίζει, όποιες σκέψεις και απορίες έχουμε και να μη μείνουμε μόνο σε αυτές, να δούμε πώς μπορούμε να αντιδράσουμε, συλλογικά, για να μπορέσουμε να βρούμε τις λύσεις. Διανύουμε μια δύσκολη εποχή, προερχόμενη από μια παρατεταμένη περίοδο οικονομικής ύφεσης και μέτρων μνημονίων, μια περίοδο πρωτόγνωρης υγειονομικής κρίσης με την εμφάνιση της πανδημίας. Όλα αυτά τα χρόνια, όπως ήταν αναμενόμενο, την κρίση την πλήρωσαν οι μικρομεσαίοι και οι εργαζόμενοι με αυξήσεις, επιβολή φόρων και μειώσεις των συντάξεων. Μέτρα που επιβλήθηκαν, όπως η επιβολή του ΕΝΦΙΑ, η ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου για τις συντάξεις, η κατάργηση της υπογραφής των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, το νέο νομοσχέδιο Χατζηδάκη για το εργασιακό και την επιβολή του 10ωρου και η ψήφιση του νόμου για την υπονόμευση της δυνατότητας των σωματείων για οργάνωση απεργιών μας πήγανε πίσω.
Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες συνάδελφοι για το πως λειτουργεί ο καπιταλισμός σήμερα. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν φιλελεύθερες κυβερνήσεις, όπως και στη χώρα μας, και ξέρουμε πού οδηγούν αυτές. Ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι του παγκόσμιου πλούτου μαζεύεται σε λιγότερα χέρια, όταν σε πάρα πολλά μέρη του πλανήτη υπάρχει κόσμος που δεν έχει πρόσβαση ούτε σε νερό, ούτε σε τροφή. Και στη χώρα μας, με την εφαρμοζόμενη πολιτική, η όποια ανάπτυξη υπάρχει αγγίζει το μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, με αποτέλεσμα το χάσμα ανάμεσα σε φτωχούς και πλούσιους ολοένα να μεγαλώνει.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία μας είναι η ακρίβεια σε πάρα πολλά προϊόντα. Ένα κύμα ακρίβειας ξεκίνησε νωρίτερα, από τις αρχές του 2021 και συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς με την έκρηξη του πολέμου στην Ουκρανία. Η ακρίβεια και η εκτίναξη της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο, είναι απόρροια αποφάσεων που έχουν να κάνουν με την εφαρμοζόμενη πολιτική και τη σταδιακή και πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Κάποιοι παλιότερα ευαγγελίζονταν την είσοδο ιδιωτών στην αγορά και πώληση του ρεύματος στη χώρα μας και πως αυτό θα έφερνε πτώση τιμών. Απεναντίας, όλοι σήμερα βιώνουμε την πικρή αλήθεια και ως καταναλωτές και ως επιχειρήσεις στην έκρηξη της ενεργειακής φτώχειας, με τεράστια αύξηση στο ρεύμα και την ανακάλυψη της ρήτρας αναπροσαρμογής όπως επίσης και την τεράστια και συνεχιζόμενη αύξηση στο φυσικό αέριο. Οι ευθύνες της κυβέρνησης για το φαινόμενο της ενεργειακής φτώχειας που βιώνουμε σήμερα είναι τεράστιες, διότι ενώ έχουμε εθνικό πλούτο που είναι ο λιγνίτης και έχει δώσει 70 χρόνια ενεργειακή επάρκεια στη χώρα, να επιμένουμε στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από εισαγόμενο φυσικό αέριο. Ενδεικτικά τα ποσοστά παραγωγής ενέργειας από φυσικό αέριο είναι περίπου στο 43% και του λιγνίτη έχει πέσει κάτω από το 13%. Αποτέλεσμα βέβαια της απόφασης του πρωθυπουργού για παύση λειτουργίας των λιγντικών μονάδων έως το 2023, ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ξέρουμε ότι αυτό το χρονοδιάγραμμα είναι μέχρι το 2038.
Αξίζει να αναφέρουμε βέβαια ότι οι όποιες επενδύσεις για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος βλέπουμε και ακούμε αγγίζουν μόνο τους μεγάλους βιομηχανικούς ομίλους, προσφέρουν ελάχιστες θέσεις εργασίας και επιβαρύνουν τους λογαριασμούς των καταναλωτών.
Δυστυχώς για εμάς, ζώντας σε μια περιοχή όπως η Δυτική Μακεδονία, όλη αυτή η διαδικασία της βίαιης απολιγνιτοποίησης έχει μείωση από το 15% σε περισσότερο από το 30% και έχει φτάσει την ανεργία στο 20%.
Σε όλο αυτό το μπαράζ των αυξήσεων, το πιο στενάχωρο απ’ όλα είναι ότι η κυβέρνηση πραγματικά δεν δείχνει καμία διάθεση να παρέμβει και να παίξει ρυθμιστικό ρόλο. Γιατί όπως δήλωσε πρόσφατα και ο υπουργός Ανάπτυξης, αν μειώναμε τον ειδικό φόρο στα καύσιμα θα δείχναμε άσχημη εικόνα στις αγορές.
Μας προτρέπουν να μην οδηγούμε άσκοπα. Αν μειώσουμε το φόρο θα κάνουν βόλτες αυτοί που έχουν τα μεγάλα αυτοκίνητα. Ακούσαμε δηλώσεις όπως, οι φτωχοί δεν έχουν αυτοκίνητα. Αυτές οι δηλώσεις έχουν εκφραστεί από υπουργούς καθώς και από χρηματοδοτούμενα παπαγαλάκια των μέσων μαζικής ενημέρωσης για να στηρίζουν το έργο της κυβέρνησης.
Αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν στην αγορά δεν λύνονται ούτε με επιδοτήσεις, ούτε με ημίμετρα. Αν δεν υπάρξουν δραστικές μειώσεις στους φόρους, δεν πρόκειται να λυθεί κανένα πρόβλημα. Ξέρουμε πολύ καλά που είναι οι τιμές σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Γιατί εμείς να επιμένουμε σε κάποια μέτρα που οδηγούν στη φτωχοποίηση του λαού;
Αγαπητοί συνάδελφοι, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, που οφείλουμε όλοι να καταδικάσουμε, ήρθε και πολλαπλασίασε τα προβλήματα και την ύφεση με περαιτέρω αύξηση των τιμών σε πολλά προϊόντα, κυρίως στο φυσικό αέριο. Οφείλουμε όλοι μας να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα από τον πόλεμο. Ο δοκιμαζόμενος ουκρανικός λαός έχει γίνει σάκος του μποξ. Έχει στρωθεί το έδαφος από τα γεγονότα του 2014 ώστε να φτάσουμε σήμερα στην κορύφωση της έκρηξης. Όλα πλέον, όπως είπε και ο πρόεδρος, σχεδιάζονται σε επίπεδο γεωστρατηγικής και ποιες χώρες θα κάνουν κουμάντο στην ενέργεια και στην πώληση των όπλων.
Αξίζει εδώ να τονίσουμε, και είναι πολύ λυπηρό, την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαχειριστεί ένα τόσο μεγάλο ζήτημα που επηρεάζει άμεσα τη ζωή εκατομμυρίων κατοίκων. Δυστυχώς η κυριαρχία των ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο δεν μας εγγυάται πλέον καμία ασφάλεια και καμία σταθερότητα. Το βλέπουμε άλλωστε και στην περιοχή μας με την Τουρκία και την ένταση που επικρατεί το τελευταίο διάστημα και με τις δηλώσεις αξιωματούχων ολοένα να εντείνεται και τη στάση του ΝΑΤΟ να προσπαθεί να τηρεί ίσες αποστάσεις και από τις δύο χώρες. Ας είμαστε ρεαλιστές πλέον. Αν γίνει σύρραξη με την Τουρκία, όλοι θα στηρίξουν τα δικά τους συμφέροντα. Είτε λέγεται ΝΑΤΟ, είτε Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε είναι τρίτες χώρες, είτε η Ρωσία, είτε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Το έχουμε ζήσει άλλωστε ως λαός και στο παρελθόν, με την απαράδεκτη ακόμα και σήμερα διχοτόμηση του νησιού της Κύπρου που πραγματοποιήθηκε με την ανοχή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Χούντας των συνταγματαρχών. Ας μην τα ξεχνάμε αυτά.
Αυτά νομίζω ότι είναι τα σημαντικότερα ζητήματα που βιώνουμε και ως Κλάδος και ως κοινωνία και οφείλουμε όλοι μας ενωμένοι να αγωνιζόμαστε δημοκρατικά και ειρηνικά για την επίλυσή τους.
