Αρχική » Περιεχόμενα » Ελεύθερο Βήμα » 35 χρόνια χωρίς το Γεώργιο Ρόζη και 40 χρόνια ΣΕΥΔΑΠ

35 χρόνια χωρίς το Γεώργιο Ρόζη και 40 χρόνια ΣΕΥΔΑΠ

Τι είναι αυτό που μου λείπει από τα χρόνια που ο πατέρας μου ζούσε και ήταν μέλος του ΣΕΥΔΑΠ; Προσωπικά μαζί με το θάνατο του πατέρα μου έχασα και τους φίλους του από την καθημερινή μου ζωή όπως και όλα τα δρώμενα της εποχής. Οι φίλοι του ήταν ο Σπύρος Αναγνωστόπουλος, ο Βασίλης Λαβίδας με τις πλάκες του, ο Βασίλης Δατσέρης, ο Δημήτρης Μούχος, ο Δημήτρης Παρασκευόπουλος, ο Γιάννης Χατζηαλεξάνδρου, τα αδέλφια Κώστας και Γιώργος Κατημερτζή, ο γείτονά μας ο Αλέκος Μπίμπης. Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι που μπορεί να μη θυμάμαι τα ονόματά τους, αλλά τα πρόσωπά τους είναι χαραγμένα στο μυαλό μου.
Πολλές οι μνήμες μου από τα πρώτα χρόνια του Συνεταιρισμού. Πρώτα απ’ όλα θυμάμαι τις παιδικές παραστάσεις που οργάνωνε ο Συνεταιρισμός. Ιδιαίτερα δεν ξεχνώ τις γιορτές τα Χριστούγεννα, που ως παιδιά τις περιμέναμε πώς και πώς για τις παρέες και τα παιχνίδια μας. Θυμάμαι ακόμα τις εκδρομές κάθε καλοκαίρι, με τελικό προορισμό τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Όταν ιδρύθηκε ο ΣΕΥΔΑΠ, ένας από τους πρώτους μη αγροτικούς συνεταιρισμούς στην Ελλάδα, αποτέλεσε πρωτοποριακό γεγονός για την εποχή του και παράδειγμα προς μίμηση για άλλους συνεταιρισμούς.

Είναι γεγονός ότι τα 40 χρόνια ύπαρξης του ΣΕΥΔΑΠ αναδείχθηκαν και δόθηκαν λύσεις σε πολλούς προβληματισμούς των υδραυλικών, ενώ η ύπαρξή του βοήθησε και στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους. Οι επαγγελματίες βρήκαν στον ΣΕΥΔΑΠ απάγγειο (το λιμάνι τους). Βρήκαν ένα μαγαζί που δεν διέθετε μόνο όλα τα υλικά της δουλειάς τους, αλλά μπορούσε να τους παρέχει και τεχνογνωσία. Ένα μαγαζί που ανήκε μόνο στους υδραυλικούς. Aναρωτιέμαι σήμερα. Υπήρξε άραγε από τον ΣΕΥΔΑΠ άνοιγμα συνεργασίας και προς άλλους συνεταιρισμούς στον κλάδο της κατασκευής; Και εάν ναι, γιατί δεν εδραιώθηκε; Σίγουρα το όραμα του πατέρα μου για εκείνα τα χρόνια έγινε πραγματικότητα. Είναι όμως το 1976 ίδιο με το 2016;
Αναρωτιέμαι πολλές φορές, σε αυτά τα 40 χρόνια Συνεταιρισμού, πέρα από την εδραίωση των δικαιωμάτων των υδραυλικών, σε ποιους τομείς αναπτύχθηκε ο ΣΕΥΔΑΠ; Έγιναν ανοίγματα σε νέες τεχνολογίες, σε άλλους κλάδους μηχανικών, ή επαναπαύτηκαν τα μέλη μόνο στον κλάδο των υδραυλικών; Η αλήθεια είναι σίγουρα μία. Στη σημερινή εποχή πρέπει να μάθεις να ελίσσεσαι για να επιβιώσεις. Και για να γίνω πιο σαφής, πολύ πριν από την κρίση, οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, π.χ. της Λάρισας, ενώθηκαν και έφτιαξαν super market στην περιοχή τους. Και φυσικά πέτυχαν και δεν σταμάτησαν εκεί. Στα χρόνια της κρίσης απαίτησαν από την πολιτεία και πέτυχαν να βάλουν φωτοβολταϊκά στα χωράφια τους.
Είναι βέβαιο ότι όταν οι αγρότες ξεκίνησαν το εγχείρημά τους υπήρξαν ίντριγκες, εγωισμοί, φοβίες, αντιπαλότητα και ανταγωνισμός. Είναι όμως επίσης βέβαιο, ότι όλα τα παραπάνω τα έβαλαν στην άκρη και κοίταξαν το μέλλον τους για να προχωρήσουν. Στα χρόνια που θα έρθουν, μήπως θα ήταν καλή ιδέα ο Συνεταιρισμός να έρθει σε επαφή με συγγενείς κλάδους ώστε να προχωρήσει σε αντίστοιχες κινήσεις;
Με εκτίμηση
Ιωάννης Γ. Ρόζης
Μηχανολόγος μηχανικός