Του Μίμη Κουτσογιαννάκη
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Διαβάζοντας την ανακοίνωση του συν. Αθανασόπουλου στον «Υ» του Σεπτεμβρίου 2016 περί δημιουργίας νέου «κινήματος», ποιός ξέρει γιατί μου ήρθε στο νου κάτι που διάβασα προ καιρού, για την προσπάθεια που κατέβαλλε ο Λ.Τολστόι στην εποχή του, να αποτρέψει από αυτοκτονικές τάσεις συνανθρώπους του. Αντί λοιπόν να «χαϊδέψει αυτιά», ο Ρώσσος συγγραφέας αποδομώντας την άποψη ότι η αυτοκτονία είναι μια ηρωική πράξη, υποστήριξε ότι οι ιδέες αυτές χαρακτηρίζονται από ένα χυδαίο και τυφλό εγωκεντρισμό. Οι άνθρωποι αυτοί, θεωρώντας τον κόσμο άδικο και κακό, τους άλλους βίαιους και καταστροφικούς αλλά τον εαυτό τους αγνό και δίκαιο, πιστεύουν πως βρήκαν τον τρόπο να αλλάξουν έτσι τα κακώς κείμενα. Μαθαίνουμε λοιπόν σήμερα την πρόθεση και πρωτοβουλία του συν.Αθανασόπουλου για την δημιουργία ενός νέου «κινήματος» ( λέξη όχι και τόση εύηχη βέβαια μετά τις πρόσφατες εμπειρίες στην πατρίδα μας) δημοκρατικού, ανεξάρτητου και κλαδικού, με σκοπό την συμμετοχή στις προσεχείς εκλογές της ΟΒΥΕ.
Αποχωρεί επομένως από την ΑΔΕΚΥ ο συνάδελφος, όντας επί σειρά ετών σύμβουλος της ΟΒΥΕ, εκτός από μία τριετία προεδρίας Κωνσταντέλλου. Βέβαια ανήσυχος και φιλόδοξος όπως πάντα, είχε και στο πρόσφατο παρελθόν (Μάρτιος 2009, «Υ» τ.1433) ανακοινώσει την δημιουργία της ΔΑΚΥΕ (αναγραμματίζοντας επιτυχώς το όνομα της ΑΔΕΚΥ), εγχείρημα που δεν ευοδώθηκε στη συνέχεια. Τότε όμως και για την ιστορία («Υ» τ.1433), η όλη προσπάθεια συνοδεύτηκε από ένα ακατάσχετο κατηγορητήριο και υβρεολόγιο προς τον πρόεδρο, εκλιπόντα σήμερα συν. Παπακονδύλη, που είχε σαν επακόλουθο την αναγκαστική παραίτηση του από την προεδρία. Μήπως προβλέπεται και τώρα να γίνει κάτι ανάλογο και για την σημερινή διοίκηση; Γιατί φοβούμαι πως δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτε πιο σπάνιο στις μέρες μας από την κοινή λογική!
Διαβάζω συνάδελφοι στην ανακοίνωση, για την υποστήριξη (στο παρασκήνιο) παλαιών προέδρων και πολλών άλλων στο εγχείρημα αυτό, το οποίο ως είθισται και ανεξάρτητο θα είναι και δημοκρατικό και ενιαίο. Επιπροσθέτως η όλη προσπάθεια συνοδεύεται και από τον αγνό πόνο ψυχής για τον Κλάδο, δήλωση ιδιαιτέρως προσφιλής στα χρόνια των μνημονίων και από τους εθνοπατέρες της Βουλής άλλωστε, όταν ψηφίζουν τα εθνοκτόνα νομοσχέδια.
Μπορεί η άποψη μου να είναι λανθασμένη, αλλά εγώ πάντα πίστευα και πιστεύω ότι όταν πονάς πραγματικά κάτι δεν το πουλάς και όταν εγκαταλείπεις την παράταξη που σε ανέδειξε στα Δ.Σ, δεν προσφέρεις και τις καλύτερες υπηρεσίες στον Κλάδο.
Η αντιμετώπιση των μεγάλων αλλά και των μικρών προβλημάτων που ταλανίζουν τους υδραυλικούς επιζητούν μάλλον λύσεις που μπορούν να προέλθουν μέσα από ηρεμία, ενότητα και ομοψυχία και όχι από τον κατακερματισμό και την αντιπαλότητα στρατοπέδων ή και την όξυνση μέσω επιθετικών δηλώσεων και δημοσιεύσεων.
Γι αυτό διερωτώμαι, μήπως ανάλογες ενέργειες δεν προστατεύουν τελικά την υστεροφημία κάποιου στο τέλος μιας ιδιαίτερα θετικής συνδικαλιστικής σταδιοδρομίας και προσφοράς; Σταματήστε σας παρακαλώ επιτέλους! Ας μην επαναληφθεί η ματωμένη ιστορική για τον Κλάδο 17η Μαΐου 2009! Όμως θέλω να τονίσω ακόμη ότι η σημερινή μου παρέμβαση είναι συνέχεια κατηγορίας μου στον συν. Αθανασόπουλο πως καταφεύγει σε λεονταρισμούς περί αποχωρήσεως του από την ΑΔΕΚΥ (Μάρτιος 2009, «Υ» τ.1433). Είναι επίσης συνέχεια και συνέπεια επιθυμίας και δήλωσης του προς εμέ, όταν δοθείσης ευκαιρίας, μου ζητήθηκε κριτική και μάλιστα αυστηρή, διότι έτσι έχει την δυνατότητα να επανεξετάσει απόψεις και ενδεχομένως λάθη του, βελτιούμενος και σαν άνθρωπος κατά τα λεγόμενα του. Κλείνω για σήμερα ευχόμενος σε όλους τους συναδέλφους, Καλή χρονιά και προπάντων καλή υγεία!