Για μένα συνάδελφοι πέρα από όλα αυτά που καταγράφουμε και το πώς πρέπει να αντιδράσουμε σε αυτά τα προβλήματα, ο τρόπος είναι ένας. Αν δεν βγούμε στους δρόμους, να νιώσει η κυβέρνηση στο πετσί της ότι ο κόσμος αντιδρά, δεν πρόκειται να μας πάρουν ποτέ στα σοβαρά. Όσο βλέπουν ότι η κοινωνία είναι σε ηρεμία, θα περνάνε τα μέτρα που τους βολεύει. Πρέπει να βγούμε στους δρόμους ή προτείνετε όποιον άλλο τρόπο νομίζετε, να καταλάβουν ότι η κοινωνία δεν αντέχει και δεν πάει άλλο.
Σε ό,τι τα αφορά τα της εκδήλωσης. Η χθεσινή εκδήλωση ήταν μια επετειακή εκδήλωση για τον Κλάδο, μια εκδήλωση για να τιμήσουμε συναδέλφους που προσέφεραν στον Κλάδο, και επικεντρώθηκε κυρίως σε ζητήματα που προέκυψαν και πώς αντιμετωπίστηκαν από τις διοικήσεις τα προηγούμενα χρόνια και τι καταφέραμε στη διάρκεια αυτών των 60 χρόνων.
Βέβαια εκτιμώ ότι μέσα σε αυτή την πορεία των 60 χρόνων ίσως κάναμε κι εμείς ένα λάθος και δεν επισημάναμε ιδιαίτερα το κομμάτι των τελευταίων 15-20 ετών και μείναμε λίγο στα παλαιότερα, γιατί νομίζω ότι και μετά την ψήφιση του διατάγματος 112, έχουμε να επιδείξουμε πολλά πράγματα και ένα από αυτά που εγώ επιμένω, είναι η ψήφιση του νόμου 47 του 2012 που αφορά την παλιά δήλωση που πλέον έγινε νόμος. Και εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε, στην πλήρη εφαρμογή του πανελλαδικά. Σε αυτό το πράγμα χρειάζεται συστράτευση, χρειάζεται βοήθεια από όλα τα σωματεία. Πιστεύω ότι αν καταφέρουμε να εφαρμόσουμε την Υπεύθυνη Δήλωση στις εμπλεκόμενες υπηρεσίες, αφού καθορίσουμε ποιες είναι αυτές γιατί δεν ξεκαθαρίζεται στο Διάταγμα, θα έχουμε αποτελέσματα.
Έχει γίνει το προηγούμενο διάστημα μια πολύ δυνατή προσπάθεια καμπάνιας και ενημέρωσης με συσκέψεις μέσω webex για την πλήρη ενημέρωση των συναδέλφων σε ό,τι έχει να κάνει με το Π.Δ. για τις προϋπηρεσίες και κυρίως τις επεκτάσεις των αδειών και γίνεται και μια σοβαρή προσπάθεια από τον Κλάδο και τη διοίκηση της Ομοσπονδίας για την ανασυγκρότηση του Κλάδου.
Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει όλοι να είμαστε μια γροθιά. Ο Κλάδος μας έχει και σήμερα έχει και αύριο. Εκτιμώ ότι έχουμε καταφέρει αρκετά πράγματα σε αυτή την 60χρονη πορεία μας. Το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι καταφέραμε να αλλάξουμε την εικόνα του υδραυλικού. Ο υδραυλικός του σήμερα είναι ένας σοβαρός επαγγελματίας. Δεν είναι ο υδραυλικός του χθες με ένα σφυρί, ένα καλέμι κι έναν κάβουρα. Σήμερα είμαστε μέσα στο κέντρο των εξελίξεων σε ότι αφορά την ενέργεια, το επάγγελμά μας έχει αλλάξει και αυτό το εισπράττουμε από τους πελάτες, από το κοινωνικό σύνολο και από τους καταναλωτές.
Έχω την αίσθηση ότι οι πελάτες μας, μας βλέπουν με διαφορετικό τρόπο από ότι στο παρελθόν και αυτό οφείλεται σε όλους μας. Στον καθένα προσωπικά και βεβαίως και στην εικόνα που έχουμε ως Κλάδος, με την Ομοσπονδία που μας εκπροσωπεί.
Ας προσπαθήσουμε όλοι μας, για να βελτιώσουμε ακόμα περισσότερο την εικόνα του επαγγέλματος μας.

Γιάννης Βάρδας (Λασίθι)
Συνάδελφοι, χαίρομαι που βρισκόμαστε ξανά, χαιρετίζω τα 60 χρόνια, με εποικοδομητική δουλειά της Ομοσπονδίας όπου όλοι συνεισφέραμε. Μετά από 30 χρόνια που βρίσκομαι ως αντιπρόσωπος και ως μέλος στο διοικητικό συμβούλιο μπορώ να πω ότι όντως κάναμε βήματα. Το έργο δεν απαξιώνεται όσο κι αν το θέλουν κάποιοι, ό,τι και να λένε. Θα μπορούσα να πω πολλά αλλά λόγω έλλειψης χρόνου, θα επικεντρωθούμε επιγραμματικά όπου μπορούμε.
Κατ’ αρχήν θα ήθελα να δούμε και να γίνει μια προσπάθεια να πάρουμε ένα χαρτί σαν Ομοσπονδία, πότε εφαρμόζεται ένας νόμος. Ψηφίζεται ένας νόμος και λέει στο τέλος, έχει εφαρμογή με τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και μετά δεν τον εφαρμόζει ο ένας, βρίσκει αιτίες ο άλλος. Έστειλα ενημέρωση στις πολεοδομίες της περιοχής μου και μια εξ αυτών μου απάντησε ότι αυτός ο νόμος δεν εφαρμόζεται διότι έλαβε ένα έγγραφο το οποίο δεν περιείχε σαν δικαιολογητικό την ΥΔΚΕ του υδραυλικού, επομένως δεν τον εφαρμόζουν.
Έχει δικαίωμα να το κάνει επειδή κάποιος παράλειψε στην οδηγία που έδωσε, να συμπεριλάβει όλη τη νομοθεσία που απαιτείται. Από τη στιγμή όμως που υπάρχει νομοθεσία η οποία λέει ότι η άγνοια νόμου τιμωρείται, τι σημαίνει δεν το γνωρίζω, δεν έχω οδηγία. Να μας πει λοιπόν κάποιος πότε εφαρμόζεται.
Θα πρέπει να ξεκινήσουμε με όλα τα παράπονα που έχουμε για την πολιτεία, για τους νόμους, για τις υπηρεσίες αλλά να δούμε λίγο και τη λειτουργία των σωματείων. Διότι τα ίδια τα σωματεία δεν εφαρμόζουν κάποια πράγματα ή επαναπαύονται σε αυτό που έχουν μάθει να κάνουν και δεν κάνουν βήματα μπροστά, όπως εξελίσσεται η νομοθεσία για να είναι πρώτα απ’ όλα τα ίδια νόμιμα.
Για παράδειγμα, ακούστηκε για τις ΥΔΚΕ ότι άλλοι παίρνουν τις δηλώσεις, άλλοι παίρνουν του μηχανολόγου κ.ο.κ. Τα σωματεία τι κάνουν; Υπάρχουν σωματεία που δεν εφαρμόζουν τα ίδια τη νομοθεσία, όταν μιλάνε για τις παλιές δηλώσεις πριν 10 χρόνια.
Θεώρηση αδειών. Η παράταση των δύο χρόνων, δε σημαίνει ότι οι άδειες είναι σε ισχύ. Οι άδειες έχουν λήξει, απλά μπορούν να θεωρηθούν μέχρι μετά από δύο χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι αν εγώ πάω να πάρω ένα έργο, από τη στιγμή που η άδεια είναι ληγμένη, δεν θα πρέπει να με πάρουν. Και τι κάνουμε εμείς μετά από 8 χρόνια για να πιέσουμε την Πολιτεία; Εγώ προσωπικά ετοιμάζω τα δικαιολογητικά, φτιάχνω τους φακέλους όλων των συναδέλφων του σωματείου και θα πάω να τις καταθέσω στο τμήμα επαγγέλματος. Κι αφού δεν μπορούν να θεωρήσουν τις άδειες, ας μας δώσουν ένα χαρτί που να λέει ότι εμείς καταθέσαμε τα δικαιολογητικά αλλά εκείνοι αδυνατούν να τις θεωρήσουν. Ώστε να μπορούμε κι εμείς να προσκομίζουμε αυτό το χαρτί που θα βεβαιώνει ότι είμαστε αδειούχοι μεν, έχουμε όλα τα προσόντα αλλά η Πολιτεία αδυνατεί να μας θεωρήσει τις άδειες. Είναι ένα μέτρο πίεσης προς την Πολιτεία και τις υπηρεσίες, προκειμένου να προχωρήσουμε στη θεώρηση. Το να επαναπαυόμαστε κι εμείς δεν έχει νόημα.
Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα πάντα φροντίζει να καλύπτει τους δικούς του. Έγινε πρόσφατα μια καταγγελία παράνομων εργασιών και χρήσης από εργοδότη, μη αδειούχου. Κλήθηκε ο επόπτης εργασίας, έγινε επί τόπου η διαπίστωση, ο εργοδότης έλεγε ότι δεν ήταν δικός του εργαζόμενος αλλά δικός μου προκειμένου να γλιτώσει εκείνος το πρόστιμο κ.ο.κ. Έφυγε ο εργαζόμενος αλλά μετρά επέστρεψε και πάλι και όταν ξαναπήρα τον επόπτη μου είπε να καλέσω το λιμεναρχείο διότι οι εργασίες γίνονταν εντός του λιμενικού χώρου και ως τούτου ήταν αρμοδιότητα του λιμεναρχείου. Έγινε πάλι καταγραφή και άρχισε ο εργοδότης να απειλεί, να κάνει καταγγελίες, να μιλάει για διαφθορά, να ζητάει να ανοιχτούν λογαριασμοί κ.λπ. Και μιλάμε για επιχείρηση δημοσίου δικαίου, για δημοτική επιχείρηση. Όλα αυτά τα στοιχεία της καταγγελίας, τα έστειλα στο υπουργείο, διαβιβάστηκε στον εισαγγελέα και άρχισε εκείνος να καλεί τους εμπλεκόμενους. Ο Σύνδεσμος λοιπόν τεκμηρίωσε την καταγγελία και την πήγε στην αρμόδια επιτροπή της Περιφέρειας. Μετά από πολλές πιέσεις, έρχεται μία απάντηση ότι απορρίπτεται το αίτημα του συνδέσμου, διότι η καταγγελία δεν έγινε από τον αποδέκτη της εργασίας και δεν υπήρξε κάποιο ατύχημα. Μα κύριοι, εγώ σαν πολίτης σας καταγγέλλω μια παρανομία σύμφωνα με το δικαίωμα που μου δίνει ο νόμος. Το γεγονός ότι δεν υπήρξε ατύχημα, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε παρανομία. Φτιάχτηκε λοιπόν ένα καινούργιο, απόλυτα τεκμηριωμένο, έγγραφο κατά της επιτροπής, προς όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και προς την Ομοσπονδία και ακόμα περιμένουμε απάντηση. Ε, θα πρέπει να πάει και αυτό στον εισαγγελέα και στον ελεγκτή της αρμόδιας διοίκησης διότι δεν μπορεί ο καθένας που έχει “κολλητό” τον υπουργό και αδερφό τον πρόεδρο της εκάστοτε τοπικής κομματικής οργάνωσης να αλωνίζει, αγνοώντας νόμους και σωματεία.
Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι το ρεύμα, η ενέργεια. Δεν έχουμε καταλάβει τι ακριβώς γίνεται, ίσως λόγω του ότι δεν ασχολούμαστε με το ρεύμα. Όταν έβαλαν το ρεύμα στο χρηματιστήριο ενέργειας συνέβη το εξής. Όλες οι μεγάλες εταιρείες έχουν μια εταιρεία παραγωγής και μια εταιρεία λιανικής. Ο καταναλωτής είναι υποχρεωμένος να πληρώσει ότι του βάλει η εταιρεία που τον προμηθεύει, σύμφωνα με το τι έχει αγοράσει. Όταν λοιπόν είμαι και παραγωγός και πάροχος, δίνω ως παραγωγός μια ακριβή τιμή ρεύματος στον πάροχο, την οποία μεταφέρω στον καταναλωτή, με αποτέλεσμα να κερδίζω από δυο μεριές. Και όλους τους μικρούς παραγωγούς, τους έχει εντάξει στο ΔΑΠΕΕΠ και πληρώνουν οι παραγωγοί τη διαχείριση. Αυτό είναι το χρηματιστήριο ενέργειας, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ανταγωνισμός. Διότι όταν εγώ είμαι και η προσφορά και η ζήτηση δεν μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός.
Θα ήθελα να αναφερθώ και σε ένα τεχνικό περιστατικό που μου συνέβη και είναι από αυτά που αδυνατούμε να διανοηθούμε. Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από κάποιον ότι ξεχείλισε η δεξαμενή του πετρελαίου και τρέχει το πετρέλαιο στο δρόμο. Πηγαίνω εκεί, έχει έρθει η αστυνομία, έχει κλείσει το δρόμο και βλέπω από τον αερισμό της δεξαμενής να πετάγεται πετρέλαιο και νερό. Κλείνω διακόπτες νερού κ.λπ. για να δω τι έχει γίνει. Υπάρχει μια 28αρα σωλήνα η οποία κατεβαίνει κατακόρυφη. Πήγαν λοιπόν να βάλουν μια βρύση σε ένα μπαλκόνι και περάσαν μια 18αρα οριζόντια και πατούσε η μία στην άλλη. Πέφτει ένας κεραυνός, τρυπάει και τις δύο σωλήνες και συγχρόνως τις κολλάει μεταξύ τους δημιουργώντας ένα τόξο, αρχίζοντας έτσι το νερό από το δίκτυο να πηγαίνει στη σωλήνα πλήρωσης της δεξαμενής του πετρελαίου γεμίζοντάς την, με αποτέλεσμα να χύνονται νερά και πετρέλαια. Σε ποιον να το πεις και να το πιστέψει. Στο επάγγελμά μας συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορούμε να τα φανταστούμε.
Συνάδελφοι κατά την άποψή μου θα πρέπει να υπάρχει όσο το δυνατόν καλύτερη ενημέρωση των καταναλωτών, γιατί εκείνοι είναι αυτοί που θα στηρίξουν τους αδειούχους υδραυλικούς, που θα ζητάνε ΥΔΚΕ, που θα κάνουν στην άκρη όλους αυτούς που δεν μπορούν να τους παρέχουν αυτά που πρέπει. Πρέπει εμείς λοιπόν να τους ενημερώσουμε για το τι πρέπει να ζητάνε και για το ποιες είναι οι συνέπειες στην ποιότητα εργασίας αν πράξουν διαφορετικά. Όταν λοιπόν ο καταναλωτής αποκτήσει τη γνώση, αυτός ο ίδιος θα περιφρουρήσει το επάγγελμά μας γιατί η ζήτηση αδειούχων υδραυλικών θα είναι εκείνη που θα μας ανεβάζει συνεχώς.
Θα αναφερθώ και σε ένα άλλο γεγονός που διάβασα πρόσφατα και με ανησυχεί ιδιαίτερα. Σύμφωνα με τη Eurostat στην Ελλάδα αυξήθηκε η θνησιμότητα κατά 28%. Η μεγαλύτερη αύξηση στην Ε.Ε.
Εμμένω σε κάτι που είπε ο πρόεδρος. Δεν περισσεύει κανείς. Ο απλός συνάδελφος στο τελευταίο σωματείο, που όμως έχει τη γνώση και μπορεί να βοηθήσει, ας είναι ο πρόεδρος, ο γραμματέας, το μέλος του Δ.Σ. Οποιοσδήποτε μπορεί να βοηθήσει κάπου, να προσφέρει κάπου, να το κάνω. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά.
Εύχομαι να βρεθούμε πάλι εδώ του χρόνου με υγεία και να λείπουν μόνο όσοι συνταξιοδοτηθούν και ευελπιστώ ότι το μέλλον που θα έρθει θα είναι καλύτερο, διότι η διάθεση υπάρχει. Όσο αγωνιζόμαστε λίγο-πολύ κάτι θα κερδίσουμε.

