Αρχική » Περιεχόμενα » Σχόλια » 35 χρόνια μετά…

35 χρόνια μετά…

polytexneio.jpg

polytexneio.jpgΤριάντα πέντε χρόνια πέρασαν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μία εξέγερση που συνεχίζει και στις μέρες μας να είναι σύμβολο αντίστασης, όχι μόνο για εκείνους που το έζησαν, αλλά και για όλες τις γενιές που ακολούθησαν.
Οι αξίες και τα οράματα παραμένουν και είναι διαχρονικές. Αν κάτι σίγουρα μένει από το Πολυτεχνείο του ‘73 είναι ότι αποδείχτηκε πως οι απλοί άνθρωποι μέσα από τη συλλογική τους δράση μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Τότε, η χούντα, παρόλο που έμοιαζε ακλόνητη, μέσα σε λίγους μήνες κατέρρευσε.
Σήμερα, μέσα σε συνθήκες γενικευμένης οικονομικής, πολιτικής και περιβαλλοντικής κρίσης, είναι αναγκαία, όσο ποτέ άλλοτε,
η συνειδητοποίηση όλων μας ότι μέσα από τη συλλογικότητα μπορούμε να βρούμε τη δύναμη για να αποκρούσουμε τα πισωγυρίσματα σ’ όλους τους τομείς που σχετίζονται με την ανθρώπινη ύπαρξη.
Η νεολαία της πατρίδας, σήμερα, ονομάζεται «γενιά των 700 ευρώ» και προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στις πιο αντίξοες γι’ αυτήν οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες των τελευταίων δεκαετιών.
Το σύνθημα για «παιδεία» που ακούστηκε το Νοέμβρη του ‘73, σήμερα είναι, όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο.
Η κατ’ επίφαση «δημόσια δωρεάν παιδεία» συνεχώς υποβαθμίζεται, συνειδητά από εκείνους που θέλουν η γνώση να γίνει εμπόρευμα για να μπορεί να αποφέρει κέρδος.
Τα συνθήματα που ακούμε και στις μέρες μας στα εκπαιδευτικά συλλαλητήρια αναφέρονται στους αγώνες για μια αναβαθμισμένη και σύγχρονη δημόσια παιδεία, που θα παρέχεται σ’ όλους, χωρίς φραγμούς και διακρίσεις.
Μέσα από τους σημερινούς αγώνες της νεολαίας και των εκπαιδευτικών αλλά και άλλων κοινωνικών ομάδων για μια καλύτερη εκπαίδευση σε μια καλύτερη κοινωνία, συνειδητοποιείται για μια ακόμη φορά ο διαχρονικός χαρακτήρας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Το σύνθημα «ψωμί» το Νοέμβρη του ‘73, σήμερα γίνεται επίκεντρο στους αγώνες ενάντια σ’ όλους αυτούς που προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, που οι ίδιοι προκάλεσαν, για να επιτείνουν τη λιτότητα και τις κοινωνικές παροχές και να μετακυλήσουν την κρίση στις ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις.
Είναι το σύνθημα που γίνεται επίσης επίκαιρο στους αγώνες ενάντια στην ανεργία και τον εργασιακό μεσαίωνα, ενάντια στις ελαστικές και επισφαλείς σχέσεις εργασίας, στη διεκδίκηση δουλειάς για όλους και στην κατοχύρωση της κοινωνικής ασφάλισης.
Το σύνθημα «ελευθερία» σήμερα ενσαρκώνεται στους αγώνες ενάντια στην περιστολή των ατομικών δικαιωμάτων, ενάντια στις φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις και στη διεκδίκηση ισονομίας για όλους όσους ζουν στη χώρα μας.
Ταυτόχρονα, το σύνθημα αυτό, εμπεριέχει και το νόημα του αγώνα για ένα κόσμο χωρίς πολέμους, δυστυχία και ανασφάλεια.
Το χρέος όλων μας, απέναντι σ’ αυτά τα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, είναι να δείξουμε ότι η θυσία τους δεν πήγε χαμένη.
Να δείξουμε ότι αυτή η εξέγερση έγινε ιστορικό μάθημα, και συνεχίζεται.
Νίκος Χαβιέρης