Xρύσανθος Φωτιάδης (Σέρρες)
Συνάδελφοι χαιρετίζω κι εγώ με τη σειρά μου τη γενική συνέλευση της Ομοσπονδίας και να ευχηθώ τα 60 χρόνια να γίνουν 160 χρόνια έργου και προσφοράς. Θα ήθελα να απευθύνω μια πρόσκληση στη διοίκηση της ΟΒΥΕ, να φιλοξενήσουμε στην πόλη μας το φθινοπωρινό διοικητικό συμβούλιο. Πριν δυο χρόνια είχαμε φιλοξενήσει τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΠΑ μαζί με τον υπεύθυνο σχεδιασμού και μας είχε πει ότι σε δύο χρόνια, τώρα δηλαδή, θα είναι έτοιμα τα περίπου 60 χλμ. αγωγού χαμηλής πίεσης φυσικού αερίου. Πέρασαν τα δύο χρόνια και δεν έχει υλοποιηθεί ούτε το 10% όσων μας είπα, με αποτέλεσμα ένα πολύ μεγάλο μέρος της πόλης μας να μην έχει πρόσβαση σε φυσικό αέριο αλλά ούτε και στο δίκτυο της τηλεθέρμανσης, γιατί δεν είναι εφικτό να τροφοδοτηθεί και ο κόσμος υποφέρει γιατί ως γνωστόν οι χειμώνες είναι αρκετά δύσκολοι στο νομό μας. Παρά το γεγονός ότι η τιμή του φυσικού αερίου έχει αυξηθεί με την ενεργειακή κρίση, πιστεύω ότι αν ο κόσμος είχε πρόσβαση σε αυτό θα είχε συνδεθεί και θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα.

Νίκος Πετρόπουλος (Αθήνα)
Θα ήθελα να πω ότι η κατάσταση των αυτοαπασχολούμενων δεν είναι καλή. Τι κάνει όμως για αυτό το συνδικαλιστικό κίνημα; Ένα πρωτοβάθμιο σωματείο, μια Ομοσπονδία, πρέπει να ασχοληθεί μόνο με τα ζητήματα του Κλάδου; Είναι κυβερνητική απόφαση σήμερα η χώρα να έχει γίνει μια ΝΑΤΟική βάση και δαπανά καθημερινά εκατομμύρια για εξοπλισμούς, Την ίδια στιγμή που αρνείται στους επαγγελματίες το αφορολόγητο όριο, την προστασία του επαγγελματικού λογαριασμού και απειλούνται συνάδελφοι καθημερινά με χρέη, κατασχέσεις και κλείσιμο της επιχείρησής τους.
Όπως αναφέρθηκε και στην εισήγηση το εθνικό σύστημα υγείας έχει πολλά προβλήματα ιδιαίτερα τα τελευταία δύο χρόνια με την πανδημία. Σήμερα όμως, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ενόψει της τουριστικής περιόδου τα μέτρα είναι ανύπαρκτα…
Ένα σωματείο δεν πρέπει να συζητήσει την απαράδεκτη εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας που εφαρμόζεται από την 1η Ιουνίου, για την περικοπή της ασφαλιστικής ικανότητας επαγγελματία που δεν κατάφερε να εξοφλήσει τις ασφαλιστικές του υποχρεώσεις το 2021;
Το νερό και το ρεύμα, κοινωνικά αγαθά, καθημερινά όμως οι οικογένειες αντιμετωπίζουν και διακοπές νερού και διακοπές ρεύματος. Τα καύσιμα, όπως σωστά αναφέρθηκε και στην εισήγηση για τη μείωση/κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης. Είναι ένας φόρος αντιλαϊκός, τον οποίο πληρώνει ο κάθε ένας από εμάς, ανεξαρτήτως εισοδήματος.
Και κάτι τελευταίο συνάδελφοι. Ακούστηκε πάλι για παράνομη εργασία. Κατ’ αρχήν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι θεωρούμε παράνομη εργασία και ποιον θεωρούμε παράνομο επαγγελματία, γιατί ποιος μπορεί να κάνει μια εγκατάσταση αερίου χωρίς υπογραφή; Ποιος μπορεί να δουλέψει σε ένα δημόσιο έργο χωρίς χαρτιά εκτός αν τον καλύπτει κάποιος συνάδελφος;

Γιάννης Καραπινίδης (Θεσσαλονίκη)
Εγώ είμαι πολύ κακός, γιατί για πολλά χρόνια ήμουν γραμματέας του Δημήτρη Βαργιάμη στη Θεσσαλονίκη με 98 εγγεγραμμένα μέλη ενώ σήμερα είναι 66. Σκεφτείτε το αυτό. Όταν γίνονται εκλογές μαλώνουμε, σκοτωνόμαστε αλλά σήμερα τι γίνεται; Σκεφτείτε γιατί κάποιοι δεν έρχονται, παρά μόνο για να ψηφίσουν.
Πολύ σοβαρό το θέμα στο οποίο αναφέρθηκε ο πρόεδρος. Βοηθοί και εργασία. Εγώ χρησιμοποιώ πολλά χρόνια βοηθούς από τις σχολές και έχω να κάνω την εξής διαπίστωση. Μπορούμε να πάρουμε μόνο ένα άτομο. Απαγορεύεται να πάρουμε δεύτερο άτομο, όσο κι αν θέλουμε να βοηθήσουμε. Είναι πολύ σημαντικό και θα ήθελα να κάνουμε μια πρόταση, όταν υπάρχουν παιδιά τα οποία μένουν χωρίς εργασία, να μπορούν να πάνε σε κάποιον συνάδελφο που τους θέλει, άσχετα αν έχει ήδη ένα βοηθό, και να το στείλουμε και στο υπουργείο αυτό.
Με κάλυψε ο συν. Παπαδόπουλος για το θέμα του λιγνίτη και μάλιστα επειδή είμαι στο Επιμελητήριο, το είχαμε συζητήσει και είχαμε πει ας πληρώσουμε πρόστιμο αλλά να συνεχιστεί η παραγωγή ρεύματος.
Εικόνα θερμοϋδραυλικού. Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι οι οποίοι πηγαίνοντας σε μια δουλειά είναι “οργανωμένοι” με τις κάρτες τους, τα αυτοκόλλητά τους, την επωνυμία τους στο αυτοκίνητο. Έτσι ξεχωρίζει ο υδραυλικός. Επίσης, να είμαστε τυπικοί. Όσο κόβουμε αποδείξεις και τιμολόγια, κερδίζουμε περισσότερη δουλειά, δημιουργούμε ένα καλό όνομα.
Ασφάλεια αστικής ευθύνης. Με το που λες στον πελάτη ότι είσαι τεχνίτης ασφαλείας, έχεις ασφάλεια αστικής ευθύνης, είναι πολύ σημαντικό. Πήρα έργο ενώ ήμουν ακριβότερος μόνο και μόνο για αυτό το λόγο.
Παράνομη εργασία. Κάποτε λοιδωρήθηκα σε αυτό το βήμα, γιατί πήγα να καταγγείλω ένα συνάδελφο ο οποίος έδωσε προσφορά κατά 50 ευρώ χαμηλότερη από εμένα, αλλά “μαύρα”. Με παρακαλάνε τώρα να πάω να διορθώσω τη δουλειά και αρνήθηκα.
Έχει αλλάξει το επάγγελμά μας, έχουμε ανέβει επίπεδο, έχουμε γίνει καλύτεροι και ο συνδικαλισμός μας έχει κάνει καλύτερους ανθρώπους. Όσοι συμμετέχουν στις εξεταστικές επιτροπές έχουν διαπιστώσει ότι το κράτος, χωρίς εμάς, δεν μπορεί να δώσει αδειοδοτήσεις. Αν δεν υπογράψουμε εμείς, να περάσουμε το μελλοντικό συνάδελφο από τις τεχνικές εξετάσεις, άδεια δεν παίρνει.
Και κάτι τελευταίο. Φυσικά και υπάρχει παράνομη εργασία, αλλά έχουν αρχίσει και οι μηχανολόγοι και καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να υπογράψουν δέκα εγκαταστάσεις αερίου το μήνα, οπότε φωνάζουν εμάς να κάνουμε το έργο και να υπογράψουμε, κι έτσι παίρνουμε κι εμείς ένα κομμάτι της πίτας.

Λάμπρος Αντωνόπουλος (Πειραιάς)
… Αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή δεν είναι απλά καπιταλισμός, είναι ένας άρρωστος καπιταλισμός έχει καλοστημένο σχέδιο από παραοικονομία, που σχεδιάζεται εδώ και πολλά χρόνια και έχει σαν σκοπό να καταργήσει τη μικρή επιχείρηση, ώστε να υπάρξει ένα μικρό ποσοστό ατόμων που θα διοικούν τον κόσμο κι εμείς όλοι όσοι έχουμε ελπίδες, να ζούμε μέσα στη φτώχεια…
…Οι μικρές επιχειρήσεις οδηγούνται σιγά – σιγά σε θάνατο. Όπως είπε και ο πρόεδρος όλες αυτές οι επιδοτήσεις που ανακοινώνονται, δεν θα έρθουν σε εμάς αλλά θα καταλήξουν σε μεγάλες επιχειρήσεις.
Πιστεύω λοιπόν ότι ο τρόπος αντίδρασής μας θα είναι να ενημερώνουμε τους συναδέλφους, αλλά και τους πολίτες. Θα πρέπει να βρούμε ένα τρόπο ώστε να μπορούν να ενημερωθούν άμεσα. Εφόσον αυτό δεν μπορεί να γίνει από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή από την άμεση επαφή, θα πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους. Για παράδειγμα, τα μέσα μαζικής δικτύωσης, τα οποία είναι τόσο διαδεδομένα που ο πολίτης μπορεί άμεσα να ενημερωθεί.
Ανέφερε συνάδελφος πριν ότι κάποιοι έχουν κάνει έναρξη επαγγέλματος με την άδεια βοηθού κι εμείς τους βοηθάμε. Δεν πρέπει να βοηθάμε. Αν θέλουν να βοηθήσουν τον εαυτό τους, θα πρέπει να έρθουν σε εμάς, να αναλάβουμε εμείς τη δουλειά κι εκείνοι να κάνουν τη δουλειά τους ως βοηθοί. Αν σταματήσουμε να υπογράφουμε για άλλους, τότε ίσως σιγά – σιγά να λυθεί το πρόβλημα.
Για μένα το σημαντικότερο πρόβλημα δεν είναι το κράτος, είναι η έλλειψη παιδείας από μέρους μας. Η παράνομη εργασία ξεκινά από αυτόν που δουλεύει παράνομα αλλά φτάνει και σε εμάς που έχουμε έναν παράνομο στη δούλεψή μας και παράνομα τον απασχολούμε, ή δεν καταγγέλλουμε κάποιον που εργάζεται παράνομα γιατί είναι γνωστός μας και τον αποκαλούμε και συνάδελφο…
Σε άλλα κράτη, αντιδρούν. Οτιδήποτε κι αν συμβεί και δεν είναι αρεστό στους πολίτες, κατεβαίνουν και ξηλώνουν τα πάντα. Εμείς το κάναμε το ‘60 αυτό. Τώρα το μόνο που κοιτάμε είναι να πάρουμε ένα καλό στρώμα να κοιμόμαστε καλά το βράδυ.
Μια πρόταση που έχω, είναι να υπάρχει ένας ελεγκτικός μηχανισμός. Θα πρέπει να απαιτηθεί σε κάθε έργο να υπάρχει επιθεώρηση και έλεγχος ποιότητας εργασίας και μόνο με αυτό τον τρόπο να προχωράει το έργο. Να υπάρχει σε κάθε άδεια οικοδομής, σε κάθε έργο κι ας το επιβαρυνόμαστε εμείς. Να υπάρχει έλεγχος από κρατικό φορέα κι εμείς σαν σωματείο Πειραιά, είμαστε διατεθειμένοι να αναλάβουμε το κόστος.

Σοφοκλής Αλχατζίδης (Θεσσαλονίκη)
Ακούστηκαν πολλά και ενδιαφέροντα από πολλούς συναδέλφους, η εισήγηση του προέδρου ήταν ικανοποιητική, αλλά θεωρούμε εξαιρετική την τοποθέτηση του συναδέλφου Παπαδόπουλου ο οποίος αναφέρθηκε σε μια πληθώρα θεμάτων, όπως ο πόλεμος, η οικονομία, το ΝΑΤΟ, η ενέργεια, ζητήματα με τα οποία κι εμείς ασχολούμαστε και που αν τα ανέφεραν κάποιοι άλλοι συνάδελφοι…
…Δεν θα πρέπει λοιπόν να είμαστε, αυτό που λέτε και στις τοποθετήσεις σας, κοινωνικοί εταίροι στην πράξη; Όχι όμως μόνο με αναγγελίες και ψηφίσματα, να πάμε πόρτα – πόρτα να μιλήσουμε με τον κάθε συνάδελφο. Το διοικητικό συμβούλιο κάθε συνδέσμου να δει τι κατεύθυνση τι κατεύθυνση θέλει να έχει το σωματείο του…
…Μη γελιόμαστε, καπιταλισμό έχουμε. Μας αναγκάζουν για να έχουμε δουλειά να απορροφάμε τις αυξήσεις και να μειώνουμε το κόστος της δικής μας εργατοώρας. Όπως έλεγε και ο συνάδελφος από την Κρήτη που δεν βρίσκει βοηθούς, ένα παιδί 25 ετών σήμερα, ζει την κρίση από τα 15 του, με έναν πατέρα υδραυλικό να μην έχει δουλειά, να δουλεύει 14 ώρες τη μέρα και φυσικά αρνείται να μπει στο επάγγελμα…
…Επιστημονικά εμείς διαχειριζόμαστε το νερό, πρακτικά εμείς το δουλεύουμε, δεν θα έπρεπε λοιπόν να έχουμε λόγο; Επί της ουσίας λοιπόν συμφωνούμε στο πρόβλημα, διαφωνούμε όμως στον τρόπο δράσης.
Αν ένας συνάδελφος κολλούσε κορονοϊό, θα μπορούσε να δουλέψει; Κι όμως πολλοί το έκαναν γιατί έπρεπε να φέρουν φαγητό στο σπίτι τους. Υπήρχε ένας φορέας ασφάλισης να αποζημιώσει το συνάδελφο για τις χαμένες μέρες που δεν θα μπορούσε να δουλέψει; Ή παίρνει αναρρωτική άδεια όποιος συνάδελφος χτυπήσει; Αυτά δεν είναι ζητήματα του Κλάδου μας; Να δει το παιδί μας ότι εμείς αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον ώστε να επιλέξει να πάει σε μια τεχνική σχολή; Είμαστε σκλάβοι του Κλάδου μας. Κανείς μας δεν δουλεύει 8 ώρες, όλοι είμαστε παράνομοι και καλά κάνουμε και είμαστε παράνομοι, όταν σου λέει ο πελάτης μη μου κόψεις απόδειξη γιατί 100 ευρώ συν 24 το ΦΠΑ, εγώ με τα 24 θα πληρώσω το σούπερ μάρκετ της οικογένειάς μου. Σε μια άλλη, καλά δομημένη κοινωνία, ναι θα έπρεπε όλοι να κόβουμε απόδειξη, σε αυτήν όμως δεν γίνεται…
…Και για να φέρω κι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. Στον Πειραιά χτες είχε 506 σωματεία, 16 Ομοσπονδίες, 20 εργατικά κέντρα και 2.500 συνδικαλιστές σε πανελλαδική σύσκεψη του ΠΑΜΕ. Δεν έχει κάνει κάτι αντίστοιχο ούτε η ΓΣΕΕ, ούτε η ΓΣΕΒΕΕ.
Θέλω να σας κάνω μια ερώτηση. Σύμφωνα με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, πόσες γενικές συνελεύσεις όφειλαν να κάνουν τα σωματεία και η Ομοσπονδία μας; Μόνο για να ρίχνουμε την ψήφο μας; Δεν θα έπρεπε να έχουμε κάνει συνελεύσεις για όλα αυτά τα θέματα; Θα πρέπει λοιπόν να αλλάξουμε, να οργανωθούμε, να συσπειρωθούμε…
…Πρέπει εδώ και τώρα να αλλάξουν οι συσχετισμοί, πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας ουσιαστικά και να το κάνουμε πράξη. Μόνο μέσα από τα σωματεία μας, να γίνει σπίτι του κάθε συναδέλφου το σωματείο, να νιώθει την ανάγκη να πάει εκεί. Και το σπίτι το νιώθεις όταν βλέπεις την αλληλεγγύη από τους συναδέλφους. Κι όταν δυναμώσει η πάλη μας στην πόλη του καθενός μας, θα δυναμώσει και η Ομοσπονδία μας.

Φώτης Τσαπαδάς (Θεσσαλονίκη)
Θα ξεκινήσω από τη χθεσινή επετειακή ημέρα. 60 χρόνια αγώνες. Πιστεύω ότι έχουν γίνει αρκετά πράγματα. Οι μεγαλύτεροι από εμένα ξέρουν τι κατάσταση υπήρχε όταν ξεκίνησε η Ομοσπονδία, σε ό,τι αφορά το νομικό πλαίσιο, το επάγγελμα γενικότερα και που έχει φτάσει τώρα. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά πράγματα ακόμη που μπορούν να γίνουν, να αλλάξουν, να διορθωθούν και να κάνουν το επάγγελμά μας καλύτερο. Για να γίνει αυτό θα πρέπει όλοι, με κάθε μέσο και τρόπο διαθέτουμε, είτε ατομικά, είτε συλλογικά, είτε μέσω παρατάξεων, να δραστηριοποιηθούμε.
Ακούστηκαν πολλές απόψεις για τη δράση των συνδέσμων, αλλά μήπως κι εμείς οι ίδιοι απαξιώνουμε τους συνδέσμους μας; Υπάρχουν αυτή τη στιγμή συγκεκριμένα εργαλεία που μπορούμε να κάνουμε το επάγγελμά μας πιο ουσιαστικό και πιο απαραίτητο.
Υπεύθυνη Δήλωση. Υπάρχουν σύνδεσμοι που δεν λειτουργούν, υπάρχουν σύνδεσμοι που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν. Απαξιώνουμε οι ίδιοι δηλαδή την Υπεύθυνη Δήλωση, δίνοντας τη δυνατότητα σε κάποιον άλλο, που έχει το δικαίωμα να το κάνει, έναν μηχανικό για παράδειγμα, να εκδώσει αυτός μια Υπεύθυνη Δήλωση και να πάρει το έργο. Είναι πολύ σημαντική η πρωτοβουλία που ξεκίνησε από την Ομοσπονδία για την επαναδραστηριοποίηση συνδέσμων. Και στις περιπτώσεις που υπάρχει αδυναμία δραστηριοποίησης να μπορούν οι συνάδελφοι να εξυπηρετούνται από όμορους συνδέσμους.
Παράνομη εργασία. Πάντα υπήρχε, πάντα θα υπάρχει και όχι μόνο εδώ συνάδελφοι αλλά και στο εξωτερικό. Απλά όταν ο συνάδελφος έχει δουλειά και πάει καλά η δουλειά του, δεν τον ενδιαφέρει η παράνομη εργασία. Όταν δεν έχει δουλειά και πεινάει, τότε βγαίνει η παράνομη εργασία στην επικαιρότητα. Αυτό ισχύει σε όλα τα τεχνικά επαγγέλματα και σε όλες τις χώρες.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να συνεχίσουμε τους αγώνες που δίνουμε και να κοιτάξουμε, με κάθε τρόπο, να κάνουμε το επάγγελμά μας απαραίτητο. Με ιδέες, με τις δράσεις που κάνει η Ομοσπονδία, με συναντήσεις, με όποιο τρόπο μπορούμε.
Έχουμε στείλει μια επιστολή στη Ένωση των ΔΕΥΑ και περιμένουμε απάντηση. Αυτή την απάντηση μπορούμε να τη στείλουμε στους συνδέσμους για να δουν κι εκείνοι πώς μπορούν να πιέσουν από την πλευρά τους τις αντίστοιχες επιχειρήσεις. Εμείς σαν Σύνδεσμος έχουμε κάνει πάρα πολλές συναντήσεις με τους δήμους του νομού και μέχρι στιγμής οι περισσότεροι έχουν ανταποκριθεί. Αν έχουμε κι αυτή την απάντηση από την Ένωση των ΔΕΥΑ πιστεύω ότι θα είναι ένα μέτρο πίεσης για να το τρέξουμε καλύτερα…
Γενικές συνελεύσεις. Εδώ δεν ερχόμαστε στην ετήσια τακτική, θέλουμε και δεύτερη και τρίτη; Να φέρουμε προτάσεις στους συνδέσμους, στην Ομοσπονδία, να αξιολογηθούν και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.
Κλείνοντας να σας πω ότι ο Σύνδεσμος Θεσσαλονίκης συμπληρώνει 100 χρόνια από την ίδρυσή του. Ελπίζω του χρόνου, να οργανώσουμε κάτι επετειακό για να τιμήσουμε κι εμείς όλους αυτούς που προσπάθησαν και έκαναν αγώνα για να φτάσουμε εδώ που είμαστε.

Δημήτρης Καϊλάρης (Καβάλα)
Ελπίζω να έχουμε καλά αποτελέσματα στη γενική μας συνέλευση. Έχω καλυφθεί από τους συναδέλφους, απλά θα ήθελα να δώσω μια μικρή απάντηση στο συνάδελφο Στρουμπούλη όσον αφορά τα σωματεία. Ας αναλογιστεί σε ποια κατάσταση βρίσκεται το σωματείο του αυτή τη στιγμή. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια στο Σύνδεσμο Θεσσαλονίκης για την ανανέωση που έχει κάνει, έχει ένα νέο παιδί για πρόεδρο και αυτή η ανανέωση πρέπει να υπάρξει σε όλα τα σωματεία μας αλλιώς θα σβήσουν. Αυτό πρέπει να εφαρμόσουμε όλοι μας και για αυτό λοιπόν σας λέω ότι στην επόμενη θητεία, δεν θα είμαι αντιπρόσωπος, ανοίγοντας το δρόμο σε ένα νέο συνάδελφο.
Το επάγγελμά μας έχει ανέβει επίπεδο και κακώς ακούγονται όλα αυτά που ακούγονται , ο κόσμος πλέον μας εκτιμά και δεν μας αντιμετωπίζουν όπως παλιά, έχουμε μια θέση στην κοινωνία κι αυτό το αναγνωρίζουν όλοι και το βλέπουμε κι εμείς καθημερινά με τους πελάτες μας.
Θα ήθελα να κοιτάξουμε λίγο τα περιφερειακά συμβούλια γιατί είναι αρκετά χρήσιμα. Υπάρχει σύσφιγξη των σχέσεων, ανταλλαγή απόψεων και προβλημάτων, είμαστε λιγότεροι και μπορούμε να οργανωθούμε καλύτερα και πιστεύω ότι πρέπει να δραστηριοποιηθούν και πάλι.
Επίσης θεωρώ ότι αυτό που ειπώθηκε ότι υπάρχουν μόνο 1.000 ασφάλειες αστικής ευθύνης είναι αυτοκτονία από μέρους μας.
Είμαστε τυχεροί που έχουμε αυτές τις διοικήσεις τα τελευταία χρόνια και πιστεύω ότι αν αυτές τις διοικήσεις τις είχαμε πριν 10-15 χρόνια θα είχαμε πετύχει πολλά περισσότερα. Είναι άξιοι και ικανοί οι συνάδελφοι που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη διοίκηση θα ήθελα από αυτό το βήμα να τους συγχαρώ και κλείνοντας να ευχηθώ να έρθουν νέοι συνάδελφοι και να πάνε τον Κλάδο μας ακόμα ψηλότερα.

Νικήτας Μαρμαριτσάκης (Χανιά)
Συνάδελφοι, εγώ απλά θα πω μια μαντινάδα για τα 60 χρόνια της ΟΒΥΕ, όπως υποσχέθηκα χθες και στον πρόεδρο.
“60 χρόνια ΟΒΥΕ
60 χρόνια αγώνες
Για να ‘χουν οι υδραυλικοί
δουλειά μες στους αιώνες”


Η δευτερολογία του Δημ. Βαργιάμη


Φτάνουμε σιγά – σιγά στο τέλος της γενικής μας συνέλευσης και πριν αναφερθώ στις παρατηρήσεις, τις αιτιάσεις και τα όσα ακούστηκαν θέλω κατ’ αρχήν να σας πω, ότι η Ομοσπονδία δημιούργησε αυτό το σήμα που βλέπετε και όποιος θέλει μπορεί να παραγγείλει ανάλογο αριθμό, με έξοδα της Ομοσπονδίας, προκειμένου να αναδείξουμε στην κοινωνία ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Επίσης το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας, προσανατολίζεται στη δημιουργία μιας διαφημιστικής καμπάνιας το φθινόπωρο προς τους καταναλωτές, ώστε να στραφούμε και προς την κοινωνία όπως ανέφερε και κάποιος συνάδελφος πριν, και όποιοι επιθυμούν τη βοήθεια της Ομοσπονδίας προς αυτή την κατεύθυνση να ξέρετε ότι θα βοηθήσουμε και θα συνδράμουμε με όλα τα μέσα.
Νομίζω ότι θα πρέπει να προχωρήσουμε και σε κάποιες δομικές αλλαγές στις γενικές συνελεύσεις της Ομοσπονδίας. Την πρώτη ημέρα των εργασιών θα πρέπει να αναδεικνύεται ένα ιδιαίτερο θέμα, το οποίο θα αναλύεται από κάποιους ειδικούς, μέσα από το οποίο θα μπορούμε κι εμείς να γίνουμε σοφότεροι, να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι και να βγάζουμε ένα αποτέλεσμα καθαρά για τον Κλάδο κι αυτό το αποτέλεσμα να διαχυθεί στις πρωτοβάθμιες ενώσεις, στα σωματεία.
Ο χρόνος της δεύτερης μέρας νομίζω ότι είναι αρκετός να αναλωθούμε με τα γενικότερα και τα ειδικότερα θέματα που μας απασχολούν. Είναι κάτι που το έχουμε στο μυαλό μας και νομίζω πώς στην επόμενη γενική συνέλευση θα το πραγματοποιήσουμε…
…Η δημοκρατία λειτουργεί σωστά όταν λειτουργούν οι τρεις πυλώνες κι αυτοί είναι, ο συνδικαλισμός, η τοπική αυτοδιοίκηση και το κοινοβούλιο. Εδώ και χρόνια αναφέρετε προβλήματα αλλά ποτέ δεν μας έχετε πει τι λύσεις προτείνετε. Να πάμε να βάλουμε στο κρεματόριο όλες τις επιχειρήσεις που υπάρχουν και δίνουν δουλειά στους εργαζόμενους;
Εμείς λέμε ότι καπιταλισμό έχουμε και σήμερα, καπιταλισμό είχαμε και τη δεκαετία του ‘60 και του ‘70 αλλά είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά. Το να πάμε μπροστά σε μια άλλη κοινωνία διαφορετική, με αναδιανομή του πλούτου, αυτός είναι ο στόχος μας. Καπιταλισμό είχαμε και στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης όταν επικράτησε η αντίληψη της σοσιαλδημοκρατίας. Ανοιχτή οικονομία, το λένε ξεκάθαρα, θέλετε να κλείσουμε τα σύνορα; Και αυτοί που έκλεισαν τα σύνορα και έφτιαξαν κοινωνικοοικονομικά καθεστώτα τι παρήγαγαν αυτές οι κοινωνίες; Μήπως παρήγαγαν πορνεία, εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, και η υπεραξία που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι γινόταν όπλα; Μιλάμε λοιπόν για συστήματα που υπηρετούν τον άνθρωπο ή υπηρετούν κάτι άλλο;
Αυτή είναι οι διαφορά μας συνάδελφοι. Εμείς δεν αιτιάζουμε απλώς στο πρόβλημα, εμείς προτείνουμε και κάτι, όχι μόνο αγώνες…
Θα πρέπει να ξέρετε ποιοι είμαστε, πού βαδίζουμε και τι θέλουμε. Εμείς θέλουμε ένα άλλο επάγγελμα, μια άλλη κοινωνία αλλά με ανοιχτά τα σύνορα, ελεύθερη οικονομία, με ελεγκτικούς μηχανισμούς, με σημαντικό ρόλο του κράτους, με ένα άλλο κράτος πιο οργανωμένο. Δε ζητάμε ένα κράτος που θα κάνει τα πάντα, αλλά όχι και αυτό που γίνεται σήμερα, η θεοποίηση της αγοράς δηλαδή όπου τα πάντα είναι ελεύθερα γιατί όπως και η αντίθετη περίπτωση δεν αφήνει την κοινωνία να αναπτυχθεί και την οικονομία να παράξει. Και επίσης λέμε ότι θέλουμε τον πολίτη, τον άνθρωπο, συμμέτοχο στις εξελίξεις, θέλουμε οι συλλογικότητες όπως εμείς να συμμετέχουν. Και εδώ αναδεικνύεται και ο νέος ρόλος του ευρύτερου συνδικαλιστικού κινήματος. Ο ρόλος της δημιουργίας και της συμμετοχής και όχι μόνο της φωνής και της διαμαρτυρίας.
Μας έγινε πρόταση να αναλάβουμε σαν Ομοσπονδία την αδειοδότηση του επαγγέλματός μας. Δεν έχουμε τη δυνατότητα αυτή τη στιγμή να το κάνουμε αλλά θα πρέπει σιγά – σιγά να προσπαθήσουμε να στήσουμε ένα τέτοιο εγχείρημα. Για τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που ανέφερε ο συν. Αντωνόπουλος εμείς λέμε να στηθεί σε κάθε νομό ένας ελεγκτικός μηχανισμός, να έχει θεσμική οντότητα και θέλουμε να συμμετέχει ένας εκπρόσωπος από τα επιμελητήρια, από το ΤΕΕ, ένας εκπρόσωπος από την κλαδική ομοσπονδία και ένας εκπρόσωπος από την Περιφέρεια. Αυτή η επιτροπή, νομίζουμε ότι θα μπορέσει να λειτουργήσει…
Εμείς δεν μένουμε λοιπόν στην ανάγνωση των προβλημάτων που υπάρχουν αλλά προτείνουμε και λύσεις και επικροτούμε δράσεις των πρωτοβάθμιων οργάνων. Σίγουρα όμως δεν επικροτούμε ενέργειες συναδέλφων και διοικήσεων που συρρικνώνουν τα πρωτοβάθμια όργανα…
…Η ΓΣΕΒΕΕ είχε προχωρήσει σε μια δράση προκειμένου να εκπαιδεύσει συναδέλφους, να μπορεί κι αυτή να βάλει το λιθαράκι της μέσα από το Ινστιτούτο, τους νέους κυρίως, να ασχοληθούν με το συνδικαλισμό. Και δημιούργησε πραγματικά ένα εμβληματικό έργο, για όποιον θέλει να μπει μέσα στο site να το διαβάσει. Αναλύει ουσιαστικά τη θέση της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό χάρτη και πώς είναι δομημένη.
Και ξέρετε πώς ξεκινάει ο πρόλογος; Η συνδικαλιστική δράση και η ενασχόληση με τα κοινά είναι στις μέρες μας αναγκαίες όσο ποτέ. Την ίδια στιγμή οι μορφές και το περιεχόμενο του συνδικαλισμού αλλάζουν. Νέα θέματα προστίθενται και όσα παλαιότερα παραμένουν ακόμα, μεταβάλλονται εσωτερικά. Ειδικά τα τελευταία χρόνια πρωτοφανούς κρίσης έχουν έρθει τα πάνω – κάτω. Ουσιαστικά δηλαδή το Ινστιτούτο μέσα από αυτό το έργο, προσπάθησε να δώσει και σε μας ένα εργαλείο να καταλάβουμε πώς είναι στημένο αυτό το τείχος που είναι απέναντί μας και λέγεται πολιτικό σύστημα.
Οι συνάδελφοι με τις τοποθετήσεις τους αναφέρθηκαν στα γενικότερα ζητήματα που μας αφορούν και σε αυτά θα σταθώ γιατί εκεί είναι και η αξία της γενικής συνέλευσης.
Υπάρχει μεγάλο θέμα όσον αφορά το εκπαιδευτικό σύστημα. Ίσως είναι το κορυφαίο θέμα της ελληνικής κοινωνίας, το πώς είναι στημένο, πώς είναι δομημένο. Έχουν έρθει κι έχουν κάνει διάφορες παρεμβάσεις και όχι μεταρρυθμίσεις όπως θέλουν να τις ονομάζουν οι διάφοροι υπουργοί οι οποίες όμως δεν αλλάζουν την ουσία. Εμείς λέμε ότι ο επαγγελματικός προσανατολισμός θα πρέπει να μπει στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και να υπάρξει ουσιαστική παρέμβαση στο σύνολο της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, τόσο στην ποιότητα της παρεχόμενης γνώσης όσο και στον τρόπο με τον οποίο γίνεται η εκπαίδευση. Συμμετοχή των επιχειρήσεων, νέα εργαστήρια με τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας. Παρέμβαση στο κομμάτι που λέγεται κίνητρα. Δεν μπορεί το 2022 να ακολουθήσει κάποιος ένα επάγγελμα με μοναδικό κίνητρο το οικονομικό. Θα πρέπει να του δίνεις την ευκαιρία να αναπτυχθεί και να έχει πρόσβαση στην αγορά εργασίας.
Θα πρέπει να δοθούν κίνητρα και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να πηγαίνουν στην πηγή, στην εκπαίδευση, για να βρουν εργαζόμενους.
Ο συν. Δαριβιανάκης αναφέρθηκε στις ελλείψεις υλικών που υπάρχουν στην αγορά. Υπάρχουν ελλείψεις αλλά όχι σε ανησυχητικό επίπεδο, περισσότερο καθυστερήσεις θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι.
Επίσης πολύ σημαντική η παρατήρηση του συν. Φραγκότση, που μίλησε για την 4η βιομηχανική επανάσταση. Το επάγγελμά μας αλλάζει, μπαίνει στην 4η βιομηχανική επανάσταση είτε το θέλουμε είτε όχι, αλλάζει η ιστορία εμπλοκής στις εγκαταστάσεις, το πώς θα γίνονται, πολλές εγκαταστάσεις πλέον χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις και μάλιστα εμείς εδώ θα πρέπει να διαμορφώσουμε μια πρόταση ώστε στο επάγγελμα να υπάρχει ένας διαχωρισμός. Ο υδραυλικός κάνει αποχετεύσεις, υδραυλικά, ο θερμοϋδραυλικός κάνει αυτοματισμούς κ.λπ. Αυτό χρειάζεται μια εξειδικευμένη κουβέντα. Αυτές τις εξελίξεις θα πρέπει να τις βάλουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας γιατί θα τις βρούμε μπροστά μας.
Έχουμε συγκεκριμένη πρόταση για τους φόρους που αναφέρθηκε ο συν. Παπαδόπουλος. Ο πιο άδικος φόρος είναι ο έμμεσος φόρος γιατί τον πληρώνουν όλοι, και αυτός που δεν έχει και αυτός που έχει. Οι έμμεσοι φόροι είναι που μαστίζουν τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας και της οικονομίας.
Για τους εξοπλισμούς έχω να πω ότι είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ακράδαντα ότι η ανθρωπότητα θα ζήσει καλύτερες μέρες όταν σταματήσουν οι εξοπλισμοί. Έχουμε όμως ένα “γείτονα” δίπλα, ο οποίος θέλει να έρθει να μοιράσουμε το δικό μας σπίτι, να έρθει σπίτι μας και να μας πάρει το μισό. Είμαστε αναγκασμένοι λοιπόν να προστατεύσουμε το σπίτι μας. Δεν θα πρέπει λοιπόν να οχυρώσουμε τη χώρα, απέναντι σε αυτό που συμβαίνει δίπλα μας; Οι εξοπλισμοί λοιπόν είναι ένας αναγκαίος μονόδρομος και δυστυχώς, για εμένα, που στις συζητήσεις για τους εξοπλισμούς δεν μπαίνει και το θέμα της συμπαραγωγής όπλων γιατί έτσι θα είχαμε και κάποια οφέλη για την ελληνική οικονομία.
Όσον αφορά τα φιλειρηνικά κινήματα, είμαι από τους πρώτους που συμμετείχε στις κινητοποιήσεις που έγιναν στη Θεσσαλονίκη. Για να αναπτυχθούν αυτά τα κινήματα θα πρέπει να υπάρχει ριζοσπαστισμός των μαζών και κυρίως της νεολαίας και η πραγματικότητα είναι ότι η νεολαία επηρεάζεται από τα ηλεκτρονικά μέσα και για αυτό συμφωνούμε με την πρόταση του συν. Βάρδα που είπε ότι θα πρέπει να τα εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας.
Ετοιμάζουμε μια τέτοια πρόταση για την οποία θα ενημερωθείτε και όπως είπε και ο συν. Παπαδόπουλος το επάγγελμά μας δεν είναι αυτό που ήταν τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλάζει και εξελίσσεται και νομίζω ότι το βασικό στοιχείο για αυτή την εξέλιξη είναι η παιδεία και η εκπαίδευση. Πρέπει να βρούμε τρόπους να δημιουργήσουμε κι ένα σύστημα δια βίου μάθησης που θα βοηθήσει εμάς που είμαστε ήδη στο επάγγελμα να γίνουμε καλύτεροι.
Η μείωση των αντιπροσώπων στην Ομοσπονδία δεν έγινε, ο καθένας παίρνει τη δική του ευθύνη. Υπάρχουν συνάδελφοι που δεν λείπουν από καμία συνέλευση και το θέμα είναι να βάλουμε το “μικρόβιο” και στους νέους. Είμαι πολύ χαρούμενος, ευτυχισμένος θα έλεγα, που στο Σύνδεσμο Θεσσαλονίκης υπάρχει μια πλειάδα νέων παιδιών συγκροτημένων, με άποψη και που θα συνεχίσουν την ιστορία των 100 χρόνων του Συνδέσμου.
Συμφωνώ ότι τα περιφερειακά συμβούλια ήταν μια καλή διαδικασία, γιατί γινόταν εξειδικευμένος διάλογος, αναλύονταν θέματα τοπικού χαρακτήρα. Νομίζω ότι η Ομοσπονδία όπου κι αν κληθεί να συνδράμει για την πραγματοποίηση τέτοιων συμβουλίων θα το πράξει.
Για την αστική ευθύνη, θέλω να σας πω ότι όταν ξεκίνησε ήμουν προβληματισμένος γιατί δεν ήξερα αν θα λειτουργήσει το συμβόλαιο. Ευτυχώς το συμβόλαιο λειτουργεί, αποζημιώνονται συνάδελφοι, λύνει προβλήματα και ήταν μια κίνηση της Ομοσπονδίας που έπιασε τόπο. 900 συνάδελφοι προστατεύονται για την οικονομική τους πορεία, γιατί τα 1.000 ευρώ ένας συνάδελφος μπορεί να τα πληρώσει, τις 30.000 όμως για μια ζημιά δεν μπορεί.
Γίνεται μία προσπάθεια από τα επιμελητήρια της χώρας να υπάρχει μια κωδικοποίηση των ΚΑΔ των επαγγελμάτων. Η πρόταση που θα καταθέσουμε εμείς θα είναι οι ΚΑΔ να είναι όσοι και οι ειδικότητες του επαγγέλματος. Αυτό το καθορίζει η ίδια η αδειοδότηση.
Το θέμα της έναρξης στην εφορία έχει απασχολήσει πολύ την Ομοσπονδία. Υπάρχει ένας νόμος που λέει ότι όποιος ασκεί δραστηριότητα που ανήκει σε επαγγέλματα που αδειοδοτούνται, θα πρέπει να καταθέτει στους αρμόδιους φορείς τις αντίστοιχες βεβαιώσεις που αποδεικνύουν ότι αυτοί που εργάζονται έχουν τις απαραίτητες άδειες, χωρίς όμως να καθορίζει τους φορείς. Εμείς προτείναμε αυτοί οι φορείς να είναι τα επιμελητήρια και θέλει πίεση να περάσει αυτή η πρόταση.
Θα μου επιτρέψετε να κλείσω με το θέμα του περιβαλλοντολογικού νόμου, ο οποίος θεωρώ ότι έγινε “στο πόδι” για να δείξουμε στην Ευρώπη ότι εμείς προχωράμε στην πορεία για την απολιγνιτοποίηση και βγάζουμε νόμους για να μειώσουμε το αρνητικό περιβαλλοντολογικό αποτύπωμα.
Υπάρχει μια διάταξη που λέει ότι απαγορεύονται οι εγκαταστάσεις καυστήρων πετρελαίου επιτρέπονται όμως οι εγκαταστάσεις με καυστήρες πετρελαίου σε συνδυασμό με άλλο μείγμα, ίσως βιοκαύσιμο. Το βιοκαύσιμο δεν βγάζει καυσαέριο;
Όταν προτείνεις κάτι, θα πρέπει να υπάρχουν και εναλλακτικές και για τις περιοχές όπως είναι τα νησιά, η Φλώρινα, το Νευροκόπι κι άλλες περιοχές που δεν έχουν φυσικό αέριο, κι όχι να σχεδιάζεις κάτι χωρίς προγραμματισμό.
Κάναμε μια ουσιαστική παρέμβαση στο νόμο αυτό, καταθέσαμε μια ολοκληρωμένη πρόταση που αφορά την πραγματική κατάσταση που υπάρχει στο κομμάτι της θέρμανσης και του αποτυπώματος μιας εγκατάστασης και πώς αυτή εξοικονομεί ενέργεια αλλά δεν εισακουστήκαμε. Ούτε καν κλήθηκε η Ομοσπονδία σε αυτή τη διαβούλευση. Υπήρξε μια καθολική αντίδραση σε αυτό το νόμο από όλους όσοι συμμετείχαν στη διαβούλευση και οι διαδικασίες αυτές γίνονται στα πλαίσια της αντίληψης μη ύπαρξης κοινωνικού διαλόγου με τα γνωστά αρνητικά αποτελέσματα.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Μουρτά για το στήσιμο των δύο ημερών αυτής της επετειακής γενικής συνέλευσης η οποία έγινε σε τέτοιο κλίμα που μας αφήνει ευχάριστες εντυπώσεις. Να ευχαριστήσω όλες τις εταιρείες που συμμετείχαν στην εκδήλωση, γιατί μην ξεχνάμε, κομμάτι του Κλάδου είναι και οι εταιρείες. Να ευχαριστήσω τον “υδραυλικό” ο οποίος συμμετέχει και καταγράφει τη γενική συνέλευση και φυσικά όλους εσάς που συμμετέχετε και σας εύχομαι να γυρίσετε υγιείς στις πόλεις σας. Να ευχηθούμε να έρθουν καλύτερες μέρες για όλη την κοινωνία γιατί κι εμείς κομμάτι της κοινωνίας είμαστε.
Εύχομαι σε όλους να παραμείνετε ενεργοί υδραυλικοί στα κοινά, και να αναδείξουμε τον Κλάδο όσο του αξίζει.

Δημοσιεύθηκε την
Κατηγοριοποιημένα ως ΟΒΥΕ